Ὁ «ὁδικός Χάρτης»[1] τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀπό Ρώμης, μέσῳ Φαναρίου, ἕως τῶν.... Πατρῶν;

 

τοῦ Δ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Φανάρι. 30 Νοεμβρίου 2020

Ἐπί σειράν ἐτῶν, ἤ μᾶλλον δεκαετιῶν πλέον, ὁ ἐν Φαναρίῳ ἑορτασμός τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἡ λεγομένη «Θρονική Ἑορτή» τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, συνδυάζεται μέ τήν ἀντικανονική συμπροσευχητική παρουσία ἀντιπροσωπείας τοῦ Πάπα ἐντός τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅπου λειτουργεῖ, πλαισιούμενος ἀναλόγως καί ὑπό ἐτέρων Ἱεραρχῶν, ὁ ἑκάστοτε Οἰκουμενικός Πατριάρχης.

Ἐπί τῆς Πατριαρχείας τοῦ κ. Βαρθολομαίου ἡ καθιερωθεῖσα ἀνίερη αὐτή πρακτική ἔφθασε εἰς τό ἀπώγειο τῆς ἀσεβείας ὅταν πρό ἐτῶν ἐπί τῆ παρουσία τοῦ ἰδίου τοῦ Πάπα ὁ τελευταῖος ἀπήγγειλε τήν Κυριακή Προσευχή (τό «Πάτερ ἡμῶν»), κατά τήν προβλεπομένη φρικτή στιγμή ἐντός τῆς Θείας Λειτουργίας καί ἀντήλλαξε ἐν μέση Ἐκκλησίᾳ ἀσπασμόν μετά τοῦ λειτουργοῦντος Πατριάρχου, κατά δέ τήν ὑποδοχήν τοῦ Πάπα ἐν τῶ Ναῶ ἱεροφορεμένος Διάκονος τοῦ Πατριαρχείου ἐθυμίαζε αὐτόν καί εκφώνως ἐμνημόνευσε αὐτόν "κανονικῶς" ὡς «Ἐπίσκοπον Ρώμης»!

Ἔκτοτε, ἀσχέτως τῆς παρουσίας ἤ μή τοῦ ἑκάστοτε ἀρχηγοῦ τοῦ Βατικανοῦ καί ἐπικεφαλῆς τῆς αἱρετικῆς "ἐκκλησίας" τῆς Δύσεως, κατά τόν ὡς ἄνω ἐτήσιον ἑορτασμόν παγίως ἀνταλάσσονται προσφωνήσεις μεταξύ τοῦ Πατριάρχου καί τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς παπικῆς ἀντιπροσωπείας. Δι' αὐτῶν δηλώνεται καί διακηρύσσεται ἡ σταθερά βούλησις ἀμφοτέρων καί ὅσων αὐτοί ἐκπροσωποῦν περί τῆς συνοδοιπορίας αὐτῶν πρός τήν ἐπιθυμητήν ὑπ' αὐτῶν πλήρη κοινωνίαν καί ἕνωσιν.

Ὁ ἐφετινός ἑορτασμός (2020) δέν διέφερε τῶν προηγουμένων. Ὁ Πατριάρχης διεκήρυξε τίς προθέσεις καί βλέψεις του, ὁ δέ ἐπικεφαλῆς τῆς Παπικῆς Ἀντιπροσωπείας Καρδινάλιος κ. Kurt Koch, Πρόεδρος τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου διά τἠν Προώθησιν τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητος, ἀντιφώνησε συμφωνῶν καί ἐπαυξάνων.

Εἰδικότερον, ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ἀφοῦ εὐχαρίστησε «τον Αγιώτατο Πάπα Ρώμης, για την παρουσία των εκπροσώπων του στην Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου», ἀνέφερε, μεταξύ ἄλλων, τά ἑξῆς χαρακτηριστικά περί τῶν θέσεων, προθέσεων καί τῶν ὁραματισμῶν του, ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν λεγομένην «Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν», λόγια:

«….Θα συνέλθη η Συντονιστική Επιτροπή κατά το επερχόμενον 2021, ώστε να πορευθώμεν ταχέως [Σημ. ἡμ.: πῶς, ἐφ’  ὅσον πρόκειται περί ἐπί τεσσαρακονταετίαν καρκινοβατοῦντος Διαλόγου, προεξοφλεῖται πλέον ἡ ἐπίσπευσις;] προς την σύγκλησιν της ολομελείας της Επιτροπής Διαλόγου". Ἀναφερόμενος δέ εἰς τά θέματα τοῦ Διαλόγου ἐπεσήμανε ὅτι πρόκειται περί θεμάτων "τα οποία επί πολλούς αιώνας απησχόλουν και εδίχαζον [Σημ. ἡμ.: ἀναιτίως τίς ἀπασχολοῦσαν; Πλέον δέν τίς ἀπασχολοῦν καί δέν τίς διχάζουν;] τας δύο Εκκλησίας και την θεολογίαν. Η βούλησις σταθεράς πορείας προς την ποθεινήν ενότητα παραμένει ακεραία, κατά την εντολήν του αρχηγού της πίστεως ημών. Διά την ημετέραν πλευράν, επεβεβαιώθη τούτο και υπό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συμφώνως προς την οποίαν, κοινός πάντων σκοπός εις τους θεολογικούς διαλόγους είναι «η τελική αποκατάστασις της εν τη ορθή πίστει και τη αγάπη ενότητος». Επιτρέπεται διαφοροποίησις μόνον της τηρηθησομένης μεθοδολογίας [Σημ. ἡμ.: Μήπως τέτοια "μεθοδολογία" ἀποτελεῖ καί ἡ πρωτοφανής πρόταξις πρός συζήτησιν τῶν ἑνούντων εἰς ἕναν Θεολογικό Διάλογο, ὡσάν νά πρόκειται περί διαδικασίας μέ προκαθορισμένην τήν ἔκβασίν του;], εφ᾿ όσον τούτο επιβάλλεται εκ του ιδιαιτέρου χαρακτήρος των προβλημάτων ενός διμερούς διαλόγου, ενώ «ο σκοπός είναι ενιαίος εις πάντας τους διαλόγους» (Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, § 12). Δι᾿ ημάς έχει ιδιαιτέραν σημασίαν το γεγονός ότι ο «διάλογος της αληθείας» εν αγάπη, ο οποίος συνεπλήρωσεν εφέτος τεσσαράκοντα έτη ζωής και καρποφορίας, συνοδεύεται υπό πρωτοβουλιών προς κοινήν μαρτυρίαν εν τω κόσμω έναντι των συγχρόνων ακανθωδών προβλημάτων, δράσεων, εμπνεομένων υπό των θεμελιωδών αρχών του Ευαγγελίου, του προτύπου του εν Χριστώ ανακαινισθέντος ανθρώπου [Σημ. ἡμ.: Ὑπάρχει "πρότυπο ἐν Χριστῶ ἀνακαινισθέντος ἀνθρώπου" (ὅπερ σημαίνει ἅγιος-ἁγιότης) εἰς τόν χῶρον τῆς αἱρέσεως;], εν αμοιβαία εμπιστοσύνη και αγαστή συνεργασία.". "Στηρίζομεν τας πρωτοβουλίας, αι οποίαι προάγουν την ειρήνην και την καταλλαγήν. Εκφράζομεν μετ᾽ εμφάσεως το φιλάνθρωπον μήνυμα της Εκκλησίας [Σημ. ἡμ.: Ποίας Ἐκκλησίας; Μήπως διά τόν οἰκουμενικόν Ὀρθοδοξία καί Παπισμός συναποτελοῦν μίαν Ἐκκλησίαν;] διά την προώθησιν της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Συμμετέχομεν εις την προσπάθειαν αντιμετωπίσεως των αιτίων και των συνεπειών της μεγάλης συγχρόνου προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσεως. Μας συγκλονίζουν τα συχνά τραγικά περιστατικά βίας εν ονόματι του Θεού και της θρησκείας. Ταύτα αποκαλύπτουν εκ νέου την αξίαν του διαθρησκειακού διαλόγου, της ειρήνης και της συνεργασίας των θρησκειών διά την αποφυγήν τοιούτων ακραίων καταστάσεων και συμπεριφορών, διά την υπέρβασιν της δυσπιστίας και διά την εδραίωσιν του αλληλοσεβασμού.

Η πρόσφατος Εγκύκλιος του Αγιωτάτου Πάπα Φραγκίσκου Fratelli Tutti αναδεικνύει με εντυπωσιακόν τρόπον την πολυδιάστατον μέριμναν της Εκκλησίας της Ρώμης έναντι των μεγάλων κοινωνικών προκλήσεων. Η ημετέρα Μετριότης ανέθεσε προ τριετίας εις ομάδα εγκρίτων Ορθοδόξων θεολόγων την κατάρτισιν κειμένου, επί τη βάσει των διατυπωθεισών υπό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, τεθεμελιωμένων επί θεολογικών παραδοχών, θέσεων περί του κοινωνικού ήθους εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία [Σημ. ἡμ.: Τί σημαίνει «κοινωνικό ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»; Μήπως ἔτσι ὑποκαθίσταται ἡ θεολογική καί ἐκκλησιολογική θεώρησις ὑπό μιᾶς κοινωνιολογικῆς προσεγγίσεως τῶν πραγμάτων; Καί αὐτό τό "ἦθος" ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀνέμενε τή διαβόητη "Σύνοδο" τῆς Κρήτης διά νά τό προσδιορίσει;], κειμένου, το οποίον εκυκλοφορήθη τύποις και διαδικτυακώς κατά τον παρελθόντα Μάρτιον υπό τον τίτλον Υπέρ της του κόσμου ζωής. Το κοινωνικόν ήθος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και έχει ήδη προκαλέσει γόνιμον συζήτησιν." "κάθε συνάντησις πρόσωπον προς πρόσωπον μετά του αδελφού Πάπα Φραγκίσκου αποτελεί ιδιαίτερον βίωμα αδελφοσύνης, το οποίον ενισχύει τον πόθον και τον αγώνα αμφοτέρων διά την πρόοδον της πορείας προς το κοινόν Ποτήριον της Ευχαριστίας". 

Ἐξάλλου, ὁ Πάπας Φραγκίσκος στό μήνυμά του, τό ὁποῖο ἀνέγνωσε ὁ προαναφερθείς Καρδινάλιος, μεταξύ ἄλλων, ἀνέφερε:  "Ενθυμούμαι με μεγάλη χαρά την παρουσία της Παναγιότητός Σας στην Διεθνή Συνάντηση για την ειρήνη που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη στις 20 Οκτωβρίου, με τη συμμετοχή εκπροσώπων διαφόρων Εκκλησιών και άλλων θρησκευτικών παραδόσεων [Σημ. ἡμ.: Ἐμεῖς ἐνθυμούμεθα μέ λύπη τά «παρατράγουδα» αὐτῆς, ὅπως καί ὅλων τῶν παρομοίων συναντήσεων, ὅπου γίνεται μίξις ἀμίκτων καί ἐξισοῦται ἡ ἀλήθεια μέ τό ψεῦδος, μέ ἀποτέλεσμα τήν κυριαρχία τοῦ πονηροῦ πνεύματος!]…οι Χριστιανικές Εκκλησίες, μαζί με άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, έχουν πρωταρχικό καθήκον να προσφέρουν ένα παράδειγμα διαλόγου, αμοιβαίου σεβασμού και πρακτικής συνεργασίας". Ἐπεσήμανε ὅτι ὁ ἴδιος (ὁ Πάπας) ἔχει βιώσει τό πνεῦμα ἀδελφοσύνης κατά τίς διάφορες συναντήσεις πού εἶχε μέ τόν Παναγιώτατο, καί ὑπενθύμισε ὅτι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πρίν ἀπό τίς ἄλλες Ἐκκλησίες, μέ τή Συνοδική Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 [Σημ. ἡμ.: Πρόκειται γιά τή διαβόητη Ἐγκύκλιο τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ἔτους 1920, ἐπί Τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου τοῦ Προύσσης Δωροθέου, διά τῆς ὁποίας διά πρώτη φορά μέ Συνοδική  Ἐγκύκλιο ἀναγνωρίζονται ὅλες οἱ αἱρέσεις ὡς «Ἐκκλησίαι τοῦ Χριστοῦ» καί ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τόν Καταστατικό Χάρτη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!] εἶχε ἐκφράσει τήν ἐπιθυμία γιά μεγαλύτερη ἐγγύτητα καί κατανόηση μεταξύ τῶν Χριστιανῶν. Σημείωσε δέ ὅτι οἱ σχέσεις μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν Ρώμης καί Κωνσταντινούπολης ἔχουν ἀναπτυχθεῖ πολύ κατά τόν τελευταῖο αἰώνα [Σημ. ἡμ.: Ὀρθή ἐπισήμανσις! Διότι ὄντως ἀπό τίς ἀρχές τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἄλλαξε ἄρδην πορεία, διαφοροποιήθηκε ἀπό τήν μέχρι τότε ὀρθόδοξη μαρτυρία του (ὅπως τεκμηριωμένως ἔχουν ὑποστηρίξει οἱ Καθηγητές ἀείμνηστος π. Γ. Μεταλληνός, π. Θεόδ. Ζήσης, ἀλλά καί ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος εἰς τό πολυσέλιδο βιβλίο-τόμο τό ὁποῖο συνέγραψε περί τῆς «Συνόδου τῆς Κρήτης») καί ἔκτοτε πρωτοστατεῖ εἰς τήν ὁδόν τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!], καθώς οἱ δύο Ἐκκλησίες κρατοῦν ζωντανό τόν πόθο γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ στόχου τῆς ἀποκατάστασης τῆς πλήρους κοινωνίας, μέσῳ τῆς συμμετοχῆς στό κοινό Εὐχαριστιακό θυσιαστήριο. "Αν και παραμένουν εμπόδια, είμαι βέβαιος ότι βαδίζοντας μαζί με αμοιβαία αγάπη και συνεχίζοντας τον θεολογικό διάλογο, θα επιτύχουμε αυτόν τον στόχο".

Ἐνῶ δέ αὐτά διαμείβονταν ἐν Φαναρίῳ, τήν ἴδια στιγμή εἰς τήν πόλιν τῶν Πατρῶν, ὅπου ἐμαρτύρησε ὑπέρ τῆς Ἀληθείας ὁ Πρωτόκλητος μαθητής καί Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ Ἅγιος Ἀνδρέας, ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, θεωρούμενος ὑπό ὁρισμένων, μᾶλλον ἀφελῶς, ὡς ὑπέρμαχος τῶν Παραδόσεων καί ὑπερασπιστής τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐν πλήρη γνώσει τῶν κατά τά ἀνωτέρω ἐτησίως λεγομένων καί πραττομένων κατά τήν λεγομένη Θρονική Ἑορτή τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἐδήλωνε, δημοσίως, λόγῳ τῆς τηλεοπτικῆς μεταδόσεως τῆς ὑπ’ αὐτοῦ τελεσθείσης ἄνευ πιστῶν καί διά πρώτη φορά εἰς τήν ἱστορία τῆς πόλεως κεκλεισμένων τῶν θυρῶν Θ. Λειτουργίας, μεταξύ ἄλλων, τά ἑξῆς:  

 "....Στεκόμαστε στη Βασιλίδα των πόλεων, στην Κωνσταντινούπολιν, της οποίας την Εκκλησίαν ίδρυσεν ο πρωτόκλητος Απόστολος Ανδρέας και προσκυνούμε τα αιματωβαμένα και ηρωικά και άγια χώματα της. Είμαστε νοερά στον Πατριαρχικό Ναό σήμερα όπου ο πρωτόθρονος της Ορθοδόξου Εκκλησίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος προσφέρει την αναίμακτη θυσία εορτάζοντας τη Θρονική Εορτή της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Υποβάλλομεν τα σεβάσματα μας και δεόμεθα του Κυρίου να διατηρεί εν αμφιστεφή υγεία τον Παναγιώτατον και Οικουμενικόν Πατριάρχην και τους φύλακας και φρυκτωρούς των Ορθοδόξων της Πίστεως Αληθειών και των ιερών της Πατρίδος μας θεσμίων και οσίων.....".

Τά σχόλια περιττεύουν! Ὑπάρχει μόνον ἕνα συμπέρασμα, ὅτι ὁ ἰός τοῦ ἐκκλησιομάχου καί ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ εἶναι καί αὐτός, ὅπως καί ὁ ἰός τῆς ἐπιδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, παγκοσμιοποιημένος καί μάλιστα ὁ πρῶτος εἰσέρχεται εἰς τούς Ἱερούς Ναούς ἀκόμη καί κεκλεισμένων τῶν θυρῶν! Ἄς μήν αὐταπατώμεθα. Ἐάν ἡ σιωπή κατά τούς Ἁγίους Πατέρες σημαίνει συγκατάθεσιν, ἡ συνειδητή ἀπόκρυψις τῆς ἀληθείας καί ἡ ἀμνήστευσις τοῦ ψεύδους εἰς τά θέματα τῆς Πίστεως συνιστοῦν ἔκπτωσιν καί μειοδοσία! Οἱ καιροί οὐ μενετοί!

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ». ΑΡ. ΦΥΛ. 2333, 11.12.2020

---

[1] Πρόκειται γιά νεολογισμό, ὁ ὁποῖος μεταφορικά σημαίνει τό σχέδιο δράσεως, στό ὁποῖο περιγράφονται, λεπτομερῶς ἤ ἀδρομερῶς, οἱ μελλοντικές ἐνέργειες πού ἀπαιτεῖται νά γίνουν γιά ἕνα ζήτημα.