Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

Μητροπολίτης Βερροίας, Ναούσης καί Καμπανίας κυρός Ταράσιος

(1933 - +18.11.2020)

Κατά κόσμον Γεώργιος Καραγκούνης, του Στεφάνου και της Ευαγγελίας. Γεννήθηκε την 12.7.1933 στήν Πηγή Τρικάλων. Εισήλθε ως δόκιμος στην Ανδρώα Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Κουβαρά Αττικής, την 10.10.1948. Έγινε Ρασοφόρος την 25.2.1951. Το όνομα Ταράσιος του εδόθη υπό του Επισκόπου Πατρών Ανδρέου (μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών) ενώ ο τελευταίος ήταν φυλακισμένος, κατά την περίοδο των διωγμών των Ορθοδόξων υπό του Καινοτόμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνος Βλάχου, στις Φυλακές Χατζηκώστα.

Η οικογένειά του υπήρξε Ιερατική και Μοναχική (αδελφός Κληρικός, μητέρα μοναχή και συγγενείς του). Διάκονος χειροτονήθηκε την 14.8.1957 και Πρεσβύτερος την 5.5.1963 υπό του Επισκόπου Πατρών Ανδρέου. Χρημάτισε Εφημέριος πολλών Ενοριών ανά την Ελλάδα (Σπάρτη, Λάρισα, Τρίκαλα, Αθήνα, Αγκαθιά Βερροίας κ.α.) και υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριος στον τομέα της Κατηχήσεως της Ορθοδόξου νεολαίας. Αργότερα, ίδρυσε και Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις για νέους και νέες, σε ξεχωριστές περιόδους.

Ανεκαίνισε Ναούς και άλλους ανήγειρε εκ βάθρων, όπως τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην Αγκαθιά, ενώ το 1966 ίδρυσε και ανοικοδόμησε με τη συμπαράσταση των πνευματικών του τέκνων και μοναζουσών την Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή Παναγίας «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ» Μεθώνης Πιερίας, η οποία απετέλεσε και αποτελεί Φάρο Ορθοδοξίας για την Μακεδονία μας και ολόκληρη την Βόρειο Ελλάδα. Επί μισόν αιώνα και πλέον, εργάστηκε πνευματικά στην ως άνω Μονή ως Πνευματικός Προϊστάμενός της, αλλά (και) χειρονακτικά, διακριθείς ακόμη και για πρωτοπόρες στην περιοχή βιολογικές καλλιέργειες. Ίδρυσε, επίσης και Ανδρώο Ησυχαστήριο προς τιμήν του Αγίου Ταρασίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Επίσκοπος χειροτονήθηκε την 25.6.1995 στον Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδος Ηλιουπόλεως Αθηνών υπό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος Ανδρέου, συμπαραστατουμένου υπό των Μητροπολιτών Πειραιώς Νικολάου, Αργολίδος Παχωμίου, Περιστερίου Γαλακτίωνος, Μεσογαίας Κηρύκου και Κατερίνης Γοργονίου. Ως Επίσκοπος χειροτόνησε Κληρικούς, δραστηριοποιήθηκε στην εκκλησιαστική Ιεραποστολή στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων, διετέλεσε Τοποτηρητής των Μητροπόλεων Κίτρους & Κατερίνης και Θεσσαλονίκης, ενώ υπήρξε Πρόεδρος του Οργανισμού Διαχειρίσεως της εκκλησιαστικής περιουσίας (ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ).

Σπάνια καί ἐμβληματική φωτογραφία τοῦ ἁγίου Ἱεράρχου Ἀνδρέου
(ὡς Ἐπισκόπου Πατρῶν, μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν) καί 
τοῦ πνευματικοῦ του τέκνου Ἱεροδιακόνου Ταρασίου (μετέπειτα
Ἐπισκόπου Βερροίας & Ναούσης). Ἀμφότεροι, μορφές μέ
Πατριαρχική καί Βιβλική ἱεροπρέπεια! (1958)

Ως Ιεροδιάκονος σε Τελετή των Θεοφανείων.

Ως Ιερομόναχος κατά τον Αφορισμό του Χιλιασμού (1964).

Λιτανεία στην Ι. Μονή Παναγίας Κερατέας

Στη συνέχεια παραθέτουμε ένα κείμενο που μας απέστειλε ένας αδελφός, ο οποίος εγνώριζε τον μακαριστό Ιεράρχη και με τον αυθόρμητο λόγο του αποδίδει με ενάργεια την προσωπικότητά του.

Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Ανδρέα και Κατασκηνωτές

Στο Καθολικό της Μονής του "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ"

Από Λιτάνευση στη Μονή

Πανήγυρις Ιεράς Μονής Άξιον Εστίν

                  

Το Καθολικό και το Παρεκκλήσιο του Αγίου
Διονυσίου του εν Ολύμπω.

                

 † Επίσκοπος Ταράσιος

Αιωνία του η μνήμη....

Έκρυβε πάντοτε μέσα του ένα εφηβικό ενθουσιασμό  στην ψυχή....μιά ταπεινότητα, μια καρδιά με μαχητική  παιδικότητα μέχρι την τελευταία στιγμή που κανένας και τίποτε δεν τον πτοούσε .... Αυτό εξηγεί και την απίστευτα πολυεπίπεδη δράση του. Ηταν εξίσου πολυμήχανος και πολυτάλαντος τεχνίτης, αυτοδίδακτος αρχιτέκτονας, μηχανικός, γεωπόνος σε κάποιες περιπτώσεις και γιατρός, διαιτολόγος  με ιδιαίτερη εκτίμηση στις σπουδές και στη μόρφωση, αλλά και   ένας φωτισμένος  λαϊκός ρήτορας, ένας  λόγιος με ένα πηγαίο Δαυϊτικό χάρισμα και πάνω από όλα ένας φωτισμένος πνευματικός πατέρας. Παιδί ορφανό από μικρός, λόγω εκτελέσεως του πατέρα του από τους Γερμανούς κατακτητές, μπήκε στον μονήρη βίο της μοναστηριακής ζωής νωρίς. Στην Ιερά Μονή Κερατέας, εκτελούσε από παιδί χρέη βοσκού παράλληλα με τη μελέτη του Ιερού Ευαγγελίου και του Ψαλτηρίου. Στα Ορφανοτροφεία της τότε Βασίλισσας Φρειδερίκης εξορίστηκε, ως παιδί, στη Λέρο, μαζί με άλλα παιδιά και  με το γνωστό πρόσχημα της ορθής διαπαιδαγώγησης  και με εργαλείο την εκμάθηση τεχνών για την επιβίωση επιχειρήθηκε ο  αποσχηματισμός του από Μοναχός, όπως συνέβαινε τότε. Υπήρξε   επεισοδιακή η επάνοδός του στον Μοναχικό βίο.  Είχε μπροστά του πάντοτε το όραμα της "Ἂνω Ἱερουσαλήμ", το οποίο και του καθόριζε την όλη βιοτή του που ήταν μέχρι και την τελευταία στιγμή Σπαρτιατικού τύπου ...Η ακαταπόνητη ποιμαντική του δράση, οι αγώνες, οι διωγμοί αλλά και η προσωπική άσκηση με την καθημερινή  εξαντλητική νηστεία, όχι μόνο λόγω άσκησης αλλά και για λόγους υγείας τον τελευταίο καιρό, τον κατέβαλαν ....Ο θάνατος ήταν για αυτόν λύτρωση από την  πολυετή του  δοκιμασία, όπως ο ίδιος δήλωνε από το νοσοκομείο, καθώς ήταν από καιρού εξοικειωμένος μαζί του και με την ελπίδα της Άνω Ιερουσαλήμ. Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε Γέροντα. Εκεί που θα είσαι θα υμνείς αιώνια τον Παντοκράτορα μαζί με τους Αγγέλους. Εύχου υπέρ ημών .

Μ.Μ.

Ἱερά Μονή Ἄξιον Ἐστί, Μεθώνης Πιερίας.
Ὁ ἀεικίνητος Ἱεράρχης ἔξωθι τοῦ χιονισμένου
ἱ. Παρεκκλησίου Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ.

Πριν τρία χρόνια στη Μονή Κερατέας.

Μας στοίχισε πολύ η "απώλεια" του Σεβ/του. Τον πρωτογνώρισα το 1971, όταν ήμουν μόλις 7 ετών! Πολύ αργότερα συνδεθήκαμε πνευματικά. Ήμασταν φίλοι. Ναι, φίλοι. Όσο φίλος μπορεί να είναι ένας πατέρας με τον γυιό του. Είχε την ηλικία του μακαρίτη του πατέρα μου. Τον αγαπούσα και τον αγαπώ πολύ. Ήταν πρώτα απ' όλα Άνθρωπος! Μας έλεγε χαρακτηριστικά : "Μέχρι μια εβδομάδα "μπορώ" να μην επικοινωνήσω μαζί σας, όχι περισσότερο"! Συζητούσαμε συχνά για τα εκκλησιαστικά και άλλα θέματα, όπως τα εθνικά μας, διότι παρακολουθούσε τα πάντα. "Θυμώνω" με τη συγκυρία που δεν μας άφησε να του δώσουμε τον τελευταίο ασπασμό. Ας είναι. Την ευχή του να έχουμε.

                                                                                                        Δ.Ι.Κ.

Η εξωτερική Πύλη της Ιεράς Μονής Παναγίας Άξιον Εστίν,
Μεθώνης Πιερίας.

Ἀπό τήν ἀξέχαστη διήμερη ἐκδρομή μέ τούς μαθητές καί τίς μαθήτριές μας ὡς Κατηχητοῦ (Κατηχητικά Ἐνοριῶν Ἁγ. Τριάδος Ἡλιουπόλεως καί Ἁγίου Δημητρίου Ἀχαρνῶν) στή Θεσσαλονίκη καί τήν Ἱερά Μονή Ἀξιον Ἐστίν (διανυκτέρευση), μέ ἐκκλησιασμό, λειτουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Τριάδος, Λουτροῦ Βερροίας. Ἔτος 1996.