Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ!

Πάπας Φραγκίσκος:

 Θα είμαι πνευματικά παρών στην Κρήτη 

Την επιθυμία του να παραστεί στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας που θα συνέλθει τον ερχόμενο Ιούνιο στην Κρήτη δεν έκρυψε ο Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Πάπας Φραγκίσκος ο οποίος ωστόσο, σε δηλώσεις του, σημείωσε ότι σεβόμενος την Σύνοδο θα αποστείλει Ρ/Καθολικούς παρατηρητές καθώς και ένα μήνυμα του.

«Θα είμαι παρών, πνευματικά, στην Κρήτη με ένα μήνυμα. Θα ήθελα να πάω τους χαιρετήσω (σ.σ. εννοεί τους Προκαθημένους των Αυτοκέφαλων Ορθοδόξων Εκκλησιών) αλλά πρέπει να σεβαστώ την Σύνοδο. Εκτός από τους Καθολικούς παρατηρητές οι οποίοι θα είναι παρόντες, θα προσεύχομαι, με τις καλύτερες ευχές μου οι Ορθόδοξοι να προχωρήσουν μπροστά επειδή είναι αδελφοί και οι επίσκοποι τους είναι επίσκοποι σαν εμάς», δήλωσε σε δημοσιογράφους κατά την επιστροφή του από το Μεξικό όπου πραγματοποιήσε επίσημη επίσκεψη. Η απάντηση του Πάπα ήρθε μετά από ερώτηση δημοσιογράφων αν θα ταξιδέψει στην Κρήτη για την Πανορθόδοξη Σύνοδο.

ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ-ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ-ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΟΥ ΤΗΣ Ι. Μ. ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΣΕΒ. κ. κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ

 (Κτίτορος τῆς σεβασμίας γυναικείας Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος, Ἑξαμιλίων Κορινθίας).

Κατ’ ἐξαίρεση, δημοσιεύομε κατωτέρω τήν ὁμιλία (ἀποσπάσματα) τοῦ ὑπερενενηκοντούτη Ἐπισκόπου Παχωμίου, Μητροπολίτου τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀργολίδος καί Τοποτηρητοῦ τῆς Ἱ. Μητρ/λεως Κορίνθου, τήν ὁποία ὡς Λειτουργικό Κήρυγμα ἐκφώνησε τήν παρελθοῦσα πρώτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου 2016 (Τελώνου & Φαρισαίου) εἰς τήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος, ὅπου καί ἐλειτούργησε.

Ὁ πολιός Γέρων Ἐπίσκοπος εἶναι γνωστός εἰς τούς εὐσεβεῖς τῆς Κορινθίας, ἀλλά καί ἀνά τό πανελλήνιον, ὡς ἄοκνος λειτουργός τοῦ φρικτοῦ Θυσιαστηρίου (ἱερουργεῖ σχεδόν καθημερινῶς ἐπί μίαν ἑξηκονταετίαν!), πνευματικός Πατήρ δεκάδων μοναχῶν καί πολλῶν λαϊκῶν μέ προσήλωση στήν Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καί, κυρίως, πνευματικός ἐργάτης τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς.

Παρά τό βάρος τῆς ἠλικίας του (92 ἐτῶν) καί τίς ἀσθένειες πού ἀντιμετωπίζει, ἵσταται μέ ἀξιοθαύμαστη καρτερία καί ζῆλο ἀγωνιζόμενος στίς ἐπάλξεις τῆς Ὀρθοδοξίας, κηρύττων ἔργῳ καί λόγῳ τήν προσήλωση εἰς τόν ἀγώνα ὑπέρ τῆς ἅπαξ παραδοθείσης τοῖς Ἁγίοις Πίστεως. Ἀταλάντευτη δέ εἶναι καί χαρακτηριστική ἡ ἐπιμονή του νά ἐπισημαίνει στούς πιστούς τήν ἀνάγκη νά προσέχουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ δύο τινά: Τήν Πίστη (γνησία Ὀρθοδοξία) καί τήν ἠθική (ἀσκητική διαγωγή).

Τέλος, ὁ γηραιός Μητροπολίτης, ἀξίζει νά σημειωθεῖ, ὅτι, εἶναι ὁ τελευταῖος ἐπιζῶν μαθητής καί ὐποτακτικός τοῦ Ὁσίου Γέροντος Μωϋσέως (Τριπιτήνια) ἐκ Καστελλορίζου (+1946), μαθητοῦ τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τοῦ ἐν Χίῳ (+1905).

 

Ὁ πολιός Γέρων Ἐπίσκοπος Σεβ. κ. Παχώμιος.

«Εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν......

Ἀκούσατε τήν Εὐαγγελική περικοπή, σεβαστή Ἀδελφότης καί ἐκλεκτές ψυχές.....Ὁ Φαρισαῖος ἀλήθεια ἔλεγε γιά ὅσα ἔπραττε, νηστεῖες, ἐλεημοσύνες κλπ., ἀλλά δέν εἶχε ταπείνωση καί συγχρόνως κατέκρινε ὅλους τούς ἄλλους καί τόν ταλαίπωρο τόν Τελώνη. Αὐτός δέν ἤθελε οὔτε τά μάτια νά σηκώσει ψηλά, παρά χτυποῦσε τό στῆθος του κι ἔλεγε ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τόν ἁμαρτωλό. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός λέγει ὅτι αὐτός κατέβηκε δικαιωμένος ἀπό τόν Ναό, στά μάτια τοῦ Θεοῦ, παρά ὁ Φαρισαῖος....Τό σημαντικό, λοιπόν, εἶναι ἡ ταπείνωση καί ἡ μετάνοια. Ἡ οὐσία τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ μετάνοια. Τίποτε ἄλλο. Πρέπει νά προσέχουμε νά μή κατακρίνωμε κανένα, διότι ὑπάρχει ὀ νόμος τῆς ἀνταποδόσεως καί θά παραχωρήσει ὁ Θεός νά πέσωμε πολύ χαμηλά. Θέλω κι ἐγώ σάν τόν Τελώνη μέ τό ἱλάσθητί μοι ὁ Θεός τόν ἁμαρτωλό, νά πάω στόν Κύριό μας καί νά ἀκούσω τή φωνή τήν εὐλογημένη ἀφέονται σοι αἱ ἁμαρτίαι σου! Χρειάζεται, λοιπόν, νά ἀγωνιζόμαστε μέ Πίστη. Ὅταν συνήντησα ἐκεῖνο τόν μακάριο Γέροντα Μωϋσῆ στό Μοναστήρι πού πῆγα νέος στήν ἡλικία, τό πρῶτο πού μᾶς εἶπε ὅταν τόν συναντήσαμε (ἦταν ψηλός ὁ Γέροντας καί λιγνός, ἀδύνατος) ἦταν ἄν ἔχουμε πίστη. Ἔχετε πίστη σάν τό βουνό; μᾶς ρώτησε, γιά νά συνεχίσει, μακάρι νά σᾶς μείνει πίστη ὡς κόκκος σινάπεως. Καί ἡ Πίστη θέλει ἔργα, διότι ὅπως ἔλεγε ὁ Ἰώβ, γυμνοί ἐξήλθαμε καί γυμνοί θά φύγωμε ἀπό αὐτό τόν κόσμο. Μόνο τά ἔργα θά μᾶς συνοδεύουν. Χρειάζεται δέ αὐτή τήν Πίστη μας νά τήν ὁμολογοῦμε. Κάθε μέρα νά κάνουμε ὁμολογία, καλό εἶναι. Ὁμολογίες ἔχουν γράψει πολλοί, ὅπως ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων ἕνα κείμενο ἑκατό εἴκοσι καί πλέον σελίδες καί ὁ Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέει περί Ὁμολογίας ὡραῖα πράγματα. Ἡ δική μου Ὁμολογία εἶναι αὐτή:Τό Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν... καί πιστεύω καί ὁμολογῶ μετά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ἕνδεκα Τοπικῶν ὅτι θά μείνω πιστός εἰς ὅσα αὐτοί ἐκήρυξαν καί ἐδογμάτισαν τά ὀποῖα δέχομαι, ἐνῶ ἀπορρίπτω ὅσα ἀπορρίπτουν καί καταδικάζουν χωρίς νά προσθέτω ἤ νά ἀφαιρῶ ἀπό τά παραδεδομένα καί δογματισθέντα τι. Κάποιοι πού δέν ἐνδιαφέρθησαν ποτέ γιά μένα μέ παίρνουν στό τηλέφωνο γιά νά μέ ἐρεθίσουν καί πειράξουν, κατακρίνοντας ἄλλους γιά συμπροσευχές κλπ. .... Νά προσέχουμε. Ὅποιος κατακρίνει τούς Κληρικούς ἥ καίγεται ἤ μουντζουρώνεται, ἀλλά ἔχετε κι ἐσεῖς ὅλοι τό δικαίωμα ὅταν βλέπετε κάτι πού δέν εἶναι σωστό νά μήν τό δέχεσθε. Καί ἄν δέν βαδίζομε σωστά, νά μή μᾶς ἀκολουθεῖτε. Τό ποίμνιο δέν εἶναι δικό μας, ἀλλά τοῦ Χριστοῦ πού εἶπε στόν Πέτρο ποίμαινε τά πρόβατά μου (δηλαδή, τοῦ Χριστοῦ) καί ὄχι τά πρόβατά σου (τοῦ Πέτρου). Λέγουν μερικοί μή παρασυρθῶ καί ἀκολουθήσω τόν ἐπίσκοπο (τάδε)...ἀλλά κάνουν λάθος. Δέν ἀκολούθησα, ὅταν περεξέκκλινε καί ἔφυγε ἀπό τήν Σύνοδό μας, τόν Πνευματικό μου Πατέρα, τόν Κάλλιστο, πού ἦταν ἁγιώτατος ἄνδρας καί ἔβγαζε δαιμόνια καί θά ἀκολουθήσω αὐτόν πού ἔχει γράψει τόσα κακά πράγματα καί βλάσφημα καί συκοφαντικά; Οὔτε κανέναν ἄλλο πρόκειται νά ἀκολουθήσω, μή γένοιτο! Εἴπαμε νά τόν προσεγγίσουμε γιά νά μετανοήσει καί ἐπιστρέψει. Δέν βλέπω, ὅμως, νά ὑπάρχει διάθεση μετανοίας καί διορθώσεως. Θέλω νά εἴμαστε ὅλοι ἑνωμένοι τῆ αὐτῆ πίστει καί τῶ αὐτῶ νοΐ, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος. (Ἀπευθυνόμενος στήν Ἀδελφότητα) Κι ἐσεῖς νά προσέχετε νά μήν ἀκολουθήσετε κανένα παρά μόνο τήν Ἐκκλησία καί νά προσέχετε στό θέμα τῆς ἠθικῆς. Διότι ὁ Θεός ἔδωσε δύο δρόμους νά ἀγωνισθοῦμε τή νόμιμη συζυγία καί τή νόμιμη παρθενία. Πέραν αὐτῶν, τίποτε ἄλλο. Ἡ σάρκα καί μετά τό θάνατο παραμένει ἐνεργή γιά κάποιες ἡμέρες γι’ αὐτό πρέπει μέχρι θανάτου καί περισσότερο νά προσέχουμε! Ὑπάρχουν καί πλάνες, σέ μεγαλοσχήμονες κληρικούς, ὅπως ἄκουσα γιά κάποιον πού δέν λειτούργησε λένε τῆς Ὑπαπαντῆς γιατί δέν παραδέχεται ὅτι αὐτή ἡ Ἑορτή εἶναι τῆς Χριστιανοσύνης! Ὁ Θεός νά φυλάει! Καί μετά σοῦ λέει ΓΟΧ, ἀλλά μᾶλλον γιά ὤχ φαίνεται τελικά ὅτι εἴμαστε σέ τέτοιες περιπτώσεις. Ἐμεῖς ἀνήκουμε στή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία! Πουθενά ἀλλοῦ! Μακρυά ἀπό τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα τῆς ἁπωλείας. Πρέπει, ὅμως, νά προσέχουμε. Πρέπει πρῶτα νά γίνουμε ἄνθρωποι. Μᾶς λείπει ἡ ἀνθρωπιά. .... Νά ἐλπίζουμε μόνο στόν Θεό καί ὄχι σέ ἀνθρώπους. Οὔτε στούς πολιτικούς καί μάλιστα στούς ἀθέους. Τί νά περιμένει κάποιος ἀπό ἄθεο ἄνθρωπο; Τά ἀξιώματα καί τά πτυχία καί οἱ γνώσεις πού ἐπικαλοῦνται μερικοί δέν ὠφελοῦν γιά τή σωτηρία μας. Ξέρετε τί εἶναι σημαντικό; Ὄχι τό Δεσπότης, ἀλλά τό ὄνομά μας πού λάβαμε στό Ἅγιο Βάπτισμα. Ὀνομάστηκα Παναγιώτης καί μετά στό δεύτερο βάπτισμα τῆς μοναχικῆς κουρᾶς Παχώμιος. Αὐτά ἔχουν σημασία, ὄχι τά ἀξιώματα. Ἐπανέρχομαι στά ἐκκλησιαστικά καί λέω ὅτι θέλω καί ἐπιθυμῶ νά ὑπάρχει εἰρήνη καί ὁμόνοια στήν Ἐκκλησία μας.  Ὄχι διαιρέσεις καί σχίσματα πού θέλει ὁ δαίμονας. Ἐγώ εἶμαι στό τελευταῖο τετράγωνο πού βαδίζω....Ἄν βρῶ παρρησία ἐκεῖ πού θά πάω θά παρακαλέσω ὅλοι σας ἐδῶ νά πᾶτε στόν Παράδεισο μέ τά τσαρούχια. Ἄν δέν βρῶ, νά εὔχεσθε γιά μένα. ..... Νά θυμᾶστε πάντως ὅτι ὁ Παχώμιος δέν ταυτίζεται μέ κανέναν. Ἀπέχω καί ἀνέχομαι. Αὐτός εἶναι ὁ Παχώμιος. Θέλω νά εἶμαι καί νά παραμένω γατζωμένος στά πόδια τοῦ Νυμφίου μου γλυκυτάτου  Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τίποτε ἄλλο. Δέν σᾶς μιλῶ σάν Δεσπότης, οὔτε σάν ἐπίσκοπος, ἀλλά σάν Πατέρας. Ἄν θέλετε καί σά μεγαλύτερος ἀδελφός!  Ἄν θέλετε συγχωρέστε με. Κι ἄν δέν θέλετε, πάντως ἐγώ σᾶς συγχωρῶ καί σᾶς εὐλογῶ ὅλους!»

Ὁ ὅσιος Γέρων Μωϋσῆς (+1946)

Ὁ Ὅσιος Παχώμιος ὁ ἐν Χίῳ (+1905)

Η ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ "ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ" ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ἥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ;

Μέ τή γλῶσσα τῆς ἀληθείας, ἐπειδή οἱ καιροί οὐ μενετοί!

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

 ΤΗΣ ΦΕΡΟΜΕΝΗΣ ΩΣ «ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

 ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

• Μέ (καί παρά τόν) ἔντονο φόβο γιά ἀντιδράσεις, ἡ ἀπό δεκαετιῶν προετοιμαζομένη Σύνοδος, δειλῶς μέν καί περιορισμένως πλήν ρητῶς καί σαφῶς, διαδραματίζει ἀντίστοιχον ρόλον τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου γιά τήν ὀρθόδοξο Ἀνατολή

• Γιά ποιούς συγκεκριμένους λόγους εἶναι ἤδη ἀπορριπτέα καί καταδικαστέα στή συνείδησι τῶν ὀρθοδόξων καί διατί ἐπιβάλλεται ἡ ἐκ τῶν προτέρων ἀποδοκιμασία της πρίν εὐρεθοῦν οἱ πιστοί πρό τετελεσμένων

ὑπό τοῦ Θεολόγου Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα

 

Ἡ τελευταῖα συνδιάσκεψις τῶν ἐκπροσώπων τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν πρίν τή σύγκληση τῆς Μεγάλης Συνόδου.

Ὁ Κύριος δέν ἐπέτρεψε ἡ ἀπό δεκαετιῶν προετοιμαζομένη στά πλαίσια τῆς ἀλλοιωμένης ἀπό τόν Οἰκουμενισμό Ὀρθοδοξίας «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» νά λάβη χώρα στή βασιλίδα τῶν Πόλεων καί μάλιστα στό χῶρο ὅπου συγκλήθηκε ἡ Ἁγία Β΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, ὅπως ἐπρογραμματίζετο.

Τελικῶς, ἐκτός ἀπροόπτου, ἐπελέγη νά μολυνθῆ διά τῆς ἐκεῖ συγκλήσεώς της ἡ ἡρωϊκή μεγαλόνησος Κρήτη, τόπος ποτισμένος καί ἡγιασμένος μέ τό αἶμα καί τόν ἰδρώτα Ἁγίων, Ὁσίων καί μαρτύρων τῆς Πίστεώς μας. Ὡς χρόνος δέ ὡρίσθη ἡ ἑβδομάς τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τότε πού ἑορτάζομε τήν ἀποκάλυψι τῆς ἅπαξ παραδοθείσης τῆς Ἁγίοις Πίστεως καί τιμοῦμε τό Πανάγιο Πνεῦμα, τό λαλῆσαν διά τῶν Προφητῶν καί τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἐγράφησαν μέχρι σήμερον καί γράφονται πολλά καί διάφορα περί αὐτῆς. Τό ζητούμενον, ὅμως, εἶναι, ποία (πρέπει νά) εἶναι ἡ στᾶσι τῶν ὀρθοδόξων ἔναντι αὐτῆς ἀπό τώρα, πρίν περάση στήν ἱστορία καί καταγραφῆ ψευδεπιγράφως ὡς Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Εἶναι, ὅμως, δυνατόν νά κριθῆ ἐκ τῶν προτέρων, πρίν κἄν συγκληθῆ; Βεβαίως, διότι ὅλα σχεδόν τά κείμενα τά ὁποῖα θά ἐγκριθοῦν, ἐπισήμως καί πανηγυρικῶς, κατ’ αὐτήν, ἔχουν ἤδη προσυμφωνηθεῖ ὑπό τῶν ἀντιπροσώπων τῶν Ἐκκλησιῶν καί μάλιστα ἔχουν δημοσιευθεῖ. Ἐξ αὐτῶν, λοιπόν, τῶν καρπῶν δύναται νά ἀξιολογηθεῖ καί τό δένδρον, ἐκ τοῦ ὁποίου αὐτοί παρήχθησαν.

Ἐκ προοιμίου πρέπει νά ἀναφέρωμε ὅτι λόγω τῶν πολλῶν ἐπιφυλάξεων ἔναντι αὐτῆς, φαίνεται ὅτι οἱ διοργανωτές της προσεπάθησαν νά ἀποφύγουν ἐπιμελῶς τίς μεγάλες προκλήσεις τῶν τρανταχτῶν οἰκουμενιστικῶν διατυπώσεων στά ἐν λόγω κείμενα.

Ἐπί τῆς οὐσίας, ὅμως, ἐξίσου ἐπιμελῶς καί συστηματικῶς συμπεριελήφθησαν εἰς τά πρός ἐπικύρωσι Κείμενα ἐπί τῶν διαφόρων θεμάτων, ὅλα ἐκεῖνα τά στοιχεῖα καί οἱ θέσεις διά τῶν ὁποίων κατοχυρώνεται ἡ οἰκουμενιστική μετάλλαξις τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἔτσι καλούμεθα ὅλοι νά ἀναλάβωμε τίς εὐθύνες μας διά τήν νέα πραγματικότητα, ἡ ὁποία ἐπιδιώκει νά παρεισφρύση εἰς τήν ὀρθόδοξο Ἀνατολή καί λάβει νομιμοποίησι διά τῆς Συνοδικῆς ἐγκρίσεως ὑπό τῶν ἀνά τόν κόσμο ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν νέων κατ’ οὐσίαν θέσεων ὡς Συνοδική ἔκφρασις καί θέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Πέραν τοῦ ὅλου πλαισίου τῆς προετοιμασίας, συγκροτήσεως καί λειτουργίας ἀλλά καί τῆς θεματολογίας τῆς Συνόδου αὐτῆς, τά ὁποῖα διαφοροποιοῦνται οὐσιαστικῶς ἐκ τῶν ἀντιστοίχων καί ἀναλόγων τῶν Οἰκουμενικῶν, τοπικῶν καί Πανορθοδόξων Συνόδων ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, ὁ χαρακτήρας καί τό περιεχόμενον αὐτῆς τῆς Συνόδου συνιστοῦν μειοδοσία καί παρέκκλισι ἐκ τῆς παραδοθείσης Πίστεως, τῆς Τάξεως καί τῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Εἰδικότερον, εἶναι σημαντικό καί σκόπιμο νά ἐπισημανθῆ ὅτι ἡ σύγκλησι τῆς ἐν λόγω Συνόδου ὡς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου πασῶν τῶν ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀποτελεῖ προαγωγή αὐτῶν στόν χῶρο τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία συντελεῖται διττῶς:

α) Διά τῆς υἱοθετήσεως καί διακηρύξεως Συνοδικῶς πλέον ὄχι μόνον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἀλλά καί ὑπό πασῶν τῶν ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῶν βασικῶν Ἀρχῶν τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως αὐτές ἐκφράζονται στήν αἱρετική Πατριαρχική Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 τήν ἀπευθυνομένη «πρός τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», τήν καί ὡς Καταστατικό Χάρτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ χαρακτηρισθεῖσα κατά καιρούς ὑπό διακεκριμένων θιασωτῶν καί ὑποστηρικτῶν τῆς παναιρέσεως καί αἱ ὁποῖαι (θέσεις) σαφῶς ἐμπεριέχονται στά δημοσιευθέντα ὡς συμφωνηθέντα καί πρός ἐπικύρωσιν πλέον τιθέμενα σχέδια Ἀποφάσεων τῆς φερομένης ὡς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, καί

 

Ἀπό τίς ἐργασίες τῆς τελευταίας συνδιασκέψεως ὑπό τόν πατριάρχη Βαρθολομαῖο στό Σαμπεζύ (Ἰαν. 2016).

 

β) Κάτι πού ἐλάχιστοι θέτουν καί θίγουν ὡς σημαντικόν καί οὐσιῶδες, τήν διά τῆς ἀποδοχῆς καί ἀναγνωρίσεως τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου, δεδηλωμένου Οἰκουμενιστοῦ καί διά καταγεγραμμένων συγκεκριμένων γραπτῶν καί προφορικῶν τοποθετήσεών του, ἀλλά καί διά πράξεων καί ἐνεργειῶν, ἀρνητοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Πατερικῆς Διδασκαλίας, οὐχί δέ μόνον ἀλλά καί δεινοῦ καταφρονητοῦ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ὡς Πρώτου τῆς καθόλου Ὀρθοδοξίας καί εἰδικώτερον ὡς ὀρθοδόξου καί κανονικοῦ Ποιμένος καί Ἐπισκόπου, γεγονός τό ὁποῖον καθιστᾶ συμμετόχους καί συνυποδίκους καί ὑπολόγους καί κατά τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας καθαιρετέους ἄπαντας τούς μετ’ αὐτοῦ συγκαθεζομένους καί συναποφασίζοντας ἐκπροσώπους τῶν ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ἡ φερομένη ὡς Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ συγκαλουμένη ἐντός ὀλίγων μηνῶν εἰς τόν χῶρον τῆς ἡμιαυτονόμου Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, ἐκ τῶν πραγμάτων καί βάσει τῶν δεδομένων, τά ὁποῖα οἱ ἴδιοι οἱ διοργανωτές αὐτῆς ἐδήλωσαν, θά διαδραματίση εἰς τόν χῶρο τῆς ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς ὅ,τι ἀκριβῶς ἀποτελεῖ εἰς τόν χῶρον τῆς Παπικῆς Δύσεως ἡ Β΄ Βατικανή Σύνοδος. Δηλαδή, θά εἰσαγάγη ἐπισήμως καί δή θά ἀναγνωρίση Συνοδικῶς τίς ἀρχές καί πρακτικές τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς νόμιμο καί κανονική ὁδό πορείας καί καθιερωμένη νέα γραμμή πλεύσεως τῆς Ἐκκλησίας! Αὐτό ἀκριβῶς συνιστᾶ τήν ΜΕΙΖΟΝΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΛΛΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Λειτουργικός ἁσπασμός τῶν δύο ἀδελφῶν, Πάπα καί Πατριάρχου, στό Φανάρι, τό 2014.

Ἄν κάποιοι ἀνέμενον ἐκ τῆς Ἀγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς μεταλλαγμένης ὑπό τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ὀρθοδοξίας διακήρυξι ἀντιστοίχου πρός τό τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου «Διάταγμα περί Οἰκουμενισμοῦ», αὐτοί φαίνεται δέν ἔχουν λάβει οὔτε ὁσμήν τῶν ἐκτειλισσομένων μεθόδων καί σχεδίων τῶν διοργανωτῶν αὐτῆς καί συνειδητῶν φορέων καί ὀργάνων τῆς παναιρέσεως.

Οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη, οὔτε βεβαίως Ὀρθόδοξος εἶναι ἡ συγκαλουμένη κατά τόν προσεχῆ Ἰούνιο τρ. ἔτ. πολυδιαφημιζομένη καί ἀπό δεκαετιῶν προετοιμαζομένη Σύνοδος. Εἶναι ἡ πρώτη «πανορθόδοξος» Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διά τῆς ὁποίας πιστοποιεῖται καί ἐπισημοποιεῖται ἡ προφητευθεῖσα ὐπό τοῦ ἀειμνήστου ἀγωνιστοῦ καί μαρτυρικῶς τελειωθέντος Κοσμᾶ Φλαμιάτου διά Συνόδου κατάργησι τῆς Ὀρθοδοξίας!

Εἶναι ποτέ δυνατόν Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἴτε λαϊκός, εἴτε μοναχός, εἴτε Κληρικός νά ἀποδεχθῆ καί ἀναγνωρίση ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὡς φωνή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Σύνοδο ἀποτελουμένη ἀπό δεδηλωμένους Οἰκουμενιστάς, δηλαδή αἱρετικούς, φιλοπαπιστάς, συγκρητιστές, κοινωνικούς πρός κατεγνωσμένες ἀρχαῖες  αἱρέσεις, ὅπως ὁ Μονοφυσιτισμός, διώκτας ὀρθοδόξων ἀγωνιστῶν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, καινοτόμους, ὑποστηρικτές τῆς Βαπτισματικῆς, συναφειακῆς καί μεταπατερικῆς Θεολογίας, καταφρονητές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἀρνητές τῶν ἱερῶν παραδόσεων;

Εἶναι ποτέ δυνατόν νά θεωρηθῆ ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας Σύνοδος ἡ ὁποία καίτοι πανορθοδόξου χαρακτῆρος ἀρνεῖται a priori τήν διεκδίκησι τοῦ χαρακτηρισμοῦ της ὡς Οἰκουμενικῆς αἰτιολογώντας τοῦτο διά στόματος τοῦ Προέδρου αὐτῆς διά τῆς ὑπ’ αὐτοῦ ἐπικλήσεως τοῦ γεγονότος τῆς δῆθεν ὑφισταμένης διαιρέσεως τῆς Ἐκκλησίας καί κατ’ ἐπέκτασιν (διά) τῆς ἐμμέσου πλήν σαφοῦς ἀναγνωρίσεως τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ ὡς τμήματος τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς Ἐκκλησίας Χριστοῦ;

Εἶναι ποτέ δυνατόν νά θεωρηθῆ ὡς Σύνοδος, ἐκφράζουσα τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Σύνοδος ἡ ὀποία ἐμπράκτως ἀρνεῖται διά τῶν συμμετεχόντων εἰς αὐτήν νά μνημονεύση καί ἀναφέρη ὅτι ἕπεται τῶν Ἀγίων Πατέρων καί συνομολογεῖ τήν διδασκαλία αὐτῶν καί ἀποδέχεται τάς Ἀποφάσεις τῶν (πρό αὐτῆς) συνελθουσῶν Ἁγίων Συνόδων τάς ὁποίας αὐτοί συνεκρότησαν (μή) παραδεχομένη τόν οἰκουμενικό χαρακτήρα καί τήν θεολογική αὐθεντία τῶν Ἁγίων Συνόδων ἐπί Μ. Φωτίου καί Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ ἐπειδή ἀκριβῶς κατεδίκασαν τίς (ἕως τότε) παπικές αἱρέσεις;

Εἶναι ποτέ δυνατόν, ἐνῶ ὑφίσταται καί δρᾶ καταλυτικῶς εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, νά συγκαλεῖται κατ’ αὐτάς πανορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀρνεῖται ἐν τῆ πράξει νά ἐπιληφθῆ πρωτίστως τοῦ μείζονος τούτου θέματος Πίστεως , οὕτως ὥστε ἐξασφαλίζοντας τήν ἀπαραίτητον κατά τόν Θεοφόρον Ἰγνάτιον προϋπόθεσιν κάθε ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς Συνόδου, ἤτοι τήν διαπίστωσιν ὅτι πάντες οἰ συμμετέχοντες ἐπίσκοποι ἐν «Ἰησοῦ Χριστοῦ γνώμη εἰσί», δηλαδή ὅτι συμφωνοῦν ὀρθοδόξως ἐν τῆ πίστει καί ὀμοφρονοῦν, καί μάλιστα ἀντί νά καταδικάση καί ἀναθεματίση τόν Οἰκουμενισμόν νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν υἱοθετῆ;

Διά τοῦ λόγου δέ τό ἀληθές καί ἀσφαλές θά παραθέσωμε εἰς τό β΄μέρος τοῦ ἄρθρου μας ἐκεῖνα τά στοιχεῖα, τά ὁποῖα πιστοποιοῦν τά ἀνωτέρω, ἐπισημαίνοντες ἐνδεικτικῶς ἀλλά συγκεκριμένως τίς σχετικές ἐλλείψεις (Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Ὀμολογίας) καί τίς ἀποδείξεις (κακοδόξου πίστεως καί Οἰκουμενισμοῦ) ἐκ τῶν δημοσιευθέντων Κειμένων τῆς ἐπικειμένης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου».

(συνεχίζεται)

Ὁ, κατά τούς Ὀρθοδόξους, Ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας. Κατά δέ τόν κ. Βαρθολομαῖο "θύμα τοῦ ἀρχεκάκκου ὄφεως"!