Κήρυξη παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης

λόγω των «εμβολίων» covid-19

 

Επιμέλεια: Παντελής Οικονόμου, γενικός Ιατρός.

 

 

Πριν λίγες μέρες, πάνω από 400 γιατροί, επιστήμονες και επαγγελματίες από περισσότερες από 34 χώρες κήρυξαν μία διεθνή υγειονομική κρίση λόγω των “ασθενειών και των θανάτων που συνδέονται με τα εμβόλια του COVID-19″ (1)

“ΚΗΡΥΞΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ “ΕΜΒΟΛΙΑ COVID-19”

  

Εμείς οι γιατροί και επιστήμονες από όλα τα μέρη του κόσμου, διακηρύσσουμε ότι υπάρχει παγκόσμια υγειονομική κρίση που συσχετίζεται με τη χορήγηση σκευασμάτων γνωστών ως “εμβόλια COVID-19”. 

Στις μέρες μας είμαστε μάρτυρες μιας υπερβάλλουσας θνησιμότητας σε χώρες όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει λάβει τα λεγόμενα “εμβόλια COVID-19”. Μέχρι σήμερα αυτή η υπερβάλλουσα θνησιμότητα δεν έχει ούτε επαρκώς διερευνηθεί ούτε μελετηθεί από εθνικούς ή διεθνείς υγειονομικούς οργανισμούς. 

Ο μεγάλος αριθμός ξαφνικών θανάτων σε πρωτύτερα υγιή νεαρά άτομα που εμβολιάστηκαν με αυτά τα “εμβόλια”, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικός, όπως είναι και τα συχνά περιστατικά αποβολών και περιγεννητικών θανάτων που δεν έχουν διερευνηθεί. 

Ένας μεγάλος αριθμός ανεπιθύμητων παρενεργειών, συμπεριλαμβανομένων νοσηλειών, μόνιμων αναπηριών, και θανάτων που σχετίζονται με τα λεγόμενα “εμβόλια COVID-19”, έχουν επισήμως καταγραφεί. 

Ο καταγεγραμμένος αριθμός τους δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία των εμβολιασμών. 

Εξετάζοντας τις έγγραφες αναφορές στο σύστημα καταγραφής παρενεργειών εμβολίων του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ (VAERS), του Βρετανικού Συστήματος Κίτρινης Κάρτας, του Αυστραλιανού Συστήματος Παρακολούθησης Ανεπιθύμητων Παρενεργειών, του Ευρωπαϊκού Συστήματος Φαρμακοεπαγρύπνισης (Eudravigilance) και της Βάσης Δεδομένων Επαγρύπνισης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (VigiAccess Database), μέχρι σήμερα έχουν αναφερθεί περισσότερα από 11 εκατομμύρια καταχωρήσεις ανεπιθύμητων παρενεργειών και περισσότεροι από 70.000 θάνατοι οι οποίοι συσχετίζονται με ενέσεις των σκευασμάτων που είναι γνωστά ως “εμβόλια COVID-19”. 

Γνωρίζουμε όμως ότι αυτά τα νούμερα αντιπροσωπεύουν περίπου μόνο το 1% έως 10% του συνόλου των πραγματικών περιστατικών. 

Επομένως θεωρούμε πως αντιμετωπίζουμε μια σοβαρή παγκόσμια υγειονομική κρίση, που πρέπει να γίνει αποδεκτή και αντιμετωπιστεί ως κρίσιμης σημασίας από όλα τα κράτη, συστήματα υγείας και το υγειονομικό προσωπικό ανά τον κόσμο. 

Συνεπώς τα ακόλουθα μέτρα πρέπει να ληφθούν επειγόντως:  

1. Παγκόσμια ‘παύση’ των εθνικών εκστρατειών εμβολιασμού με τα σκευάσματα που είναι γνωστά ως “εμβόλια COVID-19”. 

2. Διερεύνηση όλων των ξαφνικών θανάτων ανθρώπων που ήταν υγιείς πριν από τον εμβολιασμό τους. 

3. Εφαρμογή προγραμμάτων πρώιμης ανίχνευσης καρδιοαγγειακών περιστατικών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ξαφνικούς θανάτους, όπως τεστ D-dimer και Τροπονίνης, σε όλους όσους είχαν εμβολιαστεί με τα σκευάσματα που είναι γνωστά ως “εμβόλια COVID-19”, καθώς και πρώιμης ανίχνευσης σοβαρών καρκινωμάτων. 

4. Εφαρμογή προγραμμάτων επιστημονικής έρευνας και θεραπείας για τα θύματα ανεπιθύμητων παρενεργειών μετά τη λήψη των λεγομένων “εμβολίων COVID-19”, εκ μέρους ανεξαρτήτων ερευνητικών ομάδων χωρίς δεσμούς με φαρμακευτικές εταιρείες ούτε καμία σύγκρουση συμφερόντων.  

5. Διενέργεια ανάλυσης της σύνθεσης περιεχομένου των φιαλιδίων με τα σκευάσματα Pfizer, Moderna, AstraZeneca, Janssen, Sinovac, Sputnik V και οποιαδήποτε άλλα σκευάσματα που είναι γνωστά ως “εμβόλια COVID19” εκ μέρους ανεξαρτήτων ερευνητικών ομάδων χωρίς δεσμούς με φαρμακευτικές εταιρείες ούτε καμία σύγκρουση συμφερόντων. 

6. Εκπόνηση μελετών πάνω στις αλληλοεπιδράσεις μεταξύ των διαφόρων συστατικών των αποκαλούμενων “εμβολίων COVID-19” και των μοριακών, κυτταρικών και βιολογικών επιδράσεων τους. 

7. Εφαρμογή προγραμμάτων ψυχολογικής βοήθειας και αποζημίωσης για κάθε πρόσωπο που ανέπτυξε νόσημα ή αναπηρία ως συνέπεια των αποκαλούμενων “εμβολίων COVID-19”. 

8. Εφαρμογή και προώθηση προγραμμάτων ψυχολογικής βοήθειας και αποζημίωσης για τους συγγενείς προσώπων που πέθαναν ως αποτέλεσμα του εμβολιασμού τους με το σκεύασμα που είναι γνωστό ως “εμβόλιο COVID-19”.  

Συνεπώς διακηρύσσουμε πως βρισκόμαστε ενώπιον μιας παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, πρωτοφανούς στην ιστορία της Ιατρικής, λόγω του μεγάλου αριθμού των νοσημάτων και θανάτων που συνδέονται με τα “εμβόλια εναντίον του COVID-19. Επομένως απαιτούμε από τις ρυθμιστικές αρχές που επιβλέπουν την ασφάλεια των φαρμάκων, καθώς και τις υγειονομικές αρχές σε όλες τις χώρες, μαζί με διεθνείς οργανισμούς όπως ΠΟΥ, PHO, EMA, FDA, UK-MHRA ή NIH να ανταποκριθούν στην παρούσα Διακήρυξη και να πράξουν σύμφωνα με τα παραπάνω οκτώ μέτρα που απαιτεί η Διακήρυξη.     

Η παρούσα Διακήρυξη αποτελεί κοινή πρωτοβουλία πολλών επαγγελματιών στο χώρο της Υγείας που έχουν αγωνιστεί γι αυτόν το Σκοπό. Καλούμε όλους τους γιατρούς, επιστήμονες, επαγγελματίες και πολίτες που συμφωνούν, να προσυπογράψουν αυτό το κείμενο ώστε να ασκηθεί πίεση στους εμπλεκόμενους φορείς για να προαχθεί περισσότερη διαφάνεια στην υγειονομική πολιτική κάθε χώρας”.  

Ο Αμερικανός πρόεδρος Joe Biden κήρυξε το τέλος της πανδημίας, δημιουργώντας πανικό σε όσους έχουν επενδύσει στην πανδημία (2). Ακόμα και ο ΠΟΥ βλέπει το τέλος της πανδημίας, αλλά δυστυχώς επιμένει ακόμα στους εμβολιασμούς (3). Ήδη αρκετές χώρες έχουν καταργήσει την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών, αλλά η Δανία πρωτοστατεί: από τις 10 Σεπτεμβρίου καταργήθηκαν τα εναπομείναντα περιοριστικά μέτρα καθώς ο κορονοϊός “δεν αποτελεί πλέον μία κρίσιμη απειλή για την κοινωνία μας” (4), ενώ από τις 13 Σεπτεμβρίου προτείνεται ο εμβολιασμός μόνο σε όσους είναι άνω των 50 ετών ή έχουν υποκείμενα νοσήματα (5).  Ο Διευθυντής του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας Søren Brostrøm, παραδέχτηκε δημόσια ότι “ήταν λάθος να εμβολιάσουμε παιδιά” (6) . Επίσης σημείωσε ότι “οι εμβολιασμοί δεν είχαν προταθεί κυρίως για τα ίδια τα παιδιά, αλλά για να εξασφαλιστεί ο έλεγχος της πανδημίας” (7). Δηλαδή έκαναν πειραματόζωα τα παιδιά, για να προστατέψουν τον παππού (που είχε κάνει ήδη, αν το είχε επιλέξει, το εμβόλιο, για να προστατέψει τον εαυτό του) και για να ελέγξουν έναν ιό που μεταλλασσόταν συνεχώς. Φυσικά απέτυχαν και εξέθεσαν και εκθέτουν τα παιδιά (και τους ενήλικες φυσικά) σε έναν τεράστιο βραχυπρόθεσμο γνωστό κίνδυνο και κυρίως μακροπρόθεσμο άγνωστο κίνδυνο. 9 ειδικοί από μεγάλα πανεπιστήμια (John Hopkins, Harvard, Oxford) σε μελέτη που δημοσίευσαν, αποκάλεσαν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό στα κολέγια των ΗΠΑ, ηθικά μη δικαιολογημένο (“ανήθικο”), αφού τα εμβόλια, για κάθε νοσηλεία που αποτρέπουν, μπορούν να προκαλέσουν από 18 μέχρι και 98 σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως οι μυοκαρδίτιδες, κάνοντάς τα πολύ πιο επικίνδυνα από τον ίδιο τον ιό. Χρειάζεται να εμβολιαστούν 22.000-30.000 νέοι άνθρωποι για να αποτραπεί ΜΙΑ νοσηλεία ( 8 ). 

Είναι μία από τις εκατοντάδες μελέτες, που έχουν δημοσιευτεί και αναδεικνύουν τις παρενέργειες των εμβολίων, η σοβαρότερη των οποίων είναι βεβαίως ο θάνατος, κάτι που φαίνεται πλέον και από τα στατιστικά στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα και όχι μόνο από τις ανακοινώσεις των ΜΜΕ για τους ξαφνικούς θανάτους , ιδίως σε νέους ανθρώπους. Σε όλο τον κόσμο, διαπιστώνεται μία αύξηση της θνησιμότητας, όπως στα στοιχεία Αγγλίας και Ουαλίας με 10-13% περισσότερους θανάτους από τον μέσο όρο της τελευταίας πενταετίας (9) με τους μισούς να μην μπορούν να εξηγηθούν (10). Ανάλογο ποσοστό, 13,5%, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος τύπου της στατιστικής υπηρεσίας της Αυστραλίας για το 2022 κατά τη διάρκεια όλων των μηνών.  Φυσικά για αυτούς τους θανάτους, και σύμφωνα με τα συστημικά ΜΜΕ, τα μόνα που δεν ευθύνονται είναι τα “εμβόλια” (11)……..  

O παραλογισμός σε ότι έχει σχέση με τον COVID-19 τελειώνει, όπως τελειώνει ο ίδιος ο COVID: ο ιός έχει αποδυναμωθεί, σχεδόν όλος ο πληθυσμός έχει έρθει σε επαφή με τον ιό και εφαρμόζονται επί πολύ καιρό αποτελεσματικές θεραπείες, παλιές δοκιμασμένες και καινούργιες. Φαίνεται ότι η ιστορία του COVID μας έχει κουράσει όλους και δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, δυστυχώς για όσους ποντάρουν στον φόβο και τον τρόμο, ευτυχώς για την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας……. 

 

1.    http://medicalcrisisdeclaration.com/el/home-greek/ 

2.    https://www.news247.gr/kosmos/koronoios-mpainten-kiryxe-telos-pandimias-ipa-para-400-nekroys-tin-imera.9763572.html 

3.  https://www.news247.gr/ygeia/o-poy-vlepei-to-telos-tis-pandimias.9758546.html 

4.    https://www.news247.gr/kosmos/dania-telos-sta-perioristika-metra-apo-10-septemvrioy-o-koronoios-den-apotelei-pia-apeili-gia-emas.9337441.html 

5.    https://www.sst.dk/en/English/Corona-eng/Vaccination-against-COVID-19 

6.    https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/P-9-2022-002605_EN.html 

7.    https://nypost.com/2022/07/14/us-agencies-arent-following-the-science-on-covid/ 

8.    https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=4206070 

9.    https://www.ons.gov.uk/peoplepopulationandcommunity/birthsdeathsandmarriages/deaths/bulletins/monthlymortalityanalysisenglandandwales/july2022  

10.                       https://www.theguardian.com/commentisfree/2022/sep/13/whats-behind-the-mystery-of-thousands-of-excess-deaths-this-summer 

11.                       https://www.dailymail.co.uk/news/article-11133519/Undertakers-kept-busy-abnormally-high-numbers-Aussies-dying-not-just-Covid.html 

---

 

Επιστήμονες για την Υγεία και την Ελευθερία

Ἐπί τῆ Παγκοσμίῳ Ὑψώσει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

 

Τό μεγάλο Θαῦμα
τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τό 1925

 

 

 

Αυτή την νύχτα (σαν χθες) ξημερώνοντας της εορτής της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ας ανατρέξει η μνήμη μας 97 χρόνια πρίν. Σεπτέμβριος του 1925. Ξημερώνοντας του Σταυρού στις 14/27-9-1925.

Ένα χρόνο μετά το Σχίσμα του 1924 με την αντικανονική εισαγωγή στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας του Παπικού Καλενδαρίου (νέο ημερολόγιο). Η σχισματική Κρατούσα Ιεραρχία διώκουσα τους παραμείναντας εν τη Εκκλησία και την Παράδοση Ορθοδόξους Χριστιανούς (χλευαστικώς ονομαζομένους Παλαιοημερολογίτες) ανάγκαζε αυτούς να καταφεύγουν προς εκκλησιασμό σε εξωκκλήσια.

Στην Αθήνα εκείνης της εποχής, που τελείωνε στις αρχές των σημερινών Αμπελοκήπων, δύο χιλιάδες (2000) και πλέον χριστιανοί συγκεντρώθηκαν απο όλα τα μέρη της Αττικής (μικροί και μεγάλοι) με κάθε μέσον και τα πόδια στο εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στους πρόποδες του Υμηττού (σημ. : σημερινή Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Παπάγου) για να εορτάσουν με Αγρυπνία τη μεγάλη Εορτή του Σταυρού. 

Ιερέας  ο αείμνηστος πατήρ Ιωάννης Φλώρος. Στάλθηκαν χωροφύλακες να βρούν και να συλλάβουν τον Ιερέα.Τότε εμφανίσθηκε στον ουρανό περί το μέσον της νυκτός ο Τίμιος Σταυρός. Η Γ' εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού, μετά τις εμφανίσεις Του πρίν πολλούς αιώνες στά Ἱεροσόλυμα καί την Κωνσταντινούπολη! 

Άφησαν τα όπλα και συμμετείχαν στην Αγρυπνία. Πολύς κόσμος και από όλη την Αττική είδαν το μέγιστο θαύμα που διήρκεσε περί το ημίωρο.

Τον Πατέρων ημών που κράτησαν και παρέδωσαν σε εμάς, ως πνευματικοί σκυταλοδρόμοι, τη συνέχεια της πνευματικής ζωής και παραδόσεως της Εκκλησίας Αιωνία η μνήμη!

 

Είχαμε την τύχη ή μάλλον ευλογία να γνωρίσουμε τον αείμνηστο Ηλία Αγγελόπουλο, γείτονά μας στην Αθήνα (επί της οδού Ανδριανουπόλεως εκείνος και στην κάθετο αυτής οδό Αμασείας εμείς), ο οποίος ήταν παρών μαζί με τη μητέρα του σε εκείνη την ανεπανάληπτη Αγρυπνία και μάρτυρας του γενομένου τότε μεγάλου θαύματος. Η αφήγηση του ήταν συγκλονιστική:

 

«῎Ημουν τότε 18 ἐτῶν. Μαζί μέ τήν μακαρίτισσα τήν μητέρα μου πήγαμε τό βράδυ ἐκεῖνο, ν' ἀγρυπνήσωμε στό ἐρημοκκλήσι τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Θεολόγου, πού βρίσκεται στούς πρόποδες τοῦ ῾Υμηττοῦ. Εἴχαμε ἑτοιμαστεῖ μάλιστα νά μεταλάβωμε. Περί τίς 11 καί μισή, ἐνῶ ψαλλόταν, ἄν θυμᾶμαι καλά, ὁ μέγας ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τῆς ῾Υψώσεως, ἔγινε στόν οὐρανό ἡ ἐμφάνισις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. ῏Ηταν τόσο δυνατό τό φῶς του, πού ἐφωτίσθη ὁλόκληρος ἡ περιοχή. ῞Ολοι γονατίσαμε προσευχόμενοι καί δέν χορταίναμε νά βλέπωμε τό θεῖο αὐτό Δῶρο. Χαρακτηριστικά θυμᾶμαι ἕναν τυφλό, πού ἦταν δίπλα μου καί ἔχοντας τά κλειστά μάτια του στραμμένα πρός τόν οὐρανό ἐφώναξε μέ σπαρακτική φωνή τό "Κύριε ᾿Ελέησον"».

 

Ωστόσο, τόση μπορεί να είναι η πλάνη του ανθρώπου που, πολλές φορές, ακόμη και ένα θαύμα, όπως γινόταν και με τα θαύματα που τέλεσε επί γης ο Χριστός μας, αμφισβητείται ή διαστρεβλώνεται. Έτσι και τότε, παρότι μάρτυρες του θαύματος έγιναν τόσοι πολλοί άνθρωποι, ο Καινοτόμος Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος προσπάθησε αρχικά να το "μειώσει", λέγοντας ότι ο Σταυρός δεν εμφανίσθηκε για να ενισχύσει τους ορθοδόξους στον αγώνα τους!

Κι όμως ακόμη και ο ίδιος, ως υπαίτιος για την ασεβή Απόφαση της επιβολής της Καινοτομίας, στο τέλος της ζωής του χτυπούσε το κεφάλι του με τα χέρια του και έλεγε, σύμφωνα με τη μαρτυρία του επισκεφθέντος αυτόν γνωστού και εναρέτου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου (+), "να μην έσωνα να σχίσω την Εκκλησία. Ας όψεται που με πήρε στο λαιμό του εκείνος ο Μεταξάκης" (αναφερόμενος στον γνωστό Μασώνο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιο Μεταξάκη, ο οποίος επέβαλε πρώτος την ημερολογιακή αλλαγή στο Πατριαρχείο του, μέσω του ληστρικού δήθεν Πανορθοδόξου Συνεδρίου του 1923) .

Όποιος επισκεφθεί ακόμη και σήμερα τη Μονή (πλέον) του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου  Παπάγου, θα δει εκεί, σε κάποιο δωμάτιο δίπλα στον Ναό, την εικόνα της εμφανίσεως του Τιμίου Σταυρού του 1925. Κι όμως, ακολουθούν το νέο ημερολόγιο! Εκεί που "μίλησε ο Ουρανός"! Τι τραγική ειρωνεία! Δυστυχώς, έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Ακόμη κι όταν Θεία Σημεία μας δείχνουν τον δρόμο, τη στενή και τεθλιμμένη οδό της Παραδόσεως, εμείς ακολουθούμε την άλλη οδό, την ευρύχωρη που ακολουθούν οι πολλοί!.....Κι ας μας έχει προειδοποιήσει ο Θεός πού οδηγεί η μία και πού η άλλη!....

Ἅγιος Ἰωάννης Θεολόγος (Δεκαετία 1930)

 

Σύγχρονη φωτό τῆς Μονῆς.

 

Μονή Παντανάσσης Μυστρᾶ

 

 

Σήμερα, εορτή του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου (της επονομαζομένης Παντανάσσης), κατά το εκκλησιαστικό εορτολόγιο, νοερά προσκυνούμε στην εορτάζουσα ιστορική Μονή Παντανάσσης Μυστρά (Λακωνίας) και υποβάλουμε τα σέβη μας στην αγαπημένη Αδελφότητά της, υπό την οσιωτάτη Γερόντισσα Αβερκία.

Όποιος δεν την έχει επισκεφθεί κυριολεκτικά "χάνει"  την εμπειρία από την ομορφιά και χάρη του τόπου και του προσκυνήματος, αλλά και την ψυχική ομορφιά και ευλογία των χαριτωμένων μοναζουσών που μεταδίδουν σε κάθε προσκυνητή και επισκέπτη.

Μέσα στον εξαίρετο αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά η Μονή με την Αδελφότητά της αποτελεί τη μόνη διαρκή και ζωντανή μαρτυρία και συνέχεια της πνευματικής μας Παραδόσεως.

Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς τῆς ὁσιωτάτης Καθηγουμένης τῆς Μονῆς Παντανάσσης Μυστρᾶ. Διακρίνονται κατά σειρά (ἐξ ἀριστερῶν) ὁ Παν/τος π. Εὐστάθιος Τ. (Θεολόγος & Νομικός), ἡ Γερόντισσα Ἀβερκία, ὁ Πνευματικός τῆς Μονῆς Αἰδ/τος Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Τ., ὁ κ. Δημήτριος Κάτσουρας (Θεολόγος & Πολιτικός Ἐπιστήμων) καί καθήμενος ὁ ἀείμνηστος καί ἁγιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Ἀνδρέας (+).

Μεγάλη μας τιμή και αξέχαστη ανάμνηση η  προ αρκετών ετών παρουσία μας εκεί, ως Γραμματέως και Θεολόγου (συνοδεύοντας, μαζί με τον τότε Παν/το Ιερομόναχο Ευστάθιο Τουρλή και τον Αιδ/το Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Τσαρτκατζόγλου, τον αοίδιμο και αγιώτατο Αρχιεπίσκοπο Ανδρέα), κατά τη διαδικασία εκλογής της οσιωτάτης Καθηγουμένης της Μονής Γεροντίσσης Αβερκίας.

Δ.Ι.Κ.

Παντάνασσα
Με τις μοναχές του Μυστρά

 

 «Η προσευχή δεν έχει ωράριο, η προσευχή είναι σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, όταν ψέλνουμε, όταν κεντάμε, όταν καθαρίζουμε, όταν μαγειρεύουμε», λένε οι πέντε μοναχές της μονής Παντάνασσας, της βασίλισσας των Πάντων. Καθεμία έχει το διακόνημά της, «κι επειδή έχουμε ένα μικρό μοναστήρι, η μία βοηθά την άλλη. Τα πάντα όλα κάνουμε!». (....)

 

Φτάνοντας στους πρόποδες του Ταϋγέτου, σε ύψωμα 621 μ., από την επάνω πύλη της καστροπολιτείας, έξι χιλιόμετρα δυτικά της Σπάρτης, ξεκινούν δύο καλντερίμια. Το ένα οδηγεί στο φράγκικο κάστρο με τις οχυρώσεις που εκμεταλλεύτηκαν άριστα τη βραχώδη μορφολογία του εδάφους, και το δεύτερο κατηφορίζει στην Κάτω Πόλη μέσω της πύλης της Μονεμβασιάς. Μας αιχμαλωτίζει η θέα των απόκοσμων χαραδρών του Ταϋγέτου, που αγκαλιάζουν την ομίχλη, και του ποταμού Ευρώτα, που ρέει μέσα στους πορτοκαλεώνες.

Στην Άνω Πόλη, επισκεπτόμαστε τις εκκλησιές της Αγίας Σοφίας, του Αγίου Νικολάου, και το φιλόξενο γυναικείο Μοναστήρι της Παντάνασσας. Μέχρι και σήμερα, οι μοναχές μεταφέρουν τα ψώνια τους με γαϊδουράκι στα δύσβατα σοκάκια. «Είναι το ζωντανό 4Χ4», μας λένε. Περιπλανιόμαστε ανάμεσα στις κατοικημένες μέχρι και το 1950 οικίες των λόφων, ανακαλύπτοντας πτυχές της καθημερινότητας των κατοίκων, τη χρήση ντόπιων δομικών υλικών και επιρροές από τη δυτική αρχιτεκτονική. Κάποια σπίτια είχαν ανοιχτές καμάρες στο ισόγειο για να περνούν ανεμπόδιστα οι διαβάτες. Στην κάτω πολιτεία, η Μονή Βροντοχίου με τα δύο αναστηλωμένα καθολικά και το μουσείο με τα σπάνια ευρήματα, βρίσκεται στο συγκρότημα της μητρόπολης του Αγίου Δημητρίου. Το ανάγλυφο με τον δικέφαλο αετό στο δάπεδο του ναού προσδιορίζει το σημείο απ’ όπου ο Κωνσταντίνος ΙΑ Παλαιολόγος έλαβε το στέμμα του τελευταίου αυτοκράτορα στις 6 Ιανουαρίου 1449. Ο δικέφαλος αετός καθιερώθηκε στα χρόνια των αυτοκρατόρων της Νίκαιας (Λασκαρίδες). Έμβλημα του Βυζαντίου, συμβολίζει την εκτεινόμενη σε δυο ηπείρους επικράτειά του και τη διττή φύση της εξουσίας του – πνευματική και πολιτική. «Ο Μυστράς υπήρξε για τρεις αιώνες το άπαρτο κάστρο του Βυζαντίου. Έως και την παγκοσμιοποίηση του Δεσποτάτου, ο βυζαντινός κόσμος ήταν διχασμένος σε δύο αλληλομισούμενες ομάδες, καθεμία με τη δική της μορφή ηττοπάθειας... Η μία ομάδα αποδεχόταν τον πάπα, ελπίζοντας σε στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση, και η άλλη προτιμούσε να υποταχθεί στον αλλόθρησκο δυνάστη από το να απεμπολήσει την ορθότητα του δόγματός της. Η σταδιακή εξέλιξη του Μυστρά σε ημιανεξάρτητη ηγεμονία ανέδειξε και μια τρίτη δύναμη: την αναδίπλωση του Ελληνισμού στην πατρογονική του εστία και την ανασυγκρότησή του από αυτοκρατορία σε έναν τύπο έθνους-κράτους». Με δυο λόγια, «ο Μυστράς είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε η εθνική συνείδηση των Νεοελλήνων», γράφει ο Γιώργος Ξεπαπαδάκος στο λεύκωμα Μυστράς των εκδόσεων Πήγασος. Αφού περιηγηθούμε στην αξεπέραστου κάλλους και συγκίνησης καστροπολιτεία, νιώθουμε μια απρόσμενη θαλπωρή, μπροστά στις γλάστρες με τα ολάνθιστα και φροντισμένα λουλούδια. Εδώ υπάρχει ζωή, το νιώθει ο διαβάτης. Περνάμε το κατώφλι του Μοναστηριού της Παντάνασσας. «Η ζωή μας εδώ είναι πάνω απ’ όλα η ευτυχία. Είμαστε ευτυχισμένες», λένε μέσα από την καρδιά τους οι μοναχές Αγνή, Ελισάβετ και η μεγαλύτερη, η Ακακία, καθώς προσφέρουν λογής λογής γλυκίσματα, καφέ και λικέρ μαστίχας στους εκατοντάδες επισκέπτες, τους οποίους καθημερινά υποδέχονται φιλόξενα. «Και τι δεν κουβεντιάζουμε; Για τον Γκαίτε, τον Έσσε, τον Μποντλέρ. Ζούμε σε ένα χώρο που συγκινησιακά κουβαλάει πολλές μνήμες, με αίματα και δάκρυα πολλά, που αποπνέει ενέργεια καθηλωτική», μας λέει η αδερφή Αγνή. Στα είκοσί της, αναρχικό στοιχείο του Κολωνού, γνώρισε τη «διά Χριστόν σαλή» ασκήτρια Ταρσώ –μεγάλο σταθμό στη ζωή της– και έκτοτε ακολούθησε τον μοναχικό βίο. «Θυμάμαι το τραπέζι που έκανα στους δικούς μου για να τους αποχαιρετήσω», μας λέει. Τριάντα χρόνια αργότερα, αποκαλεί «μητέρα» την ηγουμένη Αβερκία, αφού «αυτή με μεγάλωσε μετά τα είκοσι», και ολοκληρώνει λέγοντάς μας: «Τον Μυστρά τον ερωτεύεσαι!».

"Ζούμε σε ένα χώρο που συγκινησιακά κουβαλάει πολλές μνήμες, με αίματα και δάκρυα πολλά, που αποπνέει ενέργεια καθηλωτική" 

Η ιστορία του μοναστηριού 

Μετά την καταστροφική επιδρομή του Ιμπραήμ, η ξακουστή καστροπολιτεία ερημώθηκε και απέμεινε με λιγοστούς κατοίκους. Mια τσοπάνισσα είδε γύρω στο 1855 την Παναγία στο όνειρό της και μετά οφθαλμοφανώς, η οποία της είπε να έρθει να ανοίξει πάλι το μοναστήρι. H ίδια έγινε μοναχή, η μοναχή Ευφημία, αφήνοντας την οικογένειά της, και με μεγάλους κόπους και θυσίες άρχισε την αποκατάσταση της ερειπωμένης εκκλησίας. Στα 1888, ήρθαν οι αδερφές Γιατράκου, εγγονές του στρατηγού Γιατράκου, οπλαρχηγού της Επανάστασης του 1821. Χάρη σε αυτές, διασώζεται ο χώρος με τις πρώτες αποκαταστάσεις που έκαναν προστατεύοντάς τον και από τις λεηλασίες του 1831 –τότε που χτιζόταν η νέα Σπάρτη από τον Όθωνα– οι Λαγκαδιανοί τεχνίτες, που ήταν οι καλύτεροι χτίστες και έπαιρναν έτοιμα κομμάτια, μάρμαρα, κολόνες. Οι γερόντισσες Γιατράκου (χαριτολογώντας, τις λένε και «Γιατρακίτσες») έκαναν λεπτομερή καταγραφή των τοιχογραφιών και των επιγραφών γράφοντας και τον πρώτο τουριστικό οδηγό του Μυστρά. Το 1920, ήρθε με τη φωτογραφική της μηχανή η Καλή Χριστάκου από τη Μαγούλα Λακωνίας. Έφτιαχνε καρτ ποστάλ τα οποία πουλούσε στους τουρίστες. Εφεύρε τον τρόπο καθαρισμού των τοιχογραφιών από τα άλατα που είχαν δημιουργηθεί από την υγρασία, και μαζί με τον Φώτη Κόντογλου εργάστηκαν στην προπολεμική περίοδο. Μετά τον πόλεμο, ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, πρ. καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Νικήτας Αλιπράντης τη θυμάται να συνεχίζει με τα δυνατά της μπράτσα ακάθεκτη το έργο της. Τελευταία, θυμάται η αδερφή Αγνή, είχε έρθει ο Γιάννης Τσαρούχης, μαθητής τότε του Κόντογλου, να τη δει. Ήταν πολύ αγαπητή στους αρχαιολόγους και αποτελούσε πρότυπο μοναχισμού. Η μητέρα Πελαγία Γκουζούλη ήρθε το 1935, και έγινε ηγουμένη μετά τον θάνατο των γεροντισσών Γιατράκων. Ήταν μεγάλη προσωπικότητα, το «πέλαγος της αγάπης», όπως την αποκαλούσαν, βοήθησε το χωριό στον πόλεμο, επικοινωνούσε με τους ξένους σε άπταιστα γαλλικά και είχε τη μεγαλύτερη αλληλογραφία στη Λακωνία.

 

Η ζωή στην Παντάνασσα

Κάθε Δευτέρα του Πάσχα, γίνεται η πανήγυρη του μοναστηριού, όπου κερνάνε όλο τον κόσμο λογιών λογιών καλούδια. «Φέτος βάψαμε πάνω από 200 αυγά», μας λέει η αδερφή Αγνή. Μέσα στη σάλα κερνάνε τους χιλιάδες επισκέπτες, καθώς εδώ είναι ένα απάγκιο, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Η μοναχή Ακακία, πάντοτε γλυκιά και χαμογελαστή, «κυνηγά» τον κόσμο να τους δώσει πορτοκαλάδες και δροσερό νερό. Ας μη μιλά αγγλικά, ο καθένας νιώθει την ευπροσηγορία της. «Εκστασιαζόμαστε που μετά από τόσα χρόνια που έχουν περάσει από την κοίμηση των γεροντισσών, έρχονται άνθρωποι από τον κόσμο και μιλούν για τα καλά που είχανε κάνει. Λατρέψανε τον Μυστρά και την Παναγιά με όλο τους το είναι, μαζί και όλο τον κόσμο, και αυτή την παρακαταθήκη θέλουμε να αφήσουμε κι εμείς οι επόμενες. Έτσι, ακολουθούμε την παράδοση που μας αφήσανε οι γερόντισσες, κρατάμε το παλαιό ημερολόγιο. Ταυτόχρονα, διατηρούμε άριστες σχέσεις με την Αρχαιολογική Υπηρεσία και την τοπική εκκλησία», συνεχίζει η Αγνή. «Αισθανόμαστε πολίτες του κόσμου, όχι μόνο ορθόδοξες μοναχές, διότι ακούμε τον πόνο όλων των ανθρώπων, διαφόρων εθνικοτήτων και θρησκειών, όταν θέλουν να εναποθέσουν τη λύπη τους. Δεν προσευχόμαστε μόνο για εμάς, προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο και όταν κάποιος μάς ζητήσει τη βοήθεια, δεν θα τον ρωτήσουμε ποιός είναι ή από πού είναι… Άνθρωπος του Θεού είναι», μας λένε, καθώς περιποιούνται τον παραδεισένιο κήπο τους. Σχετικά με την προσευχή, μας λένε: «Τα άλλα μοναστήρια έχουν τακτές ώρες προσευχής, εδώ κάνουμε τα καθήκοντα μας πολύ νωρίς το πρωί μέχρι τις 8, και μετά πάλι όταν κλείνουν οι πόρτες του αρχαιολογικού χώρου». Και η από καρδιάς αφήγηση συνεχίζεται: «Όσο αγαπάς τόσο πιστεύεις, και όσο πιστεύεις αγαπάς. Ο Θεός είναι συμπαντικός, του απείρου και του κόσμου όλου. Όλα γίνονται με αγάπη και από αγάπη είμαστε εδώ. Το μεγαλύτερο δώρο μας είναι η ελευθερία. Δεν είμαστε αναγκαστικά τάγματα. Όλοι οι μοναχοί, αν τους ρωτήσετε, έρχονται από κάποιο κάλεσμα, κάθε μέρα μαθαίνουμε, πολεμάμε το εγώ μας και τα πάθη μας, μέσα από την αγάπη του Θεού. Πλησιάζοντας τον Θεό, πλησιάζουμε και τον αδερφό μας. Η καλή μας γερόντισσα Αβερκία συνέχεια μάς λέει να βοηθάμε όσο μπορούμε περισσότερο οικογένειες που από αξιοπρέπεια δεν βγαίνουν να ζητήσουν. Κι εμείς διακριτικά κοιτάμε να στηρίζουμε αυτά τα κλειστά σπίτια. Αυτοί που δεν ζητάνε είναι αυτοί που πραγματικά χρειάζονται. (....)».

Ανοίγω τις κεραίες μου για να αισθανθώ την εσωτερική φωνή του Μυστρά, να αφουγκραστώ και να αφεθώ. «Έχουμε γνωρίσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που μας ανοίγουν ένα μεγάλο παράθυρο στον κόσμο, και είμαστε ακούνητες, εδώ». Μεταξύ των επισκεπτών, έρχονται Γερμανοί στο πλαίσιο του προγράμματος Begegnung, που σημαίνει «γνωριμία» και τις ρωτάνε ό,τι απορίες έχουν. Η αδερφή Αγνή, η οποία έχει αναλάβει αυτό το «διακόνημα», μάς λέει ότι σοκάρονται με την ελευθερία που έχουν οι ορθόδοξοι μοναχοί. Επιλέγουν πού θέλουν να πάνε και είναι ελεύθεροι να φύγουν όταν θελήσουν. Ρωτάνε για τα οικονομικά τους. Η Αγνή απαντά ότι έχουν πέντε κτήματα, τα οποία τους εξασφαλίζουν ένα εισόδημα και το λάδι για το φαγητό και τα καντήλια τους. Έχουμε τη μικρή σάλα όπου πουλάμε τα εργόχειρά μας. Η Παναγιά μας πάντα μεριμνά για όλες τις ταπεινές μας ανάγκες. Η αδελφή Ελισάβετ ήρθε λίγα χρόνια μετά την πτώση του κομμουνισμού από τη Βουλγαρία, όπου δεν υπήρχε συγκροτημένος μοναχισμός, και ρωτώντας τον πνευματικό της, εκείνος της πρότεινε το Μοναστήρι του Μυστρά. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ήρθε, και τα τρία πρώτα χρόνια έλεγε στους γονείς της ότι εργάζεται. «Μαζί έχουμε περάσει διά πυρός και σιδήρου», μου λένε οι αδερφές Αγνή και Ελισάβετ. Ύστερα μιλάμε για το πώς διαχειριζόμαστε βιωματικά τη ζήλια, τον θυμό, την περηφάνια, τη σκιά του άλλου που πετυχαίνει. «Η σύλληψη του κακού λογισμού στην πρωτόλειά του μορφή. Αν δεν το συλλάβεις από την αρχή, τότε αυτό ριζώνει μέσα σου και γίνεται θεριό, μα χρειάζεται «να μη γινόμαστε το τέρας που κυνηγάμε». Χάνοντας την αίσθηση του χρόνου με τη συζήτηση, φεύγοντας αγκαλιαζόμαστε, ευχόμενες σύντομη και καλή αντάμωση, ενώ με μεγάλη δεκτικότητα και αγάπη λαμβάνουμε την ευλογία τους.

"Δεν προσευχόμαστε μόνο για εμάς, προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο και όταν κάποιος μας ζητάει τη βοήθεια, δεν θα τον ρωτήσουμε ποιος είναι ή από που είναι"

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΕΠΑΘΛΟ"

 

 

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος συνεχίζει νά προκαλεῖ καί οἱ πιστοί ἐθίζονται στό νέο Οἰκουμενιστικό ἦθος!

 

● Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην επιμνημόσυνη δέηση για την Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄

 

 

Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, συνοδευόμενος από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ και τον Πανοσιολ. Μ. Εκκλησιάρχη κ. Αέτιο, Διευθυντή του Ιδιαιτέρου Πατριαρχικού Γραφείου, μετέβη, σήμερα το μεσημέρι, στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Ελένης, του Γενικού Προξενείου της Μεγάλης Βρεταννίας στην Πόλη, όπου παρέστη στην επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε για την εκδημία της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄.

Η επιμνημόσυνη δέηση συνδιοργανώθηκε από το Γενικό Προξενείο και τον Ιερατικώς Προϊστάμενο του Παρεκκλησίου Πανοσιολ. κ. Canon Ian Sherwood.

 

(ΠΗΓΗ.ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ)

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Καί γιά ὅσους ἀφελῶς καί ἀδικαιολογήτως ἀγανακτοῦν μέν, μέ τά συμβαίνοντα, ἐπαναπαύονται δέ, διότι καθησυχάζουν τή συνείδησή τους μέ τό αὐτο-παρηγορητικό ἐπιχείρημα ὅτι πρόκειται γιά προσωπικές παρεκκλίσεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου ἄνευ ὅμως σχετικῶν Ἀποφάσεων τῆς "Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας", παραθέτουμε ἐν συνεχεία κάτι πολύ χειρότερο μιᾶς δῆθεν προσωπικῆς παρεκκλίσεως ἡ ὁποία ἀναμφισβήτητα ἐπιβαρύνει τό ἴδιο τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως. Πρόκειται γιά τήν ὑπ' αὐτοῦ ἀναγνώριση τοῦ κύρους τῶν Ἀγγλικανικῶν "Χειροτονιῶν" καί οὐσιαστικά τήν ἀναγνώριση "Μυστηρίων" καί "Χάριτος" στήν αἱρετική κοινότητά τους, τήν θεωρουμένη, κατά τίς Ἀποφάσεις τῆς διαβοήτου "Συνόδου τῆς Κρήτης" τοῦ 2016, ὡς ἀδελφή Χριστιανική "Ἐκκλησία".

 

 

Αναγνωρίστηκαν (οι Αγγλικανικές Χειροτονίες) απο το Πατριαρχείο Κων/πολεως, επί Μελετίου Μεταξάκη, το 1922, και δημοσιεύτηκε η Απόφαση στο επίσημο περιοδικό του Πατριαρχείου "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ".

 

Το κείμενο ειναι το εξής.

"Η αγιωτάτη Εκκλησία Κωσταντινουπόλεως ανέκαθεν τω πόθω της των πάντων ενώσεως διαφλεγομένη, αεί δε τα ρήματα του Κυρίου εν νω έχουσα, όσα μικρόν προ του σωτηρίου πάθους προς τον ουράνιον αυτού Πατέρα ηύξατο ''ίνα πάντες εν ώσι'', παρηκολούθει μεν ενδιαφερόντως πάντοτε πάσαν των διισταμένων Εκκλησιών κίνησιν, ανέκρινε δ΄επιμελώς και επισταμένως  π ά σ α ν   αυτών   ο μ ο λ ο γ ί α   π ί σ τ ε ω ς ή οιανδήποτε άλλην δήλωσιν, γινομένην προς επίτευξιν προσεγγίσεως αυτών τη Ορθοδοξία. Μετ΄ ευαρεσκείας δε διεπιστώσαμεν, ότι μεταξύ τούτων η πάντοτε την ζωηροτέραν επιθυμίαν της άρσεως των επιπροσθούντων προς προσέγγισιν, κ α ι  δ η  κ α ι  π λ ή ρ η   έ ν ω σ η  α υ τ ή ς  μ ε τ ά  τ η ς  Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ  Ε κ κ λ η σ ί α ς  διατρανώσασα υπήρξεν η Ε π ι σ κ ο π ι α ν ι κ ή, Α γ γ λ ι κ α ν ι κ ή  Ε κ κ λ η σ ί α, ήτις, εξ΄ανατολών το χριστιανικόν φως δεξαμένη, ουκ επαύσατο προς ανατολάς αποβλέπουσα και την μετά των εν Ανατολή Ορθοδόξων ειλικρινή προσέγγισιν και πλήρη εν Χριστώ Ιησού ένωσιν περί πολλού ποιουμένη.

Δι΄ο δη και η καθ΄ημάς Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία την προθυμίαν ταύτην δεόντως εκτιμώσα και πρότερον μεν, ιδία δε κατά την τελευταίαν εκατονταετίαν, εις πολλάς μετά της Εκκλησίας ταύτης προήλθε σχέσεις ειλικρινώς αδελφικάς. 

Εσχάτως δε και ειδικήν συνέστησεν επιτροπείαν μετά της εντολής, όπως επί τη βάσει επιστημονικοίς ερεύνοις καθορίση τα υπολειπόμενα έτι σημεία διαστάσεως, και τον τρόπον της άρσεως αυτών

π ρ ο ς  ε π ί τ ε υ ξ ι ν  π λ ή ρ ο υ ς  ε ν ώ σ ε ω ς  τ ω ν  δ ύ ο  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν 

εν τω αυτώ ορθοδόξω χριστιανικώ πνεύματι. 

Εν τη μελέτη δ΄αυτής ταύτη η Επιτροπή κατιδούσα, ότι επί ενός προέρχοντος ζητήματος του κύρους δηλονότι των αγγλικανικών χειροτονιών, η αγία Ορθόδοξος Εκκλησία ούτω απεφήνατο επισήμως γνώμην τινά, ούτε συνολικώς ούτε διά τινος των επί μέρους αγίων Συνόδων καίτοι ικαναί εγένοντο κατά καιρούς συζητήσεις μετά των θεολόγων αυτής, ότι δε επίσημος τις διερεύνησις και κανονική λύσις του προέχοντος τούτου ζητήματος μεγάλως αν διηυκόλυνε

τ η ν  π ο θ η τ ή ν  έ ν ω σ ι ν

ενός των σπουδαιοτέρων κωλυμάτων των εναντιουμένων εις τον εκατέρωθεν επιδιωκόμενον θεάρεστον 

σ κ ο π ό ν  τ η ς  ε ν ώ σ ε ω ς

ειρημένου, υπέβαλεν υπό την κρίσιν της περί Ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου έκθεσιν σχετικήν, επιστημονικώς διαπραγματευομένην το ειρημένον ζήτημα.

Την ουν έκθεσιν ταύτην της Επιτροπής εν επανειλημμένοις συνεδριάσεσιν αυτής μελετήσασα η περί ημάς Αγία και Ιερά Σύνοδος και λαβούσαν υπ΄όψιν: 1. Ότι η χειροτονία του Ματθαίου Πέρκερ εις Αρχιεπίσκοπον Καντουαρίας υπό τεσσάρων Επισκόπων έστι γεγονός ιστορικώς μεμαρτυρημένον. 2. Ότι εν τη χειροτονία ταύτη τε και ταις εφεξής εύρηνται πλήρη τα ορθόδοξα και απαραίτητα ορατά τε και αισθητά στοιχεία εγκύρου επισκοπικής χειροτονίας, η τε επίθεσις δηλονότι των χειρών και η επίκλησις του Παναγίου Πνεύματος και η πρόθεσις του μεταδούναι το της Επισκοπικής διακονίας χάρισμα. 3. Ότι οι επιστημονικώς εξετάσαντες το ζήτημα ορθόδοξοι θεολόγοι σχεδόν ομοφώνως εις τα αυτά κατέληξαν συμπεράσματα,  υ π έ ρ  τ ο υ  κ ύ ρ ο υ ς   α π ε φ α ν θ έ ν τ ε ς  τ ω ν  Α γ γ λ ι κ α ν ι κ ώ ν  χ ε ι ρ ο τ ο ν ι ώ ν. 4. Ότι η εν τη Εκκλησία πράξις ουδεμίαν παρέχει ένδειξιν, ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία έθηκε ποτέ επισήμως εν αμφιβόλω το κύρος των Αγγλικανικών χειροτονιών, κατά τρόπον υποτυπούντα, ότι εν περιπτώσει ενώσεως των Εκκλησιών η αναχειροτονία των Αγγλικανικών κληρικών θεωρείται επιβεβλημένη.

5. Ότι το γενικόν τούτο πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας εκπροσωπούντες οι κατά καιρούς Αγιώταται Πατριάρχαι και άλλοι Ιεράρχαι της Ανατολής, γράφοντες προς Αρχιερείς της Αγγλικανικής Εκκλησίας, προσηγόρευον αυτούς ''Σεβασμιωτάτους εν Χριστώ αδελφούς'' αδελφικόν απονέμοντες ασπασμόν, απεφήνατο γνώμην

υ π έ ρ  τ ο υ  ε γ κ ύ ρ ο υ  τ η ς  Α γ γ λ ι κ α ν ι κ ή ς 

 Ι ε ρ ω σ ύ ν η ς

κρίνασα άμα, όπως η διαγνώμη αύτη της Ιεράς Συνόδου της εν Κωνσταντινουπόλει Αγιωτάτης Εκκλησίας, όπως δοθή αυτοίς αφορμή προς του αποφήνασθαι και ταύταις την εαυτών γνώμην, ώστε διά των μερικών διαγνώσεων γνωσθήναι την επί του σοβαρού τούτου ζητήματος πανορθόδοξον αντίληψιν........

 Μία διαφορετική προσέγγιση

 

Μία διαφορετική προσέγγιση
γιά τό ζήτημα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

  

ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΉ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΙ ΑΣ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ

 

του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου

 

 

Μετά το περίεργο παιχνίδι σε βάρος του μαθήματος των Θρησκευτικών που εσχάτως επεχείρησε να παίξει (και) η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (με την πονηρή γνωμοδότησή της  για δυνατότητα "απαλλαγής" από το μάθημα και για τους ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές), εκδόθηκε η σχετική ΚΥΑ με την υπογραφή (και) της Υπουργού Παιδείας κ. Νίκης Κεραμέως (ο φόβος των εκλογών....φυλάει τα έρημα), η οποία προβλέπει, όσον αφορά στην απαλλαγή, τα κάτωθι :

"Μαθητές/τριες οι οποίοι/ες δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι (δηλαδή αλλόθρησκοι, ετερόδοξοι, άθρησκοι, άθεοι, αγνωστικιστές), δύνανται, εφόσον το επιθυμούν, να απαλλαγούν από την υποχρέωση παρακολούθησης του μαθήματος των Θρησκευτικών, υποβάλλοντας σχετική αίτηση στον/στη Διευθυντή/ντρια της σχολικής μονάδας. "

Παρότι οι περισσότεροι συνάδελφοι θεολόγοι θεωρούν την ανωτέρω διευθέτηση θετική και ικανοποιητική (όπως νομίζω και η Ένωσή μας, η Π.Ε.Θ.) προσωπικώς επιτρέψτε μου να εκφράσω μια διαφορετική και ουσιαστικά αντίθετη τοποθέτηση.

Όχι από κάποιο συντηρητισμό, όχι από κάποια νοοτροπία αυταρχισμού ή επιβολής, αλλά καθαρά από διδακτικής, γνωσιολογικής, ιστορικής και πολιτιστικής απόψεως. Θεωρώ και εκτιμώ ότι δεν πρέπει σε κανένα μάθημα - ίσως πλην της Γυμναστικής, για λόγους υγείας και σωματικής αδυναμίας -  να υπάρχει απαλλαγή για κανέναν μαθητή ή μαθήτρια, ο οποίος /η οποία μαθητεύει σε Ελληνικό Σχολείο για να μάθει, συν τοις άλλοις, όλα όσα συνιστούν την Ελληνική Παιδεία. Δηλαδή, όλα όσα χρειάζονται για να γνωρίσει ουσιαστικά και στη διαχρονικότητά της την ταυτότητα και ιδιοπροσωπεία του Ελληνικού Πνεύματος, της Ιστορίας, του Πολιτισμού και της Πνευματικότητος, με τα οποία τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια είναι αναντίρρητα συνυφασμένος ο ορθόδοξος Χριστιανισμός.

Αντίστοιχα, πιστεύω ότι το ίδιο πρέπει να γίνεται και όταν κάνεις μαθητεύει και φοιτά σε Σχολεία άλλων χωρών, διαφορετικών πολιτισμών και ταυτοτήτων, για τη δική τους πολιτιστική και πνευματική κουλτούρα (προφανώς της θρησκείας τους συμπεριλαμβανομένης).

Τέλος, αναρωτιέμαι τι σημαίνει για ανήλικους μαθητές ή μαθήτριες το να "είναι....άθεοι, άθρησκοι, αγνωστικιστές"; Μήπως τα παιδιά αυτών των ηλικιών (Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου) είναι καλό και ορθότερο να μάθουν πρώτα, ώστε εν συνεχεία να έχει νόημα να επιλέξουν και να αποδέχονται τον τίτλο του αθέου, αθρήσκου ή αγνωστικιστή;

Μήπως μπερδεύουμε τα παιδιά με τους γονείς τους και τις προκαταλήψεις ή αντιλήψεις τους, που μπορεί μεν να έχουν λόγο για τα τέκνα τους, δεν μπορούν όμως να καθορίζουν το πλαίσιο και το περιεχόμενο της Παιδείας; 

Υπάρχει κανείς, εκτός ίσως από την "Ένωση Αθέων Ελλάδας", γνωστή για τον φανατισμό και την αντιχριστιανική στρατηγική της, που να διαφωνεί πως μόνον ωφέλεια και πνευματική καλλιέργεια προσφέρει η γνώση της Ορθοδόξου Χριστιανικής Παραδόσεως και Γραμματείας;

Διότι, κακά τα ψέμματα, όταν κάποιος είναι ανυποψίαστος γι' αυτήν, μεγάλο μέρος του Ελληνικού Πολιτισμού (τέχνης, ιστορίας, λογοτεχνίας, ποίησης κ.α.) θα του είναι, ακόμη και όταν το πληροφορείται, απροσπέλαστο επί της ουσίας και κυρίως ανερμήνευτο, αν όχι ανεξήγητο. Και κάτι τέτοιο δεν συνιστά αληθινή μετοχή στην Παιδεία, ούτε σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα και την ελευθερία, αλλά ακρωτηριασμένη γνώση και σμίκρυνση των διαστάσεών της.

 

 ΙΕΡΑΤΙΚΑ ΠΕΝΘΗ

Ἐκοιμήθη ὁ Πρωθιερεύς,

τῆς Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας Πατρώων Παραδόσεων
τῆς Κύπρου,

Αἰδ/τος Πρεσβύτερος Γρηγόριος (Τάκη)

Μέ μεγάλη θλίψη, κατά τό ἀνθρώπινο, πληροφορηθήκαμε τήν κοίμηση του λίαν ἀγαπητοῦ μας καί ἐκλεκτοῦ Πρωθιερέως τῆς Αὐτοκεφάλου γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου Αἰδεσιμωτάτου Πρεσβυτέρου πατρός Γρηγορίου Τάκη, ἡ ὁποία συνέβη, μετά ἀπό μακρά ἀσθένεια, τήν Κυριακή 22 Αὐγούστου 2022 (4 Σεπτεμβρίου κατά τό πολιτικό ἡμερολόγιο).

Τόν κεκοιμημένο ἄξιο Λειτουργό τοῦ Ὑψίστου, τόν ὁποῖο θά δεχθεῖ σέ λίγες ὧρες στά σπλάγχνα της ἡ μητέρα γῆ στή μαρτυρική Μεγαλόνησο Κύπρο μας, τόν γνωρίσαμε πρό 35ετίας περίπου ὡς σεμνό καί ἀγωνιστή Κληρικό καί στενό συνεργάτη τοῦ ἀοιδίμου καί ἁγιωτάτου Μητροπολίτου Κιτίου καί Ἐξάρχου Πάσης Κύπρου κυροῦ Ἐπιφανίου (+2005).

Ὁ ἀείμνηστος πατήρ Γρηγόριος γεννήθηκε στήν Παλουριώτισσα (Λευκωσία) στίς 10 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1941. Χειροτονήθηκε Διάκονος (καί ἐν συνεχεία Πρεσβύτερος) ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κιτίου Ἐπιφανίου καί διακόνησε ἐπί 10ετία! Εἶχε νυμφευθεῖ τήν Πρεσβυτέρα Ἐλπινίκη, μέ τήν ὁποία ἀπέκτησε  ὀκτώ (8) παιδιά, ἐκ τῶν ὁποίων τά ἑπτά (7) βρίσκονται ἐν ζωῆ (τό ἕνα ἔφυγε ὡς ἄγγελος μέ τό ὄνομα Νικόλαος πέντε ἡμέρες μετά τήν γέννησή του), ἐνῶ ἕνα ἐκ τῶν τέκνων του καί ἕνας ἐκ τῶν ἐγγονῶν του ἀξιώθηκαν τῆς Ἱερωσύνης. Πρόκειται ἀντιστοίχως γιά τόν Αἰδ/το Πρεσβύτερο π. Ἀνδρέα καί τόν Παν/το Ἀρχιμανδρίτη π. Ἰλαρίωνα, ἀδελφό τῆς Ἀνδρώας Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἐπιφανίου, Ἀραδίππου Λάρνακος.

Ἐκ τῶν τέκνων του εἶδε δέκα (10) ἐγγόνια καί ἕνα (1) δισέγγονο. Ἐργάστηκε μέ ὅλες του τίς δυνάμεις στήν Ἐνορία τήν ὁποία ὑπηρέτησε ὡς Ἐφημέριος, τοῦ Ἁγίου Νικολάου στήν περιοχή Καϊμακλί Λευκωσίας (Καθεδρικός Ναός) καί ἐκδαπανήθηκε ὡς πολύτιμος καί ἀφοσιωμένος συνεργάτης τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου Ἐπιφανίου προασπιζόμενος μέ σύνεση, ταπείνωση καί ἐκκλησιαστικό φρόνημα τήν Πίστη καί τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.

Πρό ὀλίγων ἡμερῶν, νοσηλευόμενο λόγῳ τῆς ἀσθενείας του, τόν ἐπισκέφθηκε ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, μέ τήν εὐχή τοῦ ὁποίου καί τά ἐφόδια τῆς Ἐκκλησίας ἀνεχώρησε γιά τήν αἰώνια Πατρίδα, τήν ἄνω Ἰερουσαλήμ, ὅπου εἶναι βέβαιο ὅτι θά τόν ἀναμένει ὁ Ἐπίσκοπός του καί Πνευματικός του Πατέρας γιά νά συνευφραίνονται μέσα στό φῶς τῆς Ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας, γιά τήν δόξα καί τήν ἀγάπη τοῦ Ὁποίου συνεργάστηκαν ἐπί γῆς ἐν τῆ Ἐκκλησίᾳ Του.

Ταπεινῶς εὐχόμεθα Κύριος ὁ Θεός νά ἀναπαύσει τήν ψυχή τοῦ ἀγαπημένου καί ἀξίου Κληρικοῦ τῆς ἐν Κύπρῳ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐν σκηναῖς Ἁγίων καί δικαίων. Θερμά συλλυπητήρια στούς κατά σάρκα συγγενεῖς του, τά πνευματικά του τέκνα καί τόν πενθοῦντα ἱερό Κλῆρο τῆς Μεγαλονήσου.

Εἴθε ὁ Θεῖος Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας νά ἀναδείξη ἀξίους Κληρικούς τοῦ ζήλου, τοῦ φρονήματος καί τῆς προσφορᾶς τοῦ ἀειμνήστου Πρωθιερέως Γρηγορίου.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ καί νά ἔχωμε τήν εὐχή του.

 

Καλόν Παράδεισον, λίαν ἡμῖν ἀγαπητέ Πρωθιερέα καί σεβαστέ πατέρα Γρηγόριε!

Τά σεβάσματά μας στόν ἅγιον Ἐπίσκοπόν σου ἀοίδιμον Ἐπιφάνιον καί σᾶς παρακαλοῦμε νά ἀντικαταπέμπετε ἐκεῖθεν πρός ἡμᾶς, τούς περιλειπομένους, τίς θεοπειθεῖς εὐχές σας, ὡς στήριγμα στούς χαλεπούς καιρούς πού διανύουμε.

Δ.Ι.Κ.

Ὁ ἀγωνιστής καί στενός συνεργάτης τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Κιτίου κυροῦ Ἐπιφανίου, Αἰδεσιμώτατος Πρωθιερεύς π. Γρηγόριος Τάκη (+2022) μαζί μέ τόν Θεολόγο κ. Δημήτριο Κάτσουρα, στήν οἰκία τοῦ πρώτου στή Λευκωσία ἐν ἔτει 1991.

 ΚΥΡΙΕ ΕΠΙΣΚΕΨΑΙ ΤΗΝ ΑΜΠΕΛΟΝ ΤΑΥΤΗΝ....

 

Τά θυρανοίξια
ἑνός νέου Ἐνοριακοῦ Ναοῦ:

Ἱερός Ναός Ἁγίου Λαζάρου Ἀσπροπύργου

Μια πολύ ευχάριστη είδηση, ειδικά στις ημέρες μας, είναι τα θυρανοίξια ενός νέου Ναού και δη ενοριακού. Αυτό ζήσαμε σήμερα (Κυριακή, 22 Αὐγούστου 2022 εκ. ημ. / 4 Σεπτεμβρίου κατά το πολιτικό ἡμερολόγιο) στον νέο ενοριακό Ιερό Ναό Αγίου Λαζάρου στον Ασπρόπυργο.

Επτά αδελφοί και δύο μοναχές από την Κόρινθο συμμετείχαμε στη χαρά των Ορθοδόξων αδελφών μας. Ο Ναός ήταν πλήρης από δεκάδες πιστούς, μεταξύ των οποίων αρκετοί νέοι και παιδιά.

Ιερούργησε ο Σεβ/τος Επίσκοπος Αμαθούντος κ. Λάζαρος (πολλά κοπιάσας για τη δημιουργία του Ναού, βοηθούμενος και από αρκετούς συνεργάτες), συμπαραστατούμενος υπό του Αιδ/του Πρεσβυτέρου π. Νικολάου (Κατσούλη).

Τον Θ. Λόγο κήρυξε ο Επίσκοπος, ο οποίος κατά την Απόλυση, αφού έδωσε πρώτα δόξα στον Άγιο Θεό για την πραγματοποίηση της πρώτης Θείας Λειτουργίας, ευχαρίστησε τους πολλά συγκοπιάσαντας αδελφούς και αδελφές για την ολοκλήρωση του Ιερού αυτού έργου.

Συγκινητική ήταν η αναφορά του Επισκόπου στην ομάδα των πιστών εκ Κορίνθου, περί των οποίων σημείωσε ότι στερούνται ενοριακού Ναού, αλλά, συν Θεώ, και με την αρωγή όλων των Ορθοδόξων θα αξιωθούν του ποθουμένου.

Σε όλους τους πιστούς, με τη μέριμνα των Εκκλησιαστικών Επιτρόπων του Ιερού Ναού, διανεμήθηκαν ο Άρτος, καθώς και κεράσματα, ενώ παρετέθη Τράπεζα στον προαύλιο χώρο για τους Κληρικούς και τους ιεροψάλτες.

Ευχόμεθα ο Θεός, διά πρεσβειών του Αγίου και Δικαίου Φίλου του Χριστού Λαζάρου, να στερεώνει εις αιώνας αιώνων τον νέο Οίκο Του προς σωτηρίαν αθανάτων ψυχών καθώς και διάδοση και κατίσχυση της ανόθευτης Ορθοδοξίας.