Ὁλοφάνερη ἡ ἔκπτωση καί ἡ διεύρυνση τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

 

Ἀρχιεπίσκοπος τῆς «Αὐτοκεφάλου Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας»

(τήν ὁποία ἐδημιούργησε καί ἀνεγνώρισε ὁ Πατριάρχης Κων/λεως κ. Βαρθολομαῖος καί μετ' αὐτοῦ τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος)

συλλειτούργησε μέ Παπικό «Ἱερέα»

 

Στο χωριό Μεντίν της περιοχής Τερνούπολης ιερούργησε την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2022 ημέρα της Αγίας Σκέπης (σημ. ἡμ. : κατά τό ἀκολουθούμενο ἐκεῖ Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο) ο Αρχιεπίσκοπος Τερνουπόλεως και Κρεμενέτς κ. Νέστωρ της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Όπως ενημερώνει η σελίδα της Επάρχιας στο Facebook ο Αρχιεπίσκοπος Νέστωρ μετέβη στο Μεντίν, μετά από πρόσκληση του προϊσταμένου του Ιερού Ναού.

Στο Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η Ιερά Επισκοπή, δεν γίνεται καμία αναφορά στην συλλειτουργία του Ρωμαιοκαθολικού πρεσβυτέρου κατά τη θεία λειτουργία.

Σε αντίθεση με τις φωτογραφίες που δημοσιεύει η Ιερά Επισκοπή φαίνεται ο Καθολικός ιερέας να συμμετέχει κανονικά με άμφια στο μυστήριο της Θείας Λατρείας, αλλά και να ασπάζετε το ιερό ποτήριο επάνω στην Αγία Τράπεζα.

Τέλος, ο Καθολικός ιερέας όπως δείχνουν οι φωτογραφίες, συμμετείχε και στον αγιασμό αγάλματος της Παναγίας που τελέστηκε πέριξ του Ιερού Ναού.

Romfea

 ΟΜΙΛΙΑ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

 

«Ἀπό τήν Ἁγία Ἑβδόμη (Ζ΄) Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Ὀρθοδοξίας
στήν "Ἁγία & Μεγάλη Σύνοδο" τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.»

( Α΄ ΚΑΙ Β΄ ΜΕΡΟΣ)

 

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ

"ΑΓΙΑ & ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ" ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

(ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ ΧΑΝΙΩΝ, ΙΟΥΝΙΟΣ 2016).

ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟΥ 2016

(ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΣΕΩΣ ΤΗΣ "ΣΥΝΟΔΟΥ" ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ)

ΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΑ

 

Η ΠΛΗΡΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΦΟΡΩΝ, ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΗΝ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗ, ΑΞΙΖΕΙ ΔΕ ΚΑΘΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ.

 

 

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΒΔΟΜΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΣΤΗΝ "ΑΓΙΑ & ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ" ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ»

Α΄ ΜΕΡΟΣ

 

 

ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΕΙΤΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΕΙΤΕ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ, ΕΙΤΕ ΑΝΕΧΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΕΙ
ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ "ΑΓΙΑ & ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ" ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ,
ΩΣ (ΑΝΤΙ-)"ΣΥΝΟΔΟ" ΠΡΟΩΘΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΥ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!

ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟ Β΄ ΜΕΡΟΣ

 

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΒΔΟΜΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ "ΑΓΙΑ & ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ"
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.»

 

 ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

 

Ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου,
τά πνευματικά τέκνα τοῦ πολιούχου Ἀποστόλου Παύλου ζητοῦν τήν ἀρωγή καί συμπαράσταση
τῶν ὅπου γῆς γνησίων ὀρθοδόξων ἀδελφῶν μας,
Ἑλλήνων καί ὄχι μόνον,
προκειμένου νά ἀποκτήσουν ἕναν, ἔστω μικρό καί ταπεινό, ἐνοριακό Ναό
γιά νά μή διαλυθοῦν καί παραμένουν
χωρίς δυνατότητα κοινοῦ ἐκκλησιασμοῦ
καί ὀρθοδόξου μαρτυρίας στόν τόπο τους, ἰδιαιτέρως κατά τούς χαλεπούς καιρούς πού διερχόμαστε.

Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

 

► Ἐνῶ ἀπό τό 1948 ὑπῆρξε ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος στόν τόπο μας, χειροτονηθείς μάλιστα ὑπό τοῦ Ἁγίου Ματθαίου, συγχρόνου Στυλοβάτου καί Ὁμολογητοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, μετά τήν ἐπάρατη Καινοτομία τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ, οὐδείς καί οὐδέποτε φρόντισε νά ἀνεγερθεῖ ἐνοριακός Ναός γιά τήν πνευματική ἐξυπηρέτηση τῶν ποικιλοτρόπως δοκιμαζομένων ἐκ τῶν διώξεων, πειρασμῶν καί σχισμάτων ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κορίνθου, οἱ ὁποῖοι λίγοι στόν ἀριθμό σήμερα (περίπου 40 ψυχές) δέν ἔκλιναν γόνυ στόν Βάαλ καί, χάριτι Θείᾳ, παραμένουν, καίτοι ἀνάξιοι καί ἁμαρτωλοί, πιστοί τήν Παραδοθεῖσα Πίστη, τήν ὁποία παρελάβαμε, εἰδικότερα στήν περιοχή μας, ὑπό τοῦ ὁσίου καί θαυματουργοῦ Γέροντος Μωϋσέως (Τρυπητήνια) ἀπό τόν ὁποῖον καί μέ τήν εὐλογία, ἤ ἐκ τῶν πνευματικῶν ἐπιγόνων, τοῦ ὁποίου ἱδρύθηκαν στήν Κορινθία τέσσερεις, πάλαι ποτέ ἑνωμένες ἐν τῆ Ἐκκλησία, μεγάλες Ἱερές Μονές.

Ὁ Ὅσιος Γέρων Μωϋσῆς (+1946) 

►Μέ τήν παρασκηνιακή ὑποκίνηση τοῦ τοπικοῦ Κρατικοῦ καί Καινοτόμου Δεσπότη τῆς Κορίνθου, μόλις πρό μηνός ἐκδιωχθήκαμε καί ἐκ τοῦ τελευταίου μας καταφυγίου, ἑνός ἐξωκκλησίου τό ὁποῖο εὐγενῶς μᾶς εἶχε παραχωρηθεῖ ὑπό τοῦ Κτήτορός του, σέ δύσβατη περιοχή ἐκτός τῆς Πόλεως, παραμένοντες πλέον ἀλλά καί ἐλπίζοντες στό μέγα ἔλεος τοῦ τρισαγίου Θεοῦ.

Η ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

►Ἐπικαλούμενοι τίς πρεσβεῖες τῆς ἱερᾶς Καταφυγῆς μας, τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς «Μυρτιδιωτίσσης», τοῦ Πολιούχου μας Ἀποστόλου Παύλου πού ἁγίασε τόν τόπο μας με τήν πολύμηνη παρουσία του σέ αὐτόν, τίς πρεσβεῖες τῶν Κορινθίων Ἁγίων, Γερασίμου του ἐν Κεφαλληνίᾳ καί Μακαρίου Ἀρχιεπισκόπου Κορίνθου, τῶν Νοταραίων, τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Ματθαίου καί τοῦ Ὁσίου Γέροντος Μωϋσέως, ζητοῦμε, δι' εὐχῶν τοῦ Τοποτηρητοῦ Ἐπισκόπου μας Σεβασμιωτάτου Νικαίας κ. Παύλου, τήν βοήθειά σας.

 

 ► Θά ἀκολουθήσει ἀναλυτική ἐνημερωτική παρουσίαση τοῦ ζητήματος μέ προσεχή ἀνάρτησή μας, σύμφωνα μέ εἰλημμένη σχετική Ἀπόφαση καί ἔγκριση τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τήν εὐλογία τοῦ Τοποτηρητοῦ Ἐπισκόπου μας. Οἱ ἐπιθυμοῦντες καί ἐνδιαφερόμενοι νά μᾶς συνδράμουν καί βοηθήσουν μποροῦν ἀπό τώρα νά ἐπικοινωνοῦν μαζί μας ἠλεκτρονικῶς, γιά τό συγκεκριμένο θέμα, στήν ἠλεκτρονική διεύθυνση: dimitrioskatsouras@gmail.com

 

 Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος

Ὁσία Ταρσώ,
ἡ διά Χριστόν σαλή

(+ 7.10.1989)

Σαν σήμερα, ανήμερα της εορτής της Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης κατά το εκκλησιαστικό εορτολόγιο (24 Σεπτεμβρίου), κοιμήθηκε μια μεγάλη οσιακή μορφή της Ορθοδοξίας, η Ταρσώ η δια Χριστόν σαλή, πριν από 33 χρόνια.

Είχαμε τη μεγάλη ευλογία να την έχουμε γνωρίσει και συναντήσει αρκετές φορές στον τόπο όπου έζησε και ασκήτευσε και τελειώθηκε, τη μεγάλη Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Αττικής (όπου φυλάσσεται ως θησαυρός η ευωδιάζουσα και θαυματόβρυτος τιμία Κάρα της). 

Στη συνέχεια παρατίθεται ο Πρόλογος  συγγραφέντος βιβλίου μας (ατυχώς ευρισκομένου ακόμη υπό έκδοσιν, λόγω οικονομικών δυσχερειών) που αναφέρεται στη μεγάλη αυτή σύγχρονη οσιακή μορφή.

" Ἀγαπητοί μου,

Τό ἀνά χεῖρας μικρό αὐτό βιβλίο δέν γράφτηκε ἀπό κάποιον ἐπαγγελματία συγγραφέα. Μᾶλλον δέ, ἐξ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως, ἀποτελεῖ τόλμημα ἡ συγγραφή του. Οὔτε ἐπιδιώκεται μέ αὐτό ἡ καταξίωση τοῦ συγγραφέως του, ἀλλά ἡ προβολή καί τό πνευματικό «μοίρασμα» μέ ὅσους τό ἐπιθυμοῦν μιᾶς καλῆς καί ὠφέλιμης «γνωριμίας».

Μιᾶς γνωριμίας μέ μία σπάνια στήν ἰδιαιτερότητά της μορφή, πού ἔζησε, ὅπως λέμε, στίς ἡμέρες μας καί ἄφησε ἀγαθή μνήμη. Μιᾶς προσωπικότητος πού εἶναι ἱκανή νά μᾶς προβληματίση σέ πολλά ἐπίπεδα. Κυρίως, ὅμως,  στό ἐπίπεδο τοῦ νοήματος καί τοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς. Kαί εἰδικώτερα στήν αἰώνια ἀξία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ζωῆς, πού καί ἀπό αὐτή τήν περίπτωση ἀποδεικνύεται ὅτι  εἶναι πάντοτε ἱκανά καί δυνατά νά προσφέρουν σπoυδαίους πνευματικούς καρπούς καί θαυμαστά ἀποτελέσματα.

Ὁ λόγος  γιά μία  γυναίκα πού έφυγε ἀπό κοντά μας πρίν ἀπό μία     εἰκοσαετία καί πλέον, ἀλλά πού ἡ ἀνάμνησή της παραμένει δυνατή  και ζωντανή σέ ὅσους τήν γνώρισαν ὅσο ζούσε καί σέ ὅσους τήν γνωρίζουν ἔκτοτε. Γιατί συμβαίνει κι αυτό. Ζωντανεύει καί κατακτᾶ μία ξεχωριστή θέση στό νοῦ καί τήν καρδιά καί  ὅσων  τήν γνωρίζουν «μετά θάνατον», μέσῳ τῆς πνευματικῆς γνωριμίας μαζί της, μέσα ἀπό τίς σελίδες κάποιου βιβλίου, σάν κι αὐτό πού κρατᾶτε, ἤ τίς διηγήσεις ὅσων τήν γνώρισαν καί χαίρονται νά μιλοῦν γι’  αὐτήν, ὡς  μίας πολύτιμης ἐμπειρίας τους.

Ἄν ὄχι ἀπό τό ξεκίνημά της, σίγουρα ἀπό τήν μετέπειτα πορεία της μέχρι καί τήν επίγεια κατάληξή  της, ἡ γυναίκα αὐτή ἔγινε ἄξια θαυμασμοῦ γιά πολλούς λόγους. Μπορεῖ νά κατόρθωσε ἀρχικῶς νά ξεφύγη τῆς προσοχῆς τῶν περισσότερων, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐκτίμηση τῆς πνευματικῆς της ἀξίας, λόγῳ τῆς «περιθωριακῆς» συμπεριφορᾶς της, ἀλλά δέν κατέστη δυνατό νά τό ἀποφύγη τελικῶς ἀπό ὅλους ὄσοι (πάντοτε λίγοι καί ἐκλεκτοί, κατά μία ἔννοια) εἶχαν τήν ξεχωριστή εὐκαιρία καί, ὅπως οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν, τήν εὐλογία, νά τήν προσέξουν κάπως καλύτερα, ἀφοῦ τήν ἔζησαν λίγο ἤ περισσότερο.

Πρόκειται γιά τήν Ταρσώ (τήν κατά κόσμον Ταρασία Ζαγοραίου ) πού πέρασε τή ζωή της σάν τρελλή-σαλή γιά τόν πολύ κόσμο ἀλλά  καί γιά τό περιβάλλον της ( τήν μεγάλη  μοναστική Ἀδελφότητα μιᾶς γυναικείας Κοινοβιακῆς Μονῆς στήν περιοχή τῆς Ἀττικῆς ) μέσα στό ὁποῖο ἔζησε γιά πολλά χρόνια ἀπό τά νειάτα της καί μέχρι τήν κοίμησή της.

 Ἡ μακαρία Ταρσώ εἶναι μία ἀξιομνημόνευτη γυναίκα, ἡ ὁποία παρότι ἐπεδίωκε μέ τόν πλέον παράδοξο καί ἀπόκοσμο τρόπο νά ζήση μόνη «μόνῳ Θεῶ» - καί αὐτός ὁ τρόπος δέν ἦταν μία προσποίηση σαλότητος, ἀλλά πραγματική ἐπιλογή καί βίωμα πέρα ὡς πέρα ἀληθινό –  ἄφησε ἀνεξίτηλη τή σφραγίδα τῆς φωτεινῆς ζωῆς καί τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητός της σχεδόν σέ ὅλους ὅσοι τήν γνώρισαν καί δέν έκαναν τό λάθος νά ἀποστρέψουν ἀμέσως τό βλέμμα τους ἀπό ἐκείνη.

Ἡ μακαρία Ταρσώ εἶναι μία ἀξιομνημόνευτη γυναίκα διότι ἀνανέωσε στό πρόσωπό της, ἤ μᾶλλον ἀνανεώθηκε σ’  αὐτήν ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ ἀλήθεια περί τῶν διά Χριστόν σαλῶν στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας Του. Ὅτι δηλαδή ὑπάρχουν κάποιες σπάνιες καί ἐκλεκτές μορφές πού βίωσαν σέ ὅλο τό βάθος, τοῦ γράμματος καί τοῦ πνεύματός του, τόν Ἀποστολικό λόγο «ἡμεῖς μωροί διά Χριστόν, ὑμεῖς δέ φρόνιμοι ἐν Χριστῶ» διασώζοντας ἔτσι καί ἀνακαινίζοντας ἐν ἑαυτοῖς τό πρωτόκτιστον κάλλος τῆς θείας δημιουργίας μας καί τοῦ θείου προορισμοῦ μας.

Ἡ μακαρία Ταρσώ εἶναι μία ἀξιομνημόνευτη γυναίκα διότι ἀπέκτησε τήν ποθητή κοινωνία μέ τόν Θεόν καί τόν συνάνθρωπο ἐντός τῆς αἰωνίου προοπτικῆς καί πραγματικότητος τῆς ἀληθινῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς. Καί διότι στό πρόσωπό της ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου ἦλθαν, ὡς συνέπεια καί ἀποτέλεσμα, ἡ ἐμφάνιση καί ἐνέργεια τῶν σημείων τῆς χάριτος καί θεραπείας- ἀποκαταστάσεως τῆς φυσικῆς, δηλαδή κατά Θεόν, λειτουργίας τῆς νοερᾶς  ἐνεργείας της.

 Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἔχει δύο παράλληλες ἐνέργειες, τήν νοερά καί τήν λογική ἐνέργεια. Μέ τήν ἁμαρτία ἡ νοερά ἐνέργεια (νοῦς) σκοτίστηκε καί ἔπαυσε νά ἔχη ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί ζεῖ μόνο μέ τή λογική καί τή φαντασία του. Ζητούμενο, λοιπόν, γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἐνεργοποίηση τῆς νοερᾶς ἐνεργείας προκειμένου νά φθάση ὁ ἄνθρωπος στόν προορισμό του πού εἶναι ἡ Θέωση. Τό νά γίνη δηλαδή, κατά χάριν Θεός. Καί αὐτό ἐπιτυγχάνεται ὄχι μόνο μέ τήν θεωρητική ἀποδοχή τῆς ὀρθῆς Πίστεως, οὔτε μόνο μέ τά καλά ἔργα. Ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἄσκηση πού φέρνει τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς ἀπό τά πάθη, ἑλκύει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία φωτίζει τόν νοῦ καί ἔτσι ἐν συνεχείᾳ ὁδηγεῖται ὁ ἄνθρωπος στή θέα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ἐπεδίωξαν καί αὐτό κατόρθωσαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἀνά τούς αἰῶνες.

Ὀφείλουμε ἐπίσης ἐκ τῶν προτέρων νά διευκρινίσωμε καί νά δηλώσωμε καί τήν αἰτία καί τήν ἀφορμή ἀλλά καί τό σκοπό αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος, δηλαδή τῆς ἁπλῆς παρουσιάσεως, σέ κάθε ἐνδιαφερόμενο, τῆς μακαρίας Ταρσῶς.

Στήν ἐποχή μας ἔχει καταστεῖ περισσότερο ἀπό ποτέ ἀναγκαία ἡ ἀναζήτηση τῆς ἀληθείας καί τοῦ βαθύτερου νοήματος τῆς ζωῆς. Ἐπειδή ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος παραδέρνει σά ναυαγός μέσα στό πέλαγος μιᾶς θορυβώδους καί ἀγχώδους ζωῆς χωρίς πολλές φορές νόημα καί σκοπό, ἡ «συνάντηση» καί γνωριμία του μέ κάποιες ἰδιαίτερες μορφές, ὅπως αὐτές τῶν Ἁγίων ἤ ἐν γένει τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέμε, μποροῦν νά σημάνουν τήν αρχή ἑνός καλοῦ προβληματισμοῦ γιά μιά ὀρθή ἀναθεώρηση τῶν πραγμάτων καί τῆς ἴδιας τῆς πορείας του.

Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς λέει ὅτι πρέπει νά σταθοῦμε λίγο (σταματώντας ἀπό τό καθημερινό ἄσκοπο πολλές φορές «τρέξιμο») γιά νά γνωρίσουμε καί νά αἰσθανθοῦμε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. «Σχολάσατε καί γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμί ὁ Θεός». Θεωροῦμε δέ ὅτι ἕνας τέτοιος τρόπος εἶναι ἡ μελέτη, ἡ ἀναζήτηση, ἡ γνώση, ἀλλά καί ἡ γνωριμία μέ κάτι πού μᾶς ὁδηγεῖ στή γνώση καί τή μνήμη τοῦ Θεοῦ.

Περιπτώσεις σάν κι αὐτή τῆς μακαρίας Ταρσῶς πιστεύουμε ὅτι ἀποτελοῦν γιά πολλούς ἀνθρώπους διαφορετικῶν μάλιστα καταστάσεων μιά καλή καί ἐνδιαφέρουσα «ἀφορμή σωτηρίας». Εἴτε μέ τήν ἔννοια τῆς ἀναθεωρήσεως ὅπως ἤδη ἀναφέραμε, τῶν πραγμάτων καί τῆς πορείας τους, εἴτε μέ τήν ἔννοια τῆς ἀναζωπυρώσεως ἑνός πρώτου ζήλου καί μιᾶς καλῆς προθυμίας πού ὅμως ἔχει σβήσει ἤ ἐξασθενήσει, εἴτε μέ τήν στήριξη καί ἀκόμη μεγαλύτερη ὤθηση γιά τή συνέχιση τοῦ καλοῦ ἀγῶνος προκειμένου νά ἐπιτευχθῆ ὁ προορισμός καί νά ἀξιωθοῦν τοῦ ποθουμένου. Εἶναι λίγα ἤ μικρά ὅλα αὐτά;

  Ἡ γνωριμία μέ τό πρόσωπο καί τή ζωή τῆς μακαρίας Ταρσῶς εἴμαστε πεπεισμένοι ὅτι μπορεῖ νά δώση «ἀφορμές σωτηρίας» καί ἔτσι νά ἐξυπηρετηθεῖ ὁ σκοπός αὐτῆς τῆς ἐκδόσεως.

Ὡς πρός τήν αἰτία τῆς ταπεινῆς αὐτῆς συγγραφῆς πρέπει ἐπίσης νά ἀναφέρουμε δύο λόγια. Αἰτία λοιπόν γιά τό τόλμημα αὐτό εἶναι ἡ προσωπική γνωριμία μέ τή μακαρία Ταρσώ. Ἡ πρώτη ἐπαφή σέ ἐπίπεδο ἀναμνήσεως καί εἰκόνος πού ὅμως λόγῳ τῆς ἰδιαιτερότητός της παρέμενε ἀρκετά ζωηρή στή μνήμη, ἀνάγεται στήν παιδική μου ἡλικία, ὅταν ἡ γιαγιά μου (μετέπειτα μοναχή) μέ ἔπαιρνε μαζί της ὅταν πήγαινε νά ἀγρυπνήση, κυρίως σέ μεγάλες ἑορτές, στό Μοναστήρι τῆς Παναγίας στή Κερατέα.

Τή συναντούσαμε (τήν μακαρία Ταρσώ) στόν Ξενώνα τῆς Μονῆς κοντά στήν ὑπαίθρια βρύση ἤ κοντά στό Ναό τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καί τήν ὑπάρχουσα ἐκεῖ πηγή. Ἀπό τότε εἶχε ἐντυπωθεῖ στή μνήμη μου ἡ περίεργη φιγούρα μιᾶς ἀλλόκοτης ἐμφανισιακά καλογριᾶς(;), μέ μία ὑφασμάτινη λουρίδα στή μέση τοῦ προσώπου της, πού ὅμως ἄφηνε ἐλεύθερο τό διαπεραστικό της βλέμμα.

Ὁμολογῶ ὅτι τότε δέν εἶχα κατανοήσει περί τίνος ἀκριβῶς ἐπρόκειτο. Οὔτε, βεβαίως, καί ἀργότερα συνέβη αὐτό, ὅταν ὡς νεαρός προσκυνητής, φοιτητής τότε Θεολογίας, μαζί μέ ἄλλους  πνευματικούς φίλους καί ἀδελφούς, ἐπισκεπτόμουν τό μοναστήρι καί συμμετεῖχα στίς ἀξέχαστες πολύωρες Ἀγρυπνίες, κατά τό Ἁγιορειτικό Τυπικό, τοῦ Μοναστηριοῦ, συναντώντας κάποτε τή μακαρία Ταρσώ.

Ὡστόσο κάτι αἰσθανόμουν σ’  αὐτές τίς ἐπαφές πού ὅμως δέν ἀνέλυα, οὔτε συζητοῦσα οὔτε καί μέ τόν ἑαυτό μου. Ἔτσι φαίνεται ὅτι οἰκονόμησε ὁ Θεός νά ξεκινήση ἡ γνωριμία μας, ἀπό τήν ὁποία δέν πρέπει νά παραλείψω καί μία ἐπίσκεψη πού τῆς ἔκανα ὅταν νοσηλευόταν συνεπείᾳ κάποιου ἀτυχήματος σέ Νοσοκομεῖο τῶν Ἀθηνῶν. Γι’ αὐτή τήν ἐπαφή θυμᾶμαι ὅτι εἶχε σταθεῖ ἀφορμή ἕνα ἀγαπητό πρόσωπο καί κοινή μας «φίλη» ἤ μᾶλλον «μαθήτρια» τῆς μακαρίας Ταρσῶς πού ὡς φαίνεται εἶχε καταλάβει πολύ περισσότερα πράγματα ἀπό ἐμένα γιά τόν πνευματικό θησαυρό πού τόσο καλά ἔκρυβε ἤ μᾶλλον ἀποτελοῦσε ἐκείνη ἡ «παράξενη» γυναίκα.

Ἔκτοτε καί κυρίως μετά τήν κοίμησή της συνάντησα ἀρκετά πρόσωπα πού γενομένης συζητήσεως ἤ, οἰκονομίᾳ Θεοῦ, μοιράστηκαν μαζί μου (διηγούμενοι) τίς ἐμπειρίες τους ἀπό τή γνωριμία τους μέ τήν μακαρία Ταρσώ. Ὅλες ἀνεξαιρέτως ἦταν ξεχωριστές, ἔξω τῶν συνηθισμένων καί «ἀποκαλυπτικές» τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, πού ὡς μαρτυρεῖται πλέον καί βεβαιώνεται κατοικοῦσε πλούσια στήν ταπεινή αὐτή ὕπαρξη.

Θά ἦταν παράλειψη νά μήν ἀναφέρω ἐδῶ τή θέση καί ἄποψη πού εἶχε γιά τό πρόσωπο τῆς Ταρσῶς, ὁ ὁμολογουμένως ἐνάρετος καί ἔμπειρος πνευματικά, προϊστάμενος καί ἐξομολόγος τῆς μοναστικῆς Ἀδελφότητος στό μοναστήρι ὅπου ἔζησε καί τελείωσε τήν ἐπίγεια ζωή της ἡ μακαρία.

Γνωρίζω προσωπικῶς ὅτι ἐπιθυμοῦσε νά τῆς δώση τό Ἀγγελικό Σχῆμα, τό ὁποῖο ἐκείνη ἀπό ὑπερβολική ταπείνωση δέν ἀποδέχθηκε, καθώς ἐπίσης τήν ἐντολή του, ὅταν πληροφορήθηκε τήν κοίμησή της (καί ἐνῶ ἐκεῖνος ἀπουσίαζε, γιά ποιμαντικές ὑποχρεώσεις, ἀπό τή Μονή), νά ταφῆ ὅπως ἁρμόζει σέ μεγαλόσχημη μοναχή.

Ἔσχατη ὅμως ἀφορμή γιά τή συγγραφή του παρόντος στάθηκαν δύο ἀκόμη σημαντικά, κατά τήν ταπεινή μας ἄποψη, γεγονότα. Καί τά δύο σχετίζονται μέ τά ἱερά λείψανά της.

Πρό δύο ἐτῶν ἀσθένησα σοβαρά καί νοσηλεύθηκα γιά μεγάλο διάστημα σέ Νοσοκομείο τῶν Ἀθηνῶν. Ἐκεῖ μέ ἐπισκέφθηκε κάποια εὐλαβής ἀδελφή πού σέβεται καί τιμᾶ τή μνήμη τῆς μακαρίας Ταρσῶς, τήν ὁποία οἰκογενειακῶς ἐγνώριζαν πολύ καλά. Εἶχε τήν καλωσύνη νά φέρη μαζί της γιά εὐλογία ἕνα μικρό τεμάχιο τῶν λειψάνων της. Μοῦ τό προσέφερε νά τό ἀσπασθῶ, ὅταν μέ συγκίνηση καί χαρά διεπίστωσα νά ἐξέρχεται ἀπό αὐτό μία ἄρρητη εὐωδία καί νά πλημμυρίζη τό χῶρο ὅπου βρισκόμουν.

Τό δεύτερο ἀφορᾶ σέ πρόσφατη ἐπίσκεψή μου στή Μονή Παναγίας στήν Κερατέα Ἀττικῆς, κατά τήν ἡμέρα τῆς μνήμης (κοιμήσεως) τῆς μακαρίας Ταρσῶς. Ἐκεῖ καί συγκεκριμένα στό Ἐπισκοπεῖο τοῦ Ἁγίου Μοδέστου εἶχα τήν εὐλογία νά προσκυνήσω τήν Κάρα (κρανίο) τῆς μακαρίας Ταρσῶς, τοποθετημένο μέσα σέ μία ξύλινη θήκη, χωρίς νά μεσολαβῆ, ὅπως κακῶς (ἀντιπαραδοσιακῶς) συνηθίζεται, κάποια γυάλινη ἐπιφάνεια γιά προστασία. Μάλιστα πῆρα στά χέρια μου τήν τιμία Κάρα της, εἶδα τίς ὀπές στίς δύο πλευρές τοῦ κρανίου ἀπό τή λοβοτομή στήν ὁποία εἶχε ὑποβληθεῖ (ὅπως θά διαβάση ὁ ἀναγνώστης στή συνέχεια τοῦ βιβλίου) ἀλλά κυρίως αἰσθάνθηκα καί διαπίστωσα τήν ἰδιαίτερα ἔντονη ἄρρητη εὐωδία πού ἀνέδιδε.

Μακρυά ἀπό ἐμᾶς ὁποιαδήποτε σκέψη «ἁγιοποιήσεως» προσώπων. Λυπούμεθα ἐξάλλου μέ τήν ἐπιχειρουμένη στήν ἐποχή μας νόθευση (μέ ψευδοαγίους, κυρίως ἀμφιβόλου Πίστεως πρόσωπα) τοῦ ἁγιολογίου τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτά (τήν ἀνάδειξη ἁγίων) τά ἐνεργεῖ μόνον ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί ή Ἐκκλησία εἶναι ἐκείνη πού τό ἀναγνωρίζει καί τό ἐπιβεβαιώνει. Προηγεῖται βεβαίως ἡ μαρτυρία τῶν πιστῶν καί ἡ ἐπικύρωση ἄνωθεν μέ θεῖα σημεῖα, ὅπως εἶναι σύμφωνα μέ τήν διαιώνια Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ εὐωδία τῶν ἱερῶν λειψάνων καί ἡ τέλεση αὐθεντικῶν θαυμάτων.

Τό ζητούμενο αὐτῆς τῆς ταπεινῆς συγγραφῆς, πού παρά τά ἀνωτέρω καί πάλι δέν θά γινόταν, ἄν δέν ἀσκοῦνταν στόν γράφοντα καί κάποιες καλοπροαίρετες «πιέσεις» γιά νά γίνη ὁπωσδήποτε καί νά μή ματαιωθῆ, εἶναι διαφορετικό.

Ἡ μακαρία Ταρσώ μέ τή ζωή καί τό παράδειγμά της ἀποτελεῖ μία «εὐλογία» τοῦ Θεοῦ στήν ἐποχή μας, πού ἀξίζει νά τήν λάβουν ὅσο γίνεται περισσότεροι ἄνθρωποι. Ὀφείλουμε δέ ὅλοι ὅσοι ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ὑπηρετήσουμε αὐτό τόν σκοπό (μιλώντας ἤ γράφοντας γι’ αὐτήν) νά τό κάνουμε μέ σεβασμό καί εὐαισθησία ἀπέναντι στήν ἀλήθεια.

Ἡ μακαρία Ταρσώ, ὅπως σαφῶς μαρτυρεῖται ὑπῆρξε μία κατά κόσμον θεωρουμένη τρελλή, μία «διά Χριστόν σαλή» γυναίκα, ἡ ὁποία ἐκ νεότητος αὐτῆς ἐπέλεξε συνειδητῶς, ἤ τῆς ἀνετέθη, νά βαδίση αὐτόν τόν τραχύ καί ἡρωϊκό δρόμο μέ μοναδικό σκοπό τήν ἕνωση μέ τόν Θεό. 

Ἡ μακαρία Ταρσώ διήνυσε πιστῶς μέχρι τέλους τήν μαρτυρική πορεία της μέ αὐτοθυσία ἀσκήσεως, πίστεως, ὑπομονῆς καί ταπεινώσεως χαριτωθεῖσα, μεταξύ ἄλλων,  μέ τά χαρίσματα τῆς προοράσεως καί τῆς διοράσεως. Πρός δόξαν δέ Θεοῦ φαίνεται ὅτι καί μετά θάνατον «ζεῖ» στή μνήμη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί στή ζωή τῶν πιστῶν καί ἄλλων προσώπων ἐν σημείοις καί θαύμασι.

Τέλος, θά πρέπει νά ὑπογραμμισθῆ ὅτι ἡ ἀξιοθαύμαστη περίπτωση τῆς μακαρίας Ταρσῶς, ἄν καί συγκαταλέγεται ὅσον ἀφορᾶ στήν κλήση της, στή σπάνια ὅσο καί λαμπρή χορεία τῶν διά Χριστόν σαλῶν πού κόσμησαν ἀνά τούς αἰῶνες τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐβάδισε καί αὐτή τοῖς ἴχνεσι τῶν ὁσίων τῆς Ἐκκλησίας, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμψασα καί πίστει ὀρθῆ.

Ὑπῆρξε μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μέ ἐκκλησιολογική συνείδηση πού τήν κρατοῦσε σταθερά στή γραμμή τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, μακράν κάθε Καινοτομίας καί ἰδιαιτέρως τῆς κοινωνίας μέ τήν  Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Εἴθε ἡ γνωριμία μας μαζί της νά ὠφελήση τά μέγιστα κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, κατά τήν ἀναλογία τῆς πίστεως καί τοῦ ἐνδιαφέροντός μας γιά τήν σωτηρία μας πρός δόξαν Θεοῦ.

Δημήτριος Ἰ. Κάτσουρας
Θεολόγος - Τραπεζικός " 

Ας έχωμε την ευχή και την πρεσβεία της!

Δ.Ι.Κ.

 

Υ. Γ. Περί αυτής έχει συγγράψει βιβλίο ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης (+), το οποίο έχει κάνει αρκετές εκδόσεις και έχει μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες με μεγάλη απήχηση.

 

 Ἀσχέτως συμφωνίας ἤ διαφωνίας ἤ ἐπιφυλάξεων ἔναντι τοῦ συγκεκριμένου πολιτικοῦ προσώπου καί τῶν ἐνεργειῶν του οἱ ἀναλυτικῶς περιεχόμενες ἀπόψεις καί θέσεις του γιά τό παγκόσμιο γίγνεσθαι στήν κατωτέρω Ὁμιλία τήν καθιστοῦν ἐνδιαφέρουσα

 

Ἡ πλήρης ὁμιλία τοῦ Ρώσου ἡγέτη
Βλαδιμήρου Πούτιν, ἡ ὁποία ἐκφωνήθηκε τήν 30/09/2022,

 

κατά τήν ἐπίσημη τελετή ἐπικυρώσεως
τῆς ἐνσωματώσεως στή Ρωσική Ὁμοσπονδία
τῶν καταληφθεισῶν
τεσσάρων Οὐκρανικῶν Ἐπαρχιῶν

 

 

 

Κρίναμε σκόπιμη αὐτή τή δημοσίευση προκειμένου νά μή διαμορφώνεται ἡ ἄποψή μας γιά τά συμβαίνοντα καί λεγόμενα (ἀκόμη καί τῆς κάθε "ἄλλης" πλευρᾶς) ἀπό τίς ἐλλειπεῖς ἤ μονομερεῖς ἐνημερώσεις τῶν ΜΜΕ, ἀλλά ἀπό τήν προσωπική κρίση μας, μετά ἀπό πλήρη καί ἀντικειμενική ἐνημέρωση καί πληροφόρηση περί τῶν γενομένων, λεγομένων καί δεδομένων, σέ μιά ἰδιαιτέρως κρίσιμη καί δύσκολη χρονική περίοδο γιά τό παρόν καί τό μέλλον ὅλων μας. [Σημείωση:Ἡ μετάφραση τῆς Ὁμιλίας στήν Ἑλληνική ἔγινε καί δημοσιεύθηκε μέ εὐθύνη τοῦ "ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ".]

 

 

«Αξιότιμοι πολίτες της Ρωσίας, πολίτες των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, κάτοικοι των περιοχών Ζαπορόζιε και Χερσώνας, βουλευτές της Κρατικής Δούμας, γερουσιαστές της Ρωσικής Ομοσπονδίας,

Όπως γνωρίζετε, στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ και στις περιφέρειες Ζαπορόζιε και Χερσώνας διεξήχθησαν δημοψηφίσματα. Τα ψηφοδέλτια έχουν καταμετρηθεί και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ο λαός έκανε την επιλογή του, μια ξεκάθαρη επιλογή.

Σήμερα θα υπογράψουμε τα Σύμφωνα για την προσχώρηση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, της Περιφέρειας Ζαπορόζιε και της Περιφέρειας της Χερσώνας στη Ρωσική Ομοσπονδία. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ομοσπονδιακή Συνέλευση θα υποστηρίξει τους συνταγματικούς νόμους για την προσχώρηση στη Ρωσία και τη δημιουργία τεσσάρων νέων περιφερειών, τεσσάρων νέων συνιστωσών οντοτήτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, διότι αυτή είναι η βούληση εκατομμυρίων ανθρώπων. 

Και αυτό αναμφίβολα είναι δικαίωμά τους, ένα εγγενές δικαίωμα, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όπου αναφέρεται ευθέως η αρχή των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών.

Επαναλαμβάνω, είναι ένα εγγενές δικαίωμα των ανθρώπων. Βασίζεται στην ιστορική μας ενότητα, στο όνομα της οποίας οδηγούνταν στις νίκη γενιές προγόνων μας, εκείνων που έχτισαν και υπερασπίστηκαν τη Ρωσία για αιώνες με αφετηρία την αρχαία Γη των Ρως.

Εδώ, στη Νοβορωσία, ο [Πιοτρ] Ρουμιάντσεφ, ο [Αλεξάντρ] Σουβόροφ και ο [Φιόντορ] Ουσακόφ έδωσαν τις μάχες τους, η Μεγάλη Αικατερίνη και ο [Γκριγκόρι] Ποτέμκιν ίδρυσαν νέες πόλεις. Οι παππούδες και οι προπάπποι μας πολέμησαν εδώ μέχρι τέλους κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.

Θα θυμόμαστε πάντα τους ήρωες της Ρωσικής Άνοιξης, εκείνους που αρνήθηκαν να δεχτούν το νεοναζιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014, όλους εκείνους που πέθαναν για το δικαίωμα να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα, να διατηρούν τον πολιτισμό, τις παραδόσεις και τη θρησκεία τους και για το ίδιο το δικαίωμα να ζουν. Θυμόμαστε τους μαχητές του Ντονμπάς, τους μάρτυρες του «Khatyn» της Οδησσού, τα θύματα των απάνθρωπων τρομοκρατικών επιθέσεων, που πραγματοποίησε το καθεστώς του Κιέβου. Μνημονεύουμε τους εθελοντές και τους πολιτοφύλακες, τους αμάχους, τα παιδιά, τις γυναίκες, τους ηλικιωμένους, τους Ρώσους, τους Ουκρανούς, τους ανθρώπους διαφόρων εθνικοτήτων, τον αληθινό λαϊκό ηγέτη του Ντονιέτσκ Αλεξάντρ Ζαχάρτσενκο, τους διοικητές τμημάτων Αρσέν Πάβλοφ και Βλαντίμιρ Ζόγκα, την Όλγα Κοτσούρα και τον Αλεξέι Μοζγκοβόι, τον εισαγγελέα της Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ Σεργκέι Γκορένκο, τον αλεξιπτωτιστή Νουρμαγκομέντ Γκαντζιμαγκομέντοφ και όλους τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς μας που έπεσαν όπως οι γενναίοι κατά τη διάρκεια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Είναι ήρωες.

Ήρωες της μεγάλης Ρωσίας. Σας παρακαλώ να τιμήσουμε τη μνήμη τους με ενός λεπτού σιγή.

[Ενός λεπτού σιγή]

Σας ευχαριστώ.

Πίσω από την επιλογή εκατομμυρίων κατοίκων στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, στις περιοχές Ζαπορόζιε και Χερσώνα, βρίσκεται το κοινό μας πεπρωμένο και η χιλιόχρονη ιστορία μας. Οι άνθρωποι μεταβίβαζαν αυτή την πνευματική σύνδεση στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Παρ’ όλες τις δοκιμασίες που υπέστησαν, μετέφεραν την αγάπη για τη Ρωσία μέσα στα χρόνια. Και αυτό το συναίσθημα κανείς δεν μπορεί να το καταστρέψει μέσα τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσο οι παλαιότερες γενιές, όσο και οι νέοι, όσοι γεννήθηκαν μετά την τραγική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ψήφισαν υπέρ της ενότητάς μας, υπέρ του κοινού μας μέλλοντος.

Το 1991 στην Belovezhskaya Pushcha, οι εκπρόσωποι της τότε κομματικής ελίτ πήραν την απόφαση να διαλύσουν τη Σοβιετική Ένωση, χωρίς να ρωτήσουν τους απλούς πολίτες τι ήθελαν και οι άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά αποκομμένοι από την πατρίδα τους. Αυτό διέλυσε και διαμέλισε την εθνική μας κοινότητα και προκάλεσε μια εθνική καταστροφή. Ακριβώς όπως κάποτε, μετά την επανάσταση του 1917, οριοθετήθηκαν παρασκηνιακά τα σύνορα των Σοβιετικών Δημοκρατιών, έτσι και οι τελευταίοι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης, σε αντίθεση με την άμεση έκφραση της βούλησης της πλειοψηφίας του λαού στο Δημοψήφισμα του 1991, κατέστρεψαν τη μεγάλη μας χώρα και απλώς έθεσαν τους λαούς της προ τετελεσμένου γεγονότος.

Δεν αποκλείεται ότι δεν είχαν πλήρη συνείδηση του τι έκαναν και ποιες συνέπειες θα είχαν αναπόφευκτα οι πράξεις τους. Όμως αυτό δεν έχει πλέον σημασία. Δεν υπάρχει πια Σοβιετική Ένωση, δεν μπορούμε να επαναφέρουμε το παρελθόν. Αλλά και στη Ρωσία σήμερα αυτό δεν χρειάζεται πλέον, δεν είναι αυτή η επιδίωξή μας. Όμως δεν υπάρχει τίποτα ισχυρότερο από την αποφασιστικότητα εκατομμυρίων ανθρώπων, που, λόγω του πολιτισμού, της θρησκείας, των παραδόσεων και της γλώσσας τους, θεωρούν τον εαυτό τους μέρος της Ρωσίας, των οποίων οι πρόγονοι ζούσαν σε ένα ενιαίο κράτος για αιώνες. Δεν υπάρχει τίποτα ισχυρότερο από την αποφασιστικότητά αυτών των ανθρώπων να επιστρέψουν στην πραγματική, ιστορική τους πατρίδα.

Για οκτώ ολόκληρα χρόνια, οι άνθρωποι στο Ντονμπάς υπέστησαν γενοκτονία, βομβαρδισμούς και αποκλεισμούς. Στη Χερσώνα και τη Ζαπορόζιε, επιχείρησαν κατά τρόπο εγκληματικό να τους καλλιεργήσουν το μίσος για τη Ρωσία, για κάθε τι ρωσικό. Και τώρα, κατά τη διάρκεια πια των δημοψηφισμάτων, το καθεστώς του Κιέβου απείλησε με αντίποινα και θάνατο δασκάλους, γυναίκες που εργάζονταν στις εφορευτικές επιτροπές. Το Κίεβο απείλησε με διώξεις εκατομμύρια ανθρώπους που ήρθαν να εκφράσουν τη θέλησή τους. Όμως ο αλύγιστος λαός του Ντονμπάς, της Ζαπορόζιε και της Χερσώνας είπαν τη γνώμη τους.

Θέλω να με ακούσουν οι Αρχές του Κιέβου και τα πραγματικά τους αφεντικά στη Δύση, ώστε όλοι να το θυμούνται αυτό: οι άνθρωποι που ζουν στο Λουγκάνσκ και το Ντονιέτσκ, στη Χερσώνα και τη Ζαπορόζιε έχουν γίνει πολίτες μας για πάντα.

Καλούμε το καθεστώς του Κιέβου να σταματήσει αμέσως τα πυρά και όλες τις εχθροπραξίες. Να τερματίσει τον πόλεμο που εξαπέλυσε ήδη από το 2014 και να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Είμαστε έτοιμοι για αυτό, όπως έχουμε πει επανειλημμένως. Αλλά η επιλογή του λαού στο Ντονιέτσκ, το Λουγκάνσκ, τη Ζαπορόζιε και τη Χερσώνα δεν θα συζητηθεί. Η απόφαση έχει ληφθεί και η Ρωσία δεν θα την προδώσει. 

Οι σημερινές Αρχές του Κιέβου πρέπει να σεβαστούν αυτή την ελεύθερη έκφραση της βούλησης του λαού, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την ειρήνη.

Θα υπερασπιστούμε τη γη μας με όλες τις δυνάμεις και τα μέσα που διαθέτουμε και θα κάνουμε το παν ώστε να κατοχυρώσουμε την ασφαλή διαβίωση των ανθρώπων μας. Αυτή είναι η μεγάλη απελευθερωτική αποστολή του λαού μας.

Θα ανοικοδομήσουμε οπωσδήποτε τις κατεστραμμένες πόλεις και κωμοπόλεις, τις κατοικίες, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα θέατρα και τα μουσεία. Θα αποκαταστήσουμε και θα αναπτύξουμε τις βιομηχανικές επιχειρήσεις, τα εργοστάσια, τις υποδομές, καθώς και τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, συνταξιοδότησης, υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης.

Θα εργαστούμε οπωσδήποτε για τη βελτίωση του επιπέδου ασφάλειας. Μαζί θα διασφαλίσουμε ότι οι πολίτες στις νέες περιφέρειες θα μπορούν να αισθάνονται την υποστήριξη όλου του λαού της Ρωσίας, ολόκληρης της χώρας, όλων των Δημοκρατιών, των εδαφών και περιφερειών της αχανούς πατρίδας μας.

Αξιότιμοι φίλοι, συνάδελφοι,

Σήμερα θα ήθελα να απευθυνθώ στους στρατιώτες και τους αξιωματικούς μας που λαμβάνουν μέρος στηνειδική στρατιωτική επιχείρηση, στους μαχητές του Ντονμπάς και της Νοβορωσίας, σε όσους μετά το διάταγμα για την μερική επιστράτευση ενισχύουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, εκπληρώνοντας το πατριωτικό τους καθήκον, σε όσους εθελοντικά, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της καρδιάς τους, προσέρχονται στα στρατολογικά γραφεία. Θα ήθελα να απευθυνθώ και στους γονείς, τις συζύγους και τα παιδιά τους, να τους πω για ποιο λόγο αγωνίζεται ο λαός μας, τι είδους εχθρό αντιμετωπίζουμε και ποιος ωθεί τον κόσμο σε νέους πολέμους και κρίσεις και αντλεί αιματοβαμμένα κέρδη από αυτή την τραγωδία.

Οι συμπατριώτες μας, οι αδελφοί και οι αδελφές μας στην Ουκρανία, που είναι εγγενές τμήμα του ενωμένου λαού μας, έχουν δει με τα ίδια τους τα μάτια τι έχει ετοιμάσει η άρχουσα τάξη της λεγόμενης Δύσης για την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Εδώ ουσιαστικά έριξαν τις μάσκες τους κι έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. 

Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, η Δύση αποφάσισε ότι ο κόσμος και όλοι μας θα έπρεπε να συμβιβαστούμε για πάντα με τις επιταγές της. Τότε, το 1991, η Δύση πίστευε ότι η Ρωσία δεν θα συνερχόταν ποτέ μετά από τέτοιου είδους συγκλονισμό και στη συνέχεια θα διαλυόταν μόνη της. Αυτό και συνέβη σχεδόν, θυμόμαστε τη φρικτή δεκαετία του 1990, της πείνας, του κρύου και της απελπισίας. Η Ρωσία όμως έμεινε όρθια, αναγεννήθηκε, έγινε πιο δυνατή και κατέλαβε ξανά τη θέση που της αξίζει στον κόσμο.

Εν τω μεταξύ, η Δύση όλο αυτό το διάστημα αναζητούσε και συνεχίζει να αναζητά άλλη μια ευκαιρία για να μας χτυπήσει, να αποδυναμώσει και να διαλύσει τη Ρωσία, κάτι που πάντα ονειρευόταν. Να διαιρέσει το κράτος μας και να στρέψει τους λαούς μας τον ένα εναντίον του άλλου, να τους καταδικάσει στη φτώχεια και τον αφανισμό. Δεν μπορούν καν να ησυχάσουν, γιατί υπάρχει μια τόσο μεγάλη, τεράστια χώρα στον κόσμο, με τα εδάφη της, τον φυσικό της πλούτο, τους πόρους και με έναν λαό, ο οποίος δεν μπορεί και ποτέ δεν πρόκειται να ζήσει υπό τις υποδείξεις ξένων.

Η Δύση είναι έτοιμη να υπερβεί κάθε όριο για να διατηρήσει το νεοαποικιακό σύστημα που της επιτρέπει να παρασιτεί, ουσιαστικά να λεηλατεί τον κόσμο, χάρη στην εξουσία του δολαρίου και της τεχνολογικής επιβολής, να εισπράττει πραγματικό φόρο υποτέλειας από την ανθρωπότητα, να αποσπά την κύρια πηγή της ευημερίας, που δεν προέρχεται από την εργασία, την πρόσοδο που καταβάλλεται στον ηγεμόνα. Η διατήρηση αυτής της προσόδου είναι το κύριο, το πραγματικό και απολύτως ιδιοτελές κίνητρό τους. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο ανταποκρίνεται στα συμφέροντα τους η ολοκληρωτική απώλεια της κυριαρχίας των κρατών. Έτσι εξηγείται η επιθετικότητά τους προς τα ανεξάρτητα κράτη, τις παραδοσιακές αξίες και τους αυθεντικούς πολιτισμούς, οι προσπάθειές τους να υπονομεύσουν τις διεθνείς ενοποιητικές διαδικασίες, τα νέα παγκόσμια νομίσματα και τα κέντρα τεχνολογικής ανάπτυξης, που δεν μπορούν να ελέγξουν. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για αυτούς ώστε όλες οι χώρες να παραδώσουν την κυριαρχία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σε ορισμένα κράτη οι άρχουσες ελίτ συμφωνούν οικειοθελώς να το κάνουν αυτό, συμφωνούν εθελουσίως να γίνουν υποτελείς. Άλλοι εξαγοράζονται ή εκφοβίζονται. Και αν αυτό δεν λειτουργήσει, καταστρέφουν ολόκληρα κράτη, αφήνοντας πίσω τους ανθρωπιστικές καταστροφές, συμφορές, ερείπια, εκατομμύρια κατεστραμμένες και κατακρεουργημένες ανθρώπινες τύχες, θύλακες τρομοκρατών, ζώνες κοινωνικής καταστροφής, προτεκτοράτα, αποικίες και ημιαποικίες. Τους είναι αδιάφορο, αρκεί να εισπράττουν το δικό τους κέρδος.

Θέλω να υπογραμμίσω και πάλι ότι η αδηφαγία τους και η πρόθεσή τους να διατηρήσουν την απεριόριστη κυριαρχία τους είναι οι πραγματικές αιτίες αυτού του υβριδικού πολέμου που διεξάγει η «συλλογική Δύση» εναντίον της Ρωσίας. Δεν θέλουν να είμαστε ελεύθεροι, θέλουν να μας έχουν αποικία. Δεν επιθυμούν ισότιμη συνεργασία, αλλά τη ληστεία. Δεν θέλουν να μας δουν μια ελεύθερη κοινωνία, αλλά έναν όχλο άψυχων σκλάβων.

Βλέπουν τη σκέψη και τη φιλοσοφία μας ως άμεση απειλή για τους ίδιους, γι’ αυτό και στοχοποιούν τους φιλοσόφους μας. Ο πολιτισμός και η τέχνη μας αποτελούν για αυτούς κίνδυνο, γι’ αυτό προσπαθούν να τα απαγορεύσουν. Η ανάπτυξη και η ευημερία μας αποτελούν επίσης απειλή για αυτούς, επειδή αυξάνεται ο ανταγωνισμός. Σ’ εκείνους δεν χρειάζεται καμία Ρωσία, όμως την χρειαζόμαστε εμείς!

Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι στο παρελθόν, οι φιλοδοξίες για παγκόσμια κυριαρχία έχουν επανειλημμένα καταρρεύσει μπροστά στο θάρρος και την αντοχή του λαού μας. Η Ρωσία θα είναι πάντα Ρωσία. Θα υπερασπιστούμε και τώρα και τις αξίες μας και την πατρίδα μας.

Η Δύση υπολογίζει στην ατιμωρησία, στο ότι μπορεί να τη γλιτώσει ό,τι κι αν κάνει. Στην πραγματικότητα, αυτό συνέβαινε μέχρι πρόσφατα. Οι συμφωνίες στρατηγικής ασφάλειας πετάχτηκαν στα σκουπίδια, οι συμφωνίες που επιτεύχθηκαν στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο ανακηρύσσονται παραμύθια, οι στέρεες υποσχέσεις να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, μόλις οι πρώην ηγέτες μας τις πίστεψαν, αποδείχθηκαν βρώμικη εξαπάτηση, οι συμφωνίες για την αντιπυραυλική άμυνα και τους πυραύλους μεσαίου και μικρού βεληνεκούς ακυρώθηκαν μονομερώς με επινοημένες προφάσεις.

Και το μόνο που ακούμε από όλες τις πλευρές είναι ότι η Δύση υπερασπίζεται μια τάξη βασισμένη σε κανόνες. Από πού προέκυψαν αυτοί; Ποιος τους είδε τέλος πάντων αυτούς τους κανόνες; Ποιος τους συμφώνησε; Ακούστε, αυτά είναι απλώς ανοησίες, πλήρης εξαπάτηση, διπλά ή και τριπλά μέτρα και σταθμά! Απευθύνονται απλώς σε ηλίθιους.

Η Ρωσία είναι μια μεγάλη χιλιετής δύναμη, μια χώρα-πολιτισμός και δεν πρόκειται να ζήσει με τέτοιους νόθους και πλαστούς κανόνες.

Η λεγόμενη Δύση ήταν αυτή που καταπάτησε την αρχή του απαραβίαστου των συνόρων και τώρα αποφασίζει, κατά την κρίση της, ποιος έχει δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και ποιος όχι, ποιος δεν την αξίζει. Για ποιο λόγο αποφασίζουν έτσι ή ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα, είναι ακατανόητο. Μόνοι τους το έδωσαν στον εαυτό τους. 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η επιλογή των ανθρώπων στην Κριμαία, τη Σεβαστούπολη, το Ντονιέτσκ, το Λουγκάνσκ, τη Ζαπορόζιε και τη Χερσώνα τους εξοργίζει τόσο πολύ. Αυτή η Δύση δεν έχει κανένα ηθικό δικαίωμα να κάνει αξιολογήσεις, ούτε καν να προφέρει λέξη για την ελευθερία της δημοκρατίας. Δεν έχει και δεν είχε ποτέ!

Οι δυτικές ελίτ δεν αρνούνται μόνο την εθνική κυριαρχία και το διεθνές δίκαιο. Η ηγεμονία τους έχει έντονα χαρακτηριστικά ολοκληρωτισμού, δεσποτισμού και απαρτχάιντ. Διαχωρίζουν θρασύτατα τον κόσμο σε υποτελείς τους, τις λεγόμενες πολιτισμένες χώρες, και σε όλους τους υπόλοιπους, οι οποίοι, σύμφωνα με τα σχέδια των σημερινών δυτικών ρατσιστών πρέπει να προστεθούν στον κατάλογο των βαρβάρων και των αγρίων. Ψεύτικες ταμπέλες όπως «χώρα-ταραξίας» ή «αυταρχικό καθεστώς» είναι ήδη έτοιμες και χρησιμοποιούνται για να στιγματίσουν ολόκληρους λαούς και κράτη, κάτι που δεν είναι καθόλου καινούριο. Δεν υπάρχει τίποτα καινούριο σε αυτό: κατά βάθος, οι δυτικές ελίτ έχουν παραμείνει ίδιες, αποικιοκρατικές. Κάνουν διακρίσεις και χωρίζουν τους λαούς σε πρώτης κατηγορίας και τους υπόλοιπους.

Ποτέ δεν αποδεχθήκαμε και δεν θα αποδεχθούμε έναν τέτοιου είδους πολιτικό εθνικισμό και ρατσισμό. Τι άλλο, αν όχι ρατσισμός, είναι η ρωσοφοβία, που διαδίδεται τώρα σε όλο τον κόσμο; Τι άλλο, αν όχι ρατσισμός, είναι η δογματική πεποίθηση της Δύσης ότι ο πολιτισμός και η νεοφιλελεύθερη κουλτούρα της είναι ένα αδιαμφισβήτητο μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσει όλος ο κόσμος; «Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας». Ακόμη και να το ακούς μοιάζει παράξενο όλο αυτό.

Οι δυτικές ελίτ μεταθέτουν ακόμη και τη μετάνοια για τα δικά τους ιστορικά εγκλήματα σε όλους τους άλλους, απαιτώντας και από τους πολίτες των χωρών τους και από τους άλλους λαούς να ομολογήσουν πράγματα, με τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση, όπως για παράδειγμα για την περίοδο των αποικιοκρατικών κατακτήσεων.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε στη Δύση ότι ξεκίνησε την αποικιοκρατική της πολιτική ήδη από τον Μεσαίωνα, ενώ ακολούθησε το παγκόσμιο δουλεμπόριο, η γενοκτονία των ινδιάνικων φυλών στην Αμερική, η λεηλασία της Ινδίας και της Αφρικής, οι πόλεμοι της Αγγλίας και της Γαλλίας κατά της Κίνας, ώστε να αναγκαστεί να ανοίξει τα λιμάνια της στο εμπόριο του οπίου. Αυτό που έκαναν ήταν να εθίζουν ολόκληρους λαούς στα ναρκωτικά και σκόπιμα εξόντωναν ολόκληρες εθνοτικές ομάδες για να τους αρπάξουν τη γη και τους πόρους, διοργάνωναν κυνήγι κανονικών ανθρώπων, όπως για τα άγρια ζώα. Αυτά έρχονται σε αντίθεση με την ίδια την ανθρώπινη φύση, την αλήθεια, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη.

Ενώ εμείς είμαστε υπερήφανοι γιατί τον 20ό αιώνα ήταν η χώρα μας, που ηγήθηκε του αντιαποικιακού κινήματος, το οποίο άνοιξε ευκαιρίες για πολλούς λαούς σε όλο τον κόσμο να αναπτυχθούν, να μειώσουν τη φτώχεια και την ανισότητα και να νικήσουν την πείνα και τις ασθένειες.

Να τονίσω ότι ένας από τους λόγους της μακραίωνης ρωσοφοβίας, της απροκάλυπτης εχθρότητας αυτών των δυτικών ελίτ προς τη Ρωσία έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι δεν τους επιτρέψαμε να μας ληστέψουν κατά την περίοδο των αποικιακών κατακτήσεων και αναγκάσαμε τους Ευρωπαίους να συναλλάσσονται μαζί μας με αμοιβαία επωφελείς όρους. Αυτό καταφέραμε να το πετύχουμε δημιουργώντας ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος στη Ρωσία, το οποίο αναπτύχθηκε και ισχυροποιήθηκε με βάση τις μεγάλες ηθικές αξίες της ορθοδοξίας, του ισλάμ, του ιουδαϊσμού και του βουδισμού, καθώς και του ρωσικού πολιτισμού και του ρωσικού λόγου, που ήταν ανοιχτοί σε όλους.

Ως γνωστόν υπήρξαν πολυάριθμα σχέδια εισβολής στη Ρωσία. Τέτοιες απόπειρες έγιναν κατά τη διάρκεια της Περιόδου των Ταραχών στις αρχές του 17ου αιώνα και κατά την περίοδο των συγκλονισμών μετά την Επανάσταση του 1917. Όλες απέτυχαν. Η Δύση κατάφερε παρ’ όλ’ αυτά να φθάσει στον πλούτο της Ρωσίας μόνο στα τέλη του 20ού αιώνα, όταν το κράτος είχε καταστραφεί. Μας αποκαλούσαν τότε φίλους και εταίρους, αλλά μας αντιμετώπιζαν στην πραγματικότητα ως αποικία, αντλούσαν από τη χώρα τρισεκατομμύρια δολάρια μέσω διαφόρων σχημάτων. Όλοι μας θυμόμαστε τα πάντα. Δεν έχουμε ξεχάσει τίποτα.

Αυτές τις ημέρες οι άνθρωποι στο Ντονιέτσκ και στο Λουγκάνσκ, στη Χερσώνα και στη Ζαπορόζιε εξέφρασαν την υποστήριξή τους για την αποκατάσταση της ιστορικής μας ενότητας. Σας ευχαριστούμε!

Οι δυτικές χώρες ισχυρίζονται εδώ και αιώνες ότι φέρνουν την ελευθερία και τη δημοκρατία στους άλλους λαούς. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Αντί να φέρνουν τη δημοκρατία, καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται, αντί να δίνουν ελευθερία, υποδουλώνουν και καταπιέζουν. Όλη η μονοπολική διεθνής τάξη είναι εγγενώς αντιδημοκρατική και ανελεύθερη, είναι ψευδής και πλήρως υποκριτική.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει χρησιμοποιήσει δύο φορές πυρηνικά όπλα, καταστρέφοντας τις πόλεις της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στην Ιαπωνία. Παρεμπιπτόντως δημιούργησαν προηγούμενο.

Θυμηθείτε ότι κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ηνωμένες Πολιτείες μαζί με τους Άγγλους μετέτρεψαν σε ερείπια τη Δρέσδη, το Αμβούργο, την Κολωνία και πολλές άλλες γερμανικές πόλεις, χωρίς την παραμικρή στρατιωτική αναγκαιότητα. Έγινε επιδεικτικά και, για να το επαναλάβουμε, χωρίς καμία στρατιωτική αναγκαιότητα. Είχαν μόνο έναν στόχο, όπως και με τους πυρηνικούς βομβαρδισμούς στην Ιαπωνία: να εκφοβίσουν και τη χώρα μας και ολόκληρο τον κόσμο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες άφησαν ένα εφιαλτικό σημάδι στη μνήμη των λαών της Κορέας και του Βιετνάμ με τους βάρβαρους ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς, τη χρήση ναπάλμ και χημικών όπλων.

Ουσιαστικά έως και σήμερα έχουν υπό κατοχή τη Γερμανία, την Ιαπωνία, τη Δημοκρατία της Κορέας και άλλες χώρες, τις οποίες κυνικά αποκαλούν ισότιμους συμμάχους. Ακούστε, είναι ενδιαφέρον, τι είδους συμμαχία είναι αυτή; Όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι οι ηγέτες αυτών των χωρών κατασκοπεύονται και ότι τοποθετούνται μηχανισμοί παρακολούθησης των «πρώτων πολιτών» αυτών των κρατών όχι μόνο στα γραφεία, αλλά και στα σπίτια τους. Είναι αληθινή ντροπή. Ντροπή και για αυτούς που το κάνουν αυτό, και για εκείνους που, σαν σκλάβοι, καταπίνουν σιωπηλά και καρτερικά αυτή την αλαζονική συμπεριφορά.

Αποκαλούν τις διαταγές και τις αγενείς, προσβλητικές απειλητικές κραυγές προς τους υποτελείς τους ευρωατλαντική αλληλεγγύη, τη δημιουργία βιολογικών όπλων και τα πειράματα σε ανθρώπους ως πειραματόζωα, μεταξύ άλλων και στην Ουκρανία, ευγενή ιατρική έρευνα.

Είναι οι καταστροφικές τους πολιτικές, οι πόλεμοι και η λεηλασία, που έχουν προκαλέσει τη σημερινή κολοσσιαία έξαρση των μεταναστευτικών κυμάτων. Εκατομμύρια άνθρωποι υπομένουν κακουχίες και ταπεινώσεις ή πεθαίνουν κατά χιλιάδες προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη.

Τώρα μεταφέρουν σιτηρά από την Ουκρανία. Πού τα πηγαίνουν με το πρόσχημα της «διασφάλισης της επισιτιστικής ασφάλειας των φτωχότερων χωρών του κόσμου; Πού τα μεταφέρουν; Όλα πηγαίνουν στις ίδιες τις ευρωπαϊκές χώρες. Μόνο το πέντε τοις εκατό παραδόθηκε στις φτωχότερες χώρες. Περισσότερη εξαπάτηση και γυμνή απάτη και πάλι.

Στην πραγματικότητα, η αμερικανική ελίτ χρησιμοποιεί την τραγωδία αυτών των ανθρώπων για να αποδυναμώσει τους αντιπάλους της, για να καταστρέψει τα εθνικά κράτη. Αυτό ισχύει και για την Ευρώπη και για την ιδιοσυστασία της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και άλλων χωρών με ιστορία αιώνων.

Η Ουάσιγκτον απαιτεί όλο και περισσότερες κυρώσεις κατά της Ρωσίας και η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτικών συμμορφώνεται πειθήνια. Αντιλαμβάνονται σαφώς ότι πιέζοντας την Ε.Ε. να εγκαταλείψει εντελώς τις ρωσικές ενεργειακές πηγές και άλλους πόρους, οι ΗΠΑ ωθούν ουσιαστικά την Ευρώπη προς την αποβιομηχάνιση, σε μια προσπάθεια να βάλουν χέρι σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή αγορά. Αυτές οι ευρωπαϊκές ελίτ καταλαβαίνουν τα πάντα, τα καταλαβαίνουν, αλλά προτιμούν να εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα. Αυτό δεν είναι πλέον δουλοπρέπεια, αλλά ευθεία προδοσία των ίδιων των λαών τους. Ο Θεός μαζί τους, είναι δικό τους πρόβλημα.

Για τους Αγγλοσάξονες όμως ήδη δεν φθάνουν οι κυρώσεις, πέρασαν και στις δολιοφθορές. Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: οργανώνοντας εκρήξεις στους διεθνείς αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream που διασχίζουν τον πυθμένα της Βαλτικής Θάλασσας, έχουν ουσιαστικά ξεκινήσει την καταστροφή της κοινής ενεργειακής υποδομής της Ευρώπης. Είναι ξεκάθαρο σε όλους ποιος έχει συμφέρον. Αυτοί που επωφελούνται, αυτοί φυσικά και το έκαναν.

Η επιβολή των ΗΠΑ βασίζεται στην ωμή βία, στο δίκαιο της πυγμής. Κάποτε έχει όμορφο περιτύλιγμα, άλλοτε δεν έχει καθόλου περιτύλιγμα, αλλά η ουσία είναι η ίδια –το δίκαιο της πυγμής. Ως εκ τούτου η ανάπτυξη και η διατήρηση εκατοντάδων στρατιωτικών βάσεων σε όλες τις γωνιές του κόσμου, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και οι προσπάθειες να συναρμολογηθούν όλο και νέες στρατιωτικές συμμαχίες, όπως η AUKUS και οι παρόμοιες. Βρίσκεται σε εξέλιξη δραστήρια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια στρατιωτικοπολιτική αλυσίδα Ουάσιγκτον-Σεούλ-Τόκιο. Όλα τα κράτη που διαθέτουν ή επιδιώκουν να αποκτήσουν αληθινή στρατηγική κυριαρχία και είναι ικανά να αμφισβητήσουν τη δυτική ηγεμονία, αυτομάτως κηρύσσονται εχθροί.

Αυτές είναι οι αρχές που διέπουν τα στρατιωτικά δόγματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που απαιτούν ούτε λίγο ούτε πολύ ολοκληρωτική κυριαρχία. Οι δυτικές ελίτ παρουσιάζουν τα νεοαποικιοκρατικά τους σχέδια με την ίδια υποκρισία, επικαλούμενες μάλιστα ειρηνικές προθέσεις, μιλώντας για κάποιου είδους ανάσχεση. Αυτή η αποφθεγματική λέξη μεταναστεύει από τη μια στρατηγική στην άλλη, αλλά στην πραγματικότητα σημαίνει μόνο ένα πράγμα: την υπονόμευση κάθε κυρίαρχου κέντρου ανάπτυξης.

Έχουμε ήδη ακούσει για την ανάσχεση της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν. Πιστεύω ότι επόμενες στη σειρά είναι άλλες χώρες της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, καθώς και σημερινοί εταίροι και σύμμαχοι των ΗΠΑ. Εξάλλου, γνωρίζουμε ότι όταν για κάτι δυσαρεστηθούν, εισάγουν κυρώσεις και κατά συμμάχων τους –πότε κατά της τάδε ή της δείνα τράπεζας ή εταιρείας. Αυτή είναι η πρακτική τους και θα την επεκτείνουν. Έχουν τα πάντα στο στόχαστρό τους, συμπεριλαμβανομένων των εγγύτερων γειτόνων μας, των χωρών της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών.

Ταυτόχρονα, η Δύση σαφώς και από καιρό παρουσιάζει το επιθυμητό ως πραγματικό. Ξεκινώντας τον αιφνιδιαστικό πόλεμο κυρώσεων κατά της Ρωσίας, για παράδειγμα, πίστευαν ότι θα μπορέσουν για άλλη μια φορά να παρατάξουν ολόκληρο τον κόσμο υπό τις διαταγές τους. Όπως αποδείχθηκε, ωστόσο, μια τέτοια λαμπρή προοπτική κάθε άλλο παρά ενθουσιάζει τους πάντες, εκτός από τους τελειωμένους πολιτικούς μαζοχιστές και τους θαυμαστές άλλων μη παραδοσιακών μορφών διεθνών σχέσεων. Τα περισσότερα κράτη αρνούνται να υπακούσουν και αντ’ αυτού επιλέγουν τον λογικό δρόμο της συνεργασίας με τη Ρωσία.

Η Δύση σαφώς δεν περίμενε τέτοια ανυπακοή. Απλώς συνήθισαν να ενεργούν σύμφωνα με το υπόδειγμα, να αρπάζουν ό,τι θέλουν, με εκβιασμούς, δωροδοκίες, εκφοβισμούς, και πείθουν τον εαυτό τους ότι αυτές οι μέθοδοι θα λειτουργούν για πάντα, σαν να έχουν δηλαδή «παγώσει» και απολιθωθεί στο παρελθόν.

Αυτού του είδους η αυτοπεποίθηση είναι άμεσο προϊόν όχι μόνο της περιβόητης έννοιας του εξαιρετισμού (αν και δεν παύει ποτέ αυτή να εκπλήσσει), αλλά και της πραγματικής «δίψας για πληροφορίες» στη Δύση. Έπνιξαν την αλήθεια σε έναν ωκεανό από μύθους, ψευδαισθήσεις και ψευδείς ειδήσεις, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά επιθετική προπαγάνδα και ψεύδονται ασύστολα σαν τον Γκέμπελς. Όσο πιο απίστευτο είναι το ψέμα, τόσο πιο γρήγορα οι άνθρωποι θα το πιστέψουν – έτσι λειτουργούν, σύμφωνα με αυτή την αρχή.

Όμως οι άνθρωποι δεν μπορούν να τραφούν με τυπωμένα δολάρια και ευρώ. Δεν μπορείς να τους ταΐσεις με αυτά τα χαρτάκια και η εικονική, διογκωμένη κεφαλαιοποίηση των δυτικών εταιρειών κοινωνικής δικτύωσης είναι αδύνατο να θερμάνει τα σπίτια τους. Όλα όσα λέω είναι σημαντικά, αλλά δεν είναι λιγότερο σημαντικό και αυτό, που μόλις είπα: δεν μπορείς να ταΐσεις κανέναν με χαρτάκια – χρειάζεσαι τρόφιμα και με αυτές τις διογκωμένες κεφαλαιοποιήσεις επίσης κανέναν δεν μπορείς να θερμάνεις, χρειάζονται ενεργειακοί πόροι.

Για αυτό οι πολιτικοί στην ίδια την Ευρώπη χρειάζεται να πείσουν τους συμπολίτες τους να τρώνε λιγότερο, να πλένονται αραιότερα και να ντύνονται πιο ζεστά στο σπίτι. Και όσοι αρχίζουν να θέτουν δίκαια ερωτήματα όπως «γιατί αυτό είναι έτσι για του λόγου το αληθές;», αμέσως ανακηρύσσονται εχθροί, εξτρεμιστές και ριζοσπάστες. Στρέφουν τα βέλη στη Ρωσία και λένε: αυτή είναι η πηγή όλων των προβλημάτων σας. Και πάλι λένε ψέματα.

Θέλω να σημειώσω ιδιαίτερα το γεγονός ότι υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε πως οι δυτικές ελίτ δεν σκοπεύουν να αναζητήσουν εποικοδομητικούς τρόπους διεξόδου από την παγκόσμια επισιτιστική και ενεργειακή κρίση, για την οποία ευθύνονται οι ίδιες και μόνο αυτές, εξαιτίας της μακροχρόνιας πολιτικής τους, που χρονολογείται πολύ πριν από την ειδική στρατιωτική μας επιχείρηση στην Ουκρανία, στο Ντονμπάς. Δεν έχουν καμία πρόθεση να λύσουν τα προβλήματα της αδικίας και της ανισότητας. Υπάρχει ο φόβος ότι είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν άλλες, συνηθισμένες για τους ίδιους, συνταγές.

Και εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η Δύση διασώθηκε από τις αντιπαραθέσεις των αρχών του 20ού αιώνα μέσω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα κέρδη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο βοήθησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεπεράσουν τελειωτικά τις συνέπειες της Μεγάλης Ύφεσης, να γίνουν η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο και να επιβάλουν στον πλανήτη την εξουσία του δολαρίου ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Και με την κρίση της δεκαετίας του 1980 (τα πράγματα οξύνθηκαν και πάλι τη δεκαετία του 1980) η Δύση βγήκε αλώβητη σε μεγάλο βαθμό μεταξύ άλλων και με την οικειοποίηση της κληρονομιάς και των πόρων της καταρρέουσας Σοβιετικής Ένωσης, που τελικά διαλύθηκε. Αυτό είναι γεγονός.

Τώρα, προκειμένου να απαλλαγούν από το τελευταίο πλέγμα αντιθέσεων, τους χρειάζεται να διαλύσουν πάση θυσία τη Ρωσία, καθώς και άλλα κράτη που επιλέγουν μια κυρίαρχη πορεία ανάπτυξης, ώστε να μπορούν να λεηλατούν ακόμη περισσότερο τον πλούτο άλλων εθνών και να τον χρησιμοποιούν για να μπαλώσουν τις δικές τους τρύπες. Εάν αυτό δεν συμβεί, δεν αποκλείω ότι θα προσπαθήσουν να προκαλέσουν την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος και να τα ρίξουν όλα σε αυτό, ή, Θεός φυλάξοι, να αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν την παλιά συνταγή «ο πόλεμος θα σβήσει τα πάντα».

Η Ρωσία έχει επίγνωση της ευθύνης της απέναντι στη διεθνή κοινότητα και θα κάνει το παν ώστε να συνέλθουν τέτοιου είδους θερμοκέφαλοι.

Το σημερινό νεοαποικιακό μοντέλο είναι προφανώς καταδικασμένο σε τελική ανάλυση. Επαναλαμβάνω όμως ότι οι πραγματικοί αφέντες του θα μείνουν προσκολημμένοι σε αυτό μέχρι τέλους. Απλώς δεν έχουν τίποτα να προτείνουν στον κόσμο εκτός από τη διατήρηση του ίδιου συστήματος λεηλασίας και παροχής προστασίας.

Δεν δίνουν δεκάρα για το φυσικό δικαίωμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων, της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας, στην ελευθερία και τη δικαιοσύνη, το δικαίωμα να καθορίζουν οι ίδιοι το μέλλον τους. Έχουν ήδη προχωρήσει στη ριζική άρνηση των ηθικών, θρησκευτικών και οικογενειακών αξιών.

Ας απαντήσουμε σε μερικές πολύ απλές ερωτήσεις για τον εαυτό μας. Τώρα θα ήθελα να επιστρέψω σε αυτό που είπα και θέλω να απευθυνθώ σε όλους τους πολίτες της χώρας, όχι μόνο σ’ εκείνους τους συναδέλφους που βρίσκονται στην αίθουσα, αλλά σε όλους τους πολίτες της Ρωσίας: Θέλουμε να έχουμε εδώ, στη χώρα μας, στη Ρωσία, «γονέα νούμερο ένα, γονέα νούμερο δύο και γονέα νούμερο τρία» (το έχουν χάσει εντελώς!) αντί για μητέρα και πατέρα; Θέλουμε τα σχολεία μας να επιβάλλουν στα παιδιά μας, από τις πρώτες κιόλας τάξεις στο σχολείο, διαστροφές που οδηγούν στην υποβάθμιση και τον αφανισμό; Θέλουμε να τους «χώνουν» στο κεφάλι το ότι υπάρχουν και ορισμένα άλλα φύλα εκτός από τις γυναίκες και τους άνδρες και να τους προτείνουν χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου; Αυτό άραγε θέλουμε για τη χώρα μας και τα παιδιά μας; Όλα αυτά είναι απαράδεκτα για εμάς. Εμείς έχουμε ένα διαφορετικό, δικό μας μέλλον.

Επιτρέψτε μου να επαναλάβω ότι η δικτατορία των δυτικών ελίτ στοχεύει όλες τις κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των λαών των δυτικών χωρών. Είναι μια πρόκληση για όλους. Αυτή η πλήρης άρνηση του τι σημαίνει άνθρωπος, η ανατροπή της πίστης και των παραδοσιακών αξιών, η καταστολή της ελευθερίας αποκτά χαρακτηριστικά μιας «θρησκείας από την ανάποδη», ενός καθαρού σατανισμού. Αποκαλύπτοντας τους ψευδομεσσίες, ο Ιησούς Χριστός είπε στην επί του Όρους Ομιλία: «Από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε». Αυτοί οι δηλητηριώδεις καρποί είναι ήδη εμφανείς στους ανθρώπους, και όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένων πολλών ανθρώπων στην ίδια τη Δύση.

Ο κόσμος έχει εισέλθει σε μια περίοδο επαναστατικών μετασχηματισμών, που έχουν θεμελιώδη χαρακτήρα. Νέα κέντρα ανάπτυξης αναδύονται. Εκπροσωπούν την πλειοψηφία (την πλειοψηφία!) της διεθνούς κοινότητας και είναι έτοιμα όχι μόνο να δηλώσουν τα συμφέροντά τους, αλλά και να τα προστατεύσουν. Βλέπουν στην πολυπολικότητα μια ευκαιρία να ενισχύσουν την κυριαρχία τους, που σημαίνει να αποκτήσουν πραγματική ελευθερία, ιστορικές προοπτικές και το δικαίωμα στις δικές τους ανεξάρτητες, δημιουργικές και ξεχωριστές μορφές ανάπτυξης, σε μια αρμονική διαδικασία.

Όπως έχω ήδη πει, έχουμε πολλούς ομοϊδεάτες μεταξύ άλλων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, και αισθανόμαστε και βλέπουμε την υποστήριξή τους. Ένα ουσιαστικά απελευθερωτικό, αντιαποικιακό κίνημα κατά της μονοπολικής ηγεμονίας ήδη αναπτύσσεται εντός των πιο διαφορετικών χωρών και κοινωνιών. Η δύναμή του με τον καιρόμόνο θα αυξάνεται. Είναι αυτή ακριβώς η δύναμη που θα καθορίσει τη μελλοντική γεωπολιτική μας πραγματικότητα.

Αγαπητοί φίλοι!

Σήμερα αγωνιζόμαστε για μια δίκαιη και ελεύθερη πορεία, πρώτα απ’ όλα για εμάς τους ίδιους, για τη Ρωσία, για να μείνουν για πάντα στο παρελθόν η δικτατορία και ο δεσποτισμός. Είμαι πεπεισμένος ότι οι χώρες και οι λαοί κατανοούν ότι μια πολιτική που βασίζεται στην εξαιρετικότητα οποιουδήποτε, στην καταπίεση άλλων πολιτισμών και λαών είναι από τη φύση της εγκληματική, ότι πρέπει να γυρίσουμε αυτή την επαίσχυντη σελίδα. Η κατάρρευση της δυτικής ηγεμονίας, η οποία έχει αρχίσει, είναι μη αναστρέψιμη. Και επαναλαμβάνω: δεν θα είναι το ίδιο όπως πριν.

Το πεδίο της μάχης στο οποίο μας κάλεσε η μοίρα και η ιστορία είναι το πεδίο της μάχης για το λαό μας, για τη μεγάλη ιστορική Ρωσία. 

Για μια μεγάλη ιστορική Ρωσία, για τις μελλοντικές γενιές, για τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας. Πρέπει να τα προστατεύσουμε από την υποδούλωση, από τα τερατώδη πειράματα, που επιδιώκουν να ακρωτηριάσουν τη συνείδηση και την ψυχή τους.

Σήμερα αγωνιζόμαστε για να μην περάσει ποτέ από το μυαλό κανενός ότι η Ρωσία, ο λαός μας, η γλώσσα μας, ο πολιτισμός μας, θα μπορούσαν να διαγραφούν από την ιστορία. Σήμερα χρειαζόμαστε την ενοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας και αυτή η ενοποίηση μπορεί να βασιστεί μόνο στην κυριαρχία, την ελευθερία, τη δημιουργία και τη δικαιοσύνη. Αξίες μας είναι η ανθρωπιά, το έλεος και η συμπόνια.

Και θα ήθελα να κλείσω με τα λόγια του αληθινού πατριώτη Ιβάν Αλεξάντροβιτς Ίλιν: «Αν θεωρώ τη Ρωσία πατρίδα μου, σημαίνει ότι αγαπώ, βλέπω και σκέφτομαι στα ρωσικά, τραγουδώ και μιλάω στα ρωσικά, ότι πιστεύω στις πνευματικές δυνάμεις του ρωσικού λαού. Το πνεύμα του είναι το δικό μου πνεύμα, το πεπρωμένο του είναι το δικό μου πεπρωμένο, ο πόνος του είναι η λύπη μου, η ακμή του είναι η χαρά μου».

Πίσω από αυτές τις λέξεις κρύβεται μια μεγάλη πνευματική επιλογή, η οποία για περισσότερα από χίλια χρόνια ρωσικής κρατικής υπόστασης ακολουθήθηκε από πολλές γενιές προγόνων μας. Σήμερα κάνουμε αυτή την επιλογή εμείς, οι πολίτες των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ και οι κάτοικοι των περιοχών Ζαπορόζιε και Χερσώνας. Έκαναν την επιλογή να είναι με τον λαό τους, να είναι με την πατρίδα τους, να ζήσουν τη μοίρα της και να νικήσουν μαζί της.

Μαζί μας είναι η αλήθεια! Πίσω μας είναι η Ρωσία!»