Θαυμαστή ἀποκάλυψη στόν Γέροντα Νικόλαο τῆς Μονῆς Βαλαάμ

Ἄν θέλεις νά σωθεῖς, κράτα πιστά τήν παράδοση τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων"

"Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1925, στο Βαλαάμ, υπήρξε διαχωρισμός μεταξύ παλαιού και νέου ημερολογίου. Άρχισαν να μας αναγκάζουν να μεταβούμε στο νέο ημερολόγιο. Πολλοί από τους αδελφούς παρέμειναν με το παλαιό. Άρχισαν δίκες. Η εκκλησιαστική διοίκηση έφτασε. Με επικεφαλής τον ηγούμενό μας, πατέρα Παυλίνο, συνεστήθη δικαστήριο. Άρχισαν να καλούν έναν έναν τους αδελφούς. Πολλοί εξορίστηκαν από τη Μονή. Είχε έρθει η σειρά μου. Μπήκα στο δωμάτιο και εκεί καθόταν ο ηγούμενος Παυλίνος μαζί με τους άλλους από την εκκλησιαστική διοίκηση. <...> Με ρώτησαν: "Αναγνωρίζεις ως ηγούμενο τον πατέρα Παυλίνο; Θα πηγαίνεις στον καθεδρικό ναό με το νέο ημερολόγιο;". Δεν μπορούσα να απαντήσω στις ερωτήσεις τους, γιατί η γλώσσα μου εκείνη τη στιγμή είχε παραλύσει. Με ανακριτικό ύφος μου είπαν: "Λοιπόν, γιατί δεν απαντάς;" Δεν μπορούσα να πω τίποτα. Τότε είπαν: "Πήγαινε, δούλε του Θεού, και σκέψου το".

Άρχισα να προσεύχομαι στη Μητέρα του Θεού, την Εγγυήτρια μου, μέσα από την καρδιά μου: "Πες μου και δείξε μου το μονοπάτι της ζωής μου: με ποια πλευρά να πάω, με το νέο ή με το παλαιό ημερολόγιο; Να πηγαίνω στον καθεδρικό ναό ή πού;". Και προσευχόμουν, ο αμαρτωλός, στη Μητέρα του Θεού, κατά τη διάρκεια της υπακοής μου στην κουζίνα. Όταν τελείωσα την διακονία μου το βράδυ, πήγα στο κελί μου και αναρωτήθηκα με την απλότητα της καρδιάς μου: "Γιατί η Μητέρα του Θεού δεν με πληροφορεί;". Αλλά το έλεος του Θεού δεν με εγκατέλειψε, τον αμαρτωλό. Θέλει όλοι να σωθούν. Ξαφνικά εμφανίστηκε ο καθεδρικός ναός στο κελί μου, ίδιος όπως είναι, στο ύψος, το μήκος και το πλάτος. Ήμουν έκπληκτος από αυτήν την θαυμαστή εμφάνιση. Πώς μπήκε στο μικρό μου κελί; Αλλά μια εσωτερική φωνή μου είπε: "Ο Θεός είναι δυνατός, τίποτα δεν είναι αδύνατο".

"Λοιπόν, πρέπει να πηγαίνουμε στην εκκλησία, στον καθεδρικό ναό, με το νέο ημερολόγιο". Εκείνη την ώρα, ενώ το ερμήνευσα έτσι, έπεσε από πάνω η κουρτίνα της εκκλησίας, η οποία ήταν μπλε και στη μέση της είχε έναν χρυσό σταυρό. Ο καθεδρικός ναός παρέμεινε πίσω από την κουρτίνα. Εγώ έμεινα στην άλλη πλευρά από αυτήν του καθεδρικού ναού, μη μπορώντας πλέον να τον δω, και μια εσωτερική φωνή είπε: "Πήγαινε με το παλαιό ημερολόγιο και κράτα το". Και ακούω μια γυναικεία φωνή από ψηλά: "Αν θέλεις να σωθείς, κράτα πιστά την παράδοση των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων". Και δεύτερη φορά συνέβη το ίδιο και την τρίτη φορά η φωνή είπε: "Αν θέλεις να σωθείς, κράτα πιστά την παράδοση των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, και όχι αυτών των "σοφών"". Μετά από αυτό το θαύμα, όλα εξαφανίστηκαν, και έμεινα μόνος στο κελί. Η καρδιά μου ήταν χαρούμενη που ο Κύριος έδειξε τον δρόμο της σωτηρίας μέσω των πρεσβειών της Παναγίας Μητέρας Του".

ΠΗΓΗ ΡΩΣΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: https://valaam.ru/starets/5523/
Ἀναδημοσίευσις ἐκ τοῦ ἱστολογίου "Κρυφό σχολειό", krufo-sxoleio.blogspot.com

Ὅταν καταρρέουν-γκρεμίζονται τά σύμβολα…

Του Σεβ. Μητροπολίτη Κισάμου & Σελίνου κ. Αμφιλοχίου

Κίνητρο για τον προβληματισμό και τις ατάκτως ερριμμένες σκέψεις που ακολουθούν η χθεσινή κατάρρευση (σημ.: ἀπό τή σφοδρή βροχόπτωση καί τό "φούσκωμα" τοῦ ποταμοῦ) της ιστορικής γέφυρας του «Κερίτη».

Πρόκειται περί ενός «ιστορικού διατηρητέου» μνημείου 111 ετών που βρισκόταν στο ιστορικό χωριό Αλικιανός των Χανίων.

Η ιστορική αυτή γέφυρα είχε δημιουργηθεί με την φροντίδα του μεγάλου Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου το 1908 και ήταν σύμβολο για τον τόπο, την Κρήτη και τον κόσμο όλο καθώς εκεί το 1941, οι Κρητικοί ελεύθεροι αγωνιστές, έγραψαν μια ξεχωριστή - μοναδική ιστορία που ενέπνευσε και συγκίνησε ολόκληρο τον κόσμο.

Εκεί την 1η Αυγούστου του 1941, οι Ναζί κατακτητές εκτέλεσαν 118 αδούλωτα παλληκάρια της Κρήτης και συνολικά στα χρόνια της κατοχής, στον τόπο αυτό, έχασαν την ζωή τους 397 άνθρωποι.

Αυτό λοιπόν το κερί που άναψε και το λιβάνι που θύμιασε τους 397 αδούλωτους και απροσκύνητους Κρητικούς που η γερμανική βαρβαρότητα πίστεψε ότι θανάτωσε, οδηγώντας τους στην αθανασία, έδωσε στον τόπο και στο ποτάμι της κοιλάδας το όνομά του: “Κερίτης”.

Εκεί στα θεμέλιά της είναι θρονιασμένη η δόξα που ποτίζεται και θεριεύει με το αίμα που χύθηκε στην αντίσταση των Κρητικών και στις θυσίες που ακολούθησαν, τροφοδοτώντας το αιώνιο δένδρο της λευτεριάς.

Δικαιολογημένα θρήνησαν και θρηνούν οι άνθρωποι του τόπου για την κατάρρευση της καθώς νιώθουν πως ξεριζώνεται και γκρεμίζεται η ιστορία τους.

«Εκεί, στον ανοιχτό κάμπο, σημειώνει αρθρογράφος, παίχτηκε το παιχνίδι της αναμέτρησης και του μεγαλείου, της δόξας του αδούλωτου ανθρώπου με τη φωτιά και το σίδερο της χαμηλής και σκοτεινής ανθρώπινης βαρβαρότητας».

Σκέφτομαι και συλλογιέμαι: Στους δικούς μας χρόνους και καιρούς που παίζεται άραγε το παιχνίδι της αναμέτρησης και του μεγαλείου της δόξας του αδούλωτου ανθρώπου; Μεταφέρω μερικά από τα πολλά γεγονότα της επικαιρότητας, τα οποία μοιάζει να μην μας προβληματίζουν και να μην μας θέτουν ενώπιον των ευθυνών μας.

Θέμα «μακεδονικής μειονότητας» και «μακεδονικής γλώσσας» στην Χώρα μας θέτουν, τυχαία άραγε; διεθνή και παγκοσμίου εμβέλειας ειδησιογραφικά πρακτορεία.

Την ίδια ώρα φωνές εκ των έσω υπερασπιζόμενες την αλλαγή του άρθρου 3 στο Σύνταγμα της Πατρίδας μας και την δημιουργία ενός Κράτους «θρησκευτικά ουδέτερου», ισχυρίζονται ότι δεν θέλουν ένα «θρησκευόμενο Κράτος» και ότι ήρθε η ώρα για ένα… «ενάρετο» χωρισμό μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, μιλώντας για… «παρωχημένες» φράσεις την διασφάλιση της εθνικής ταυτότητας και ιδιοπροσωπείας του Έλληνα και χαρακτηρίζοντας ως «συντηρητικές δυνάμεις» και «σκοταδιστές» όσους αντιστέκονται στην ισοπεδωτική αυτή λαίλαπα του αφανισμού της αδούλωτης ψυχής που αντιστάθηκε στην φωτιά και το σίδερο.

Προτείνουν δε προς υιοθέτηση μοντέλα όπως το Γερμανικό, το Γαλλικό, κ.α. Στην εύλογη ερώτηση: Γιατί, κύριοι, η Ελλάδα να μην έχει το δικό της μοντέλο, το Ελληνικό, καθώς πρόκειται για μια Πατρίδα που, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, ο λαός της σε ποσοστό 80% ταυτίζει την πίστη του με την εθνική του ταυτότητα και το άρθρο 13 του Συντάγματος ήδη από το 1975 όχι μόνον αναγνωρίζει αλλά και κατοχυρώνει πλήρως την θρησκευτική ελευθερία, με αποτέλεσμα ο κάθε πολίτης αυτής της Χώρας να μπορεί ελεύθερα να εκφράζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και πιστεύω, στην ερώτηση αυτή… προκλητικά κωφεύουν ή ειρωνικά χαμογελούν.

Κάποιοι δε από αυτούς δηλώνουν ότι με τις επιλογές τους αυτές οδήγησαν την ιστορία της Ελλάδας «οριστικά στην σωστή κατεύθυνση». Τελικά: Ποια είναι η «σωστή κατεύθυνση» αυτής της Πατρίδας;

Αυτή που η αδούλωτη ανά τους αιώνες Ελληνική και Κρητική ψυχή υπερασπίστηκε, στο όνομα της πίστης και της ελευθερίας, που γαλούχησε και έθρεψε γενεές – γενεών, πότισε το δένδρο της ελευθερίας και ανέστησε το Γένος των Ρωμιών από την τέφρα του σε κάθε οριακή στιγμή της ιστορικής πορείας του ή μήπως αυτή που επαγγέλλονται οι σύγχρονοι, κατά τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, «εθνομηδενιστές» των καιρών μας;

Για όσους δε, πάλι θα σπεύσουν να.. στοχοποιήσουν πρόσωπα και λογοκρίνουν τα γραφόμενα, σαφώς δικαίωμα τους, απαντάμε με το Ριζίτικο τραγούδι του «Κερίτη».

Φωνή και κλάημα άκουσα στη γέφυρα Κερίτη,

ποιες να ‘ταν απού κλαίγανε και τα δεντρά μαραίναν…

Δεν ήταν μια δεν ήταν δυο δεν ήταν τρεις και δέκα,

ήταν των εκατό οχτώ χαροκαημένες μάνες…

Μάνες γυναίκες κι αδερφές κακοθανατισμένων…

Η μια ‘κλαιγε τον άντρα της, η γι άλλη τον υγυιόν τζη,

οι αδερφές τους αδερφούς τη λεβεντιά της Κρήτης…

Αυτή η «λεβεντιά» της αδούλωτης και απροσκύνητης ψυχής του Γένους, πιστεύουμε, θα αφυπνίσει και θα αναστήσει, για άλλη μια φορά, τον τόπο και τους ανθρώπους του.

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ: Μιᾶς πού βρισκόμαστε στό νομό Χανίων, νά ὑπενθυμίσουμε στόν ἀρθρογράφο καί μίαν ἄλλη καταστροφή πού ἔλαβε χὠρα στόν ἴδιο τόπο καί συγκεκριμένα στό Κολυμπάρι Χανίων, περίπου πρό τριετίας. Ἐκεῖ ὅπου ἐπετράπη μέ τή στήριξη καί συμμετοχή καί τοῦ ἰδίου (κατά τή σύγκληση τῆς λεγομένης "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου" τῆς Κρήτης, τῶ ὄντι δέ οἰκουμενιστικῆς) νά γκρεμισθοῦν ἄλλα αἰώνια σύμβολα (τῆς Ὀρθοδοξίας) καί νά προελάση καί πλημμυρίση τά πάντα καταστροφικά ὁ φονικός ποταμός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, βυθίζοντας στό πένθος τήν ψυχή τοῦ παραδοσιακοῦ ὀρθοδόξου Κρητικοῦ καί ὄχι μόνον!

Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς

Ἐρμηνεία τῆς παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου

Ή παραβολή του άσώτου υιού, έκτός από τήν θεολογική, ανθρωπολογική καί έκκλησιολογική πλευρά έχει καί τήν ασκητική. Αναλύοντας ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς τήν παραβολή του ασώτου λέγει οτι άσωτος είναι ο νους του ανθρώπου πού απομακρύνεται από τόν Θεό καί, γιά νά έκφραστουμε καλύτερα, λέγει οτι ή περιουσία του ανθρώπου, τήν οποία πηρε από τόν πατέρα του καί τήν σκόρπισε ασώτως, είναι ο νους. «Πρό πάντων ούσία καί περιουσία ήμών έμφυτος ο νους έστιν ο ήμέτερος». Ή ψυχή του ανθρώπου έχει νου, λόγο καί πνεύμα κατά τό "πρότυπο" του Τριαδικού Θεού. Ό νους στήν φυσική του κατάσταση είναι φωτισμένος καί διευθύνει τόν λόγο. Έτσι, άσωτος άνθρωπος είναι έκείνος του οποίου ο νους έκδαπανάται σέ άλλα πράγματα, δέν έχει μνήμη Θεού.

Όταν ο άνθρωπος ακολουθη τούς τρόπους της σωτηρίας, τότε ο νους παραμένει στόν έαυτό του καί στόν πρώτο νου, πού είναι ο Θεός. Όταν ομως ανοίξουμε τήν θύρα στά πάθη, τότε ο νους, πού είναι ή δύναμη έκείνη της ψυχης πού μπορεί νά χαρακτηρισθη ώς λεπτοτάτη προσοχή, σκορπίζεται στά σαρκικά καί τά γήινα, στίς ηδονές καί τούς έμπαθείς λογισμούς. Ή φρόνηση, πού διακρίνει τό καλό από τό κακό, είναι ο πλούτος του νου. Όσο ο νους τηρεί τίς έντολές του Θεου καί παραμένει στόν Θεό, τόσο καί ή φρόνηση λειτουργεί φυσιολογικά, ξεχωρίζει τό καλό από τό κακό καί προτιμά τό πρώτο από τό δεύτερο, Όταν όμως ο νους αφηνιάση, τότε  καί ή φρόνηση σκορπίζεται σέ πορνεία καί αφροσύνη.

Ό νους, λοιπόν, είναι ή κεντρική δύναμη της ψυχης, πού τήν διευθύνει καί τελικά κατευθύνει ολο τόν άνθρωπο. Αύτός κρατεί τήν έπιθυμία στραμμένη πρός τόν Θεό. Όταν, όμως ο νους αποχαυνωθή, τότε ή δύναμη της ψυχης πού κατευθύνεται πρός τήν αγάπη, έκπίπτει από τόν Θεό καί σκορπίζεται σέ άλλα πράγματα, οπότε αναπτύσσονται τά πάθη της φιληδονίας, της φιλαργυρίας καί της φιλοδοξίας. Στήν φυσική του κατάσταση ο νούς διευθύνει τόν θυμό έναντίον τοΰ διαβόλου. Όταν όμως ο νούς σκορπισθη καί άποχαυνωθη, τότε ο θυμός στρέφεται κατά των άλλων άνθρώπων καί μάχεται έναντίον τους. Επομένως, ο άνθρωπος γίνεται άσωτος καί ο νούς του δαιμονιώδης καί θηριώδης.

Αύτό σημαίνει οτι ο νούς τού άνθρώπου είναι πρωτοπαθής σχετικά μέ τήν άμαρτία. Διά των λογισμών, των αίσθητων πραγμάτων καί των φαντασιών εισέρχεται ή πειρασμική πρόταση μέσα στόν άνθρωπο, μέ μοναδικό σκοπό νά καταλάβη τόν νού του, τήν λεπτοτάτη προσοχή, πού είναι τό κέντρο της προσωπικότητος τού άνθρώπου. Γιά παράδειγμα, ερχεται κάποιος λογισμός, οτι γιά νά γίνη κάποιος πλούσιος πρέπει νά κλέψη καί να άδικήση τούς άλλους. Ή ομορφιά του πλούτου καί όλα όσα συνδέονται μέ αύτόν έρχονται ως εικόνες μέσα στήν ψυχή, μέ σκοπό να καταληφθή ο νούς. Άν αιχμαλωτισθή, τότε γίνεται έπιθυμία, στην συνέχεια διάπραξη καί τέλος ή επαναλαμβανόμενη πράξη γίνεται πάθος.

Έτσι, ο άνθρωπος γίνεται ολοκληρωτικά αιχμάλωτος του διαβόλου, οπως ακριβώς ο άσωτος έγινε αιχμάλωτος στούς πολίτας της πόλεως έκείνης, επομένως, ή έλευθερία τού άνθρώπου είναι στήν πραγματικότητα έσωτερική. Μπορεί κανείς νά είναι έξωτερικά έλεύθερος, να κατοική σε ελεύθερες πατρίδες, αλλά, όταν δεν άχη τήν έσωτερική έλευθερία, ζη την τραγικότητα στην ζωή του.

Αντίθετα, μέ έλευθερία ύπαρξιακή μπορεί νά παραμένη κανείς στίς πιό άνελεύθερες τυραννίες καί νά αισθάνεται έλεύθερος. Οι μάρτυρες στήν περίοδο των διωγμών είχαν έσωτερική έλευθερία, ένω πολλοί σύγχρονοι Χριστιανοί, πού εχουν έξωτερικές έλευθερίες, δέν τηρούν τό θέλημα τού Θεού καί είναι δούλοι.

Στήν παραβολή τού άσώτου λέγεται: «καί πορευθείς έκολλήθη ένί των πολιτών της χώρας έκείνης, καί έπεμψεν αύτόν εις τούς άγρούς αύτού βόσκειν χοίρους. καί έπεθύμει γεμίσαι τήν κοιλίαν αύτού άπό τών κερατίων ών ήσθιον οί χοίροι καί ούδείς έδίδου αύτώ» (Λουκ. ιε’, 1516).

Οι πολίτες καί πολιτάρχες της πόλεως έκείνης, πού βρισκόταν μακριά άπό τήν οικία, είναι οί δαίμονες. Στή Ορθόδοξη Εκκλησία λέμε οτι οί δαίμονες είναι πονηρά πνεύματα πού μισούν ύπερβολικά τόν άνθρωπο καί κάνουν τά πάντα γιά νά τόν άπομακρύνουν άπό τόν Θεό. Οι δαίμονες κατ’ άρχάς ήταν άγγελοι πού δόξαζαν τόν Θεό, άλλά άπό τήν ύπερηφάνειά τους έπεσαν και έγιναν δαίμονες. Αυτοί γέννησαν άπό μόνοι τους τό κακό καί θέλουν νά οδηγήσουν τόν άνθρωπο στήν άποστασία. Τό μεγαλύτερο πάθος είναι ή ύπερηφάνεια, γιατί αύτή ήταν ή πρώτη άμαρτία της πτώσεως των δαιμόνων καί τοΰ άνθρώπου.

Ό χοιρώδης βίος είναι κάθε πάθος, λόγω της μεγάλης του άκαθαρσίας. Καί χοίροι είναι οί άνθρωποι έκείνοι πού κυλιούνται στά πάθη. Πάθος λέγεται ή παρά φύσιν κίνηση καί λειτουργία των δυνάμεων της ψυχής. Τά τρία βασικά πάθη είναι ή φιλοδοξία, ή φιλαργυρία καί ή φιληδονία. Κέντρο αύτων των τριών παθών είναι η φιλαυτία, πού είναι η παράλογος φιλία του σώματος, οταν δηλαδή αγαπά κανείς τό σωμα του ανεξάρτητα άπό τήν ψυχή καί θέλη να το ίκανοποιή σαρκικά. Από τά πάθη αυτά φύονται καί εκπορεύονται καί άλλα πάθη, τά όποια βασανίζουν τόν άνθρωπο.

Στήν Ορθόδοξη Εκκλησία λέμε ότι τά πάθη είναι οί παρά φύσιν ενέργειες της ψυχής του ανθρώπου. Δηλαδή, υπάρχει η αγάπη μέσα στόν άνθρωπο γιά νά στρέφεται στόν Θεό καί νά Τόν επιθυμή. Όταν όμως αυτή ή αγάπη, αντί νά στρέφεται στόν Θεό, στρέφεται μέ έμπάθεια στά κτίσματα, τότε μιλούμε γιά πάθος της ψυχής. Ο άσωτος άνθρωπος δέν μπορεί νά χορτάση από τά κέρατα τά όποια τρώγουν οί χοίροι, δηλαδή δέν είναι δυνατόν νά ίκανοποιήση πλήρως τήν έπιθυμία. Πάντοτε παραμένει νηστικός. Όσο κανείς αποκτά μεγαλύτερη περιουσία τόσο καί αυξάνεται ή στέρηση, αλλά καί ή έπιθυμία γιά νά αποκτήση περισσότερα. Τότε ό άνθρωπος θέλει, έάν είναι δυνατόν, νά αποκτήση όλο τό κόσμο. Επειδή όμως ένας είναι ό κόσμος, ένώ οί φιλάργυροι είναι πολλοί, γι’ αυτό δέν μπορεί ποτέ νά χορτάση.

Κατά συνέπεια, όταν ό νούς αίχμαλωτισθη από έναν λογισμό η μιά φαντασία, παρασύρει τήν έπιθυμία καί τόν θυμό μακρυά από τόν Θεό καί έτσι όλόκληρος ό άνθρωπος αιχμαλωτίζεται καί γίνεται άρρωστος μέ φοβερές συνέπειες τόσο γιά τόν εαυτό του όσο καί γιά τήν κοινωνία. Αυτή είναι ή τραγικότητα της αμαρτίας.

Καί φυσικά, όπως είπαμε προηγουμένως, αυτό ξεκινά από τόν νού πού αιχμαλωτίζεται. Έτσι καταλαβαίνουμε καλά τί ακριβώς είναι ή αμαρτία. Εμείς έχουμε συνδέσει τήν αμαρτία μέ μερικά έξωτερικά γεγονότα καί έξωτερικές πράξεις. Αναμφίβολα καί αυτά είναι αμαρτία, αλλά μπορούμε νά πούμε ότι αυτές οί πράξεις (κλοπή, ψέματα, θυμοί, κ.λπ.) είναι αποτελέσματα καί καρποί του σκοτασμού καί της αιχμαλωσίας του νοός.

Ή αμαρτία είναι ό σκοτασμός τοΰ νοός καί στήν συνέχεια ή παρά φύσιν κίνηση τών δυνάμεων της ψυχης καί ή απομάκρυνση τού ανθρώπου από τόν Θεό, από τήν πραγματική του οικία.

Στήν κατάσταση αυτή ό,τι καί νά κάνη ό άνθρωπος είναι αμαρτωλός. Ο άγιος Γρηγόριος ό Παλαμας φθάνει στό σημείο νά πη ότι, όταν ό άνθρωπος δέν εχη τήν Χάρη του Θεού μέσα του, τότε ό,τι κάνει είναι αμαρτωλό. Καί ό Χριστός σέ σχετική παραβολή ανέφερε ότι οί πέντε μωρές παρθένες, ένώ έξασκούσαν παρθενία καί έγκράτεια, έπειδή δέν είχαν λάδι στίς λαμπάδες, δηλαδή, έπειδή δέν είχαν μέσα τους τήν Χάρη του Θεού – πράγμα τό όποιο φαίνεται από τήν ύπαρξη της νοερας προσευχής – δέν είσήλθαν στήν Βασιλεία του Θεού.

Γι’ αυτό καί ή άσκηση συνίσταται στό πώς νά κρατούμε τόν νού καθαρό, πώς από τόν σκοτασμό θά φωτισθή καί θά εχη αδιάλειπτη μνήμη Θεού. Ή ορθόδοξη άσκηση δέν έξαντλείται σέ μερικά έξωτερικά εργα, αλλά στήν κάθαρση της καρδιάς καί τόν φωτισμό του νού. Γιατί, όταν ό νούς είναι σωστά προσανατολισμένος τότε λειτουργεί κανονικά όλόκληρος ό οργανισμός του ανθρώπου. Άν αμαρτία είναι ό σκοτασμός του νού, ή απομάκρυσή του από τόν Θεό, μετάνοια είναι ό φωτισμός του νού, ή επάνοδός του στόν Θεό. Στήν παραβολή του ασώτου υιού φαίνεται καθαρά τί ακριβώς είναι ή μετάνοια. Λέγεται χαρακτηριστικά: «είς εαυτόν δέ έλθών είπε· πόσοι μίσθιοι τού πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, έγώ δέ λιμώ άπόλλυμαι! άναστάς πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου καί έρω αύτώ· πάτερ, ημαρτον εις τόν ουρανόν καί ένώπιόν σου· ούκέτι είμί άξιος κληθηναι υιός σου· ποίησόν με ώς ένα των μισθίων σου. καί άναστάς ήλθε πρός τόν πατέρα αύτοΰ» (Λουκ. ιε 17 -20).

Στό κείμενο αύτό μπορούμε νά δουμε μερικά γνωρίσματα της αληθινής μετανοίας.

Πρώτον, ήλθε στόν έαυτό του. Αύτό φανερώνει οτι ο νούς έπέστρεψε μέσα στήν καρδιά από τήν διάχυσή του. Όσο καιρό λιμοκτονούσε, ο νούς βρισκόταν έξω, διασκορπισμένος διά τών αισθήσεων στόν κόσμο. Έρχεται κάποια στιγμή πού γίνεται ανάνηψη του ανθρώπου καί καταλαβαίνει τήν φρικτή του κατάσταση.

Δεύτερον, αναπτύσσεται έντονα ή αρετή της αύτομεμψίας. Καταδικάζει τόν έαυτό του, τόν θεωρεί ανάξιο νά είναι παιδί του Θεου. Δέν ενοχοποιεί κανέναν άλλον, δέν θεωρεί τούς άλλους ώς αιτία γιά τήν απομάκρυνσή του από τό σπίτι του πατέρα του. Θεωρεί οτι είναι ανάξιος νά είναι υίός του πατέρα του. Τό θεωρεί μεγάλο καί τό νά είναι μισθωτός.

Τρίτον, αύτή ή ανάνηψη καί ή κατάγνωση, δηλαδή ή αύτομεμψία δέν είναι έργο ανθρώπινο, αλλά ώρα της Χάριτος του Θεου. Διά της θείας Χάριτος αντιπαραβάλλει τήν φρικτή κατάσταση στήν οποία βρίσκεται μέ τήν οικία του πατέρα του. Πραγματικά, ο Θεός, διά της φιλανθρωπίας Του, μερικές φορές αποκαλύπτει μερικές ακτίνες της δόξης Του, ώστε ο άνθρωπος νά αντιληφθή τήν φρικτή του κατάσταση. Δέν μπορεί κανείς νά καταλάβη τήν κατάστασή του άν δέν εμπνευσθή από τήν Χάρη του Θεου. Ή μετάνοια είναι μιά θεία έμπνευση.

Τέταρτον, δέν αρκείται σέ έπιθυμίες καλές, αλλά ένεργοποιεί καί τό θυμικό μέρος της ψυχης του. Δέν μπορεί κανείς νά έπιστρέψη στόν Θεό άν καί τό θυμικό δέν συνεργήση πρός τούτο. Γι’ αύτό λέγεται οτι ο άσωτος αμέσως μετά τίς σκέψεις πού έκανε «αναστάς ήλθε πρός τόν πατέρα του».

Πέμπτον, ή τελική κατάληξη της επιστροφής είναι ή είσοδος στήν οικία καί ή συμμετοχή του στό πανηγύρι πού γίνεται έκεί, καθώς έπίσης καί ή συμμετοχή του στό ευχαριστιακό δείπνο, στήν Θεία Λειτουργία καί τήν βρώση καί πόση του Σώματος καί του Αίματος του Χριστου.

Έτσι πιά καταλαβαίνουμε οτι ή συγχώρηση της αμαρτίας οπως καί ή λέξη τό λέγει (συγχώρηση), είναι συμπόρευση καί συμμετοχή στήν Εκκλησία. Μέ τήν αιχμαλωσία καί τόν σκοτασμό του νου φεύγουμε από τήν Εκκλησία καί μέ τήν έλευθέρωση καί τόν φωτισμό του νου έπανερχόμαστε στήν Εκκλησία.

Τά οσα είπαμε στήν Κατήχηση αύτή δείχνουν οτι ή αμαρτία είναι ή απομάκρυνση του νου καί του ανθρώπου από τόν Θεό, ο σκοτασμός του νου, καί ή μετάνοια είναι ή έπιστροφή του νου καί του ανθρώπου στόν Θεό, πού γίνεται διά του φωτισμού του νοός. Αύτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί καταλαβαίνουμε καλά γιατί τό άγιο Βάπτισμα λέγεται φώτισμα. Ό νους φωτίζεται, ολες οί δυνάμεις της ψυχης, τό έπιθυμητικό, τό λογιστικό καί τό θυμικό αγιάζονται καί χαριτώνονται καί έτσι αγιάζεται ολόκληρος ο άνθρωπος.

Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος "Περί τῆς χρήσεως ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐν τῷ ἱερῷ ἀναλογίῳ κατά τήν Θείαν Λατρείαν"

«Περί τῆς χρήσεως ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐν τῷ ἱερῷ ἀναλογίῳ κατά τήν Θείαν Λατρείαν» (14/2/2019).

Πρωτ. 5080/2018

Ἀριθμ.Διεκπ. 304                                   Ἀθήνῃσι 14ῃ Φεβρουαρίου 2019

Πρός

τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν καί

τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἐκ Συνοδικῆς Ἀποφάσεως, ληφθείσης ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 5ης μηνός Φεβρουαρίου ἐ.ἔ., γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος, ἐν τῇ ῥηθείσῃ Συνεδρίᾳ Αὐτῆς, διεξελθοῦσα τό ὑπ' ἀριθ. πρωτ. 59/11.12.2018 ἔγγραφον τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Θείας Λατρείας καί Ποιμαντικοῦ Ἔργου, ἀπεφάσισεν ὅπως γνωρίσῃ ὑμῖν τά ὡς κάτωθι ἀφορῶντα εἰς τήν χρῆσιν ἠλεκτρονικῶν μέσων ὑπό τῶν ἱεροψαλτῶν ἐν τῷ ἱερῷ ἀναλογίῳ, κατά τήν Θείαν Λατρείαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

(....) ἡ κατά τά τελευταῖα ἔτη παρατηρουμένη αὔξησις τῆς χρήσεως ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν καί δή εἰς τήν μορφήν τῶν φορητῶν αὐτῆς ὑλοποιήσεων (κυρίως smartphones καί tablets), ἔχει ὁδηγήσει ἀρκετούς ἱεροψάλτας, κυρίως νέους εἰς τήν ἡλικίαν, εἰς τήν χρῆσιν τοιούτων συσκευῶν, καί τοῦτο πρός διευκόλυνσιν αὐτῶν, ἐφ' ὅσον, εἰς μίαν καί μόνον συσκευήν, δύνανται νά περιληφθοῦν ἅπαντα τά λειτουργικά καί μουσικά κείμενα μιᾶς ἡμέρας, ἐνῷ εἰς τό ἱερόν ἀναλόγιον ὑπάρχει ἀνάγκη παραλλήλου χρήσεως πολλαπλῶν βιβλίων.

Τά ὡς ἄνω ζητήματα, ἀνήκοντα εἰς τό πεδίον τῆς Θείας Λατρείας, διά τήν ὁποίαν ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία μεριμνᾷ ἰδιαιτέρως, ὡδήγησαν τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον νά λάβῃ τάς ὡς κάτωθι ἀποφάσεις:

(....) δύναται νά ὑπάρξῃ κατ' οἰκονομίαν ἡ λελογισμένη καί μετά φειδοῦς χρῆσις τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναλογίοις κατά τήν Θείαν Λατρείαν, δίχως νά ὑποκαθίστανται ἐπ’ οὐδενί τά λειτουργικά βιβλία. Εἰς τοιαύτας δέ περιπτώσεις, δέον ὅπως αἱ ἐν λόγῳ συσκευαί τοποθετοῦνται ἐπί τῷ ἀναλογίῳ ἀποκλειστικῶς, ὥστε νά μήν κρατοῦνται ἤ καί περιφέρονται ἀνά χεῖρας ὑπό τῶν ψαλλόντων ἤ ἀναγιγνωσκόντων, μέ ἀποτέλεσμα τόν σκανδαλισμόν ἔστω καί ἑνός ἐκ τῶν πιστῶν. Ταυτοχρόνως, θεωρεῖται ἀπολύτως ἀπαραίτητον, ὅπως αἱ ἐν λόγῳ συσκευαί χρησιμοποιοῦνται ἀποκλειστικῶς διά τήν Θείαν Λατρείαν καί οὐχί διά διαφόρους χρήσεις, αἱ ὁποῖαι μάλιστα ἀπάδουν εἰς τήν λειτουργικήν διακονίαν, ὡς λ.χ. κοσμική μουσική, συλλογή προσωπικῶν καί ἄλλων φωτογραφιῶν, ἀναζήτησις εἰς τό διαδίκτυον κ.λπ. καί δή κατά τήν ὥραν τῆς Θείας Λατρείας, ὅπερ συνιστᾷ ἐκκοσμίκευσιν, ἥτις προκαλεῖ μέγιστον σκανδαλισμόν εἰς τάς συνειδήσεις τῶν πιστῶν.

Ταῦτα πάντα γνωρίζοντες ὑμῖν, παρακαλοῦμεν διά τά καθ' ὑμᾶς.

Ἐντολῇ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Μεθώνης Κλήμης

ΣΧΟΛΙΟΝ:

Οἱ Πατέρες μᾶς διδάσκουν: οὐ μικρόν τό παραμικρόν, γιά τά παραδεδομένα. Ἡ ἀπόφασις νά ἐπιτρέπεται ἡ χρῆσις κινητῶν κ.λπ. ἠλεκτρονικῶν μέσων ἀντί τῶν λειτουργικῶν βιβλίων στό ἱερό Ἀναλόγιο (ἀργότερον καί στό ἱερό Βῆμα, ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης) εἶναι ἀπαράδεκτη καί ἀσύνετη. Πρακτικῶς δέ, θά προκαλέσει πλεῖστα ὅσα προβλήματα. Ἡ χρῆσις αὐτῶν τῶν μέσων εἶναι ἀνάρμοστη καί ἀταίριαστη γιά τήν ὀρθόδοξη Θεία Λατρεία. Συνιστᾶ ἐκκοσμίκευση. Δέν χρειάζεται ἰδιαίτερη ἐπιχειρηματολογία. Δέν τό ἐπιτρέπει ἡ λειτουργική αἰσθητική τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Τά κινητά κλπ. σβήνουν, πέφτουν καί σταματοῦν νά λειτουργοῦν, διακόπτονται ἀπό μία ἄλλη λειτουργία τους, συνιστοῦν ἐπίδειξη κ.ο.κ. Ἕνας ἀριστερός διανοητής ἔλεγε πώς ὅ, τι μειώνει τόν κόπο μας, τελικῶς μᾶς ἀφαιρεῖ ἀπό τήν ἐλευθερία μας! (Σημείωση: Ἄς ἀναλογισθοῦμε τήν ἐξάρτηση ἀπό τό ἠλεκτρικό ρεῦμα, πόσο ἐξαρτημένους μᾶς καθιστᾶ!). Οὔτε αὐτή τή σύνεση τῶν φιλοσοφημένων ἀνθρώπων δέν διαθέτουμε; Δέν κατανοοῦμε ὅτι ἁπλά καί μόνο ὡς εἰκόνα ὅλο αὐτό εἶναι ξένο πρός τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο; Ἀφῆστε πού ἡ ἀναφορά σέ ἀποκλειστική χρήση καί λειτουργία εἶναι ἀστειότητα. Τά βιβλία εἶναι ἱερά καί ὡς τέτοια χρησιμοποιοῦνται μέ εὐλάβεια. Τό βιβλίο τοῦ Ἀποστόλου τό ἀσπαζόμαστε. Τό κινητό ποτέ δέν γίνεται ἱερό! Εἶναι, χωρίς ὀρθολογιστικές ἀντιρρήσεις καί ἐπιχειρηματολογίες, ἕνας "πειρασμός", τόν ὁποῖο ἄν τόν ἐπιτρέψουμε θά ἔχουμε συγκατατεθεῖ σέ μία μικρή ἀλλά πραγματκή ἀλλοτρίωση καί ἀλλοίωση. Ἡ βάρκα καί ἀπό μία τρυπούλα βυθίζεται, ἀργά μέν ἀλλά σταθερά. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγος.

Ἄνοιξε ἡ περίοδος τοῦ κατανυκτικοῦ Τριωδίου

Μετάνοια καί ταπείνωση

μᾶς χρειάζονται!

Ἡ μετάνοια εἶναι τό θεμελιῶδες κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτήν ἐκήρυξε ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός. Θεμέλιο τῆς μετανοίας εἶναι ἡ ταπείνωση. Ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια (ἐγωϊσμός). Στίς ἀρχές τοῦ κατανυκτικοῦ Τριωδίου, ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τήν ταπείνωση ὡς ὁδό σωτηρίας καί τή μετάνοια ὡς τρόπο ζωῆς. Γιά τόν Δυτικό χριστιανισμό οἱ ἄνθρωποι διακρίνονται σέ δικαίους καί ἁμαρτωλούς, ἐνῶ γιά τήν ὀρθόδοξη Ἀνατολή ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ἁμαρτωλοί καί ἡ διάκριση γίνεται σέ μετανοοῦντες καί ἀμετανοήτους. Καί γιά νά τό θέσουμε καλύτερα, ἡ διάκριση εἶναι σέ ἀποδέκτες καί σέ ἀρνητές τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Τί θά ἐπιλέξουμε;

Π.Ε.Θ. : Διαμαρτυρία για την επανεκτύπωση από το Υπουργείο Παιδείας των ακυρωμένων από το ΣτΕ σχολικών βιβλίων των Θρησκευτικών

Αθήνα, 20 Φεβρουαρίου 2019

Αριθμ. Πρωτ. 10

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ)

Διαμαρτυρία για την επανεκτύπωση από το Υπουργείο Παιδείας

των ακυρωμένων από το ΣτΕ σχολικών βιβλίων των Θρησκευτικών

Η ΠΕΘ διαμαρτύρεται και καταγγέλλει στον ελληνικό λαό τα τεχνάσματα του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο επιχειρεί, για μια ακόμη χρονιά, να επιβάλει αυταρχικά στα Ελληνόπουλα, ως διδακτέα ύλη, τα ακυρωμένα από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), ως αντισυνταγματικά, αντιπαιδαγωγικά και αντιεκκλησιαστικά, Νέα Πολυθρησκειακά Προγράμματα και βιβλία-«φακέλους» του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Στην προσπάθειά του αυτή, έστειλε πρόσφατα Εγκύκλιο για να επανεκτυπωθούν και για το επόμενο σχολικό έτος 2019-2020 τα βιβλία ή «φάκελοι» του μαθήματος των Θρησκευτικών και να μοιραστούν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στους μαθητές των σχολείων.

Ο ισχυρισμός που χρησιμοποιεί το Υπουργείο, για να ξεφύγει από τον σκόπελο του ΣτΕ, ότι άλλαξε τα Προγράμματα και τα βιβλία είναι ολοφάνερα ψευδής και παραπλανητικός, διότι αυτά παραμένουν ακριβώς τα ίδια, με αυτά που ακυρώθηκαν από το ΣτΕ. Το Υπουργείο άλλαξε μόνον τον αριθμό του Φύλου Εφημερίδας της Κυβέρνησης, τη χρονολογία και την υπογραφή και, με αυτά τα τεχνουργήματα, προσπαθεί να κοροϊδέψει και να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό και κυρίως τους γονείς των μαθητών.

Ένα απλό παράδειγμα για να κατανοηθεί η απάτη του Υπουργείου Παιδείας είναι το ακόλουθο: Είναι ξεκάθαρο ότι, εάν ένα φάρμακο  κριθεί, από την αρμόδια υπηρεσία, επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία και απαγορευτεί η κυκλοφορία και η χρήση του, τότε δεν μπορεί το κράτος να αναγράφει νέο αριθμό κυκλοφορίας στο ίδιο απαγορευμένο φάρμακο και να διατάσσει την διακίνησή του, με το πρόσχημα ότι δήθεν το άλλαξε και το εξυγίανε, εξαπατώντας έτσι τους ασθενείς με κίνδυνο τη δηλητηρίασή τους.

Στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι δυνατό, τα ακυρωμένα από το ΣτΕ Πολυθρησκειακά Προγράμματα και βιβλία, που κρίθηκαν, ως επικίνδυνα και ακατάλληλα για την πνευματική υγεία των παιδιών και, ειδικότερα, ως βλαβερά για την ανάπτυξη της συνείδησής τους, να έρχεται το Υπουργείο Παιδείας, ενεργώντας αυθαίρετα και αντισυνταγματικά, να δίνει εντολή να επανεκδίδονται και να ξαναμοιράζονται στα παιδιά μας.

Με τέτοιες μεθοδεύσεις, το Υπουργείο  διατήρησε τα παράνομα βιβλία στο σχολείο κατά το σχολικό έτος 2018-2019 και στοχεύει να τα διατηρήσει και για το σχολικό έτος 2019-2020.

Ως Θεολόγοι Καθηγητές και υπεύθυνοι παιδαγωγοί, αισθανόμαστε ότι εκβιαζόμαστε να διδάσκουμε στα παιδιά του ελληνικού λαού στο μάθημα των Θρησκευτικών ύλη αντισυνταγματική, μη ορθόδοξη, μη εκκλησιαστική και με μη παιδαγωγικές μεθόδους, τα οποία αποσκοπούν στην πνευματική δηλητηρίασή τους.

Προς τούτο, διαμαρτυρόμαστε εντονότατα και καταγγέλλουμε το Υπουργείο Παιδείας στον Ελληνικό λαό γι΄ αυτό που επιχειρεί σε βάρος της χριστιανικής συνείδησης και της δικής μας, ως Θεολόγων – Παιδαγωγών και των μαθητών μας.

 Οι αυταρχικές και παράνομες αυτές ενέργειες του Υπουργείου Παιδείας αποδεικνύουν, για μια ακόμη φορά, ότι συμπεριφέρεται με αντιδημοκρατική νοοτροπία,  με απείθεια έναντι των αποφάσεων του ΣτΕ και με παραβίαση των αρχών του Συντάγματος, των νόμων της Ελληνικής Δημοκρατίας και των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και ειδικότερα των Ελλήνων γονέων και μαθητών.

Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να συμμορφωθεί τόσο με το Συναγματικό μας Χάρτη, που στηρίζει τη Δημοκρατία στον τόπο μας,  όσο και με τους νόμους και τις διεθνείς συμβάσεις, κυρίως, όμως, να σεβασθεί τα παιδιά του ελληνικού λαού και τους καθηγητές Θεολόγους και να ανακαλέσει την παράνομη Εγκύκλιο.

Για θεραπεία των αντισυνταγματικών του ενεργειών, το Υπουργείο όφειλε και οφείλει, μετά τις ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ, ως διοικητική αρχή που είναι,

α) να σταματήσει πάραυτα να παρανομεί και να δηλητηριάζει τα Ελληνόπουλα με τις επικίνδυνες κατηχήσεις του στην πολυθρησκεία και κατ΄ επέκταση στην ατομική θρησκεία και την αθεϊα,

 β) να συμμορφωθεί πλήρως με τις αποφάσεις του ΣτΕ, το Σύνταγμα και τους νόμους και

γ) να επιστρέψει άμεσα στην προηγούμενη νόμιμη κατάσταση, όπως ορίζεται από το ΣτΕ, εκτυπώνοντας και διανέμοντας στους μαθητές τα αμέσως προηγούμενα βιβλία του 2006, μέχρι να συγγραφούν άλλα, που να είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους και με ύλη, όπως ορίζεται με τις δύο αμετάκλητες αποφάσεις του ΣτΕ, που δημοσιεύτηκαν την Άνοιξη του 2018.

Το Δ.Σ. της Π.Ε.Θ.

Εἰς τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως καί τήν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἡ Ἐνορία (Ἁγίου Νεκταρίου),

Ξυλοκερίζης Κορινθίας,

δίδει τή μαρτυρία τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας καί βιώνει λειτουργικῶς τό μυστήριο

τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος.

Τό τελευταῖο διάστημα ἡ Ἐνορία μας ἔχει τήν εὐλογία νά λειτουργεῖται πλέον κάθε Κυριακή (ἀντί ἀνά 15νθήμερο). Διάφορες ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις ἔχουν καταστήσει ἀναγκαῖα αὐτή τήν τακτικότητα, ἡ ὁποία γεμίζει χαρά τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα πού ὁλοένα αὐξάνεται.

Σήμερα, Κυριακή 28 Ἰανουαρίου 2019, κατά τό ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο, ἱερούργησε ὁ Παν/τος Ἱερομόναχος π. Πέτρος (Χριστοδούλου), ἐπί πολλά ἔτη μοναχός τῆς περιφήμου Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου στά Ἱεροσόλυμα.

Ὁ Ναός μας ἀποδείχθηκε μικρός γιά νά χωρέσει ὅλους τούς ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές πού προσῆλθαν ἀπό διάφορες περιοχές τῆς Κορινθίας. Ἀναγκαστήκαμε νά βγάλουμε στό προαύλειο τοῦ Ναοῦ τό παγκάρι καί τό προσκυνητάρι μας, γιά νά ὑπάρχει ἄνεση χώρου.

Ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας ἔγινε σέ κλίμα βαθείας κατανύξεως καί ἀπολύτου ἡσυχίας, κάτι πού μέ συγκίνηση ἐβίωσαν καί παρετήρησαν ὅλοι οἱ ἐκκλησιασθέντες. Ἡ παραδοσιακή ψαλμωδία, τό λειτουργικό Κήρυγμα τοῦ Λειτουργοῦ, καθώς καί τό συμπληρωματικό κήρυγμα τοῦ θεολόγου τῆς Ἐνορίας μας, ἀναφερομένου στίς δραματικές ἐξελίξεις (ἐκκλησιαστικές καί ἐθνικές) τοῦ τελευταίου διαστήματος, συνέτειναν στήν πνευματική ἐνίσχυση καί ἀνάταση τῶν πιστῶν.

Μετά τή διανομή τοῦ ἀντιδώρου, σύμφωνα μέ τήν καθιερωμένη ἐνοριακή μας πρακτική, ὅλοι οἱ πιστοί γεύθηκαν τό ἐνοριακό κέρασμα, μέ καλούδια πού ἑτοίμασαν οἱ ἀδελφές (κυρίες) τῆς Ἐνορίας, καί εἶχαν τήν εὐκαιρία νά ἐπικοινωνήσουν προσωπικῶς, στό προαύλειο τοῦ Ναοῦ μας.

Ἀκολουθεῖ φωτογραφικό ρεπορτάζ, καθώς καί ἕνα ἠχητικό ντοκουμέντο τῆς ψαλμωδίας ("Χερουβικό"), τό ὁποῖο ἔψαλλαν οἱ ἀδελφές (μοναχές), οἱ ὁποῖες, λόγῳ εἰδικῶν συνθηκῶν, ἐξυπηρετοῦνται πνευματικῶς στήν Ἐνορία μας.

ΙΔΟΥ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΑΠΕΙΛΕΣ, ΔΙΩΞΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΑΠΑΓΩΓΕΣ, ΒΙΑ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΑ! 

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΣΕ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

ΩΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ

ΚΑΤ' ΟΥΣΙΑΝ 

ΩΣ ΑΛΛΟΥ "ΠΑΠΑ" ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ !

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος:

Ἐκκλησιαστικό ἦθος καί … σαμοσφιάτοι!

Ποιὸς εἶναι ὁ Vasyl Lypkivsky;

Νά χαιρόμαστε τόν νέον  «προκαθήμενον»

Πάτρα  2.2.2019

Ἐνθρονίζεται τήν Κυριακή 3.2.2019 ὁ νέος «προκαθήμενος» τῆς νέας «αὐτοκέφαλης» ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ὁ «Μητροπολίτης Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας» Ἐπιφάνιος.

Ἡ συμμετοχή στήν ἐνθρόνιση ἑνός Προκαθημένου ἐπιμαρτυρεῖ τήν ἑνότητα τῆς τοπικῆς Εκκλησίας καί παράλληλα διασαλπίζει τήν ἑνότητα τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Δυστυχῶς ὅμως, ἡ αὐριανή ἐνθρόνιση ἐπιμαρτυρεῖ καί διασαλπίζει ἀκριβῶς τά ἀντίθετα: τό παρατεινόμενο σχίσμα στήν Οὐκρανία ἀλλά καί τή διάλυση τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν λόγῳ τῆς βίαιης ἐκκλησιαστικῆς ἀπόσχισης τῆς Οὐκρανίας ἀπό τήν Ρωσία μέ τήν ὁποία ἐπί αἰῶνες ἦταν ἐκκλησιαστικά συνδεδεμένη.

Ἡ βέβαιη ἀπουσία ἀπό τήν αὐριανή «ἐνθρόνιση» καί τῶν 90 κανονικῶν ἐπισκόπων, τῶν ἐκπροσώπων τῶν 12.000 ἐνοριῶν καί τῶν 5.000 μοναχῶν καί τῶν ἑκατομμυρίων πιστῶν τῆς Οὐκρανίας, πού παρά τίς πιέσεις παραμένουν σέ κοινωνία μέ τήν κανονική Ἐκκλησία καί δι’ Αὐτῆς μέ τήν καθ’ ὃλου Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, παράλληλα μέ τήν ἂρνηση συμμετοχῆς σχεδόν ὃλων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν[1] εἶναι γεγονός μοναδικό στήν Ὀρθοδοξία. Ἠχηρὴ εἶναι καὶ ἡ ἀπουσία ἐκπροσώπων τοῦ Ἁγ. Ὄρους, τὸ ὁποῖο δὲν ὑπέκυψε στὶς πιέσεις καὶ μὲ ἀπόφασή Του ἀρνήθηκε νὰ στείλει ἐκπροσώπηση! Ἡ συμμετοχὴ δύο ἁγιορειτῶν ἡγουμένων (ὄχι τοῦ οὐκρανοῦ στήν καταγωγή Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Παντελεήμονος!) στὴ συνοδεία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὄχι ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγ. Ὄρους, εἶναι ἐνδεικτική τῆς τραγικῆς κατάστασης τῆς «νέας» ἐκκλησίας.

Εἶναι σίγουρο ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο δὲν μπορεῖ νὰ αἰσθάνεται δικαιωμένο καί ὑπερήφανο γιὰ τὶς ἐπιλογές Του καὶ τὴ διαδικασία ποὺ ἀκολούθησε. Ἴσως εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὴ νεώτερη ἱστορία Του, ὅπου τόσο ὑψηλοῦ ἐπιπέδου ἐπιλογὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τυγχάνει τέτοιας ἀπορρίψεως  ἀπὸ τὴν πανορθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση. Καί σκεφτεῖτε τί ἔχει νά ὑποστεῖ ὁ Οἰκουμενικός Θρόνος ἐν καιρῷ ἀπό τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων μέ τούς ὁποίους Αὐτὸ  συνεργάστηκε γιά τήν «αὐτοκεφαλία»…

Ἂν ἡ ἀπουσία ἐκπροσώπων τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἶναι τραγικὴ γιὰ τὴν ἑνότητά Της, τραγικότερα εἶναι τὰ πρῶτα δείγματα γραφῆς τοῦ νέου «προκαθημένου».

Δέκα μέρες μετὰ τὴν παραλαβὴ τοῦ «Τόμου» (6.1.2019) καὶ πρὶν καλά-καλὰ «ἐνθρονιστεῖ», ὁ νέος «προκαθήμενος» ἔσπευσε νὰ τιμήσει τὸν Βασίλειο Λιπκόφσκη (Vasyl Lypkivsky)[2]. Παρουσίᾳ τοῦ προέδρου Ποροσένκο καὶ ἑνός «ἐπισκόπου»[3] τῆς νέας του ἐκκλησίας, στὶς 18.1.19 στὸ Cherkasy τῆς Οὐκρανίας ὁ Ἐπιφάνιος ἔκανε τὰ ἀποκαλυπτήρια μεγάλου ἀδριάντος πρὸς τιμὴν τοῦ Vasyl Lypkivsky, στὸν ὁποῖο ὁ τιμώμενος εἰκονίζεται  ὡς ἀρχιερέας[4]!

Ποιὸς εἶναι ὁ Vasyl Lypkivsky;  (στά ρωσικά: Λιπκόφσκη, στά οὐκρανικά: Λιπκίφσκη)

Καθηρημένος Οὐκρανὸς ἱερέας, στὴ συνέχεια αὐτοχειροτόνητος «ἀρχιεπίσκοπος», καὶ ἀργότερα αὐτοανακηρυγμένος «Πατριάρχης Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας»! Τὸ 1921 ἵδρυσε τὴν «Οὐκρανικὴ Αὐτοκέφαλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία»! Ἡ ὁμάδα τοῦ Lypkivsky ἀνασυστάθηκε τὸ 1990 καὶ σήμερα ἔχει ἀρχηγὸ τὸν Μακάριο (Μαλέτιτς) ποὺ τὸ Σεπτὸ Κέντρο τὸν «ἀποκατέστησε στὴν ἀρχιερωσύνη» (!)  μαζὶ μὲ τοὺς «ἐπισκόπους» του…  Στὴ «νέα» Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας συμμετέχουν περίπου 15 «ἐπίσκοποι» ἐκ τῆς «μερίδος τῶν αὐτοχειροτονηθέντων», ὅπως τοὺς χαρακτηρίζει ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Σάρδεων Μάξιμος!

Ἂς δοῦμε λίγο πιὸ ἀναλυτικὰ ποιὸν ἄνθρωπο ἒσπευσε νά τιμήσει ὁ νέος «προκαθήμενος»  Ἐπιφάνιος:

Στὶς 20 Ὀκτωβρίου 1921 ὁρισμένοι καθηρημένοι καὶ ἀναθεματισμένοι Οὐκρανοὶ ἱερεῖς ἀκολουθούμενοι ἀπὸ λαϊκοὺς συνῆλθαν στὸ Κίεβο σὲ σοβιετικοῦ τύπου λαϊκὴ συνέλευση τὴν ὁποία ὀνόμασαν «Πανουκρανικὴ Σύνοδο κλήρου καὶ λαϊκῶν» καὶ ἀνακήρυξαν τὸ «αὐτοκέφαλο» τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ἱδρύοντας τὴν «Οὐκρανικὴ Αὐτοκέφαλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία»! Στὴ «σύνοδο» αὐτὴ δὲν συμμετεῖχε οὔτε ἕνας ἐπίσκοπος!

Ὁ διαπρεπὴς ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Σάρδεων Μάξιμος, ἀναφέρει σχετικά[5]: «Ἀλλὰ καταφανής ἦτο ἡ ἀνάγκη ἐπισκόπων… Ἡ πανουκρανικὴ Σύνοδος ἀποτυχοῦσα ὅπως προσελκύσῃ εἰς τὰς ἀπόψεις αὐτῆς τινὰς ἐκ τῶν κανονικῶν ἐν Οὐκρανίᾳ Ἱεραρχῶν (σημ. συντ.: ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται…) ἐνόμισεν ὅτι ἠδύνατο παρὰ τοὺς ρητοὺς ἱεροὺς κανόνας νὰ ἀπορρίψῃ τὴν διαχρονικότητα τῆς ἀρχιερωσύνης καὶ νὰ ἱδρύσῃ αὐτὴ  αὕτη ἰδίαν διὰ τοὺς Οὐκρανοὺς Ἱεραρχίαν. Καὶ θεῖσα οὕτω εἰς ἐνέργειαν τὰς ἀπόψεις αὐτῆς ὄχι μόνον ἐψήφισεν ἐπισκόπους, ἀλλὰ διέταξε τὴν χειροτονία αὐτῶν»!  Στὶς 23 Ὀκτωβρίου 1921 «ἐν τῷ καταληφθέντι καθεδρικῷ ναῷ τῆς Ἁγίας Σοφίας τοῦ Κιέβου ὁ δι΄ ἐκκλησιαστικὰ ἐγκλήματα καθαιρεθείς ἀπὸ τοῦ ἱερατικοῦ βαθμοῦ πρωθιερεὺς Νέστωρ Σαρκέβσκη ὁμοῦ μετ’ ἄλλων πρεσβυτέρων καὶ διακόνων, τῇ συμμετοχῇ καὶ λαϊκῶν, ἐν οἷς καὶ γυναῖκες, ἀνέδειξαν ἐπίσκοπον δι’ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν αὐτοῦ, τὸν δι’ ἐκκλησιαστικὰ ἐπίσης ἐγκλήματα καθαιρεθέντα πρώην πρωθιερέα Βασίλειον Λιπκόβσκη, ἔγγαμον ὄντα, ὀνομασθέντα «Μητροπολίτην Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας». Τὴν ἑπομένην οὗτος ἐχειροτόνησε τὸν Νέστορα Σαρκέβσκη ἐπίσκοπον, ἀμφότεροι δὲ οὗτοι προέβησαν ἀκολούθως εἰς χειροτονίας ψευδοεπισκόπων, ψευδοϊερέων καὶ ψευδοδιακόνων».

Στὴν ἀνωτέρω ἀναφορὰ τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Σάρδεων νὰ προσθέσουμε ὅτι κατὰ τὶς «χειροτονίες» τῶν Βασιλείου Λιπκόφσκη καὶ Νέστορα Σαρκέβσκη ἐτέθη ἐπὶ τὰς κεφαλὰς τῶν «χειροτονουμένων» τμῆμα λειψάνου (χειρὸς) τοῦ ἱερομάρτυρος Μακαρίου, ἐπισκόπου Κιέβου!  Προφανῶς, γιὰ νὰ εἶναι πιὸ … ἔγκυρη  ἡ «χειροτονία»!

Λόγῳ τοῦ ἀνίερου καὶ ἱερόσυλου τρόπου τῶν «χειροτονιῶν» ἡ ὁμάδα αὐτὴ ὀνομάστηκε στή συνείδηση τοῦ λαοῦ «σαμοσφιὰτοι» =  «αὐτοχειροτόνητοι»!

Ἐπισημαίνεται γιὰ νὰ γίνει κατανοητὴ ἡ σοβαρότητα τοῦ ζητήματος γιὰ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία ὅτι ἡ ὁμάδα τοῦ αὐτοχειροτόνητου Vasyl Lypkivsky μέσα σὲ δυόμισι χρόνια, «στὶς ἀρχὲς τοῦ 1924 εἶχε 30 ἐπισκόπους καὶ περίπου 1.500 ἱερεῖς καὶ διακόνους ποῦ ὑπηρετοῦσαν σὲ σχεδὸν 1.100 ἐνορίες», ἐνῶ ἔχει γίνει διασπορά της σὲ Εὐρώπη καὶ Ἀμερική!

Κατά τόν Μητροπολίτη Σάρδεων Μάξιμο,  ὁ Vasyl  Lypkivsky ἐφάρμοσε τήν ἒγγαμο ἀρχιερωσύνη, τή δευτερογαμία καί τριτογαμία τῶν κληρικῶν καί τήν ἀπόρριψη τοῦ μοναχισμοῦ!   Ὑψηλό, ἀξιομίμητο,  ἐκκλησιαστικό  ἦθος,  ἂξιο  κάθε τιμῆς καί σεβασμοῦ …

Καὶ καταλήγει τὴ σχετική του ἀναφορὰ ὁ Μητροπολίτης Σάρδεων Μάξιμος: «Ὁ ὡς ἄνω αὐτοχειροτονήτως τὸν ἐπισκοπικὸν βαθμὸν καὶ τὸν τίτλον τοῦ “Μητροπολίτου Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας” ἰδιοποιηθείς Βασίλειος Λιπκόβσκη ἀπηυθύνθη ἐπανειλημμένως  πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐξαιτούμενος ἐπικοινωνίαν καὶ εὐλογίαν καὶ δικαιολογῶν ἀδικαιολογήτως τὴν αὐτοχειροτόνητον ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἄλλων χειροτονίαν … Περιττὸν βεβαίως καὶ νὰ λεχθῇ οὐδεμίας ἔτυχε, ὡς εἰκός, ἀπὸ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀπαντήσεως». Ποῦ εἶσαι, ἀείμνηστε Ἰεράρχα Μάξιμε, νά δεῖς τήν ἀξιοθρήνητη ἐξέλιξη…

 Ἐπισημαίνω μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση ὅτι τὰ ἀνωτέρω δὲν τὰ ἀναφέρουν οἱ Ρῶσοι γιά νά… συκοφαντήσουν τόν «ἀπόστολο τῆς Οὐκανικῆς Ἐκκλησίας», ἀλλὰ ὁ διαπρεπὴς ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀείμνηστος Μητροπολίτης Σάρδεων Μάξιμος!

 Ἀπὸ αὐτὴ τὴν «μερίδα τῶν αὐτοχειροτονήτων» ἕλκει τὴν ἀρχιερατικὴ «καταγωγὴ» καὶ ἔλαβε ἐκκλησιαστικὴ «ὑπόσταση» ἡ μία ἀπὸ τὶς δύο σχισματικὲς ὁμάδες ποὺ συγκρότησαν τὴν νέα «αὐτοκέφαλη» ἐκκλησία, ἡ ὁμάδα τοῦ Μακαρίου (Μαλέτιτς)! Ἔτσι, στὴ «σύνοδο» τῆς νέας «ἐκκλησίας» συμμετέχουν 15 «ἐπίσκοποι» [6]  ποὺ ἕλκουν τὴ «χειροτονία» τους ἀπὸ τὴ «μερίδα τῶν αὐτοχειροτονήτων», τοὺς σαμοσφιάτοι!

Συνεπῶς, τίθενται σοβαρότατα ἐρωτηματικὰ γιὰ τὴν κανονικότητα τῆς εἰς ἐπίσκοπον «χειροτονίας» τοῦ σημερινοῦ ἀρχηγοῦ, τοῦ Μακαρίου (Μαλέτιτς), καὶ τῶν ὑπ’ αὐτοῦ «χειροτονηθέντων», ὄχι μόνο ἐπειδὴ ἀνήκουν σὲ σχισματικὴ ὁμάδα ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει ἀποστολικὴ διαδοχή! Εἶναι ἀπορίας ἄξιο καὶ ἐπιτείνει τὶς ἀνησυχίες τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο δὲν ἀναφέρθηκε καθόλου στὸ σοβαρότατο αὐτὸ ζήτημα στὶς ἐπίσημες ἀνακοινώσεις Του γιὰ τὴ συγκρότηση τῆς «ἑνωτικῆς» συνόδου τῆς 15.12.18 καὶ τὴ χορήγηση τῆς «αὐτοκεφαλίας». Σιωπᾶ…

Ἀπὸ τέτοιου ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους αὐτοχειροτόνητο «ἐπίσκοπο» ἕλκει τὴν χειροτονία τὸ 30% τῶν «ἀρχιερέων» τῆς νέας «Ἐκκλησίας» πού ἵδρυσε ἡ Κωνσταντινούπολη στὴν Οὐκρανία!

Αὐτὸν τὸν καθηρημένο καί αὐτοχειροτόνητο «ἐπίσκοπο» καί αὐτοχρισθέντα «πατριάρχη»  τίμησε ὁ νέος  «προκαθήμενος».

Αὐτὸν τὸν «προκαθήμενο» καλοῦνται οἱ τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες  νὰ  ἀναγνωρίσουν…

Οἱ Προκαθήμενοι καί οἱ ἀρχιερεῖς τῶν κατὰ τόπους Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καλοῦνται μὲ συναίσθηση τῆς μεγάλης εὐθύνης τους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Λαοῦ Του νά πράξουν ὅ,τι ἐπιτάσσει ἡ Ἀρχιερατική τους συνείδηση πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας.

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

ΥΓ: 1. Ἀξίζει μία ἐπισήμανση: Ἀπό τίς φωτογραφίες πού δημοσίευσε ἡ Προεδρεία τῆς Οὐκρανικῆς Δημοκρατίας[7] καί τό video[8] τῆς τιμητικῆς ἐκδήλωσης προκύπτει μέ βεβαιότητα ὃτι  δέν χαίρει ἐκτιμήσεως στό λαό ὁ Βασίλειος Λιπκόφσκη καί ἡ ἐκδήλωση πρός τιμή του ἀπέτυχε πλήρως. Ἄν συνεκτιμήσουμε ὃτι στό Cherkasy, πόλη 280.000 κατοίκων στήν κεντρική καί ὂχι στήν ἀνατολική Οὐκρανία, πού, μάλιστα, εἶναι γενέτειρα τοῦ τιμώμενου «Μητροπολίτου Κιέβου» Β. Λιπκόφσκι,  ἦταν παρών ὁ Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας καί ὁ νέος «προκαθήμενος» Ἐπιφάνιος, οἱ μόλις 3-4 κληρικοί καί μόλις μερικές ἑκατοντάδες παρόντες πολίτες καταδεικνύουν ὃτι οἱ πιστοί τῆς Οὐκρανίας δέν ἀποδέχονται αὐτά πού προσπαθοῦν νά τούς ἐπιβάλουν τά δυτικά συμφέροντα μέσῳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως… Ὁ λαός τοῦ Cherkasy ἀποδοκίμασε καί τόν Λιπκόφσκη καί τόν Ἐπιφάνιο  καί τόν Ποροσένκο καί ὃ,τι αὐτοί ἐκπροσωποῦν καί ἐκφράζουν…

2. Στίς συνημμένες φωτογραφίες διακρίνονται ὁ πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας Ποροσένκο, ὁ νέος «προκαθήμενος» Ἐπιφάνιος μέ ἓνα «ἐπίσκοπο», τό μνημεῖο τοῦ Lypkivsky μέ τήν ἐπιγραφή στή βάση του «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΛΙΠΚΙΒΣΚΥ» καί, φυσικά ὁ  «Τόμος τῆς Αὐτοκεφαλίας», τόν ὁποῖο  ὁ Ποροσένκο  παρουσιάζει  – καί δικαίως –  ὡς ἐπίτευγμά του.

[1] Ἡ ἀπουσία  ἀπό τήν αὐριανή  «ἐνθρόνιση» τοῦ Ἐπιφανίου στό Κίεβο γίνεται ἐντονότερη λόγῳ τῆς ἰσχυρῆς παρουσίας χθές στή Μόσχα Προκαθημένων καί ἐκπροσώπων ἀπό τίς περισσότερες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες γιά τόν ἑορτασμό τῆς συμπλήρωσης 10 ἐτῶν  πατριαρχείας τοῦ  Πατριάρχου  Μόσχας !

[2]  βλ. πολύ συνοπτικά γιά τή ζωή του : 

https://en.wikipedia.org/wiki/Vasyl_Lypkivsky.

[3]  Συμμετεῖχε ὁ Μητροπολίτης Τσερκάσσι καί Τσιγκιρίν Ἰωάννης (ὁμάδα τοῦ Φιλαρέτου).

[4]  i. Video ἀπό τήν ἐκδήλωση: https://www.youtube.com/watch?v=gf0QPgCrp-g&feature=youtu.be

   ii. Ἐπίσημη σελίδα Προεδρείας τῆς Δημοκρατίας τῆς Οὐκρανίας: https://www.president.gov.ua/en/news/vasil-lipkivskij-buv-apostolom-ukrayinskogo-religijno-nacion-52590.

   iii. https://www.ukrinform.net/rubric-polytics/2622304-poroshenko-unveils-monument-to-lypkivsky-in-cherkasy.html#

[5] Μάξιμος, Μητροπολίτης Σάρδεων, «Τό Οὐκρανικόν ἐκκλησιαστικόν ζήτημα», στό Μητροπολίτου Σάρδεων Μαξίμου (+) Συλλογή μελετῶν καί κειμένων, προνοίᾳ καί ἐπιστασίᾳ Μητρ. Ἐλβετίας Δαμασκηνοῦ, ἐκδ. Ἐπέκταση, 1998, σ. 130, 146-147  καί  Κληρονομία, τ. 5(1973) σσ. 199-246, βλ. καί Μεθοδίου Φούγια, Ἐκκλησία αὐτοχειροτονήτων (Ἐκκλησία Ληπκώβ), Ἀλεξάνδρεια 1955.

[6]  http://users.sch.gr/markmarkou/2019/ukr2019.htm

[7]  https://www.president.gov.ua/en/news/vasil-lipkivskij-buv-apostolom-

ukrayinskogo-religijno-nacion-52590

[8]  https://www.youtube.com/watch?v=gf0QPgCrp-g&feature=youtu.be

ΣΧΟΛΙΟΝ: Τά ἀνωτέρω πιστοποιοῦν μετά τεκμηρίων κατά πόσον ἡ ἐπισημότητα σημαίνει καί κανονικότητα. Ἄν καί τά βαρύτερα εἶναι τά τῆς Πίστεως, τά ἀποκαλυπτήρια τῶν κριτηρίων καί μεθοδεύσεων τῶν ἐν γένει ἐνεργειῶν καί πρωτοβουλιῶν τοῦ Φαναρίου μαρτυροῦν τόν πλήρη κανονικό καί ἐκκλησιολογικό του ἐκτροχιασμό. Ὅταν τό μεῖζον προδίδεται (ἡ Πίστις) ὅλα τά ὑπόλοιπα εἶναι ἑπόμενον νά καταπατοῦνται ἀδιστάκτως. Μόλις δέ πού χρειάζεται νά ἐπισημανθεῖ ὅτι οἱ κατά τά ἀνωτέρω δρῶντες δέν νομιμοποιοῦνται νά ἐλέγχουν οὐδένα καί δή τούς ἐμμένοντας εἰς τήν πατρώαν εὐσέβειαν περί κανονικῆς ἀκριβείας, ἰσχυούσης ἐν προκειμένῳ τῆς λαϊκῆς ρήσεως ὅτι "στό σπίτι τοῦ κρεμασμένου δέν μιλᾶνε γιά σχοινί"!

Η  ΤΡΙΑΔΑ  ΤΩΝ  ΑΠΟΣΤΑΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

     

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΥΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

1ος. Μελέτιος Μεταξάκης: Ἐπέβαλε τήν Παπική ἡμερολογιακή Καινοτομία καί ἐδημιούργησε τό νεοημερολογιακό Σχίσμα (1924), ὡς πρῶτο βῆμα ἀποδυναμώσεως τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἐμπράκτου προωθήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μασῶνος.

2ος. Ἀθηναγόρας Σπύρου: Προέβη εἰς τήν λεγομένην "Ἄρσιν τῶν Ἀναθεμάτων" καί συνυπέγραψε τήν ἄρσιν τῆς ἀκοινωνησίας μέ τόν Παπισμόν (Ἱεροσόλυμα, 1965).  Πανθρησκειαστής καί Μασῶνος.

3ος. Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης: Συνεκάλεσε καί προήδρευσε εἰς τήν λεγομένην "Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον" εἰς τήν Κρήτη (2016), ὑπό τῆς ὁποίας "συνοδικῶς" καί "διορθοδόξως" διεκηρύχθη ὁ Οἰκουμενισμός. Πανθρησκειαστής.

Ἀνησυχία γιά τήν κατάσταση τῆς ὑγείας του Ἁγιορείτου Ἡγουμένου Ἐφραίμ

● Στο μικροσκόπιο οι σχέσεις Φαναρίου-Μόσχας-Βατοπαιδίου

Του Μάνου Χατζηγιάννη

Όπως το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ανέφερε από χθες ο ηγούμενος της αγιορείτικης μονής Βατοπαιδίου Αρχιμανδρίτης Εφραίμ, αφού έφτασε στο Κίεβο για να παρακολουθήσει την ενθρόνιση Επιφάνιου υπέστη καρδιακή προσβολή.

Σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες από ιατρικές πηγές οι γιατροί θεωρούν την κατάσταση πολύ σοβαρή και πιστεύουν ότι η νοσηλεία του Βατοπαιδινού Γέροντα θα μπορούσε να διαρκέσει επ' αόριστον. Έτσι, η παρουσία του στην ενθρόνιση είναι εξαιρετικά απίθανη.

Ο Αρχιμανδρίτης Εφραίμ έχει υποστεί καρδιακές προσβολές και έχει υποβληθεί σε επέμβαση καρδιακού στεντ (μπαλονάκι) στο παρελθόν.

Ρωσικές ιστοσελίδες συνδέουν την καρδιακή προσβολή με την πίεση που δέχτηκε ο Εφραίμ τις τελευταίες ημέρες, καθώς όπως υποστηρίζουν επικαλούμενα αξιόπιστη πηγή με άμεση επαφή με το Βατοπαίδι, ο Αρχιμανδρίτης Εφραίμ έλαβε τελεσίγραφο από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να παραβρεθεί στην ενθρόνιση, κάτι που πάντως δεν επιβεβαιώνεται.

Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους ψήφισε στις 28 Ιανουαρίου να μην στείλει αντιπροσωπεία στην ενθρόνιση. Αν και 5 μοναστήρια ψήφισαν υπέρ της μετάβασης, το Βατοπαίδι δεν ήταν αναμεσά τους. Για αυτό και δημιούργησε μεγάλη απορία η μετάβαση του Εφραίμ στο Κίεβο.

Τα ρωσικά ΜΜΕ υποστηρίζουν πως ο Οικουμενικός Πατριάρχης “στρατολόγησε” τον Εφραίμ για τις εντυπώσεις στην κόντρα με την Μόσχα, αφού ο Γέροντας διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, και έχει τοποθετηθεί υπερ της κανονικής Εκκλησίας στην Ουκρανία.

Όταν ο ηγούμενος συνελήφθη για λίγο μετά από οικονομικές κατηγορίες με την γνωστή υπόθεση, που ταλάνισε την ελληνική επικαιρότητα, ο Πατριάρχης Μόσχας τον υπερασπίστηκε εκφράζοντας την ανησυχία του προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια.

Αντιθέτως ο κ. Βαρθολομαίος τον είχε κατηγορήσει ευθέως. Προ εξαετίας με αφορμή τα γνωστά δρώμενα το Βατοπαίδι έγινε το “μαύρο πρόβατο” για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ήταν Οκτώβριος του 2013 όταν το θέμα της Μονής Βατοπαιδίου ήταν στα φόρτε του ακόμη και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέπτεται το Άγιον Όρος.

Σε μια από τις πολλές ομιλίες του εκεί τοποθετήθηκε και για τις δικαστικές περιπέτειες της Μονής με όχι και τόσο κολακευτικά λόγια, λέγοντας πως δισύρεται το Άγιο Όρος.

Ακολουθεί χαρακτηριστικό απόσπασμα:

“Έτερον λυπηρόν πρόβλημα, εξελισσόμενον, παρά τας ας έλαβε περί του αντιθέτου η Μήτηρ Εκκλησία διαβεβαιώσεις, και λαμβάνον, ως ανεκοινώθη κατ᾿ αυτάς, δυσμενή τροπήν, είναι το, διά της εις δίκην παραπομπής, διά εκ προθέσεως πράξεις «κακουργηματικής» βαρύτητος, καθηγουμένου εκ των πρώτων Ιερών Μονών του Αγίου Όρους και μοναχού συνεργάτου αυτού, ως δημοσιεύεται και διαπομπεύεται διά των μέσων ενημερώσεως πανελληνίως και παγκοσμίως ο ιερός ούτος τόπος της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο χώρος ούτος της νυχθημέρου προσευχής και της ασκήσεως. Το γεγονός ελύπησε την Μητέρα Εκκλησίαν και την προβληματίζει, επιδείξασαν μέχρι σήμερον ανοχήν και σύνεσιν. Οι ειρημένοι, κατά το κατηγορητήριον παραπεμπτικόν βούλευμα, εκινήθησαν αξιοποίνως εις πολυπράγμονας πρωτοβουλίας και ενεργείας πέραν και επί υπερβάσει των μοναχικών καθηκόντων αυτών, διά τα οποία εγκατελείψατε οι τον τόπον της Θεομήτορος οικούντες τον κόσμον και τα του κόσμου. Ο διασυρμός τον οποίον υφίσταται ο Ιερός Τόπος εξ αιτίας των, επί σειράν ετών, είναι μέγας. Η τροπή της υποθέσεως, ανεξαρτήτως της εκβάσεως της επικειμένης δίκης, διδάσκει ότι δεν είναι πρέπον να εγκαταλείπουν οι μοναχοί την μοναχικήν άσκησιν και να επιδίδωνται εις έργα κοινωνικής αποστολής, διά την πραγματοποίησιν των οποίων καταλληλότεροι είναι οι λαικοί και η εν τω κόσμω στρατευομένη Εκκλησία.

Φαίνεται, ότι ο πειρασμός της εκκοσμικεύσεως προσβάλλει και τινας των Αγιορειτών αδελφών και πρέπει να τονισθή και να επισημαίνηται συνεχώς και επανειλημμένως η διαφορετική αποστολή του μοναχού ίνα μη μετατρέπηται ούτος από ανθρώπου προσευχής και αφιερώσεως εις απλούν κοινωνικόν εργάτην ή – όπερ χείρον- και επιχειρηματίαν.

Εις τας ακοάς και εις την αντίληψιν ημών και της Μητρός Εκκλησίας περιέρχονται και άλλαι ουχί σύμφωνοι προς την αποστολήν των μοναχών καταστάσεις, διά τας οποίας λυπούμεθα και ως ο Πατριάρχης σας και πνευματικός σας πατήρ, κυρίως όμως διότι διασύρεται εν τοις έθνεσι το άγιον όνομα και η αποστολή του περιβλέπτου Όρους τούτου της αρετής. «Ουκ εν υμίν ούτω», αδελφοί και πατέρες, ίνα ομιλήσωμεν «εν ενί ευαγγελικώ λόγω». Δαμάσωμεν τας αδυναμίας ημών. Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου, ενώπιον του ιερού μυστηρίου της μοναχικής κλήσεως και ασκήσεως και ζωής, και μάλιστα της Αγιορειτικής, την οποίαν εφύλαξαν αδιαλώβητον οι αιώνες”.

Πέρασαν 4 χρόνια και την άνοιξη του 2017 ο Οικουμενικός Πατριάρχης με ανοιχτές αγκάλες δέχθηκε τον καθηγούμενο της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου στο Φανάρι αμέσως μετά την πανηγυρική αθώωσή του από το τριμελές Εφετείο Αθηνών. Τα όμορφα λόγια περισσεύαν ενώ ενδεικτικό της αλλαγής κλίματος κατά 180 μοίρες ήταν πως ο κ. Βαρθολομαίος δώρισε στον Γέροντα Εφραίμ, για ευλογία και σε ανάμνηση της μέρας εκείνης, το πατριαρχικό του μπαστούνι, ενώ ο Γέροντας ασπάστηκε το χέρι του για την στοργική του πράξη.

Όσον αφορά στις σχέσεις με την Μόσχα αυτές ήταν πάντα αγαστές. Το 2011, ο Εφραίμ μετέφερε την Τιμία ζώνη της Παναγίας στη Μόσχα και σε άλλες ρωσικές πόλεις για προσκύνημα, και την ευλογία έλαβαν περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια προσκυνητές, συμπεριλαμβανομένων των κορυφαίων ηγετών του κράτους.

ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΩΝΥΜΟΥ:

Τό Ἅγιον Ὄρος ἀπεφάσισε νά μή παραστοῦν ἐκπρόσωποί του στήν ἐνθρόνιση τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς νέας ἐκκλησίας τήν ὀποία ἐδημιούργησε τό Πατριαρχεῖο Κων/λεως στήν Οὐκρανία. Δυστυχῶς, εὐρέθησαν πρόθυμοι νά ἱκανοποιήσουν τό Φανάρι καί τούς σχεδιασμούς του ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου καί ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ξενοφῶντος κ. Ἀλέξιος. Ὁ πρῶτος πρίν λίγο πληροφορηθήκαμε ὅτι μόλις ἔφθασε στό Κίεβο ἔπαθε ἔμφραγμα καί λόγῳ τῆς νοσηλείας του δέν θά μπορέσει τελικῶς νά παραστεῖ. Τοῦ εὐχόμεθα ταχεῖα ἀνάρρωση. Καλόν, ὅμως, θά εἶναι νά προσέχει ὄχι μόνον τήν σωματική ὑγεία του, ἀλλά καί τίς ἐκκλησιαστικές ἐπιλογές του, διότι "φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος". Τελευταίως ἔχει ἀπογοητεύσει τόν πιστό λαό, ἀρχῆς γενομένης ἐκ τῆς στάσεώς του διά τήν διαβόητη ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καί τίς οἰκουμενιστικές ἀποφάσεις της. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐδήλωσε σέ δημοσιογράφους ὅτι ἔστειλε τή συγκεκριμένη ἀντιπροσωπεία μέ τήν εὐχή νά ριζώσει ἡ νέα Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας. Ὅμως δέν βλέπουμε νά πιάνουν οἱ εὐχές του.....