Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, ''Διακόπτω την μνημόνευση του μητροπολίτου κ....

Ἅμ' ἔπος, ἅμ' ἔργον! Ἐπιτέλους συνέπεια λόγων καί πράξεων!

Πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἐδημοσιεύσαμε μία ἐπιστολή (προηγουμένη ἀνάρτησή μας) ἑνός γνωστοῦ ἀγωνιστοῦ κληρικοῦ στό χῶρο τοῦ νέου ἡμερολογίου πρός τόν Μητροπολίτη του, ὅπου μέ παρρησία λέγει τά πράγματα μέ τό ὄνομά των, ὅσον ἀφορᾶ στήν προδοσία τῆς Πίστεως μέ τήν προώθηση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μέ χαρά πληροφορηθήκαμε τό ἑπόμενο βῆμα τοῦ ἐν λόγω κληρικοῦ, μέ τό ὁποῖο ἀποδεικνύει τήν σοβαρότητα καί ὑπευθυνότητά του, ἀλλά καί κυρίως τή συνέπειά του σέ ὅσα ἐδήλωνε ὅτι πιστεύει καί ὁμολογεῖ. Ὀφειλετικῶς δημοσιεύομε τό ντοκουμέντο τῆς σχετικῆς ἐνεργείας του, εὐχόμενοι ὁ Θεός αὐτόν μέν νά τόν ἐνδυναμώνει στή θεάρεστη ἀπόφασή του, ἀναδείξει δέ πολλούς μιμητές του. Ἐπί μέρους σημαντικές διαφωνίες μας, ἐκκλησιολογικοῦ χαρακτῆρος, θά ἀναλυθοῦν σέ ἄλλη εὐκαιρία. Ἐπί τοῦ παρόντος εἰλικρινῶς συγχαίρουμε σέ κάθε ἐνέργεια πρός τήν σωστή κατεύθυνση, ἡ ὁποία σηματοδοτεῖ τήν ἐγκατάλειψη τῆς ἀντορθοδόξου καί ἀναποτελεσματικῆς στάσεως τῶν περισσοτέρων ἀντι-οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι περιορίζονται στούς ἐπικριτικούς καί καταγγελτικούς λόγους, δειλιῶντες νά πράξουν τά κανονικῶς ἐπιβαλλόμενα.

Ὁ π. Νικόλαος Μανώλης πρός τόν μητρ. Θεσ/νίκης κ. Ἄνθιμο,

‘‘Παραδώσατε τή Θεσσαλονίκη στό μασονικό Οἰκουμενισμό’’

Πρωτοπρεσβύτερος

Νικόλαος Μανώλης

Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ

Ἁγίου Σπυρίδωνος Τριανδρίας

τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσ/νίκης

Ἐν Θεσσαλονίκη τῇ 13ῃ Φεβρουαρίου 2017

                                       

                                                               Παναγιώτατον

                                                    Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης

                                                                  κ. Ἄνθιμον

                                                                    Ἐνταῦθα

Παναγιώτατε

Ἀπὸ τότε ποὺ ἤλθατε στὴν Θεσσαλονίκη, δὲν ὑπῆρξε σχεδὸν οὔτε μία περίοδος Νηστείας Χριστουγέννων ἢ Πάσχα, ποὺ νὰ μὴν μοῦ ἀποστείλετε "νουθετήρια", "πατρική", ἀλλά πάντα ἀπειλητικὴ ἐπιστολή. Πῶς μπορῶ νὰ ξεχάσω τὴ Μεγάλη Σαρακοστὴ τοῦ 2015 καὶ "τὰ Πασχάλια δῶρα σας" κατὰ τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου ἐνόψει τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας! Γι αὐτὸ καὶ ἐφέτος εἶχα τὴν βεβαιότητα πὼς δὲν θὰ μὲ "λησμονήσετε" πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα.

Πράγματι, οὐδεμία ἔκπληξη αἰσθάνθηκα ἀπὸ τὸ ὑπ’ ἀρίθμ. 722/10-12-2016 ἔγγραφό σας, τὸ ὁποῖο μοῦ ἀποστείλατε ὡς "πατρικὴ" ἐπιστολὴ μὲ τὴν προειδοποίηση "διὰ τελευταίαν φοράν". Σύμφωνα μὲ τὸν πρόλογο τοῦ ἐγγράφου, ἀφορμὴ γιὰ τὴν σύνταξή του στάθηκαν οἱ ἀναφορές μου «..... περὶ θεμάτων δικαιοδοσίας τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ἑτέρων Πατριαρχείων καθὼς καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» καί, «ὅτι κατὰ τὸ Σάββατον 3 Δεκεμβρίου» ἀπηύθυνα «ἀντικανονικῶς» «ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ.Ἱερώνυμο γιὰ τὸ ψευδὲς Δελτίο Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου», παραθεωρῶν «μὲ τρόπον ἀντικανονικὸν τὴν οἰκείαν» μου «ἐκκλησιαστικὴν ἀρχήν, καὶ ἐν προκειμένω τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Θεσσαλονίκης, εἰς ἢν καὶ ἀνήκω κανονικῶς καὶ οὐσιαστικῶς ὡς κληρικὸς τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ». Τὸ ὑπόλοιπο μέρος τῆς ἐπιστολῆς σας ἀναλίσκεται κατὰ κύριο λόγο σὲ θέματα στὰ ὁποῖα ἔχω ἀπαντήσει λεπτομερῶς καὶ ἐμπεριστατωμένα σὲ προηγούμενες ἀπολογίες μου.

Εὐρισκόμενος, λοιπόν, καὶ πάλι στὴν δυσάρεστη θέση νὰ ἀπολογοῦμαι γιὰ τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, δὲν θὰ σταθῶ ἐπὶ λέξει στὰ ὅσα κατ’ ἐμοῦ διαλαμβάνονται στὸ ὑπόψιν ἔγγραφο. Ἀποτελεῖ ψυχικὸ βάρος γιὰ μένα νὰ ἀπαντῶ κάθε φορά λέξη πρὸς λέξη σὲ κατηγορίες ἀνούσιες λόγου ἢ ψευδεῖς, ὅταν αὐτὰ ποὺ πραγματικά μᾶς χωρίζουν καὶ καθιστοῦν τὴν μεταξὺ μας σχέση προβληματικὴ εἶναι θέματα ἐξαιρετικῆς σημασίας, ζωῆς καὶ θανάτου. Εἶναι ἡ διαφορετική μας πίστη, ἀντίληψη καὶ κατανόηση τοῦ τί εἶναι Ὀρθοδοξία, τί εἶναι Πίστη, τί εἶναι Ἐκκλησία. Γιὰ τοὺς παραπάνω λόγους ἀπαντῶ μὲ εἰλικρίνεια φανερώνοντας τὶς πραγματικὲς αἰτίες καὶ ἀφορμὲς ποὺ σᾶς ὁδήγησαν νὰ μὲ νουθετήσετε «πατρικὰ» γιὰ ἀκόμα μία φορὰ:

1. Λογοκρισία καὶ περιφρόνηση

Μὲ κατηγορεῖτε καὶ πάλι ὅτι ἀναφέρομαι καὶ ὁμιλῶ ἐπὶ "θεμάτων ἁπτομένων τῆς πνευματικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ ἠμῶν Πατριαρχείου, ἑτέρων Πατριαρχείων ὡς ἐπίσης καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος". Σᾶς προκάλεσα ἐπανειλημμένως νὰ μοῦ ἀποδείξετε συγκεκριμένα πότε ἀναφέρθηκα σὲ διοικητικὰ θέματα πατριαρχείων, τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, μητροπόλεων ἢ ἐνοριῶν; Θὰ σᾶς προκαλέσω καὶ πάλι νὰ βρεῖτε μία ἀναφορά μου ὡς πρὸς τὴ διοίκηση, τὴν ἐκλογὴ μητροπολιτῶν, τὰ οἰκονομικὰ θέματα ἑνὸς πατριαρχείου, ἢ ἂν τέλεσα κάποια ἱεροτελεστία σὲ ἄλλη Μητρόπολη, ἂν ἐπενέβην ἐπειδὴ χειροτονήθηκε ἱερέας σὲ ἕνα πατριαρχεῖο καὶ εἶπα τὴ γνώμη μου, ἂν ἐπίσκοπος χειροτονήθηκε κι ἐγὼ διαφώνησα. Ἔχετε κάποια ἀπόδειξη γιὰ τέτοιες ἐνέργειές μου; Φυσικὰ ὄχι! Καὶ ὅμως, ἐπανέρχεστε σὲ κάθε σας γράμμα πρὸς τὸ πρόσωπό μου, χωρὶς νὰ ἀπαντᾶτε στὶς ἐρωτήσεις μου. 

Μὲ αὐτὴν σας τὴν συμπεριφορὰ μὲ ἀδικεῖτε. Ἐνῶ δὲν καταδέχεστε νὰ ἀνταποκριθεῖτε στὰ στοιχειώδη τῆς διοικητικῆς σας ἔστω μέριμνας, ἤτοι στὴν ἀπάντηση τῶν γραπτῶν ἐρωτημάτων μου, ἐπικαλεῖσθε τὴν "πατρικὴ φροντίδα" καὶ "μέριμνα", μὲ προφανή σκοπό την ἐξουθένωση καὶ τὶς τιμωρίες μου. Μὲ περιφρονεῖτε ὡς μικρὸν καὶ ἀνάξιον λόγου. Ἐνθυμηθεῖτε ὅμως τὸ Λόγο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀναπροσαρμόστε εὐαγγελικὰ τὴν ὑποχρέωσή σας[1]. Κάποτε σᾶς ἀπέστειλα ἐπιστολὴ διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν παρουσία σας σὲ οἰκουμενιστικὸ συνέδριο στὴ Θεσσαλονίκη[2] καὶ ἀντὶ ἀπαντήσεως, ὕστερα ἀπὸ μερικοὺς μῆνες σὲ μία ἱερατικὴ σύναξη, εἴπατε εἰς ἐπήκοον ὅλων, πὼς δὲν ἀπαντᾶτε "σὲ ἐπιστολὲς μὲ βλακεῖες", λοιδορώντας τὴν ἁγνὴ ἀνησυχία μου γιὰ τὸ κατάντημα τῆς μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Τώρα, στὴν παροῦσα ἐπιστολὴ σας ἀνακαλύψατε ἄλλον, παρεμφερῆ λόγο, γιὰ νὰ δικαιολογήσετε τὴν ἀδικαιολόγητη πρακτική σας. Γράφετε: "… δὲν σᾶς ἀπεστείλλαμεν σχετικὴν ἀπάντησιν κρίνοντες τοὺς προβληματισμοὺς καὶ τοὺς συλλογισμοὺς σας ἀτυχεῖς, οἱ ὁποῖοι μάλιστα καταδεικνύουν τὴν ἐκ μέρους σας ἔλλειψιν διαθέσεως πρὸς κατανόησιν τῶν ὑφ’ ἠμῶν γραφομένων".

Κατὰ τὸ παρελθὸν σᾶς εἶχα ἐπισημάνει τὰ ἑξῆς. "… Ἐκφράζομαι δημόσια, ὁμιλῶ μὲ θάρρος καὶ παρρησία, πάντα «σφραγίζω» τὰ ἔργα μου μὲ τὴν ὑπογραφή μου. Κυκλοφοροῦν 3.500 ὁμιλίες μου στὸ διαδίκτυο, ὑπάρχουν ἄρθρα μου σὲ ὅλα σχεδὸν τὰ ἐκκλησιαστικὰ περιοδικά. Βρεῖτε λοιπὸν κάτι μεμπτὸ νὰ σᾶς ἀπαντήσω ἐπὶ συγκεκριμένου. Γιατί μένετε στὰ γενικὰ καὶ ἀόριστα; Πῶς θὰ μὲ κρίνετε μὲ αὐτά;"[3]

2. Ἀφασία καὶ σκευωρία

Ἀλλὰ φυσικά, δὲν ἀναφέρεστε σὲ τέτοιου εἴδους παρεμβάσεις μου, δηλαδὴ διοικητικῆς φύσεως. Αὐτὸ ποὺ σᾶς ἐνοχλεῖ εἶναι οἱ παρεμβάσεις μου σὲ θέματα Πίστεως καὶ αἱρέσεως, στὰ θέματα ἀλήθειας καὶ πλάνης, στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐπικαιρότητα, στὶς δημόσιες τοποθετήσεις, τὶς ἀντιεκκλησιαστικὲς ἐνέργειες καὶ αἱρετικὲς δράσεις πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων. Ὅλες αὐτὲς τὶς ἐκτροπὲς τὶς ἐνδύετε μὲ τὴ φορεσιὰ τῆς δῆθεν "πνευματικῆς δικαιοδοσίας". Ἡ ἀλλοίωση τῆς Πίστεως ἀπὸ πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους μὲ δημόσια ἔργα καὶ λόγους, γιὰ σᾶς ἀποτελοῦν ἄβατο τόπο, στὸν ὁποῖο κανεὶς δὲ θὰ πρέπει νὰ εἰσέλθει. Ἐπιθυμεῖτε νὰ μὴν ἀκοῦμε καὶ νὰ μὴν βλέπουμε τὰ ὅσα αἰσχρὰ καὶ προδοτικὰ ἐπιχειροῦν καὶ προπαγανδίζουν οἱ αἱρετικοὶ ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἂν τὰ ἀντιλαμβανόμαστε, νὰ μὴν ὁμιλοῦμε, νὰ μὴν ἀντιδροῦμε, ἀλλὰ νὰ ἀφήνουμε νὰ περάσουν τὴν αἵρεσή τους καὶ νὰ μᾶς τὴν ἐπιβάλουν σιγὰ σιγὰ ("λάου λάου"), ὅπως ἄλλωστε εἶναι καὶ ἡ θέση σας.

Αὐτὸ ἐπιχειρεῖτε νὰ ἀποτρέψετε, αὐτὸ κόπτεστε νὰ σταματήσετε. Δὲν ὑποφέρετε νὰ βλέπετε ἕναν ἱερέα τῆς μητροπόλεώς σας νὰ ἔχει ἀντιαιρετικὴ δράση πρὸς τοὺς αἱρετίζοντες καὶ αἱρετικοὺς πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους. Δὲν ἀνέχεστε νὰ πολεμῶ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ. Περιστοιχίζεστε ἀπὸ συνεργάτες μὲ διακηρυγμένη ἄποψη περὶ ἀνύπαρκτης αἵρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὑπὲρ τῶν προδοτικῶν συμπροσευχῶν μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ τοὺς ἄλλους αἱρετικούς. Δική σας εἶναι ἡ γραμμὴ αὐτὴν τὴν ὁποία ἀκολουθοῦν ἐν πάση ὑποταγὴ.

Ἐσεῖς, ποὺ ἀδιαφορεῖτε γιὰ τὴν οἰκουμενιστικὴ κατρακύλα τοῦ Φαναρίου καὶ τὸν σκανδαλισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ἀπὸ τὴν ἀντικανονικὴ καὶ ἀντιπατερικὴ δράση τοῦ οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἀπειλεῖτε, ἐπιπλήττετε καὶ τιμωρεῖτε ἐμένα.

Μοῦ ἐπιβάλατε τὴν ποινὴ τῆς ἀργίας[4],

μοῦ στερήσατε τὸ λόγο[5],

μὲ τρομοκρατήσατε μὲ ἐπισκοπικὲς ἐπιστολὲς ὅλο "ἀγάπη",

χρησιμοποιήσατε τὴ μέθοδο ἑνὸς ἰδιότυπου "μπουλιγκ" σὲ συνεργασία μὲ τὸν “κατάλληλο” συνεφημέριο στὴν προηγούμενή μου ἐνορία.

Προσπαθήσατε νὰ παρουσιάσετε, μὲ ἀπίθανες μεθόδους καὶ ἀνήκουστες ἀπαγορεύσεις, τὸ "γνωστὸ τοῖς πάσιν" φιλακόλουθο π. Νικόλαο ὡς ἀρχιτεμπέλη καὶ ράθυμο[6].

Ζητήσατε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τὴν ἀναγκαστική μου μετάθεση ἀπὸ τὴν ἐνορία τῆς χειροτονίας μου, χρησιμοποιώντας ὅλα τὰ μέσα ποὺ εἴχατε στὴν διάθεσή σας γιὰ νὰ πετύχετε τὸν σκοπό σας.

Χρησιμοποιήσατε ἄθλιες καὶ ποταπὲς κατηγορίες ἐναντίον μου, ἀποδίδοντάς μου συμπεριφορὰ σχεδὸν ἀναρχικοῦ καὶ ἀλητήριου ἀτόμου[7].

Φτάσατε στὸ σημεῖο ἀκόμα καὶ τὸν γέροντα πατέρα μου, τὸν π. Χαράλαμπο, ἱερέα τῆς μητροπόλεώς σας, νὰ ἐμπαίξετε μὲ ψεύτικες ὑποσχέσεις, μὴ σεβόμενος τὴν σοβαρὴ κατάσταση τῆς ὑγείας του. Τὸν ἀναγκάσατε νὰ ἀπευθυνθεῖ σὲ ἐσᾶς, πικραμένος ἀπὸ τὴν σκληρὴ στάση σας, μέσω βιντεοσκοπημένης Ὁμιλίας τὴν ὁποία λάβατε στὸ γραφεῖο σας καὶ βρίσκεται δημοσιευμένη στὸ διαδίκτυο[8]. Σᾶς ἤλεγξε αὐστηρὰ γιὰ τὴν ἄδικη συμπεριφορά σας καὶ προσπάθησε νὰ σᾶς νουθετήσει γιὰ τὴν κατρακύλα ποὺ ἀκολουθήσατε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια στὴν προσπάθειά σας νὰ μὲ φιμώσετε.

Ὁδηγήσατε μὲ τὶς ἐνέργειές σας τὸν πνευματικό μου πατέρα, τὸν καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μονῆς Κωνσταμονίτου γέροντα Ἀγάθωνα, νὰ ἔρθει στὸ γραφεῖο σας νὰ δώσει μαρτυρία περὶ τοῦ προσώπου μου, νὰ σᾶς ἐπιστήσει τὴν προσοχὴ καὶ νὰ σᾶς προειδοποιήσει γιὰ τὴ λάθος κατεύθυνση ποὺ πήρατε μὲ τὴν πολεμική σας πρὸς τὸ πρόσωπό μου.

Θεωρεῖτε πὼς ἀκροβατῶ εὐρισκόμενος στὰ ὅρια τῆς Ὀρθοδοξίας[9]. Θελήσατε μὲ αὐτὸ νὰ ὑποστηρίξετε ὅτι διακατέχομαι ἀπὸ πνεῦμα ταραχῆς καὶ πλάνης. Ὅμως ποῦ βρίσκεται ἡ ταραχὴ καὶ ἡ πλάνη; Σὲ ἐμένα ἢ στοὺς ἐγκάθετους συνεργάτες σας ποὺ δώσατε ἐντολὴ νὰ μοῦ μετατρέψουν τὴ ζωὴ σὲ μαρτύριο; Μὲ ἀποκάλεσαν, τρελλό, πλανεμένο, δαιμονισμένο, εὔχονται νὰ μὲ καθαιρέσετε γιὰ νὰ ἡσυχάσουν[10].

Προσωπικὰ ἔχω γνώση τῆς ἁμαρτωλότητάς μου. Καυχῶμαι ὅμως, πώς, ἂν καὶ ὁ χειρότερος τῶν ἁμαρτωλῶν, ὁ ἀναξιότερος τῶν ἱερέων, βρίσκομαι ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία λατρεύω ὡς σῶμα Χριστοῦ καὶ τὴν διακονῶ μὲ ὅλη μου τὴν ψυχή, μὴ ἀνεχόμενος τὴν ἀλλοίωσή της ἀπὸ τὴν αἵρεση. Μάρτυρές μου οἱ χιλιάδες τῶν πνευματικῶν μου παιδιῶν· ὁρισμένοι ἐξ αὐτῶν κοσμοῦν τὶς τάξεις τῆς ἱερωσύνης καὶ τοῦ μοναχισμοῦ, ἐνδυόμενοι τὸ τιμημένο ράσο.

Καὶ σεῖς, ἀντὶ νὰ μὲ ἐπαινεῖτε, μὲ τιμωρεῖτε. Ἀντὶ νὰ μὲ παροτρύνετε, μὲ συκοφαντεῖτε σὲ ὅποιον λαϊκό σᾶς ρωτήσει γιὰ μένα ἢ διαπιστώσετε πὼς εἶναι πνευματικό μου παιδί. Ἀντὶ νὰ μὲ ἐνθαρρύνετε, διαδίδετε πὼς διακατέχομαι ἀπὸ πνεῦμα πλάνης, πὼς δὲν ξαναείδατε ἄλλον χαρακτήρα τόσο δύστροπο[11], πῶς δὲν θέλετε νὰ ἔχετε καμία σχέση μαζί μου. Ἀντὶ νὰ μὲ προστατεύετε ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς πατριαρχῶν καὶ μητροπολιτῶν, ρίχνετε λάδι στὴ φωτιά, ἐνθαρρύνοντας τὶς ἄθλιες ἐπιβουλὲς τους ἐναντίον μου.

3. Ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας καὶ ἡ μεθόδευση τοῦ μητροπολίτου Θεσσαλονίκης

Τέτοιο παράδειγμα ἄθλιας προπαγάνδας ἐναντίον τοῦ προσώπου μου, ὑπῆρξε ἡ περίπτωση τοῦ μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου. Ὁ συγκεκριμένος μητροπολίτης μοῦ ἐπέρριψε εὐθύνες,[12] ἐξ’ αφορμῆς τῆς δημοσίευσης στόν ἰστότοπο Κατάνυξις, ἄρθρου ἄλλου επωνύμου ἱερέως, πού καταφέρθηκε ἐναντίον οἰκουμενιστικῶν θέσεων καὶ δηλώσεων του[13]. Ἀντὶ νὰ δεῖτε τὴν ἀλήθεια ποὺ σᾶς παρουσίασα προφορικῶς, μὲ στοιχεῖα ἀλλὰ καὶ μὲ ἐπιστολὴ[14], δεχτήκατε ἀσμένως τὴν ἄδικη κατηγορία ἐναντίον μου καί, κινούμενος ἐμπαθώς, βαλθήκατε νὰ μὲ ἐξουθενώσετε μὲ ἐπιστολὲς καὶ κλήσεις σὲ ἀπολογία[15]. Κατόπιν, δῆθεν προτάξατε τὰ στήθη σας νὰ μὲ προστατεύσετε ἀπὸ ἀπειλὴ μηνύσεως τοῦ ἐν λόγω μητροπολίτου ποὺ αἰσθανόταν ἀδικημένος. Στὴν οὐσία ὅμως, ἐκεῖνον προστατεύσατε ἀπὸ ἐνδεχόμενες δικές μου νομικὲς ἐνέργειες γιὰ κατασυκοφάντηση τῆς προσωπικότητάς μου. Καὶ τότε, ὅπως και τώρα, μὲ χαρακτηρίζετε ἀγνώμονα![16]

4. Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως. Τὰ ἀναθέματα. Ἡ Μασονία. Ἡ εὐχὴ θανάτου

Ὅλη ἡ πολεμική σας ἐναντίον μου ἀναβαθμίστηκε ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἤλεγξα μὲ ἀνοιχτή μου ἐπιστολὴ τὸ ἀγαπητό σας πνευματικὸ παιδί, τὸν μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμο[17]. Αὐτός, μὲ περισσὴ ἀναίδεια, καταπατώντας τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση, συνεργάστηκε μὲ τοὺς βλάσφημους αἱρετικοὺς Προτεστάντες καὶ τοὺς ἐπέτρεψε νὰ διανείμουν τὴν “ἁγία γραφή” τους στὸ ἀνυποψίαστο ποίμνιό του, καθὼς καὶ ἠχητικὸ καὶ βιντεοσκοπημένο προσηλυτιστικὸ ὑλικό, ποὺ διαφήμιζε τὶς συγκεντρώσεις τους καὶ τὶς Ὁμιλίες τους στὶς προτεσταντικὲς αἴθουσες. Μὲ τιμωρήσατε τότε μὲ ἀργία[18], ἐνῶ “ἀμελήσατε” νὰ νουθετήσετε τὸν παραβάτη τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἐπίσκοπο Ἀλεξανδρουπόλεως, ὁ ὁποῖος ἀνέλεγκτος καί, φυσικά ἀτιμώρητος, συνέχισε τὴν οἰκουμενιστικὴ του δράση, μὲ ἀποκορύφωμα τὶς ἐξωφρενικὲς θέσεις του σχετικὰ μὲ τὴν ἵδρυση τμήματος ἰσλαμικῶν σπουδῶν στὴν θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ[19].

Ἀπὸ τότε ξεκινήσατε ἐναντίον μου μία σειρὰ "κλήσεων σὲ ἀπολογία", γιὰ ἀπίθανα θέματα καὶ φανταστικὰ γεγονότα! Γιατί, δῆθεν,

ἀναθεμάτισα κατὰ τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη[20],

διένειμα ἔντυπο ὑλικὸ ἀπαγορεύοντας τὸν λαὸ νὰ ἐκκλησιαστεῖ στὸν ἅγιο Δημήτριο κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πατριάρχη στὴ Θεσσαλονίκη,

σᾶς κατηγοροῦσα δημόσια ὡς Μασόνο,

εὐχόμουν τὸν θάνατό σας

καὶ ἕνα σωρὸ ἄλλες ἀνυπόστατες κατηγορίες[21].

Δοξάζω τὸν Θεὸ ποὺ μὲ φώτισε ἐκείνη τὴν ἐποχὴ καὶ διέθετα ἠχητικὸ καὶ βιντεοσκοπημένο ὑλικὸ γιὰ σχεδὸν ὅλες αὐτὲς καὶ ἄλλες τόσες περιπτώσεις καὶ σᾶς ἀποδείκνυα τὴν ἀλήθεια σὲ κάθε περίπτωση[22], χωρὶς ὅμως αὐτὸ νὰ σᾶς ἰκανοποιεῖ. Χρόνια μετά, στὸ ἔγγραφό σας πρὸς τὴ Ἱερὰ Σύνοδο γιὰ τὴν ἀναγκαστικὴ μετάθεσή μου, ἐπανέρχεστε καὶ μὲ κατηγορεῖτε γιὰ τὰ ἴδια γεγονότα![23] Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ ἀκροθίνιο τῆς κατάχρησης ἐξουσίας ἐκ μέρους σας.

5. Ἐπιστολὲς στὸν Πρωθυπουργὸ καὶ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο.

Ἡ λογοκρισία ποὺ ἀσκήσατε τὰ τελευταία ἔτη στὶς ὁμιλίες καὶ στὴν ἀρθρογραφία μου, ἐκδηλώθηκε ἰδιαιτέρως στὶς ἐπιστολές μου πρὸς τὸν πρωθυπουργὸ κ. Τσίπρα[24] καὶ τὸν μακαριώτατο ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο[25].

Οἱ ἐπιστολές μου αὐτές, τόσο ἡ πρώτη γιὰ τὸ θέμα τοῦ συμφώνου συμβίωσης ὁμοφυλοφίλων, ὅσο καὶ ἡ δεύτερη γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀποδοχῆς τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης ἐκ μέρους τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, προκάλεσαν τὴν ἀρχιερατικήν σας ὀργὴ ἐναντίον μου.[26] [27] Ἀντί, μιμούμενος τοὺς ὁμολογητάς ἁγίους ἱεράρχας, νὰ σηκώσετε τὴν ποιμαντική σας ράβδο κατὰ τοῦ βλάσφημου καὶ ἀρνησίθεου πρωθυπουργοῦ, γιὰ τὴν ἀντιχριστιανική του στάση στὸ θέμα τῆς αἰσχρῆς ὁμοφυλοφιλίας, παραμονὴ Πρωτοχρονιᾶς, μὲ ἐπιπλήξατε σφοδρότατα ἀπειλώντας μὲ[28]. Ἀντὶ νὰ λάβετε θέση εἰς τὴν Ἱεραρχία τοῦ Νοεμβρίου 2016 φροντίζοντας ὥστε νὰ καταδικασθοῦν οἱ ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐσεῖς πατρονάροντας τὴν ψευδοσύνοδο, διαδραματίσατε ἕναν καταλυτικὸ ρόλο, ὥστε νὰ ἀποδεχτεῖ ἡ Ἱεραρχία τὴν εἰσήγηση τοῦ μητροπολίτου Σερρῶν[29]. Καὶ ἐπειδὴ ἐσεῖς ἐπιλέξατε τὴν διπλωματικὴ ὁδὸ τόσο ὡς πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸ ὅσο καὶ ὡς πρὸς τὸν ἀρχιεπίσκοπο, δὲν ἀνεχθήκατε τὴν δική μου ὁμολογιακὴ παρέμβαση καὶ πρὸς τοὺς δύο. Ἀλλά φρονῶ, πὼς μὲ τὴν διπλωματία ἀπολέσατε τὴ διάκριση. Διότι ὅπου διπλωματία στὴν Ἐκκλησία ἐκεῖ ὑποκρισία!

Ὄσον ἀφορά στὴν ἐπιστολή μου στὸν μακαριώτατο ἀρχιεπίσκοπο, μὲ κατηγορεῖτε ὅτι παραθεώρησα μὲ τρόπο ἀντικανονικὸ τὴν οἰκεία μου προϊσταμένη ἀρχή, δηλαδὴ τὴν Ἱ. Μ. Θεσσαλονίκης, στὴν ὁποία ἀνήκω κανονικῶς καὶ οὐσιαστικῶς ὡς κληρικὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Τοῦ Χριστοῦ. Στὴν προκειμένη περίπτωση δὲν ὑφίσταται ἀντικανονικότητα, καθὼς ἡ ἐπιστολή μου δὲ ἦταν ὑπηρεσιακὸ ἔγγραφο, δὲν εἶχε τὴ σφραγίδα τοῦ ναοῦ, ἀλλά ἀποτελοῦσε προσωπική μου ἀνοιχτὴ ἐπιστολή. Παρὰ τὴν ἰδιότητά μου τοῦ κληρικοῦ συγκεκριμένης μητρόπολης, δὲν παύω νὰ φέρω τὴν ἰδιότητα τοῦ Ἕλληνα πολίτη καὶ τοῦ θεολόγου. Ἀπὸ τὸ Σύνταγμα ἔχω κατοχυρωμένο δικαίωμα νὰ ἀπευθύνω προσωπικὲς ἐπιστολὲς σὲ ὅποιον θέλω[30]. Εἶναι μία προσωπική μου ἐπιστολή. Καὶ προσωπικὴ ἐπιστολὴ μπορῶ νὰ στείλω σὲ ὁποιονδήποτε ἀκόμα καὶ μὲ τὴν... ἄδειά σας, ὅπως σαφῶς διατυπώσατε σὲ προγενέστερο γράμμα σας![31]

Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο φθάσαμε ἀκριβῶς στὸν πυρήνα τοῦ μεταξὺ μας προβλήματος ποὺ προσπαθεῖτε νὰ τὸ καλύψετε μὲ τὴν ἐπίκληση τῆς νομιμότητας καὶ τῆς κανονικότητας. Τίθεται ἐπιτακτικὰ τὸ ἐρώτημα: Ἐπιτρέπουν οἱ κανόνες τὸν ἔλεγχο τῶν αἱρετικῶν Πατριάρχων καὶ Ἐπισκόπων πέρα ἀπὸ κάθε τοπικὴ ἢ ὑπηρεσιακὴ ἁρμοδιότητα; Εἶναι, μὲ ἄλλα λόγια, σύμφωνη μὲ τοὺς Ἱεροὺς κανόνες καὶ τὰ πατερικὰ παραδείγματα ἡ στάση, τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα μου ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους;

6. Ἡ στάση μου ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους εἶναι Ὀρθόδοξη. Πατερικὰ παραδείγματα

Ὡς ἱερέας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Τοῦ Χριστοῦ ἔχω ὑποχρέωση σὲ ζητήματα Πίστεως, βάσει τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν λόγων τῶν ἁγίων Πατέρων, νὰ ἀντιδρῶ σὲ ὅ,τι πολεμᾶ τὴν Ἐκκλησία. Ὡς Ὀρθόδοξος κληρικὸς ἔχω καὶ δικαίωμα καὶ ὑποχρέωση, ὅπου ἀκούγεται αἱρετικὸς λόγος, ὅπου συμβαίνει δημόσια ἐκφερόμενη πλάνη, νὰ ἐκφράζομαι δημόσια. Αὐτὴ εἶναι ἡ γραμμὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀναλλοίωτη Ὀρθόδοξη συνείδησή τους καὶ στοιχίζεται μὲ τὶς ἀλάθητες ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ θυμίσω τὴ ρήση τοῦ ἁγίου τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας καὶ μεγάλου δογματολόγου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὅτι, ὅταν θὰ ἔλθει καιρὸς ποὺ μία γιαγιὰ δὲ θὰ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἐλέγχει τὸν πατριάρχη, θὰ ἔρθει ἡ καταστροφὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐσεῖς, ὁ μητροπολίτης μου, ἐκφράζετε μία διαφορετικὴ θέση ἀπὸ ἐκείνη τῶν παλαιοτέρων καὶ ἀναγνωρισμένων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς ἁγίων Πατέρων στὸ θέμα τοῦ ἐλέγχου τῶν ἐπισκόπων καὶ πατριαρχῶν ἀπὸ κατώτερους σὲ ἱεραρχία κληρικοὺς χωρὶς δέσμευση τοπικῶν ὁρίων, ἀκόμη καὶ ἀπὸ λαϊκούς. Οἱ δικές σας θέσεις ταυτίζονται μὲ τὶς πλάνες ἀπόψεις τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καὶ τῆς οἰκουμενιστικῆς προπαγάνδας, ποὺ συκοφαντούν τὸν παραδοσιακὸ ἔλεγχο τῆς αἵρεσης ὡς ἀπευκταῖες "λεκτικὲς διαμάχες" καὶ ἀπαγορεύουν αὐτὸ ποὺ οἱ ἅγιοι Πατέρες ἐπιβάλλουν[32]. Εἶναι ἀξιοσημείωτο πὼς δὲν ἔχετε στὴν πνευματική σας φαρέτρα Πατερικές θέσεις, γιὰ νὰ στηρίξετε τὴν ἀντορθόδοξη ἄποψή σας.

Παραδείγματα ἁγιοπατερικὰ ἀντιαιρετικῆς καὶ ὁμολογιακῆς δράσης, σᾶς εἶχα καταθέσει γραπτῶς στὴν ἀπολογία μου γιὰ τὴν ὑπόθεση τοῦ μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως[33]. Ἀλλὰ ἐσεῖς χωρὶς νὰ καταδεχτεῖτε νὰ τῆς ρίξετε μία ματιά, μοῦ τὴν ἐπιστρέψατε ὡς ἀπαράδεκτη[34]. Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε ἐδῶ, ἀπὸ σεβασμὸ στὸ πρόσωπό σας, νὰ καταγράψω τὰ ἐπιχειρήματα ἐκείνης τῆς ἐπιστολῆς μου "ὄχι ὡς διδάσκων, ἀλλ’ ὡς ὑπομιμνήσκων, καταθέτοντας τὰ ἀκόλουθα περιστατικὰ ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, τὰ ὁποία στηρίζουν τὴν ἄποψη ὅτι σὲ θέματα Πίστεως ὑπερβαίνονται τὰ ὅρια τῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαιοδοσιῶν καὶ ὅτι οὐδεὶς ἐπιτρέπεται νὰ σιωπᾶ «κινδυνευούσης τῆς Πίστεως», ἀκόμη καὶ οἱ ἐκκλησιαστικῶς ὑφιστάμενοι.

[1]. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἤδη πρὸ τῆς συγκροτήσεως τοπικῆς Συνόδου στὴν Ἀλεξάνδρεια (430) εἶχε ἐκφρασθῆ κατὰ τῶν διδασκαλιῶν τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχου Κ/Πόλεως Νεστορίου σὲ ἐπιστολές του πρὸς τοὺς Μοναχούς τῆς Ἀλεξανδρείας[35] καὶ τοὺς κληρικοὺς τῆς Κ/Πόλεως[36] «ἵνα παύσῃ σκάνδαλον οἰκουμενικόν»[37]· μετὰ δὲ τὴν τοπικὴ ἐκείνη Σύνοδό του, συνέστησε στὸ ποίμνιο τοῦ Νεστορίου νὰ δείξει ἀνυπακοὴ καὶ ἀπείθεια στὸν Νεστόριο, ἤδη πρὸ τῆς συγκλήσεως τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου[38]. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἐπεσήμανε στὸν αἱρετικὸ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ὅτι ὁ ἴδιος φοβούμενος τὸν σκανδαλισμὸ τῶν πολλῶν ἀπὸ τὴν αἵρεση ἀναγκάζεται νὰ μιλήσει: «... τὸ σκανδαλίσαι καὶ μόνον ἕνα τῶν μικρῶν τῶν πιστευόντων εἰς τὸν Χριστὸν ἀφόρητον ἔχει τὴν ἀγανάκτησιν. Εἰ δὲ πληθὺς εἴη τοσαύτη τῶν λελυπημένων, πῶς οὐχ ἁπάσης εὐτεχνίας ἐν χρείᾳ καθεστήκαμεν πρός γε τὸ δεῖν ἐμφρόνως περιελεῖν τὰ σκάνδαλα καὶ τὸν ὑγιᾶ τῆς πίστεως κατευρῦναι λόγον τοῖς ζητοῦσι τὸ ἀληθές»[39];

[2]. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς, ὄντας λαϊκὸς ἀκόμη Ὑπουργὸς τοῦ Χαλιφάτου στὴ Δαμασκό, περὶ τὸ ἔτος 730, ἀπέστειλλε ἐπιστολὲς κατὰ τῆς Εἰκονομαχίας στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ προέτρεπε τοὺς πιστοὺς νὰ τὶς διαδίδουν, στὶς ὁποῖες ἀναιροῦσε τὴν ἐπιχειρηματολογία τῶν αἱρετικῶν καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Αὐτοκράτορος Λέοντος Γ΄· «καὶ διὰ πάντων ἔσπευδεν ὁ τῆς ἀληθείας νέος ἀθλητὴς, ὡς διὰ κύκλου τινὸς τὰς ἐπιστολὰς ἀπὸ χειρῶν εἰς χεῖρας διαβαίνειν τοῖς πιστοῖς, καὶ κρατύνεσθαι τὸ ὀρθόδοξον»[40].

[3]. Ὁ λαϊκὸς ἀξιωματοῦχος Εὐσέβιος, ἀργότερα Ἐπίσκοπος Δορυλαίου, ἀντέδρασε κατὰ τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχου Νεστορίου καὶ τὸν ἀντιμετώπισε πρόσωπο πρὸς πρόσωπο μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὅταν ἐκεῖνος κήρυξε τὴ χριστολογική του αἵρεση κατὰ τῆς θεοτοκίας τῆς Παναγίας μας[41]. Ὁ Εὐσέβιος συνέχισε τὴ δράση δημοσιοποιώντας μὲ τοιχοκόλληση ἕνα λίβελλο κατὰ τοῦ Νεστορίου, ὅπου ἐπεσήμαινε τὴν αἵρεση τοῦ Πατριάρχου[42]. Ὁ Εὐσέβιος αὐτὸς ὄχι μόνο δὲν τιμωρήθηκε, ἀλλὰ προήχθη καὶ σὲ Ἐπίσκοπο καὶ πρωτοστάτησε καὶ κατὰ τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ!

[4]. Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ φίλου του Ἁγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, περιῆλθε ὅλη τὴ Βόρειο Ἀφρικὴ καὶ τὴν Ἰταλία ἐνημερώνοντας τοὺς Μοναχοὺς περὶ τοῦ Μονοθελητισμοῦ καὶ κατέληξε στὴ Ρώμη, ὅπου προκάλεσε τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου τοῦ Λατερανοῦ (Ὀκτώβριος 649) καὶ τὴν καταδίκη τοῦ Μονοθελητισμοῦ, μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Μαρτίνο Πάπα Ρώμης, τελειωθέντα ἀργότερα στὴν ἐξορία[43].

[5].Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὁρίζει ὡς ὑποχρέωση πάντων, σπουδαίων καὶ ταπεινῶν, διδασκόντων καὶ διδασκομένων, τὴν ἀντίδραση κατὰ τῶν αἱρετιζόντων: «Ἐντολὴ γὰρ Κυρίου μὴ σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως [...] Ὥστε, ὅτε περὶ Πίστεως ὁ λόγος οὐκ ἔστιν εἰπεῖν, “ Ἐγὼ τίς εἰμι;” [...] Ὥστε καὶ αὐτὸς ὁ πένης πάσης ἀπολογίας ἐστέρηται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, μὴ τανῦν λαλῶν, ὡς κριθησόμενος διὰ τοῦτο καὶ μόνον»[44] · καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο: «Οὐ μόνον εἰ βαθμῷ τις καὶ γνώσει προέχων ἐστὶν ὀφείλει διαγωνίζεσθαι͵ λαλῶν καὶ διδάσκων τὸν τῆς ὀρθοδοξίας λόγον͵ ἀλλὰ γὰρ καὶ εἰ μαθητοῦ τάξιν ἐπέχων εἴη͵ χρεωστεῖ παρρησιάζεσθαι τὴν ἀλήθειαν καὶ ἐλευθεροστομεῖν. Οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος τοῦ ἁμαρτωλοῦ͵ ἀλλὰ τοῦ θείου Χρυσοστόμου͵ ἐπεὶ καὶ ἄλλων πατέρων.»[45]

[6]. Σαφέστερος πάντων ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐπ’ ἀφορμῇ τῆς Ἑορτῆς τῆς Συνάξεως τῶν Ἀρχαγγέλων, οἱ ὁποῖοι ἀντέδρασαν στὴν πτώση τοῦ (ἀνωτέρου αὐτῶν) Ἑωσφόρου, γράφει ἐπί λέξει περὶ τῆς ἀντιδράσεως τῶν ὑφισταμένων στὸ κακό: «Τί λοιπὸν ἄτακτον ἢ ἄτοπον ἀκολουθεῖ, ἂν ὁ κατώτερος Μιχαὴλ ὁ μείνας ἐν τῷ ἀγαθῷ, βλέπων τὰς ἀνωτέρω ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας νὰ ἐκπίπτωσι τοῦ ἀγαθοῦ ἐμύησεν αὐτὰς καὶ ἐδίδαξε νὰ μένωσιν ἐν τῷ ἀγαθῷ; βέβαια οὐδέν. Καὶ ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶς δὲ [ἀνθρωπίνῃ] ἱεραρχίᾳ, τοῦ ἱερέως καὶ ἱεράρχου ἀτακτούντων καὶ κακῶς φρονούντων, καὶ διάκονος καὶ μοναχὸς εὐτακτοῦντες καὶ ὀρθῶς φρονοῦντες δύνανται νουθετῆσαι καὶ εὐτακτῆσαι αὐτούς, καθὼς τὰ παραδείγματά εἰσι πάμπολλα»[46].

Εἶναι πασιφανές, λοιπὸν, ὅτι μὲ ὅλα ὅσα πράττουν καὶ λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, μᾶς βεβαιώνουν ὅτι σὲ θέματα Πίστεως δὲν ὑποτασσόμαστε σὲ σφάλλοντες Ἀρχιερεῖς. Ὅταν κινδυνεύει ἡ Πίστη, ὀφείλουν νὰ ἀντιδροῦν ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ καὶ ὄχι μόνον οἱ Ἐπίσκοποι. Ἄλλωστε, τὸ εἴδαμε καὶ στὶς παραινέσεις τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, τὸ νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τέτοια θέματα ἀκόμη καὶ οἱ ὑφιστάμενοι. Τέλος, εἶναι σαφὲς ὅτι πουθενὰ δὲν παρατηροῦνται στὰ ὡς ἄνω ἱστορικὰ παραδείγματα περιορισμοὶ τοπικῆς δικαιοδοσίας, ὅταν πρόκειται γιὰ αυτὰ".[47] Συνεπῶς, μὴν προσπαθεῖτε νὰ φέρετε προσκόμματα στὴν ἀντιαιρετική μου δράση, γιατί ἀκολουθῶ τὴν Ὀρθόδοξη ἁγιοπατερικὴ μέθοδο ἡ ὁποία μᾶς δείχνει τὸν δρόμο.

7. Ἡ Ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης. Ὁ Οἰκουμενισμὸς στὴν Ι. Μ. Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας, "οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη, οὔτε Σύνοδος" ἦταν ἡ λεγομένη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης[48]. Ἡ ἐξήγηση τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς εἶναι σαφέστατη, μὲ ἀτράνταχτα ἐπιχειρήματα ἀπὸ θεολογικῆς καὶ ἐκκλησιολογικὴς ἀξιολόγησης. Ἄλλωστε, ἡ ἀπόφαση αὐτὴ τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας, στοιχεῖται πλήρως μὲ τὴν Πατερικὴ θεολογία στὴν ἑρμηνεία τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν γένει Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας μας. Μὲ ἁπλὰ λόγια ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης, εἶναι ψευδοσύνοδος, κατὰ μία ἔννοια Ληστρική, σίγουρα αἱρετική, προδοτική, ἐνδεικτική τῆς κατρακύλας τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας. Οἱ μητροπολίτες της σὲ ἀποσύνθεση.

Τί εἴδαμε στὴν ψευδοσύνοδο; Τί ἀποφάσισαν; Τί ἀποδέχθηκαν;

Παρουσία τῶν αἱρετικῶν, ἀπουσία τῶν τεσσάρων μεγάλων Ἐκκλησιῶν.

Καταστρατήγηση τῆς μοναδικότητος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπώλεια μὲ συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς ἀποκλειστικότητας τῆς σωστικῆς ἰδιότητος τῆς μόνης χαριτωμένης Ἐκκλησίας.

Ἡ ψευδοσύνοδος ἀρνήθηκε τὴν ἑνιαία διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ συνοδικῶς διατυπωμένη ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ προϋπόθεση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας.

Ἀποδέχθηκε ἐκλησιολογικὴ ταυτοποίηση τῶν αἱρετικῶν.

Ἐκκλησιοποίηση τῶν βλάσφημων Προτεσταντῶν.

Συνοδικὴ θεμελίωση τῶν ἀχαρίτωτων μικτῶν γάμων.

Πρωτοφανὴς συνοδικὴ ἐπικύρωση τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν - Αἱρέσεων (ΠΣΕ).

Παποκαισαροποίηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.

Ἐξευτελισμὸς τῶν ἐν παρουσία ἐπισκόπων μὲ τὴν μὴ δυνατότητα ὑπογραφῆς.

Περιφρόνηση τῶν ὑπολοίπων ποὺ δὲν εἶχαν τὴ δυνατότητα παρουσίας.

Συμμορίες οἰκουμενιστῶν συμμετεχόντων.

Προπαγάνδα ἀστείρευτη μὲ τὴν βοήθεια τῆς κρατικῆς τηλεόρασης[49].

Σὲ πρῶτο πλάνο οἱ προσκυνητὲς τῆς παντόφλας τοῦ Πάπα ἐπίσκοποι τοῦ οἰκουμενικοῦ θρόνου.

Τιμημένοι οἱ ἄτιμοι ἐπίσκοποι τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας, τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας, τῆς θεωρίας τῶν κλάδων, τῆς θεωρίας τῶν δύο πνευμόνων, τῆς ἀγαπητικῆς θεολογίας.

Δὲν κατονόμασε καὶ δὲν καταδίκασε αἱρετικούς.

Ἀξιολογεῖ θετικὰ τὰ κείμενα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, μερικὰ ἀπὸ τὰ ὁποία εἶναι γεμάτα ἀπὸ ἐκκλησιολογικὲς αἱρέσεις, ὅπως τὰ κείμενα τοῦ Balamand (1993), τοῦ Porto Alegre (2006), τῆς Ραβέννας (2007) καὶ τοῦ Πουσᾶν (2013).

Ἔπρεπε νὰ ἐπιλυθεῖ, μὲ ἐπαναφορὰ τοῦ παλαιοῦ, πατρίου, ἡμερολογίου, τὸ θέμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίου, τὸ ὁποῖο μεταρρυθμίστηκε πραξικοπηματικά, χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση καὶ διασπᾶ ἐπὶ ἑκατὸ περίπου χρόνια τὴν λειτουργικὴ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων.

Δὲν καταδίκασε τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,

καὶ ἄλλα τόσα...

Καὶ ὁ παναγιώτατος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, τιμητὴς καὶ προαγωγὸς τῶν ἀποφάσεων τῆς Προδοσίας. Ἐ! Αὐτὸ ἂν δὲν εἶναι οἰκουμενισμὸς ἐκ μέρους σας, τί εἶναι;

Ἡ στάση σας αὐτὴ, ἔναντί τῆς ψευδοσυνόδου καὶ τῶν ἀποφάσεών της, ὑπερτερεῖ ὅλων τῶν προηγουμένων οἰκουμενιστικῶν δράσεών σας. Δὲν εἶναι ἀξιοπερίεργο, ἀλλὰ δυστυχῶς αὐτονόητο, ὡς εἰσηγητὴς τοῦ οἰκουμενιστικοῦ πνεύματος στὴν ἱστορικὴ μητρόπολη τῆς ἁγιοτόκου Θεσσαλονικης, νὰ δηλώνετε πὼς ποτὲ δὲν ἀσχοληθήκατε μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, κατὰ συνέπεια οὔτε τὸν πολεμήσατε![50] Ἕρμαιο οἱ Θεσσαλονικεῖς στὶς ὀρέξεις τῆς παναίρεσης… Ἐσεῖς ἀγωνίζεστε, καὶ καλῶς πράττετε βεβαίως, ὑπὲρ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτων, ὑπὲρ τῆς φιλτάτης Μακεδονίας, καθὼς καὶ ἐπιτελεῖτε καὶ ἕναν ἀντιαιρετικὸ ἀγώνα πολεμώντας τοὺς ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά. Ἀλλά ὅμως, ὡς γνωστόν, πιὸ ἐπικίνδυνος εἶναι ὁ ἐσωτερικὸς ἐχθρός. Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ Οἰκουμενισμὸς γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν κάνετε ἀπολύτως τίποτα.

Σὲ καμία ἐνορία τῆς μητροπόλεώς σας δὲν ἀκούγεται ἡ λέξη "Οἰκουμενισμός". Ὀρθόδοξο ἀντιοικουμενιστικὸ κήρυγμα δὲν ἔχει ἀκουστεῖ. Στοὺς δύο μοναδικοὺς Ναοὺς ποὺ ἀκούγεται, οἱ ἱερεῖς ποὺ ἀντιστεκόμαστε στὴν παναίρεση καὶ ὁμιλοῦμε ἐναντίον της, τιμωρούμαστε ἀπό σᾶς. Θὰ μπορούσατε νὰ μᾶς χρησιμοποιήσετε, τὸν πατέρα Θεόδωρο Ζήση καὶ τὸν πατέρα Νικόλαο Μανώλη, στὴν ἐνημέρωση τοῦ ποιμνίου γὶ αὐτὸν τὸν θανάσιμο κίνδυνο. Ἀντί αὐτοῦ, ἐσεῖς καὶ οἱ συνεργάτες σας σφυρίζετε ἀνέμελα καὶ κοιμάστε τὸν ὕπνο τοῦ δικαίου, ἐνῶ ἡ φωτιὰ τοῦ νεοεποχίτικου συγκριτιστικοῦ πνεύματος τῆς πανθρησκείας κατακαίει τὰ σπίτια μας, καταστρέφει τὴν Πίστη μας. Χρυσώνετε τὸ χάπι τῆς αἱρέσεως καὶ μᾶς τὸ σερβίρετε πρὸς κατανάλωση… Γιὰ τοὺς δηλητηριασμένους πιστοὺς ποιὸς θὰ δώσει λόγο στὸ Θεό; Ἐμεῖς ποὺ φωνάζουμε "ΠΡΟΣΟΧΗ, ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ" ἢ ἐσεῖς ποὺ παροτρύνετε "ΥΠΑΚΟΥΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΙΤΕ ΤΟ"!

Δὲν ἦταν τυχαῖες ὅλες οἱ προηγούμενες οἰκουμενιστικὲς σας πράξεις. Οὔτε ἡ παρουσία σας, διὰ τῆς ὁποίας εὐλογήσατε οἰκουμενιστικὰ συνέδρια στὴν πόλη μας ἦταν τυχαία, οὔτε ἡ παρουσία σας σὲ δῆθεν ἀντιαιρετικὸ συνέδριο στὸ Βόλο (πιὸ αἱρετικὸ δὲ γινόταν), ὅπου στεγάζεται ὡς γνωστὸν τὸ κέντρο τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας, τῆς Ἀκαδημίας μεταπατερικῶν σπουδῶν, στὴν Ἱ. Μ. Δημητριάδος[51]. Εἶστε ὑπεύθυνος γιὰ τὴν μαύρη ἡμέρα τῆς πόλης μας, ὅταν ὁδηγήσατε τὸν Πατριάρχη τῆς αἵρεσης τῶν Ἀρμενίων ἐντὸς τῶν Ι. Ναῶν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ καὶ ἁγίου Δημητρίου, καὶ συγκεκριμένα τὸν ὠθήσατε πρὸς προσκύνηση τῶν ἁγίων Τραπεζῶν, καταπατώντας τοὺς ἱεροὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ ἀπαγορεύουν αὐστηρότατα τέτοιες καταστάσεις[52]. Καὶ δὲν ἀρκοῦσε αὐτὸ ἀλλὰ δεχτήκατε τὴν παρουσία Ἀρμένιου ἐπισκόπου καὶ στὴν χειροτονία τοῦ μητροπολίτου Γρεβενῶν, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Πολιούχου μας, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας[53]. Βεβαίως, δὲν ἀντέχει σχολιασμοῦ ἡ δικαιολογία πού μοῦ ἀπευθύνατε μὲ ὀργισμένη ἐπιστολή σας, διότι σᾶς ἐνόχλησε ἕνα δημοσίευμα τοῦ ἰστολογίου "Κατάνυξις" τὸ ὁποῖο τὸ συνδέετε μὲ τὸ πρόσωπό μου καθὼς οἱ διαχειριστὲς του εἶναι πνευματικά μου παιδιά. Ἁπλὰ παραθέτω τὸ συγκεκριμένο ἀπόσπασμα τῆς ἐπιστολῆς σας γιὰ νὰ διαβάσετε τί μοῦ εἴχατε ἀποστείλει τότε καὶ ἴσως μετανοήσετε γιὰ τὰ ἀνυπόφορα αὐτὰ λόγια, ποὺ ἀποτελοῦν κατὰ τὴ γνώμη σας Ὀρθόδοξη ἀπάντηση στὰ ὅσα αἱρετικὰ ἔγιναν ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἐκ μέρους σας!

 “…Ὁ Πατριάρχης τῶν Ἀρμενίων ἐπεσκέφθη τὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ κατὰ τὴν εἴσοδό του στο ἱερὸ Βῆμα, παρόντος ἐμοῦ καὶ πολλῶν ἱερέων, ἔμπροσθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ἔκαμε σχῆμα εὐλαβείας κλίνας τὴν κεφαλὴ καὶ ἔκαμε τὸν σταυρὸ του. Καὶ αὐτὸ πάτερ τὸ ἐβάλατε στὸ blog. Τὴν ἴδια ὥρα τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πατριάρχου, πλῆθος ἐπισκεπτῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, Ἑλλήνων, Ῥώσων, Εὐρωπαίων, Ἀμερικανῶν καὶ πλείστων ἄλλων, ὡς συνήθως εἰσήρχοντο στὸ Ναὸ καὶ προσηύχοντο ἀσπαζόμενοι τὶς εἰκόνες καὶ τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου μας. Χρόνια γίνεται αὐτὸ καὶ δὲν σᾶς ἐπείραξε.

Καὶ γιὰ τὸν ἀρχιεπίσκοπο τῶν Ἀρμενίων, ὁ ὁποῖος ἦτο ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ὄρθιος, πλησίον τῆς ἐξόδου, κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς χειροτονίας τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γρεβενὼν κ. Δαβίδ, σᾶς εἴπαν ψέμματα, πάτερ οἱ πληροφοριοδότες σας. Πρὸ τῆς Μικρᾶς Εἰσόδου, ὁ Ἀρμένιος Ἀρχιεπίσκοπος ἦλθε σὲ μένα καί μοῦ εἶπε διακριτικά : «Μὲ συγχωρεῖτε, διότι θὰ ἀποχωρήσω γιά νά τελέσω τὴν Θεία Λειτουργία στήν ἐκκλησία μας». «Να πάτε στό καλὸ καὶ καλῇ δύναμη» τοῦ εἶπα. Σεῖς, γιατὶ γράφετε ψέμματα, πάτερ; Καὶ γιατὶ προσβάλλετε μερικὲς χιλιάδες Ἀρμενίων συμπολιτῶν πού ἤλθαν ἀπὸ παλαιὰ στή Θεσσαλονίκη κατατρεγμένοι ἀπὸ τοὺς Τούρκους Ἰσλαμιστές; Καὶ ἂν ἰσχυρίζεσθε ὅτι αὐτὰ δέν τὰ γράφετε σεῖς, τότε γιατὶ δὲν τὰ καταδικάζετε μὲ δημόσια δήλωσή σας, στούς συγκεκριμένους ἰστοχώρους, γιά νά μὴν σκανδαλίζονται οἱ πιστοί; Ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες δέν ἔχομε μερικὰ ἑκατομμύρια συμπολιτῶν μας μὲ ἄριστα ὠργανωμένες ἀρχιεπισκοπὲς καὶ Μητροπόλεις πού ἀπολαμβάνουν ἰσοπολιτεία καὶ ἰσονομία, καθὼς καὶ ἀναγνώριση ἀπὸ τὶς κρατοῦσες χριστιανικὲς ὁμολογίες; Καὶ βεβαίως ἀγνοεῖτε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας καὶ τὸ Κράτος μας δέχεται στίς ἐπίσημες Δοξολογίες τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων καὶ τῆς Πρώτης τοῦ ἔτους ὄλες τίς ἀνεγνωρισμένες χριστιανικὲς ὁμολογίες καὶ ὅτι προσφωνεῖ τοὺς ἐκπροσώπους των;…”[54]

Ἐσεῖς κάνετε ὅλες αὐτὲς τὶς αἱρετίζουσες δράσεις καὶ οἱ ἄλλοι σᾶς φταῖνε ποὺ σχολιάζουν ἢ ἀντιδροῦν μὲ ὅλα αὐτά. Ἐσεῖς μᾶς συνηθίζετε σὲ νεοποχίτικα συστήματα, ὅπως ὁ περίφημος χριστουγεννιάτικος ἀστερόκοσμος[55], μὲ μάγους τῆς χριστουγεννιάτικης πλατείας, ἁγιοβασίληδες, ἐργοστάσιο δώρων τοῦ ἀϊ Βασίλη, τὸ γραφεῖο τοῦ ἀϊ Βασίλη, νεράιδες κτλ., καὶ τὴ συμμετοχὴ τῆς μητροπόλεώς σας, ποὺ κατασκεύασε μὲ προτεστάντικη ἔμπνευση τὴν νεοεποχίτικη φάτνη μὲ τὴ λεγομένη “ἁγία οἰκογένεια” τῆς αἱρετικῆς γνωστικῆς διδαχῆς καὶ μὲ "τὰ κρίνα" στὴ μαγγούρα τοῦ φερομένου ὡς “Ἰωσήφ”... Αὐτὰ δὲ σᾶς ἐνόχλησαν, ἀλλὰ ἡ ὀργισμένη ἀντίδραση εὐλαβῶν χριστιανῶν σᾶς ἐνοχλεῖ.

Ὁ κόσμος ὅμως δὲν τρώει κουτόχορτο καὶ δὲν δέχεται νὰ κάνει ὑπακοὴ σὲ ὁτιδήποτε ἀντιβαίνει στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη του, στὸ Ὀρθόδοξο βίωμά του, στὰ Ὀρθόδοξα ἤθη καὶ ἔθιμα.

Ἔχετε ἰδέα ἢ ὄχι γιὰ τὸ τί συμβαίνει στὰ κοιμητήρια τῆς Ἀναστάσεως στὴ Θέρμη;

Εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἀλήθεια ὅτι μὲ τὶς εὐλογίες σας οἱ ἱερεῖς τῆς μητροπόλεώς σας ποὺ διακονοῦν ἐκεῖ, τελοῦν Τρισάγια καὶ σὲ τάφους Ἀρμενίων καὶ ἄλλων αἱρετικῶν;

Εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἔχετε ἀπαγορεύσει κατὰ τὴ βάπτιση τῶν νηπίων νὰ γίνεται πλήρης βύθισης (βάπτιση) ἐντός τοῦ ὕδατος (μὲ συνέπεια νὰ μὴν βαπτίζεται σωστὰ ὁ κατηχούμενος) καὶ χρειάζεται εἰδικὴ εὐλογία γιὰ νὰ τελεσθεῖ τὸ μυστήριο κατὰ τὴν ἀκριβή τάξη;

Εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἔχετε ἀπαγορεύσει τὴν ἐκφώνηση τῶν αἰτήσεων τῶν κατηχουμένων κατὰ τὴ θεία Λειτουργία;

Ὅτι ἐπίσης ἔχετε ἀπαγορεύσει τὴν ἀνάγνωση τῶν ἀναθεμάτων κατὰ τῶν αἱρετικῶν τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας;

Ὅτι εἶστε πολὺ ἀνεκτικὸς μὲ κάποιους ἐκ τῶν ἱερέων σας ποὺ συμμετέχουν στὴν ἑβδομάδα συμπροσευχῶν στὸν αἱρετικὸ ναὸ τῆς ἀσπίλου συλλήψεως στὴν ὁδὸ Φράγκων;

Ὅτι τιμᾶται ἰδιαιτέρως τοὺς συμμετέχοντες καὶ εμψυχωτές ἐκεῖ καθηγητὲς τοῦ ΑΠΘ, δίνοντας τὴν εὐλογία σας γιὰ κατηχητικὲς Ὁμιλίες στὰ ἐνοριακὰ πνευματικὰ κέντρα διαφόρων Ναῶν σας;

Δὲν εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ πλέον οἰκουμενιστὲς καθηγητὲς εἶναι συνεργάτες σας στὸ περιοδικὸ τῆς Μητροπόλεως "Γρηγόριος Παλαμᾶς";

Μήπως δὲν εἶστε ἐπίτημος πρόεδρος τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ Ἱδρύματος "Κέντρο Οἰκουμενικῶν, Ἱεραποστολικῶν καὶ Περιβαλλοντικῶν Μελετῶν «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου» (CEMES), μὲ εἰδικὴ δράση γιὰ τὴν διάδοση τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης;[56]

Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσότερα, τί ἀποδεικνύουν; Κατὰ τὴν ἄποψή μου, τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Θεσσαλονίκης στὸν ἀντίθεο καὶ μασονικὸ Οἰκουμενισμὸ.

8. Κανονικότητα καὶ νομιμότητα

Μέχρι σήμερα σᾶς μνημονεύω κανονικὰ ὡς μητροπολίτη Θεσσαλονίκης σὲ ὅλες τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Σᾶς ἀναγνωρίζω ὡς νόμιμο ἐπίσκοπο τῆς μητροπόλεως καὶ ὡς κανονικό, παρότι πολλοὶ ἄλλοι ἔχουν ἀντιρρήσεις μὲ τὴν κανονικότητά σας καὶ τὶς ἐκφράζουν δημόσια[57]. Οὐδέποτε ἔθεσα κάποιο τέτοιο ζήτημα. Συνεπῶς δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὴ σύστασή σας νὰ σέβομαι τὴν κανονικότητα καὶ τὴν ἁγιότητα τῆς κατὰ Ἀνατολᾶς Ὀρθοδόξου, Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν νομιμότητα τῆς τοπικῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Μὲ ὅλα τὰ ἀνωτέρω νομίζω φαίνεται ξεκάθαρα ποιὸς πρέπει νὰ φροντίζει νὰ σέβεται τὴν κανονικότητα καὶ ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας.

Θὰ ἔπρεπε ἐπίσης νὰ εἶστε πολὺ προσεκτικὸς, ὅταν μοῦ ἀποδίδετε ἐνέργειες ποὺ σκανδαλίζουν τὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ. Ποιὸς σκανδαλίζει τὸν πιστὸ λαό; Μήπως μπερδέψαμε τὰ πράγματα; Μήπως σκανδαλίζει τὸν πιστὸ λαὸ αὐτὸς ποὺ συμπροσεύχεται, αὐτὸς ποὺ κάνει αἱρετικὲς πράξεις, αὐτὸς ποὺ καταλύει τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες; Περίπου δύο ἑκατοντάδες Ἱεροὺς Κανόνες καταλύει ὁ οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ σὺν αὐτῶ! Δύο ἑκατοντάδες Ἱεροὺς Κανόνες ἀλλάζει καὶ καταλύει! Τοὺς ἱεροὺς κανόνες ποὺ τοὺς ἀποκαλεῖ "τὰ τείχη τοῦ αἴσχους", γιατί θέτουν ἐμπόδια στὰ ἑωσφορικὰ σχέδια γιὰ τὴν ἕνωση μὲ τὸν ἀμετανόητο Πάπα, στὴν ὑποδούλωση τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν ἀντίχριστο παπισμό. Ἕνα πολὺ ὑψηλὸ ποσοστὸ τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πιστεύουν ὅτι ὁ Πάπας ἔχει ἱερωσύνη καὶ ὅτι ἡ παπικὴ λεγόμενη ἐκκλησία, ἔχει Χάρη Θεοῦ! Τραγικό! Αὐτὴν εἶναι καὶ ἡ δική σας θέση ἀλλὰ καὶ τῶν συνεργατῶν σας ἐφόσον ἀποδέχεστε τὶς ἀποφάσεις τῆς συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου. Εἶναι φοβερὸ αὐτό. Ποιὸς σκανδαλίζει; Ὁ παπα-Νικόλας, ποὺ πολεμᾶ τοὺς αἱρετικοὺς βασισμένος στοὺς ἱεροὺς κανόνες ἢ ἐσεῖς μὲ τὶς αἱρετίζουσες καὶ οἰκουμενιστικὲς θέσεις σας; Εἶπα κάτι ἀντιπατερικό; Εἶπα κάτι ποὺ δὲν εἶναι μέσα στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες; Ἔχετε νὰ μοῦ καταλογίσετε κάτι γιὰ ἀντικανονικότητα; Μήπως εἶπα ἢ δίδαξα κάποια αἵρεση; Ἀντὶ νὰ καταδικάσετε τοὺς αἱρετικούς, προσπαθεῖτε νὰ καταδικάσετε ἐμένα;

9. Διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου καὶ Σχίσμα

Φαίνεται ὅμως ἀπὸ τὴν τελευταία φράση τῆς ἐπιστολῆς σας «τὴν δημιουργίαν "ἀποτειχίσεων", "σχισμάτων" καί "ἀνταρσιῶν"», πρᾶγμα πού «τυγχάνει ἀντικανονικὸν καὶ ἐκκλη-σιολογικῶς ἀπαράδεκτον», πὼς δὲν γνωρίζετε δυστυχῶς τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἔννοια τῶν ὅρων ποὺ χρησιμοποιεῖτε. Θὰ ἤθελα στὸ σημεῖο αὐτὸ, γιὰ νὰ μὴ μακρηγορήσω ἔτι, νὰ σᾶς μεταφέρω τὰ ὅσα σχετικὰ ἔγραψα σὲ πρόσφατο ἄρθρο μου μὲ τὸ ὁποῖο ἀνατρέπω τὸ ψευδέστατο κείμενο τῆς Ἱεραρχίας "Πρὸς τὸ λαὸ" σὲ σχέση μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, γιὰ τὴ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου καὶ τὴν ἀποτείχιση: "Κανένας ἐχέφρων Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης, Ἱερέας, Μοναχὸς ἢ λαϊκός, Θεολόγος ἢ ἁπλὸς πιστός, δὲν προτρέπει σὲ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν Μία, Ἁγία, Ἀποστολικὴ καὶ Καθολικὴ Ἐκκλησία μας. Οἱ κανόνες ποὺ δίνουν τὴν δυνατότητα τῆς διακοπῆς μνημοσύνου τοῦ Ἐπισκόπου ποὺ κηρύττει φανερὰ αἵρεση εἶναι σαφεῖς, ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο προστατεύεται ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὰ σχίσματα[58]. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν ὁ ἱερὸς κανόνας ἀπαγορεύει τὴν τιμωρία ἐκείνου ποὺ προέβη σὲ διακοπὴ μνημοσύνου καὶ ἐπιβάλλει τὸν ἔπαινο αὐτοῦ. Μόνο θεομπαῖχτες ἐπίσκοποι ἀθετοῦν αὐτὴν τὴν ἀποστολικὴ ἐντολὴ καὶ ἐφευρίσκουν τιμωρίες γιὰ τοὺς ἀγωνιστὲς ποὺ διακόπτουν τὸ μνημόσυνο τῶν αἱρετιζόντων καὶ αἱρετικῶν ταγῶν τῆς Ἐκκλησίας.

"Ἀποτείχιση", στὸ Μέγα Λεξικὸ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσας τῶν Liddell - Scott, σημαίνει τὸν ἀποκλεισμὸ μὲ τεῖχος, ὄχι τὸ νὰ βγεῖ κάποιος ἐκτός τοῦ τείχους, ἐν προκειμένω τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐσφαλμένα πιστεύουν οἱ περισσότεροι Ἱεράρχες… Ὁ ἀποτειχισθείς, ἕνεκα φανερῆς αἱρέσεως τοῦ ἐπισκόπου, ἱερέας, μοναχὸς ἢ λαϊκός, φτιάχνει ἕνα τεῖχος ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ποὺ τὸν χωρίζει ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ ἐπίσκοπο, μέχρι νὰ ἔρθει Ὀρθόδοξη Σύνοδος νὰ καθαιρέσει τὸν αἱρετικὸ ἐπίσκοπο ἐὰν δὲν μετανοήσει. Εἶναι ξεκάθαρος ὁ 15ος κανόνας τῆς Πρωτοδευτέρας συνόδου[59], ὅπως αὐτὸς ἑρμηνεύτηκε ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς κανονολόγους καὶ ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλλὰ καὶ νεωτέρους".[60]

Ἐπίλογος

Ἐλπίζω νὰ ἔγιναν σαφεῖς οἱ ἀπαντήσεις καὶ οἱ θέσεις μου στὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν προβλημάτων ποὺ ἀνέκυψαν διαχρονικὰ στὴν μεταξὺ μας σχέση. Πραγματικά, ἐπιθυμοῦσα καὶ ἐπιθυμῶ νὰ ἦταν διαφορετικὲς οἱ συνθῆκες τῆς συνεργασίας μας. Βαθιὰ μέσα μου εἶμαι πληγωμένος ἀπὸ τὴν δεσποτική σας συμπεριφορά, τὴν τυραννικὴ ἀντιμετώπιση καὶ τὴν παντελῆ ἔλλειψη πατρικῆς ἀγάπης πρὸς τὸ πρόσωπό μου, ποὺ δὲν ἀντιστοιχοῦσε σὲ καμία περίπτωση στὴν δική μου ανυπόκριτη διάθεση ἀγάπης καὶ κατάθεση ἀπεριορίστου σεβασμοῦ στὸ πρόσωπό σας. Ἴσως αὐτὴ ἡ ψυχική μου διάθεση ποὺ ἐπικράτησε στὴν μέχρι σήμερα συνεργασία μας, νὰ μὴν ἔγινε πλήρως ἀντιληπτὴ ἀπὸ τὰ ὅσα προανέφερα στὴν παρούσα ἐπιστολή μου. Ἴσως ἀκόμη καὶ οἱ πληγές μου ἀπὸ τὴν ἀσύδοτη δεσποτοκρατία ποὺ βίωσα ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια στὸ πετσί μου, νὰ μὴν ἔγιναν ἐπίσης ἀντιληπτὲς. Πρόκειται ἀργότερα νὰ κυκλοφορήσει βιβλίο μου, μὲ τὴν περιπέτειά μου κατὰ τὸν χρόνο ποὺ εἴσαστε ἐσεῖς προϊστάμενός μου, ὅπου θὰ ἐκτεθοῦν λεπτομερῶς τὰ γεγονότα. Αὐτὰ ποὺ ἀνέφερα ἐδῶ εἶναι μία ἐνδεικτικὴ καταγραφὴ τῆς ἀλήθειας, ἀποτέλεσμα μίας μακρόχρονης ταλαιπωρίας προσωπικῆς καὶ οἰκογενειακῆς, ποὺ ὑπέστημεν ἀπὸ σᾶς προσωπικὰ καὶ τοὺς στενούς σας συνεργάτες.

Γνώριζα βεβαίως τὸν τρόπο νὰ ἀλλάξουν τὰ πράγματα. Θὰ μπορούσα μὲ δύο ἁπλὲς κινήσεις νὰ σᾶς κάνω νὰ ἀλλάξετε συμπεριφορὰ ἀπέναντί μου, καὶ νομίζω καταλαβαίνετε ἀκριβῶς τί θέλω νὰ πῶ. Ὅμως ἐκ φύσεως δὲν ὑπῆρξα ποτὲ αὐλοκόλακας, γιατί πιστεύω ἀκράδαντα πὼς δὲ χωρεῖ διπλωματία σὲ ζητήματα Ὀρθοδοξίας, ὥστε νὰ παζαρεύω ἀρχὲς καὶ ἀξίες. Εἶμαι ἰδεολόγος ὡς Χριστιανὸς καὶ ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου. Δὲν κάνω πίσω σὲ θέματα Πίστεως. Σᾶς σέβομαι ἀλλὰ δὲ σᾶς φοβᾶμαι. Ξεπέρασα τὸν φόβο μὲ τὴν ἀγάπη στὸν Χριστό. Δὲ σᾶς φοβᾶμαι καὶ αὐτό μοῦ δίνει φτερὰ, νὰ σᾶς κοιτάζω κατάματα καὶ νὰ ὁμολογῶ τὰ πιστεύω μου. Δὲ σᾶς φοβᾶμαι, γιατί ὅλα μπορεῖτε νὰ μοῦ τὰ πάρετε, αὐτὸ ποὺ ἔχω στὴν καρδιά μου ὅμως δὲν μπορεῖτε. Καὶ εἶναι πολὺ μεγάλο πράγμα γιὰ νὰ τὸ διαπραγματευτῶ. Τὸ μόνο ποὺ ἐλπίζω εἶναι νὰ σᾶς φωτίσει ὁ Θεὸς καὶ στὴν ἡλικία καὶ στὴν κατάσταση ποὺ βρίσκεστε, πρὶν μᾶς πάρει, νὰ δεῖτε τὸ κακὸ ποὺ μοῦ προκαλέσατε καὶ νὰ βρεῖτε ἕναν τρόπο νὰ διορθώσετε τὴν ἀδικία. Ὄχι γιὰ δικό μου καλό, ἀλλὰ γιὰ δικό σας.

Μὲ ὅλα τὰ αἱρετικὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν μητρόπολή σας, σκέφτομαι πολὺ σοβαρὰ νὰ ἀσκήσω τὸ δικαίωμά μου, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες, νὰ διακόψω τὴν μνημόνευση τοῦ ὀνόματός σας ἀπὸ τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Ἄραγε αὐτή μου ἡ πράξη θὰ σᾶς ταρακουνήσει καθόλου, ὥστε νὰ ἐπαναφέρετε τὴν μητρόπολή σας σὲ Ὀρθόδοξη πορεία; Ἐπίσης, αὐτὴν τὴν φορὰ θὰ μπορέσετε νὰ ἐφαρμόσετε τὸν ἱερὸ κανόνα καὶ νὰ μὲ ἐπαινέσετε γι’ αὐτὸ ἢ θὰ ἀκολουθήσετε γιὰ ἄλλη μία φορὰ ἀντιπατερικὴ διαδρομὴ καὶ θὰ ἀνακαλύψετε προφάσεις γιὰ νὰ μὲ τιμωρήσετε παραβαίνοντας τὸν 15ο κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου;[61] Ὅπως καὶ νὰ ἔχει, ὅταν θὰ ἀποφασίσω τὴν διακοπὴ τῆς μνημόνευσής σας, θὰ σᾶς ἐνημερώσω ἐγκαίρως μὲ ἐπιστολή μου.

Σεβόμενος τὴν ἀρχιερωσύνη σας

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης

ἐφημέριος τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας

[1] “Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς” (Ματθ. 18,10)

[2] "… Διερωτῶμαι λοιπόν, Παναγιώτατε, διατὶ εὐλογήσατε διὰ τῆς παρουσίας καὶ διὰ τῶν λόγων ὑμῶν τό συγκεκριμμένο φιλοπαπικὸν συμπόσιον; Ἀπὸ πότε ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις τῆς ἁγιοτόκου Θεσσαλονίκης, συμμετέχει ἐνεργώς εἰς οἰκουμενιστικάς συναντήσεις, παρουσίᾳ μάλιστα τοῦ Μητροπολίτου αὐτῆς;… Διὰ τοῦτο Παναγιώτατε ἡ καρδία ἠμῶν δὲν ὑποφέρει καταστάσεις ὡς ἡ ἀνωτέρα. Δὲν ἀντέχει νὰ ἒρχεται ἀντιμέτωπη μέ τὴν εἰκόναν ὑμῶν εἰς πλεῖστα παπικὰ καὶ φιλοπαπικὰ δημοσιεύματα ἀφορῶντα τὸ συγκεκριμένον συμπόσιον. Παναγιώτατε πάτερ καὶ Δέσποτα, πολλάκις ἐξεφράσθην εἰς ὑμᾶς καὶ προφορικῶς καὶ γραπτῶς. Καὶ διὰ ζώσης καὶ τηλεφωνικῶς. Αἰσθάνομαι δι’ Ὑμᾶς τιμήν, ἀγάπην καί εὐλάβειαν. Διὰ τὸν λόγον τοῦτον δεχθῆτε τὴν καλόπιστην κριτικὴν ἡμῶν διὰ ἕνα τόσον εὐαίσθητον θέμα…." [ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ κ. ΑΝΘΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟ 12ο ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ Ἐν Θεσσαλονίκῃ 5ῃ Σεπτεμβρίου 2011]

[3] "Μὲ κάθε εὐκαιρία, μοῦ ἀπευθύνετε τὴν κατηγορία τῆς ἐξυβρίσεως καὶ συκοφαντίας ἐναντίον τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, τριῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καθὼς καὶ ἐναντίον τοῦ προσώπου Σας. Κάθε φορᾶ ὅμως σᾶς ἀπαντοῦσα καὶ προφορικῶς ἀλλὰ καὶ γραπτῶς ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι συκοφαντίες, πὼς ποτὲ δὲν ἐξύβρισα ἢ συκοφάντησα τοὺς προαναφερόμενους, ἀλλὰ οὔτε βεβαίως ἐσᾶς προσωπικὰ ποὺ πάντα σέβομαι καὶ τιμῶ. Ὅμως παρὰ τὶς ἐπίμονες προκλήσεις καὶ παρακλήσεις μου περὶ σαφῶν ἀποδείξεων, μένατε πάντοτε σὲ γενικόλογες ἀναφορές, προϊόντα κακῆς καὶ ἐνδεχομένως ὑποβολιμαίας κακοήθους ἐνημέρωσής σας. Δὲν ὑπάρχουν πουθενὰ δικά μου, λόγος, κείμενο, ἄρθρο, κήρυγμα, ποὺ νὰ εἶναι ἐξυβριστικό, συκοφαντικό, δυσφημιστικὸ ἐναντίον τῶν προσώπων γιὰ τὰ ὁποία μὲ ἐγκαλεῖται. Δῶστε ἐντολὴ στοὺς ἀνθρώπους τῆς Μητροπόλεως ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ διαδίκτυο νὰ ἀνακαλύψουν ἕνα δικό μου τέτοιον κατάπτυστο λόγο.

Σᾶς ἔγραψα ἀπολογούμενος καὶ διαμαρτυρόμενος ζητώντας νὰ μοῦ καταθέσετε ἀποδείξεις. Ποτὲ δὲν ἀπαντήσατε, ποτὲ δὲν ἀποδείξατε συκοφαντία, ἐξύβριση, δυσφήμιση ποὺ νὰ ἔχει τὴν ὑπογραφή μου. Δόξα τῷ Θεῶ, εἶμαι πολυγραφότατος θεολόγος, ἀρθρογράφος ἐφημερίδων, περιοδικῶν, γενικότερα ἀρθρογραφῶ στὸν ἔντυπο καὶ ἠλεκτρονικὸ τύπο. Εἶμαι συγγραφέας βιβλίων, ποιητής, θεατρικὸς συγγραφέας, ὑμνογράφος, ἁγιογράφος, ζωγράφος, ὁμιλητῆς, ἱεροκήρυκας, κατηχητής. Ἐκφράζομαι δημόσια, ὁμιλῶ μὲ θάρρος καὶ παρρησία, πάντα «σφραγίζω» τὰ ἔργα μου μὲ τὴν ὑπογραφή μου. Κυκλοφοροῦν 3.500 ὁμιλίες μου στὸ διαδίκτυο, ὑπάρχουν ἄρθρα μου σὲ ὅλα σχεδὸν τὰ ἐκκλησιαστικὰ περιοδικά. Βρεῖτε λοιπὸν κάτι μεμπτὸ νὰ σᾶς ἀπαντήσω ἐπὶ συγκεκριμένου. Γιατί μένετε στὰ γενικὰ καὶ ἀόριστα; Πῶς θὰ μὲ κρίνετε μὲ αὐτά;" [Ἔγγραφη καὶ ἐνυπόγραφη ἀπάντηση τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Μανώλη στὴν ἀπὸ 6ης Νοεμβρίου 2014 προσωπικὴ ἐπιστολὴ τοῦ παναγιωτάτου μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κκ. Ἀνθίμου 2-2-2015]

[4] [Ἐπιτίμιον ποινῆς μετ’ ἐπιεικίας, μητροπολιτικὸ ἔγγραφο 585/12-09-2012]

[5] [Μητροπολικὰ ἔγγραφα γιὰ τὴν ἀπαγόρευση Ὁμιλιῶν καὶ περιορισμοῦ τοῦ κηρυγκτικοῦ ἔργου 67/03-02-2015 καὶ 110/20-02-2015]

[6] "Έχετε παρουσιάσει προσωπικῶς καὶ ἄλλα δείγματα περιέργου τακτικῆς, ὅπως ἡ ἀρνηση τελέσεως κηδειῶν στήν ἐνορία σας, ἐνῷ εἶναι ὲμφανής ἐκ τῶν βιβλίων τῆς ὲνορίας ἡ ἀποφυγὴ τελέσεως βαπτίσεων, ἀλλὰ καὶ γάμων". [Προσωπικὴ μητροπολιτικὴ ἐπιστολὴ 6-11-2014]

[7] Αὐτόθι

[8] Ὁ π.Χαράλαμπος Μανώλης πρὸς τὸν Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο γιὰ τὸν γιὸ τοῦ π.Νικόλαο [ΒΙΝΤΕΟ 2015  https://katanixis.blogspot.gr/2015/02/2015.html, ἀνακτήθηκε τὴν 3/2/2016]

[9] "Κινεῑσθε ἐπισφαλῶς εἰς τα ὅρια τῆς ἐκκλησιαστικῆς κανονικότητος" [Μητροπολιτικὸ ἔγγραφο  923/31-12-2015]

[10] ["Δαιμονισμένο" ἀποκαλεῖ τὸν π. Νικόλαο Μανώλη, Μητροπολιτικὸς Ἀρχιμανδρίτης  https://katanixis.blogspot.gr/2015/02/blog-post_12.html, ἀνακτήθηκε τὴν 4/2/2017]

[11] "Σε κουβέντα που κάναμε με λαϊκό μέλος κοντινό στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης μας είπε, ο δεσπότης λέει τάχει χαμένα, με τον π.Νικόλαο, με τον χαρακτήρα του, και πως ποτέ του στα τόσα χρόνια ούτε στη Αλεξανδρούπολη ούτε στη Θεσσαλονίκη δεν συνάντησε τέτοιο «δύστροπο» παπά! Του απαντήσαμε προφανώς δεν είχε συναντήσει ποτέ αληθινό ρωμαιγικο παπά… αν οι ιερείς μας είχαν αυτό το ήθος, δεν θα μπορούσε κανείς Βαρθολομαίος να ασελγεί στο σώμα της εκκλησίας! Μπράβο και πάλι στον π. Νικόλαο." [Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης : Ξεκάθαρη απάντηση στον μητρ. Θεσσαλονίκης Άνθιμο http://trelogiannis.blogspot.gr/2016/12/blog-post_186.html, ἀνακτήθηκε τὴν 4/2/2017]

[12] "Διὰ τοῦτο Εὐσεβάστως ὑποδεικνύω εἰς Ὕμᾱς, ὡς τοῦ κατὰ θεσμόν καί νόμον ὑπευθύνου ἔναντι τῶν Κληρικῶν-Έφημερίων τῆς καθ’ Ὑμᾰς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὅπως συστήσητε εἰς τόν Κληρικόν-Έφημὲριόν Σας (πρωτοπρ. Νικόλαον Μανώλην), τήν ἀμεσον ἀπόσυρσιν τοῦ προειρημένου συκοφαντικού ρυπαρογραφήματος κατὰ τοῦ προσώπου καί τῆς ἰδιότητος μου, καί τήν ἀνάρτησιν ἐγγράφου συγγνώμης εἰς τόν ἴδιον ἰστότοπον, ἄλλως ἐπιφυλάσσομαι διὰ τήν ἄσκησιν οἰουδήποτε ἔνδικου μέσου, συμφώνως καί πρός ὅσα διαλαμβάνονται εἰς τόν ν. 538311932 σχετικὼς". [Ἔγγραφο μητροπ. μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου πρὸς τὸν μητροπολ. Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο γιὰ τὸν π. Νικόλαο Μανώλη, 25/15-01-2014]

[13] [http://www.ipaideia.gr, ἀνακτήθηκε τὴν 4/2/2017]

[14] "Πραγματικά, μένω ἔκπληκτος μὲ αὐτὴ Σας τὴν ἐπιμονὴ νὰ μοῦ ἀποδίδετε ἕνα γεγονὸς στὸ ὁποῖο πολλάκις τοποθετήθηκα ἐνημερώνοντάς Σας ὄχι μόνο προφορικὰ ἀλλὰ καὶ γραπτά. Ὁ συγκεκριμένος μητροπολίτης, ἔπεσε θύμα παραπληροφόρησης ἀπὸ ἄνθρωπο τῆς μητροπόλεώς Σας. Σὲ ἐπικοινωνία τους, ἐνημερώθηκε ψευδῶς πὼς τὸ Ἰστολόγιο Κατάνυξις εἶναι προσωπικό μου ἰστολόγιο (ἴσως ὁ ἴδιος ἄνθρωπος νὰ ἔχει πείσει καὶ Σᾶς γιὰ τὸ ἴδιο θέμα). Τότε ὁ σεβασμιώτατος, ἀπευθύνθηκε σὲ Σᾶς μέσω γράμματος καὶ διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴν δημοσίευση στὴν «Κατάνυξη» ἑνὸς ἄρθρου κάποιου ἱερέως. Προσέξτε, γιὰ τὸ ὅσον ἀφορᾶ ἐμένα, διαμαρτύρεται μόνον γιὰ τὴν δημοσίευση στὸ ὑποτιθέμενο προσωπικό μου ἰστολόγιο, μόνο γὶ αὐτὸ. Σὲ καμιὰ περίπτωση ὅμως δὲν ἰσχυρίζεται πὼς συγγραφέας τοῦ ἄρθρου εἶναι ὁ π. Νικόλαος Μανώλης, ὅπως αὐθαιρέτως, ἀπαράδεκτα καὶ ἀν-αληθέστατα ἰσχυρίζεστε ἐσεῖς. Ἀντιθέτως διευκρινίζει πὼς τὸ ἄρθρο εἶναι ἑνὸς ἄλλου ἱερέως… μίας ἄλλης μητρόπολης… Τὸ πραγματικὰ παράδοξο καὶ τραγελαφικὸ συνάμα εἶναι πὼς καὶ ἐσεῖς στὸ ἀρχικό σας ἔγγραφο δέχεστε πὼς τὸ κείμενο δὲν εἶναι δικό μου! Τώρα, πῶς ἀπὸ τὴν μία, τότε δηλώσατε πὼς δὲν διέλαθε τῆς προσοχή Σας ὅτι τὸ κείμενο συνετάγη ὑπὸ κληρικοῦ ἄλλης Μητροπόλεως, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, στὸ πιὸ πρόσφατο ἔγγραφό Σας, μὲ κατηγορεῖτε ὅτι τὸ ἴδιο κείμενο εἶναι δικό μου, αὐτὸ εἶναι ἄξιον ἀπορίας!" [Ἔγγραφη καὶ ἐνυπόγραφη ἀπάντηση τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Μανώλη στὴν ἀπὸ 6ης Νοεμβρίου 2014 προσωπικὴ ἐπιστολὴ τοῦ παναγιωτάτου μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κκ. Ἀνθίμου, 02-02-2015]

[15] [Κλήση εἰς ἀπολογία γιὰ τὸ θέμα τοῦ μητροπ. Μεσσηνίας, μητροπολιτικὸ ἔγγραφο 33/22-01-2014]

[16] "…Ὑπομιμνήσκω ἐπίσης τὴν προσπάθειά μου νὰ πείσω τὸν Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, τὸν ὁποῖο «ἐσυκοφαντήσατε» μὲ κείμενό σας γιὰ νὰ μὴ σᾶς μηνύσῃ γιὰ συκοφαντικὴ δυσφήμηση. Τὸ γράμμα ποὺ κατεθέσατε ὲδῶ δὲν ἡταν ἰκανὸ νὰ σᾶς καλύψῃ. Μοῡ ὀφείλετε, δὲν σᾶς ὀφείλω". [Ἐπιστολὴ τοῦ μητροπολίτου θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου πρὸς τὸν π. Νικόλαο Μανώλη, 06-11-2014]

[17] [Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης, Μητροπολιτικὴ ἄδεια ἁλώσεως " στοὺς Δαναοὺς μὲ τὰ δῶρα" https://katanixis.blogspot.gr/2012/07/blog-post_25.html, ἀνακτήθηκε τὴν 4/2/2017]

[18] [Ἐπιτίμιον ποινῆς μετ’ ἐπιεικίας, μητροπολιτικὸ ἔγγραφο 585/12-09-2012]

[19] [Ὑπὲρ τοῦ τζαμιοῦ καὶ τοῦ τμήματος Ἰσλαμικῶν σπουδῶν στὸ ΑΠΘ ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος https://katanixis.blogspot.gr/2014/06/blog-post_29.html, ἀνακτήθηκε τὴν 4/2/2017]

[20] [Κλήση εἰς ἀπολογία περὶ ἐκφωνήσεως ἀναθεμάτων, μητροπολιτικὸ ἔγγραφο 348/08-04-2013]

[21] [Προσωπικὴ μητροπολιτικὴ ἐπιστολὴ 6-11-2014]

[22] [Ἀπολογία π. Νικολάου Μανώλη διὰ ἀναθέματα, 15/15-04-2013]

[23] [Μητροπολιτικὸ ἔγγραφο πρὸς τὴ ΔΙΣ 196/02-04-2015]

[24] [Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, “Θὰ μείνετε ὡς ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ὁ Κιναιδοκοπρόφιλος” https://katihisis.blogspot.gr/2015/12/blog-post_28.html, ἀνακτήθηκε τὴν 4/2/2017]

[25] [Ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο γιὰ τὸ ψευδὲς Δελτίο Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου https://katihisis.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html, ἀνακτήθηκε τὴν 4/2/2017]

[26] [Μητροπολιτικὸ ἔγγραφο 923/31-12-2015]

[27] [Ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος ἀπειλεῖ μὲ ἐπιστολὲς τοὺς ἱερεῖς π.Θεόδωρο Ζήση καὶ π. Νικόλαο Μανώλη (ἐκ τοῦ Ἰστολογίου ''Κατάνυξις'')

https://katihisis.blogspot.gr/2016/12/blog-post_16.html, ἀνακτήθηκε τὴν 5/2/2017]

[28] "… οὐδεὶς σᾶς παρεχώρησε τὸ δικαίωμα νὰ τὸν χαρακτηρίζετε μὲ τρόπον ἐπονείδιστον, ὑβριστικὸν καὶ ἀπαράδεκτον. Σᾶς γνωρίζομεν ἐπίσης, ὅτι εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποία δὲν ἐπανέλθητε ὑπείκων εἰς τὴν κανονικὴν τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἠμῶν, καὶ μὴ πειθόμενος εἰς τὴν προϊσταμένην σᾶς Ἐκκλησιαστικὴν Ἀρχήν, δυστυχῶς θὰ προβῶμεν εἰς τὰς νομίμους ἐκκλησιαστικᾶς διαδικασίας τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διακαιοσύνης". [Μητροπολιτικὸ ἔγγραφο 923/31-12-2015]

[29] [Τὴν ἄποψη πὼς τὰ κείμενα καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης δὲν μποροῦν νὰ τεθοῦν ὑπὸ ἀμφισβήτηση, οὔτε καν σὲ συζήτηση, ἐξέφρασαν οἱ μητροπολίτες Θεσσαλονίκης Άνθιμος καὶ Περιστερίου Χρυσόστομος. http://aktines.blogspot.gr/2016/11/blog-post_936.html, ἀνακτήθηκε τὴν 5/2/2017]

[30] Ἄρθρο 14 παράγραφος 1 τοῦ Συντάγματος: "Καθένας μπορεῖ νὰ ἐκφράζει καὶ νὰ διαδίδει προφορικά, γραπτὰ καὶ διὰ τοῦ τύπου τοὺς στοχασμοὺς του τηρώντας τοὺς νόμους τοῦ Κράτους".

[31] "… ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὴν δημοσίαν ἐπιστολὴ σας εἰς τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς χώρας, ἔχετε τὸ δικαίωμα νὰ ἐκφράζεται τὰς οἱασδήποτε ἀντιθέσεις ἢ διαφωνίας σας…" [Μητροπολιτικὸ ἔγγραφο 923/31-12-2015]

[32] ["Γίνεται λόγος για έναν οικουμενισμό που «θα έπρεπε να εγκαταλείψει τις λεκτικές διαμάχες για να θεμελιωθεί πάνω σε έναν πειραματικό ρεαλισμό της σωτηρίας: ξαναβυθίζοντας συστήματα και έννοιες, που τελικά δεν είναι παρά ίχνη, μέσα στο σφαιρικό βίωμα της Εκκλησίας, μέσα σε ό,τι καλύτερο έχει η εμπειρία της". Μητροπ. Ναυπαύκτου Ιεροθέου, ΝΕΟΠΑΤΕΡΙΚΗ, ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΕΙΑΚΗ «ΘΕΟΛΟΓΙΑ» http://www.imglyfadas.gr/portal/gr/details.asp?cdPro=%7B6FC7DAB8-662D-4D87-BCD8-7A5D995160BF%7D,  ἀνακτήθηκε τὴν 5/2/2017]

[33] [Ἀπολογία π. Νικολάου Μανώλη διὰ τὴν ὑπόθεση μὲ τὸν μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως, 50/23-08-2012]

[34] "… συνετάξατε μίαν ἀπολογίαν δίκην φροντιστηριακῆς ἐργασίας εἰς τὸ Πανεπιστήμιον… Ἡ ἔγγραφος ἀπολογία σας ἐπιστρέφεται εἰς σᾶς ὡς "ἀπαράδεκτος". [Μητροπολιτικό ἔγγραφο 585/12-09-2012]

[35]. PG 77, 9A – 40B.

[36]. PG 77, 64B – 69A.

[37]. A΄ Ἐπιστολὴ ἁγίου Κυρίλλου πρὸς Νεστόριον, PG 77, 41B.

[38].ACO 1.1.1,113-114 καὶ PG 77, 124-125.

[39]. B΄ Ἐπιστολὴ ἁγίου Κυρίλλου πρὸς Νεστόριον, ACO 1.1.1, 26

[40]. Βίος τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἠμῶν Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ιδ΄ ,PG 94, 453Α καὶ ἑξῆς.

[41].Πεντάβιβλος Ἀντίρρησις κατὰ τῶν Νεστορίου δυσφημιῶν 1, 5, PG 76, 41ἑ.

[42].ACO 1.1.1,101

[43].Βλ. Φειδα,Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, τόμ. Α΄, Ἀθῆναι 1994, σελ.740-748.

[44].Ἐπιστολὴ (81) Παντολέοντι Λογοθέτῃ, PG 99, 1321Α.Β

[45].Ἐπιστολὴ (2) Μονάζουσι,PG 99, 1120Β

[46]. Aγiου Νικοδhμου τοyAγιορεiτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν, τόμ. Β (Νοέμβριος-Δεκέμβριος), ἔκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1989, σελ.66,67 (ὑποσημ. 40).

[47] [Ἀπολογία τοῦ π. Νικολάου Μανώλη διὰ τὸ θέμα τοῦ μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως, ἀριθμ. πρώτ. 50/23-08-2012]

[48] [Ἡ Τελικὴ Ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιὰ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης https://katanixis.blogspot.gr/2016/12/blog-post_75.html, ἀνακτήθηκε τὴν 6/2/2017]

[49] [Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Προπαγάνδα καὶ Λογοκρισία στὴν ΕΡΤ  [ΒΙΝΤΕΟ 2016] https://katihisis.blogspot.gr/2016/08/2016.html, ανακτήθηκε τὴν 6/2/2017]

[50] [“Ὅπως καλῶς γνωρίζετε, ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος ἔχει συμπληρώσει 41 χρόνια ἀρχιερατείας στὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις Ἀλεξανδρουπόλεως καὶ Θεσσαλονίκης καὶ…οὐδέποτε ἠσχολήθη μὲ τὸ θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οὔτε τοῦ Ἀντιοικουμενισμοῦ…” https://katanixis.blogspot.gr/2015/03/blog-post_12.html, ἀνακτήθηκε τὴν 6/2/2017]

[51] [Ξεκίνησε στὸ Βόλο ἡ ΚΕ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη κατὰ τῶν αἱρέσεων https://imd.gr/news/3/1551, ἀνακτήθηκε τὴν 6/2/2017]

[52] [Οἰκουμενισμὸς στὴν Ι. Μ. Θεσσαλονίκης! Ὁ αἱρετικὸς Πατριάρχης τῶν Ἀρμενίων ἀσπάζεται τὴν Ἄγ. Τράπεζα καθοδηγούμενος ὑπὸ τοῦ Θεσ/νίκης κ. Ἀνθίμου! https://katanixis.blogspot.gr/2014/09/blog-post_667.html, ἀνακτήθηκε τὴν 6/2/2017]

[53] [Ἀποκλειστικό! Ἀποχώρησαν ἀπὸ τὸν Ι. Ναὸ τοῦ Ἄγ. Δημητρίου Θεσσαλονίκης, στὴ θέα τοῦ Μονοφυσίτη ἀρχιεπισκόπου κατὰ τὴν ὥρα τῆς ἀκολουθίας https://katanixis.blogspot.gr/2014/10/blog-post_39.html, ἀνακτήθηκε τὴν 6/2/2017]

[54] [Μητροπολιτικὸ ἔγγραφο  06-11-2014]

[55] [Ἀποκλειστικό: Ἡ Ἱ.Μ. Θεσσαλονίκης στὸν (ἀστερὸ)κοσμό της, προβάλλει νεοεποχίτικη ἐκδήλωση! https://katanixis.blogspot.gr/2014/12/blog-post_82.html, ἀνακτήθηκε τὴν 6/2/2017]

[56] [Ἐσεῖς, ὁ μητροπολίτης κ. Ἄνθιμος, εἶστε ἐπίτιμος πρόεδρος (πρόεδρος ὁ καθηγητὴς Γεώργιος Μαρτζέλος) τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ Ἱδρύματος "Κέντρο Οἰκουμενικῶν, Ἱεραποστολικῶν καὶ Περιβαλλοντικῶν Μελετῶν «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου» (CEMES), ποὺ προέβη στὴν ἀκόλουθη ἀνακοίνωση:

"θεωρώντας ύψιστη υποχρέωσή του να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην ευρύτερη ενημέρωση του ελληνικού αναγνωστικού κοινού για το κορυφαίο γεγονός της νεότερης Ορθοδοξίας, την Πανορθοδόξη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προβαίνει στην παρούσα ελληνική έκδοση των ομοφώνως εγκριθέντων κειμένων-αποφάσεών της με τίτλο:

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η έκδοση αυτή κατ΄ αρχήν απευθύνεται στο εν Ελλάδι χριστεπώνυμο πλήρωμα, τις ιερές μητροπόλεις, τις ιερές μονές και τα λοιπά Ορθόδοξα καθιδρύματα, κυρίως τα εκπαιδευτικά, αλλά και προς πάντα άνθρωπον καλής θελήσεως.

Το βιβλίο αυτό εκδίδεται με επιμέλεια του Ιωάννη Λότσιου, Δρ. Θ. και στοιχειοθεσία του εκδοτικού οίκου ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ" Copyright © 2016 CEMES Publications."
 http://lotsiosioannis.blogspot.com/2017/02/cemes-11.html, ἀνακτήθηκε τὴν 31/1/2017]

[57] [http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2011/09/blog-post_6284.html,  ἀνακτήθηκε τὴν 31/1/2017]

[58] Πρέπει ἐδῶ, παρά ταῦτα, νὰ γίνει ἡ ὑπενθύμιση, σὲ συσχετισμὸ μὲ τὴν δογματικὴ συνείδηση ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τῶν λαϊκῶν, ὅτι ἡ μνημόνευση τῶν Ἐπισκόπων «ἐπ’ ἐκκλησίαις» δὲν εἶναι ἀπροϋπόθετη, ἀλλὰ συναρτᾶται πρὸς τὴν δογματική τους πίστη, καθὼς μνημονεύονται στὴν Θεία Λειτουργία – εἰλικρινῶς καὶ ὄχι ψευδῶς - ὡς «ὀρθοτομοῦντες [=διατυπώνοντας σωστὰ] τὸν λόγον τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀληθείας» ἤ, μὲ ἄλλα λόγια, καὶ ὅπως προϋποθέτει ἡ Ἁγία Γραφή, «ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀγρυπνοῦν γιὰ χάρη τῶν ψυχῶν μας». [Πηγή: Στρογγυλὴ Τράπεζα στὴν Μολδαβία: https://katanixis.blogspot.gr/2016/07/1.html, ἀνακτήθηκε τὴν 2/2/2016]

[59] Πρωτοδευτέρα Σύνοδος Κωνσταντινουπόλεως:

Κανὼν ιε’: “Οἱ γὰρ δι' αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ' ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οἱ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι”.

[60] [Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Τὰ 11 ψέματα στὸ κείμενο τῆς Ἱ. Συνόδου πρὸς τὸν Λαὸ  https://katihisis.blogspot.gr/2017/02/11.html, ἀνακτήθηκε τὴν 6/2/2017]

[61] [Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ἀποτείχιση ἀπὸ τὴν αἵρεση - ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία https://katanixis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_28.html, ἀνακτήθηκε τὴν 12/2/2017]

ΠΗΓΗ: https://katanixis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_38.html

Καί πάλι

ὁ Ἱερομ. π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς βάλλει κατά τῶν "παλαιοημερολογιτῶν"!

Μεγάλη θλίψη καί ἀπογοήτευση μᾶς προκάλεσε (καί) αὐτό τό σημερινό (11/2/2017) κήρυγμα τοῦ π. Εὐθυμίου, τό ὁποῖο ἀναρτήθηκε ἀτυχῶς καί σέ γνωστό ἱστολόγιο πρός σκανδαλισμό περισσοτέρων. Ὁλόκληρο λειτουργικό, ὑποτίθεται, κήρυγμα ἀφιερωμένο στήν πολεμική κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν! Δέν περιμέναμε ὅτι θά φθάναμε στό 2017 γιά νά ἀκούσουμε ἕναν ἀντι-οἰκουμενιστή Ἱερομόναχο νά ἐμπλουτίζει ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης τά κηρύγματα καί τήν ἐπιχειρηματολογία τῶν μασώνων καί καινοτόμων Μελετίου Μεταξάκη καί Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου μέ νέα ἐπιχειρήματα καί θεωρίες κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν. Τό παλαιό ἡμερολόγιο πού ἐπί αἰῶνες χρησιμοποιοῦσε καί χρησιμοποιεῖ ἡ πλειοψηφία τῶν τοπικῶν ἐκκλησιῶν μέχρι σήμερα ἀνά τόν κόσμο καί μάλιστα μεταξύ αὐτῶν τά Ἱεροσόλυμα, τό Σινᾶ καί τό Ἅγιον Ὄρος, κατά τόν π. Εὐθύμιο φέρει τά ἄνω κάτω, δημιουργεῖ ἀξεπέραστα προβλήματα στό Τυπικό καί προσβάλλει τίς Δεσποτικές ἑορτές τῆς Ὑπαπαντῆς καί τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου! Τό ἀκούσαμε κι αὐτό! Πιό σχολαστικό κήρυγμα (περίσσευμα σχολαστικισμοῦ καί ὀρθολογισμοῦ) ὑπέρ τοῦ νέου ἡμερολογίου δέν ἔχουμε ξανακούσει καί μάλιστα ὡς λειτουργικό κήρυγμα! Λαλίστατος ὁ ἀγαπητός Ἱερομόναχος γιά τό ἀσυμβίβαστο τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ὑπαπαντῆς ἐντός τῆς Καθαρᾶς ἑβδομάδος καί τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἐντός τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἐπικαλούμενος δικές του θεολογικές εὐρεσιτεχνίες (μᾶλλον βαρύγδουπες ἀθεολογησίες), ἄφωνος ὅμως γιά σοβαρά κανονικά προβλήματα, ὅπως αὐτό τῆς, ἀκριβῶς ἐξαιτίας τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου, ἐξαφανίσεως-καταργήσεως τῆς ὑπό τῆς Ἐκκλησίας θεσπισμένης Νηστείας, ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (τήν λεγομένη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων), ὅταν τό Πάσχα εἶναι ὄψιμο. Ὅπως δηλαδή συμβαίνει ὅταν τό Πάσχα πέφτει, κατά τό νέο ἡμερολόγιο, Μάϊο μήνα (φράση πού παλαιότερα χρησιμοποιοῦσαν οἱ χριστιανοί ὅταν ἤθελαν νά ἀναφερθοῦν σέ κάτι πού δέν εἶναι δυνατό καί νοητό νά συμβεῖ!). Αὐτό φαίνεται ὅτι δέν φέρνει "τά ἄνω κάτω" κι ἄς παραβιάζονται ἐκκλησιαστικές παραδόσεις καί Κανόνες, παρά μόνον, κατά τήν ἐφεύρεση τοῦ π. Εὐθυμίου, τοῦτο προκαλεῖ ὁ ἑορτασμός τῶν προαναφερθεισῶν Δεσποτικῶν Ἑορτῶν κατά τό παλαιό ἡμερολόγιο, δηλαδή ὅπως ἐπί αἰῶνες, κατ' αὐτόν λανθασμένως, τελοῦσε ἡ Ἐκκλησία! Μά τόση ἐμπάθεια καί προκατάληψη πιά! Μέχρι καί ὁ συνεορτασμός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μέ τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου πού συμβαίνει κατά τό παλαιό ἡμερολόγιο, ἡ κατά τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό περίφημη "διπλή Πασχαλιά", κρίθηκε ἀπό τόν π. Εὐθύμιο ὡς ἀνάρμοστο! Τί κι ἄν ἐπί αἰῶνες σέ πολλά μέρη οἱ ὀρθόδοξοι λαοί θεωροῦσαν αὐτή τήν σύμπτωση ἰδιαιτέρως εὐλογημένη καί πολλοί ἐκκλησιαστικοί συγγραφεῖς καί ἅγιοι τήν ὀνόμαζαν "Κύριον Πάσχα", διότι ὑπάρχει ἡ παράδοση, χωρίς βεβαίως νά εἶναι δόγμα, ὅτι ὁ Κύριος ἀναστήθηκε τήν 25η Μαρτίου. Καί μάλιστα στήν Κύπρο αὐτή τήν ἡμέρα ὅλοι οἱ πιστοί πήγαιναν στό Ναό ἀπό τόν μεγαλύτερο μέχρι τόν μικρότερο λευχειμονοῦντες (λευκοντυμένοι), ἔθιμο πού τηρεῖται ἀπό τούς ὀρθοδόξους τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου μέχρι σήμερον.  Ὁ π. Εὐθύμιος ὅλα αὐτά εἴτε τά ἀγνοεῖ, εἴτε τά ἀποσιωπᾶ καί πάντως τά περιφρονεῖ καί τά κρίνει ἀνάξια λόγου, διότι θεωρεῖ πιό σημαντικό ἀπό τήν εὐσέβεια τήν συμπόρευση μέ τό Κράτος! Λές καί στήν Ρωσία, τή Σερβία καί ἀλλοῦ ἀνέκυψε κάποιο σοβαρό πρόβλημα πού ἡ ἐκκλησία ἐκεῖ ἀκολουθεῖ τό παλαιό ἡμερολόγιο, ἐνῶ τό Κράτος τό νέο. Καλά τόσο ἀφελεῖς θεωρεῖ τούς ἀκροατές του ἤ τόσο πολύ ἔχει θιγεῖ καί ἐνοχληθεῖ ἀπό τίς ἀντιδράσεις τῶν παλαιοημερολογιτῶν στήν ἀφιλάδελφη καί ἐπιζήμια γιά τόν κοινό ἀγώνα στάση του ἔναντι αὐτῶν; Ἀντί νά ἀπολογεῖται γιά τούς μεσαιωνικούς διωγμούς τῶν πατέρων του, καινοτόμων δεσποτάδων τῆς κρατούσης ἐκκλησίας, κατά τῶν εὐλαβῶν παλαιοημερολογιτῶν, ἔρχεται νά συνεχίσει τό ἔργο των μέ περιττά κηρύγματα καί ὄξυνση τῶν πνευμάτων; Μά πόσο ἀκόμη καί πόσο περισσότερο θά ὑποτιμᾶ τή νοημοσύνη τῶν ἀκροατῶν του, ἀναζητώντας κάθε φθηνή ἐπιχειρηματολογία καί ὀρθολογιστική ἐπινόηση γιά νά ἐκδηλώσει τήν ἀντίθεση καί ἐνόχλησή του ἀπό τήν μαρτυρία τῶν παλαιοημερολογιτῶν; Ὅσο γιά τά λεγόμενά του περί τοῦ χρονικοῦ συνεορτασμοῦ μέ τούς αἱρετικούς καί ὅτι δῆθεν δέν ἔχει ἁπολύτως καμμία σημασία τό ἄν χρονικῶς συμπίπτει ὁ ἑορτασμός τῶν ὀρθοδόξων μέ ἐκεῖνον τῶν αἱρετικῶν, τί νά ποῦμε; Λίγος σεβασμός καί περισσότερη ταπείνωση δέν θά ἔβλαπτε νά ἐπεδείκνυε ὁ π. Εὐθύμιος, ἁπλῶς ἀναλογιζόμενος τόν ἀγώνα πού ἔκανε ἡ Ἐκκλησία ἐπί αἰῶνες ἀπορρίπτουσα τήν ἀλλαγή γιά λόγους ἀστρονομικούς, ἀφ' ἑνός γιά νά μή σκανδαλισθοῦν οἱ ἁπλούστεροι καί ἀφ' ἑτέρου γιά νά μή συμπίπτει ἔστω καί χρονικά ὁ ἑορτασμός ὀρθοδόξων καί αἱρετικῶν, ὥστε νά (μή) διευκολύνεται ἡ προπαγάνδα τῶν τελευταίων. Ἐξάλλου, ἀφοῦ κατά τήν ἄποψη τοῦ π. Εὐθυμίου ὁ χρόνος δέν ἔχει καμμία σημασία, τότε γιατί οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθορίζοντες τόν ἑορτασμό τοῦ Πάσχα ἔθεσαν καί χρονικά κριτήρια καί συμπτώσεως τοῦ ἑορτασμοῦ του μετά τῶν Ἰουδαίων (τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πάσχα); Θά μᾶς πεῖ διότι ἱστορικῶς προηγήθηκε τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων καί μετά ἀναστήθηκε ὁ Κύριος. Ναί, ἀλλά ἀκόμη καί αὐτό δηλώνει τή σημασία καί ὄχι τό ἀδιάφορον τοῦ χρόνου ἀπό ἑορτολογικῆς, βεβαίως, ἀπόψεως. Ὁ π. Εὐθύμιος μέ τό ἐν λόγω κήρυγμά του καί ὅσα κατά καιρούς ἀδόκιμα λέει καί ἰσχυρίζεται ἀντιδραστικῶς πρός τίς θέσεις τῶν παλαιοημερολογιτῶν, ἀδικεῖ τόν ἑαυτό του καί τήν μαρτυρία του, διότι τοποθετεῖται στήν ἀπέναντι ὄχθη ἀπό αὐτή πού τοποθετήθηκαν ἀνά τούς αἰῶνες πολλοί ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες καί ἁγιώτατοι Πατριάρχες, ὅπως ὁ Ἱερεμίας ὁ Β΄ ὁ Τρανός ἀλλά καί οἱ λεγόμενοι Κολλυβάδες Πατέρες πού ἀντέδρασαν στήν κοσμική καί ἀδιάφορη θεώρηση τοῦ χρόνου, ὁ ὁποῖος μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι κατ' ἐξοχήν λειτουργικός. Αὐτό ὅμως καθόλου δέν σημαίνει ἀγνόηση τῆς σημαντικῆς του, ἀλλά μεταμόρφωσή του, ἑορτολογική καί λατρευτική, ὥστε καί διά ὁρατῶν καί δι' ἀοράτων, αἰσθητῶν καί ὑπεραισθητῶν, τυπικῶν καί οὐσιαστικῶν νά ἐξυπηρετεῖται καί νοηματοδοτεῖται ὁ ἀγώνας τῆς σωτηρίας. Ἀκόμη, περί τῶν ὑπ' αὐτοῦ ἀναφερθεισῶν περιπτώσεων ἡ προσέγγιση τοῦ π. Εὐθυμίου εἶναι καί ἀνακριβής καί ἄστοχος. Στήν περίπτωση τῆς κοιμήσεως τοῦ γίγαντος τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, δέν μετετέθη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ἡ μνήμη του, ἀλλά μετετέθη ὁ ἑορτασμός της, πρός μεγαλυτέρα τιμή τοῦ Ἁγίου καί ὠφέλεια τῶν πιστῶν. Ἴδια εἶναι τά κριτήρια τῆς Ἐκκλησίας γιά ὅλες τίς "μεταθέσεις" πού ἐπικαλεῖται ὁ π. Ε. Τ. [ Καί ἐδῶ ἀκριβῶς κρύβεται ἡ οὐσία πού ἀντιστέκεται καί ἀρνεῖται νά παραδεχθεῖ ὁ ἴδιος: Στήν περίπτωση τῆς ἀλλαγῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου γιά πρώτη φορά ἡ "ἐκκλησία" ἀποφασίζει μέ κοσμικά κριτήρια, μέ ἀντορθόδοξη σκοπιμότητα (τόν κατά τήν αἱρετική Πατριαρχική Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 ταυτόχρονο ἑορτασμό τῶν μεγάλων ἑορτῶν ὑφ' ὅλων τῶν χριστιανῶν-αἱρετικῶν) καί ἐπιπλέον ἐπιβάλει μέ τή βία αὐτή τήν ἐπιλογή πρός τήν ὁποία ἀντιδροῦν ὅλοι οἱ παραδοσιακοί κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί! Τυχαῖο;] Εἰδικότερα, ἡ Κοίμηση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου παραμένει συναξαριακά τήν 13η Σεπτεμβρίου, μικρό δεῖγμα ὅτι ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ χρόνου δέν συγχωρεῖ τούς λογικούς ἀκροβατισμούς καί ποτέ ἡ Ἐκκλησία δέν κινεῖται στόν χῶρο τοῦ παραλόγου. Ἀντιθέτως εἶναι ἀκροβατισμός νά τιμᾶται ἡ μνήμη τοῦ τελευταίου μεγάλου Ἁγίου μας, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ὁ ὁποῖος κοιμήθηκε μόλις τό 1920, δεκατρεῖς ἡμέρες ἀργότερα τοῦ πραγματικοῦ χρόνου κοιμήσεώς του! Βεβαιώτατα δέν μᾶς σώζει ὁ χρόνος, ἀλλά καί ὁ χρόνος δέν εἶναι ἄνευ σημασίας. Αὐτό τό ἁπλό δέν θέλει νά καταλάβει ὁ π. Εὐθύμιος, ὁ ὁποῖος φαίνεται καί φέρεται ὡς ἀντεπιτιθέμενος καί ὄχι ἐν ἡρεμία καί συνέσει λαλῶν, ἐπ' αὐτοῦ. Κρίμα! Μᾶς προβληματίζει πάντως πάρα πολύ ἡ ἀρνητική ἀντίδρασή του σέ κάτι πού πολλοί πρό αὐτοῦ καί πολύ ἐνάρετοι Πατέρες τό ἀντιμετώπισαν μέ ἐντελῶς διαφορετικό τρόπο. Δεκάδες ἐνάρετοι καί ὅσιοι Γέροντες καί ἀσκητές ἐν Ἁγίω Ὄρει καί ἐν τῶ κόσμω ποτέ δέν ἀποδέχθηκαν τήν ἐπιχειρηματολογία, καθαρά κοσμική καί σχολαστική, τῶν εἰσηγητῶν του, ὅπως δυστυχῶς πράττει καί μάλιστα πεισματικῶς ὁ π. Εὐθύμιος. Ἡ κοινή λογική καί τό ὀρθόδοξο ἦθος συνηγοροῦν ὅτι οἱ μόνοι πού δέν μποροῦν νά κατηγορηθοῦν ὡς καινοτόμοι καί "ἀνωκατωσούρες" εἶναι οἱ παλαιοημερολογίτες. Διότι ὅπως ὀρθώτατα μετά ἀπό πολλά χρόνια ἐννόησε καί τουλάχιστον ὁμολογεῖ πρός τιμήν του ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης στό ἡμερολογιακό ζήτημα, οἱ παλαιοημερολογίτες δέν ἄλλαξαν κάτι, κράτησαν κάτι πού εἶχε ἡ Ἐκκλησία, οὔτε πρόσθεσαν, οὔτε ἀφαίρεσαν. Οἱ δέ νεοημερολογίσαντες ποτέ δέν μπόρεσαν νά αἰτιολογήσουν στούς πιστούς γιά ποιό σοβαρό καί ἐπιτακτικό ἐκκλησιαστικό λόγο ἐπεβάλλετο νά ἀλλάξει τό ἀπό αἰώνων ἐν χρήσει ἡμερολόγιο καί ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μέ φρικτό τίμημα σειρά σχισμάτων σέ πολλές τοπικές ἐκκλησίες, διάσπαση τῆς ἑορτολογικῆς ἑνότητος στήν ἀνά τήν οἰκουμένη Ἐκκλησία πού συνεχίζεται μέχρι σήμερον, ἀφοῦ ἡ ἀριθμητική πλειονοψηφία τῶν πιστῶν ἀνά τόν κόσμο ἀκολουθοῦν ἀκόμη τό παλαιό ἡμερολόγιο, σύγχυση καί ἀντεγκλήσεις πού ἐπίσης συνεχίζονται μέχρι σήμερον καί ἀναντίρρητο σκανδαλισμό ἀναριθμήτων ψυχῶν πιστῶν καί ἀπίστων ἀπό αὐτό τό ἀποτέλεσμα. Ἀποτέλεσμα καί τραγικές ἐπιπτώσεις πού χρονίζουν καί αἰμορραγοῦν μέχρι σήμερα, ἀλλά πού δέν συγκινοῦν καθόλου τόν σεβαστό κατά τά ἄλλα Ἱερομόναχο. Μόνο τώρα, κατ' αὐτόν, μέ τό νέο ἡμερολόγιο πού "χρησιμοποίησε" ἡ Μασωνία καί ἐπέβαλε ὁ Οἰκουμενισμός (μέ βάση ντοκουμέντα ἀδιαμφισβήτητα) ἐπῆλθε ἁρμονία καί ὅλα τακτοποιήθηκαν! Ἔλεος, πάτερ μου. Ἐπιλογή σας νά περιφρονεῖτε πολλούς συγχρόνους ἁγίους πού ὁμοφρονοῦν στή θεώρηση τῆς ἀλλαγῆς ὡς ἀντικανονικῆς, ἀσεβοῦς καί καινοτομίας, καθώς καί νά παραβλέπετε πάμπολλα θαύματα σχετικά μέ τήν ἀποδοκιμασία τῆς καινοτομίας, ὅπως τό περιβόητο θαῦμα στή Βουλγαρία, ὅπου ἡ ζύμη μιᾶς εὐλαβοῦς γυναικός πού ὅμως περιφρόνησε τήν ἀργία τῆς μνήμης τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ ἐπικαλουμένη τήν τότε γενομένη ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, μετατράπηκε σέ πέτρα πού παγίδευσε τά χέρια της καί χρειάσθηκε συγχωρητική εὐχή παραδοσιακοῦ Κληρικοῦ γιά νά τά ἀπελευθερώσει! Κατά τά ἄλλα, ὁ ἴδιος συχνάκις ἐπικαλεῖται καλῶς διάφορες ἀνάλογες σχετικές διηγήσεις θαυμάτων ἐκ τῆς Παραδόσεως γιά διάφορα θέματα, πρός ἐπίρρωση τῶν λεγομένων του. Ἀλλά βλέπομεν ὅτι τό πεῖσμα ἤ ...ἡ πλάνη φαίνεται ὅτι οὐκ οἷδε προτιμᾶν τήν ἀλήθεια καί τό πνευματικό συμφέρον! Πραγματικά ὅσο ὁ καλός πατήρ ἐπιμένει σ' αὐτό τό θέμα καί παραφωνεῖ  πρός τήν λογική καί τά δεδομένα, τόσο ἐμᾶς μέν προβληματίζει, αὐτός δέ ὁ ἴδιος ἐκτίθεται ἀνεπανόρθωτα. Καί πάλι κρίμα!

Δ.Α.

Μήνυμα καί διευκρινίσεις ἀπό τήν γνησία Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους

Καθαρά καί ξάστερα λόγια ἀπό τόν ἀγωνιστή Ἁγιορείτη Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους Γέροντα Μεθόδιο, μετά τήν πρόσφατη καταδίκη του (ὡς δῆθεν ἠθικοῦ αὐτουργοῦ) σέ 20ετή κάθειρξη χωρίς ἀναστολή μέ ἀφορμή τά πρό τριετίας λαβόντα χώρα στό κονάκι τῆς Μονῆς στίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους γεγονότα, προκληθέντα ὑπό τῶν μελῶν τῆς ἐγκαθέτου ψευδο-ἐσφιγμενιτικῆς ἀδελφότητος τήν ὁποία ἐμπνεύσθηκε καί ἐδημιούργησε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, μέ αἰτία δέ πραγματική τήν σταθερά ἀπόφαση τοῦ ἰδίου καί τῆς περί αὐτόν πολυπληθοῦς Ἀδελφότητος νά ἀρνοῦνται τήν μνημόνευση τοῦ Οἰκουμενικοῦ, τῶ ὄντι δέ οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου διά λόγους Πίστεως (παναίρεση Οἰκουμενισμοῦ).

Παρά τίς ὅποιες ἐπιφυλάξεις, διαφοροποιήσεις ἤ καί διαφωνίες σέ ἐπιμέρους θέματα καί ζητήματα, τίς ὁποῖες μπορεῖ ὁ καθένας μας νά ἔχει, αὐτή τή στιγμή τοῦ Ἀγῶνος θεωροῦμε ἱερό χρέος τήν συμπαράστασή μας πρός τήν ἀγωνιζομένη, ἁγιορειτική καί ἡρωϊκή ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου καί τόν ἀγωνιστή Ἡγούμενό της, περιοριζόμενοι σέ μία ἁπλή καί σαφή δήλωση καί πρόσκληση πρός κάθε πιστό καί σεβόμενο τήν Ὀρθοδοξία καί τό ἐν κινδύνῳ προπύργιό της, τό Ἁγιώνυμο Ὄρος:

Τώρα εἴμαστε ὅλοι Ἐσφιγμενῖτες!

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης

''Συμφωνώντας με τους Οικουμενιστές,

παρεμποδίζετε τη σωτηρία των ψυχών''

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 1ῃ Φεβρουαρίου 2017

Παναγιώτατον

Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης

κ. Ἄνθιμον

Ἐνταῦθα

Παναγιώτατε,

Μὲ λύπη καὶ ἔκπληξη ἔλαβα τὴν ἀπὸ 10-12-2016 «νουθετήρια», ἐπιτιμητικὴ καὶ «πατρική» ἐπιστολή σας, μὲ τὴν ὁποία ἐκτιμᾶτε κατ᾽ ἀρχὴν ὅτι μὲ ἀναφορές μου ἐσχάτως στὸ διαδίκτυο καὶ ὁμιλίες μου στὴν αἴθουσα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου προκαλῶ «πνευματικὴν σύγχυσιν καὶ διάστασιν τῶν συνειδήσεων τῶν πιστῶν τοῦ πληρώματος» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Μοῦ ὑπενθυμίζετε κατόπιν τὴν ἀπόλυσή μου, ὡς κληρικοῦ, ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὴν μετὰ ταῦτα συμπερίληψή μου ἀπὸ σᾶς στὸν ἱερὸ κλῆρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης ὡς ἀμίσθου κληρικοῦ ἀπὸ τὸ ἔτος 2008 καὶ ὅτι ἐπίσης μοῦ παραχωρήσατε προσωρινὰ τὸ θυσιαστήριο τοῦ Ἱεροῦ μετοχικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου «διὰ νὰ τελῶ τὴν Θείαν Λειτουργίαν καὶ νὰ ὁμιλῶ πρὸς τὸ ἐκκλησίασμα διὰ τὴν πνευματικὴν οἰκοδομὴν αὐτοῦ καὶ πρὸς σωτηρίαν ψυχῶν».

Ἐφιστᾶτε ἐν τέλει «πατρικῶς» τὴν προσοχήν μου, ὅπως, τοῦ λοιποῦ, σεβόμενος τήν κανονικότητα καὶ τὴν ἁγιότητα τῆς κατ᾽ Ἀνατολὰς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὴν νομιμότητα τῆς τοπικῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, «παύσω νὰ προβαίνω εἰς σκανδαλισμὸν τῶν συνειδήσεων τῶν πιστῶν καὶ εἰς πρόκλησιν διὰ τὴν δημιουργίαν "ἀποτειχίσεων", "σχισμάτων" καί "ἀνταρσιῶν", δεδομένου ὅτι τὸ τοιοῦτον τυγχάνει ἀντικανονικὸν καὶ ἐκκλησιολογικῶς ἀπαράδεκτον».

Αὐτὲς οἱ ἐκτιμήσεις καὶ οἱ κατηγορίες σας εἶναι παντελῶς ἀναληθεῖς, θεολογικὰ δὲ καὶ ἐκκλησιολογικὰ ἀβασάνιστες καὶ ἀθεμελίωτες γιὰ πολλοὺς λόγους, ἡ παρουσίαση τῶν ὁποίων θὰ ἐπεξέτεινε πολὺ τὰ ὅρια μιᾶς ἐπιστολιμαίας ἀπαντήσεως. Συνοπτικῶς ὅμως, γιὰ νὰ μάθετε καὶ τὴν ἄλλη πλευρά, σᾶς ἀναφέρω τὰ ἀκολουθοῦντα:

1. Γιατί μὲ ἀπέλυσε ὡς κληρικὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο;

Ἡ ἀναφορά σας στὴν ἀπόλυσή μου ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ στὴν μετὰ ταῦτα συγκαταρίθμησή μου ἀπὸ σᾶς στοὺς κληρικοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης ἀποσκοπεῖ προφανῶς νὰ δείξει ὅτι εἶμαι ἕνας ἀπείθαρχος καὶ ἀντάρτης κληρικός, ἀλλὰ καὶ ἀγνώμων πρὸς ἐσᾶς ποὺ μὲ περιμαζέψατε ὡς ἄστεγο καὶ ἀδέσποτο καὶ μοῦ παραχωρήσατε τὸ θυσιαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου. Εἶναι ὅμως σὲ ὅλους γνωστὸ καὶ βεβαιωμένο ἀπὸ ἀψευδεῖς πηγές, καὶ ἀπορῶ πῶς δὲν τὸ γνωρίζετε, ὅτι ἡ ἀπόλυσή μου ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο μὲ ἀφοσίωση καὶ ἀγάπη ὑπηρέτησα ἐπὶ πολλὰ ἔτη, καὶ διαθέτω ἐπ᾽ αὐτοῦ πλῆθος εὐχαριστηρίων ἐπιστολῶν, ὀφείλεται στὴν αὐστηρὴ κριτικὴ ποὺ ἤσκησα στὸ ἐπαίσχυντο καὶ προδοτικὸ κείμενο τοῦ Balamand τοῦ Λιβάνου (1993), ὡς ἐκπρόσωπος τῆς τότε παραδοσιακῆς Ἐκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος στὸν Θεολογικὸ Διάλογο μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς. Στὸ κείμενο αὐτὸ ὄχι μόνο ἀθωώνεται καὶ ἀναγνωρίζεται ἡ Οὐνία, τὴν ὁποία προηγουμένως καὶ μὲ δική μου σημαντικὴ συμβολὴ καταδικάσαμε στὸ Freising τοῦ Μονάχου ἐν ὁλομελείᾳ Ὀρθόδοξοι καὶ Ρωμαιοκαθολικοί (1991), ἀλλὰ ἐπὶ πλέον γιὰ πρώτη φορὰ «Ὀρθόδοξοι» ἱεράρχες καὶ θεολόγοι ἀναγνωρίζουν τὸν Παπισμὸ ὡς ἐκκλησία μὲ ἀποστολικὴ διαδοχή, ἔγκυρα μυστήρια καὶ συνυπεύθυνο μαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Μαζὶ μὲ ἄλλα μου δημοσιεύματα σᾶς ἀπέστειλα παλαιότερα καὶ τὸ βιβλίο μου αὐτὸ γιὰ τὴν Οὐνία, ἀλλὰ μᾶλλον ἢ δὲν τὸ διαβάσατε ἢ συμφωνεῖτε μὲ τὸ κείμενο τοῦ Balamand ποὺ τὴν ἀθώωσε[1]. Ἡ ἀπόφαση τοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου γιὰ τὴν ἀπόλυσή μου ἐνισχύθηκε καὶ ἀπὸ ἄλλους λόγους· ἐν πρώτοις, διότι διεμήνυσα ὅτι στὸ ἑξῆς δὲν θὰ συντάσσω πατριαρχικοὺς λόγους, διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν κακὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, καὶ ἐπίσης, διότι ἐπρωτοστάτησα τὸ 2001 εἰς τὸ νὰ μὴν ἔλθει ὁ πάπας στὴν Ἑλλάδα μὲ συναγωνιστὰς τὸ σύνολο σχεδὸν τότε τῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ πλῆθος ἄλλο ἀρχιερέων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς μοῦ ἀπέστειλαν συγχαρητήρια διὰ τοὺς ἀγῶνες, καὶ μόνο σεῖς τότε, ὡς μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως, μοῦ ἀποστείλατε ἐπιτιμητικὴ ἐπιστολή, γεμάτη χολὴ καὶ πικρία, γιατὶ παρεμπόδιζα τὴν ἔλευση τοῦ πάπα. Μετὰ μάλιστα τὴν πραγματοποιηθεῖσα βλάσφημη καὶ καταστροφικὴ ἐπίσκεψή του, ἀπευθυνόμενος πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀντιδρῶντες ἐρωτούσατε: «καὶ τί ἐπάθαμε ποὺ ἦλθε ὁ πάπας στὴν Ἑλλάδα;».

Ἡ ὀργὴ τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ἐναντίον μου, ποὺ τελικὰ τὸν ὁδήγησε στὴν ἀπόλυσή μου, κορυφώθηκε, ὅταν ὀργανώσαμε, τό «Τμῆμα Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας» καὶ ἡ «Ἑταιρεία Ὀρθοδόξων Σπουδῶν», ἀπὸ 20-24 Σεπτεμβρίου τοῦ 2004, «Διορθόδοξο Θεολογικὸ Συνέδριο» μὲ τίτλο «Οἰκουμενισμός. Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις». Στὸ ἱστορικὸ αὐτὸ συνέδριο ἔλαβαν μέρος μὲ εἰσηγήσεις περὶ τοὺς πενήντα (50) εἰσηγητές, ἀρχιερεῖς, ἡγούμενοι, ἄλλοι κληρικοὶ καὶ μοναχοί, καθηγητὲς Θεολογικῶν καὶ ἄλλων Σχολῶν ἀπὸ τὴν ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη Ὀρθοδοξία. Ἡ ἐπιτυχέστατη διεξαγωγὴ τοῦ συνεδρίου μὲ τὸν μεγάλο ἀριθμὸ εἰσηγητῶν καὶ τὴν σημαντικώτατη θεματολογία, ὡς καὶ ἡ ἀπήχηση στὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα, δικαίωσαν τὴν διαπίστωση ὅτι ἀποτέλεσε τὴν πρώτη σοβαρὴ ἐπιστημονικὴ καὶ συλλογικὴ ἀπομύθευση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ[2]. Τὰ Πρακτικὰ τοῦ συνεδρίου μὲ τὰ τολμηρὰ καὶ θαρραλέα Πορίσματα ἔχουν ἤδη κυκλοφορηθῆ σὲ δύο ὀγκώδεις τόμους[3].

2. Ποιός μοῦ παραχώρησε τὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου; Ἡ ἀπομόνωση καὶ ἡ φίμωση. Ἄλλαξε ἡ Θεσσαλονίκη.

Τὸ θυσιαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου δὲν μοῦ τὸ παραχωρήσατε σεῖς, Παναγιώτατε, τὸ 2008. Μοῦ τὸ παραχώρησε ἀπὸ τὸ 1993, ἕνδεκα ἔτη πρὶν νὰ ἔλθετε στὴν Θεσσαλονίκη μὲ μετάθεση ἀπὸ τὴν Ἀλεξανδρούπολη, ὁ μακαριστὸς καὶ ὀρθοδοξότατος προκάτοχός σας κυρὸς Παντελεήμων Β´, ἐπὶ τῆς εὐλογημένης ποιμαντορίας τοῦ ὁποίου συγκαλέσαμε πλεῖστα ὅσα ἀντιπαπικὰ καὶ ἀντιοικουμενιστικὰ συνέδρια. Ἤμουν πάντοτε ἐκ τῶν πρώτων εἰσηγητῶν στὰ ἱστορικὰ θεολογικὰ συνέδρια ποὺ συγκαλοῦσε κάθε ἔτος τὶς ἡμέρες τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ καὶ συχνὰ ὁμιλητὴς στὶς πανηγυρικὲς μνῆμες τῶν Ἁγίων τῆς Θεσσαλονίκης, χοροστατοῦντος καὶ ἐπινεύοντος. Ἔχαιρε καὶ ἠγάλλετο, διότι, ὅπως ἔλεγε δημοσίως, δίπλα στὴν Μασονικὴ Στοὰ καὶ στὸ ἀποκρυφιστικὸ Βιβλιοπωλεῖο ὁ μικρὸς ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου εἶχε καταστῆ προπύργιο Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐπιβραβεύοντας δὲ αὐτόν μου τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν πνευματικὴ οἰκοδομὴ τοῦ ἐμπεπιστευμένου εἰς αὐτὸν ποιμνίου καὶ τὴν σωτηρία ψυχῶν, ποὺ σεῖς στὴν ἐπιστολή σας δὲν τὰ βλέπετε, ἢ τὰ θέλετε πρὸς ἄλλη κατεύθυνση, μὲ εἰδικὴ τελετὴ μοῦ ἀπένειμε τὸ ὀφφίκιο τοῦ Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

Μετὰ τὴν ἀνάρρησή σας στὸν θρόνο τῆς Θεσσαλονίκης τὸ 2004 τὸ θεολογικὸ καὶ ἐκκλησιολογικὸ κλῖμα ἄλλαξε παντελῶς. Ὁ προκάτοχός σας κυρὸς Παντελεήμων ἐτόλμησε εὐθαρσῶς νὰ ἀκυρώσει διαθρησκειακὴ συνάντηση ὑπὸ τὴν αἰγίδα καὶ προεδρία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ποὺ εἶχε προγραμματισθῆ καὶ ἐξαγγελθῆ γιὰ τὶς 29-30 Μαΐου τοῦ 2003 μὲ θέμα «Ὁ διαθρησκειακὸς Διάλογος ὡς προϋπόθεσις τοῦ πολιτισμοῦ τῶν πολιτισμῶν», καὶ μάλιστα στὸν χῶρο τῆς Σταυροπηγιακῆς καὶ Πατριαρχικῆς Μονῆς τῶν Βλατάδων. Τὸ ἔπραξε, γιὰ νὰ ἀποτρέψει τὸν μολυσμὸ τοῦ ποιμνίου του ἀπὸ τὸ μικρόβιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν συγκρητιστικὴ διαθρησκειακὴ διάβρωση. Εὐγνωμονοῦντες γιὰ τὴν θαρραλέα αὐτὴ καὶ ὄντως ὁμολογητικὴ στάση τοῦ ἀφιερώσαμε τὸ σχετικὸ βιβλίο μας «Διαθρησκειακὲς Συναντήσεις. Ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσβολὴ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων»[4]. Ἀντίθετα, σεῖς ἀνοίξατε μετὰ χαρᾶς τὶς πύλες τῆς ἁγιοτόκου Θεσσαλονίκης στὶς ἐπιβουλὲς τῶν Παπικῶν, Προτεσταντῶν καὶ τῶν ἡμετέρων Οἰκουμενιστῶν, διότι ἐσφαλμένως θεωρεῖτε ὅτι ἡ μόνη ἐπικίνδυνη αἵρεση εἶναι οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἐνῶ οἱ ἑτερόδοξες Χριστιανικὲς κοινότητες δὲν εἶναι αἱρέσεις ἀλλὰ ἐκκλησίες, ὅπως ἐδογμάτισε ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης. Ἐδῶ καὶ δώδεκα ἔτη δὲν ἀκούγεται στὴν Θεσσαλονίκη ἀντιπαπικὸ καὶ ἀντιοικουμενιστικὸ κήρυγμα, διότι οἱ ἱερεῖς ἀκολουθοῦν, παρεξηγοῦντες τὴν ἔννοια τῆς ὑπακοῆς στὸν ἐπίσκοπο, τὴν δική σας ἐκκλησιολογικὴ γραμμὴ φοβούμενοι νὰ ἀντιδράσουν.

Τὸν ἐνοχλητικὸ π. Θεόδωρο τὸν περιορίσατε στὸν Ἅγιο Ἀντώνιο· οὐδέποτε τὸν καλέσατε ὁμιλητὴ σὲ συνέδρια τῆς Μητροπόλεως ἢ σὲ πανηγύρεις καὶ μνῆμες ἁγίων. Συνεργάζεσθε ὅμως ἁρμονικὰ μὲ οἰκουμενιστὰς καθηγητὰς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, μετέχετε καὶ εὐλογεῖτε τὰ οἰκουμενιστικὰ συνέδριά τους καὶ τὰ ἀνάλογα τῆς Ἱ. Μονῆς Βλατάδων. Μερικοὺς μάλιστα ἐξ αὐτῶν, ποὺ πρωτοστάτησαν στὴν ἵδρυση τοῦ «Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν» καὶ στὴν μεταβολὴ τοῦ Ὀρθοδόξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὴ σούπα, τοὺς διορίσατε μέλη τῆς «Συντακτικῆς Ἐπιτροπῆς» τοῦ ἱστορικοῦ θεολογικοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως «Γρηγόριος Παλαμᾶς», ὅπως ἀκριβῶς ἔπραξε καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος, τοποθετήσας τὸν πρωτεργάτη τῆς νοθεύσεως τῶν Θρησκευτικῶν διευθυντὴ τοῦ ἐπισήμου περιοδικοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου «Θεολογία». Συγχρόνως ἐμφανίζεσθε καὶ ἐνεργεῖτε ὡς ἀντιτιθέμενος δῆθεν στὴν ἵδρυση τοῦ «Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν» καὶ ὡς ὑποστηρίζων τήν «Πανελλήνιον Ἕνωσιν Θεολόγων» στοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν διατήρηση τοῦ ὀρθοδόξου χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Εἴχατε πολλοὺς ποιμαντικοὺς τρόπους νὰ ἀνακόψετε τὶς ἀντορθόδοξες αὐτὲς ἐξελίξεις μὲ τὴν ὕψωση τῆς ποιμαντικῆς σας ράβδου πρὸς τοὺς πρωτεργάτας αὐτῶν τῶν βλασφήμων ἐξελίξεων, καθηγητὰς καὶ πολιτικούς, ἐφαρμόζοντας τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ σεβόμενος τὴν κανονικότητα, τὴν ὁποία ἰσχυρίζεσθε ὅτι δὲν σέβομαι ἐγώ. Ἐνθυμοῦμαι ὅτι σὲ ἱερατικὴ σύναξη στὴν αἴθουσα ὁμιλιῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ μᾶς ἀνακοινώσατε τὴν ἀπόφαση τοῦ Τμήματος Θεολογίας γιὰ τὸ Ἰσλάμ, γεμᾶτος δικαιολογημένη ὀργὴ καὶ ἀγανάκτηση ρωτήσατε ὅλους τοὺς ἱερεῖς: «Εἴσαστε νὰ πᾶμε ὅλοι στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ καὶ νὰ τὰ κάνουμε λίμπα»; Ἡ πρόταση ἔγινε δεκτὴ μὲ ζωηρὸ καὶ παρατεταμένο χειροκρότημα. Αὐτὴ ὅμως ἡ πατερική, ἑλληνική, κολοκοτρωνέϊκη λεβεντιὰ ἔμεινε μόνο στὰ λόγια. Ἀντὶ νὰ πᾶτε μὲ ὅλο τὸ ἱερατεῖο στὴν Θεολογικὴ Σχολή, φέρατε τὸ οἰκουμενιστικὸ «ἱερατεῖο» στὴν Μητρόπολη.

Μήπως ἐπιπλήξατε καὶ νουθετήσατε τὸ πνευματικό σας τέκνο, τὸν διάδοχό σας στὴν Ἀλεξανδρούπολη, μητροπολίτη κ. Ἄνθιμο, ὁ ὁποῖος «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ὑποστήριξε τό «Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν», τὴν διδασκαλία τοῦ Κορανίου μαζὶ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, τὸν Χριστὸ μαζὶ μὲ τὸν Ἀντίχριστο, καὶ παντοιοτρόπως ἐνισχύει τὴν μεταπατερικὴ παρασυναγωγὴ τῶν θεολόγων τοῦ «Καιροῦ», ποὺ ἐπὶ ἔτη τώρα κατασκανδαλίζουν τὸν θεολογικὸ κόσμο, καὶ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας; Ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει σκανδαλισμὸς καὶ ἀναστάτωση τοῦ πληρώματος;

Τὴν ἴδια ἐπαμφοτερίζουσα στάση κρατήσατε καὶ ἀπέναντι τοῦ δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη καὶ τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν του παρελάσεων. Ἀπαγορεύσατε στὰ χριστιανικὰ σωματεῖα τῆς πόλεως νὰ ὀργανώσουν δυναμικὲς ἀντιδράσεις, τὶς ὁποῖες περιορίσατε στὸν αὐλόγυρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, οἱ ἱερεῖς τοῦ ὁποίου ἀρνήθηκαν μάλιστα νὰ δώσουν ἠλεκτρικὸ ρεῦμα στοὺς ὀργανωτὰς γιὰ τὴν λειτουργία τῶν μεγαφώνων, ἐνῶ τὸ ἑπόμενο ἔτος εὐχαριστηθήκατε, γιατὶ ὅλος ὁ ἀγώνας περιορίσθηκε σὲ μία ἀγρυπνία στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς ᾽Αχειροποιήτου, τώρα δὲ ἔχει ἐκφυλισθῆ τελείως, καὶ ἡ ἁγιοτόκος καὶ μαρτυροφρούρητος Θεσσαλονίκη ἔχει παραδοθῆ ἀμαχητί, χωρὶς στρατηγὸ καὶ ποιμένα, στὶς ὀρδὲς τῶν Σοδομιτῶν. Φθάσατε μέχρι τοῦ σημείου νὰ ζητήσετε ἀπὸ τοὺς ὀργανωτὰς τῶν ἀντιδράσεων, ποὺ εἶχαν ἐκτυπώσει σχετικὴ ἀφίσα μὲ ἀναγραφόμενο ὁμιλητὴ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, νὰ ἀφαιρέσουν τὸ ὄνομά του, περικόπτοντες ἀκαλαίσθητα τὴν ἀφίσα. Καὶ ὅταν στὴν Βουλὴ τῆς μέχρι τώρα χριστιανικῆς Ἑλλάδος ψηφίσθηκε ἀπὸ τὴν πλειονότητα τῶν βουλευτῶν ὁ ἐπαίσχυντος νόμος γιὰ τό «Σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων», μὲ χλιαρή, φαινομενική, ἀντίδραση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, δὲν ἔπρεπε νὰ νουθετήσετε καὶ νὰ ἐπιπλήξετε ὅλους τοὺς βουλευτὰς τῆς Α´ καὶ Β´ Θεσσαλονίκης, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ ἀπαγορεύσετε τὴν εἴσοδό τους στοὺς ἱεροὺς ναούς, ὅπως ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιὰ ὅσους καταπατοῦν καὶ περιφρονοῦν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ; Αὐτοὶ ὅλοι δὲν ἐσκανδάλισαν καὶ δὲν ἀναστάτωσαν τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα, οὔτε τὴν ἰδική σας ἀρχιερατικὴ συνείδηση, καὶ τοὺς ἐσκανδάλισε τὸ βιβλικὸ καὶ πατερικὸ κήρυγμα τοῦ π. Θεοδώρου;

3. Καλὸς ὁ πατριωτισμός. Ἀλλὰ ὑπεράνω ὅλων ἡ Ὀρθοδοξία.

Ἀφήνετε τοὺς Μασόνους, τοὺς Ροταριανούς, τοὺς Οἰκουμενιστές, τοὺς Σοδομίτες, τοὺς Παπικούς, τοὺς Προτεστάντες, τοὺς ἀσεβεῖς, τοὺς Μονοφυσίτες αἱρετικούς, νὰ μπαινοβγαίνουν στὸ μαντρὶ τῶν προβάτων καὶ διώχνετε τοὺς ἱερεῖς, ποὺ φυλάσσουν καὶ ἀγρυπνοῦν καὶ ἐκδιώκουν τοὺς λύκους τῶν αἱρέσεων. Καὶ καλύπτετε αὐτὴν τὴν ἀδιαφορία σας γιὰ τὴν Πίστη, γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, γιὰ τὴν οὐράνια Πατρίδα, μὲ τὴν ἐπίδειξη ἑνὸς καλοῦ βέβαια ἀλλὰ μικρότερης ἀξίας πατριωτισμοῦ γιὰ τὴν ἐπίγεια πατρίδα, γιὰ τὴν Μακεδονία, ἐναντίον τῶν Σκοπίων. Αὐτὰ εἶναι ἐπαινετές, ἀλλὰ πρόσκαιρες καὶ ἐπίγειες ἐπιδιώξεις. Οἱ Χριστιανοὶ ἀγαποῦμε τὴν πατρίδα, ἀλλὰ ὅλη μας ἡ μέριμνα, ὅλο μας τὸ εἶναι, εἶναι στραμμένο πρὸς τὸν οὐρανό, πρὸς τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Αὐτὲς τὶς ἡμέρες τῶν Ἁγίων Θεοφανείων ἀκούσαμε τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο καὶ ἀμέσως τὸν ἴδιο τὸν Θεάνθρωπο Κύριο νὰ ἀπευθύνονται πρὸς τοὺς συμπατριῶτες τους Ἑβραίους ποὺ ἐκαυχῶντο γιὰ τὴν ἐθνική τους καταγωγὴ ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ καὶ περιφρονοῦσαν ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη, καὶ ὁ μὲν πρῶτος νὰ τοὺς λέγει νὰ μὴ καυχῶνται γιὰ τὴν καταγωγή τους, γιατὶ ὁ Θεός «δύναται καὶ ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ»[5], ἀμφότεροι δὲ νὰ τοὺς καλοῦν νὰ ἀλλάξουν νοοτροπία, νὰ μετανοήσουν, νὰ μὴ περιμένουν ἐθνικὸ λυτρωτὴ καὶ Μεσσία, ποὺ θὰ τοὺς ἐλευθερώσει ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους καὶ θὰ ἐγκαθιδρύσει ἐπίγειο κράτος τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλὰ Λυτρωτὴ καὶ Σωτήρα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ὁ ὁποῖος θὰ ἱδρύσει ἐπὶ γῆς τὴν Ἐκκλησία γιὰ ὅλα τὰ ἔθνη ὡς βασιλεία τῶν οὐρανῶν: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»[6]. Ποιός ἀπὸ ὅσους μελετοῦμε τὰ πατερικὰ κείμενα δὲν συγκλονίζεται ἀπὸ ὅσα σχετικὰ λέγει τὸ κείμενο τῆς «Πρὸς Διόγνητον Ἐπιστολῆς», γραμμένο τὸν β´ αἰώνα ἀπὸ ἄγνωστο ἀποστολικὸ Πατέρα καὶ ἀπολογητή, γιὰ τὸ πῶς ζοῦν οἱ Χριστιανοὶ μέσα στὸν κόσμο; «Πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ᾽ ὡς πάροικοι· μετέχουσι πάντων ὡς πολῖται, καὶ πάνθ᾽ ὑπομένουσιν ὡς ξένοι· πᾶσα ξένη πατρὶς αὐτῶν καὶ πᾶσα πατρὶς ξένη... Ἐπὶ γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ᾽ ἐν οὐρανῷ πολιτεύονται»[7]. Πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς κληρικοὺς καὶ μάλιστα τοὺς μεγαλοσχήμονες, ἀπευθυνόμενοι πρὸς τοὺς νέους, ἱεραρχοῦμε τὰ πράγματα καὶ τοὺς στρέφουμε πρῶτα πρὸς τὴν ἄλλη ζωή, τὴν αἰώνια, γιὰ νὰ ἀγκυροβολήσουν ἐκεῖ τὶς ἐλπίδες τους, ὅπως ἔπραττε ὁ Μ. Βασίλειος στὸν περίφημο λόγο του «Πρὸς τοὺς Νέους, ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων»; Τοὺς ἔλεγε ἐπὶ λέξει: «Ἡμεῖς, ὦ παῖδες οὐδὲν εἶναι χρῆμα παντάπασι τὸν ἀνθρώπινον βίον τοῦτον ὑπολαμβάνομεν, οὔτ᾽ ἀγαθόν τι νομίζομεν ὅλως, οὔτ᾽ ὀνομάζομεν, ὃ τὴν συντέλειαν ἡμῖν ἄχρι τούτου παρέχεται. Οὔκουν προγόνων περιφάνειαν, οὐκ ἰσχὺν σώματος, οὐ κάλλος, οὐ μέγεθος, οὐ τὰς παρὰ πάντων ἀνθρώπων τιμάς, οὐ βασιλείαν αὐτήν, οὐχ ὅ,τι ἂν εἴποι τις τῶν ἀνθρωπίνων μέγα, ἀλλ᾽ οὐδὲ εὐχῆς ἄξιον κρίνομεν ἢ τοὺς ἔχοντας ἀποβλέπομεν, ἀλλ᾽ ἐπὶ μακρότερον πρόϊμεν ταῖς ἐλπίσι καὶ πρὸς ἑτέρου βίου παρασκευὴν ἅπαντα πράττομεν. Ἃ μὲν οὖν ἂν συντελῇ πρὸς τοῦτο ἡμῖν ἀγαπᾶν τε καὶ διώκειν παντὶ σθένει χρῆναί φαμεν, τὰ δὲ οὐκ ἐξικνούμενα πρὸς ἐκεῖνον, ὡς οὐδενὸς ἄξια παρορᾶν»[8]. Ἡ ὀρθότητα τῆς Πίστεως, ἡ καταδίκη τῶν αἱρέσεων ἀνήκουν εἰς αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ ἀγαποῦμε καὶ νὰ ἐπιδιώκουμε «παντὶ σθένει», ἐνῶ ὅλα ὅσα δὲν βοηθοῦν στὴν προετοιμασία μας γιὰ τὴν ἄλλη ζωὴ πρέπει νὰ τὰ παραβλέπουμε «ὡς οὐδενὸς ἄξια» καὶ ὄχι ἁπλῶς μικρότερης ἀξίας, ὅπως προηγουμένως τὰ χαρακτηρίσαμε.

Στενοχωρήθηκα πάρα πολὺ τὸ περασμένο καλοκαίρι ποὺ βρέθηκα στὴν Μολδαβία καὶ στὴν Γεωργία, προσκεκλημένος τῶν ἐκεῖ ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν, γιατὶ δέχθηκα τὶς ἔκπληκτες ἀπορίες καὶ ἐρωτήσεις ἐπισκόπων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν γιὰ τὸ πῶς δὲν ἀντέδρασε ἀποφασιστικὰ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν ἐπέλαση τῶν Ὁμοφυλοφίλων καὶ πῶς δὲν ἀπέτρεψε μὲ δυναμικὲς ἐνέργειες τὴν ψήφιση ἀπὸ τὴ Βουλὴ τοῦ «Συμφώνου συμβίωσης τῶν Ὁμοφυλοφίλων», ὅπως τὸ κατόρθωσαν ἐκεῖ βγαίνοντας στοὺς δρόμους ὅλοι, κλῆρος καὶ λαός. Ἔνοιωθαν ἀπογοήτευση καὶ πικρία, γιατὶ μᾶς θεωροῦν τοὺς Ἕλληνες διδασκάλους στὴν Πίστη, στὴν εὐσέβεια, στὴν ἀρετή, καὶ σκανδαλίζονται, ὅταν οἱ διδάσκαλοι καὶ οἱ πρωτοπόροι τὰ προδίδουν, ὅπως δυστυχῶς συμβαίνει τώρα καὶ μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στὴν ὁποία πρωτοστατεῖ καὶ χοροστατεῖ ὁ Ἕλληνας οἰκουμενικὸς πατριάρχης, συμπορευομένων δυστυχῶς καὶ πάλι, ἀπὸ ἄρρωστο πατριωτισμό, ὅλων τῶν ἑλληνοφώνων τοπικῶν ἐκκλησιῶν. Ὅσοι μιλοῦν γιὰ ἐθνοφυλετισμὸ καὶ κινοῦν πρὸς ἄλλες κατευθύνσεις τὸν δάκτυλο, δὲν βλέπουν τὴν ὁλοφάνερη αὐτὴ ὑποστήριξη, ἐπὶ ζημίᾳ τῆς Πίστεως, τοῦ ὁμογενοῦς καὶ ὁμοφύλου πατριάρχου; Δὲν βλέπουν τὸν σκανδαλισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων σὲ οἰκουμενικό, διορθόδοξο ἐπίπεδο, καὶ τοὺς φταῖνε ὁ π. Θεόδωρος καί «οἱ σὺν αὐτῷ», ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἄρουν τὰ σκάνδαλα καὶ νὰ εἰρηνεύσουν συνειδήσεις;

4. Ποιός σέβεται τὴν κανονικότητα;

Μοῦ συνιστᾶτε «πατρικῶς», Παναγιώτατε, νὰ σεβασθῶ τήν «κανονικότητα καὶ τὴν ἁγιότητα τῆς κατ᾽ ἀνατολὰς Ὀρθοδόξου, Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν νομιμότητα τῆς τοπικῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας», εἰς ἣν ἀνήκω κανονικῶς. Μά, ἂν ὑπάρχει κάτι, γιὰ τὸ ὁποῖο ἠμπορῶ νὰ καυχηθῶ ἐν Κυρίῳ, αὐτὸ εἶναι ὁ σεβασμός μου πρὸς τὴν Κανονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἀκριβῆ τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, γιὰ τὴν ὁποία, ἄλλωστε, χαρακτηρίζομαι, ἀδίκως καὶ ἐμπαθῶς ἀπὸ πολλοὺς ὡς «ἀκραῖος», «συντηρητικός», «φανατικός», «φονταμενταλι-στής», ἀκόμη καὶ «τρελλός» καί «ψυχοπαθής», τίτλοι βέβαια ψευδεῖς καὶ σκοπίμως διαδιδόμενοι εἰς βάρος μου, ὥστε νὰ παρεμποδισθεῖ ἡ ἐπίδραση τοῦ λόγου μου εἰς ὅσους δὲν μὲ γνωρίζουν, ἐκ τοῦ σύνεγγυς. Ὅλους αὐτοὺς βέβαια τοὺς εὐχαριστῶ, διότι μὲ εὐεργετοῦν, ἐπειδή, παρὰ τὴν ἁμαρτωλότητά μου, γίνονται αἰτία νὰ περιληφθῶ μεταξὺ αὐτῶν ποὺ ἐπαινεῖ καὶ μακαρίζει ὁ Κύριος: «Μακάριοί ἐστε, ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ»[9].

Προκαλεῖ πάντως ἐντύπωση γιὰ τὸ πόσο μεροληπτικὰ σκέπτεσθε καὶ ἐνεργεῖτε, χαριζόμενος σὲ πρόσωπα ποὺ ἐνεργοῦν ἀντικανονικὰ εἰς βάρος τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἐνῶ ἀδικεῖτε πρόσωπα ποὺ σέβονται καὶ τηροῦν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Δὲν γνωρίζετε, Παναγιώτατε, ὅτι ἡ προσωποληψία εἶναι μέγα ἁμάρτημα, ὅτι «πρόσωπον Θεὸς ἀνθρώπου οὐ λαμβάνει», ὅσο ὑψηλὰ καὶ ἂν εἶναι κανεὶς καὶ σὲ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ γιά «τοὺς δοκοῦντας εἶναί τι»[10], γι᾽ αὐτοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι σπουδαῖοι καὶ τρανοί; Ἀλλὰ καὶ ὁ ἕτερος κορυφαῖος Ἀπόστολος Πέτρος λέγει ὅτι στοιχεῖο τῆς ἁγιότητος, πολὺ περισσότερο τῆς «παναγιότητος», εἶναι ἡ ἀπροσωποληψία, καὶ αὐτὴν πρέπει νὰ ἀκολουθεῖ ὅποιος ἐπικαλεῖται τὸν Πατέρα, «τὸν ἀπροσωπολήπτως κρίνοντα κατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον»[11].

Δὲν διαβάσατε, λοιπόν, καὶ δὲν ἐμάθατε ὅτι καθ᾽ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ 20οῦ αἰῶνος τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο μέχρι τότε ἐσέβετο καὶ τηροῦσε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, τοὺς ἐξευτέλισε ἔκτοτε καὶ τοὺς κατερράκωσε μὲ τὰ ἀντικανονικὰ καὶ ἀπαράδεκτα ἀνοίγματά του πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες κ.ἄ, τώρα δὲ καὶ πρὸς τὶς ἄλλες θρησκεῖες, ποὺ πραγματοποίησαν οἱ μασόνοι πατριάρχες Μελέτιος (Μεταξάκης) καὶ Ἀθηναγόρας, τώρα δὲ καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος πολὺ περισσότερο, οἰκοδομοῦντες σύντρεις τὸ μασονικὸ ὅραμα τῆς πανθρησκείας τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου πάπα; Δὲν ἐφρίξατε, καὶ δὲν ἐξηγέρθη ἡ συνείδησή σας, ὅταν γιὰ πολλοστὴ φορὰ γίναμε ὅλοι μάρτυρες τῶν συμπροσευχῶν τοῦ πατριάρχη καὶ τοῦ πάπα εἴτε στὸ Φανάρι εἴτε στὴ Ρώμη; Ἰδιαίτερα κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα Βενεδίκτου στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 2006, ὅταν ὄχι μόνον τὸν ἐθυμίαζαν προσερχόμενον οἱ «Ὀρθόδοξοι» διάκονοι, ἐνῶ οἱ ψάλτες ἔψαλλαν τό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», ἀλλὰ ἐπὶ πλέον στὶς δεήσεις τῶν Εἰρηνικῶν ὁ διάκονος ἐξεφώνησε δέηση καί «Ὑπὲρ τοῦ παναγιωτάτου Πάπα Βενεδίκτου», οἱ ψάλτες τοῦ ἔψαλαν εἰδικὰ συντεθειμένο ἀπολυτίκιο, ὁ πατριάρχης στό «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους» ἐξῆλθε τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καὶ ἠσπάσθη τὸν κατελθόντα ἐκ τοῦ ἀρχιερατικοῦ θρόνου καὶ φέροντα ἀρχιερατικὸ ὠμοφόριο πάπα, ὁ ὁποῖος ἀπήγγειλε καὶ τό «Πάτερ ἡμῶν», ὡσὰν νὰ ἦτο ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος; Ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀντέδρασε τότε ἄμεσα καὶ δυναμικά. Ἐξέδωσε Ἀνακοίνωση (30-12-2006), στὴν ὁποία, μεταξὺ ἄλλων, ἐσημείωνε: «Κατ᾽ ἀρχὴν ἡ ὑποδοχὴ τοῦ πάπα ἔγινε ὡσὰν νὰ ἐπρόκειτο περὶ κανονικοῦ ἐπισκόπου Ρώμης. Κατὰ τὴν τελετὴ ὁ Πάπας φοροῦσε ὠμόφορο, προσφωνήθηκε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη μὲ τό “εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου”, ὡσὰν νὰ πρόκειται περὶ Χριστοῦ Κυρίου, εὐλόγησε τὸ ἐκκλησίασμα καὶ πολυχρονίσθηκε ὡς ἁγιώτατος καὶ μακαριώτατος ἐπίσκοπος Ρώμης. Ἐπίσης ἡ χοροστασία τοῦ Πάπα στὴν Ὀρθόδοξη Θεία Λειτουργία μὲ ὠμόφορο, ἡ ἀπαγγελία τοῦ “Πάτερ ἡμῶν”, ὁ λειτουργικὸς ἀσπασμὸς μὲ τὸν Πατριάρχη, εἶναι ἐκδηλώσεις ποὺ ξεπερνοῦν τὶς ἁπλὲς συμπροσευχές»[12], ποὺ βέβαια καὶ αὐτὲς ἀπαγορεύονται.

Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ βλάσφημη καὶ θρασύτατη παράβαση καὶ παραβίαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ποὺ ἀπαγορεύουν μὲ αὐστηρὰ ἐπιτίμια, μὲ καθαίρεση καὶ ἀφορισμό, ὅσους τοὺς παραβαίνουν. Θὰ σᾶς παραθέσω ἕνα μόνον ἐξ αὐτῶν, τὸν 45ο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων: «Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς, ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω». Τοὺς ὑπολοίπους Ἱεροὺς Κανόνες καὶ ὅλο τὸ ἀντικανονικό, ἀντορθόδοξο πανηγύρι τῶν συγχρόνων συμπροσευχῶν μπορεῖτε νὰ δῆτε στὴν ἐξαιρετικὴ μεταπτυχιακὴ ἐργασία τοῦ συντοπίτου σας, ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο, νεαροῦ φερέλπιδος ἱερέως π. Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, μὲ τίτλο «Ἡ Συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικούς. Προσεγγίζοντας τὴν κανονικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας»[13].

Ἰδιαίτερα μάλιστα ὁ νῦν Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος συμπροσεύχεται ἀσύστολα, ὄχι μόνο μὲ Χριστιανοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀλλοθρήσκους στὶς πάμπολλες καὶ ἀναρίθμητες διαθρησκειακὲς ἐκδηλώσεις καὶ συναντήσεις, ἐκτὸς τοῦ ὅτι χαρακτήρισε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ὡς «τείχη τοῦ αἴσχους»[14], ἀπὸ νεαρᾶς ἡλικίας, ὡς ἀρχιμανδρίτης ἀκόμη, εἶχε ἀναλάβει τὸ γκρέμισμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων μὲ τὴν διδακτορική του διατριβή «Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τῶν κανονικῶν διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ», ἡ ὁποία μᾶλλον γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ δὲν ἔγινε δεκτὴ στὴν Ὀρθόδοξη τότε Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ ὑπεβλήθη σὲ παπικὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ρώμης, ἀπ᾽ ὅπου ἔλαβε καὶ τὸν τίτλο τοῦ διδάκτορος. Στὴν προδρομικὴ λοιπὸν αὐτὴ μελέτη τοῦ μετέπειτα ἔργου του γράφει: «Δὲν δύνανται νὰ ἐφαρμοσθοῦν σήμερα καὶ πρέπει νὰ τροποποιηθοῦν αἱ διατάξεις αἱ κανονίζουσαι τὰς σχέσεις τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἑτεροθρήσκους. Δὲν δύναται ἡ Ἐκκλησία νὰ ἔχῃ διατάξεις ἀπαγορευούσας τὴν εἴσοδον εἰς τοὺς ναοὺς τῶν ἑτεροδόξων καὶ τὴν μετ᾽ αὐτῶν συμπροσευχήν, καθ᾽ ἣν στιγμὴν αὕτη διὰ τῶν ἐκπροσώπων αὐτῆς προσεύχεται ἀπὸ κοινοῦ μετ᾽ αὐτῶν διὰ τὴν τελικὴν ἕνωσιν ἐν τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ἐλπίδι. Περισσοτέρα ἀγάπη πρέπει νὰ “ἀρδεύση” πολλὰς κανονικὰς διατάξεις πρός “ζωογονίαν”. Ἐπιβάλλεται τροποποίησις ὁρισμένων διατάξεων ἐπὶ τὸ φιλανθρωπότερον καὶ ρεαλιστικώτερον. Ἡ Ἐκκλησία δὲν δύναται καὶ δὲν πρέπει νὰ ζῆ ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου».[15] Δὲν ὑπολόγισε τὸν Β´ κανόνα τῆς ἐν Τρούλλω ΣΤ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (680), ὁ ὁποῖος διαγορεύει τὰ ἑξῆς γιὰ τὴν τήρηση ὅλων τῶν Κανόνων ἀνεξαιρέτως: «Μηδενὶ ἐξεῖναι τοὺς προδηλωθέντας παραχαράττειν κανόνας ἢ ἀθετεῖν ἢ ἑτέρους παρὰ τοὺς προκειμένους παραδέχεσθαι κανόνας... Εἰ δὲ τις ἁλῷ κανόνα τινα τῶν εἰρημένων καινοτομῶν ἢ ἀνατρέπειν ἐπιχειρῶν, ὑπεύθυνος ἔσται κατὰ τὸν τοιοῦτον κανόνα, ὡς αὐτὸς διαγορεύει, τὴν ἐπιτιμίαν δεχόμενος». Ὁ Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης ἑρμηνεύων τὰ περὶ ποινῶν καὶ ἐπιτιμίων πρὸς ὅσους παραβαίνουν τοὺς Κανόνες, σύμφωνα μὲ τὰ ἐπιτασσόμενα ἀπὸ τὸν ἐν λόγῳ κανόνα, λέγει ὅτι αὐτοὶ πρέπει νὰ τιμωροῦνται μὲ ἀνάθεμα, ἀφορισμὸ ἢ καθαίρεση: «Εἰ δέ τινας ἤθελε φανῆ ὅτι ἐπιχειρεῖ νὰ παραφθείρῃ, ἢ νὰ ἀναιρῇ κανένα Κανόνα ἀπὸ αὐτούς, οὗτος νὰ λαμβάνῃ τὸ ἐπιτίμιον ὁποῦ περιέχει ὁ Κανὼν ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον παραφθείρει ἢ ἀναιρεῖ. Ἤτοι ἂν ὁ Κανὼν περιέχῃ καὶ ὁρίζῃ ἀφορισμὸν ἢ καθαίρεσιν ἢ ἀνάθεμα, ταῦτα νὰ λαμβάνῃ καὶ ὁ τοῦτον διαφθείρων καὶ ἀναιρῶν, ἵνα θεραπεύση τὸ σφάλμα του ἀπὸ ἐκεῖνον τὸν ἴδιον Κανόνα, εἰς τὸν ὁποῖον ἔσφαλε»[16]. Ἀλλὰ καὶ ἡ Ζ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος πιὸ ἐμφαντικὰ ὁρίζει στὸν Α´ κανόνα: «Ἀσπασίως τοὺς θείους κανόνας ἐνστερνιζόμεθα καὶ ὁλόκληρον τὴν αὐτῶν διαταγὴν καὶ ἀσάλευτον κρατύνομεν, τῶν ἐκτεθέντων ὑπὸ τῶν ἁγίων σαλπίγγων τοῦ Πνεύματος πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν τε ἓξ ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καὶ τῶν τοπικῶν συναθροισθεισῶν ἐπὶ ἐκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν· ἐξ ἑνὸς γὰρ ἅπαντες καὶ τοῦ αὐτοῦ Ἁγίου Πνεύματος αὐγασθέντες, ὥρισαν τὰ συμφέροντα· καὶ οὓς μὲν τῷ ἀναθέματι παραπέμπουσι καὶ ἡμεῖς ἀναθεματίζομεν, οὓς δὲ τῇ καθαιρέσει, καὶ ἡμεῖς καθαιροῦμεν, οὓς δὲ τῷ ἀφορισμῷ, καὶ ἡμεῖς ἀφορίζομεν, οὓς δὲ ἐπιτιμίῳ παραδιδόασι, καὶ ἡμεῖς ὡσαύτως ὑποβάλλομεν»[17].

Πόσο ἑωσφορικὸ ἐγωϊσμό, σὰν τοῦ πάπα, πρέπει νὰ ἔχει κανείς, ὥστε νὰ βάζει τὸν ἑαυτό του πάνω καὶ ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ νὰ ζητεῖ τὴν κατάργηση Ἱερῶν Κανόνων, στὴ συνέχεια δὲ νὰ τοὺς καταπατεῖ ὁ ἴδιος συμπροσευχόμενος μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους; Ποιά Ὀρθόδοξη Σύνοδος καὶ πότε θὰ συνέλθει ἐπὶ τέλους, γιὰ νὰ ἐφαρμόσει καὶ ἀνανεώσει ὅσα οἱ προηγούμενες Ἅγιες Σύνοδοι ἔχουν ἀποφασίσει; Ὄχι πάντως ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία συνεχίζει καὶ ἐφαρμόζει τὸ γκρέμισμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων ποὺ σχεδίασαν ὁ Μελέτιος, ὁ Ἀθηναγόρας καὶ ὁ Βαρθολομαῖος.

Ἐμεῖς ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἔχομε ἐλέγξει αὐτὴν τὴν βλασφημία ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπὸ τὴν πληθώρα τῶν ἐλεγκτικῶν ἄρθρων μας μὲ τὰ ὁποῖα εἶναι γεμᾶτοι οἱ δεκαοκτὼ (18) τόμοι τοῦ περιοδικοῦ «Θεοδρομία» καὶ ἄλλα ὀρθόδοξα ἔντυπα, μνημονεύουμε ἐνδεικτικὰ δύο μόνον ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὸ θέμα τῶν συμπροσευχῶν. Τὸ ἕνα μὲ τίτλο «Γιὰ τὴ συμπροσευχὴ Πατριάρχου καὶ Πάπα, ποιὰ σύνοδος θὰ ἐπιβάλει τὴν κανονικότητα»[18]; Καὶ τὸ ἄλλο «Ἡ συνάντηση Βαρθολομαίου καὶ Βενεδίκτου μακρὰν τῆς ὁδοῦ τῶν Ἁγίων Πατέρων»[19]. Ἐμᾶς, λοιπόν, ποὺ ζητοῦμε τὴν τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ ἀγωνιζόμαστε ἐπὶ ἔτη γι᾽ αὐτὴν συμβουλεύετε, Παναγιώτατε κ. Ἄνθιμε, νὰ σεβασθοῦμε τὴν κανονικότητα; Δὲν βλέπετε τὸ δοκάρι τῆς ἀντικανονικότητας ὁλοφάνερα καρφωμένο στοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἄλλων, κατὰ τὰ λεγόμενα ὑπὸ τοῦ Κυρίου: «Τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς;»[20]. Γνωρίζετε πόσος θεολογικὸς κόπος καὶ συγγραφικὸς ζῆλος ἔχουν καταβληθῆ ἐπὶ μακροὺς χρόνους γιὰ τὸ μεταθετὸ τῶν ἐπισκόπων, τὸ ὁποῖο οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ἀπαγορεύουν, καὶ ὅτι ἡ μετάθεση ἐπισκόπου ἀπὸ μικρότερη καὶ πτωχότερη σὲ μεγαλύτερη καὶ πλουσιώτερη ἐπαρχία θεωρεῖται πνευματικὴ μοιχεία, οἱ δὲ τοῦτο πράττοντες ἐπίσκοποι χαρακτηρίζονται ὡς «μοιχεπιβάτες», διότι ἐγκαταλείπουν τὴν νόμιμη σύζυγο-ἐπαρχία, τὴν ὁποία ἐνυμφεύθησαν μὲ ἀδιάλυτο γάμο, ἀφήνουν ὀρφανὰ τὰ πνευματικὰ τέκνα ποὺ ἐγέννησαν, γιὰ νὰ νυμφευθοῦν νέα γυναίκα, πλουσιώτερη καὶ ὀμορφότερη. Γνωρίζω τὶς οἰκονομίες καὶ τὶς ἐξαιρέσεις τῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖες ὅμως δὲν καταργοῦν τὴν ἀκρίβεια, καὶ συνήθως χρησιμοποιοῦνται οἱ πνευματικοὶ λόγοι, ὡς πρόφαση γιὰ ἄλλες ἐπιδιώξεις. Ἐσεῖς ἀφήσατε τὴν μικρὴ Ἀλεξανδρούπολη καὶ ἤλθατε στὴν μεγαλόπολη Θεσσαλονίκη, γιὰ νὰ ὠφελήσετε πνευματικὰ περισσότερο τοὺς Θεσσαλονικεῖς, ὅπως «κατ᾽ οἰκονομίαν» ἐπιτρέπει ὁ ΙΔ´ Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἡ ὑπερδεκαετὴς πάντως ποιμαντορία σας ἐδῶ μὲ τὰ φιλοοικουμενιστικὰ χαρακτηριστικά της δὲν ἐδικαίωσε τὴν «οἰκονομία» τῆς μεταθέσεώς σας.

5. Ἡ ἁγιότητα καὶ μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ποιοί τὶς προσβάλλουν;

Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κανονικότητα μὲ συμβουλεύετε νὰ σεβασθῶ καὶ τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία ὀρθῶς χαρακτηρίζετε ὡς «Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν». Μὲ τὶς ἐνέργειές σας ὅμως δείχνετε ὅτι στηρίζετε αὐτοὺς ποὺ δὲν σέβονται τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀρνοῦνται τὴν ἑνότητα καὶ μοναδικότητά της, ἐνῶ ὡς πρὸς ἐμένα δὲν ἔχετε κάτι συγκεκριμένο νὰ προσάψετε, ἰσχύουν δὲ ὅσα καὶ περὶ τῆς κανονικότητος ἐλέχθησαν, γιὰ νὰ μὴ μακρηγορήσω περισσότερο. Θὰ προσθέσω μόνον τοῦτο· ἡ ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας φαίνεται καὶ ἐκδηλώνεται στὶς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἅγιες καὶ ὀρθόδοξες ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων καὶ στὴν ἁγία βιοτὴ καὶ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ λοιπῶν Ἁγίων. Ὅσοι ἀκολουθοῦν τοὺς Ἁγίους Πατέρες σέβονται τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας· ὅσοι ἀγνοοῦν καὶ περιφρονοῦν τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ δὲν ἀκολουθοῦν τὴν διδασκαλία καὶ τὸ παράδειγμά τους, ὅπως οἱ φίλοι σας τῆς «Μεταπατερικῆς Θεολογίας» τοῦ Βόλου, καὶ κάποια πνευματικά σας τέκνα, αὐτοὶ δὲν σέβονται τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως ὅσοι δὲν καταδικάζουν τὶς αἱρέσεις, ὅπως ἔπρατταν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Θὰ μοῦ ἔπαιρνε πολὺ χῶρο γιὰ νὰ σᾶς παρουσιάσω τὶ ἔλεγε ὁ μέγας Ἅγιος, μέγας Θεολόγος, Ἡσυχαστὴς καὶ Ἀσκητής, προκάτοχός σας Γρηγόριος Παλαμᾶς γιὰ τὸν σατανικὸ Παπισμό, τὸν ὁποῖο σεῖς θεωρεῖτε ὄχι αἵρεση, ἀλλὰ ὡς ἐκκλησία, προσβάλλοντας ἔτσι τὴν ἁγιότητά του καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴν καὶ τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας. Κάθε χρόνο ποὺ χοροστατεῖτε στὸν πανηγυρικὸ ἑσπερινὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου μᾶς ὑπενθυμίζετε ὅτι μεταφράσατε τὸν «Βίο» τοῦ Ἁγίου, ποὺ συνέγραψε ὁ Μ. Ἀθανάσιος, δεινὸς πολέμιος τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου. Φαίνεται πὼς δὲν προσέξατε τὸ ὅραμα τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου ποὺ σχετίζεται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἢ τὸ ξεχάσατε μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια. Εἶδε, λοιπόν, γύρω ἀπὸ τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος νὰ στέκονται ἡμίονοι (=μουλάρια) καὶ νὰ κλωτσοῦν, νὰ λακτίζουν τὴν Ἁγία Τράπεζα: «Εἶδον γὰρ τὴν τράπεζαν τοῦ Κυριακοῦ καὶ περὶ αὐτὴν ἑστῶτας ἡμιόνους κύκλῳ πανταχόθεν καὶ λακτίζοντας τὰ ἔνδον οὕτως ὡς ἂν ἀτάκτως σκιρτώντων κτηνῶν γένοιτο λακτίσματα. Πάντως δὲ ᾔσθεσθε, φησί, πῶς ἐστέναζον· ἤκουσα γὰρ φωνῆς, λεγούσης· Βδελυχθήσεται τὸ θυσιαστήριόν μου. Ταῦτα εἶδεν ὁ γέρων· καὶ μετὰ δύο ἔτη γέγονεν ἡ νῦν ἔφοδος τῶν Ἀρειανῶν». Ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ἑρμήνευσε τὴν ὀπτασία του λέγοντας ὅτι σημαίνει πὼς θὰ παραδοθεῖ ἡ Ἐκκλησία σὲ ἀνθρώπους ποὺ μοιάζουν μὲ ἄλογα κτήνη: «Μέλλει τὴν Ἐκκλησίαν ὀργὴ καταλαμβάνειν, καὶ μέλλει παραδίδοσθαι ἀνθρώποις ὁμοίοις ἀλόγοις κτήνεσιν». Ὁ δὲ Μ. Ἀθανάσιος συγκεκριμένα λέγει ὅτι ἡ ὀπτασία ἀναφέρεται στοὺς Ἀρειανούς, καὶ κατ᾽ ἐπέκταση βέβαια στοὺς αἱρετικοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν: «Τότε πάντες ἡμεῖς ἐπέγνωμεν, ὅτι τὰ λακτίσματα τῶν ἡμιόνων ταῦτα προεμήνυε τῷ Ἀντωνίῳ, ἃ νῦν οἱ Ἀρειανοὶ ἀλόγως πράττουσιν ὡς τὰ κτήνη»[21].

Ποιοί, λοιπόν, σέβονται τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας; Ἐκεῖνοι ποὺ εἰσάγουν τοὺς αἱρετικοὺς μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ συμπροσεύχονται μαζί τους, ἐνῶ αὐτοὶ ὡς ἄλογα κτήνη λακτίζουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, ἢ ὅσοι διαμαρτύροναι καὶ λυποῦνται καὶ στενοχωροῦνται καὶ δακρύζουν σὰν τὸν Μ. Ἀντώνιο, ὅπως στενοχωρηθήκαμε ὅλοι μας, Παναγιώτατε, ὅταν ὁδηγήσατε προσφάτως τὸν Ἀρμένιο Πατριάρχη στὸ Ἱερὸ τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ καὶ προσεκύνησε τὴν Ἁγία Τράπεζα; Τί ὠφελεῖ ποὺ μεταφράσατε τόν «Βίο» τοῦ Μ. Ἀντωνίου;

Κάνετε λόγο ἐπίσης καὶ γιὰ τὴν «Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν» τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, τὸ ὁποῖο πάντως κατήργησε καὶ ἀθέτησε ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, ἐφ᾽ ὅσον ἀποφάσισε νὰ ὀνομάσει καὶ τὶς αἱρέσεις ἐκκλησίες, χωρὶς νὰ τολμήσει, ἔστω καὶ μία φορὰ σὲ ὅλα τὰ κείμενά της, νὰ χρησιμοποιήσει τὴν λέξη αἵρεση· ἀντίθετα ἐπήνεσε καὶ ἐνομιμοποίησε συνοδικῶς τὴν συμμετοχή μας στὸ προτεσταντικὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», δηλαδὴ τῇ ἀληθείᾳ στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Αἱρέσεων». Καὶ ἀντὶ νὰ ἐπικρίνετε τὸν ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο, ὁ ὁποῖος στὴν Κρήτη ἀναποδογύρισε τὶς ὁμόφωνες ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Μαΐου τοῦ 2016, ποὺ ἀπέκλειαν τὴν χρήση τοῦ ὅρου ἐκκλησίες γιὰ τὶς αἱρέσεις, καὶ δέχθηκε χωρὶς συνοδικὴ ἔγκριση νὰ ὀνομάζονται ἐκκλησίες, σεῖς στὴν Ἱεραρχία τοῦ Νοεμβρίου συμφωνήσατε μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο, τὰ εἴδατε ὅλα στὴν Σύνοδο θετικὰ καὶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, καὶ συστήσατε μάλιστα στὸν ἀρχιεπίσκοπο νὰ μὴ γίνει καθόλου συζήτηση γιὰ τὶς «Ἁγιοπνευματικές» ἀποφάσεις τῆς Κρήτης, μετὰ τὴν ἀνάγνωση τῆς θετικῆς γιὰ τὴν ψευδοσύνοδο εἰσηγήσεως τοῦ μητροπολίτου Σερρῶν κ. Θεολόγου. Σεῖς λοιπόν, μετὰ τῶν ἄλλων Οἰκουμενιστῶν, δὲν πιστεύετε «Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν», ἀλλά «Εἰς πολλάς, ἀσεβεῖς, αἱρετικάς, διεσπασμένας ἐκκλησίας».

6. Ἄλλο κανονικότητα, ἄλλο νομιμότητα. Ἡ ἀποτείχιση δὲν εἶναι σχίσμα.

Δὲν κατανοῶ τὶ σημαίνει ἡ συμβουλή σας νὰ σέβομαι καὶ τήν «νομιμότητα τῆς τοπικῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας», στὴν ὁποία ἀνήκω. Ὁ ὅρος «νομιμότητα» στὴ γλώσσα τοῦ Κανονικοῦ καὶ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου σημαίνει ὅτι εἶσθε μητροπολίτης Θεσσαλονί-κης, ἀναγνωριζόμενος καὶ ἀπὸ τοὺς νόμους τοῦ Κράτους στὰ πλαίσια τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας. Ποιὸς σᾶς τὸ ἀμφισβήτησε αὐτὸ ποτέ; Εἶπα ἐγὼ ποτὲ ὅτι παρανόμως κατέχετε τὸν θρόνο τῆς Θεσσαλονίκης; Κάποιοι ἀμφισβητοῦν ὄχι τὴν νομιμότητα, ἀλλὰ τὴν κανονικότητα τῆς ἐκλογῆς σας, λόγῳ τῆς μεταθέσεως σας ἀπὸ τὴν Ἀλεξανδρούπολη. Ἄλλο ὅμως κανονικότητα καὶ ἄλλο νομιμότητα· εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι κανεὶς νομικῶς ἐν τάξει ἀλλὰ ὄχι κανονικῶς ἢ καὶ τὸ ἀντίστροφο. Ἐγὼ πάντως δὲν ἔχω θέσει ποτὲ οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο, καὶ σᾶς μνημονεύω μέχρι τώρα στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες ὡς κανονικὸ καὶ νόμιμο ἐπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Ἂν ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, τὶς ὁποῖες ὑποστηρίζετε, μὲ ὁδηγήσουν νὰ ἀσκήσω τὸ κανονικὸ δικαίωμα τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου σας, ἡ ὁποία μόνο ἀπὸ τοὺς ἀδιάβαστους καὶ ἀμελέτητους ἢ σκοπίμως καὶ ψευδῶς χαρακτηρίζεται ὡς σχίσμα, τότε θὰ σᾶς ἐξηγήσω γιὰ ποιοὺς σοβαροὺς θεολογικούς, ἐκκλησιαστικούς, κανονικοὺς λόγους προβαίνω σ᾽ αὐτὸ τὸ ἀπολύτως δικαιολογημένο διάβημα, ὁπότε καὶ σεῖς, ἀνάλογα μὲ τὴν καλὴ ἢ ἐλλιπῆ γνώση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τὴν πατρική σας (χωρὶς εἰσαγωγικά) φροντίδα καὶ ἀγάπη, θὰ προχωρήσετε στὶς ἐπιβαλλόμενες ἐνέργειες. Πάντως ἡ ἀκροτελεύτια συμβουλή σας νὰ μὴ συμβάλλω εἰς «τὴν δημιουργίαν "ἀποτειχί-σεων", "σχισμάτων" καί "ἀνταρσιῶν"», πρᾶγμα πού «τυγχάνει ἀντικανονικὸν καὶ ἐκκλη-σιολογικῶς ἀπαράδεκτον», ἀποδεικνύει ὅτι δὲν γνωρίζετε δυστυχῶς τὶ σημαίνουν αὐτοὶ οἱ ὅροι καὶ δὲν ἐπιθυμῶ τώρα ὡς πανεπιστημιακὸς διδάσκαλος νὰ σᾶς τοὺς ἀναλύσω. Ἐπισημαίνω ἁπλῶς ὅτι ἡ «ἀποτείχισις», τὴν ὁποία ἐπαινεῖ ὁ ΙΕ´ Κανὼν τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου τοῦ Μ. Φωτίου (861), δηλαδὴ ἡ διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ κηρύσσοντος αἵρεση ἐπισκόπου, καὶ τὴν ὁποία συνιστᾶ σύνολη ἡ προηγούμενη καὶ ἡ ἑπόμενη Πατερικὴ Παράδοση δὲν ἔχει καμμία σχέση οὔτε μὲ τό «σχίσμα», οὔτε μὲ τήν «ἀνταρσία», μὲ τὰ ὁποῖα τὴν τσουβαλιάζετε ἢ ἀμαθῶς ἢ σκοπίμως. Σχισματικοὶ καὶ ἀ-ντάρτες εἶναι οἱ ὑποστηρίζοντες τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διαβᾶστε, παρακα-λῶ, τὸν Ἱερὸ Κανόνα[22].

7. Σὲ ποιά Σύνοδο ὑπακούει ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης;

Ἡ ἀπόφασή σας νὰ μοῦ ἀποστείλετε τὴν «νουθετήρια» ἐπιτιμητικὴ ἐπιστολή, Πανα-γιώτατε, ἐγείρει ἕνα σοβαρὸ ἐκκλησιολογικὸ θέμα ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὸ καθεστὼς διοι-κήσεως τῶν λεγομένων «Νέων Χωρῶν», ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν εὐπείθεια καὶ ὑπακοή σας στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὴν ὁποία κανονικῶς ἀνήκετε. Εἶμαι βέβαιος πὼς καὶ σεῖς ἐκτιμᾶτε ὅτι οἱ μητροπολίτες τῶν «Νέων Χωρῶν» εἶναι μέλη τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ὄχι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου· εἶναι ἀφύσικο ἕνα μέλος νὰ ἀνήκει σὲ δύο σώματα, καὶ ἕνα σῶμα νὰ ἔχει δύο κεφαλές· ἀφύσικο καὶ τερατῶδες, ἀπὸ πλευρᾶς δὲ τῶν Ἱερῶν Κανόνων πλήρως ἀντι-κανονικὸ καὶ ἀπαράδεκτο. Γι᾽ αὐτὸ καὶ οἱ δύο ἐκκλησίες ἔχουν τὶς δικές τους συνόδους, μολονότι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης προσπαθεῖ νὰ ὑφαρπάσει τοὺς ἀρχιερεῖς τῶν «Νέων Χωρῶν» καὶ νὰ τοὺς ἐντάξει στὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπό-λεως. Σεῖς λοιπὸν ποιά Σύνοδο ἀναγνωρίζετε ὡς ἐκκλησιαστική σας ἀρχή, τὴν τῆς Ἑλλάδος ἢ τοῦ Φαναρίου; Τὸ 2009 ὁ πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐζήτησε μὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Μακαμαριώτατο ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο νὰ τιμωρηθοῦν ὅσοι εἶχαν ὑπογράψει τὸ κείμενο «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», μεταξὺ τῶν ὁποίων εὐάριθμοι ἀρχιερεῖς, ἑκατοντάδες κληρικῶν καὶ μοναχῶν καὶ χιλιάδες λαϊκῶν. Ἡ Ἱεραρχία τότε θεώρησε τὴν πατριαρχικὴ ἐνέργεια ὡς εἰσπήδηση στὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἔβαλε τὸ θέμα στὸ ἀρχεῖο, χωρὶς νὰ λάβει κανένα μέτρο κατὰ τῶν θεωρούμενων ἀπὸ τὸ Φανάρι ὡς ἀπείθαρχων καὶ σκανδαλοποιῶν.

Τὸ ἴδιο ἐπανελήφθη καὶ τώρα γιὰ ὅσους ἀντιδροῦμε στὶς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυν-όδου τῆς Κρήτης. Ἐζήτησε καὶ πάλι ὁ πατριάρχης νὰ ληφθοῦν μέτρα ἐναντίον δύο συν-επισκόπων σας, τῶν μητροπολιτῶν Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου καὶ Πειραιῶς κ. Σερα-φείμ, ὡς καὶ ἐναντίον τῆς ἐλαχιστότητός μου, «τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση καὶ τῶν σὺν αὐτῷ». Ἡ Σύνοδος, ὅπως πληροφορηθήκαμε, ἔκλεισε καὶ πάλι τὴν πόρτα τῆς εἰσπήδησης κατὰ πρόσωπο στὸν πατριάρχη καὶ ἔθεσε τὸ θέμα στὸ ἀρχεῖο. Σεῖς δὲν ἔπρεπε νὰ συμμορφωθῆτε στὴν συνοδικὴ αὐτὴ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας στὴν ὁποία ἀνήκετε, καὶ ὄχι στὴν ὑπερόρια ἐπέμβαση καὶ εἰσπήδηση τοῦ πατριάρχου; Ἀκόμη καὶ ἂν σᾶς ἔστελνε προσωπικὴ ἐπιστολὴ ὁ Οἰκουμενικός, ἔπρεπε νὰ προστατεύσετε τὸ αὐτο-διοίκητο καὶ αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά σας ὡς ἐπισκόπου, ἴσου καὶ τῆς αὐτῆς ἀξίας καὶ εὐθύνης μὲ τὸν πατριάρχη, καὶ πρὸ παντὸς νὰ προστατεύσετε τὸ ποίμνιό σας ἀπὸ ἐπεμβάσεις ἀλλοτρίων. Δύσκολα μπορεῖ κανεὶς νὰ ἑρμηνεύσει αὐτὴν τὴν δουλικότητα πρὸς τὸν Οἰκουμενικό. Ἀπὸ ἕνα πολιὸ Ἱεράρχη καὶ ποιμενάρχη τῆς δευτερόθρονης Θεσσαλονίκης ἄλλα περιμέναμε, κυρίως ὅμως τὸν σεβασμὸ τῶν συνοδικῶν ἀποφάσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἐπίλογος

Στὴν πρὸς ἐμὲ ἐπιστολή σας, Παναγιώτατε, μοῦ ὑπενθυμίζετε ὅτι μοῦ παραχωρήσατε τὸν μετοχικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου ᾽Αντωνίου «διὰ νὰ τελῶ τὴν Θείαν Λειτουργίαν καθ᾽ ἑκάστην Κυριακὴν καὶ νὰ ὁμιλῶ πρὸς τὸ ἐκκλησίασμα διὰ τὴν πνευματικὴν οἰκοδομὴν αὐτοῦ καὶ πρὸς σωτηρίαν ψυχῶν». Ἐπὶ εἴκοσι τρία συναπτὰ ἔτη (23) ποὺ διακονῶ ἐδῶ, τὰ δώδεκα μὲ τὴν δική σας εὐλογία, σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι πράττω μὲ ἀκρίβεια αὐτὸ ποὺ μοῦ συνιστᾶτε. Καὶ αὐτὸ μποροῦν νὰ σᾶς τὸ βεβαιώσουν ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες πιστῶν ποὺ ἐκκλησιάζονται καθ᾽ ὅλα αὐτὰ τὰ ἔτη στὸν μικρὸ ἀλλὰ ἱστορικὸ αὐτὸ Ναὸ τῆς Θεσσαλονίκης. Ἐνοχλοῦνται μόνον καὶ σκανδαλίζονται οἱ γείτονες τῆς Μασονικῆς Στοᾶς καὶ οἱ οἰκουμενίζοντες καὶ αἱρετίζοντες κληρικοὶ καὶ θεολόγοι. Ἀλλὰ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν χωρὶς τὴν καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων, οἱ ὁποῖες ὁδηγοῦν σίγουρα στὴν ἀπώλεια, ἀκόμη καὶ ἂν ὡς πρὸς τὰ ἄλλα εἶναι κανεὶς ἅγιος; Δὲν θέλω νὰ σᾶς παραθέσω βιβλικὸ καὶ πατερικὸ ὑλικό. Ἁπλῶς σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι ὁ προκάτοχός σας Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ μεγαλύτερος Πατὴρ καὶ Θεολόγος τῆς δεύτερης χιλιετίας, γράφει ὅτι τὴν αἵρεση τοῦ Filioque τὴν ψιθύρισε ὁ Σατανᾶς στὰ αὐτιὰ τῶν ὑποτακτικῶν του Λατίνων καὶ ὅτι δὲν θὰ τοὺς δεχθοῦμε ποτὲ σὲ κοινωνία, μέχρις ὅτου ἐξακολουθοῦν νὰ ὑποστηρίζουν αὐτὴν τὴν αἵρεση[23]. Ἄλλος δὲ Ἅγιος προκάτοχός σας, ὁ Συμεὼν Θεσσαλονίκης, λέγει ὅτι οἱ Λατῖνοι δὲν ἔχουν οὔτε μυστήρια οὔτε Χάρη, γιατὶ δὲν ἔχουν πλέον, λόγῳ τῶν αἱρέσεων, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα[24]. Θὰ χαρῶ πολὺ ἂν δημοσίως διακηρύξετε ὅτι συμφωνεῖτε μαζί τους, ἂν μάλιστα μοῦ ἀναθέσετε σὲ κάποια ἱερατικὴ σύναξη ἢ ἄλλη ἐκδήλωση νὰ ὁμιλήσω γιὰ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό, γιατὶ ἐπὶ δώδεκα ἔτη δὲν ἔχει ἀκουσθῆ στὴν Θεσσαλονίκη ἀντιπαπικό, ἢ ἀντιοικουμενιστικὸ κήρυγμα. Ἂν διαφωνεῖτε μὲ τοὺς Ἁγίους καὶ συμφωνεῖτε μὲ τοὺς μεταπατερικοὺς θεολόγους καὶ οἰκουμενιστάς, τότε σεῖς παρεμποδίζετε τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν καὶ ὄχι ἐγώ. Ἐγὼ εἶμαι βέβαιος γιὰ τὴν καλὴ πορεία τῆς διακονίας μου, γιατὶ ἀκολουθῶ τοὺς Ἁγίους καὶ ὄχι τὸν Βαρθολομαῖο καί «τοὺς σὺν αὐτῷ».

Μὲ σεβασμὸ στὴν ἀρχιερωσύνη σας

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ

---

[1]. Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, Οὐνία. Ἡ καταδίκη καὶ ἡ ἀθώωση (Στὸ Freising καὶ στὸ Balamand), Θεσσαλονίκη 2002. Γράφει τὸ κείμενο τῆς προδοτικῆς συμφωνίας τοῦ Balamand στὶς παραγράφους 13 καὶ 14: «Καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς ἀναγνωρίζεται ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστὸς ἐνεπιστεύθη στὴν Ἐκκλησία Του - ὁμολογία τῆς ἀποστολικῆς πίστεως, συμμετοχὴ στὰ ἴδια μυστήρια, πρὸ πάντων στὴ μοναδικὴ Ἱερωσύνη ποὺ τελεῖ τὴ μοναδικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ, ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῶν Ἐπισκόπων- δὲν δύναται νὰ θεωρῆται ὡς ἰδιοκτησία τῆς μιᾶς μόνο ἀπὸ τὶς Ἐκκλησίες μας. Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἶναι προφανὲς ὅτι κάθε εἴδους ἀναβαπτισμὸς ἀποκλείεται. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἡ Ὀρθόδοξος καὶ ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζονται ἀμοιβαίως ὡς “ἀδελφὲς Ἐκκλησίες”, ὑπεύθυνες ἀπὸ κοινοῦ γιὰ τὴ διατήρηση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ στὴν πιστότητα πρὸς τὸ Θεῖο Σχέδιο...».

[2]. Βλ. Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, «Ἡ ἀπομύθευση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», Θεοδρομία 6 (2004) 323-325.

[3]. Τμῆμα Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ-Ἑταιρεία Ὀρθοδόξων Σπουδῶν, Οἰκουμενισμός. Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις, Πρακτικὰ Διορθοδόξου Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου, Αἴθουσα Τελετῶν Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 20-24 Σεπτεμβρίου 2004, Ἐκδόσεις «Θεοδρομία», Θεσσαλονίκη 2008, τόμοι Α´ καὶ Β´, σελ. 1030.

[4]. Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, Διαθρησκειακὲς Συναντήσεις. Ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσβολὴ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, Θεσσαλονίκη 2003. Στὴν ἀφιέρωση γράφαμε: «Τῷ Παναγιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμονι Β´, γνησίῳ Ἕλληνι καὶ Ὀρθοδόξῳ Ἱεράρχη, ὑπερμάχῳ καὶ ὑπερασπιστῇ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ὁ τίτλος δὲ τοῦ σχετικοῦ ἄρθρου στὶς σελ. 120-132 τοῦ βιβλίου ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ἄξιος τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελήμων Β´. Ἀκύρωσε διαθρησκειακὴ συνάντηση καὶ ἀπαγόρευσε τὴν κυκλοφορία αἱρετικοῦ βιβλίου». Μετὰ τὴν κοίμησή του ἐπίσης τοῦ ἀφιερώσαμε μικρὸ ἄρθρο μὲ τίτλο «Ἄξιον τέλος ἀξίου ἱεράρχου. Ἐκοιμήθη ὁσιακῶς καὶ ἐκηδεύθη πανδήμως ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Β´», Θεοδρομία 3 (2003) 155-160.

[5]. Ματθ. 3, 9

[6]. Ματθ. 3, 2 καὶ 4, 17.

[7]. Πρὸς Διόγνητον 5.

[8]. Πρὸς τοὺς Νέους ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων 2.

[9]. Ματθ. 5, 11.

[10]. Γαλ. 2, 6.

[11]. Α´ Πέτρου 1, 17.

[12]. Βλ. Θεοδρομία 8 (2006) 558-564.

[13]. Πρεσβύτερος Αναστασιοσ Γκοτσοπουλοσ, Ἡ Συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικούς. Προσεγγίζοντας τὴν κανονικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας, Ἐκδόσεις «Θεοδρομία», Θεσσαλονίκη 2009.

[14]. Περιοδικὸ Ἐπίσκεψις ἀριθμ. τεύχους 423, 15.7.1989, σελ. 6-7.

[15]. Ἀρχιμ. Βαρθολομαιου Αρχοντωνη, Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, Ἀνάλεκτα Βλατάδων σελ. 73.

[16]. Βλ. Πηδάλιον τῆς νοητῆς νηός, τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας, Ἐκδοτικὸς Οἴκος «᾽Αστήρ», Ἀθῆναι 1990, σελ. 220-221.

[17]. Αὐτόθι, σελ. 322.

[18]. Θεοδρομία 6 (2004) 165-177.

[19]. Θεοδρομία 8 (2006) 546-557.

[20]. Ματθ. 7, 3.

[21]. Μ. Αθανασιου, Βίος καὶ πολιτεία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀντωνίου 83, Βλ. καὶ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, «Ὁ Μέγας Ἀντώνιος καὶ ὁ σύγχρονος Οἰκουμενισμός», Θεοδρομία 9 (2007) 79-88.

[22]. Κανὼν ΙΕ´

«Τὰ ὁριθέντα περὶ Πρεσβυτέρων καὶ Ἐπισκόπων καὶ Μητροπολιτῶν, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ Πατριαρχῶν ἁρ-μόζει. Ὥστε εἴ τις Πρεσβύτερος, ἢ Ἐπίσκοπος, ἢ Μητροπολίτης τολμήσοι ἀποστῆναι τῆς πρὸς τὸν οἰκεῖον Πατριάρχην κοινωνίας, καὶ μὴ ἀναφέροι τὸ ὄνομα αὐτοῦ, κατὰ τὸ ὡρισμένον καὶ τεταγμένον, ἐν τῇ θείᾳ Μυ-σταγωγίᾳ, ἀλλὰ πρὸ ἐμφανείας συνοδικῆς καὶ τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως, σχίσμα ποιήσοι· τοῦτον ὥρισεν ἡ ἁγία Σύνοδος πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι, εἰ μόνον ἐλεχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καὶ ταῦτα μὲν ἐσφράγισταί τε καὶ ὥρισται περὶ τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων, καὶ σχίσμα ποιούντων, καὶ τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων. Οἱ γὰρ δι᾽ αἵρεσίν τινα παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων, ἢ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τὴν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος, καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾽ Ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ Ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι».

[23]. Ἁγίου Γρηγοριου Παλαμα, Λόγος πρῶτος ὅτι οὐχὶ καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ ἀλλ᾽ ἐκ μόνου τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, Πρόλογος εἰς Π. Χρηστου, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Συγγράματα, Θεσσαλονίκη 1962, τόμος Α´, σελ. 23-24: « Πάλιν ὁ δεινὸς καὶ ἀρχέκακος ὄφις, τήν ἑαυτοῦ κεφαλὴν καθ᾽ ἡμῶν διαίρων, ὑποψιθυρίζει τὰ τῆς ἀληθείας ἀντίθετα... Οὕτως Ἀρείους, οὕτως Ἀπολιναρίους, οὕτως Εὐνομίους καὶ Μακεδονίους, οὕτω πλείστους ἄλλους... διὰ τῆς ἐκείνων γλώττης τὸν οἰκεῖον κατὰ τῆς ἱερᾶς Ἐκκλησίας ἐπαφῆκε ἰόν... Οὗτος τοίνυν ὁ νοητὸς καὶ διά τοῦτο μᾶλλον ἐπάρατος ὄφις... διὰ τῶν αὐτῷ πειθηνίων Λατίνων περί Θεοῦ καινάς εἰσφέρει εὐχάς». Αὐτόθι σελ. 26: «Ἀλλ᾽ ἡμεῖς διδαχθέντες ὑπὸ τῆς θεοσοφίας τῶν Πατέρων αὐτοῦ τὰ νοήματα μὴ ἀγνοεῖν... οὐδέποτ᾽ ἂν ὑμᾶς κοινωνοὺς δεξαίμεθα μέχρις ἂν καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ Πνεῦμα λέγητε».

[24]. Λέγει ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὅτι τὸν ἑκάστοτε πάπα «οὐ μόνον οὐ κοινωνικὸν ἔχομεν, ἀλλὰ καὶ αἱρετικὸν ἀποκαλοῦμεν» (Διάλογος 23, PG 155,120-121). Καὶ ἀλλοῦ: «Βλασφημοῦσιν ἄρα οἱ καινοτόμοι καὶ πόρρῳ τοῦ Πνεύματός εἰσι, βλασφημοῦντες κατὰ τοῦ Πνεύματος καί οὐκ ἐν αὐτοῖς ὅλως τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, διὸ καὶ τὰ αὐτῶν ἀχαρίτωτα, ὡς τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος ἀθετούντων καὶ ὑποβιβαζόντων αὐτό ... διὸ καί τό Πνεῦμα οὐκ ἐν αὐτοῖς τὸ Ἅγιον, καὶ οὐδὲν πνευματικὸν ἐν αὐτοῖς καὶ καινὰ πάντα καὶ ἐξηλλαγμένα τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ παρὰ τὴν θείαν παράδοσιν» (Ἐπιστολὴ περὶ τῶν Μακαρισμῶν 5). Βλ. περισσότερα στὴν διδακτορικὴ διατριβὴ τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτου Δράμας Διονυσίου Κ. Κυράτσου, Ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης καὶ ἡ Δύση. Ἡ λατινικὴ Ἐκκλησία καὶ οἱ καινοτομίες της, Θεσσαλονίκη 1993, σελ. 31-32.