ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΣΙΑΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ:

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΩΫΣΗΣ,

Ο ΓΕΡΩΝ, ΕΚ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ 

(1872-1946).

ΟΜΙΛΙΑ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣΑ,
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΗ
 ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
ΕΠΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΜΩΫΣΕΩΣ
(15 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021),
ΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΑ.

 Ἐπί τῆ μνήμῃ τοῦ τοπικῶς ἐπί τοῦ παρόντος τιμωμένου (ἐν Κορινθίᾳ) Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Μωϋσέως (+1946), Καθηγουμένου, τοῦ ἐκ Καστελλορίζου 

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ

ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΜΩΫΣΗΝ

(Ποίημα Μακρίνης μοναχῆς, Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Κωσταλεξίου Φθιώτιδος)

(1872 - +1946)

 

Κύριε εἰσάκουσον....

Θεός Κύριος....(δ΄)

 

Τροπάριον Ἦχος δ΄

Ὁ ὑψωθείς ἐν τῶ Σταυρῶ

 

Ἐν τῶ πελάγει πειρασμῶν καί σκανδάλων, κλυδωνιζόμενα τά τέκνα σου πάτερ, ἐν πίστει ἀδιστάκτῳ σοι προσφέρομεν ὠδήν, ταύτην τήν ἱκέσιον, ἀκλινῶς ἐκβοῶντες· πάντας τούς ὑμνοῦντας σε, διαφύλαξον σώους, καί Παραδείσου εἰς τόν γαληνόν,ταῖς σαῖς πρεσβείαις λιμένα ὁδήγησον.

 

Δόξα

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ

Καί νῦν 

Οὐ σιωπήσομεν ποτέ, Θεοτόκε,...

 

Ὁ Ν΄ Ψαλμός

 

Κανών ἦχος πλ. δ΄

Ὠδή α' Ὑγράν διοδεύσας

Στίχ. Ὅσιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν

Εὐνοίας σου πάτερ τῆς πρός Θεόν, λαμπράς τάς ἀκτῖνας, τοῖς ἱκέταις σου ἐφαπλῶν, τόν ζόφον παθῶν τῶν ψυχοφθόρων, δεόμεθά σου διάλυσον τάχιστα.

Τῶν πάλαι Ὁσίων τήν θαυμαστήν, Μωϋσῆ πάτερ, ἐμιμήσω διαγωγήν, αὐτῶν καί ἡμῖν ἐνασκουμένοις, τήν προθυμίαν πρεσβείαις σου δώρησαι.

Χριστοῦ ἀγαπήσεως τῶ πυρί, ψυχρά μου καρδίαν, σύ κατάφλεξον Μωϋσῆ, ματαίων φροντίδων ὅπως φύγω, τῶν εἰς δεινήν με συρόντων ἀμέλειαν. 

Θεοτοκίον.

Ὡς νύξ τήν καρδίαν μου συμφορῶν, τό πλῆθος σκοτίζει, ἀλλ' ἀνάτειλον αὐθωρόν, αὐγήν λαμπροφόρον σῶ ἱκέτῃ, πνευματικῆς εὐφροσύνης Θεόνυμφε.

 

Ὠδή γ΄ Οὐρανίας ἀψῖδος

Χαριστήριον ὕμνον, χρεωστικῶς ἅπαντες, οἱ τῶν δαψιλῶν δωρεῶν σου, πάτερ καρπούμενοι, σοί προσκομίζομεν, μεγαλοφώνως τήν Χάριν, Μωϋσῆ κηρύττοντες ὡς πανευγνώμονες. 

Λογισμῶν ἀποκρούειν, ψυχοβλαβῶν ἴσχυσον, πάσας ἐπιθέσεις ραδίως, τόν ἀνυμνοῦντα σε, διασωζόμενος, τῶν πολυπλόκων παγίδων, Μωϋσῆ ἀοίδιμε, τοῦ πολεμήτορος.

Ραθυμίας τῶ βέλει, τῶ ἐχθρικῶ ἔγειρον, τήν θανατωθεῖσαν ψυχήν μου, τῆ μεσιτεία σου, καί μή ἐάσης με, πάλιν ἐκπέσαι εἰς χεῖρας, φοβεροῦ τοῦ δαίμονος, καθικετεύω σε.

Θεοτοκίον.

Ἡ ἐλπίς μου Παρθένε, σύ ἀληθῶς πέφηνας, καί ἡ ταχινή ἀρωγή μου, καί προστασία μου, καί γλυκυτάτη μου, παραμυθία Μαρία, καί ἡ πρός τόν Κύριον, πρέσβυς εὐπρόσδεκτος. 

Διάσωζε τούς τήν ἐτήσιον μνήμην σου ἐκτελοῦντας, θλιβερῶν ἐπερχομένων τῶν ἑκάστοτε, καί παντοίων Μωϋσῆ ἀσθενημάτων. 

Ἐπίβλεψον....

Αἴτησις. Κύριε ἐλέησον ιε΄

Κάθισμα

Ἦχος β΄ Τά ἄνω ζητῶν

Φρουρός ἀσφαλής, καί τεῖχος ἀκατάβλητον, ἀστήρ ἀπλανής, καί σκέπη θεοδώρητος, ἀληθῶς σύ πέφηνας, Μωϋσῆ τοῖς πίστει καλοῦσι σε, ταῖς σαῖς πρεσβείαις πάτερ πρός Θεόν, λυτρῶν χαλεπῶν τῶν περιστάσεων.

Ὠδή δ΄ Εἰσακήκοα Κύριε

Χαριτόβρυτα νάματα, ὡς πηγή ἀείρροος τοῖς προστρέχουσιν, ἀναβλύζεις ἀξιάγαστε, καύσωνα σβεννύων πάτερ θλίψεων.

Προσευχαῖς θεοδέκτοις σου, λύτρωσαι ταχέως τούς προσιόντας σοι, τῶν παθῶν ψυχῆς καί σώματος, ὅπως κατά χρέος εὐφημῶμεν σε.

Ἰδικόν μου τό θέλημα, πάτερ ὑποτάξαι προθύμως ποίησον, τῆ Βουλῆ τοῦ Παντοκράτορος, τοῦ ἐργαζομένου τό συμφέρον μοι.

Θεοτοκίον.

Τῶν ἀπείρων θαυμάτων σου, τίς μή ἀνυμνήση Ἁγνή τό ἄμεσον, δι' ὧν Μῆτερ τοῖς ἱκέταις σου, δείκνυς τῆς καρδίας σου τό εὔσπλαγχνον.

Ὠδή ε΄ Φώτισον ἡμᾶς

Ὕπνον Μωϋσῆ, ἐκ ψυχῆς μου ἀποτίναξον, τῆς ραθυμίας ἱκεσίαις σου, καί πρός ἐγρήγορσιν τόν νοῦν μου σύ κατεύθυνον. 

Πνεύματος λαμπρόν, ἀνεδείχθης οἰκητήριον, καί ὑποτύπωσις πρός μίμησιν, τοῖς τήν ὁδόν τῶν ἀρετῶν βαδίσαι θέλουσιν.

Τήρει Μωϋσῆ, τόν ἱκέτην σου ἀμέτοχον, τῆς ψυχοφθόρου κατακρίσεως, καί πάσης ἄλλης ἀξιάγαστε κακότητος.

Θεοτοκίον.

Σέ μετά Θεόν, βοηθόν μου ἑτοιμότατον, ὡς ἀληθῶς Παρθένε κέκτημαι, πάσης ἀνάγκης ἐκλυτροῦσα με καί θλίψεως.

Ὠδή στ΄ Τήν δέησιν

Ἀνέτειλεν, ἡ φωσφόρος σήμερον, ἑορτή σου Μωϋσῆ θεοφόρε, φωταγωγοῦσα τούς σοί προσιόντας, καί ὁλοτρόπῳ ἐν πίστει τιμῶντας σε, καί σκοτασμόν τῶν πειρασμῶν, πρεσβειῶν σου φωτί ἐκδιώκουσα. 

Ἀσάλευτος, ἐν τῆ πίστει ἔμεινας, ὡς ἀδάμας Μωϋσῆ θεοφόρε, ἀκολουθῶν τοῖς θεσμοῖς τοῖς πατρώοις, καί ἀπειλάς μηδαμῶς σύ πτοούμενος, διό συντήρει καί ἡμᾶς, καθαρούς ἀπό πάσης αἱρέσεως. 

Μονάζοντα, πλανηθέντα ἔσωσας, τῆς οἰήσεως στοργῆ πατρικῆ σου, ὑπομονήν σύ δεικνύων θεόφρον, μόνον ψυχῆς τό συμφέρον σκοπούμενος, διό κἀμέ ταῖς σαῖς εὐχαῖς, ὑψηλόφρονος γνώμης ἀπάλλαξον.

Θεοτοκίον.

Ἐκίνησαν, γνώμῃ δολιόφρονι, πονηρά βροτοί κακότροποι χείλη, κατηγοροῦντα ἀδίκως Παρθένε, τόν σόν θεράποντα ὧν τῆς φαυλότητος, διάσωσόν με παρευθύς, καί λεχθέντων με δεῖξον ἀλλότριον.

Διάσωζε τούς τήν ἐτήσιον μνήμην σου ἐκτελοῦντας, θλιβερῶν ἐπερχομένων τῶν ἑκάστοτε, καί παντοίων Μωϋσῆ ἀσθενημάτων. 

Ἄχραντε....

Αἴτησις. Κύριε ἐλέησον ιβ'

Κοντάκιον

Ἦχος β΄ Τοῖς τῶν αἱμάτων σου

Θαυματουργῶν καθ' ἑκάστην πανόλβιε, θεοπειθεῖ Μωϋσῆ μεσιτείᾳ σου, καί ἱκετῶν σου πληρῶν τά αἱτήματα, ὥσπερ λαμπάς ἐξαστράπτεις τοῖς πέρασι, διό εὐγνωμόνως σέ γεραίρομεν.

Προκείμενον.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ

Στίχ. Μακάριος ἀνήρ ὁ φοβούμενος τόν Κύριον

Τό Εὐαγγέλιον

Δόξα

Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου πρεσβείαις...

Καί νῦν 

Ταῖς τῆς Θεοτόκου....

Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός.... 

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄ Μεταβολή τῶν θλιβομένων

Ὡς κεκτημένος παρρησίαν, τούς τήν λαμπράν σου πολιτείαν θαυμάζοντας, καί στερρῶς μιμουμένους, σῶζε πάτερ Μωϋσῆ, νόσων ἀνιάτων καί κινδύνων, θλίψεων καί τῶν πειρατηρίων, σεπταῖς σου ταῖς πρεσβείαις πρός Θεόν.

Κύριε ἐλέησον ιβ΄

Ὠδή ζ΄ Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας

Ἀπογνώσεως πάτερ, τῆς δουλείας με ρῦσαι τόν προσφύγοντά σοι, δι΄ ἧς καταβαλεῖν με, ὁ δόλιος πειρᾶται, ἀλλά τούτου κατάβαλε, τήν μανιώδη ὀφρῦν, ὅπως σε μακαρίζω.

Συμπαθείας σου δρόσῳ, τήν αὐχμώδη ψυχήν μου παθῶν ξηρότητι, ποτίζων ἐκβλαστάνειν, ἑκατονταπλασίως, Μωϋσῆ παναοίδιμε, τῶν ἀρετῶν τούς καρπούς ποίησον καθ' ἑκάστην.

Ὡς ἠγάπησας πάτερ, τόν πλησίον ἐμπράκτως οὕτω με πλήρωσον, ἀγάπης τῆς ἐνθέου, ἐν καθαρᾶ καρδίᾳ, ὅπως ψάλλω Κυρίῳ μου· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητός εἶ.

Θεοτοκίον.

Ὑπερένδοξε Κόρη, Ναζαρέτ τῆς ἀσήμου, Θεόν ἡ τέξασα, ἡμῶν τάς ἱκεσίας, προσάγαγε Υἱῶ σου, τῶν πταισμάτων τήν ἄφεσιν, ὅπως δωρήση Αὐτόν, τοῖς πόθῳ ἀνυμνοῦσιν.

 

Ὠδή η΄ Τόν Βασιλέα

Τόν Βασιλέα τῶν Οὐρανῶν ἐκδυσώπει, ἁμαρτίας ὅπως συγχωρήση, τοῦ τάς προσευχάς σου, ἐν πίστει ἐκζητοῦντος.

Ἀδιαλείπτου εὐχῆς ἐργάτην με δεῖξον, Μωϋσῆ προθυμότατον ὅπως, τοῦ Χριστοῦ τῆ κλήσει, πολέμιον μαστίζω. 

Χριστοῦ τῶ Νόμῳ ὁ συναρμόσας τόν βίον, Μωϋσῆ ἀρετῶν με χιτῶνα, ἀμφίασον πάτερ, ταῖς θείαις σου πρεσβείαις. 

Θεοτοκίον.

Τό θολερόν μου, ταῖς προσβολαῖς τοῦ βελίαρ, διανοίας κάθαρον Μαρία, ταύτην συντηροῦσα, ἐν πλήρει διαυγείᾳ.

Ὠδή θ΄ Κυρίως Θεοτόκον

Ἐξ ὕψους μή ἐλλίπης, θεόφρον φιλοστόργως, σύ Μωϋσῆ ἐποπτεύων τά τέκνα σου, ἐν μέσῳ πάτερ δεινῶν εὑρισκόμενα.

Τῶν θείων προσταγμάτων, οὐδόλως παρεκκλίνειν, τῆ ἀρωγῆ σου τῶ πίστει προστρέχοντι, βοήθησόν μοι λιταῖς σου πανόλβιε.

Ὡς ἔχεις παρρησίαν, μετά τῶν Ἀσωμάτων, τόν σέ γεραίροντα πάτερ ἀξίωσον, ἐν Παραδείσῳ εὐφραίνεσθαι πάντοτε.

Θεοτοκίον.

Θεόνυμφε Μαρία, ψυχῆς μου θυμηδία, καί τοῦ νοός μου γλυκεῖα ἐνθύμησις, σῶν πρεσβειῶν με φωτί καταφαίδρυνον.

  

Μεγαλυνάρια

Ἄξιόν ἐστιν....

Τήν Ὑψηλοτέραν τῶν Οὐρανῶν.... 

Πάντες οἱ ρυσθέντες θαυμαστικῶς, νόσων ἀνιάτων, ταῖς λιταῖς σου πρός τόν Θεόν, Μωϋσῆ παμμάκαρ, καρδίᾳ εὐγνωμόνῳ, τήν ὑμνωδίαν ταύτην, σοί προσκομίζομεν. 

Χάριν κεκτημένος παρά Θεοῦ, πάτερ τῶν θαυμάτων, νοσημάτων καί πειρασμῶν, θλίψεων κινδύνων, καί πάντων ἐναντίων, θεόφρον διασώζεις, τούς ἀφορῶντας σοι.

Μή παύση πρεσβεύων ὦ Μωϋσῆ, ὑπέρ τῶν τιμώντων, σήν ἐτήσιον ἑορτήν, ὅπως αἰωνίου, ζωῆς ἀξιωθῶμεν, ἐν γῆ τῆ τῶν Δικαίων, ταῖς ἱκεσίαις σου.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί....

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ΄ Ταχύ προκατάλαβε

 

Προστρέχοντες ἅπαντες τῆ σῆ πρεσβείᾳ πιστῶς,

θαυμάτων τοῖς νάμασι καταρδευόμεθα, Μωϋσῆ ἱερώτατε·

ὅθεν μετ' εὐλαβείας, τήν σήν πάντιμον μνήμην,

πάτερ ἐπιτελοῦντες, κατά χρέος ὑμνοῦμεν,

τήν πρός τούς σούς ἱκέτας, φροντίδαν τήν ἄμετρον.

 

Κύριε ἐλέησον 40

Τροπάριον

Ἦχος β΄ Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου...

Πάσης ἐχθρικῆς ἐπιβουλῆς, λύτρωσαι ἱκέτην σου πάτερ,

ταῖς σαῖς δεήσεσι, πειρασμῶν κινδύνων τε, καί πάσης θλίψεως,

νοσημάτων ποικίλων καί, ἐξόχως δοθῆναι,

πρέσβευε τήν ἄφεσιν, τῶν ἐγκλημάτων μου,

ὅπως εὐφροσύνως γεραίρω, τήν σήν φωτοπάροχον μνήμην,

σήν εὐεργεσίαν ἐνθυμούμενος.

 

Δέσποινα πρόσδεξαι....

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου....

 

Δι' εὐχῶν....

 

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΑΝΟΙΞΟΝ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΣΟΥ

 

(Προσευχή τοῦ ὁσίου Γέροντος Μωϋσέως)

 

 

ΕΥΛΟΓΙΑ

ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

ΞΥΛΟΚΕΡΙΖΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

75 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ

16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021

(Ο ΟΣΙΟΣ ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΗΣ 15.6.1946 ΚΑΙ ΕΝΤΑΦΙΑΣΘΗΚΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ)

 

Η ΠΡΩΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΜΩΫΣΕΩΣ ΕΤΕΛΕΣΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΝ ΤΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΕΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ (ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΩΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ) ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΑΙΔ/ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΑΡΚΑΤΖΟΓΛΟΥ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΕΝΟΡΙΤΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΖΟΥΣΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΓΟΝΩΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ.

ΟΣΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΕΡ ΜΩΫΣΗ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΜΩΜΗΤΟΥ ΗΜΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΤΗΣ ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΟΘΟΥΝΤΩΝ ΑΥΤΗΝ!

[Ἐντός τῶν ἡμερῶν θά κυκλοφορηθεῖ ἀπό τόν Δίαυλό μας "Διά Λόγου" (στό youtube) " ἡ ἐκφωνηθεῖσα κατά τήν πρώτη Θεία Λειτουργία στή μνήμη τοῦ Ὁσίου κηρυγματική ὁμιλία τοῦ Θεολόγου Δημητρίου Κάτσουρα ἀφιερωμένη στόν Βίο καί τήν Πολιτεία τοῦ μεγάλου αὐτοῦ συγχρόνου ἀληθινοῦ Ἁγίου τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας.]

Ἐπί τῆ μνήμῃ πάντων τῶν ἐν Ἁγίω Ὄρει διαλαμψάντων Ἁγίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων

Χαῖρε Ἅγιον Ὄρος!

Σήμερα, μνήμη των Αγίων Αγιορειτών Πατέρων, κάνουμε αυτή την ταπεινή ανάρτηση-αφιέρωμα σε μια μεγάλη Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή, παλαιότερα μια από τις μεγαλύτερες σε έμψυχο υλικό στον ορθόδοξο κόσμο (περί τις 350 μοναχές), την οποία ίδρυσε το 1927 ένας σπουδαίος Αγιορείτης Ιερομόναχος και Πνευματικός, ο Ματθαίος Καρμπαδάκης, εκ Κρήτης ορμώμενος, μετέπειτα Ομολογητής και όσιος Ιεράρχης. Πρόκειται για την Ιερά και Σεβασμία Θεομητορική Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου ("Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης") Κερατέας Αττικής, όπου μεταφυτεύθηκε, καλλιεργήθηκε και καρποφόρησε η ησυχαστική, ασκητική, λατρευτική και ψαλτική Αγιορειτική Παράδοση. Εκεί όπου έζησε και ασκήτευσε και η δια Χριστόν σαλή οσία Ταρσώ (+), της οποίας τη βιογραφία συνέγραψε ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης.

 

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ
ΑΝΔΡΩΑΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ,
ΔΥΟ ΒΟΥΝΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ.

 

Με λαμπρότητα εώρτασε η φερώνυμος Ανδρική Κοινοβιακή Μονή στα Δύο Βουνά Φθιώτιδος την Δεσποτική Εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου. Τελέστηκε η καθιερωμένη πολύωρος Αγρυπνία στο περικαλλές Καθολικό της Μονής κατά την μοναστική τάξη, με τη συμμετοχή Αρχιερέων (προεξάρχοντος του Μακ/του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Στεφάνου, συμπαραστατουμένου υπό του οικείου Ποιμενάρχου Σεβ/του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Παντελεήμονος, του Σεβ/του Μητροπολίτου Λαρίσης & Τυρνάβου κ. Ιγνατίου καί του Σεβ/του Επισκόπου Νικαίας κ. Παύλου), Ιερομονάχων και Πρεσβυτέρων, κατά την οποία έψαλλαν Πατέρες της Μονής και ευλαβείς λαϊκοί ιεροψάλτες. 

Μετά το πέρας της Αγρυπνίας παρετέθη εόρτιος Τράπεζα για τον Κλήρο και τους προσκυνητές, την οποία παρέθεσαν και διακόνησαν οι πατέρες της Αδελφότητος υπό τον πολυσέβαστο Καθηγούμενο Γέροντα Αρτέμιο.

Η Μονή αποτελεί υπόδειγμα τηρήσεως και καλλιέργειας αλλά και ακτινοβολίας της Ορθοδοξίας, όσον αφορά στην ακαινοτόμητη Ορθόδοξη Πίστη και την αναλλοίωτη μοναστική - ησυχαστική παράδοση. Τηρεί το άβατο για τις γυναίκες.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΕΤΙΝΗ (2022) ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

 

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

 

«Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτὸς ὁ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν (:Και ενώ μιλούσαν γι’ αυτά, ξαφνικά ο ίδιος ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσά τους και τους λέει: ‘’Να είναι μαζί σας ειρήνη’’)»[Λουκά 24,36].

 

Συνεχίζοντας εδώ λέμε ότι επειδή ο λόγος για την Ανάσταση του Κυρίου έφθανε από πολλά μέρη στους αποστόλους και διεγειρόταν ο πόθος τους να δουν τον Αναστημένο Κύριο, επειδή Τον ποθούσαν, ερχόταν, και επειδή ζητούσαν να Τον δουν και Τον περίμεναν, εμφανιζόταν και αποκαλυπτόταν σε αυτούς. Αλλά όμως δεν εμφανιζόταν πλέον σε αυτούς έχοντας τα μάτια τους κρατημένα, ούτε και μιλούσε σαν για κάποιον άλλο, αλλά παρουσίαζε τον εαυτό Του φανερά, και τους παρακινούσε να έχουν θάρρος. Εκείνοι όμως και έτσι είχαν αμφιβολία και φοβούνταν. Γιατί νόμιζαν ότι δεν έβλεπαν αυτόν, αλλά κάποιο φάντασμα και σκιά. Έπειτα καθησυχάζει και την ανησυχία τους από τις σκέψεις αυτές, λέγοντας τη γνωστή και όχι ασυνήθιστη σε αυτούς φράση. Γιατί τους είπε: «Ειρήνη σε σας».

 

«Πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐδόκουν πνεῦμα θεωρεῖν. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τί τεταραγμένοι ἐστέ, καὶ διατί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; (:Η αιφνιδιαστική όμως εμφάνιση του Κυρίου τούς κατατρόμαξε. Και επειδή κυριεύθηκαν από φόβο, νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα, δηλαδή ψυχή πεθαμένου που ήλθε από τον Άδη χωρίς να έχει σώμα. Ο Κύριος όμως τους είπε: ‘’Γιατί είστε ταραγμένοι; Και γιατί γεννιούνται στις σκέψεις σας λογισμοί αμφιβολίας για το αν πράγματι είμαι ο αναστημένος Διδάσκαλός σας;’’)»[Λουκά 24,37-38].

 

Για να πιστέψουν σταθερά και χωρίς αμφιβολία ότι αυτός ο Ίδιος είναι εκείνος που είχε υποστεί τα Πάθη, δείχνει καθαρά αμέσως ότι επειδή είναι Θεός κατά φύση, γνωρίζει αυτό που είναι κρυμμένο μέσα τους και δεν αγνόησε τον θόρυβο που τους προκαλούν αυτού του είδους οι λογισμοί τους. Γιατί είπε: «Τί τεταραγμένοι ἐστέ;(:Γιατί είστε ταραγμένοι;)». Απόδειξη και αυτή, και πολύ σαφής μάλιστα, ότι Αυτός που βλεπόταν δεν ήταν κάποιος άλλος, αλλά Εκείνος ο Ίδιος, τον οποίο είχαν δει να υπομένει τον θάνατο επάνω στον Σταυρό και να τοποθετείται σε μνήμα, Αυτός που βλέπει και τους νεφρούς και την καρδιά, και δεν μπορεί να του διαφύγει τίποτε από αυτά που έχουμε μέσα μας. Άρα λοιπόν επιστρατεύει ως απόδειξη το πράγμα, ότι δηλαδή γνωρίζει τη σύγχυση των σκέψεών τους.

 

Βεβαιώνοντας μάλιστα και με άλλο τρόπο ότι νικήθηκε ο θάνατος και η ανθρώπινη φύση απέβαλε τη φθορά, και ως πρώτο σε Αυτόν, δείχνει τα χέρια και τα πόδια Του και τις τρύπες των καρφιών[πρβ. Ιω.20,27: «Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός(:Έπειτα λέει στον Θωμά: ‘’Φέρε το δάχτυλό σου εδώ. Ψηλάφισε και εξέτασε τα σημάδια των πληγών μου, και δες συγχρόνως με τα μάτια σου τα χέρια μου. Φέρε το χέρι σου κάτω από τα ενδύματά μου και βάλ’ το στην πλευρά μου που χτυπήθηκε από τη λόγχη. Και μην αφήνεις τον εαυτό σου να κυριευτεί από την απιστία, ώστε να γίνεις μόνιμα και ανεπανόρθωτα άπιστος, αλλά για να προοδεύεις και να στηρίζεσαι στην πίστη, ώστε να γίνεις αμετακίνητος και αδιάσειστος σε αυτή’’)»], και τους επιτρέπει να Τον ψηλαφήσουν και να βεβαιωθούν με κάθε τρόπο, ότι το σώμα που είχε πεθάνει, όπως είπα, αναστήθηκε.

 

Ας μη συκοφαντεί λοιπόν κανένας την ανάσταση. Και όταν ακούσεις την αγία Γραφή να λέγει για το ανθρώπινο σώμα: «Σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. ἔστι σῶμα ψυχικόν, καὶ ἔστι σῶμα πνευματικόν(:Σπέρνεται και ενταφιάζεται σώμα που ζωοποιούνταν και διευθυνόταν από τις κατώτερες φυσικές δυνάμεις της ψυχής˙ εγείρεται σώμα που θα ζωοποιείται και θα διευθύνεται από τις πνευματικές δυνάμεις της ψυχής που θα ενισχύονται από το Άγιο Πνεύμα. Υπάρχει σώμα φυσικό και υπάρχει σώμα πνευματικό)» [Α΄Κορ. 15,44], να μην αρνείσαι την επιστροφή των ανθρώπινων σωμάτων στην αθανασία. Γιατί όπως είναι ψυχικό το σώμα που ακολουθεί και είναι ζευγμένο στις ψυχικές, δηλαδή σαρκικές επιθυμίες, έτσι και πνευματικό είναι αυτό που υπακούει στα θελήματα του Αγίου Πνεύματος. Γιατί μετά την ανάσταση από τους νεκρούς δεν υπάρχει καιρός για αγάπη της σάρκας, αλλά μένει εντελώς άπρακτο το κεντρί της αμαρτίας και αυτό το φθαρτό που κατέπεσε στη γη, θα φορέσει την αφθαρσία.

 

Για να διαπιστώσουν λοιπόν οι μαθητές καθαρά ότι Αυτός ο Ίδιος είναι εκείνος που πέθανε και θάφτηκε και αναστήθηκε, δείχνει, όπως είπα, τα πόδια και τα χέρια Του. Και για να μη νομίσουν ότι είναι μάλλον πνεύμα(φάντασμα) όπως πίστευαν, αλλά σώμα αληθινό, τους προστάζει να το βεβαιωθούν λέγοντας: «Ἲδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου, ὅτι αὐτὸς ἐγώ εἰμι· ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐπέδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας (:Δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου ότι έχουν τα σημάδια των καρφιών, και βεβαιωθείτε ότι είμαι εγώ ο ίδιος ο Διδάσκαλός σας που σταυρώθηκε. Ψηλαφήστε με με τα χέρια σας και βεβαιωθείτε ότι δεν είμαι άσαρκο πνεύμα· διότι η ψυχή και το φάντασμα ενός νεκρού δεν έχει σώμα και οστά, όπως βλέπετε και πείθεστε ότι έχω Εγώ’’. Και αφού είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια Του και τα πόδια Του)» [Λουκά 24,39-40]. Γιατί η σκιά και το πνεύμα και το φάντασμα δεν μπορεί να δεχθεί την αφή χεριού. Αλλά όπως λέγαμε, δείχνοντας τα χέρια και τα πόδια Του ο Κύριος στους μαθητές, τους διαβεβαίωσε ότι το σώμα που πέθανε, αναστήθηκε.

 

«Ἒτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆς χαρᾶς καὶ θαυμαζόντων εἶπεν αὐτοῖς· ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε; οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου, καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν (:Επειδή όμως αυτοί από τη χαρά τους δεν πίστευαν στα μάτια τους και νόμιζαν ακόμη ότι έβλεπαν όνειρο, και θαύμαζαν για τα πρωτοφανή αυτά και ανέλπιστα γεγονότα, τους είπε ο Κύριος: ‘’ Έχετε εδώ τίποτε φαγώσιμο για να φάω και έτσι να πειστείτε ακόμη περισσότερο ότι δεν είμαι φάντασμα;’’. Και αυτοί του έδωσαν ένα κομμάτι ψάρι ψημένο και λίγη κηρήθρα. Τότε τα πήρε και έφαγε μπροστά τους. Και το έκανε αυτό όχι γιατί το σώμα Του είχε ανάγκη τροφής, αλλά για να τους βεβαιώσει ότι πραγματικά αναστήθηκε)»[Λουκά 24,41-44].

 

Και για να κάνει λοιπόν μαζί με αυτά πιο στερεωμένη σε αυτούς την πίστη τους σε αυτό, ζήτησε κάτι από τα φαγώσιμα, που ήταν ένα κομμάτι ψητού ψαριού, και όταν το πήρε, το έφαγε, ενώ τον έβλεπαν εκείνοι. Αυτό βέβαια δεν το έκανε για τίποτε άλλο, παρά μόνο για να δείξει καθαρά ότι αυτός είναι Εκείνος που αναστήθηκε από τους νεκρούς, αυτός ο οποίος και πριν από αυτό και όλον τον καιρό της ενανθρώπησής Του έτρωγε και έπινε με αυτούς και τους συναναστρεφόταν με τρόπο ανθρώπινο, σύμφωνα με τα λόγια του προφήτη[Βαρούχ 3,38: «Μετὰ τοῦτο ἐπὶ γῆς ὤφθη καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη(: Μετά λοιπόν από αυτό φανερώθηκε στη γη και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους)»]. Το έκανε λοιπόν αυτό για να γνωρίσουν ότι το ανθρώπινο σώμα έχει ανάγκη της τροφής αυτής, ενώ το πνεύμα όχι.

 

Ποιος λοιπόν που αξιώνει ότι είναι πιστός και δέχεται τη μαρτυρία των αγίων ευαγγελιστών χωρίς αμφιβολία, θα μπορούσε να ακούσει ακόμα τις αιρετικές φαντασίες, θα μπορούσε να ανεχθεί ακόμα αυτούς που νομίζουν ότι είναι σοφοί; Γιατί η δύναμη του Χριστού νικά την ανθρώπινη εξέταση και το νόημα των συνηθισμένων πραγμάτων. Έφαγε ένα μέρος ψαριού, λόγω της αναστάσεως. Και αυτό που ακολουθεί το φαγητό, δεν ακολούθησε ποτέ στην περίπτωση του Χριστού, πράγμα που θα μπορούσε να επιζητήσει κάποιος άπιστος, γνωρίζοντας ότι αυτά που μπαίνουν στο στόμα, οπωσδήποτε εξέρχονται και ρίπτονται στο αφοδευτήριο[Ματθ.15,17: «Οὔπω νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ εἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰς τὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰς ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται;(:Ακόμη δεν καταλαβαίνετε ότι εκείνο που εισάγεται στο στόμα με τις τροφές προχωρεί προς την κοιλιά και αποβάλλεται στο αποχωρητήριο;)»]. Αλλά ο πιστός δεν θα βάλει ποτέ στον νου του κάτι τέτοιο, αλλά θα αφήσει το πράγμα στη δύναμη του Θεού.

 

«Τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς, καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι οὕτω γέγραπται καὶ οὕτως ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, καὶ κηρυχθῆναι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετάνοιαν καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν εἰς πάντα τὰ ἔθνη, ἀρξάμενον ἀπὸ ῾Ιερουσαλήμ. ὑμεῖς δέ ἐστε μάρτυρες τούτων. καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου ἐφ᾿ ὑμᾶς· ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει ῾Ιερουσαλὴμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους. ᾿Εξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω ἕως εἰς Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὐλόγησεν αὐτούς. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν. καὶ αὐτοὶ προσκυνήσαντες αὐτὸν ὑπέστρεψαν εἰς ῾Ιερουσαλὴμ μετὰ χαρᾶς μεγάλης, καὶ ἦσαν διὰ παντὸς ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Θεόν. ᾿Αμήν(:Τότε τους μετέδωσε θείο φωτισμό και τους άνοιξε τον νου για να κατανοούν τις Γραφές. Και αφού τους ανέπτυξε τις κυριότερες προφητείες, τους είπε ότι έτσι έχει γραφεί προφητικά στις Γραφές, κι έτσι έπρεπε σύμφωνα με τις προφητείες αυτές να πάθει ο Χριστός και την τρίτη ημέρα από τον θάνατό Του να αναστηθεί από τους νεκρούς, καθώς και ότι πρέπει να κηρυχθεί σε όλα τα έθνη μετάνοια και άφεση αμαρτιών στο όνομά Του. Και το κήρυγμα αυτό πρέπει να αρχίσει από την Ιερουσαλήμ. ‘’Εσείς είστε μάρτυρες όλων αυτών, δηλαδή του κηρύγματός μου, της ζωής μου, του Πάθους μου και της Αναστάσεώς μου. Και με τη μαρτυρία που θα δώσετε για μένα θα συντελεστεί το μεγάλο αυτό έργο του κηρύγματος της μετανοίας και της αφέσεως των αμαρτιών σε όλα τα έθνη. Και εγώ σας υπόσχομαι να σας βοηθήσω αποτελεσματικά στο έργο αυτό. Ιδού Εγώ, που από τώρα είμαι και ως άνθρωπος ο Βασιλεύς του κόσμου και η κεφαλή της Εκκλησίας, θα σας στείλω σε λίγο από τον ουρανό επάνω σας Αυτό που σας υποσχέθηκε ο Πατέρας μου, δηλαδή το Πνεύμα το Άγιο. Αυτό το Πνεύμα προανήγγειλαν οι προφήτες ότι θα δοθεί σε κάθε άνθρωπο. Εσείς λοιπόν καθίστε στην πόλη Ιερουσαλήμ και μην απομακρυνθείτε απ’ αυτήν, μέχρι να φορέσετε ως πνευματικό ένδυμα τη δύναμη και την ενίσχυση που θα σας έλθει από τον ουρανό με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος’’. Όταν ο Κύριος τελείωσε τις διδασκαλίες αυτές, τους οδήγησε έξω από τα Ιεροσόλυμα, μέχρι που πλησίασαν στη Βηθανία. Και εκεί ύψωσε τα χέρια Του και τους ευλόγησε. Και καθώς τους ευλογούσε, άρχισε να απομακρύνεται απ’ αυτούς και να ανεβαίνει επάνω, προς τον ουρανό. Και αυτοί, αφού Τον προσκύνησαν, επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ με μεγάλη χαρά για την ένδοξη Ανάληψη του Διδασκάλου τους και για την επαγγελία του Αγίου Πνεύματος, για την οποία τους βεβαίωσε. Και ήταν πάντοτε στο ιερό τις ώρες της προσευχής και της λατρείας, υμνώντας και δοξολογώντας τον Θεό. Αμήν)»[Λουκά 24, 45-53].

 

Αφού ειρήνευσε τη σκέψη τους με αυτά που είπε, με το ότι Τον άγγιξαν τα χέρια τους, με αυτά που έφαγε, τότε άνοιξε τον νου τους για να καταλάβουν ότι έτσι έπρεπε να πάθει Αυτός, δηλαδή με το ξύλο του σταυρού. Οδηγεί λοιπόν τους μαθητές ο Κύριος στην ανάμνηση εκείνων που τους είπε. Γιατί είχε προαναγγείλει σε αυτούς τα πάθη του Σταυρού σύμφωνα με εκείνα που είπαν προηγουμένως οι προφήτες. Άνοιξε και τα μάτια της καρδιάς τους, ώστε να κατανοήσουν εκείνα που είχαν ειπωθεί από παλαιά.

 

Ο Σωτήρας επίσης τους υπόσχεται την κάθοδο του αγίου Πνεύματος, πράγμα που προανήγγειλε ο Θεός μέσω του προφήτη Ιωήλ[Ιωήλ 3,1: «Καὶ ἔσται μετὰ ταῦτα καὶ ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται(:Και θα συμβούν μετά από αυτά τα εξής: Θα εκχύσω πλούσια από το Πνεύμα μου χαρίσματα σε κάθε άνθρωπο και θα προφητεύουν οι υιοί σας και οι θυγατέρες σας και οι γεροντότεροι από εσάς θα ενυπνιάζονται ενύπνια αποκαλυπτικά, και οι νεότεροι από σας θα βλέπουν οράματα θεία)»], και τη δύναμη από τον ουρανό, για να είναι σθεναροί και ακαταγώνιστοι και να κηρύξουν χωρίς κανένα φόβο το θείο μυστήριο σε όλα τα μέρη της γης.

 

Σε αυτούς που έλαβαν το Πνεύμα λέγει μετά την Ανάσταση: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον»[Ιω.20,22] και λέγει: «Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου ἐφ᾿ ὑμᾶς· ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει ῾Ιερουσαλὴμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους(:Και Εγώ σας υπόσχομαι να σας βοηθήσω αποτελεσματικά στο έργο αυτό. Ιδού εγώ, που από τώρα είμαι και ως άνθρωπος ο Βασιλεύς του κόσμου και η κεφαλή της Εκκλησίας, θα σας στείλω σε λίγο από τον ουρανό επάνω σας Αυτό που σας υποσχέθηκε ο Πατέρας μου, δηλαδή το Πνεύμα το Άγιο. Αυτό το Πνεύμα προανήγγειλαν οι προφήτες ότι θα δοθεί σε κάθε άνθρωπο. Εσείς λοιπόν καθίστε στην πόλη Ιερουσαλήμ και μην απομακρυνθείτε απ’ αυτήν, μέχρι να φορέσετε ως πνευματικό ένδυμα τη δύναμη και την ενίσχυση που θα σας έλθει από τον ουρανό με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος)»[Λουκά 24,49· πρβ. και Πράξ.1,4-5:«Καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ μου· ὅτι Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας(:Και ενώ έτρωγε μαζί τους την ίδια τροφή που έτρωγαν κι εκείνοι, τους έδωσε την εξής εντολή: ‘’Μην απομακρυνθείτε από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένετε την πραγματοποίηση της υποσχέσεως που ακούσατε από το στόμα μου, ότι δηλαδή ο Πατήρ θα σας στείλει το Άγιο Πνεύμα’’. Είναι ανάγκη να περιμένετε να λάβετε το Άγιο Πνεύμα, διότι ο Ιωάννης βάπτισε με απλό νερό, και το βάπτισμά του συνεπώς δεν είχε τη δύναμη να αναγεννήσει εκείνους που βαπτίζονταν με αυτό. Εσείς όμως θα βαπτιστείτε με το Άγιο Πνεύμα όχι πολλές μέρες μετά από αυτές που διερχόμαστε)»].Όχι πια με νερό, γιατί το έλαβαν, αλλά με Πνεύμα άγιο. Δεν προσθέτει νερό στο νερό, αλλά αναπληρώνει εκείνο που λείπει σε αυτό από το οποίο λείπει.

 

Αφού τους ευλόγησε και προχώρησε λίγο, ανέβηκε στον ουρανό, για να καθίσει μαζί με τον Πατέρα στον θρόνο και μαζί με τη σάρκα που ενώθηκε με Αυτόν. Και αυτήν την οδό την εγκαινίασε για εμάς αφού ήρθε ο Λόγος με ανθρώπινη μορφή. Και θα έρθει πάλι στον κατάλληλο καιρό με τη δόξα του Πατέρα Του, μαζί με τους αγγέλους, και θα μας πάρει μαζί Του. Ας δοξάσουμε λοιπόν Αυτόν τον Θεό Λόγο που έγινε άνθρωπος για χάρη μας. Αυτόν που πέθανε με τη θέλησή Του για εμάς σαρκικά και αναστήθηκε από τους νεκρούς και κατήργησε τον θάνατο, Αυτόν που αναλήφθηκε και ύστερα από αυτό θα έρθει με μεγάλη δόξα για να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, και να αποδώσει στον καθένα ανάλογα με τα έργα του, μέσω του Οποίου και μαζί με το Πνεύμα, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

 

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.