Μία πολύ ἐνδιαφέρουσα διαδικτυακή ἐκδήλωση τῆς "Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων", ὅπου γίνεται ἀναφορά καί στήν ἐπικαιρότητα (Θ. Λατρεία καί μετάδοσις ἰῶν ἐντός τοῦ Ναοῦ)

1η Διαδικτυακή Θεολογική Σύναξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" της Π.Ε.Θ. (27-12-2020)

 

Πραγματοποιήθηκε ἡ 1η Διαδικτυακή Θεολογική Σύναξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" τῆς ΠΕΘ στίς 27-12-2020 μέ ὁμιλητή τόν Καθηγητή τῆς Δογματικῆς, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Νικόλαο Ξιώνη καί μέ θέμα: «Ἡ σημασία τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Λόγου γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο».

Α΄ μέρος τῆς Ὁμιλίας τοῦ κ. Νικόλαου Ξιώνη:

 

Β΄ μέρος Ὁμιλίας κ. Νικόλαου Ξιώνη καί Α΄ μέρος τῆς Συζήτησης:

Β΄ μέρος τῆς Συζήτησης:

[ΕΔΩ περιλαμβάνεται καί ἡ παρέμβαση μέ ὑποβολή ἐρωτήσεως τοῦ μέλους τῆς Π.Ε.Θ. (Κόρινθος) καί Διαχειριστοῦ τοῦ παρόντος ἱστολογίου Θεολόγου κ. Δημητρίου Κάτσουρα (20:40 καί ἑξῆς) ἡ ὁποία προκάλεσε μία πολύ ἐνδιαφέρουσα ἀπάντηση ἐκ μέρους τοῦ κ. Καθηγητοῦ, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε Καθηγητής του στό Μεταπτυχιακό Τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν στόν Συστηματικό Τομέα (Δογματική)]

   

 ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

† Ἐπίσκοπος Σπυρίδων (Πάσιος) 

● Ἕνας ὅσιος Ἱεράρχης !

Ὁ Προηγούμενος τῆς περιφήμου Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτης Γεδεών (Πάσιος) καί ἐπί σειράν ἐτῶν ἀσκητής ἐν Ἁγίω Ὄρει κατεστάθη χάριτι τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικοῦ Πνεύματος, διά χειρῶν τοῦ Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου, ἐν ἔτει 1948, πρῶτος μετά τήν νεοημερολογιτική Καινοτομία Ἐπίσκοπος τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς μαρτυρικῆς μεγαλονήσου Κύπρου. Ἐτέθη οὕτω «ὁ λύχνος ἐπί τήν λυχνίαν» καί ἔλαμψε «πᾶσι τοῖς ἐν τῆ οἰκία (Ἐκκλησίᾳ)». Ἄριστος πρό τῆς ἀναδείξεώς του καί ἄξιος τῆς μεγάλης κλήσεως, ἄξιος καί μετά τήν κλῆσιν ἀναδειχθείς. Τούτου δέ, διά πολλῶν τεκμηρίων ἀλλά καί θείων σημείων ἐπιβεβαιωθέντος! Ἐκοιμήθη τήν 18^η Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 1963. 

Κατωτέρω καί εἰς μνημόσυνον αὐτοῦ δημοσιεύομε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα ἀπό τό ὑπό ἔκδοσιν βιβλίο μας : «Ἕνας ὅσιος Ἱεράρχης, ΣΠΥΡΙΔΩΝ, Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος (Κύπρου), 1888-1963 (+)» 

«....Ὅταν "ὁ στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας Ἀρχιεπίσκοπος Ματθαῖος", ὅπως τόν ἔγραφε ὁ ἴδιος, χειροτόνησε Ἐπισκόπους γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί στερέωση τῆς Ὀρθοδοξίας, πρῶτον χειροτόνησε τόν ἱερομόναχο καί ἡγούμενο Γεδεών, μετονομάσας αὐτόν σέ Σπυρίδωνα καί μέ τόν τίτλον Τριμυθοῦντος. Γιατί χειροτονήθηκε γιά τήν Κύπρο. (....).

Ζοῦσε ἐν τῷ Θεῷ καί  ὁ Θεός ἔζη ἐν αὐτῶ καί μόνον ἡ δόξα Του, ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ σωτηρία, ὁ φωτισμός τῶν ψυχῶν τόν ἐνδιέφεραν. Τά ὑλικά καί οἱ "διοικήσεις" τοῦ κόσμου ἦταν ξένα καί ἀδιάφορα γι' αὐτόν. Διέφερε ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους ὡς πρός αὐτά. Καί οἱ Ἅγιοι διέφεραν ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους.

Στήν ἀρετή, τήν εὐλάβεια, τόν ἀγῶνα τῆς ἀσκήσεως ὑπερτεροῦσε ἀπό τούς πολλούς. Στή τήρηση τῶν θεσμῶν τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς μοναχικῆς τάξεως ἦταν ἀκριβέστατος καί αὐστηρότατος. Διδακτικός ἔργῳ καί λόγῳ, ἀκούραστος καί πονόψυχος. Στό Κήρυγμα χειμαρώδης καί πρακτικός καί θεωρητικός. Στόν βίο εὐλαβέστατος καί ἅγιος.

Στίς ἀγρυπνίες ἦταν ἀκούραστος. Ἔκανε τίς ἀγρυπνίες 12 καί 15 καί 18 ὥρες χωρίς νά κουρασθῆ ἤ νά βγῆ ἔστω γιά λίγο ἀπό τήν ἐκκλησία. Ὅταν λειτουργοῦσε τό πρόσωπό του γινόταν ὁλόλαμπρο, ὁ ἔνθεος ἐνθουσιασμός καί ἡ βαθειά κατάνυξη ἦταν ἔκδηλα ὅπως ἀναφέρονται στούς παλαιούς ἁγίους. Ὅταν ἐκφωνοῦσε τίς ἀρχιερατικές εὐχές γινόταν ὅλος μετάρσιος σά νά εἶχε πτέρυγες, τά δάκρυα ἔβρεχαν τό πρόσωπό του καί ἐν γένει ἦταν σά νά μή βρισκόταν στή γῆ!

Ἀπό εὐσεβῆ καί σεβαστά καί συνετά καί κατά πάντα ἀξιόπιστα πρόσωπα, Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, καί στήν Ἑλλάδα καί στήν Κύπρο, μαρτυροῦνται καί βεβαιώνονται μέ εὐλάβεια καί συγκίνηση θαύματα, τά ὁποῖα ἐτέλεσε ὁ Θεός δι' αὐτοῦ ἤ δι' αὐτόν καί ὅταν ἦταν Ἱερομόναχος Γεδεών καί κατόπιν ὅταν ἔγινε Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος Σπυρίδων. (.....)

Δ' Ἐντός ὁλοφώτεινου νέφους μέ φωτοστέφανο!

Γιά τήν ἐξυπηρέτηση τοῦ Ἀγῶνος πῆγε μία φορά ὁ Ἅγιος Τριμυθοῦντος σ' ἕνα χωριό ( Κελλάκι) μέ συνοδεία.

Ἐπιστρέφοντες, νύκτα, θά περνοῦσαν ἕνα ξερό χείμαρρο, τοῦ ὁποίου τό γεφύρι διορθωνόταν καί ἔπρεπε τό αὐτοκίνητο νά περάση ἀπό παρακαμπτήριο μέσα ἀπό τόν χείμαρρο αὐτό.

Ἐπειδή θά κατέβαινε καί θά ἀνέβαινε ἀπότομη ἀνηφόρα τό αὐτοκίνητο, τό ὁποῖο ἦταν καί παλαιό, δέν "σήκωνε" καί ἔπρεπε νά κατεβοῦν οἱ ἐπιβάτες.

Ὁδηγός τοῦ αὐτοκινήτου ἦταν ὁ εὐλαβέστατος Ἀνδρέας Π., ἀπό τόν Κόρνο καί μαζί του ἦταν ὁ συγχωριανός του Χ. καί ἄλλοι. Ἀπό σεβασμό καί ντροπή νά ποῦν στόν σεβαστό Ἀρχιερέα ὅτι πρέπει νά κατεβῆ ἀπό τό αὐτοκίνητο, χρησιμοποίησαν πρόφαση ὅτι θά κατέβουν γιά σωματική τους ἀνάγκη.

Διεσκορπίσθηκαν, ἄλλοι κάτω ἄλλοι πάνω. Ἐνῶ ἐπέστρεφαν πλησίον τοῦ αὐτοκινήτου, τό ὁποῖο πέρασε τόν χείμαρρο, εἶδε ὁ Ἀνδρέας Π. τόν ἅγιο Τριμυθοῦντος νά ἔρχεται ἀπό κάτω ὁλόφωτος ἐντός νέφους ὁλοφώτεινου καί μέ φωτεινό στέφανο περί τήν κεφαλή του, σάν ὀμπρέλλα καί ἔμεινε ἐκστατικός!

Φώναξε καί τόν Χ., ὁ ὁποῖος ἐπίσης τό εἶδε καθώς καί οἱ ἄλλοι. Καί αὐτοί τό διηγοῦνται συνεχῶς μέ εὐλάβεια καί ἐνθουσιασμό σέ ὅλη τους τή ζωή. Καί εἶναι ζωηρά γνωστό σέ ὅλους τούς παλαιούς γνησίους ὀρθοδόξους Χριστιανούς στήν Κύπρο.»                               

                                                                                    Δ. Ι. Κ.

 

[ Ἀπό τό Ἐνοριακό Φυλλάδιο "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ", Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Νεκταρίου Ξυλοκερίζης Κορίνθου, Δεκέμβριος 2020, φ. 2.]

Ἡ Ἐνορία Ἁγίου Νεκταρίου,
Ξυλοκερίζης Κορίνθου, ἐτίμησε,
κατά τήν Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος,
τή μνήμη τοῦ ὁσίου καί ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου Σπυρίδωνος, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος (+1963)

Ἄλλη μία "Σύνοδος Οὐρανοῦ καί γῆς" στήν Ἐνορία μας. Αὐτό εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία πού τελέσθηκε καί σήμερα στή μνήμη τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος (Κύπρου), τοῦ Θαυματουργοῦ, ἱερουργοῦντος τοῦ Αἰδ/του Πρεσβυτέρου π. Νικολάου Κ.

Ἐπίσης, τελέστηκε μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνος (Πάσιου), ἑνός συγχρόνου ὁσίου καί ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου (ὅπου, ἀπό σεβασμό στή μνήμη του, τοποθετήθηκε ἡ φωτογραφία του καί μικρή θήκη μέ τμῆμα τῶν λειψάνων του), καθώς καί τό ὀκταετές μνημόσυνο τοῦ ἀδελφοῦ Ἰωάννου Κάτσουρα πού κοιμήθηκε σάν σήμερα.

Μέ κατάνυξη καί χαρά ἔγινε καί ἡ συμμετοχή τῶν ἐνοριτῶν στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Δόξα τῶ Θεῶ πάντων ἕνεκα! «Μὴ φοβοῦ, τὸ μικρὸν ποίμνιον, ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν.» (Λουκ. 12, 32)

Ἀκολουθεῖ φωτογραφικό ρεπορτάζ.

 Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον....

 

Ἰωάννης  Ἠ.  Κάτσουρας

(+12.12.2012)

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 8 ἐτῶν ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ ἀλησμόνητου πατέρα μας Ἰωάννη (Κάτσουρα), γράφουμε αὐτές τίς λίγες σκέψεις στή μνήμη του. Δέν κρύβουμε ὅτι τώρα, πού βιώνουμε τήν ἐμπειρία τοῦ ἀπορφανισμοῦ μας ἀπό τή σωματική παρουσία τοῦ πατέρα, κατανοοῦμε πόσο ἀναντικατάστατη εἶναι στή ζωή κάθε ἀνθρώπου ἡ παρουσία τῶν γονέων του. Εἶναι, ὅμως, “φυσικό” νά συμβαίνει κάτι τέτοιο καί ὡς ἐκ τούτου εἶναι ἀναγκαῖο νά τό ἀποδεχώμαστε, μέ λογική καί ψυχραιμία. Τά αἰσθήματα, βεβαίως, δέν γίνεται, οὔτε χρειάζεται νά μένουν ἀνέκφραστα. Ἰδιαιτέρως γιά ἐμᾶς, πού ἔχουμε μέ χαρά καί ἐπίγνωση ἀποδεχθεῖ τήν Χριστιανική Πίστη, ἕνα τέτοιο γεγονός, ὅπως ὁ θάνατος ἑνός τόσο προσφιλοῦς προσώπου, δέν μπορεῖ παρά νά γίνει ἀφορμή ἀνασκοπήσεως τῆς ζωῆς καί παρουσίας του μαζί καί ἀνάμεσά μας. Σκοπός δέ αὐτῆς τῆς ἀνασκοπήσεως εἶναι ἡ τοποθέτηση τῆς προσωπικότητος τοῦ ἐκλιπόντος στή θέση πού ἀξίζει καί δικαιοῦται νά ἔχει μέσα στή μνήμη μας. Ἄλλωστε καί ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία ἐπισφραγίζει τήν ὅλη προσευχητική ἀναφορά στά μέλη Της πού ἀποδημοῦν, μέ τήν χαρακτηριστική φράση «αἰωνία ἡ μνήμη»! Δηλαδή, μέ τήν παράδοσή τους στήν αἰώνια μνήμη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος. Αὐτό σκεφθήκαμε κι ἐμεῖς νά ἐπιχειρήσουμε μέ τό μικρό αὐτό σημείωμά μας. Καί ἐξ ἀγάπης στό πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ πατέρα μας, ἀλλά καί ἐπιπλέον μέ τήν πεποίθηση ὅτι ἡ ἀναφορά σέ αὐθεντικούς, ἁπλούς καί ταπεινούς ἀνθρώπους, σάν κι ἐκεῖνον, ἔχει πάντοτε κάτι νά προσφέρει ὡς πνευματική ὠφέλεια σ’ αὐτούς πού τιμοῦν τή μνήμη τους. Ὁ Ἰωάννης Κάτσουρας γεννήθηκε στίς 6 Δεκεμβρίου τοῦ 1933 στή Καισαριανή, ἀπό τό προσφυγικό ζευγάρι τοῦ Ἠλία Κάτσουρα καί τῆς Εὐαγγελίας Κάργα (ἀπό τά Βουρλᾶ τῆς ὄμορφης καί μαρτυρικῆς Σμύρνης).

  

Ἦταν ὁ μικρότερος ἀπό τά τρία ἄρρενα τέκνα τοῦ ζευγαριοῦ. Ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός του ἔφυγε ἀπό τή ζωή σέ πολύ νεαρή ἡλικία, μόλις 18 ἐτῶν καί ὀνομαζόταν Δημήτρης. Ἐπρόκειτο γιά πολύ καλό παιδί, πού μάλιστα ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα τήν Ἐκκλησία. Ὑπέφερε ἀπό καρδιακό νόσημα. Ὁ Ἰωάννης, στή μνήμη του μεγαλύτερου ἀδελφοῦ του, ἔδωσε τό ὄνομα ἐκείνου στόν δευτερότοκο γυιό του, ἐνῶ, κατά τήν συνήθεια, στόν πρωτότοκο γυιό ἔδωσε τό ὄνομα τοῦ πατέρα του, Ἠλία. Ἔζησε καί μεγάλωσε στήν προσφυγούπολη Καισαριανή, ὅπου μετά τήν Μικρασιατική Καταστροφή (1922) βρέθηκαν οἱ Γονεῖς του μαζί μέ τή γιαγιά του, τήν Σοφία. Τό πατρικό του σπίτι βρισκόταν στήν ὁδό Χρυσοστόμου Σμύρνης 41, σέ κλῆρο πού δόθηκε ἀπό τήν Κοινωνική Πρόνοια τῆς ἐποχῆς στήν προσφυγική του οἰκογένεια. Ὁ πατέρας του ἦταν τορναδόρος στό ἐπάγγελμα καί, δυστυχῶς, ἀπεβίωσε σέ ἡλικία μικρότερη τῶν 40 ἐτῶν. Μεγάλωσε κοντά στή νεαρώτατη (μόλις 28 ἐτῶν) χήρα μητέρα του, μαζί μέ τά ἀδέλφια του, τόν Δημήτρη καί τόν Βασίλη. Τά δύσκολα ἐκεῖνα χρόνια, πού τά ἔκανε ἀκόμη δυσκολότερα ἡ φοβερή Γερμανική Κατοχή, δέν ἄφηναν περιθώρια γιά νά προχωρήσει στή μόρφωσή του, πέρα ἀπό τίς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου. Γρήγορα χρειάσθηκε νά μπεῖ στό χῶρο τῆς ἐργασίας. Τό ἐπάγγελμα πού τελικά ἐπέλεξε τόσο αὐτός, ὅσο καί ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός του, ἦταν τοῦ μαραγκοῦ. Πέρασε πολλές δυσκολίες καί ἔζησε λιτά καί ταπεινά. Στόν ἐλεύθερο χρόνο του προτιμοῦσε νά πηγαίνει μέ φίλους του γιά ψάρεμα. Θυμόμαστε πώς ὁ πατέρας οὐσιαστικά εἶχε γιά μοναδική του περιουσία δύο ξύλινες βαλίτσες: Μία μέ τά σύνεργα τοῦ μαραγκοῦ καί μία μέ τά σύνεργα τοῦ ἐρασιτέχνη ψαρά. Τοῦ ἄρεσε να τραγουδάει λαϊκά τρα-γούδια, ἀλλά καί νά ψέλνει. Ἐργαζόμενος γιά τή συντήρηση τῆς οἰκο-γένειάς του (τή σύζυγό του Σοφία, πού γνώρισε ὅταν ὑπηρετοῦσε τήν στρατιωτική του θητεία στή Κόρινθο, μέ τήν ὁποία ἔζησε μαζί 52 ὁλόκληρα χρόνια Γάμου καί ἀπέκτησε δύο γυιούς) ἔφθασε μέχρι την Σαουδική Ἀραβία! Ὁ ἀείμνηστος πατέρας μας διέθετε ταπεινό ἦθος. Δέν ἤθελε νά εἶναι οὔτε πλούσιος, οὔτε ἀφεντικό! Ἀγαποῦσε τή γνώση. Διακρινόταν γιά τήν εὐγένεια τοῦ χαρακτῆρα του, τήν ἁπλότητα, τήν εἰλικρίνεια, τήν ἐντιμότητα, τήν ἀγωνιστικότητα, τήν διαλεκτική διάθεση, τό χιοῦμορ, τήν μειλιχιότητα, τή σιωπή καί τήν καλά κρυμμένη εὐαισθησία. Αὐτά μαρτυροῦνται ἀπό κάθε λόγο καί κίνησή του καί αὐτά τόν ἔκαναν ἰδιαίτερα ἀγαπητό σέ ἀνθρώπους τῆς τάξεώς του, ἀλλά καί σεβαστό στούς κατά καιρούς ἐργοδότες του. Τόν τελευταῖο χρόνο τῆς ζωῆς του καί μέσα στή δοκιμασία τῆς ἀσθένειάς του συνέχισε νά τόν διακρίνει ἡ εὐγένεια καί ἡ ἁπλότητα. Ἰδιαίτερη ἐντύπωση προξενοῦσε ἡ εὐλάβειά του καί οἱ ἐπικλήσεις, ὅπως κάθε ἁπλοῦ πιστοῦ Mικρασιατικῆς καταγωγῆς, τοῦ Χριστοῦ («Χριστούλη μου») καί τῆς Παναγίας («Παρθένα μου»). Τήν τελευταία ἑβδομάδα τῆς ζωῆς του δέν μιλοῦσε καθόλου. Μόλις δύο εἰκοσιτετράωρα πρίν σβήσει «σάν πουλάκι» (12/25.12.2012), ἀπαντώντας στήν συνονόματή του ἐγγονούλα του πρόφερε καθαρά, γυρίζοντας τό κεφάλι του πρός τό μέρος της, τή φράση: «Ἀγάπη μου»! Αὐτά ἦταν καί τά τελευταῖα του λόγια. Ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύσει! Αἰωνία νά εἶναι ἡ μνήμη του!                                        

                                                                                             Δ. Ι. Κ.

 

Υ.Γ. Ὁ πατέρας ἀξιώθηκε νά ἀναχωρήσει ἀπό αὐτή τή ζωή ἀφοῦ ἐξομολογήθηκε καί μετέλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. "Ἔφυγε" μέσα στόν ὕπνο του, νωρίς τό πρωΐ, ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, τήν 12 Δεκεμβρίου (12ος μήνας) τοῦ 2012! Κηδεύτηκε καί ἐτάφη στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος, Ἑξαμιλίων Κορινθίας.

 ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΚΑΙ  ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΜΑΣ

Ἡ ἀποκάλυψη Ἓλληνα Καθηγητή ὅτι τό ἐμβόλιο ἦταν ἓτοιμο ἀπό τόν Μάρτιο, μπορεῖ νά ἐπιφέρει τήν συλλογική ἀφύπνιση;

 

«Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν»

Αρχαίο Γνωμικό, που αποδίδεται στον ιστορικό Θουκυδίδη.

 

Toυ Δημητρίου Νικ. Δασκαλάκη, Δικηγόρου Αθηνών

 

Στις 28-11-2020 τ.ε. ο επιφανής Έλληνας καθηγητής της επιστήμης των υπολογιστών του ΜΙΤ δηλ. του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α. Μανώλης Κέλλης, παραχώρησε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΙ» και στον δημοσιογράφο Γιώργο Ευγενίδη, σχετικά την χρονική διάρκεια της ανοσίας που παρέχει το εμβόλιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού.

Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού, φιλοξενούνται τον τελευταίο καιρό σε τηλεοπτικές εκπομπές, μιλώντας και απαντώντας σε ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια, την αποτελεσματικότητα του εμβολίου καθώς και για την διάρκεια της ανοσίας που προσφέρει σε εκείνους που θα εμβολιασθούν και πολλές είναι οι σχετικές ειδήσεις που έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας, αναφορικά με τα εν λόγω ζητήματα και ως εκ τούτου η συνέντευξη του κ. Μανώλη Κέλλη δεν θα μπορούσε να αξιολογηθεί, μέσα στον ορυμαγδό των τηλεοπτικών πληροφοριών, ότι δύναται να συνεισφέρει μια ουσιαστικότερη γνώση και ενημέρωση στον ήδη πληθωρικό, αλλά δυστυχώς μονοσήμαντο, δημόσιο διάλογο.

Στο πλαίσιο της τηλεοπτικής συνέντευξης, ενώ ο κ. Κέλλης δεν μας κάνει σοφότερους σχετικά με την χρονική διάρκεια της ανοσίας του εμβολιασμού, προβαίνει ακουσίως σε μια πολύ μεγάλης σπουδαιότητας και αξίας αποκάλυψη, που διέλαθε την προσοχή πολλών από εμάς, η οποία ωστόσο κρίνεται καίρια, ουσιώδης και κεφαλαιώδους σημασίας για την συνολική αξιολόγηση και κατανόηση της τρέχουσας υγειονομικής κρίσης που μαστίζει ολόκληρο τον πλανήτη. Η αποκάλυψη στην οποία προβαίνει ο Έλληνας καθηγητής εγείρει σοβαρά ερωτηματικά, επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες και συγχρόνως προκαλεί έντονο προβληματισμό και κινεί όχι ευκαταφρόνητες υποψίες στους ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες για τους πραγματικούς σκοπούς και τις προθέσεις αυτών που με φανατισμό και με άκριτο ζήλο προπαγανδίζουν τον μαζικό εμβολιασμό της ανθρωπότητας.

Συγκεκριμένα ο δημοσιογράφος κ. Γιώργος Ευγενίδης, στην συνέντευξη που του παραχώρησε ο κ. Κέλλης, τον ερωτά:

Δημοσιογράφος: «Άρα συζητάμε για εμβόλια που είναι αποτελεσματικά. Είναι ασφαλή;

Κέλλης: «Είναι κάτι που δεν έχουν μειώσει τα στάνταρ. Όποιο πρόβλημα υπήρξε για έναν ασθενή, σε άλλο εμβόλιο, είχαν σταματήσει όλη τη μελέτη. Είναι κάτι που είναι πολύ κρίσιμο. Οι αμερικανικές αρχές έχουν πολύ υψηλά στάνταρ γι’ αυτό και περιμέναμε τόσους μήνες. Το εμβόλιο ήταν έτοιμο από τον Μάρτιο, αλλά περάσαμε μήνες κάνοντας τεστ και μετά τεστ και ξανά τεστ.» (Βλέπετε σχετικώς:

 https://www.skai.gr/news/ygeia/kellis-se-skai-poso-diarkei-i-anosia-ston-koronoio-apo-to-emvolio)

Ο κ. Κέλλης, η αξιοπιστία του οποίου δεν αμφισβητείται, με την ιδιότητα του διαπρεπούς Έλληνα καθηγητή, σε ένα από τα μεγαλύτερα, σημαντικότερα και πλέον φημισμένα πανεπιστήμια τεχνολογικής έρευνας παγκοσμίως, δήλωσε ενώπιον του ελληνικού λαού ότι το εμβόλιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού είχε ετοιμασθεί από τον Μάρτιο του 2020!!

Πρόκειται αναμφίβολα για μια συγκλονιστική αποκάλυψη, για μια τρομακτική ομολογία που ανατρέπει εκ βάθρων το επίσημο κυβερνητικό αλλά και το παγκόσμιο αφήγημα περί «αόρατου εχθρού» που εντελώς «ξαφνικά» εισέβαλε στην «ζωή» της ανθρωπότητας.

Από την τοποθέτηση αυτή του κ. Κέλλη, εγείρονται πολύ σοβαρά ερωτηματικά και απορίες που πρέπει να διερευνηθούν και να απαντηθούν με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο αλλά και από τους εκπροσώπους των διεθνών οργανισμών σχετικά: α) Με την πραγματική ή πλασματική εμφάνιση του κορωνοϊού στην πόλη Ουχάν της κεντρικής Κίνας, β) Με την ενδεχόμενη και λίαν πιθανή εργαστηριακή παρασκευή του κορωνοϊού ή με την προσκόμιση ακλόνητων επιστημονικών αποδείξεων για την φυσική προέλευσή του, γ) Με τον τρόπο διάδοσης του καθώς και δ) Με την σκοπιμότητα των ακραίων και πρωτόγνωρων μέτρων περιορισμού των ατομικών δικαιωμάτων, που υιοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις παγκοσμίως, για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Η απουσία ή έλλειψη επαρκών, διασταυρωμένων και τεκμηριωμένων επιστημονικών αποδείξεων, στο πλαίσιο πάντοτε ενός ανοικτού, ελεύθερου και δημοκρατικού διαλόγου, θα ενισχύσει και θα τροφοδοτήσει βάσιμα και δικαιολογημένα τις διαφορετικές εικασίες και προσεγγίσεις που καταλήγουν σε μια άλλη ισότιμη εκδοχή, ερμηνεία και εξήγηση της πανδημίας του κορωνοϊού, που είναι εντελώς διαφοροποιημένη, από την κυρίαρχη των συστημικών μέσων ενημέρωσης.

Από την δήλωση του κ. Κέλλη «ότι το εμβόλιο ήταν έτοιμο από τον Μάρτιο του 2020», προκύπτουν, εκτός από τα παραπάνω, και ορισμένα άλλα, εξίσου κρίσιμα και σοβαρά ερωτήματα, σχετικά με την συνολική διαχείριση της τρέχουσας υγειονομικής κρίσης, τα οποία χρήζουν άμεσης, πλήρους και διαφωτιστικής απαντήσεως, τόσο από την ελληνική κυβέρνηση όσο και από την επιτροπή των λοιμοξιολόγων.

1) Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση των κινεζικών αρχών, ότι πρώτο κρούσμα του κορωνοϊού καταγράφηκε στις αρχές ή στα μέσα Δεκεμβρίου του 2019, στην πόλη Ουχάν της κεντρικής Κίνας, ερωτάται: Πώς κατέστη επιστημονικά εφικτό οι φαρμακευτικές εταιρείες να καταλήξουν στο ενδεδειγμένο εμβόλιο, τον Μάρτιο του 2020, δηλ. μέσα στο εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα των τριών μηνών;

2) Σύμφωνα με την γενική παραδοχή, ότι στις 8 Ιανουαρίου 2020, οι κινεζικές αρχές αναγνώρισαν και απομόνωσαν έναν νέο κορωνοϊό, ως αιτία της πνευμονίας και εν συνεχεία η αλληλουχία του ιού δημοσιεύθηκε σε μια βάση δεδομένων ανοικτής πρόσβασης, εγείρεται το ερώτημα: Πώς κατέστη επιστημονικά δυνατό, οι φαρμακευτικές εταιρείες να έχουν ετοιμάσει το εμβόλιο τον Μάρτιο του 2020, δηλ. μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα δύο μηνών, πριν από την επίσημη καταχώριση της αλληλουχίας του ιού σε ανοικτή βάση δεδομένων;

3) Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.), κηρύχθηκε η πανδημία του κορωνοϊού στις 11 Μαρτίου 2020 και ως εκ τούτου εγείρεται το σοβαρό ερώτημα: Πώς αιτιολογείται η «βεβιασμένη» απόφαση των φαρμακευτικών εταιρειών να έχουν ήδη προβεί, από τον Μάρτιο του 2020, στην παρασκευή του εμβολίου, σε χρόνο κατά τον οποίο δεν είχε αποτυπωθεί ακόμη, σε πλήρη και παγκόσμια έκταση, η σοβαρότητα της μετάδοσης του νέου κορωνοϊού και σε κάθε περίπτωση πριν από την επίσημη κήρυξη της πανδημίας;

4) Ποιος δύναται να ισχυριστεί βάσιμα και τεκμηριωμένα (προσκομίζοντας και τις αντίστοιχες επιστημονικές ιατρικές αποδείξεις), ότι το παραγόμενο εμβόλιο είναι αποτελεσματικό και ασφαλές και ποιος μπορεί να εγγυηθεί την απουσία σοβαρών παρενεργειών στην ανθρώπινη υγεία, δεδομένου ότι προετοιμάσθηκε και παρασκευάσθηκε σε χρονικό διάστημα τριών μηνών, πριν από την πρώτη επίσημη καταγραφή κρούσματος κορωνοϊού στον κόσμο και εντός χρονικού πλαισίου δύο μηνών, πριν από την επίσημη γνώση της αλληλουχίας του;

Αξίζει να τονιστεί με έμφαση, ότι τα δελτία τύπου των φαρμακευτικών εταιρειών σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των παραγόμενων εμβολίων, χωρίς όμως να συνοδεύονται από τις αντίστοιχες έγκυρες και τεκμηριωμένες ιατρικές αποδείξεις, οι οποίες κατά την συνήθη επιστημονική δεοντολογία και πρακτική, θα πρέπει να καταχωρούνται σε έγκριτα ιατρικά περιοδικά παγκοσμίου κύρους, ώστε να αξιολογηθούν από ανεξάρτητους επιστήμονες και εμπειρογνώμονες του κλάδου υγείας, δεν συνιστούν πειστικές και επαρκείς αποδείξεις.

5) Πότε έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν αφενός μεν οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών ιδίως των Η.Π.Α., της Μεγάλης Βρετανίας, της Γερμανίας και των κρατών της Ε.Ε. δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες τους, να χρηματοδοτούν κατά ποσοστό 90%(!) την ιδιωτική έρευνα και την ανάπτυξη των φαρμακευτικών εταιρειών για την ανακάλυψη του εμβολίου και αφετέρου οι φαρμακευτικές εταιρείες να προβαίνουν σε μαζική παραγωγή δισεκατομμυρίων δόσεων εμβολίων, πριν ακόμη από την τελική έγκριση και την άδεια των αρμόδιων ελεγκτικών φορέων δηλ. του αμερικανικού και ευρωπαϊκού οργανισμού φαρμάκων;

Αφορμή για την διατύπωση του τελευταίου ερωτήματος αποτέλεσαν οι δηλώσεις του κ. Ηλία Μόσιαλου, καθηγητού Πολιτικής της Υγείας του London School of Economics (LSE) σε συνέντευξη που παραχώρησε στις 30-11-2020, στον τηλεοπτικό σταθμό «ΑΝΤΕΝΝΑ» και στον κ. Νίκο Χατζηνικολάου όπου μεταξύ πολλών άλλων δήλωσε επί λέξει τα εξής: «Υπήρχαν πάρα πολλά κεφάλαια, υπήρχαν πολλές επενδύσεις. Δηλαδή την έρευνα και την ανάπτυξη, κατά 90% την χρηματοδότησαν οι κυβερνήσεις, κυρίως οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας, Γερμανίας και η Ε.Ε. έριξε δισεκατομμύρια ευρώ για την ανακάλυψη, αυτό δεν το είχαμε παλιά. Τα εμβόλια άρχισαν να τα φτιάχνουμε, να έχουμε μαζική παραγωγή, πριν ακόμη πάρουν έγκριση οι εταιρείες. Δηλαδή τι κάνανε οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες κύριε Χατζηνικολάου, πήραν το ρίσκο να κάνουν την παραγωγή πριν δοθεί η έγκριση, αν δεν δοθεί η έγκριση θα χάσουν πολύ απλά τα λεφτά τους.» (Βλέπετε σχετικώς: https://youtu.be/vgg2KrL-LrY, από το 19.50΄ μέχρι και 27.45΄).

Επομένως εκ της δημόσιας τοποθετήσεως του κ. Μόσιαλου, δικαιολογημένα και βάσιμα, μπορεί να διατυπωθεί ο ισχυρισμός ότι μεταξύ των κυβερνήσεων, των φαρμακευτικών εταιρειών και των ελεγκτικών οργανισμών φαρμάκων, υφίστανται και αναπτύσσονται αδιαφανείς και διαπλεκόμενες οικονομικές σχέσεις και διακυβεύονται τεράστια πολιτικοοικονομικά συμφέροντα εν μέσω πανδημίας, δεδομένου ότι από την στιγμή που οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν συμμετέχουν με ίδια κεφάλαια (παρά μόνο σε πολύ μικρό ποσοστό) στην επιστήμη και στην έρευνα για την εξεύρεση του εμβολίου, δεν αναλαμβάνουν κανένα ρίσκο από την ενδεχόμενη απαγόρευση κυκλοφορίας του εμβολίου από τους ελεγκτικούς οργανισμούς φαρμάκων και γι΄ αυτό κιόλας προβαίνουν ήδη σε μαζική παραγωγή του, πριν λάβουν την επίσημη έγκριση, αφού έχουν ήδη προπληρωθεί από τις κυβερνήσεις των κρατών για την παρασκευή του.

Συνεπώς εκλείπει για τις φαρμακευτικές εταιρείες το οικονομικό κίνητρο που θα τις ωθήσει στην επιστημονικά αρτιότερη παρασκευή του εμβολίου, αφού η αγωνία και η ανησυχία για την εξεύρεση ενός ασφαλούς και αποτελεσματικού εμβολίου μετακυλίεται στις κυβερνήσεις των χωρών που έχουν ήδη χρηματοδοτήσει το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας, ενώ η ενδεχόμενη απόφαση απαγόρευσης κυκλοφορίας του εμβολίου, ως ακατάλληλου, από τους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς φαρμάκων και τροφίμων θα ήταν οικονομικά καταστροφική μόνο για τις κυβερνήσεις, εξαιτίας της απώλειας δισεκατομμυρίων ευρώ, οι δε φαρμακευτικές εταιρείες δεν διακατέχονται από καμία παρόμοια αγωνία, αφού έχουν διασφαλίσει έγκαιρα τα κέρδη τους, ανεξάρτητα από την ποιότητα του παραγόμενου εμβολίου.

Προς επίρρωση του πιο πάνω συλλογισμού, αναφέρεται ότι υπάρχουν σοβαρές και αξιόπιστες πληροφορίες, χωρίς ωστόσο να έχουν διαψευσθεί αρμοδίως, σύμφωνα με τις οποίες, οι φαρμακευτικές εταιρείες αξιώνουν από τις κυβερνήσεις των κρατών να υπάρχει νομική ρήτρα απαλλαγής αδικοπρακτικής ευθύνης τους, αναφορικά με την καταβολή χρηματικών αποζημιώσεων, σε περίπτωση προσβολής και βλάβης της υγείας των πολιτών εξαιτίας των παρενεργειών από το εμβόλιο.

Αντιστοίχως οι κυβερνήσεις έχουν ζωηρό ενδιαφέρον να ασκούν ασφυκτική πίεση και έλεγχο στους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς φαρμάκων για την έκδοση εγκριτικής απόφασης για την ασφάλεια, την αποτελεσματικότητα και την κυκλοφορία του εμβολίου, αφού η τυχόν απορριπτική απόφαση αυτών, θα σηματοδοτούσε, όπως αναφέρεται και πιο πάνω, την τεράστια οικονομική βλάβη και ζημία των κυβερνήσεων (βλέπε των πολιτών) που χρηματοδότησαν από πριν την έρευνα για την παρασκευή του, ενώ σε πολιτικό επίπεδο θα ήταν υπόλογες στους λαούς τους για την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος.

Έτσι εξηγείται επομένως, η εκ μέρους των φαρμακευτικών εταιρειών πρωτοφανής στα «φαρμακευτικά χρονικά» μαζική παραγωγή δισεκατομμυρίων δόσεων εμβολίων, πριν από την έκδοση εγκριτικής απόφασης των αρμοδίων ελεγκτικών οργανισμών, αφού οι ίδιες δεν αναλαμβάνουν κανένα ρίσκο, δεδομένου ότι έχουν ήδη λάβει από τις κυβερνήσεις των κρατών το 90% της χρηματοδότησης για την παρασκευή του εμβολίου, οι δε κυβερνήσεις των χωρών αντιμετωπίζοντας το κίνδυνο τεράστιας οικονομικής ζημίας εξαιτίας της πρόωρης χρηματοδότησης, προβαίνουν εναγωνίως στην άσκηση αφόρητων και ασφυκτικών πιέσεων προς τους εθνικούς οργανισμούς φαρμάκων και τροφίμων, ελαχιστοποιώντας με αυτόν τον τρόπο τον κίνδυνο από την έκδοση απόφασης που απαγορεύει την κυκλοφορία και διακίνηση του εμβολίου και εκμηδενίζοντας την πιθανότητα οικονομικής βλάβης τους.

Επομένως σύμφωνα με την πιο πάνω θεώρηση και ανάλυση της τρέχουσας υγειονομικής κρίσης που εδράζεται στις επίσημες δηλώσεις Ελλήνων καθηγητών του εξωτερικού, θα μπορούσε κανείς βάσιμα να υιοθετήσει τις εξής παραδοχές:

Α) Ο κορωνοϊός covid-19 είναι εργαστηριακός που παρασκευάσθηκε σε βιολογικά εργαστήρια υψίστης ασφαλείας.

Β) Ο ιός επιλέχθηκε σκοπίμως να μεταφερθεί στην πόλη Ουχάν, που είναι η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Κεντρικής Κίνας και αποτελεί συγχρόνως το πολιτικό, οικονομικό κέντρο και τον σημαντικότερο συγκοινωνιακό κόμβο ολόκληρης της περιφέρειας. Στην πόλη υπάρχει αγορά θαλασσινών, όπου εκτός από θαλασσινά, πωλούνται κοτόπουλα, νυχτερίδες και άλλα άγρια ζώα και παρουσιάζει μεγάλη προσέλευση κοινού και ως εκ τούτου ήταν «πρόσφορη» για να διατυπωθεί από τις κινεζικές αρχές ο ισχυρισμός της μετάδοσης του κορωνοϊού από τα ζώα στους ανθρώπους. Επίσης βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από το Πεκίνο (1.200 χ.λ.μ.) και ως εκ τούτου εμφανίζεται ως «ιδανική πόλη» για την διασπορά του ιού, ενώ η πρωτεύουσα θα μπορούσε να παραμείνει σχετικά ασφαλής. Πράγματι κατά την διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, στην κινεζική πρωτεύουσα που αριθμεί περισσότερο από 20.000.000 ανθρώπους, κατεγράφησαν ελάχιστα κρούσματα, ενώ από τα μέσα Αυγούστου, οι υγειονομικές αρχές του Πεκίνου ήραν την υποχρεωτική χρήση μάσκας στους εξωτερικούς χώρους.

Γ) Ο κορωνοϊός, ως εργαστηριακός, μελετήθηκε και αναλύθηκε επί μακρόν σε βιολογικά-ιολογικά εργαστήρια υψίστης ασφαλείας και όταν είχε ήδη προπαρασκευασθεί το εμβόλιο, ξεκίνησε η διασπορά του από την πόλη Ουχάν της κεντρικής Κίνας.

Δ) Στις 18-10-2019, στο Κέντρο Johns Hopkins της Νέας Υόρκης, για την ασφάλεια της υγείας φιλοξενήθηκε σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και το ίδρυμα «Bill and Melinda Gates» το περίφημο EVENT 201, το οποίο ήταν μια άσκηση πανδημίας υψηλού επιπέδου, δηλαδή μια προσομοίωση μεγάλης κλίμακας βασισμένη στο σενάριο αντιμετώπισης μιας πιθανής παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης και αποτέλεσε την γενική πρόβα, πριν από την τελική παράσταση της πανδημίας.

Ε) Οι στόχοι της «σκηνοθετημένης» πανδημίας (χαρακτηρίζεται ως σκηνοθετημένη, αφού ακόμη και αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε οπωσδήποτε να εφευρεθεί, δεδομένου ότι μόνο δια αυτής, μπορούν να υλοποιηθούν οι πιο κάτω αναφερόμενες επιδιώξεις της παγκοσμιοποιημένης νέας τάξης πραγμάτων) που εντελώς επιγραμματικά αναφέρονται και ιεραρχούνται ως εξής:

1) Η συρρίκνωση και η σταδιακή κατάργηση των συνταγματικών ελευθεριών και η διάχυση του φόβου στην κοινωνία, που θα συνιστά την νέα κανονικότητα.

2) Η επιβολή μιας παγκόσμιας υγειονομικής τυραννίας, με σκοπό τον περιορισμό και την αναστολή της ισχύος των ατομικών δικαιωμάτων, τον έλεγχο και την παρακολούθηση των πολιτών, δια της εφαρμογής των μέσων της υψηλής ψηφιακής τεχνολογίας.

3) Η «μεγάλη επανεκκίνηση», ως κυρίαρχο δόγμα πολιτικής διακυβέρνησης και κοινωνικής συμπεριφοράς, η οποία θα περιλαμβάνει την αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, τα κινητά τηλέφωνα αναγνώρισης βιομετρικών χαρακτηριστικών, το ψηφιακό ευρώ και την ψηφιακή οικονομία, με κατάληξη την αχρήματη κοινωνία.

4) Ο μαζικός εμβολιασμός της ανθρωπότητας που θα συνοδευτεί από το αντίστοιχο ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού

5) Η εισαγωγή των πολιτών στην νέα ψηφιακή εικονική κοινότητα ομογενοποιημένων ατόμων και τέλος

6) Η αλληλεπίδραση του ανθρώπου και των μηχανών τεχνητής νοημοσύνης και ο μετανθρωπισμός.

Ας αναλογιστούμε όλοι, ότι η πανδημία έχει κλέψει την χαρά της ζωής, της ελευθερίας, της κοινωνικής συντροφικότητας. Μας βομβαρδίζουν συνέχεια με απαράδεκτα κλισέ: «Η δημόσια υγεία είναι το υπέρτατο αγαθό». Όχι, το απορρίπτουμε χωρίς καμία συζήτηση. Η χαρά της ζωής είναι αυτή που νοηματοδοτεί το περιεχόμενο της ανθρώπινης ύπαρξης. Υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας αλλά ωστόσο παραμένουν κοινωνικά δραστήριοι και ψυχικά ακατάβλητοι, όπως υπάρχουν και αυτοί που είναι σωματικά υγιείς αλλά είναι ψυχικά κουρελιασμένοι. Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα. Η ψυχή είναι η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου. Αν τσακίσει η ψυχή του ανθρώπου, μπορεί μεν να εξακολουθεί να αναπνέει, αλλά θα είναι όμως ζωντανός-νεκρός. Αυτό θέλουμε;

Η νίκη του κακού έγκειται στο ότι έχει κατορθώσει να ενσπείρει στις ψυχές των ανθρώπων τον φόβο, την απαισιοδοξία, την απελπισία και ακόμη χειρότερα, την απόγνωση. Το κακό όμως δεν είναι ανίκητο, νικιέται από την Αγάπη, την συμπόνια, την ελπίδα, το ενδιαφέρον, τον παρηγορητικό λόγο. Χρειάζεται να έρθουμε μεταξύ μας σε μια αληθινή, ειλικρινή και ουσιαστική κοινωνία αγάπης, ώστε να νιώσουμε την πνευματική ζεστασιά και την ψυχική επαφή που απομακρύνει από τις καρδιές την παγωνιά της απαισιοδοξίας και την μαυρίλα της απελπισίας.

Κάποιος στοχαστής έχει γράψει προσφυώς: «Τρία πράγματα μας θυμίζουν τον χαμένο παράδεισο: Το άρωμα των λουλουδιών, το κελαήδημα των πουλιών και το γέλιο των παιδιών».

Ας αγωνιστούμε εμείς οι μεγαλύτεροι με όσες δυνάμεις έχει ο καθένας, ώστε να ακυρώσουμε τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών που επιδιώκουν την δια του υποχρεωτικού εμβολιασμού υποταγή μας, για να καταφέρουμε να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές ένα κόσμο, που θα εξακολουθεί να συναρπάζεται από το άρωμα των λουλουδιών, να ερωτεύεται με το κελαήδημα των πουλιών και να χαίρεται με το γάργαρο γέλιο και το τραγούδι των παιδιών. Χωρίς μάσκα. Χωρίς φόβο. Με Ελπίδα. Με Αγάπη.

enromiosini.gr

 Πέφτουν πιά καί οἱ τελευταῖες μάσκες…

 

του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας

 

       Λίγους φυσικά μπορούν ακόμη να ξενίσουν όσα βλέπουν εσχάτως το φως της δημοσιότητας για τη στάση της συντριπτικής πλειονότητας των επισκόπων (αλλά δυστυχώς και της πλειονότητας των ιερέων), σχετικά με την αντιμετώπιση της «πανδημίας». Πολύ λίγους ξαφνιάζουν πλέον οι ανακοινώσεις αυτού του ιδιότυπου οργάνου που αποκαλείται Διαρκής Ιερά Σύνοδος (για την κανονική Σύνοδο εννοείται δεν μιλάμε πια, καθώς στην πράξη πλέον την έχουν καταργήσει μέσω σιωπηρού εκκλησιαστικού πραξικοπήματος ο Ιερώνυμος Λιάπης και η κουστωδία του), οργάνου που απλώς λειτουργεί πια ως γκεμπελίστικο υγειονομικό παραμάγαζο του Πέτσα και του Χαρδαλιά (ενώ φυσικά και η προ ολίγων ημερών ανακοίνωση, που δήθεν αναμενόταν από κάποιους με ενδιαφέρον, ήταν ακριβώς στον ίδιο τραγικό δρόμο). Και ελάχιστους εκπλήσσουν οι αντιδράσεις τους κατά των…ψεκασμένων αμφισβητιών,  η δήλωση τυφλής πίστης στα πορίσματα των «ειδικών», η πλήρης εναρμόνιση με το αντίχριστο καθεστώς.

       Η εναρμόνιση άλλωστε αυτή είναι επανειλημμένα διαπιστωμένη και δείχνει εδώ και πολλά χρόνια να διαταράσσεται κάπως μόνο όταν τίθενται εν αμφιβόλω δευτερεύοντα, μισθοδοτικά κυρίως, ζητήματα. Και οι αντιδράσεις κατά των αμφισβητιών είναι πάμπολλες φορές διαπιστωμένες και αυτές, από το τι λένε και γράφουν όλοι αυτοί οι ρασοφόροι πνευματικοί ταγοί μας για εκείνους που εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούν να υπερασπιστούν την ορθόδοξη πίστη από τις νεοεποχίτικες κακοδοξίες και μαγαρισιές, από τις οποίες οι ίδιοι έχουν σε μεγάλο βαθμό πλέον λερωθεί. Και αν κάποιοι, ακόμη και γνώστες όλων αυτών, ακόμη και οι πιο υποψιασμένοι, περιμέναμε (ή μάλλον ελπίζαμε κατά βάθος) ότι τουλάχιστον έχει κάποιο όριο όλο αυτό και ότι η προδοσία της πίστης που ζούμε εδώ και δεκαετίες ίσως φρενάρει κάπως όταν έρθουν οι αντίχριστες συμμορίες της κοσμικής εξουσίας να προβούν σε απροκάλυπτο διωγμό, να κλειδώσουν τις εκκλησίες, να καταργήσουν τη Θεία Ευχαριστία και τα λοιπά Μυστήρια (γιατί περί κατάργησης πρόκειται), ακόμη κι αυτή η αμυδρή ελπίδα αποδείχθηκε φενάκη. Αποδείχθηκε ότι ο κατήφορος ήταν πολύ πιο απότομος και ολισθηρός απ’ όσο ίσως κι εμείς ακόμη θεωρούσαμε. Και όταν μπαίνεις σε ένα τέτοιο κατήφορο, καμία ανθρώπινη δύναμη δεν μπορεί να τον ανακόψει πια. Ίσως μόνο ένα θαύμα. Όμως δυστυχώς ακόμη και τα θαύματα πρέπει να είσαι ικανός να τα αντιληφθείς, για να τα πιστέψεις. Και να έχεις την κατάλληλη πνευματική κατάσταση, για να τα αποδεχτείς.

       Εδώ όχι μόνο δεν μπήκε το παραμικρό όριο, αλλά φτάσαμε και στο άλλο άκρο: να έχει επινοηθεί μία ολόκληρη, ολωσδιόλου μεταπατερική (βασισμένη δηλαδή όχι στους εκκλησιαστικούς Πατέρες, αλλά στη νεοεποχίτικη μετανεωτερική πλάνη και τον εωσφορικά εγωκεντρικό λογισμό ορισμένων συγχρόνων θολολόγων) και εξολοκλήρου βλάσφημη επιμέρους θεολογία, για να καλύψει με θεολογικούς μανδύες την προδοσία και την εναρμόνιση με τους διώκτες του Χριστού. Λογικό βέβαια σε ένα βαθμό το να βρει και εδώ εφαρμογή ή θρυλική θουκυδίδεια ρήση για εκείνους που άλλαζαν ακόμη και τη σημασία των λέξεων, για να ταιριάζουν στη διεστραμμένη σκέψη τους. Και για να βρίσκουν ασφαλώς βολικές δικαιολογίες και άλλοθι. Στην προκείμενη περίπτωση, αυτή η «θεολογία» έχει αποδώσει τους τελευταίους μήνες (και συνεχίζει καθημερινά να αποδίδει) απαράμιλλα διαμάντια διαστροφικής προσέγγισης, όπως όλες αυτές οι βέβηλες ασυναρτησίες που εκτοξεύονται από τα χείλη επισκόπων και ιερέων σχετικά με τη μεταδοτικότητα των ασθενειών μέσα στους ναούς, τη μασκοφορία, την αρρωστημένη εμμονή στα υγειονομικά μέτρα.

       Θα το πούμε όμως για μια ακόμη φορά. Είμαστε στη φάση που πολύ απλά πέφτουν πλέον και οι τελευταίες μάσκες. Εδώ και πολλά χρόνια κάποιοι μαγαρίζουν συστηματικά την ορθόδοξη πίστη με καινοφανείς πλάνες, εδώ και χρόνια προωθούν συστηματικά την ανοχή απέναντι σε κάθε διαστροφή της νεοταξίτικης ατζέντας, εδώ και χρόνια νανουρίζουν τους πιστούς εξοικειώνοντάς τους μιθριδατικά με τις κακοδοξίες τους, εδώ και πολύ καιρό κηρύσσουν την παναίρεση του Οικουμενισμού και προετοιμάζουν την παγκόσμια Πανθρησκεία. Αλλά αν αυτό το έβλεπαν οι λίγοι και οι πιο υποψιασμένοι, πλέον έχει φτάσει ο καιρός να τους «γνωρίσουν» και οι πιο πολλοί. Άνθρωποι δίχως Χριστό αποδεικνύονται δυστυχώς οι πλείστοι ποιμένες μας, κατάφωροι διαστρεβλωτές της Ορθοδοξίας, υπηρέτες όχι του Κυρίου αλλά άλλων αφεντάδων, κήρυκες ενός καινούργιου «Ευαγγελίου» φτιαγμένου πάνω στην κινούμενη άμμο της μεταπατερικότητας και μες στα δυσώδη μαγειρεία της νεοεποχίτικης παγκοσμιοποιημένης λαίλαπας.

       Σε όσους τους γνωρίζουμε πάντως, καμία έκπληξη δεν προκαλεί ούτε η ακατάσχετη αγαπολογία τους, ούτε τα ανοίγματά τους προς τις άλλες θρησκείες (κινήσεις καθαρά σατανοκίνητες κι ας τις βαφτίζουν οι ίδιοι «διαλόγους» και «προσεγγίσεις κατανόησης» για τα μάτια των ανίδεων και των αφελών), ούτε η πλήρης απουσία πατριωτικών θέσεων, όπως αναφανδόν το διαπιστώσαμε και στο Μακεδονικό, αλλά βέβαια και στο λαθρομεταναστευτικό. Γιατί βεβαίως προς όσους ξέχασαν, τους θυμίζουμε ότι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι είναι πάντοτε. Οι ίδιοι που τρέχουν σε συμπροσευχές και σε κάθε λογής διαθρησκειακές συγκρητιστικές εκδηλώσεις. Οι ίδιοι που επαναλαμβάνουν υστερικά νυχθημερόν το σύνθημα «αγάπη μόνο», πετώντας στα σκουπίδια την αλήθεια (εν ονόματι της δήθεν αγάπης) και στρουθοκαμηλίζοντας πεισματικά απέναντι σε κάθε εχθρό και πολέμιο της πίστης και της πατρίδας. Οι ίδιοι που υπό τη ρήση ότι «ο Θεός είναι αγάπη», έχουν φτιάξει ένα δικό τους Θεό που τα αποδέχεται όλα και τα καταπίνει όλα, άρα ούτε πνευματικοί νόμοι υφίστανται (αυτά είναι για τους…φανατικούςκαι για τους λάτρεις των προφητειών), ούτε συνεπώς και κανένας ουσιαστικός λόγος για μετάνοια και για πνευματικό αγώνα. Οι ίδιοι που βγάζουν τους σταυρούς τους για να μη…θίξουν την πίστη των αλλοπίστων, οι ίδιοι που κατηγορούσαν όσους αντιδρούν στον λαθροεποικισμό ως μη αληθινούς Έλληνες και Χριστιανούς, οι ίδιοι που έφτασαν μέχρι και σε παραινέσεις να εντρυφήσουμε στο Ισλάμ, που εμφανίζει, λέει, και κοινά σημεία με τον…μυστικισμό (!!!) της Ορθοδοξίας.

       Αυτοί οι ίδιοι είναι και που μετέχουν τώρα σε όλο αυτό το βλάσφημο ξεσάλωμα της νεοβαρλααμικής και νεοεικονομαχικής μολυσματικής θεολογίας της μάσκας και της ζακέτας. Οι ίδιοι ακριβώς. Και τώρα μάλιστα, με την έσχατη αυτή ντροπή και προδοσία των κλειδωμένων ναών, της απαγορευμένης Θείας Λειτουργίας, των ουσιαστικά κατηργημένων Μυστηρίων όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά και πολλαπλασιάστηκαν οι βέβηλες φωνές. Αντί ο πρόδηλος διωγμός να γίνει πηγή αφύπνισης, τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Ο κατήφορος μας έβγαλε ακόμη πιο βαθιά προς τον γκρεμό.

       Γιατί ζούμε δυστυχώς στα έσχατα χρόνια, ζούμε στην εποχή για την οποία γράφτηκε εδώ και αιώνες ότι και οι εκλεκτοί θα πλανηθούν, ότι οι κληρικοί στη συντριπτική τους πλειονότητα θα αλλοτριωθούν τόσο πολύ από την αίρεση που θα μεταλλαχθούν και θα προδώσουν τον ρόλο τους, ότι οι πνευματικοί πατέρες και οδηγοί όχι απλώς θα εγκαταλείψουν το ποίμνιό τους αλλά - ακόμη χειρότερα - θα προσπαθήσουν να το παρασύρουν στην απώλεια. Τραγικά δύσκολη απέναντι σε όλα αυτά η θέση του λαού μας, που έχοντας βιώσει τόσες δεκαετίες εκσυγχρονιστικού εκμαυλισμού, πνευματικού εκτροχιασμού και ηθικής εξαχρείωσης, στέκει αποχαυνωμένος πια, στην πλειονότητά του μπερδεμένος και ακατήχητος, μη ξέροντας πού να στραφεί, ποιους να εμπιστευτεί, πού να ελπίσει. Έχει τις τεράστιες ευθύνες του και ο ίδιος φυσικά σε αυτό - όλοι φταίμε και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Ο βούρκος στον οποίο ζούμε, δεν έγινε ξαφνικά και κυρίως δεν μας έριξε κανείς εκεί μέσα δίχως τη δική μας συναίνεση. Δεν είναι όμως τεράστια η ευθύνη και όσων έχουν τη διαδοχή των Αποστόλων, όσων έρχονται ως συνέχεια των Αγίων, όσων ορίστηκαν από τον ίδιο τον Χριστό για να ποιμαίνουν το λογικό Του ποίμνιο και να το οδηγήσουν στη σωτηρία;

       Πέφτουν λοιπόν πια και οι τελευταίες μάσκες. Καταρρέουν με πάταγο για όλους μας - και αυτό δεν μπορεί παρά να προκαλεί αντάρα και κλυδωνισμό. Είναι ούτως ή άλλως πλέον ο καιρός που έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει οριστικά η ήρα από το σιτάρι όχι μόνο στο πνευματικό, αλλά και σε όλα τα επίπεδα. Θα πραγματοποιηθεί με τρόπο επώδυνο, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Και δεν υπάρχει και άλλος δρόμος πλέον εδώ που φτάσαμε. Η Παναγιά να βάλει το χέρι της…

 

LEADERS 14.12.2020 – Καθηγητής Ι. Μάζης – Οι Έλληνες δεν θα υποκύψουν στ...

Μετά τήν Πίστη, τό νοῦ μας καί στήν Πατρίδα μας.....

 Ἕνα σημαντικό ἄρθρο προβληματισμοῦ ἐπί τῶν συμβαινόντων καί τῶν τεκταινομένων

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ  ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ἐπιστροφὴ στὴν «κανονικότητα» ἢ ἀπαρχὴ μεταλλαγμένης ζωῆς;

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ  ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ἐπιστροφὴ στὴν «κανονικότητα» ἢ ἀπαρχὴ μεταλλαγμένης ζωῆς;

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος Γ.Ο.Χ. 

κ. Παντελεήμονος

 

 

Ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ λήγοντος ἔτους 2020 ἡ ἀνθρωπότητα στὸ σύνολό της ὑφίσταται μία ἄνευ προηγουμένου ὑγειονομικὴ κρίση. Μία κρίση ἡ ὁποία ξεκίνησε στὰ τέλη τοῦ περασμένου ἔτους καὶ μὲ ἀστραπιαία ταχύτητα διαδόθηκε ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς γῆς.

Ἡ κρίση αὐτή, περὶ τῆς ὁποίας πολλὰ καὶ διάφορα λέγονται καὶ γράφονται σχετικῶς μὲ τὶς αἰτίες της καὶ τὸν τρόπο διαχειρίσεώς της ἀπὸ τὶς Κυβερνήσεις καὶ τὶς ἁρμόδιες ὑγειονομικὲς ἀρχὲς ἀνὰ τὸν κόσμο, δὲν παρέμεινε ἐντὸς τῶν ὑγειονομικῶν πλαισίων, ἀλλὰ μεταβιβάστηκε σὲ κάθε ἐπιμέρους τομέα τοῦ ἀνθρωπίνου βίου παγκοσμίως.

Οἱ Κυβερνήσεις τῶν κρατῶν ἀνὰ τὸν κόσμο, ὅπως καὶ στὴν πατρίδα μας, ἔλαβαν καὶ συνεχίζουν νὰ λαμβάνουν διάφορα μέτρα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς καταστάσεως, τὰ ὁποῖα, ὅμως, δὲν περιορίζονται στὰ ἀφορῶντα τὸν ἰατρικὸ τομέα, ἀλλ’ ἐπεκτείνονται σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς. Ἔτσι μὲ ὑπερεπείγοντα καὶ πρωτόγνωρο τρόπο, καθ’ ὑπέρβασιν τῶν συνταγματικῶν προβλέψεων, καὶ χωρὶς νὰ λαμβάνονται ὑπ’ ὄψιν θεμελιώδεις ἐλευθερίες καὶ διεθνῶς κατοχυρωμένα ἀνθρώπινα δικαιώματα, νομοθετοῦνται περιοριστικὰ μέτρα, ὄχι μόνο ἐπὶ τῶν εὐπαθῶν καὶ ἀσθενῶν, ἀλλ’ ἐφ’ ὅλου τοῦ πληθυσμοῦ.

Τὰ μέτρα αὐτὰ ἀφοροῦν τὴ μετακίνηση τῶν πολιτῶν, τὴν ἐργασία, τὴν ἐκπαίδευση, τὶς κοινωνικὲς σχέσεις, τὴν παροχὴ ὑπηρεσιῶν ὑγείας, τὶς συναλλαγές, τὸ ἐμπόριο, ἀκόμη καὶ τὴν ἄσκηση τοῦ δικαιώματος τῆς δημόσιας θρησκευτικῆς λατρείας.

Πρέπει ἐδῶ νὰ σημειωθεῖ, ὅτι στὴν πατρίδα μας τὰ περιοριστικὰ μέτρα στὴν ἄσκηση τοῦ δικαιώματος τῆς δημόσιας λατρείας, εἶναι ἐντελῶς ἀσύμμετρα. Δηλαδὴ λαμβάνονται χωρὶς νὰ ὑπολογίζεται ἡ συνταγματικῶς προβλεπομένη ἀρχὴ τῆς ἀναλογικότητος. Ἔτσι ἐνῶ οἱ τράπεζες καὶ οἱ ὑπεραγορὲς (super market) λειτουργοῦν ἀκόμη καὶ ὑπὸ καθεστὼς γενικῆς ἀπαγορεύσεως τῆς κυκλοφορίας, οἱ ἱεροὶ ναοί, μὲ ὑπουργικὲς ἀποφάσεις, παραμένουν κλειστοὶ γιὰ τοὺς πιστούς. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται οὐσιαστικῶς σὲ καθεστὼς ἀκήρυκτου διωγμοῦ, ἀφοῦ δὲν τῆς ἐπιτρέπεται ἡ εὐχαριστιακὴ σύναξη, δηλαδὴ ἡ κατ’ ἐξοχὴν φανέρωσή Της στὸν κόσμο.

Γενικῶς τὰ λαμβανόμενα μέτρα εἶναι σὲ τέτοιο βαθμὸ περιοριστικά, ὅσο μόνο μία πολεμικὴ κατάσταση θὰ μποροῦσε νὰ τὰ δικαιολογήσει. Κι αὐτὴ, ὅμως, ὄχι ἐφ’ ὅλων τῶν τομέων ἐπὶ τῶν ὁποίων ἐπιβάλλονται.

Γιὰ τὴ διαχείριση τῆς ὑγειονομικῆς κρίσεως, ἐκτὸς τῶν Κυβερνήσεων καὶ τῶν ὑγειονομικῶν ὑπηρεσιῶν, πρωτεύοντα ρόλο διαδραματίζουν τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως. Αὐτά, χρηματοδοτούμενα ἁδρῶς ὑπὸ τῶν κυβερνήσεων, χρησιμοποιοῦν ἀπροκάλυπτα προπαγανδιστικὲς μεθόδους, ὅμοιες μὲ ἐκεῖνες τῶν πάλαι ποτὲ ὁλοκληρωτικῶν καθεστώτων, ποὺ συστηματικῶς χειραγωγοῦσαν μεγάλες πληθυσμιακὲς μᾶζες, ὅ,που αὐτὰ ἤθελαν.

Τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως «βομβαρδίζουν» καθημερινῶς τοὺς πληθυσμοὺς τῶν διαφόρων χωρῶν (καὶ τῆς πατρίδος μας), μὲ πάσης φύσεως πληροφορίες σχετικὲς μὲ τὴν κρίση, δημιουργώντας φόβο, ἀνησυχία, ἀγωνία, καθὼς καὶ μία ἔνταση ψυχολογικῆς φύσεως στὶς κοινωνίες τοῦ κόσμου. Συνάμα δημιουργοῦν τὴ γενικὴ ἐντύπωση ὅτι ἡ κατάσταση εἶναι ἀκραίως ἐπικίνδυνη, τόσο ποὺ ὄχι μόνο δικαιολογεῖ σαφῶς τοὺς περιορισμοὺς τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν, ἀλλ’ ἐπιβάλλει τὴ λήψη ἀκόμη περισσότερων καὶ αὐστηρότερων μέτρων. Ἐπίσης, κινοῦνται συντεταγμένα ἐναντίον ὁποιασδήποτε ἀντίθετης γνώμης, προερχομένης ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐγκύρους ἐπιστήμονες, δημιουργώντας σύγχυση στὴν κοινὴ γνώμη καὶ ἀπαξιώνοντας τὶς ὁποιεσδήποτε φωνὲς ἀμφισβητήσεως ἢ ἐπιστημονικῆς ἐπιφυλάξεως ἔναντι τῆς ἐπισήμου γραμμῆς, ἀναγάγοντάς τες σὲ ἐπίπεδα συνωμοσιολογίας ἢ ἐπιστημονικῆς φαντασίας.

Παραλλήλως τὰ μέσα αὐτὰ, ὅπως καὶ οἱ ἐντολοδότριες Κυβερνήσεις, προεξοφλοῦν ὅτι τὰ περιοριστικὰ μέτρα, ποὺ ἀνέτρεψαν ἄρδην τὴν λεγομένη «κανονικότητα» τοῦ τρόπου ζωῆς τῶν ἀνθρώπων παγκοσμίως, δὲν πρόκειται νὰ ἀρθοῦν πρὶν ἐμβολιαστεῖ ὅλος ὁ πληθυσμὸς τῆς γῆς μὲ κάποιο ἀπὸ τὰ ἤδη κατασκευασθέντα ἐμβόλια κατὰ τοῦ διαδοθέντος ἰοῦ.

Γιὰ τὰ ἐμβόλια αὐτά, ποὺ μὲ πρωτοφανῆ ταχύτητα παράχθηκαν, προαγοράστηκαν καὶ διανέμονται ἤδη παγκοσμίως, λέγονται καὶ γράφονται πολλὰ καὶ διάφορα, θετικὰ καὶ ἀρνητικά, προερχόμενα τόσο ἀπὸ ἐπιστημονικοὺς κύκλους, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς λεγομένους «συνωμοσιολογικοὺς» χώρους. Αὐτὰ ἀρχίζουν ἀπὸ τὴ θεώρηση ὅτι τὰ ἐν λόγῳ ἐμβόλια θὰ ἀποτελέσουν τὸ μέσο γιὰ τὸ τέλος τῆς παγκοσμίου ὑγειονομικῆς κρίσεως καὶ θὰ ἐπαναφέρουν τὴ λεγομένη «κανονικότητα» καὶ τὸν τρόπο ζωῆς ποὺ ὑπῆρχε πρὸ τῆς κρίσεως, καὶ τελειώνουν στὴν ἐντελῶς ἀντίθετη θεώρηση, ὅτι θὰ ἀποτελέσουν τὴν ἔναρξη μίας νέας ἐποχῆς, τόσο στὴ φυσιολογία, ὅσο καὶ στὸν τρόπο ζωῆς τῶν ἀνθρώπων παγκοσμίως.

Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ ὅτι στὴν πατρίδα μας ἡ εὐθύνη γιὰ τὴ διαχείριση τοῦ ἐν λόγῳ ἐμβολιασμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ, ἀνετέθη μαζὶ μὲ τὸ καθ’ ὕλην ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο Ὑγείας, καὶ στὸ Ὑπουργεῖο Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης, ἀκόμη καὶ στὰ … σώματα ἀσφαλείας.

Τίθεται, λοιπόν, τὸ εὔλογο ἐρώτημα:

Τί σχέση ἔχουν ἡ ψηφιακὴ διακυβέρνηση καὶ τὰ σώματα ἀσφαλείας μὲ τὴ διαχείριση μιᾶς ὑγειονομικῆς κρίσεως;

Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ δὲν τίθεται σὲ μιὰ ἐπιφανειακὴ βάση, ὅσον ἀφορᾷ τὴ διευκόλυνση τῆς διαδικασίας τοῦ συγκεκριμένου ἐμβολιασμοῦ, ἀλλὰ μὲ μία πιὸ βαθιὰ καὶ εὐρύτερη ἔννοια, ὅσον ἀφορᾷ θέματα ποὺ ὄχι μόνο τὸ παρὸν ἀναδεικνύει, ἀλλὰ καὶ τὸ ἄμεσο μέλλον μᾶς ἐπιφυλάσσει.

Γιὰ νὰ ἀπαντηθεῖ τὸ ἐρώτημα αὐτό, πρέπει νὰ ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν τὰ δεδομένα καὶ οἱ δυνατότητες τῆς σύγχρονης ἰατρικῆς ἐπιστήμης σὲ συνδυασμὸ μὲ ἄλλους τομεῖς τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς προερχομένης σύγχρονης τεχνολογίας.

Τὸ πρῶτο ποὺ θὰ πρέπει, ὅπως νομίζουμε, νὰ ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν, εἶναι ἡ ἀντίληψη ποὺ ἔχει ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη (καὶ ἡ ἰατρική), σχετικῶς μὲ τὸ τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος.

Δυστυχῶς, στὸν ἐπιστημονικὸ χῶρο γενικῶς καὶ εἰδικῶς στὸν ἰατρικό, ἔχει ἐπικρατήσει ἡ θεωρία ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ μὲ σκοπὸ τὴν κατὰ Χάριν Θέωσή του, ἀλλὰ ἕνα ἀπὸ τὰ προϊόντα τῆς λεγομένης «ἐξελικτικῆς διαδικασίας» τῶν ἐμβίων ὄντων.

Κατὰ μία πιὸ μοντέρνα θεωρία, ὁ ἄνθρωπος «ἐξελίχθηκε» μὲ τέτοιο τρόπο καὶ σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ εἶναι ἕνα εἶδος «βιοϋπολογιστοῦ», ἔχοντας πολλὰ κοινὰ χαρακτηριστικὰ στὸν τρόπο δομῆς καὶ λειτουργίας του μὲ τοὺς ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου κατασκευασμένους ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστές.

Οἱ θεωρήσεις αὐτὲς ὁδηγοῦν ὅλο καὶ περισσότερους ἐπιστήμονες καὶ ἐρευνητὲς διαφόρων τομέων τῆς ἐπιστήμης, στὴ μελέτη τῆς δυνατότητος συζεύξεως τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ψηφιακὴ τεχνολογία, τὴ ρομποτικὴ καὶ τὴν τεχνητὴ νοημοσύνη, καθὼς καὶ στὴ μελέτη τῆς δυνατότητος «βελτιώσεως» τοῦ ἀνθρώπου μέσῳ τῆς γενετικῆς τροποποιήσεώς του.

Πολλοὶ ἐκ τῶν ἐπιστημόνων, τῶν παραγωγῶν ψηφιακῆς τεχνολογίας καὶ τῶν λεγομένων «μελλοντολόγων», θεωροῦν καὶ τὸ δηλώνουν, ὅτι ἔχει φθάσει ἡ ἐποχὴ γιὰ νὰ πάρει ὁ ἄνθρωπος στὰ χέρια του τὴν «ἐξέλιξή» του καὶ νὰ βελτιώσει τὸ εἶδος του.

Τὸ ἐνδεχόμενο νὰ προκύψουν πολλὰ προβλήματα, ἀκόμη καὶ θύματα, στὴ διαδικασία αὐτῆς τῆς ἐπιχειρήσεως γιὰ τὴ «βελτίωση» τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, δὲν φαίνεται νὰ ἀπασχολεῖ ὅσο σοβαρὰ θὰ ἔπρεπε τοὺς προωθοῦντες τὴν ἐπιχείρηση αὐτή.

Πέραν τούτων, ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη ἔχει κατορθώσει νὰ διεισδύσει καὶ νὰ ἀναλύσει σὲ σημαντικὸ βαθμὸ τὴ δομὴ καὶ τὸν τρόπο λειτουργίας, ὄχι μόνο τῶν ἐμβίων ὄντων, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῆς ἴδιας τῆς ὕλης, ἐκ τῆς ὁποίας ἀποτελεῖται ὁ κόσμος μὲ τὴ διττὴ μορφὴ ὕλης-ἐνεργείας.

Ἡ ἀνάλυση αὐτὴ ἀφορᾷ ὄχι μόνο τὶς μεγάλες καὶ ὁρατὲς μὲ γυμνὸ ὀφθαλμὸ διαστάσεις τῆς ὕλης, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὶς μικρότατες καὶ ἀόρατες μὲ γυμνὸ ὀφθαλμὸ διαστάσεις της, ποὺ φθάνουν μέχρι τῶν λεγομένων ὑποατομικῶν σωματιδίων.

Μὲ βάση τὴ λεγομένη Κβαντικὴ Φυσική, ποὺ ἀφορᾷ τὶς ἰδιότητες τῆς ὕλης στὶς πολὺ μικρὲς ὑποατομικὲς διαστάσεις της, ἔχει ἤδη παραχθεῖ πολὺ προχωρημένη καὶ ὑψηλὴ τεχνολογία, μὲ ἐφαρμογὲς σὲ πολλοὺς τομεῖς τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.

Ἤδη κατασκευάζονται καὶ προωθοῦνται οἱ λεγόμενοι κβαντικοὶ ὑπολογιστές. Αὐτοὶ θὰ ἔχουν πολλαπλάσιες δυνατότητες σὲ σχέση μὲ τοὺς κοινοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστές, οἱ ὁποῖοι σταδιακῶς θὰ περάσουν στὸ περιθώριο.

Τὸ ἐνδιαφέρον, ἐν προκειμένῳ, εἶναι ὅτι οἱ δυνατότητες τῆς σύγχρονης ψηφιακῆς τεχνολογίας, δὲν περιορίζονται πλέον στὴν ἐξυπηρέτηση τῶν διαφόρων ἀναγκῶν τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν κοινωνιῶν, ποὺ ἀφοροῦν τὶς κρατικὲς ὑπηρεσίες ἢ ἄλλες δραστηριότητες τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ἐκπαιδευτικές, ἐπαγγελματικές, κοινωνικὲς κ.λ.π., ὅσα, δηλαδή, ἀφοροῦν τὰ περὶ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλ’ ὑπεισέρχονται στὴν ἴδια τὴ φυσιολογία τοῦ ἀνθρώπου, τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν ὡς ἕνα σύνολο συμβατῶν πεδίων, πολλῶν καὶ ποικίλων ἐφαρμογῶν.

Ὁ τομέας τῆς ὑγείας εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πεδία αὐτῶν τῶν ἐφαρμογῶν. Ἡ σύγχρονη ψηφιακὴ τεχνολογία ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴ λεγομένη Κβαντικὴ Φυσική, ἔχει πλέον τὴ δυνατότητα νὰ παραγάγει ἐμφυτεύματα ἢ ἄλλου εἴδους σκευάσματα (π.χ. ἐμβολιαζόμενα σκευάσματα τῆς λεγομένης Νανο-τεχνολογίας), τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦν νὰ λειτουργοῦν γιὰ τὴν ἀποκατάσταση βλαβῶν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος ἢ γιὰ τὴν ἀναβάθμιση τῶν λειτουργιῶν τῶν διαφόρων ἀνθρωπίνων ὀργάνων καὶ μελῶν.

Ἡ δυνατότητα αὐτὴ τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ καὶ τὴ βάση γιὰ τὴν ἀπάντηση στὸ τεθὲν προηγουμένως ἐρώτημα, ὅσον ἀφορᾷ τὴ σχέση τῆς ψηφιακῆς διακυβερνήσεως μὲ τὴ διαχείριση τῆς τρεχούσης ὑγειονομικῆς κρίσεως.

Ἡ ἴδια δυνατότητα, ὅμως, δημιουργεῖ καὶ πολλὲς ἀνησυχίες καθὼς καὶ ἐρωτήματα.

Ἄραγε, ὑπάρχει ἢ δὲν ὑπάρχει ἡ πιθανότητα τὰ προπαγανδιζόμενα ὡς πανάκεια ἐμβόλια κατὰ τοῦ διαδοθέντος κορωνοϊοῦ, ἐκτός τῆς πρωτοφανοῦς γιὰ τὰ ἰατρικὰ χρονικὰ βιασύνης στὴν παραγωγὴ καὶ τὴ διάθεσή τους καὶ ἐκτός τῆς ἐπικίνδυνης παρεμβάσεώς τους στὸ ἀνθρώπινο γονιδίωμα, νὰ ἔχουν κι ἄλλο σκοτεινὸ στοιχεῖο· τὴ δυνατότητα νὰ συνδέσουν, αὐτὰ καθ’ ἑαυτὰ ἢ μέσῳ ἄλλων παρελκομένων σκευασμάτων, τοὺς λῆπτες μὲ τὸ παγκόσμιο ψηφιακὸ σύστημα καί, κατ’ ἐπέκταση, νὰ καταστήσουν τὸν πληθυσμὸ τῆς γῆς συμβατὸ, ἀλληλεπιδρῶντα καὶ ἐλεγχόμενο ἀπὸ τὸ σύστημα αὐτό;

Γιατί ἄραγε ὁ ἐμβολιασμὸς κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ χαρακτηρίζεται ὑπὸ πολλῶν ἡγετῶν τῆς παγκοσμίου πολιτικῆς σκηνῆς ὡς ἡ πιὸ ἀπαραίτητη πράξη γιὰ τὴ «μεγάλη ἐπανεκκίνηση» (Great reset);

Τὰ ἀμιγῶς ἰατρικὰ δεδομένα σχετικῶς μὲ τὴν ἐπιτυχῆ ἔκβαση τοῦ ἐγχειρήματος τοῦ παγκοσμίου ἐμβολιασμοῦ εἶναι σαφῶς πενιχρώτατα!

Συνεπῶς, ποῦ στηρίζεται καὶ σὲ τί ἀφορᾷ ἡ προσδοκία τῆς «μεγάλης ἐπανεκκινήσεως» μετὰ τὸν ἐμβολιασμὸ ὅλου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς;

Τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀπαντηθοῦν ἀπὸ ἀνθρώπους σὰν κι ἐμᾶς, διότι δὲν ἔχουμε μπροστὰ μας πολλὰ κομμάτια τοῦ «πάζλ», διὰ τῶν ὁποίων δομεῖται καὶ σχηματίζεται ἡ ὅλη εἰκόνα τῆς παγκοσμιοποιημένης «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», ἡ ὁποία, ὅπως φαίνεται, εἶχε τὴν ἀνάγκη μιᾶς ἀφορμῆς γιὰ τὴ μεγάλη ἐπανεκκίνησή της, ἀφορμὴ ἡ ὁποία τῆς δόθηκε μὲ τὴν ἐνσκήψασα ὑγειονομικὴ κρίση.

Ἐκεῖνο ποὺ μποροῦμε νὰ ποῦμε μετὰ βεβαιότητος εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ἂν καὶ ἔχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, βρίσκεται καὶ πάλι ἀντιμέτωπος μὲ τὸν ἴδιο πειρασμὸ ποὺ βρέθηκε ἡ προμήτωρ Εὔα. Βρίσκεται μπροστὰ στὸ δένδρο «τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρὸν» (Γέν. β΄, 17), ἔχοντας δίπλα του τὸν ὄφι ποὺ τοῦ ψιθυρίζει ὅτι εἶναι στὸ χέρι του ἡ δυνατότητα νὰ «αὐτοθεωθεῖ» τρώγοντας ἀπὸ τὸν καρπό του. «Ἧ ἂν ἡμέρα φάγητε ἀπ’ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς Θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρὸν» (Γέν. γ΄, 5).

Ὁ πειρασμὸς τῆς «αὐτοθεώσεως» τοῦ ἀνθρώπου εἶναι σήμερα πιὸ δυνατὸς καὶ πιὸ ἐπικίνδυνος παρὰ ποτέ. Οἱ δυνατότητες τῆς σύγχρονης τεχνολογίας σὲ ὅλες τὶς μορφές της καὶ ἰδίως στὴν τεχνητὴ νοημοσύνη, τὴ βιοτεχνολογία καὶ τὴ βιοϊατρική, ὑποβάλλουν στὸν ἄνθρωπο τὴν ἰδέα τῆς ἀναβαθμίσεώς του ὡς ἐμβίου ὄντος, ἰδέα ποὺ φθάνει μέχρι καὶ τῆς βεβαιότητος γιὰ ἐπίτευξη τῆς ἀθανασίας, καὶ τῆς αἰωνίου ζωῆς ἐπάνω στὴ γῆ, ἢ καὶ σὲ ἄλλους πλανῆτες, ἀκόμη καὶ γαλαξίες!

Ἤδη μὲ βάση τὴν ἰδέα αὐτή, προωθοῦνται τεχνικὲς γενετικῆς τροποποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου, προκειμένου νὰ γίνει ἀνθεκτικώτερος καὶ μακροβιώτερος. Παραλλήλως προωθεῖται ἡ σύζευξη τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ψηφιακὴ τεχνολογία καὶ τὴν τεχνητὴ νοημοσύνη, προκειμένου νὰ αὐξηθοῦν οἱ δυνατότητες τῶν αἰσθήσεών του ἢ νὰ προστεθοῦν κι ἄλλες καὶ νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ ἔλεγχος τῶν ὀργάνων καὶ τῶν μελῶν του, προκειμένου νὰ ἀντιμετωπίζονται οἱ ἀσθένειες, νὰ προβλέπονται οἱ ἐνδεχόμενες βλάβες ἢ δυσλειτουργίες καὶ νὰ θεραπεύονται πρὶν προκαλέσουν ζημία στὸν ὀργανισμό.

Ἡ τάση αὐτὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ «αὐτοθέωση» δίχως Θεό, ἐντάσσεται σαφέστατα στὸ πλαίσιο τοῦ «μυστηρίου τῆς ἀνομίας ποὺ ἤδη ἐνεργεῖται» (Πρβλ. Β΄ Θεσ. Β΄, 7). Ἄλλωστε τί ἄλλο θὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἀντίχριστος τῶν ἐσχάτων, παρὰ ὁ κορυφαῖος ἐκπρόσωπος τῆς σατανικῆς πλάνης περὶ «αὐτοθεώσεως» τοῦ ἀνθρώπου;

Σήμερα, διάφοροι ἐκπρόσωποι τῆς παγκοσμίου ἐλὶτ ποὺ κατέχει τὸν πλοῦτο καὶ ἐλέγχει τὴν παραγωγὴ τῆς τεχνολογίας, μιλοῦν ἀπερίφραστα γιὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ «μετανθρώπου» ἢ «ὑπερανθρώπου», ὑπονοώντας σαφῶς ὅτι ἡ ἀντιμετώπιση τῆς τρεχούσης ὑγειονομικῆς κρίσεως ἀποτελεῖ τὸ ἐφαλτήριο γιὰ τὴν ἔναρξη αὐτῆς τῆς ἐποχῆς. Καὶ μόνον ἐξ αὐτοῦ προκύπτει ἀρκετὰ φανερὰ ὅτι ὑπάρχει τὸ ἐνδεχόμενο ἡ μετὰ κορωνοϊὸν ἐποχὴ νὰ εἶναι ἡ ἐποχὴ τῶν «μετανθρώπων», δηλαδὴ τῶν ὀργανικὰ διασυνδεδεμένων μὲ τὸ παγκόσμιο ψηφιακὸ σύστημα καὶ γενετικὰ τροποποιημένων διὰ τῆς συνεχοῦς ἐπεμβάσεως στὸ γονιδίωμά τους (μέσῳ ἐπαναλαμβανόμενων ἐμβολιασμῶν) κορωνο-ἀνθρώπων.

Τὸ ἐνδεχόμενο αὐτὸ μπορεῖ καὶ νὰ ἐξηγεῖ τὴν ἀλλόκοτη διαχείρηση τῆς ὑγειονομικῆς κρίσεως παγκοσμίως.

Πῶς ἀλλιῶς νὰ ἐξηγηθεῖ ἡ παρατηρούμενη παράκαμψη τῆς προτεραιότητας γιὰ ἔρευνα ἀποτελεσματικῆς φαρμακευτικῆς θεραπείας τῆς νόσου COVID-19 ἐκ μέρους τῶν Κυβερνήσεων καὶ τῶν ὑγειονομικῶν ὀργανισμῶν καὶ ἡ τόση σπουδὴ τους γιὰ τὸν ἄμεσο ἐμβολιασμὸ ὅλου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς μὲ μὴ ἐπαρκῶς δοκιμασμένα ἐμβόλια;

Πῶς ἀλλιῶς νὰ ἐξηγηθεῖ ἡ ἔμμεση πλὴν σαφὴς ἀπειλὴ τῶν κυβερνώντων παγκοσμίως, ὅτι ἡ ἄρνηση τοῦ ἐμβολιασμοῦ θὰ σημάνει οὐσιαστικῶς τὴν ἀποπομπὴ τῶν μὴ ἐμβολιασμένων ἀπὸ τὴν κοινωνία;

Πῶς ἀλλιῶς νὰ ἐξηγηθεῖ ἡ προγραμματιζόμενη ψηφιακὴ ταυτοποίηση καὶ πιστοποίηση τοῦ ἐμβολιασμοῦ, πάνω στὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου;

Ἐκτὸς αὐτῶν, ὑπάρχει ἄραγε τὸ ἐνδεχόμενο νὰ σχετίζεται ὁ ἐμβολιασμὸς αὐτὸς ἢ ἡ ψηφιακὴ ταυτοποίηση καὶ πιστοποίησή του, μὲ τὸ προφητευμένο στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως «χάραγμα» τοῦ Ἀντιχρίστου;

Τὸ ἐρώτημα αὐτό, ὅπως καὶ ἄλλα σχετικὰ μὲ τὰ ἐσχατολογικὰ θέματα, θὰ ἀπαντήσει «ὁ χρόνος καὶ ἡ πεῖρα τοῖς νήφουσι», ὅπως σημειώνει ὁ Ἀρέθας Καισαρείας σχετικῶς μὲ τὴν ἀποκρυπτογράφηση τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε ἀνοιχτὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ ἑρμηνεύουμε τὶς ἐξελίξεις μὲ βάση τὴ σχετικὴ μὲ τὰ ἔσχατα Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ μεγάλη ἀποστασία ἀπὸ τὴν πίστη πρὸς τὸν Χριστὸ ὡς μοναδικοῦ Σωτῆρος τοῦ Κόσμου, ἡ οἰκουμενιστικὴ συγχώνευση ὅλων τῶν αἱρέσεων σὲ μία παγκόσμια ψευδοεκκλησία, καὶ ὁ ὕπουλος διωγμὸς τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἤδη διενεργεῖται, δείχνουν ὅτι ἡ ἀποκάλυψις τοῦ ἀνόμου (Ἀντιχρίστου) δὲν εἶναι μακρυά.

Εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ νέα ψηφιακὴ τεχνολογία θὰ χρησιμοποιηθεῖ ὡς πολυεργαλεῖο στὰ χέρια αὐτοῦ καὶ τῶν προδρόμων του. Ὅποιος, ὅμως δὲν θὰ διασυνδεθεῖ μὲ αὐτήν, μέσῳ τῶν ἐμφυτευμάτων ἢ ὁποιουδήποτε ἄλλου σκευάσματος, θὰ μπορέσει σὲ μεγάλο βαθμὸ νὰ προστατεύσει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὸ παγκόσμιο σύστημα ἐλέγχου, ποὺ ὁ ἄνομος θὰ ἐκμεταλλευθεῖ γιὰ νὰ κυριαρχήσει, νὰ πλανήσει τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὰ «θαύματά» του καὶ νὰ ἐξολοθρεύσει τοὺς ἀρνητὲς τῆς κυριαρχίας του.

Ἂν οἱ χριστιανοὶ δὲν κατανοήσουν τὴν καταφανῆ αὐτὴ ἀλήθεια καὶ συνεχίσουν νὰ μὴν ὡριμάζουν ἀπέναντι στὴν ψηφιακὴ τεχνολογία καὶ στὶς δελεαστικὲς διευκολύνσεις της, μοιραίως θὰ γίνουν ἕρμαια καὶ ἴσως θύματα τοῦ ἀντιχρίστου συστήματος. Ὁ Κύριος νὰ μᾶς φωτίσει καὶ προστατέψει ὅλους ἀπὸ μία τέτοια ἐξέλιξη. Ἀμήν.

Λαμία, 1/14^η Δεκεμβρίου 2020

[ Σημείωση: Οἱ ἐπισημάνσεις τῆς ἔντονης γραφῆς ἔγιναν ἀπό τόν διαχειριστή τοῦ ἱστολογίου πρός διευκόλυνση τῶν ἀναγνωστῶν.]