ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

† Ἐπίσκοπος Σπυρίδων (Πάσιος) 

● Ἕνας ὅσιος Ἱεράρχης !

Ὁ Προηγούμενος τῆς περιφήμου Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτης Γεδεών (Πάσιος) καί ἐπί σειράν ἐτῶν ἀσκητής ἐν Ἁγίω Ὄρει κατεστάθη χάριτι τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικοῦ Πνεύματος, διά χειρῶν τοῦ Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου, ἐν ἔτει 1948, πρῶτος μετά τήν νεοημερολογιτική Καινοτομία Ἐπίσκοπος τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς μαρτυρικῆς μεγαλονήσου Κύπρου. Ἐτέθη οὕτω «ὁ λύχνος ἐπί τήν λυχνίαν» καί ἔλαμψε «πᾶσι τοῖς ἐν τῆ οἰκία (Ἐκκλησίᾳ)». Ἄριστος πρό τῆς ἀναδείξεώς του καί ἄξιος τῆς μεγάλης κλήσεως, ἄξιος καί μετά τήν κλῆσιν ἀναδειχθείς. Τούτου δέ, διά πολλῶν τεκμηρίων ἀλλά καί θείων σημείων ἐπιβεβαιωθέντος! Ἐκοιμήθη τήν 18^η Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 1963. 

Κατωτέρω καί εἰς μνημόσυνον αὐτοῦ δημοσιεύομε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα ἀπό τό ὑπό ἔκδοσιν βιβλίο μας : «Ἕνας ὅσιος Ἱεράρχης, ΣΠΥΡΙΔΩΝ, Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος (Κύπρου), 1888-1963 (+)» 

«....Ὅταν "ὁ στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας Ἀρχιεπίσκοπος Ματθαῖος", ὅπως τόν ἔγραφε ὁ ἴδιος, χειροτόνησε Ἐπισκόπους γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί στερέωση τῆς Ὀρθοδοξίας, πρῶτον χειροτόνησε τόν ἱερομόναχο καί ἡγούμενο Γεδεών, μετονομάσας αὐτόν σέ Σπυρίδωνα καί μέ τόν τίτλον Τριμυθοῦντος. Γιατί χειροτονήθηκε γιά τήν Κύπρο. (....).

Ζοῦσε ἐν τῷ Θεῷ καί  ὁ Θεός ἔζη ἐν αὐτῶ καί μόνον ἡ δόξα Του, ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ σωτηρία, ὁ φωτισμός τῶν ψυχῶν τόν ἐνδιέφεραν. Τά ὑλικά καί οἱ "διοικήσεις" τοῦ κόσμου ἦταν ξένα καί ἀδιάφορα γι' αὐτόν. Διέφερε ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους ὡς πρός αὐτά. Καί οἱ Ἅγιοι διέφεραν ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους.

Στήν ἀρετή, τήν εὐλάβεια, τόν ἀγῶνα τῆς ἀσκήσεως ὑπερτεροῦσε ἀπό τούς πολλούς. Στή τήρηση τῶν θεσμῶν τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς μοναχικῆς τάξεως ἦταν ἀκριβέστατος καί αὐστηρότατος. Διδακτικός ἔργῳ καί λόγῳ, ἀκούραστος καί πονόψυχος. Στό Κήρυγμα χειμαρώδης καί πρακτικός καί θεωρητικός. Στόν βίο εὐλαβέστατος καί ἅγιος.

Στίς ἀγρυπνίες ἦταν ἀκούραστος. Ἔκανε τίς ἀγρυπνίες 12 καί 15 καί 18 ὥρες χωρίς νά κουρασθῆ ἤ νά βγῆ ἔστω γιά λίγο ἀπό τήν ἐκκλησία. Ὅταν λειτουργοῦσε τό πρόσωπό του γινόταν ὁλόλαμπρο, ὁ ἔνθεος ἐνθουσιασμός καί ἡ βαθειά κατάνυξη ἦταν ἔκδηλα ὅπως ἀναφέρονται στούς παλαιούς ἁγίους. Ὅταν ἐκφωνοῦσε τίς ἀρχιερατικές εὐχές γινόταν ὅλος μετάρσιος σά νά εἶχε πτέρυγες, τά δάκρυα ἔβρεχαν τό πρόσωπό του καί ἐν γένει ἦταν σά νά μή βρισκόταν στή γῆ!

Ἀπό εὐσεβῆ καί σεβαστά καί συνετά καί κατά πάντα ἀξιόπιστα πρόσωπα, Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, καί στήν Ἑλλάδα καί στήν Κύπρο, μαρτυροῦνται καί βεβαιώνονται μέ εὐλάβεια καί συγκίνηση θαύματα, τά ὁποῖα ἐτέλεσε ὁ Θεός δι' αὐτοῦ ἤ δι' αὐτόν καί ὅταν ἦταν Ἱερομόναχος Γεδεών καί κατόπιν ὅταν ἔγινε Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος Σπυρίδων. (.....)

Δ' Ἐντός ὁλοφώτεινου νέφους μέ φωτοστέφανο!

Γιά τήν ἐξυπηρέτηση τοῦ Ἀγῶνος πῆγε μία φορά ὁ Ἅγιος Τριμυθοῦντος σ' ἕνα χωριό ( Κελλάκι) μέ συνοδεία.

Ἐπιστρέφοντες, νύκτα, θά περνοῦσαν ἕνα ξερό χείμαρρο, τοῦ ὁποίου τό γεφύρι διορθωνόταν καί ἔπρεπε τό αὐτοκίνητο νά περάση ἀπό παρακαμπτήριο μέσα ἀπό τόν χείμαρρο αὐτό.

Ἐπειδή θά κατέβαινε καί θά ἀνέβαινε ἀπότομη ἀνηφόρα τό αὐτοκίνητο, τό ὁποῖο ἦταν καί παλαιό, δέν "σήκωνε" καί ἔπρεπε νά κατεβοῦν οἱ ἐπιβάτες.

Ὁδηγός τοῦ αὐτοκινήτου ἦταν ὁ εὐλαβέστατος Ἀνδρέας Π., ἀπό τόν Κόρνο καί μαζί του ἦταν ὁ συγχωριανός του Χ. καί ἄλλοι. Ἀπό σεβασμό καί ντροπή νά ποῦν στόν σεβαστό Ἀρχιερέα ὅτι πρέπει νά κατεβῆ ἀπό τό αὐτοκίνητο, χρησιμοποίησαν πρόφαση ὅτι θά κατέβουν γιά σωματική τους ἀνάγκη.

Διεσκορπίσθηκαν, ἄλλοι κάτω ἄλλοι πάνω. Ἐνῶ ἐπέστρεφαν πλησίον τοῦ αὐτοκινήτου, τό ὁποῖο πέρασε τόν χείμαρρο, εἶδε ὁ Ἀνδρέας Π. τόν ἅγιο Τριμυθοῦντος νά ἔρχεται ἀπό κάτω ὁλόφωτος ἐντός νέφους ὁλοφώτεινου καί μέ φωτεινό στέφανο περί τήν κεφαλή του, σάν ὀμπρέλλα καί ἔμεινε ἐκστατικός!

Φώναξε καί τόν Χ., ὁ ὁποῖος ἐπίσης τό εἶδε καθώς καί οἱ ἄλλοι. Καί αὐτοί τό διηγοῦνται συνεχῶς μέ εὐλάβεια καί ἐνθουσιασμό σέ ὅλη τους τή ζωή. Καί εἶναι ζωηρά γνωστό σέ ὅλους τούς παλαιούς γνησίους ὀρθοδόξους Χριστιανούς στήν Κύπρο.»                               

                                                                                    Δ. Ι. Κ.

 

[ Ἀπό τό Ἐνοριακό Φυλλάδιο "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ", Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Νεκταρίου Ξυλοκερίζης Κορίνθου, Δεκέμβριος 2020, φ. 2.]

Ἡ Ἐνορία Ἁγίου Νεκταρίου,
Ξυλοκερίζης Κορίνθου, ἐτίμησε,
κατά τήν Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος,
τή μνήμη τοῦ ὁσίου καί ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου Σπυρίδωνος, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος (+1963)

Ἄλλη μία "Σύνοδος Οὐρανοῦ καί γῆς" στήν Ἐνορία μας. Αὐτό εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία πού τελέσθηκε καί σήμερα στή μνήμη τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος (Κύπρου), τοῦ Θαυματουργοῦ, ἱερουργοῦντος τοῦ Αἰδ/του Πρεσβυτέρου π. Νικολάου Κ.

Ἐπίσης, τελέστηκε μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνος (Πάσιου), ἑνός συγχρόνου ὁσίου καί ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου (ὅπου, ἀπό σεβασμό στή μνήμη του, τοποθετήθηκε ἡ φωτογραφία του καί μικρή θήκη μέ τμῆμα τῶν λειψάνων του), καθώς καί τό ὀκταετές μνημόσυνο τοῦ ἀδελφοῦ Ἰωάννου Κάτσουρα πού κοιμήθηκε σάν σήμερα.

Μέ κατάνυξη καί χαρά ἔγινε καί ἡ συμμετοχή τῶν ἐνοριτῶν στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Δόξα τῶ Θεῶ πάντων ἕνεκα! «Μὴ φοβοῦ, τὸ μικρὸν ποίμνιον, ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν.» (Λουκ. 12, 32)

Ἀκολουθεῖ φωτογραφικό ρεπορτάζ.