Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΗ "ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ" (ΙΟΥΝΙΟΣ 2016)

Αὐτήν τήν προδοτική ὁμολογία τοῦ διαβόλου κάνει ὁ κ. Βαρθολομαῖος μέ γλῶσσα πού μοιάζει, ὅπως θά ἔλεγε ὁ Ἅγιος Μάξιμος, μέ "ξίφος δίστομον καί ξυρόν ἠκονιμένον....ψυχάς σφάζουσαν καί εἰς πέταυρον ἅδου καί βάραθρον σκότους παραπέμπουσαν", καί ὅμως Ἑλλαδίτες Ἱεράρχες, ἐν οἷς, δυστυχῶς, καί λεγόμενοι παραδοσιακοί, ὡς ὁ πολύς Ναυπάκτου Ἱερόθεος, ὁμοῦ μετά τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, τόν ὑποδέχονται ἀνά τήν Ἑλλάδαν ὡς μεσσία, ἀναρτῶντες πανώ μέ τήν φράση "Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου"! Ποιόν; Τόν οὐνίτη πατριάρχη, τόν ἀντί-χριστον (καί μή θεωρηθεῖ ὑπερβολικός ὁ λόγος δι' αὐτόν) ὁ ὁποῖος ἐπιβάλλει νά τόν θεωροῦν καί ἀναγνωρίζουν ὡς (ἄκουσον-ἄκουσον!) "ἀρχηγό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας", θέτων ἑαυτόν, ὡς ὁ ἀδελφός του ἐν τῆ ἀποστασίᾳ πάπας, ἀντί τοῦ Χριστοῦ, τοῦ μόνου Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεώς μας καί αἰωνίας Κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας! Δημ. Ἀναγνώστου, Θεολόγος.

Ἀπό τό στόμα ἑνός τολμηροῦ ἀγωνιστοῦ, τοῦ θρυλικοῦ Καντιώτη!

Η ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:

"Δέν θέλεις, λαέ, Ἰησοῦν τόν Ναζωραῖο; Θά σέ κυβερνοῦν οἱ ἀντίχριστοι!"

«…Καὶ πάλι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ἂν παρουσιαστῇ ἕνας πραγματικὰ πιστὸς Χριστιανός ― τώρα δὲν ὑπάρχει, σᾶς τὸ λέω καθαρά, γιατὶ εἴμαστε ἄξιοι τιμωρίας―, ἂν βρισκόταν ἕνας, καὶ ἔλεγε· «Ἕλληνες, δὲν θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ ἄλφα ἢ βῆτα ἢ γάμμα κόμμα, ἀλλὰ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, (μὲ τοῦτο ποὺ κρατῶ, ποὺ εἶνε σοφία. Δὲν ὑπάρχει ἄλλο. Ὅλα τ᾿ ἄλλα εἶνε βλακεῖες, ἀνοησίες καὶ κουταμάρες)· τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἡ σοφία καὶ μ᾿ αὐτὸ θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα», πέστε μου, θὰ τὸν ψήφιζαν οἱ Χριστιανοί; Ἐμένα, λοιπόν, νὰ μοῦ τρυπήσετε τὴ μύτη, ἂν ἡ παράταξί του θὰ ἔπαιρνε ἕνα βουλευτὴ στὴν Ἑλλάδα. Τὸ Βαραββᾶ θὰ ἐκλέξουν, διότι εἶνε κουμπάρος τους, διότι τοὺς εὐνοεῖ…, πολλὰ ἄλλα διότι.

Δὲν θέλεις, λαέ, Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον; Ἔ, ἄφησε τότε νὰ ἐκλέγωνται οἱ Βαραββᾶδες σου καὶ νὰ σὲ κυβερνοῦν οἱ ἀντίχριστοι.

Δὲν θέλω νὰ ἐπεκταθῶ περισσότερο, γιατὶ θὰ νομίσετε ὅτι πολιτικολογῶ. Δὲν ἀνήκω σὲ κανένα κόμμα. Τοὺς ξέρω ὅλους, ἐπὶ τόσα χρόνια. Ξέρω ποιός εἶνε ὁ ἕνας καὶ ποιός εἶνε ὁ ἄλλος. Ποιός ἀπ᾿ αὐτοὺς πατάει στὴν ἐκκλησία; ποιός ἐξομολογεῖται; ποιός κοινωνεῖ; Ὁ ἕνας τραβάει ἀπὸ ᾿δῶ κι ὁ ἄλλος ἀπὸ ᾿κεῖ.

Τὸ Εὐαγγέλιο μόνο λύνει τὸ κοινωνικὸ πρόβλημα. Ἡ λύσι τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος εἶνε πάρα πολὺ εὔκολη. Καὶ εἶνε εὔκολη ὄχι μὲ τὸν ἀντίχριστο, ἀλλὰ μὲ τὸ Χριστό.

Πρέπει νὰ γίνῃ στὴν Ἑλλάδα μιὰ κίνησι χριστιανική. Ἀλλὰ ποῦ εἶνε οἱ Χριστιανοί; Εἶνε σπάνιοι οἱ Χριστιανοί, ὅπως σπάνιοι εἶνε καὶ οἱ ἀστροναῦται. Ἀλλ᾿ ὅ,τι καὶ ἂν γίνῃ, τὸ Εὐαγγέλιο θὰ νικήσῃ. Αὐτὸ τὸ τρομερὸ βιβλίο, τὸ ὁποῖο ἐσεῖς δὲν τὸ διαβάζετε.

Τὸ «Αὐτὸ εἶνε δικό μου, κι αὐτὸ εἶνε δικό σου» κατέστρεψε τὴν ἀνθρωπότητα. Ἔχω ἕνα συρτάρι μὲ διαζύγια καὶ τὰ ἐξετάζω· γιατὶ ἡ οἰκογένεια, αὐτή εἶνε ἡ πρώτη κοινωνία, τὸ πρῶτο βασίλειο στὸν κόσμο. Ἔχουν τὰ ἀντρόγυνα ἢ δημοκρατία ἢ δικτατορία. Ἕνας μοῦ παρουσιαζόταν σὰν ἀρχιδημοκράτης. Καὶ τοῦ λέω· «Ρώτησα τὴ γυναῖκα σου καὶ ἔμαθα, ὅτι στὸ σπίτι σου δὲν ἔχεις δημοκρατία ἀλλὰ δικτατορία. Εἶσαι Παπαδόπουλος μὲ βούρδουλα. Ἔχεις σακατέψει τὴ γυναῖκα σου».

Ὅταν πάλι στὸ σπίτι ἀρχίσῃ ἡ γυναίκα νὰ λέῃ, «Αὐτὸ εἶνε δικό μου, κι αὐτὸ δικό σου», πάει, δὲν ὑπάρχει οἰκογένεια. Παντρεύτηκες; Θὰ τὰ ἔχῃς ὅλα τὰ πράγματα κοινά.

Τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια, ποὺ τὰ εἶχαν ὅλα κοινά, ἡ λύσι τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος ἦταν τὸ εὐκολώτερο πρᾶγμα. Ἰσότης, δικαιοσύνη, καὶ δουλειά. Δὲν πεινοῦσε κανένας. Τώρα ποιός τὸ δέχεται αὐτό;…»

              ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

                            ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ                              ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2017

ΕΟΡΤΙΟΣ  ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΤΟΥ  ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ  ΑΘΗΝΩΝ

"Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις, καί ὀψόμεθα, τῶ ἀπροσίτω φωτί τῆς ἀναστάσεως, Χριστόν ἐξαστράπτοντα, καί Χαίρετε φάσκοντα,

 τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ἄδοντες" (Τροπάριο Α΄ Ὠδῆς Πασχαλίου Κανόνος)

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά, Χριστός Ἀνέστη!

Ἡ Χάρις τοῦ παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει καί ἐφέτος νά ἑορτάσωμε τήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί νά πανηγυρίσωμε τήν πανήγυρη τῶν πανηγύρεων, τό Ἅγιον Πάσχα. Κατ' αὐτό δέ, θεασάμενοι τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, νά προσκυνήσωμε Αὐτόν ὡς Ἀρχηγό τῆς σωτηρίας μας καί Λυτρωτή τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Διά τοῦ Σταυροῦ Αὐτοῦ ἦλθε ἡ χαρά σέ ὅλο τόν κόσμο καί ἐκ τοῦ Τάφου Αὐτοῦ ἀνέτειλε ἡ ζωή καί τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του σέ ὁλόκληρη τήν κτίση. Αὐτή ἡ "παραδοξότητα" συνιστᾶ τό γεγονός τῆς σωτηρίας μας καί αὐτή ἡ ἀδιάρρηκτη σχέση Σταυροῦ καί Ἀναστάσεως, θυσίας καί Ζωῆς ἀποτελεῖ τήν πεμπτουσία τοῦ Ἁγίου καί ἁγιάζοντος τούς πιστούς Πάσχα.

Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ "ζωή καί ἡ ἀνάστασις ἡμῶν". Ὁ Σταυρός, ὁ Θάνατος καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σηματοδοτοῦν τήν ἐλευθερία καί τή λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά πάθη, τή φθορά καί τόν ἔσχατο ἐχθρό, τόν θάνατο. Γι' αὐτό καί μόνο ὁ Σταυρός ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση καί ἡ Ἀνάσταση πάντοτε προϋποθέτει τόν Σταυρό.

Ἡ Ἀνάσταση τήν ὁποία ἑορτάζομε εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος φέρει τόν Σταυρό καί ἐκτείνει τήν χεῖρα Του στό πλάσμα του γιά νά τό συναναστήσει μαζί Του. Σέ μᾶς δέν ἀπομένει παρά νά ἀνταποκριθοῦμε, ἁπλώνοντας τό χέρι μας στόν μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή. Χωρίς τήν ἰδική μας συγκατάθεση καί τήν ἰδική Tου βοήθεια δέν συντελεῖται ἡ σωτηρία μας.

Πρό τῆς Ἀναστάσεώς Του τόν Κύριο τόν ἔβλεπαν βεβαίως καί φυσικῶ τῶ λόγω ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀσχέτως τῆς προαιρέσεως καί τῆς καταστάσεώς των. Μετά, ὅμως, τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του τόν εἶδαν ἀρκετοί, μά ὄχι ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Στίς ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ πρό τῆς Ἀναλήψεώς του ὑπῆρξαν, κατά τήν Εὐαγγελική διήγηση, παρόντες ὡς μάρτυρες  τῆς Ἀναστάσεώς Του ἡ παναγία Μητέρα Του, οἱ ἀνδρεῖες Μυροφόρες γυναῖκες, οἱ Ἀπόστολοί Του καί ἄλλοι πεντακόσιοι περίπου ἀδελφοί (Α΄Κορ. ιε΄, 5-7).

Ἐμεῖς σήμερα, ὅσοι θέλουμε νά ἔχωμε πεῖρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ὀφείλομε κατ' ἀρχήν νά εἴμεθα μαθητές Του καί πρωτίστως μέλη τοῦ Σώματός Του πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του. Ἐν συνεχεία δέ, ὀφείλομε νά καταστοῦμε μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως, ἀφοῦ ἀξιωθοῦμε νά ἰδοῦμε τόν Ἀναστάντα Χριστόν. Τοῦτο, ὅμως, γιά νά συμβεῖ, ὅπως συνέβη στή ζωή ὅλων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, χρειάζεται προηγουμένως νά ἐξασφαλισθοῦν ὁρισμένες πνευματικές προϋποθέσεις.

Χρειάζεται ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό νά ὑπερβεῖ τόν ὁποιοδήποτε φόβο, χρειάζεται νά διαρρήξωμε κάθε σχέση μέ τήν κακία καί τό ψεῦδος καί, κυρίως, χρειάζεται νά ἐγκαταλείψωμε τήν φιλαυτία πού δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά γίνουμε ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ καί ὑπήκοοι στό θεῖο θέλημα μέχρι θανάτου.

Ὅταν πολιτευθοῦμε κατά τά ἀνωτέρω, τότε ἡ ζωή καί ἡ καρδιά μας θά πλημμυρίσουν ἀπό χαρά, εἰρήνη καί φῶς καί θά ἀναβλύσουν ἀγάπη, συγχώρηση καί πνευματική εὐωδία. Τότε, τό πέρασμα στήν αἰωνιότητα, τήν ζωή τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀθανασίας, θά ἀρχίσει νά συντελεῖται ἤδη ἀπό τήν παροῦσα ζωή.

Ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς καί ἡ μονοδιάστατη τεχνολογική πρόοδος τοῦ συγχρόνου πολιτισμοῦ ἔχουν ἀποπροσανατολίσει σέ μεγάλο βαθμό τήν ἀναζήτηση  καί πορεία τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς μας πρός τόν πραγματικό προορισμό του. Ἡ ἐγκατάλειψη, ἡ  περιθωριοποίηση καί ἡ ἀλλοίωση τῆς παραδοθείσης Πίστεως, κυρίως ἀπό τίς αἱρέσεις ἀλλά καί ἀπό τίς διάφορες ἰδεολογίες, ἀποτελοῦν τή μεγαλύτερη τραγωδία τῆς συγχρόνου ἀνθρωπότητος.

Ἀκόμη καί ὁ σύγχρονος πιστός προσαρμόζεται καί παρασύρεται εὔκολα ἀπό τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου, τό ὁποῖο ὄχι ἁπλῶς παράγει (Α΄ Κορ. ζ΄, 31), δηλαδή ἀλλάζει διαρκῶς καί ματαίως, ἀλλά καθίσταται ὁλοένα καί πιό ἀλλοτριωμένο ἤ καί ἐχθρικό πρός τήν φυσικότητα καί τήν ἀλήθεια.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς μιᾶς καί Ἁγίας Ἐκκλησίας Του, ὀφείλομε νά ἀνασυγκροτήσουμε τίς πνευματικές μας δυνάμεις, νά εὐθυγραμμίσωμε τόν βίο μας πρός τήν Πίστη τήν ὁποία ὁμολογοῦμε, νά φανοῦμε ἄξιοι τῆς κλήσεώς μας καί νά ἀναλάβωμε τήν εὐθύνη μας γιά τήν προάσπιση καί διάδοση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔργω τε καί λόγῳ.

Ἐάν ἔχωμε ἀγάπη, ἑνότητα καί ἀγωνιστικότητα ὑπέρ τῆς Ἀληθείας πρός δόξαν Θεοῦ, τότε θά ἀξιωθοῦμε ἀφ' ἑνός μέν νά κρατήσωμε τήν Πίστη, ὅπως μᾶς παρεδόθη, ἀφ' ἑτέρου δέ, νά πληροφορήσωμε τούς ἐγγύς καί τούς μακράν ὅτι μόνον ἐντός τοῦ ἀναστημένου Σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ἐντός τῆς Ἐκκλησίας Του, εἶναι δυνατόν νά ἐπιτύχωμε πάντες τῆς σωτηρίας. Ἀμήν, γένοιτο.

- Χριστός Ἀνέστη! - Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης σας

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ὁ Ἀθηνῶν & Πάσης Ἑλλάδος

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Διότι καί οἱ προκλήσεις ἔχουν τά ὅριά των!....

Τρία πρόσωπα, μία πλάνη!

ὑπό Νεκταρίου Χαλκιώτη, θεολόγου

Ἀπεσταλμένοι τοῦ κ. Σεραφείμ παραδίδουν τό δῶρο του στόν κ. Βαρθολομαῖο.

Εἶχα τήν μεγάλη ὑπομονή νά διαβάσω ὁλόκληρη τήν πρόσφατη ἐπιστολή τοῦ κ. Σεραφείμ (ἀπό 12/4/2017) πρός τόν σημερινό Πρόεδρο τῆς Τουρκίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν. Ἐντυπωσιακή ὄντως καί πλούσια σέ στοιχεῖα ἀναιρετικά τῆς πλάνης τοῦ Μωαμεθανισμοῦ. Τό πλέον ὅμως ἐκπληκτικό, πέραν τῆς παγκοσμίου πρωτοτυπίας μιᾶς τέτοιας δημόσιας πρωτοβουλίας ἑνός ὀρθοδόξου ἐπισκόπου πρός ἕναν ἀλλόθρησκο Ἀρχηγό Κράτους, εἶναι ἀναμφίβολα τό γεγονός ὅτι ἐν ἔτει 2017 καί ἡμερομηνίαν 12ην Ἀπριλίου, ὁ ὑποτίθεται ἀντι-οἰκουμενιστής Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ προβάλλει ἐμμέσως πλήν σαφῶς καί χαρακτηρίζει τόν ὑπ' αὐτοῦ καταγγελθέντα κατά τό παρελθόν ὡς αἱρετίζοντα οἰκουμενιστήν πατριάρχη Βαρθολομαῖο ὡς "τόν πρῶτο Ποιμένα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί Πρωθιεράρχη τοῦ Ζῶντος Ἀληθινοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ, τόν Διάκονον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου"! Ἐάν αὐτό δέν δύναται νά χαρακτηρισθεῖ ὡς παραφροσύνη, τότε τί ἄλλο; Μά, θά ἰσχυρισθεῖ κάποιος ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ἐμπνευστής τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης τῆς "πανορθοδόξως" καταργησάσης τήν Ὀρθοδοξία, δέν παύει νά εἶναι τυπικῶς ὅ,τι καί ὅπως τόν ἀποκαλεῖ ὁ κ. Σεραφείμ. Καμμία διαφωνία! Ἀρκεῖ, μετά καί τήν πρόσφατον ἀποστολήν πολυτελοῦς δώρου (ψηφιδωτοῦ πορτραίτου) ἐκ μέρους τοῦ τελευταίου πρός τόν ὑπ' αὐτοῦ καταγγελόμενον ὡς ἀντορθόδοξον πατριάρχην ἐπί τῆ εἰκοσιπενταετῆ θεοφιλῆ πατριαρχία του (!), νά συμφωνήσουμε ὅλοι (καί εἰς τό ) ὅτι εἶναι ἀδύνατον λογικός καί συνετός ἄνθρωπος νά παρακολουθήσει τήν ἀμετροέπεια, ἐλαφρότητα καί ἴσως τόν παραλογισμό συγκεκριμένων προσώπων, τά ὁποῖα προκαλοῦν τήν εὐθυκρισίαν καί θέτουν τό δίλημμα: γραφικότης ἤ παραφροσύνη;.....Τελικῶς, ἕνας Ἐφραίμ Βατοπαιδίου, ἕνας Θεόδωρος Ζήσης καί ἕνας Σεραφείμ Μεντζελόπουλος (ἰδού τά τρία πρόσωπα) βάλθηκαν νά μᾶς τρελλάνουν καί νά ἐξευτελίσουν τόν ἱερό ἀγώνα τῶν ὀρθοδόξων κατά τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! [Σημείωση: Ὑπενθμίζουμε ὅτι ὁ κ. Ἐφραίμ δέν ἔφθανε ὅτι πρό ἐτῶν κατεσκανδάλισε μέ τήν ἀντιμοναχική του συμπεριφορά, ὡς "μπίζνεσμαν", τήν ὑφήλιον, τελευταίως ἐτόλμησε δημοσίως νά διακηρύξει ἀναισχύντως ὅτι ἡ οἰκουμενιστική καί ληστρική ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης εἶναι κανονική καί ὀρθόδοξος (!) πρός τέρψιν καί διευκόλυνση τοῦ ἐνοίκου τοῦ Φαναρίου, ὁ δέ π. Θ. Ζήσης πρίν "ἀλέκτωρ φωνῆσαι" (ὅπου ἀλέκτωρ διάβαζε Ἄνθιμος καί Βαρθολομαῖος) ἀπαρνήθηκε τήν ἀρχική ὁμολογιακή του πρωτοβουλία παλινδρομήσας εἰς τήν κοινωνία τῆς παναιρέσεως!]. Ἴσως, ἐπειδή ἡ νόσος των εἶναι κοινή καί ἐκ δύο ρητῶν προσδιοριζομένη: Τοῦ Γραφικοῦ "Φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθησαν", ἀφ' ἑνός, καί, τοῦ Πατερικοῦ "ἀρχή τῶν κακῶν φιλαυτία, τέλος δέ ὑπερηφάνεια", ἀφ' ἑτέρου. Ὁ Θεός νά μᾶς γίνη ἵλεως! Ἐπειδή δέ ἡ κατάσταση ἔχει φθάσει εἰς τό μή περαιτέρω κατακλείομε τήν παροῦσα, ἄνευ εἰρωνικῆς διαθέσεως, ἀπευθύνοντες πρός τούς ἐν λόγω τρεῖς πατέρες καί κυρίους, τά ἴδια τά λόγια μέ τά ὁποῖα ὁ νομιζόμενος λέων τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἀποδειχθείς χαμαιλέων κ. Σεραφείμ ἀπευθύνθηκε πρός τόν φασίζοντα Πρόεδρον τῆς γείτονος χώρας:

"....Ἐπειδή, λοιπόν, ...., ὁ θάνατος εἶναι ἄδηλος καί ἐπειδή, σύμφωνα μέ τόν Εὐαγγελικό λόγο, «οὐκ οἴδατε τήν ὥραν οὐδέ τήν στιγμήν τοῦ θανάτου», ἐξαιτίας αὐτοῦ Σᾶς προτρέπουμε καί Σᾶς συμβουλεύουμε νά σπεύσετε νά ἔλθετε στούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, προτοῦ ἔλθει τό τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς Σας. Ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός Σᾶς δέχεται μέ ἀνοικτές ἀγκάλες! Χαρά θά γίνει καί στή γῆ ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, χαρά θά γίνει καί στούς Οὐρανούς ἀπό τούς Ἀγγέλους γιά τήν εἴσοδό Σας στήν μοναδική καί ἀληθινή Ἐκκλησία!...."

"....Εὐχόμαστε ἡ ἄκτιστος Θεία Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος νά φωτίσει τόν νοῦ Σας, νά Σᾶς ἐνισχύσει καί νά Σᾶς ἐνδυναμώσει, γιά νά ἀποτινάξετε καί νά ἀποσκορακίσετε τόν ὕπνο τῆς πλάνης καί τῆς ραθυμίας καί νά προσέλθετε στίς ἀγκάλες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας....." μακράν τῆς πολυπλοκάμου πλάνης (ἰδού καί ἡ πλάνη) τοῦ "ἀχρικαιρισμοῦ", τοῦ καιροσκοπισμοῦ καί, κυρίως, τοῦ παναιρετικοῦ, θεωρητικοῦ καί πρακτικοῦ, ἀντιχρίστου καί ἐκκλησιομάχου Οἰκουμενισμοῦ! Ἀμήν. Καλή Ἀνάσταση!

Ὁ λέων καί ὁ....χαμαιλέων!

Χάριν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ....

Ἡ πνευματική τρομοκρατία

καί ψευδολογία

 τῶν αἱρετιζόντων Πατριαρχῶν

τοῦ Δημ. Κυρ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Ὁ γνωστός καί μή ἐξαιρετέος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος (πρωταγωνιστής στή ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης) δέν χάνει εὐκαιρία νά ἐκφράσει τό οἰκουμενιστικό του φρόνημα. Ὡς τέτοια θεώρησε καί τό τελευταῖο καταδικαστέο καί ἀπάνθρωπο τρομοκρατικό κτύπημα σέ Ναό τῶν Κοπτῶν (μονοφυσιτῶν) τῆς Αἰγύπτου. Ἀπέστειλε λοιπόν ἕνα μήνυμα (11/4/2017)συμπαραστάσεως στόν Πατριάρχη τῶν Κοπτῶν, ὅπου πληθωρικῶς διακηρύττει τό ἀντορθόδοξο φρόνημά του. Συγκεκριμένα, προσφωνεῖ τόν μονοφυσίτη πατριάρχη ὡς ἁγιώτατον Πατριάρχη τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας, ἀποκαλεῖ τούς μονοφυσίτες χριστιανούς ἀδελφούς, ὀνομάζει τούς εὐκτηρίους οἴκους των Ἱερούς Ναούς, δηλώνει ὅτι προσεύχεται γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων, (τό χειρότερο) ταυτίζει τήν αἵρεση μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στήν ὁποία τήν θεωρεῖ ὡς συμπεριλαμβανομένη καί διευκρινίζει ὅτι δέν ἐκφράζει ἁπλῶς καί ἀνθρωπίνως τά συλλυπητήριά του γιά τήν ἀνθρώπινη αὐτή τραγωδία καί ἀδικία, ἀλλά εὔχεται γιά τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Κυρίου νά χαρίσει τήν Βασιλεία Του στά πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τούς μονοφυσίτες ἀδελφούς του! Ὡς συνηθίζει δέ, ὑπογράφει τό κείμενό του ὡς ἐν Χριστῶ ἀδελφός τοῦ μονοφυσίτου πατριάρχου. Τό γεγονός (τῆς τρομοκρατικῆς ἐπιθέσεως) εἶναι ὅπως ἤδη ἀνεφέρθη τραγικό, ἄδικο καί καταδικαστέο, χωρίς καμμία ἀντίρρηση ἤ ἐπιφύλαξη. Ἐάν θέλετε, δικαιολογημένη ἀκόμη καί ἐπιβεβλημένη εἶναι καί ἡ ἔκφραση τῶν συλλυπητηρίων καί τῆς συμπαραστάσεως πρός τήν κοινότητα στήν ὁποία ἀνῆκαν οἱ φονευθέντες στό πρόσωπο τοῦ ἀρχηγοῦ των καί τῶν οἰκογενειῶν τῶν θυμάτων. Γιατί ὅμως χρειαζόταν αὐτή ἡ προκλητική δήλωση ταυτότητος πίστεως ἐκ μέρους τοῦ ὀρθοδόξου ὑποτίθεται Πατριάρχου πρός τήν κοινότητα τῶν αἱρετικῶν μονοφυσιτῶν καί ἡ ἀπροσχημάτιστη ὁμολογία ὅτι ὀρθόδοξοι καί Κόπτες, δηλαδή μονοφυσίτες, (δῆθεν) ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Ὅποιος ἀφελῶς σκεφθεῖ ὅτι δέν εἶναι πρέπον καί χριστιανικό νά μεμψιμοιροῦμε τέτοιες στιγμές καί νά ἀπαιτοῦμε τήν ἀκρίβεια καί τήν δογματική ἀλήθεια ἄς προσέξει τοῦτο: Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔχει δημοσίως ὑποστηρίξει (γυμνῆ τῆ κεφαλῆ σέ μία ἀπό τίς τελευταῖες Θρονικές ἑορτές στό Φανάρι, ἐνώπιον πιστῶν καί ἀπίστων) ὅτι τήν πολυπόθητη γι' αὐτόν καί ἀπροϋπόθετη ἕνωση ὅλων τῶν χριστιανῶν κατά τήν οἰκουμενιστική πίστη σέ μία ἐκκλησία τήν δυσχεραίνουν ἀκόμη καί αὐτοί οἱ μακρόσυρτοι θεολογικοί διάλογοι. Ἐκεῖνο δέ πού ἔρχεται νά τήν ἐπισπεύσει καί ὑλοποιήσει εἶναι οἱ πόλεμοι καί ἡ βία ἀδιακρίτως κατά χριστιανῶν ἀσχέτως τοῦ δόγματος πού πρεσβεύουν, διότι τό μαρτύριό των τούς καθιστᾶ μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ! Ἔτσι ἐπιτυγχάνεται, κατά τόν δοκησίσοφο πατριάρχη, ἡ ἕνωση ἐν τῆ πράξει καί δικαιώνεται ἡ ἀξία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Δέν σᾶς φαίνονται λογικά καί ἀνθρώπινα τά λόγια καί ἡ συλλογιστική τοῦ "μαρτυρικοῦ" πατριάρχου μας; Κι ὅμως δέν εἶναι! Ὁ βίαιος καί ἄδικος θάνατος ἤ φόνος κάθε ἀνθρώπου ἀνεξαρτήτως φυλῆς ἤ θρησκείας εἶναι μαρτυρικός, ἀλλά δέν εἶναι πρός σωτηρίαν. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν δέχεται ὡς ἐν Χριστῶ καί σωτήριον τό μαρτύριο τῶν αἱρετικῶν καί δέν τιμᾶ τά θύματα αὐτά ὡς ἁγίους μάρτυρες. Τό τί θά κάνει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι δική μας ὑπόθεση καί βεβαίως δέν ἔχουμε καμμία ἐμπιστοσύνη νά μᾶς τό ἑρμηνεύσει ὁ συγκεκριμένος οἰκουμενιστής Πατριάρχης. Θεωροῦμε μάλιστα ἱερόσυλη τήν προσπάθειά του χάριν τῆς παναιρέσεως νά ἐκμεταλλεύεται τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων καί τήν συμπάθεια ὅλων μας γιά τά θύματα τῆς τρομοκρατίας καί μάλιστα μέ αἰτιολογία τό θρησκευτικό πιστεύω. Εἴμαστε δέ ὑποχρεωμένοι ἐνώπιον αὐτῆς τῆς οἰκουμενιστικῆς προπαγάνδας πού δέν ἔχει οὔτε ἱερό, οὔτε ὅσιο, νά τολμήσουμε νά ἀποκαλέσουμε ὡς πνευματικούς τρομοκράτες τούς ἐν λόγω Πατριάρχες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀδικοῦν μέ τήν ψευδή πίστη καί τήν ἀντορθόδοξη ὁμολογία των τόσο τούς αἱρετικούς (ἀπό τούς  ὁποίους ἀποκρύπτουν τήν σώζουσα ἀλήθεια), ὅσο καί τούς ὀρθοδόξους τούς ὁποίους τρομοκρατοῦν νά μή ἐπιμένουν στήν μοναδική Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως! Οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί προθύμως θυσιάζουν ἀκόμη καί τή ζωή των ὑπερασπιζόμενοι τή ζωή καί τό δίκαιο καθενός ἀνθρώπου, ἀλλά ποτέ δέν θυσιάζουν τήν Πίστη των καί τήν Ὀρθοδοξία χάριν κανενός ἀνθρώπου, καμμίας βίας καί βεβαίως οὔτε χάριν τῆς ἴδιας των τῆς ζωῆς! Ἄς εἶναι λοιπόν καί αὐτό πλέον γνωστό καί δεδομένο ὅτι οἱ Οἰκουμενιστές καί αἱρετίζοντες Πατριάρχες ἔχουν καταστεῖ πνευματικοί τρομοκράτες καί ψευδολόγοι πού ἐνῶ προσποιοῦνται φιλανθρωπία καί κατανόηση, ἐνεργοῦν καί προκαλοῦν σκόπιμη σύγχυση στούς πιστούς καί ὕπουλη ἀλλοίωση τῆς παραδεδομένης Πίστεώς μας. Πόσο ἀληθινή εἶναι ἡ διδασκαλία τῶν γνησίων ὀρθοδόξων Πατέρων, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς λέγουν ὅτι ἡ πιό μεγάλη καί πιό σημαντική ἔκφραση τῆς ἀγάπης στόν συνάνθρωπό μας εἶναι ἡ πρός αὐτούς μετάδοσις τῆς ἀληθείας. Αὐτή δέ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἡ μόνη πού ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς στήν αἰώνιο ζωή.

Πάλι προκαλεῖ ὁ ἀγαπητός π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς....

Ἐμμονές καί πλάνες ἀποτειχισθέντων

[Σημείωση: Αὐτές τίς ἡμέρες "κτύπησε" καί πάλι ὁ ἀγαπητός π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς. Σεβαστός γιά τήν ἀντι-οἰκουμενιστική στάση του γέροντας, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν χάνει εὐκαιρία νά στρέφει τά βέλη του κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν καί μάλιστα χρησιμοποιώντας ἐναντίον των μειωτικούς χαρακτηρισμούς, ὅπως γραφικοί κλπ. Θεωροῦμε ὅτι ἡ συνεχιζόμενη, μετ' ἐπιμονῆς, ἀδιάκριτη στάση τοῦ ἐν λόγω ἱερομονάχου σέ συνδυασμό μέ τήν προκλητική περιφρόνησή του καί ἀποποίηση τῶν εὐθυνῶν του γιά τήν ἀντικανονική μασωνικῆς καί οἰκουμενιστικῆς ἐμπνεύσεως ἐπιβολή τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως, μέ ἐπακόλουθο τόν διχασμό τοῦ πιστοῦ λαοῦ, συνιστᾶ ἀρνητική συνεισφορά στόν ἀντι-οἰκουμενιστικό ἀγώνα. Ἡ κρισιμότητα τῶν καιρῶν καί τῶν καταστάσεων δέν ἐπιτρέπουν τέτοιες ἐπιπολαιότητες καί ἀπαράδεκτες ἐμμονές. Ὁ π. Εὐθύμιος τουλάχιστον νά σιωπᾶ ἐπ' αὐτοῦ καί ὄχι νά προκαλεῖ, δηλώνων τή ρητή ἄρνησή του στήν εὐλογημένη διάθεση τῶν περισσοτέρων ἀντι-οἰκουμενιστῶν (ἀπό τῆς ὁμάδος τοῦ ἀγωνιστοῦ π. Θεοδώρου Ζήση μέχρις ἐκείνης τῶν σθεναρῶς ἀγωνιζομένων Πατέρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους) νά τίθεται ὡς ὀφειλομένη προοπτική τοῦ καλοῦ ἀγῶνος καί ἡ θεραπεία τοῦ ἡμερολογιακοῦ Σχίσματος. Μέχρι λοιπόν νά ἀναθεωρήσει τήν προκλητική καί προβληματική στάση του, θεωροῦμε ὅτι ἡ κριτική καί ἀποδοκιμασία της ἐπιβάλλεται πρός ἀποφυγή μείζονος συγχύσεως καί ζημίας στήν ὑπόθεση τῆς ὑπερασπίσεως τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδοξίας! Πρός τοῦτο φιλοξενεῖται καί τό ἐν συνεχεία σχόλιο σέ πρόσφατη ὁμιλία τοῦ ἐν λόγω ἀγωνιστοῦ καί ἀξιεπαίνου κατά τά ἄλλα γέροντος, ἡ ὁποία δημοσιεύεται σέ γνωστό ἱστολόγιο καί ὅπου ἐμπεριέχονται οἱ ἀναφορές περί γραφικότητος τῆς θέσεως περί ἐπαναφορᾶς τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου, περί τοῦ ἀδιαφόρου γιά τήν Ἐκκλησία ὅσον ἀφορᾶ στό χρησιμοποιούμενο ἡμερολόγιο-ἑορτολόγιο παρά τά πάμπολλα ἱστορικά δεδομένα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῶν τελευταίων πέντε αἰώνων πού συνηγοροῦν περί τοῦ ἀντιθέτου, περί οἰκονομίας σέ θέματα Πίστεως, περί δῆθεν ἀποδοχῆς τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν κατ' οἰκονομίαν ὑπό τῶν Πατέρων, κλπ..]

Παρά τό ἥρεμον τῆς φωνῆς καί τήν ἁπλότητα τοῦ λόγου πρός κατανόησιν, αὐτή ἡ ὁμιλία-κήρυγμα τοῦ π. Εὐθυμίου δέν μᾶς ἀναπαύει γιά μία σειρά λόγων. Πρῶτον διότι διακρίνουμε ὅτι καίτοι μονάς θαρρεῖ ἰδιαιτέρως στόν ἑαυτόν του καί τίς ἐκτιμήσεις του. Στά περί ἀκριβείας καί οἰκονομίας διαφωνοῦμε ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔκαναν οἰκονομίες σέ ζητήματα Πίστεως ἀκόμη καί δογματικά! Οἱ περιπτώσεις πού ἐπικαλέσθηκε ὁ ὁμιλητής εἶναι ποιμαντικοῦ χαρακτῆρος διαχείριση καταστάσεων ἀνάγκης. Τί σχέση ἔχει ἡ σιωπή πρός καιρόν γιά ἕνα θέμα μέ οἰκονομία σέ ζήτημα Πίστεως καί δή δογματικό ἀπό κάποιον ὁ ὁποῖος εἶχε σαφεστάτη τοποθέτηση πάντοτε περί αὐτοῦ καί πρίν καί μετά! Λάθος ἐπίκληση, λοιπόν καί τό χειρότερο λάθος μήνυμα, οὐσιαστικῶς ὑπέρ τῶν ἀπαραδέκτων ὡς ἀστηρίκτων θέσεων τῶν περί τόν π. Θ. Ζήσην πατέρων (μνημονευόντων καί μή μνημονευόντων ἐν κοινωνία, δηλαδή τραγελάφου). Σοβαρώτατο ἐπίσης ἀτόπημα στήν ἐν λόγω ὁμιλία τοῦ π. Εὐθυμίου ἡ ἁπλουστευμένη ἀναφορά σέ δῆθεν ἀναγνώριση τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν ἐκ μέρους τῶν Πατέρων καί τῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας. Ποτέ δέν ἔγινε κάτι τέτοιο ἤ γιά νά τό ποῦμε διαφορετικά ποτέ δέν ἔγινε κάτι τέτοιο ἔτσι ἁπλά ὅπως τό ἐμφανίζει ὁ π. Εὐθύμιος. Παρέλειψε ἀδικαιολογήτως τό πλέον σημαντικό δηλαδή ὅτι οἱ Πατέρες καί οι Ἅγιες Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας ὅλα αὐτά τά ἐνεργοῦσαν ἐν Πνεύματι Ἁγίω πρός σωτηρίαν μόνον ΟΤΑΝ οἱ αἱρετικοί μετανοοῦσαν καί ἐπέστρεφαν στήν Ἐκκλησία καί τήν κανονική κοινωνία Αὐτῆς. Καμμία ἑπομένως σχέση μέ τήν νεόκοπη θεωρία πού ἐμμέσως ἀνέχεται ὁ π. Εὐθύμιος σέ ρόλο ἀδέξιου πυροσβέστη τῆς διαμάχης μεταξύ τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν, ἡ ὁποία ὑποστηρίζεται ἀπό τούς μέχρι πρότινος σιγονταρο-οἰκουμενιστές τῆς Θεσσαλονίκης πού ΣΗΜΕΡΑ ἀποφαίνονται ὅτι ὄχι λόγω οἰκονομίας ἀλλά βάσει ἀκριβείας οἱ παναιρετικοί ἔχουν μυστήρια καί χάρι! Ἀκόμη δέν ἰσχύει τό ἁπλουστευτικῶς ἀναφερόμενο περί δῆθεν ἀναγνωρίσεως Βαπτίσματος στούς αἱρετικούς ὑπό τῶν Πατέρων καί τῶν Συνόδων (κάτι τέτοιο πρεσβεύει ἡ Βαπτισματική Θεολογία!) διότι σαφῶς οἱ Πατέρες ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ἐτηρεῖτο ὁ κανονικός ὀρθόδοξος τύπος τοῦ Βαπτίσματος ἐκεῖ ΟΤΑΝ ἐτίθετο θέμα μετανοίας καί ἐπιστροφῆς τῶν αἱρετικῶν διευκόλυναν τήν ἐπανένταξή των στήν Ἐκκλησία καί ἐνεργοποιοῦσαν καί ζωοποιοῦσαν τά νεκρά καί ἀνενέργητα. Ἄς μή καινοτομεῖ λοιπόν ὁ π. Εὐθύμιος προσαρμόζοντας τήν Παράδοση στίς θεωρίες του. Τέλος, θλίψη προκαλεῖ ἡ προκλητική ἐμμονή του στήν πλάνη του γύρω ἀπό τό μεγάλο ζήτημα τοῦ ἡμερολογιακοῦ Σχίσματος. Εἶναι ὁ μόνος γέροντας πού θέλει νά εἶναι παραδοσιακός καί ἀδιαφορεῖ γιά τήν χαίνουσα πληγή στό σῶμα τῶν πιστῶν σέ ἀντίθεση μέ πλειάδα ὁσίων γερόντων ὅλου τοῦ περασμένου αἰῶνος μέχρι καί τίς ἡμέρες μας πού πάσχιζαν γιά τήν ἐπίλυσή του καί ἀγωνίζονταν γι' αὐτό μέ σαφή προοπτική τήν ἐπιστροφή στό σημεῖο τοῦ διχασμοῦ δηλαδή στό παλαιό ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο εἴτε ἀρέσει εἴτε ὄχι στόν π. Εὐθύμιο ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ὀρθοδόξων ἀνά τόν κόσμο τό θεωρεῖ καί βιώνει ὡς παράδοση ἑορτολογική καί ὄχι χρονολατρική! Ὁ π. Εὐθύμιος ἐπ' αὐτοῦ πλανᾶται καί δεῖγμα τούτου εἶναι ἡ ἀδιαφορία του γιά τόν διχασμό, διακρίνοντας τόν ἑαυτό του ὡς σοφό καί μή γραφικό σέ ἀντίθεση μέ τούς χιλιάδες πιστούς μεταξύ τῶν ὁποίων τεράστιες Ἁγιορειτικές μορφές τοῦ περασμένου αἰῶνος καί διορατικοί καί προορατικοί Ἅγιοι ἀσκητές ἀνά τόν κόσμο πού διαφωνοῦν μέ τίς θέσεις του. Εἶναι πρόκληση νά ὁμολογεῖ δημοσίως ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἔφερε τό νέο ἡμερολόγιο (καί ἡ Μασωνία, βάσει ντοκουμέντων) καί ὁ π. Εὐθύμιος νά χαρίζεται σέ αὐτούς καί νά μή διανοεῖται τό ἁπλό χάριν τῶν ἁπλουστέρων ἀδελφῶν του νά ἀποδέχεται τήν ἐπιστροφή στό παλαιό ἡμερολόγιο πρός θεραπείαν τοῦ σχίσματος καί ἅρα πρός σωτηρίαν! Τί δέν καταλαβαίνει; Πόσο φαιδρά εἶναι τά λεγόμενά του περί Μακεδονικοῦ ἡμερολογίου ὡς δῆθεν Ἀποστολικοῦ δέν τό καταλαβαίνει; Δυστυχῶς ὁ π. Εὐθύμιος προσφέρει κακές ὑπηρεσίες στό θέμα αὐτό καί γίνεται πρῶτος ὁ ἴδιος αἰτία διχοστασιῶν καί σκανδάλου στόν ἀντι-οἰκουμενιστικό ἀγώνα. ΠΟΤΕ δέν πρόκειται προκαλώντας μέ αὐτό τόν τρόπο (καί ἐμμένοντας μέ καλογερικό πεῖσμα) τήν εὐαισθησία στήν Πίστη τῶν λεγομένων παλαιοημερολογιτῶν νά ἔχει συνεργασία καί προκοπή γιά τό καλό τοῦ κοινοῦ ἀγῶνος. Εἶναι ὁ πρῶτος πού δέν δικαιοῦται νά ὁμιλεῖ περί ἀκριβείας καί οἰκονομίας ἀφοῦ δέν ἔχει μάθει τουλάχιστον νά σιωπᾶ ὅπου σαφῶς δέν οἰκοδομεῖ! Κοντράρει τούς μαρτυρικούς πιστούς τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου ἐπειδή ἐκεῖνοι εἶπαν ἐγκαίρως τό στῶμεν καλῶς ἐνῶ ἐκεῖνος εἶναι τῆς ἐνδεκάτης ὡρας!.... Λίγη διάκριση δέν θά ἔβλαπτε. Οἱ παλαιοημερολογίτες δικαιώθηκαν ὅτι πίσω ἀπό τήν Μεταξάκειο ἡμερολογιακή μεταρρύθμιση εἰς ἐφραμογήν προβλέψεως διατάξεως τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Πατριαρχικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920, εἶναι οἱ φράγκοι καί οἱ φιλενωτικοί καί πάσης φύσεως πολέμιοι τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι ὑπεκφυγές καί σοφίσματα. Ὁ λαός ἔλεγε ὁ ἄθεος Λένιν εἶναι 100 χρόνια μπροστά ἀπό τούς ἡγέτες του! Αὐτό νά θυμᾶται ὁ π. Εὐθύμιος κάθε φορά πού λοιδωρεῖ μέ τέτοια αὐτοπεποίθηση τούς παλαιοημερολογίτες. Ἀλήθεια πάτερ Εὐθύμιε λές ὅτι χάρις δέν ὑπάρχει ὅπου ὑπάρχει αἵρεση καί κακοδοξία. Ἐρωτᾶσαι λοιπόν ἐσύ πού ἀποτειχίστηκες πρό τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης ἀπό πότε ἐδικαιοῦτο ἕνας πιστός νά διαχωρίσει τήν θέση του ἀπό τήν προδίδουσα τήν Πίστη Ἱεραρχία; Ἀπό τό 1920 ὅταν γιά πρώτη φορά μέ Συνοδική Ἐγκύκλιο ἀναγνωρίστηκαν ὅλες οἱ αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες Χριστοῦ, ἀπό τό 1923 μέ τό ληστρικό Συνέδριο στήν Κωνσταντινούπολη πού ἀνετράπη ὅλη ἡ τάξη καί Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τό 1952 μέ τήν βλάσφημη Ἐγκύκλιο τοῦ ἀρχιαποστάτου καί Μασώνου Ἀθηναγόρου, τό 1965 μέ τήν ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μεταξύ Παπισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας (δηλαδή τήν ἕνωση τῶν δύο σέ μία "ἐκκλησία"), τό 1991 μέ τήν ἀναγνώριση τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν ὡς ὀρθοδόξων, μέ τήν ἀναγνώριση τῶν μυστηρίων τῶν Παπικῶν, μέ μέ μέ μέ μέ ......ΠΟΤΕ; Πάτερ Εὐθύμιε σύ τίς εἷ ὁ κρίνων συνδούλους σου; Ἐδῶ εἶναι ἡ οὐσία καί ὄχι στίς ὅποιες παραφωνίες ἑνός χώρου καί ἑνός λαοῦ πού μέ διωγμούς καί ἐξορίες καί μαρτύρια ἐκ μέρους τῶν μέχρι χθές πατέρων σου ὅμως κράτησε ψηλά τό λάβαρο τῆς Ὀρθοδοξίας! Εἶναι δέ ἐνδεικτικό ὅτι σήμερα οἱ ἀκόμη χλευαζόμενοι παλαιοημερολογίτες συγχαίρουν ἐκ καρδίας καί στηρίζουν μέ χίλιους τρόπους ὅλους ἐσᾶς τούς ὄψιμους ἀντι-οἰκουμενιστές, ὅταν σεῖς δέν δείχνετε κόκκο ἀγάπης καί συμπαθείας γιά τ' ἀδέλφια σας αὐτά. Τί  λέτε θά σᾶς κατακρίνει ὁ Θεός καί οἱ Πατέρες ἐάν καταδεχθεῖτε ἔστω χάριν τῆς ἀγάπης καί τῆς ἑνότητος νά κηρυχθεῖ ἐπιστροφή ὄχι στό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο ἀλλά στήν ἑορτολογική τάξη καί παράδοση πού ὑπῆρχε πρίν τό ἐπάρατο σχίσμα ἀποκαθιστώντας τήν ὁμοιομορφία σ' αὐτό ὄχι ὅπως σήμερα μέ τήν πεπτωκυῖα πρεσβυτέρα Ρώμη ἀλλά μέ τά Ἱεροσόλυμα, τό Ἅγιον Ὄρος, τό Σινᾶ, τή Σερβία, τή Ρωσία καί τήν παύση τοῦ σκανδάλου τῆς σημερινῆς ἀκαταστασίας πού προσβάλλει καί ἀθετεῖ μεταξύ ἄλλων τήν λειτουργική καί λατρευτική ἑνότητα; Τότε θά δεῖτε καί τήν ἀντίδραση καί τήν ἀνέλπιστη γιά σᾶς ὠριμότητα πού θά ἐπιδείξουν οἱ παλαιοημερολογίτες, οἱ ὁποῖοι, ἐφ' ὅσον θά ἔχετε διακόψει κάθε κοινωνία μέ τόν Οἰκουμενισμό καταδικάζοντας τά ἔργα του, δέν θά ἔχουν πλέον κανένα λόγο νά μήν συνοδοιπορήσουν καί μάλιστα ὀπίσω ὑμῶν καί ὅλων τῶν ὀρθοφρονούντων πορευόμενοι, βέβαιοι ὅτι ἀκολουθοῦν τόν Χριστό! Δημ. Ἀναγνώστου, Θεολόγος.

Ἐλπιδοφόρα μηνύματα ἀπό τό χῶρο τοῦ ἀντι-οἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνος

ΨΗΦΙΣΜΑ

 ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΛΑΪΚΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ

 ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

 ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

 «ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ»

Ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος διαχρονικά διαφυλάσσει τὴν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως καὶ τῶν δογμάτων. Εἶναι αὐτός, ποὺ ἀποδέχεται ἤ ἀπορρίπτει τὶς γενόμενες συνόδους. Κατὰ τὸν Ἅγιο Μάξιμο “Τὰς γενομένας συνόδους, ἡ εὐσεβὴς πίστις κυροῖ” καὶ πάλιν, “ἡ τῶν δογμάτων ὀρθότης κρίνει τὰς συνόδους” καὶ ὀφείλουν, “νὰ εἶναι πάντα τὰ ἐκτιθέμενα παρ᾽αὐτῶν δόγματα καὶ οἱ κανόνες, ὀρθόδοξα, εὐσεβῆ καὶ σύμφωνα ταῖς Θείαις Γραφαῖς, ἢ ταῖς προλαβούσαις Οἰκουμενικαῖς συνόδοις.” Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο, ὡς πιστὰ μέλη τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι: 1ον) Καταδικάζουμε καὶ ἀπορρίπτουμε τὸν Οἰκουμενισμό, τὸν διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ συγκρητισμὸ ὡς παναίρεση, κατὰ τὸν εὔστοχο χαρακτηρισμὸ τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, καὶ ἄλλων Ἁγίων Γερόντων καὶ ἐπιφανῶν θεολόγων. 2ον) Καταδικάζουμε καὶ ἀπορρίπτουμε τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, ὡς Παγκόσμιον Συμβούλιο αἱρέσεων καὶ διακηρύσσουμε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς Σωτῆρας καὶ Λυτρωτής, δὲν ὑπάρχει πουθενὰ ἀλλοῦ ἡ σωτηρία καὶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τὴν ὁποία ἵδρυσε, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ταυτίζεται μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐκτὸς αὐτῆς ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι πλάνη τοῦ Σατανᾶ, αἱρέσεις καὶ σχίσματα. 3ον) Δὲν ἀποδεχόμαστε τὴν γενόμενη σύνοδο ἐν τῇ νήσῳ Κρήτη καὶ τὴν ἀπορρίπτουμε ὡς ψευδοσύνοδο, διότι νομιμοποιεῖ ὡς ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία πλέον, τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὰ παρελκόμενα αὐτῆς, δηλαδὴ τὴν Μεταπατερικὴ καὶ Βαπτισματικὴ θεολογία, θεωρία περὶ προσώπου καὶ περὶ πρωτείου εἰς τὴν Ἐκκλησία καὶ εἰς τὴν Ἁγία Τριάδα (τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα), καταλύει τὸν Συνοδικὸ Θεσμό, νομιμοποιεῖ τὶς αἱρέσεις ὡς «Ἐκκλησίες» ἔχοντες τὴν αὐτὴν χάριν μὲ τὴν Ὀρθόδοξη, καταλύει τὴν νηστεία, καταργεῖ κανόνες Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀποδέχεται καὶ νομιμοποιεῖ τὰ “ἄθεσμα συνοικέσια”, τουτέστιν τοὺς μεικτοὺς γάμους. Κατόπιν ὅλων τούτων, Διακόπτουμε τὴν κοινωνία μὲ τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο, ὡς τὸν κύριο ἐμπνευστὴ τῆς Συνόδου, ἐκφραστὴ καὶ κήρυκα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ μὲ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ ἀποδέχονται τὴν σύνοδο τῆς Κρήτης ὡς Ὀρθόδοξη. Κάνουμε χρήση τοῦ 10ου καὶ 31ου ἐκ τῶν Ἀποστολικῶν Κανόνων, τοῦ 2ου τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου, τοῦ 33ου τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου, καθὼς καὶ τοῦ 15ου τῆς πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ Ἁγίου Φωτίου τοῦ Μεγάλου, ἀκολουθώντας κατὰ πάντα τοὺς Ἁγίους Πατέρες, στὴν διάγνωση, ἀντιμετώπιση καὶ θεραπεία τῶν ἀναφυομένων αἱρέσεων. Εἴμαστε συνοδοιπόροι καὶ συναγωνιστές μὲ ὅλους τοὺς ἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ λαϊκοὺς ποὺ ἔκοψαν τὸ μνημόσυνο τῶν πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων τους ποὺ ὑποστηρίζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ δὲν καταδικάζουν τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, καὶ περιμένουμε καὶ τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς μας μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα, ἀφοῦ ὡριμάσει μέσα τους ὁ καρπὸς τῆς ὁμολογίας καὶ τῆς ἀντίστασης, νὰ ἀκολουθήσουν, διακόπτοντας καὶ αὐτοὶ τὸ μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστῶν. Ὡς ἐκ τούτων, ζητᾶμε ἀπὸ τοὺς ἀπανταχοῦ Ἐπισκόπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: Νά συγκροτηθεῖ Ὀρθόδοξη Σύνοδος καταδίκης τῶν ἀνωτέρω ἐκτεθέντων, πρὸς ἀποφυγὴ σχισμάτων καὶ διαιρέσεων τῶν πιστῶν. Διευκρινίζεται δὲ πρὸς πάντας, ὅτι ὁ διεξαγόμενος ἐκκλησιαστικὸς ἀγῶνας ἔχει σωτηριολογικὸ χαρακτῆρα, μὲ τὸν ὁποῖον ἐμμένουμε πιστοὶ στὴν ἐκκλησιολογία τῆς ὀρθοδόξου πατερικῆς παραδόσεως καὶ ἕνεκα τούτου, ἐντὸς τοῦ Σώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δὲν μνημονεύουμε ἕτερον ἐπίσκοπον, δὲν προβαίνουμε εἰς σύστασιν ἑτέρας “ἐκκλησίας”, ἄπαγε τῆς βλασφημίας, οὔτε προσχωροῦμε σὲ καμμία παράταξη. Μένουμε ἁπλὰ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Μένουμε πιστοὶ εἰς τό Σύμβολον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ὁμολογοῦμε ὅ,τι παραλάβαμε, τὴν διαχρονικὴ ἁγιοπατερικὴ σωτήριο ἀλήθεια. Ὅ,τι ἄλλο κυκλοφορήσει εἰς βάρος μας θὰ ἀποτελεῖ μία, δαιμονικῆς ἔμπνευσης, συκοφαντία. Τέλος, ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι, ἐπαναλαμβάνομεν καὶ ἐμεῖς σήμερον τὸν ὅρο τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς συνόδου καὶ λέγομεν: « Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τό ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστός ὡς ἐβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τόν ἀληθινόν Θεόν ἡμῶν». ΑΜΗΝ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δυστυχῶς, κυριολεκτικῶς τήν τελευταῖα στιγμή ἀκύρωσαν τή συμμετοχή των στήν ἀνωτέρω σημαντική καί ἀξιέπαινη Ἡμερίδα ὁρισμένοι ἐκ τῶν εἰσηγητῶν καί ὑποστηρικτῶν της, ὅπως ὁ γνωστός ἀγωνιστής Πανεπιστημιακός δάσκαλος π. Θεόδωρος Ζήσης, οἱ διακόψαντες τό μνημόσυνο τῶν ἐπισκόπων των διά λόγους Πίστεως π. Νικόλαος Μανώλης καί π. Φώτιος Βεζύνιας, ὁ μαχητικός κληρικός τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος καί μερικοί ἄλλοι, ἐπειδή (ἀτυχῶς κατά τήν ταπεινή μας ἐκτίμηση) θεώρησαν ὅτι μποροῦσε καί ἔπρεπε νά προταθεῖ κατ' αὐτήν ὡς λύση "οἰκονομίας" γιά τήν πνευματική ἐξυπηρέτηση τῶν πιστῶν ὁ ἐκκλησιασμός των καί ἡ μυστηριακή ἐξυπηρέτησή των ἀκόμη καί σέ Ναούς ὅπου ἱερουργοῦν κληρικοί οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἔχουν διακόψει τό μνημόσυνο τῶν αἱρετιζόντων καί τῶν τούτοις κοινωνούντων ἐπισκόπων! Αὐτό, ὅμως, ἐγείρει μεῖζον πρόβλημα γιά τήν ὀρθότητα καί τήν Ἁγιοπατερική πιστότητα τοῦ ἀντι-οἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνος καί δή κατά τήν πιό κρίσιμη καμπή του ἤ κατ' ἄλλους τήν οὐσιαστική καί ἔμπρακτη ἔναρξη καί ἐνεργοποίησή του μετά τήν πραγματοποίηση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Κοντά σ' αὐτή τήν δυσάρεστη ἐξέλιξη καί ἀμέσως μετά τήν πραγματοποίηση τῆς Ἡμερίδος καί τόν σάλο πού δημιουργήθηκε ἀπό τήν ἀποχή ἀλλά καί ἐναντίωση σ' αὐτήν κάποιων συνδιοργανωτῶν της, ἦλθε ἡ πραγματοποίηση συνεντεύξεως τῶν προαναφερθέντων πατέρων, ἡ ὁποία, ἔχουσα σκοπό νά ἐξηγήσει τήν κατά τά ἀνωτέρω ἀποχή των, τελικῶς, μᾶλλον ἐπιβεβαίωσε τήν ἔλλειψη ἑνιαίου σαφοῦς καί ἀδιαπραγμάτευτου Ἁγιοπατερικοῦ προσανατολισμοῦ καί πλαισίου στό μέτωπο τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν. Ταπεινή μας γνώμη εἶναι χωρίς πιέσεις καί καταπιέσεις ἀφοῦ ἐπ' ἐλευθερία ἐκλήθημεν, ἀλλά καί μέ αἴσθημα εὐθύνης λόγω τῆς κρισιμότητος τῶν καιρῶν καί τῶν πραγμάτων, νά διευκρινισθοῦν οἱ θέσεις καί ἀπόψεις καί προπάντων ἀπαραιτήτως νά τεκμηριωθοῦν ἁγιοπατερικῶς προκειμένου ἐν τέλει ὁ ἀγωνιῶν λαός νά στηριχθεῖ καί πληροφορηθεῖ δεόντως διά νά ἀπεγκλωβισθεῖ ἀπό τά δίκτυα τῆς παναιρέσεως. Ἡ ἑνότης εἶναι τό ζητούμενον καί ἡ ὁμόνοια ἡ ἰδανική συνθήκη γιά τήν πρόοδον τοῦ ἱεροῦ τούτου ἀγῶνος. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, ἐπιβάλλεται νά εἶναι ἡ ἀδιαπραγμάτευτος βάσις του διά νά εἶναι αὐτός ὁ ἀγών θεάρεστος καί πρός σωτηρίαν! Μέ ἀνυπόκριτο ἐνδιαφέρον, ὁ διαχειριστής τοῦ ἱστολογίου "Ἐ. - Σ. "

Ἡ ὁδός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ διάλογοι, ἡ ἑνότητα καί ἡ....Κρήτη!

Μπάρι, διάλογος Καθολικών – Ορθοδόξων στο Πανεπιστήμιο Οικουμενικής Θεολογίας Άγιος Νικόλαος

Από τον Antonio Calisi

Πέμπτη 30 Μαρτίου στις 17.00, στην Μεγάλη Αίθουσα “Enrico Nicodemo”  του Πανεπιστημίου Οικουμενικής Θεολογίας “San Nicola”, στην πλατεία Bisanzio και Rainaldo, με την φροντίδα του ίδιου του Πανεπιστημίου και του Οικουμενικού κέντρου “Salvatore Manna”, έλαβε χώρα ο διάλογος Καθολικών – Ορθοδόξων με θέμα «Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας». (Σημ. ἡμ.: ἐννοοῦν τήν σύνοδο τῆς Κρήτης)

Πήραν μέρος  ο Σεβασμιώτατος κος. Francesco Cacucci, ο αρχιεπίσκοπος μητροπολίτης του Bari-Bitonto και του Gran Cancelliere της Θεολογικής Σχολής Pugliese, ο Σεβασμιώτατος κος. Ambrogio Sperafico, επίσκοπος του Frosinone και Πρόεδρος της Επιτροπής CEI για τον Οικουμενισμό και τον Διάλογο, ο καθηγητής Costantin Preda της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής του Βουκουρεστίου. Απών, για λόγους υγείας, ο Σεβασμιώτατος κος. Χρυσόστομος Σαββάτος, μητροπολίτης Μεσσηνίας, του οποίου η σχέση είναι στενή με τον πατέρα Luca de Santis, Διευθυντή του Πανεπιστημίου οικουμενικής Θεολογίας.

Η Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει κατευθύνει μια εκτεταμένη προοπτική στον κόσμο, που έχει επίγνωση ότι πρέπει συνεχώς να συμβαδίζουμε με τους ανθρώπους κάθε εποχής.

Η Σύνοδος  ήταν μια μεγάλη πρόσκληση, η οποία απευθύνεται σε ολόκληρη την εκκλησία και σε όλους τους ανθρώπους να πραγματοποιήσουν μια μεταστροφή κόντρα στον εγωκεντρισμό, προσωπικό, συλλογικό, εθνικό και εκκλησιαστικό, ώστε να είμαστε ευαίσθητοι στον πόνο, την αγωνία και την κραυγή και δικαιοσύνη και την ειρήνη των λαών.

Παρούσα στο συνέδριο μια ομάδα Ελλήνων που ζουν στο Μπάρι. Πρόκειται για οικογένειες που αποτελούνται από καθολικούς και ορθόδοξους οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην πόλη στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και οι οποίοι προέρχονται από Ιταλικές αποικίες στην Ελλάδα και από τα νησιά του Αιγαίου. Τα παιδιά τους συνεχίζουν την πολιτιστική και θρησκευτική παράδοση, εκπληρώνοντας στο Μπάρι την οικουμενική τους αποστολή, στην οποία φαίνεται καθαρά και πραγματικά η ενότητα μέσα στην πολυμορφία.

Ο δικηγόρος  Paolo Scagliarini, διευθυντής του Πανεπιστημίου Ιστορίας:

«Ο οικουμενισμός είναι πρωταρχικά μια εμπειρία, εμπειρία πίστης, καθότι δεν θα ήταν εφικτός σαν θεωρία. Οι θεωρίες συνήθως μένουν στα χαρτιά και δεν ενσαρκώνονται, όπως θα έπρεπε για τον Χριστιανισμό. Ο Χριστός ενσάρκωνε τους λόγους του, τα λόγια του.  Εμείς καλούμαστε να την φέρουμε σε όλα τα μέρη του κόσμου.

Πρακτικά, η ενότητα είναι ενότητα στον Χριστό και όποιος αναγνωρίζει  Χριστό, γίνεται κομμάτι του Μυστικού Σώματος. Είναι κατά συνέπεια ζήτημα εμπειρίας περισσότερο παρά δογματικό. Μια τέτοια εμπειρία,  ενσαρκωμένη, μπορούμε να διαπιστώσουμε στην κοινότητα του Μπάρι, όπου καθολικοί και ορθόδοξοι έχουν μοιραστεί την ζωή τους, χωρίς διακρίσεις, χωρίς προβλήματα, η οποία θα λέγαμε  είναι εξαιρετική.

Σίγουρα, φέτος βοήθησε στη οικουμενική εμπειρία ο εορτασμός των εξήντα χρόνων από την ίδρυση της ενορίας  του Αγίου Χρυσοστόμου. Στην ενορία αυτοί, πραγματικά καθολικοί και ορθόδοξοι ζουν σε ενότητα πίστης, ευγνώμονες στον Χριστό. Ξεπέρασαν ή καλύτερα θα έλεγα έχουν προβεί ήδη σε αυτό που επιθυμεί ο Κύριος για τις δύο του εκκλησίες,  την καθολική και την ορθόδοξη.»

Στήν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου

Οἱ Ἁγιορεῖτες ἐτίμησαν τήν ἰδιότητά των

καί ἐστήριξαν τόν λαό τοῦ Θεοῦ

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Παρακολούθησα διαδικτυακῶς τήν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου (4/4/2017) μέ θέμα τήν καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς "Συνόδου" τῆς Κρήτης. Δυστυχῶς, ὄχι ὁλόκληρη. Παρακολούθησα τίς εἰσηγήσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου (Ἁγιορείτου) καί τήν τελευταία κάποιου λαϊκοῦ θεολόγου. Ἦταν καί οἱ δύο ἐξαιρετικές. Ἡ τοποθέτηση τοῦ π. Χαρίτωνος (Ἁγιορείτου) στό περιβόητο ζήτημα περί τῆς δυνητικότητος ἤ τοῦ ὑποχρεωτικοῦ τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς ΑΒ΄ Συνόδου μέ ἀνέπαυσε γιά τήν σαφήνεια, ἁπλότητα, εὐθύτητα καί καθαρότητά της. Μή παρεξηγηθῶ, ἀλλά πρέπει νά ἐπισημάνω ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες σοφῶς καί σαφῶς ξεκαθάρισαν τό οὐσιωδέστερο τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος, κάτι πού δέν κατόρθωσαν οἱ Ἀκαδημαϊκοί θεολόγοι καί Καθηγητές μέχρι σήμερον. Ἔγινε μία ὄντως καλή ἀρχή διότι διευκρινίστηκαν δύο κεφαλαιώδους σημασίας πράγματα: Ἡ ὑποχρέωση διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετιζόντων καί ἡ συνεπαγωγικῶς ὀφειλόμενη διακοπή κοινωνίας μετ' αὐτῶν καί κάθε κοινωνοῦντος αὐτοῖς. Τό ψήφισμα τῆς Ἡμερίδος ἦταν ἐπίσης ἐξαιρετικό, κυρίως, διότι ἦταν σαφές, σύντομο καί οὐσιαστικό. Αὐτό ἀκριβῶς πού ζητᾶ ὁ ἁπλός καί ἄδολος λαός τοῦ Θεοῦ πού ἐνδιαφέρεται γιά τήν Πίστη του καί εἶναι ἕτοιμος νά ἀγωνισθεῖ γι' αὐτήν. Ἡ λιτότητα καί ἡ σαφήνεια πρέπει νά εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ λόγου τῶν ἀγωνιζομένων Πατέρων γιά νά μπορεῖ νά παρακολουθεῖ ὁ ἁπλός πιστός καί νά κατανοεῖ τί συμβαίνει καί τί καλεῖται νά πράξει. Ποιά ἡ ὠφέλεια τῆς παραθέσεως σειρᾶς στοιχείων καί ἐπιχειρημάτων κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅταν τό ζητούμενο δέν εἶναι ποιό τό κακό καί ἐσφαλμένο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ αὐτό ἔχει καλυφθεῖ καί κατανοηθεῖ ἐπαρκῶς, ἀλλά τό τί δέον γενέσθαι. Μάλιστα, τό τί μᾶς διδάσκουν σχετικῶς καί τί ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πάντα ἁπλή καί δέν ἐπιβάλλεται ποτέ. Ἀκόμη καί οἱ πλέον μορφωμένοι καί δυνατοί στή διάνοια ἐκ τῶν Ἁγίων Πατέρων δέν ἐπεδίωκαν τήν προβολή τῶν γνώσεών των, ἀλλά τήν ὠφέλεια τῶν ἀκροατῶν-ἀναγνωστῶν καί πνευματικῶν τέκνων των πρός σωτηρίαν. Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπενδύει πολλά στή σύγχυση καί τήν παραπλάνηση τῶν πιστῶν πού ἐξυπηρετεῖται ἀπό τήν πολυλογία καί τήν τεχνολογία. Οἱ Πατέρες, ὅμως, ὅπως γνωρίζουμε θεολογοῦσαν ἁλιευτικῶς καί ὄχι Ἀριστοτελικῶς. Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες πού μιμοῦνται τή στάση τῶν πνευματικῶν προγόνων των, ἁγίων Ὁσιομαρτύρων καί Ὁμολογητῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων τῶν ἐπί Βέκκου μαρτυρησάντων, ἀπεδείχθησαν, τουλάχιστον μέχρι στιγμῆς ἄξιοι καί ἀσφαλεῖς ὁδηγοί τῶν ὀρθοδόξων αὐτές τίς κρίσιμες στιγμές γιά τήν Ὀρθοδοξία. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι οἱ ἀπουσιάσαντες ἀδικαιολογήτως ἀπό τήν Ἡμερίδα Πατέρες, ἐκλεκτοί πάντως ἀγωνιστές, δέν θά σταθοῦν σέ παρεξηγήσεις καί θά συνασπισθοῦν ὅπως ὀφείλουν στόν κοινό ἀγώνα. Θά εἶναι μεγάλη ἀπογοήτευση νά ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ ἀνησυχία μερικῶν καί ταυτοχρόνως ἡ εὐχή τῶν οἰκουμενιστῶν νά διαφοροποιηθοῦν ἀπό τούς Ἀγιορεῖτες Πατέρες στό ἐκκλησιολογικό κομμάτι. Ἡ διαφοροποίηση, μή γένοιτο, θά δηλώνει τρία τινά: Ἤ ὅτι δέν ἔχουν ὑγιεῖς ἐκκλησιολογικές βάσεις, ἤ ὅτι ἔχουν ὑπαναχωρήσει ἐκ τῶν ἀρχικῶν ἀποφάσεών των, ἤ ὅτι ἔχουν κάποιες προσωπικές σκοπιμότητες. Ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει καί περιθώρια ἐφησυχασμοῦ δέν ὑπάρχουν!

Υ.Γ. Παραδοξότητα ἀποτελεῖ ἡ ἐπιλογή διακόψαντος τό μνημόσυνο τοῦ ἐπισκόπου του, γιά λόγους Πίστεως, πατρός νά μή λειτουργεῖ πρός ἀποφυγή "διχασμοῦ" (;) ἤ νά λειτουργεῖται ὁ ἴδιος καί νά προτρέπει τούς πιστούς ἤ ἐπιτρέπει στά πνευματικά του τέκνα νά ἐκκλησιάζονται, ὅπου μνημονεύεται ὁ ἐπίσκοπός του ἤ ἄλλοι ὁμόφρονες αὐτοῦ καί συγ-κοινωνοῦντες, συνιστᾶ δέ ἀνορθοδοξία!

Ἡ ἀνεκλάλητη χαρά τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου γιά "ἡμι-συλλείτουργο" μέ αἱρετικό!

Πατρ. Βαρθολομαῖος: «Ἁγιώτατε καὶ ἠγαπημένε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, Ἐπίσκοπε τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, κ. Φραγκίσκε! Δόξαν καὶ αἶνον ἀναπέμπομεν τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ ἡμῶν τῷ καταξιώσαντι ἡμᾶς τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς καὶ τῆς ἐξιδιασμένης τιμῆς τῆς προσωπικῆς παρουσίας τῆς ὑμετέρας Ἁγιότητος κατὰ τὸν ἑορτασμὸν τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου».

30-11-14 βαρθολομαιος-παπας «ΦΑΝΑΡΙ» ΔΙΑΚΉΡΥΞΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ