ΠΕΝΘΗ

Ἐκοιμήθη ὁ Ἐπίσκοπος
Φιλίππων
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
(1964-2024)

 

 

Κοιμήθηκε σήμερα, τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες (2:24 π.μ. ώρα Ελλάδος), στις ΗΠΑ ο λίαν αγαπητός και σεβαστός Επίσκοπος (Φιλίππων) Χρυσόστομος (κατά κόσμον Χρήστος Σύρος), σε ηλικία 60 ετών. Πρόκειται για εκλεκτό Κληρικό, τον οποίο γνώριζα από μικρό παιδί, είμαστε συνομίληκοι και μάλιστα οι γονείς του, Μαργαρίτα και Θωμάς Σύρος (μετέπειτα Μαριάμ μοναχή και Θεόκλητος μοναχός) μας στεφάνωσαν. Ο κοιμηθείς Ιεράρχης υπήρξε αδελφός της Ανδρώας Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Σωτήρος Κουβαρά Αττικής, ο οποίος λόγω πολλών και σοβαρών προβλημάτων υγείας, τα οποία αντιμετώπισε με Ιώβειο υπομονή, διέμενε τα τελευταία χρόνια στην πατρική οικία του στην Αμερική. Διακρινόταν για την πνευματικότητά του, την διακριτικότητά του και την θερμουργό προσευχή του, μέσω της οποίας καθώς και με την αγαπητική του διάθεση βοηθούσε, πάρα την βεβαρυμένη κατάσταση της υγείας του, όσους επικοινωνούσαν μαζί του και ζητούσαν την πνευματική αρωγή του. Επίσκοπος χειροτονήθηκε την 1.12.1996 στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Κάτω Ηλιουπόλεως Αθηνών. Είναι κατά σάρκα αδελφός του Σεβ. Μητροπολίτου Θηβών & Λεβαδείας κ. Ανδρέου. 

Το σκήνωμα του θα μεταφερθεί στην Ελλάδα και θα ενταφιαστεί στη Μονή της μετανοίας του. Δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί η ημέρα, λόγω της εκκρεμούς διαδικασίας της μετακομιδής. 

Ο Θεός να τον αναπαύσει μετά των Αγίων και να έχουμε την ευχή του. 

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ.

 

Δ.Ι.Κ.

 

Αυτοί είναι οι 175 Βουλευτές που έκαναν νόμο του Κράτους τον «γάμο» ομοφυλοφίλων

 

Με την ψήφο 175 Βουλευτών εκ των συνολικά 300 που συγκροτούν το σώμα της Ολομέλειας της Βουλής ψηφίστηκε, το βράδυ της 15ης Φεβρουαρίου 2024, η “ισότητα στον πολιτικό γάμο”, δηλαδή η επέκταση του πολιτικού γάμου και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και η τεκνοθεσία. Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΧΙΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερία είπαν το “ΝΑΙ” για να γίνει νόμος του κράτους το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Να σημειωθεί ότι από το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας υπήρξαν 21 “ΟΧΙ” και 31 Βουλευτές επέλεξαν την αποχή διαφοροποιούμενοι από τους υπόλοιπους συναδέλφους τους, ενώ από το ΠΑΣΟΚ απείχαν 11 Βουλευτές. Αυτό δεν απέτρεψε το να υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο το οποίο, οι υπέρμαχοι του, χαρακτήρισαν “κορυφαία μεταρρύθμιση”… Αναλυτικά τα ονόματα των 175 «μεταρρυθμιστών» (διάβαζε ολετήρων της Ελληνικής κοινωνίας, οικογένειας, παιδικών ψυχών):

ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΛΕΙΑΣ

ΑΓΑΠΗΔΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΑΚΡΙΤΑ ΕΛΕΝΑ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΧΑΪΑΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ (ΣΙΑ) ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΧΑΪΑΣ

ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΑΡΙΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΕΛΕΝΗ – ΜΑΡΙΑ (ΜΙΛΕΝΑ) ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΑΥΓΕΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑ-ΘΕΟΔΩΡΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΛΕΙΑΣ

ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ΑΧΜΕΤ ΙΛΧΑΝ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ

ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑ (ΕΦΗ) ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Β2′ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΒΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΒΑΤΣΙΝΑ ΕΛΕΝΗ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΒΕΣΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΜΑΘΙΑΣ

ΒΕΤΤΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΒΛΑΧΑΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΣΕΒΑΣΤΗ (ΣΕΒΗ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΑΝΙΩΝ

ΒΟΥΛΤΕΨΗ ΣΟΦΙΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β’ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΒΡΟΥΤΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ(ΓΙΑΝΝΗΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

ΓΑΒΡΗΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΗ ΟΛΓΑ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΡΤΗΣ

ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ Α’ ΑΘΗΝΩΝ

ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΔΩΝΙΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ΝΑΝΤΙΑ) ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ Β2′ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
ΑΘΗΝΩΝ

ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΓΚΟΛΙΔΑΚΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΝΑΓΙΑ) ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ

ΔΕΛΗΚΑΡΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΔΕΝΔΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΒΡΟΥ

ΔΗΜΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΔΟΥΔΩΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΔΟΥΡΟΥ ΕΙΡΗΝΗ (ΡΕΝΑ) ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Β2′ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΝΝΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΖΑΜΠΑΡΑΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ (ΜΙΛΤΟΣ) ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

ΖΑΧΑΡΑΚΗ ΣΟΦΙΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α’ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΝΑΣΟΣ) ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Α’ ΑΘΗΝΩΝ

ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΤΑΚΗΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ (ΧΑΡΗΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΘΡΑΣΚΙΑ ΟΥΡΑΝΙΑ (ΡΑΝΙΑ) ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΑΤΡΙΔΗ ΤΣΑΜΠΙΚΑ (ΜΙΚΑ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΚΑΖΑΜΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΚΑΙΡΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α’ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ-ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΗΛΕΙΑΣ

ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΚΑΠΕΤΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΑΡΙΣΗΣ

ΚΑΠΠΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ

ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α’ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕΡΡΩΝ

ΚΑΡΑΜΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Α’ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΩΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΥΒΟΙΑΣ

ΚΑΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α’ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΑΤΡΙΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΗΛΕΙΑΣ

ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΥΒΟΙΑΣ

ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ ΣΥΜΕΩΝ (ΣΙΜΟΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΥΒΟΙΑΣ

ΚΕΛΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΑΡΙΣΗΣ

ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΝΙΚΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΕΦΑΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑ (ΤΖΩΡΤΖΙΑ) ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β2′ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΟΛΓΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α’ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΚΙΚΙΛΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α’ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΟΚΚΑΛΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΛΑΡΙΣΗΣ

ΚΟΝΤΟΤΟΛΗ ΜΑΡΙΝΑ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ (ΠΑΡΙΣ) ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΝΕΟΚΛΗΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΑΚΩΝΙΑΣ

ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

ΚΥΡΑΝΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΖΩΗ ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΩΤΣΗΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β΄ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΚΩΤΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ

ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΛΙΑΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β΄ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΛΙΒΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β’ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΛΙΝΟΥ ΑΘΗΝΑ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΛΙΟΥΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΛΟΒΕΡΔΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ-ΜΙΧΑΗΛ (ΓΙΑΝΝΗΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β2′ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΛΥΤΡΙΒΗ ΙΩΑΝΝΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΜΑΚΡΗ ΖΩΗ (ΖΕΤΤΑ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΜΑΛΑΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΜΑΜΟΥΛΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ΧΑΡΗΣ) ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΜΑΝΗ-ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΝΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΙΕΡΙΑΣ

ΜΑΝΤΖΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΑΝΙΩΝ

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β’ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΜΕΪΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΔΟΜΝΑΜΑΡΙΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΜΟΥΛΚΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΘΕΟΔΩΡΑ (ΝΤΟΡΑ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΑΝΙΩΝ

ΜΠΑΡΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΜΑΘΙΑΣ

ΜΠΙΑΓΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ΜΠΙΜΠΙΛΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΠΟΥΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β΄ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΛΕΙΑΣ

ΝΟΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΚΑΤΕΡΙΝΑ) ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΔΡΑΜΑΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α’ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΘΩΜΑΪΣ (ΤΖΙΝΑ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΧΑΪΑΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ (ΜΙΧΑΛΗΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΝΙΚΟΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΠΑΛΙΟΥΡΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΚΑΤΕΡΙΝΑ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΑΧΑΪΑΣ

ΠΑΠΑΑΣΥΡΗΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ (ΦΡΕΝΤΥ) ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΘΕΟΦΑΝΗΣ (ΦΑΝΗΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΠΑΠΠΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΠΑΠΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΠΑΠΠΑΣ ΠΕΤΡΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΙΛΚΙΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΙΛΚΙΣ

ΠΑΡΠΕΡΚΑ ΘΕΟΠΙΣΤΗ (ΠΕΤΗ) ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΠΙΕΡΡΑΚΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α’ ΑΘΗΝΩΝ

ΠΛΑΚΙΩΤΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

ΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ (ΓΙΩΤΑ) ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

ΡΑΠΤΗ ΕΛΕΝΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΡΑΠΤΗ ΖΩΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (ΘΟΔΩΡΟΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΣΑΡΑΚΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

ΣΕΝΕΤΑΚΗΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ (ΣΤΡΑΤΟΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΚΟΝΔΡΑ ΑΣΗΜΙΝΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ

ΣΚΡΕΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΣΟΥΚΟΥΛΗ-ΒΙΛΙΑΛΗ ΜΑΡΙΑ-ΕΛΕΝΗ (ΜΑΡΙΛΕΝΑ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΣΠΑΝΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣΠΕΤΡΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΣΠΑΝΙΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (ΤΕΛΗΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ

ΣΠΥΡΙΔΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΚΑΤΕΡΙΝΑ) ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΣΤΑΜΕΝΙΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΕΛΛΗΣ

ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΣΤΥΛΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΡΤΗΣ

ΣΥΡΕΓΓΕΛΑ ΜΑΡΙΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β2′ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΑΓΑΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΤΖΑΚΡΗ ΘΕΟΔΩΡΑ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΠΕΛΛΗΣ

ΤΖΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Α’ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΖΟΥΦΗ ΜΕΡΟΠΗ ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΤΡΑΓΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β’ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΡΙΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΜΑΘΙΑΣ

ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΣΙΑΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ

ΤΣΙΛΙΓΓΙΡΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ (ΣΠΥΡΟΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΞΑΝΘΗΣ

ΤΣΙΜΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΕΞΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Α΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΦΑΜΕΛΛΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Β΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΦΟΡΤΩΜΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

ΦΩΤΗΛΑΣ ΙΑΣΩΝ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΧΑΪΑΣ

ΦΩΤΙΟΥ ΘΕΑΝΩ ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΧΑΡΙΤΣΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (ΑΛΕΞΗΣ) ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΤΑΣΟΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕΡΡΩΝ

ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΚΩΣΤΗΣ) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ – ΝΕΦΕΛΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ ΡΑΛΛΙΑ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Β3′ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (ΜΑΝΩΛΗΣ) ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ Α’ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Β2′ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΨΥΧΟΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

orthodoxianewsagency

Στή μνήμη ἑνός ἀξιόλογου ἀνθρώπου, καλοῦ φίλου και σπουδαίου ἀγωνιστοῦ! Δέν εἶναι ἀναγκαῖο νά συμφωνοῦμε σέ ὅλα μέ κάποιον γιά νά ἀναγνωρίσουμε τά χαρίσματά του καί τήν ἀξία του! Μέ ἐτίμησε μέ τήν ἐκτίμησή του καί ὀφειλετικῶς, γιά τήν ἀγάπη καί τήν ἀγωνιστικότητά του, τόν τιμῶ!

Ἕνας σημαντικός ἀγωνιστής τῆς ἐλευθερίας, τῆς Πατρίδος και τῶν ἱερῶν καί ὁσίων τοῦ Γένους μας "ἔφυγε" ἀφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό σέ κρίσιμους καιρούς!

 

«.......H εμβέλεια του προσώπου του πατρός Βασιλείου ξεπερνούσε και αυτά τα σύνορα της Ελλαδικής επικράτειας.

O Βολουδάκης έφυγε. Φαντάζομαι, πολλοί ανακουφίσθηκαν.

Πολύς ο κόσμος στον Άγιο Νικόλαο, αδιαχώρητο, αλλά πολλές και οι απουσίες, πιο πολλές από όσες θα μπορούσαν να είναι δικαιολογημένες. Έλειψαν οι «σπουδαίοι». Ίσως και να μην χρειαζόταν, αρκούσαν οι απλοί άνθρωποι που αναπαυόταν από το έργο και τα λόγια του παπα-Βασίλη.

Αλλά, βλέπετε ο παπα-Βασίλης ενόχλησε πολλούς.

Κανείς δεν ξέχασε όσα τόλμησε την Μεγάλη Παρασκευή του 2020. Το «Αίσχος» που αναφώνησε από ιερή αγανάκτηση εκείνη την ημέρα δεν του το συγχώρεσαν ποτέ, όπως και όλα όσα ακολούθησαν μέχρι το ουράνιο ταξείδι του. Ίσως και όσα είχαν προηγηθεί.

Η ανδρεία στάση του όμως εκείνη την ημέρα θα έπρεπε να είναι αρκετή για να υπερκαλύψει όσα «σφάλματα» κάποιοι θα έβρισκαν να του αποδώσουν, γιατί, όταν μετά από διακόσια χρόνια ελεύθερου βίου, εξαιρουμένης της ιταλο-γερμανικής κατοχής, ξαναζούσαμε συνθήκες όπως εκείνες που περιγράφονταν με το ιστορικό: «όλα τα΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», μόνος αυτός σήκωσε το ανάστημά του για να υπερασπισθεί και τον Σταυρωμένο Χριστό και τον πονεμένο λαό. Αυτός και μόνο!

Εκείνη η ημέρα φτάνει για να τα σβήσει όλα! Βάλτε στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς ότι θέλετε.

Και τότε αλλά και μετέπειτα εκείνος «κουβάλησε στην πλάτη του» τον πονεμένο λαό, όταν όλοι οι άλλοι «δια τον φόβον των Ιουδαίων» άφαντοι «εγένοντο». Εκείνος τα είπε και για τον κορωναϊό και έφτασε μέχρι το Δικαστήριο.

Ξαναβλέποντας όμως το απόσπασμα από την ακολουθία εκείνης της Μεγάλης Παρασκευής, φοβάμαι πως ο πατήρ Βασίλειος μας αποκάλυψε και την αιτία της πρόωρης αναχώρησής του. Είπε λοιπόν πριν το «Δι ευχών» της Ακολουθίας της Αποκαθήλωσης: «Με συγχωρείτε λαέ του Θεού μου, αλλά δεν μπορώ άλλο να βαστάξω αυτή την αγανάκτηση». Αναλογιστείτε μόνο τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας και ίσως καταλάβετε.....»

(Ἀποσπάσματα ἄρθρου τοῦ Δημήτρη Κοσκινιώτη ἀπό τό ἱστολόγιο "Τάς Θύρας")

 

Μία νέα κακή εποχή ξεκίνησε χθές βράδυ για την Πατρίδα μας! Καί επισήμως ενάντιοι στη Χριστιανική διδασκαλία και υπονομευτές της Ελληνικής Παραδοσιακής Οικογένειας η πλειοψηφία των αντιπροσώπων μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο!

Βουλή: Με 176 «ναι» η Ελλάδα έγινε η πρώτη Ορθόδοξη χώρα που νομιμοποίησε τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών

 

Tο νομοσχέδιο τελικά πέρασε με 176 «ΝΑΙ» με ψήφους από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, το καταψήφισαν Ελληνική Λύση, Νίκη και Σπαρτιάτες, ενώ υπήρξαν 46 αποχές. Δεν έλειψαν βέβαια και οι απώλειες. Συνολικά ψήφισαν 254 βουλευτές.

Αναλυτικά, μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας και της καταμέτρησης τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:
– 176 ΝΑΙ
– 76 ΟΧΙ
– 2 ΠΑΡΩΝ

 

Η πρώτη ανάρτηση Μητσοτάκη

«Σήμερα η Ελλάδα γίνεται η 16η χώρα της ΕΕ που νομοθετεί την ισότητα στον γάμο. Είμαστε περήφανοι γιατί το Ν/Σ που ψηφίσαμε αποτελεί ορόσημο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και αντικατοπτρίζει τη σημερινή Ελλάδα: μια προοδευτική, δημοκρατική χώρα, προσηλωμένη στις ευρωπαϊκές αξίες», ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε μήνυμα του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης μετά την υπερψήφιση.

 

Το άρθρο 1 (σκοπός του νομοσχεδίου) ψηφίστηκε με 176 «ναι», 77 «όχι» και 1 «παρών»

Το άρθρο 2 (αντικείμενο) ψηφίστηκε με 176 «ναι», 77 «όχι» και 1 «παρών»

Το άρθρο 3 (Σύναψη γάμου από πρόσωπα του ίδιου φύλου – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 1350 Αστικού Κώδικα) ψηφίστηκε με 176 «ναι», 77 «όχι» και 1 παρών

Το άρθρο 4 ( Απάλειψη διάκρισης λόγω φύλου κατά τον νομοθετικό ορισμό του επωνύμου των τέκνων σε περίπτωση μη επιλογής εκ μέρους των γονέων – Τροποποίηση παρ. 3 άρθρου 1505 Αστικού Κώδικα) ψηφίστηκε με 198 «ναι», 55 «όχι» και 1 «παρών»

Το άρθρο 5 (Καθορισμός υπόχρεων προς δήλωση των γεννήσεων – Αντικατάσταση άρθρου 21 ν. 344/1976) ψηφίστηκε με 198 «ναι», 55 «όχι» και 1 «παρών»

Το άρθρο 6 (Επέκταση παροχών και προνομίων σε ομόφυλους συζύγους και γονείς – Προσθήκη άρθρου 228 Α, παρ. 4 στο άρθρο 220 και παρ. 3 στο άρθρο 226 Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου, παρ. 3Α στο άρθρο 151 ν. 5078/2023) ψηφίστηκε με 177 «ναι», 77 «όχι» και κανένα «παρών»

Το άρθρο 7 (Προστασία από την απόλυση των ομόφυλων γονέων – Προσθήκη παρ. 4 στο άρθρο 281 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου) ψηφίστηκε με 177 «ναι», 56 «όχι» και 21 «παρών»

Το άρθρο 8 ( Εφαρμογή άλλων διατάξεων περί αξιώσεων, παροχών και προνομίων των συζύγων και γονέων) ψηφίστηκε με 198 «ναι», 55 «όχι» και κανένα «παρών»

Το άρθρο 9 ( Εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης στους τομείς της κοινωνικής προστασίας, της εκπαίδευσης και της πρόσβασης στη διάθεση και παροχή αγαθών και υπηρεσιών – Τροποποίηση άρθρου 1 και παρ. 2 και 4 άρθρου 3 ν. 4443/2016) ψηφίστηκε με 199 «ναι», 55 «όχι» και κανένα «παρών»

Το άρθρο 10 ( Ρυθμίσεις περιπτώσεων προϋφιστάμενου γάμου προσώπων ίδιου φύλου που τελέστηκε στο εξωτερικό ) ψηφίστηκε με 175 «ναι», 78 «όχι» και 1 «παρών»

Το άρθρο 11 ( Γονεϊκή σχέση που έχει δημιουργηθεί στο εξωτερικό) ψηφίστηκε με 172 «ναι», 81 «όχι» και 1 «παρών»

Το άρθρο 12(Εξουσιοδοτικές διατάξεις ) ψηφίστηκε με 176 «ναι», 76 «όχι» και 2 «παρών»

Το άρθρο 13 (Αναδρομική ισχύς γάμου σε περίπτωση προηγούμενης σύναψης συμφώνου συμβίωσης) ψηφίστηκε 176 «ναι», 77 «όχι» και 1 «παρών»

Το άρθρο 14 (Καταργούμενες διατάξεις – Κατάργηση παρ. 3 άρθρου 3 ν. 4491/2017) ψηφίστηκε με 177 «ναι», 76 «όχι» και 1 «παρών»

Το ακροτελεύτειο άρθρο ψηφίστηκε με 177 «ναι», 76 «όχι» και 1 «παρών»

orthodoxianewsagency

 

 

Γιά τό κρίσιμο ζήτημα τοῦ νομοσχεδίου περί «γάμου» τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν καί «τεκνοθεσίας»

 

● Προς άρχοντες και αρχομένους, τους Βουλευτές, τις Βουλεύτριες και τους σκεπτομένους συμπολίτες μας της Κορινθίας και ανά την Χώρα μας

του Δημήτρη Κάτσουρα, Πολιτικού Επιστήμονα - Θεολόγου

 

Αυτή την τελευταία ώρα και αφού έχουν γραφεί πολλά και διάφορα γύρω από το εν λόγω ζήτημα σημειώνουμε και κάποιες τελευταίες σκέψεις πριν κλείσει, με την υπερ-ψήφιση, ως φαίνεται, του περιβόητου νομοσχεδίου, η πρώτη φάση της ενασχόλησης της Ελληνικής κοινωνίας με αυτό.

Το ζήτημα είναι πολυδιάστατο και έχει πολλές προεκτάσεις και άλλες τόσες προσεγγίσεις, όπως κοινωνικές, πολιτικές, νομικές, ηθικές, θεολογικές, πολιτισμικές και άλλες. Προφανώς, η εσπευσμένη και χωρίς ουσιαστική, κυρίως κοινωνική και επιστημονική, συζήτηση επ΄ αυτού προώθησή του, κάθε άλλο παρά σοβαρή και υπεύθυνη αντιμετώπισή του δηλώνει.

Τα μόνα ψήγματα διαλόγου εντοπίστηκαν στο πλαίσιο της λεγομένης διαβούλευσης (ηλεκτρονικής), η οποία ενεργοποιήθηκε ως συνήθως για μικρό χρονικό διάστημα σε ένα άνευρο, ατελέσφορο και μη παραγωγικό πλαίσιο, χωρίς ολοκλήρωση μέσα από κάποια αποτελέσματα και συμπεράσματα, έστω στατιστικά, επ΄ αυτών και στις συζητήσεις φορέων και εμπλεκομένων, επιστημονικών και μη, στο πλαίσιο των σχετικών Κοινοβουλευτικών Επιτροπών, όπου ο διατιθέμενος χρόνος αλλά και η όλη διεργασία, καθώς και το περιεχόμενο, δεν επιβεβαίωσαν το οφειλόμενο αίσθημα και πνεύμα ευθύνης και σοβαρότητος.

Όμως, το ζήτημα είναι σοβαρό και σημαντικό, με ιδιαίτερες επιπτώσεις και μακροπρόθεσμες συνέπειες μη αναστρέψιμες, για να αντιμετωπίζεται τόσο ανεύθυνα και επιπόλαια. Αλλάζει το Οικογενειακό Δίκαιο, ανατρέπονται θεωρήσεις διαχρονικές, όσον αφορά θεσμούς αλλά και έννοιες με περιεχόμενο που τροφοδοτήθηκε και νοηματοδοτήθηκε από δύο ομολογουμένως, αρεστούς ή όχι, πυλώνες του Ελληνισμού και του Πολιτισμού που αυτός παρήγαγε, της Ελληνικής Παιδείας και Φιλοσοφίας και του Χριστιανισμού.

Επιπλέον, εγείρεται σαφώς θέμα (αντι-)συνταγματικότητος των ρυθμίσεων που προβλέπει το εν λόγω νομοσχέδιο, κυρίως όσον αφορά στην αξία και σημασία της μητρότητας και την προστασία της παιδικής ηλικίας, μάλιστα σε μία εποχή που και η Ελληνική κοινωνία κατακλύζεται από φαινόμενα ηθικής, πνευματικής και αξιακής παρακμής, όπως μαρτυρούν τα πολλά κρούσματα αποσάθρωσης των θεσμών αλλά και ποικίλων μορφών βίας.

Είναι κοινός τόπος, ακόμη και όπου υπάρχει δισταγμός για μία δημόσια παραδοχή του, ότι ο άκρατος και άκριτος "δικαιωματισμός", δηλαδή η αβασάνιστη και μεθοδευμένη ανακήρυξη και θεώρηση ιδιαιτεροτήτων, ιδιοτελών απαιτήσεων, επιθυμιών, ακόμη και ενστίκτων, ως δικαιωμάτων στο όνομα της ελευθερίας και του πλουραλισμού, τείνει να καταστήσει τον ίδιο τον άνθρωπο όχι «μέτρο πάντων» αλλά έρμαιο κάθε ιδεοληπτικής προπαγάνδας. Και όλα αυτά σε μία εποχή και ένα περιβάλλον όπου καθημερινά υποβαθμίζεται και συρρικνώνεται το εύρος, το βάθος και η ποιότητα θεμελιωδών παραμέτρων μιας ευνομούμενης κοινωνίας, όπως είναι η Ελευθερία, η Δημοκρατία και οι ανθρώπινες αξίες.

Οφείλουμε έστω και αυτή την ύστατη στιγμή απευθυνόμενοι πρωτίστως στις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές του Νομού μας αλλά και ολόκληρη την κοινωνία να επαναλάβουμε και επισημάνουμε ότι:

Εκτός από τις "κοινωνικές κατασκευές" υπάρχει η φυσιολογία και η βιολογία με βάση τις οποίες αποτελεί αντικειμενική αλήθεια και αναμφισβήτητο δεδομένο ότι μόνο δύο φύλα υπάρχουν (αρσενικό-άνδρας και θηλυκό-γυναίκα) τα οποία έχουν συμπληρωματικά στοιχεία και από τα οποία αναπαράγεται αποκλειστικά η ζωή.

Ο γάμος, ως έννοια και πραγματικότητα διαχρονική και πανανθρώπινη, πέραν του κοσμικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα του, αποτελεί την έννοια εκείνη που συνδέεται με την παραγωγή και τη δημιουργία της ζωής και κατ΄ επέκταση της οικογένειας, που μόνο το ετερόφυλο ζευγάρι μπορεί να καταξιώσει το πλήρες νόημά της με την απόκτηση και ύπαρξη των παιδιών. Ειδικότερα και ιδιαίτερα η μητρότητα, από την οποία οντολογικά προ-έρχεται με την κυοφορία στη ζωή ο κάθε άνθρωπος, είναι μοναδική και αναντικατάστατη.

Η ομοφυλοφιλία είναι ένα υπαρκτό φαινόμενο, η εμφάνισή του οποίου χάνεται στους αιώνες, όμως ποτέ μέχρι σήμερα, λόγω και της εύλογης αντισυμβατικότητος των συγχρόνων φορέων και εκπροσώπων της, δεν διεκδίκησε μιμητικά την οικειοποίηση, εν ονόματι της ισότητος και του σεβασμού της διαφορετικότητος, θεσμών που φυσιολογικά, βιολογικά και παραγωγικά ανήκουν στο σχήμα : πατέρας (άνδρας)-μητέρα (γυναίκα)-παιδί(ά).

Αυτό, λοιπόν, που προωθείται τα τελευταία χρόνια και προπαγανδίζεται εκ μέρους των οργανώσεων των ΛΟΑΤΚΙ και των υποστηρικτών τους, είναι κάτι που οδηγεί σε αδιέξοδα, αλλά κυρίως διαφοροποιεί διαρκώς τους στόχους αυτού του κινήματος σε κατευθύνσεις που, εντός ή εκτός εισαγωγικών, δημιουργούν ένα κακέκτυπο μοντέλο οικογένειας, χωρίς τα θεμελιακά χαρακτηριστικά της. Επιπλέον, θέτουν εκ των πραγμάτων μείζονα ζητήματα όσον αφορά τη θέση και αντιμετώπιση των γυναικών (στην περίπτωση των "παρένθετων" μητέρων) και τους πειραματισμούς με απρόβλεπτες συνέπειες όσον αφορά τα παιδιά που θα δοθούν ή αποκτηθούν από τις νέου τύπου «οικογένειες» των ομοφυλοφίλων συνανθρώπων μας.

Πρέπει δε να επισημανθεί, κατά τα ανωτέρω, ότι όσοι σήμερα απαιτούν πρόσβαση στον θεσμό του γάμου, στην υιοθεσία, ακόμη και τη Βάπτιση των βρεφών που θα αποκτήσουν, είναι εκείνοι που μέχρι χθές, όπως εύστοχα επισημάνθηκε, μέμφονταν και κατηγορούσαν τον θεσμό της οικογένειας ως "πατριαρχικό κατασκεύασμα" και τον νηπιοβαπτισμό ως παραβίαση του αυτεξουσίου του ατόμου! Μάλλον γίνεται προφανές από αυτές τις μεταπτώσεις και μεταμορφώσεις ότι ένα παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα χρησιμοποιεί αυτούς τους συνανθρώπους μας εκμεταλλευόμενο την ανάγκη και δίψα τους για επιβεβαίωση.

Ο άκριτος και άκρατος δικαιωματισμός, χωρίς καμία σοβαρή επιστημονική βάση και κοινωνική αποδοχή των απαιτήσεών του, σε συνδυασμό με την εσπευσμένη επιβολή με επιπόλαιο τρόπο και μεθοδεύσεις τέτοιων νομοθετημάτων αποτελούν ναρκοθέτηση της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής, ενώ αφήνουν εμφανώς εκτεθειμένα σε ένα αβέβαιο πλαίσιο την πλέον ευαίσθητη ηλικία του ανθρώπου, την παιδική!

Κατόπιν όλων των ανωτέρω μια στοιχειωδώς υπεύθυνη στάση εκ μέρους των κυριών και κυρίων Βουλευτών μας οφείλει να προσανατολιστεί στην καταψήφιση του υπό ψήφιση σχετικού νομοσχεδίου, εάν δε δηλώνουν (και) Χριστιανοί οτιδήποτε πέραν της καταψηφίσεως, τους εκθέτει ανεπανόρθωτα με δεδομένη την ασυμβατότητα, σύμφωνα με την Πίστη της Εκκλησίας, της αποδοχής της ομοφυλοφιλικής σχέσεως ως αποδεκτής συνθήκης, είτε για σύναψη γάμου, είτε για απόκτηση και ανατροφή τέκνων.

Παρεμπιπτόντως να σημειωθεί πώς στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Κορινθίων ο επικεφαλής του Δημοτικού Συνδυασμού «Πολιτική Διέξοδος» κ. Αλέξανδρος Γκουργιώτης, Δικηγόρος, έθεσε προς ψήφιση προ ημερησίας διατάξεως σχετικό με το θέμα κείμενο, αλλά το αίτημά του καταψηφίσθηκε από την πλειοψηφούσα παράταξη, οπότε και απορρίφθηκε.

 Μία ἐνδιαφέρουσα Θεολογική προσέγγιση τοῦ ζητήματος τῆς ἐπικαιρότητος

Ὑπόσταση καί παρ-ὑπόσταση στόν θεσμό τοῦ γάμου

 

Βασίλειος Ι. Τουλουμτσής, υπ. Διδάκτωρ Θεολογικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α.

 

Διαχρονικά το περιεχόμενο της νομοθεσίας μίας ελεύθερης πολιτείας αποτελείται από διατάξεις που στοχεύουν στη συνοχή, στην εξασφάλιση, στην ανάπτυξη και στο εν γένει συμφέρον της κοινωνίας. Το δεδομένο αυτό θεμελιώνεται πάνω σε μία διττή βάση: αφενός η πολιτεία να είναι ελεύθερη και αφετέρου ο νομοθέτης να κινείται σε ένα πλαίσιο σεβασμού της αξίας των πολιτών της, ως ελλόγων όντων. Αν η βάση αυτή απουσιάζει, τότε το αποτέλεσμα στρέφεται ενάντια στις θεμελιώδεις αρχές, θυμίζοντας κάτι απ’ όσα βιώνουμε. 

Η πολιτεία δεν φαίνεται να είναι ελεύθερη και από την άλλη, η αντιμετώπιση των πολιτών φέρει ταυτόχρονα δύο χαρακτηριστικά: ο άνθρωπος εκλαμβάνεται μόνον ως φορέας ενστίκτων, ενώ η νοημοσύνη του απλώς εμπαίζεται και υποτιμάται. Τα ανωτέρω χαρακτηριστικά φέρει έντονα η κινητικότητα, που παρατηρείται, με σκοπό την τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και την δυνατότητα σύναψης πολιτικού γάμου μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου. 

Όταν η πολιτεία δεν ασχολείται σοβαρά με το πλήθος των προβλημάτων που κατακλύζουν την κοινωνία και το υγιές κύτταρό της, που λέγεται οικογένεια, τυρβάζοντας περί άλλων θεμάτων, φανερώνει ότι δεν έχει ρεαλιστική επίγνωση της πραγματικότητας, ζώντας σε μία «άλλη» παράλληλη πραγματικότητα. Ο πρωθυπουργός, με δεδομένη τη βιούμενη σκληρή πραγματικότητα και δυσπραγία των οικογενειών, ανέφερε σε συνέντευξή του ότι η εν λόγω νομοθετική ρύθμιση «αφορά τους λίγους και σίγουρα δεν περιλαμβάνεται μέσα στα 20 θέματα που απασχολούν την κοινωνία». Η δήλωση αυτή φανερώνει, αν μη τι άλλο, την ύπαρξη μιας à la carte ευαισθησίας, δεδομένου ότι δεν επέδειξε παρόμοια δείγματα ευαισθησίας όταν με μία υπογραφή και σε μία νύκτα τέθηκαν σε αναστολή και οικονομική εξαθλίωση 7500 συμπολίτες μας μαρτυρικού φρονήματος, εργαζόμενοι στα νοσοκομεία της χώρας. Δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί αυτή η μανιώδης πρωτοβουλία, που περιλαμβάνει -εκτός των άλλων- και φροντιστήρια διάπλασης φρονημάτων των βουλευτών. Το όλο θέμα αυτής της άθεσμης θεσμοθέτησης ενός «παράλληλου γάμου» θυμίζει, ως προς τα χαρακτηριστικά της, τα ιδιώματα της υπόστασης και της παρ-υπόστασης· δύο όρων, που στην θεολογία και στην φιλοσοφία ταυτίστηκαν με το αγαθό και το κακό αντίστοιχα. 

Ό,τι υπάρχει, αποτελεί την αγαθή δημιουργία της Μίας δημιουργικής αιτίας των πάντων, έχοντας εκ κατασκευής ουσία, δύναμη και ενέργεια. Από την άλλη πλευρά, εντός του κόσμου παρατηρείται ως ανυπόστατη πραγματικότητα το κακό, το οποίο όμως, επειδή ακριβώς η δημιουργία του δεν ανάγεται στην ίδια άκτιστη δημιουργική αιτία αλλά στην προαίρεση των ελλόγων κτισμάτων, δεν φέρει αυτόνομη υπόσταση, ουσία, δύναμη και ενέργεια και γι’ αυτόν τον λόγο προσκολλάται στην υπόσταση του αγαθού, προκειμένου να οικειοποιηθεί και να μιμηθεί τη λειτουργία και την ενέργειά του, όχι όμως προς δημιουργία, αλλά αντίθετα προς φθορά και καταστροφή. Απλοϊκό παράδειγμα κατανόησης αποτελεί η κατ’ ουσίαν ύπαρξη του φωτός και παράλληλα η κατ’ ουσίαν ανυπαρξία του σκότους (επειδή το σκοτάδι δεν δημιουργήθηκε). Το φως υφίσταται επειδή αποτελείται από φωτόνια, σε αντίθεση με το σκοτάδι που, μη έχοντας «συστατικά» στοιχεία, παρ-υφίσταται, δηλώνοντας απλώς την έλλειψη των στοιχείων που συνιστούν την υπόσταση (φωτονίων). Γι’ αυτό άλλωστε και στην παρουσία του φωτός, το σκοτάδι απλώς εξαφανίζεται. 

Στο Αρεοπαγιτικό έργο «Περί των θείων ονομάτων», στο οποίο γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην ειδική ενέργεια του αγαθού και του κακού, αναφέρονται στοιχειωδώς τα γνωρίσματα και των δύο. Το αγαθό αποτελεί την τάξη, την αρμονία και την ομορφιά του κόσμου, έχοντας το γνώρισμα και την δυνατότητα της δημιουργίας και της παραγωγής, επί τη βάσει των δυνατοτήτων που «κατασκευαστικά» έχουν λάβει τα όντα από την δημιουργική τους αιτία. Δηλ. τα όντα εκ κατασκευής έχουν συγκεκριμένο τρόπο που υπάρχουν. Αντίθετα, η αταξία και αμορφία ταυτίζονται με το κακό, το οποίο δεν έχει τη δυνατότητα της παραγωγής και της δημιουργίας, διότι εκ φύσεως δεν είναι ούτε γεννητικό, ούτε θρεπτικό, ούτε σωστικό. Το κακό αποβλέπει μόνον στη φθορά και στην καταστροφή της υπόστασης των όντων.

Αν εξετάσουμε πάνω σε αυτήν την βάση το ζήτημα των φύλων, τότε θα διαπιστώσουμε ότι η δημιουργική αιτία πάνσοφα δημιούργησε μόνον δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό, με στοιχεία συμπληρωματικής ενότητας σε επίπεδο φυσιολογίας και βιολογίας, από τα οποία αποκλειστικά αναπαράγεται η ζωή. Ο δεσμός μεταξύ ανδρός και γυναικός αποτελεί φυσικό «κατασκευαστικό» σύνδεσμο στην προοπτική της ενότητας της ανθρώπινης φύσης. Οτιδήποτε πέραν αυτού δεν αποτελεί δημιούργημα της αυτής αιτίας αλλά αποτέλεσμα της προαίρεσης, που επιδιώκει απλώς την βιολογική κάλυψη της ερωτικής επιθυμίας με διάφορους τρόπους και γι’ αυτό στην αρεοπαγιτική σκέψη ταυτίζεται με την κακία, την ακοσμία και τον θάνατο. Ό,τι δεν δημιουργήθηκε από την Μία δημιουργική αιτία αλλά από την εμπαθή προαίρεση των ανθρώπων, δεν χαρακτηρίζεται από διαχρονικότητα και σταθερότητα αλλά από ρευστότητα και αστάθεια, παράγοντες δηλ. διάβρωσης και φθοράς εντός του πλαισίου της κοινωνίας. Συνεπώς πρόκειται για στοιχεία που απαιτούν πολύ ειδική μεταχείριση, και όχι ασφαλώς την επένδυση με νομικό κύρος, δεδομένου ότι θεμελιώνονται σε μία υπαρκτή διάσπαση του βιολογικού φύλου και της ερωτικής επιθυμίας. Η υποτίμηση των όρων που συνιστούν την ανθρώπινη φύση, έχει ως αποτέλεσμα την κακή χρήση της ελευθερίας, η οποία οδηγεί αναπότρεπτα σε καταστάσεις αντίθετες με τον οικείο λόγο της. 

Στην κατάσταση αυτή ο άνθρωπος επιζητεί αμυδρά είδωλα των αγαθών προκειμένου να νιώσει ικανοποίηση και επιβεβαίωση. Αυτή η κατάσταση όμως χαρακτηρίζεται εκ θεμελίων ως ανικανοποίητη. Και τούτο διότι, επειδή ακριβώς οι εν λόγω επιθυμίες δεν εναρμονίζονται με την ανθρώπινη φύση αλλά πηγάζουν από τις άτακτες κινήσεις της ψυχής, αδυνατούν να τον πληρώσουν με νόημα, επιζητώντας απλώς μία εφήμερη ικανοποίηση. Απόδειξη τούτου αποτελεί ο ρευστός και ολοένα αυξανόμενος αριθμός των φύλων (πρόσφατα ακούστηκε ο αριθμός 72) που ορίζει η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αναλόγως του αυτοπροσδιορισμού των μελών της. Και το οξύμωρο είναι ότι πίσω από αυτές τις γραφικές καταστάσεις δεν εντοπίζεται υπόβαθρο εκτροπής των ψυχικών δυνάμεων του ανθρώπου αλλά απλώς «φυσιολογικές σεξουαλικές ετερότητες» (sic).

Η παρυπόσταση πάντοτε θα εμφανίζεται σφετεριζόμενη και μιμούμενη τα ιδιώματα της υπόστασης, που εκ κατασκευής δεν έχει, και υπάρχει λόγος και σοφία που δεν τα έχει. Εν προκειμένω στον θεσμό του γάμου, παρατηρείται η πρόθεση μίμησης της κατά φύσιν οικογένειας και της εξ’ αυτής τεκνογονίας, μέσω παρένθετης κυοφορίας ή/και μέσω υιοθεσίας, γεγονός που μόνον ως κακέκτυπο οικογένειας δύναται να εκληφθεί. Ό,τι δεν δημιουργήθηκε, δεν δύναται να λειτουργεί αγαθοπρεπώς εντός της κοινωνίας.

Ο όρος «γάμος», επειδή ακριβώς προϋποθέτει την ένωση στοιχείων που θέλουν συμπλήρωση, και που εάν δεν συμπληρωθούν δεν μπορούν με άλλο τρόπο να αποτελέσουν ενότητα, είναι αδόκιμος για την επιχειρούμενη σκοποθεσία. Επιπρόσθετα, η τεκνογονία απαιτεί την ένωση και αλληλοσυμπλήρωση δύο γαμετών, οι οποίοι από μόνοι τους φέρουν απλώς το ήμισυ του αριθμού των χρωμοσωμάτων. Παραταύτα, επειδή ο δικαιωματισμός μιας συγκεκριμένης κουλτούρας, αποτελεί το θεμέλιο όλης αυτής της συζήτησης, παρατηρείται η ανατροπή των όρων και η αντιστροφή της πραγματικότητας.

Οι άλογες επιθυμίες μετονομάστηκαν σε δικαιώματα και απαιτούν κατοχύρωση, σε αντίθεση με το λογικό δικαίωμα των παιδιών να θεωρούνται καθόλα άνθρωποι και να έχουν ανάγκη διττού παιδαγωγικού προτύπου ως προς την κατά το δυνατόν υγιή ανάπτυξή τους. Οι (απ)αιτούντες σήμερα πρόσβαση στον θεσμό του γάμου, στην υιοθεσία και στην βάπτιση των βρεφών, είναι οι ίδιοι που χθες καθύβριζαν με χυδαιότητα την οικογένεια ως «πατριαρχικό» κατασκεύασμα (sic) και τον νηπιοβαπτισμό ως «καταπάτηση του αυτεξουσίου» (sic). Είναι θλιβερό το πώς ένα παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα χρησιμοποιεί με τόση ευκολία και τόση απανθρωπιά το εσωτερικό κενό και την δίψα για επιβεβαίωση αυτών των ανθρώπων, προκαλώντας εν ριπή οφθαλμού τέτοιες μεταβολές στα αιτήματά τους, δίχως οι ίδιοι να προβληματίζονται και να νιώθουν υποχείρια παιγνίων. Δεν προβληματίζει επίσης το γεγονός ότι παρότι παγκόσμια παρατηρούνται έντονα προβλήματα βιοπορισμού, την ίδια στιγμή να δαπανώνται αδικαιολόγητα υπέρογκα ποσά για εκδηλώσεις «υπερηφάνειας» από παγκόσμιους εμπορικούς και τραπεζικούς ομίλους, μη εξαιρουμένων και των πρεσβειών συγκεκριμένων χωρών. Όταν μια κοινωνία αδυνατεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στην επιβίωση, αποτελεί τραγέλαφο να επιχειρεί να στήσει έναν ολόκληρο μηχανισμό «εξάλειψης των διακρίσεων», τη στιγμή μάλιστα που ως φαίνεται, ιδίως τα τελευταία χρόνια, η ίδια προκαλεί και συντηρεί τις διακρίσεις και τις «ταμπέλες». 

Άσχετα του εάν αυτό το νομοσχέδιο τελικά θα ψηφιστεί, και μόνον η συζήτηση που αναπτύχθηκε, με την προπαγάνδα και τις ζυμώσεις που την περιβάλλουν, προδίδει συγκεκριμένα πράγματα, που αφορούν το σύνολο της κοινωνίας. Ο άνθρωπος δεν δείχνει να σέβεται τους όρους της φυσικότητας, επιχειρώντας μάλιστα με αλαζονεία και ύβρη την επιβολή μίας νέας κανονικότητας και τη διαμόρφωση μίας νέας κοινωνίας, με συνεκτικό δεσμό τις όποιες επιθυμίες του, που όπως προαναφέρθηκε μετονομάστηκαν αδιάκριτα σε δικαιώματα. Η επιβαλλόμενη “ηθική του γούστου”, φράση που πολύ εύστοχα χρησιμοποίησε ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος, αδυνατεί να αποτελέσει συνεκτικό δεσμό μιας κοινωνίας. Μπορεί όμως πολύ εύκολα να την μετατρέψει σε αγέλη υποκειμένων που απλά και συνεχώς επιθυμούν.

 

Ἡ τοποθέτηση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ.κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ,

τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,

γιά τό θέμα τοῦ ὑπό ψήφιση νομοσχεδίου

περί τοῦ "Γάμου" "ὁμοφύλων" ζευγαριῶν καί τῆς ὑπ' αὐτῶν "τεκνοθεσίας"*

 

«....Ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ φωνή τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ἡ ὁποία κατά τό Εὐαγγέλιο χαρακτηρίζεται ὡς "φωνή βοῶντος ἐν τῆ ἐρήμῳ" (Ἰω. α΄, 23), καλοῦσα σέ μετάνοια τούς ἀνθρώπους ἀλλά καί ἐλέγχουσα, ἀκόμη καί τούς Ἄρχοντες τοῦ λαοῦ ὅταν καταπατεῖται καί μάλιστα προκλητικῶς καί δημοσίως ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ, μέ τό φοβερό ἐκεῖνο "οὐκ ἐξεστί σοι" (Μάρκ. στ΄, 18)! Αὐτήν τή φωνή καί τόν πνευματικό ἔλεγχο ἀπευθύνει καί σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρός τούς Κυβερνῶντες καί ἀντιπροσώπους τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο ἐν ὄψει τῆς νομοθετήσεως τῆς ἠθικῆς διαστροφῆς καί τῆς ἀνατροπῆς τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας διά τῆς θεσπίσεως τοῦ λεγομένου "Γάμου" τῶν "ὁμοφύλων" ζευγαριῶν καί τῆς ἀναγνωρίσεως σέ αὐτά δικαιώματος υἱοθεσίας ("τεκνοθεσίας")! 

Δυστυχῶς, ἡ κακή μίμηση ξένων προτύπων καί ἡ διαφθορά τῶν Ἀρχόντων ἐπηρεάζει τόν λαό, ὁ ὁποῖος ἐξαπατᾶται στό ὄνομα τῆς δῆθεν προόδου, τῶν δικαιωμάτων καί τῆς ψευδεπιγράφου ἐλευθερίας καί σταδιακῶς ἐγκαταλείπει τό "κατ΄ ἀλήθειαν ζῆν", ὅπως τό ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, καί προτιμᾶ τό κατά βούλησιν καί ἐπιθυμίαν, δηλαδή τό κατά σάρκαν ζῆν, τό ὁποῖο οὔτε μέ τήν Χριστιανική Πίστη, οὔτε μέ τήν Ἑλληνική Παιδεία συνάδει.    

Ἡ ἄνευ διαμαρτυρίας ἀποδοχή ἤ ἡ ἀδιάφορη ἀνοχή ἔναντι ἀντιευαγγελικῶν, ἀντιχριστιανικῶν καί ἀντιεκκλησιαστικῶν ἀποφάσεων καί ἐπιλογῶν, εἴτε οἱ κοσμικοί Ἄρχοντες εἴτε οἱ θρησκευτικοί ἡγέτες τίς ἀποφασίζουν καί ἐπιβάλλουν, ἔχουν συνέπειες γιά τόν λαό, τήν κοινωνία καί τό Ἔθνος πού ἐπιδεικνύουν αὐτή τή στάση. Καί τό σημαντικό εἶναι ὅτι ἐπιφέρουν τήν ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική ζημία καί καταστροφή.(....).»

 

(Ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ Ἑορτίου Μηνύματος τοῦ

Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ἐπί τῆ Ἑορτῆ τῶν Θεοφανείων 2024.)  

 

1. 
   

---

* «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις»

 Aνακοίνωση της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως Αγίου Όρους, περί του προς ψήφιση νομοσχεδίου «Ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γάμο. Τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ κώδικα καὶ ἄλλες διατάξεις»

ΚΑΡΥΑΙ ΤΗι 26.1./8.2.2024

  

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΔΙΠΛΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ

 

 

     

Μὲ ἀφορμὴ τὴν κατάθεση τοῦ νομοσχεδίου «Ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γά­μο. Τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ κώδικα καὶ ἄλλες διατάξεις» γιὰ ψήφιση ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Βουλὴ, συνῆλθαν στὶς Καρυές, σήμερα 8.2.2024, οἱ 40 Καθηγούμενοι καὶ Ἀντιπρόσωποι τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ λόγῳ τῆς μείζονος καὶ ἰδιαζούσης σοβαρότητος τοῦ θέματος ἀποφάσισαν νὰ ἀπευθυνθοῦν μὲ τὴν παροῦσα ἀνακοίνωση σὲ κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο καὶ νὰ συμπαραστα­θοῦν στὴν ἀγωνία καὶ τὸν ἀγώνα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν προστασία τοῦ πυρήνα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.

     Τὸ νομοθέτημα, ὅπως προβλέπει τὸ σχέδιο νόμου, ἐνῶ θέλει νὰ διασφα­λίσει τὴν ἀρχὴ τῆς ἰσότητος μέσῳ τῆς σύναψης «γάμου» σὲ πρόσωπα τοῦ ἰδίου φύλου καὶ ἀκόμη τὴν προστασία ἀπὸ διακρίσεις, καταστρατηγεῖ θεμελιώδεις ἀρχὲς τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως καὶ θανατώνει τὴν δυνατότητα τῆς ζωῆς καὶ τῆς φυσιολογικῆς ἀναπτύξεως τοῦ παιδιοῦ. Διαλύεται ὄχι ἡ ἀνθρώπινη οἰκογέ­νεια, ἀλλὰ ὁλόκληρη ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη.

     Ἀλήθεια πῶς λειτουργεῖ ἡ ζωή; Ὁ καθένας μας προέρχεται ἀπὸ μία μη­τέρα καὶ ἕνα πατέρα, σύμφωνα καὶ μὲ τὴν ἀπόκριση τοῦ Χριστοῦ: «οὐκ ἀνέγνω­τε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ’ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς;» (Ματθ. 9, 4). Ἡ θεσμοθέτηση «γάμου» μεταξὺ προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου εἶναι ἀνατροπὴ τοῦ χριστιανικοῦ γάμου καὶ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ ἔχει ἀπορριφθεῖ ἀπὸ τὴν σύνολη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ ἀντιμετωπίζεται μὲ τὴν μετάνοια, ἡ ὁ­ποία εἶναι ἀλλαγὴ τρόπου ζωῆς. Ἐπίσης, τὸ ἔμβρυο κυοφορεῖται ἐννέα μῆνες καὶ γεννιέται. Τὸ νεογνὸ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τὸ πιὸ ἀσθενὲς νεογέννητο τῆς κτίσεως. Δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε. Ἐὰν δὲν τὸ φροντίσει ἡ μάνα του, δὲν τὸ θηλάσει, πέθανε… Ὁ Θεὸς δίνει τὴν εὐθύνη στοὺς γεννήτορες νὰ συμπράξουν στὴν διαμόρφωσή του καὶ νὰ γίνουν μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο συνδημιουργοὶ τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν τυχὸν τὸ νεογέννητο στρέψει τὸ βλέμμα πρὸς τὴν μητέρα καὶ θέλει θηλασμό, καὶ στὴν θέση της βρίσκεται κάποιος ἄλλος, συγχέει τὶς πληροφορίες, παραμορφώνεται, ἀτιμάζεται. Τὸ χρέος σεβασμοῦ σὲ ἕνα νέο πλάσμα ἀπαιτεῖ θυσία γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀναπτυχθεῖ φυσιολογικά, νὰ χαρεῖ τὴν ζωή του. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος ἑνώσεως καὶ ἀναπτύξεως τοῦ ἀνθρώπου.

     Μετὰ ἀπὸ ἐννέα μῆνες γεννιέται σὲ μία εὐρύτερη μήτρα, ποὺ εἶναι τὸ οἰ­κογενειακὸ περιβάλλον, καὶ ἀρχίζει μία ἄλλη πλάση τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ παι­διοῦ, μέσα στὴν οἰκογένεια. Γνωρίζει τὴν μητέρα σὰν τὴν γυναῖκα ποὺ τὸ θηλά­ζει καὶ τὸ τρέφει μὲ τὸ γάλα της καὶ τὸ περιποιεῖται. Γνωρίζει τὸν πατέρα σὰν τὸν ἄνδρα ποὺ τὸ ἀγαπᾶ καὶ τὸ φροντίζει μὲ τὸν τρόπο του. Παίρνει δύναμη πνευματικὴ καὶ σωματικὴ ἀπὸ τὸν ἀμοιβαῖο σεβασμὸ τοῦ πατέρα καὶ τῆς μητέ­ρας γιὰ νὰ προχωρήσει στὴν δεύτερη φάση ποὺ περνᾶ στὴν παιδικὴ ἡλικία, πάει στὴν ἐφηβική, προχωρεῖ ἐλεύθερο μέσα στὴν κοινωνία καὶ δέχεται τὴν ἀγωγὴ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ τόπου του. Ὁ Θεὸς φτιάχνει τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ζήσει, ὄχι γιὰ νὰ πεθάνει∙ οὔτε νὰ πεθάνει στὴν μήτρα τῆς μητέρας του, οὔτε στὴν μη­τρα τῆς παιδικῆς ἡλικίας, οὔτε στὴν μήτρα τῆς ἱστορίας. Συμμετέχει στὸ θαῦμα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ ζήσει καὶ νὰ ἀναληφθεῖ στὴν αἰώνια ζωή. Κι αὐτό, μὲ τὴν χάρη τοῦ Πνεύματος τὸ κάνει ἡ Ἐκκλησία, δι’ ἧς «νεουργεῖται καὶ θεουργεῖται ἡ σύμ­πασα». Κι αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν τελικὴ μήτρα, ἡ ὁποία πλάθει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἑτοιμάζει νὰ γεννηθεῖ στὸν χῶρο τῆς καινῆς πολιτείας, στὰ «σκηνώματα» τὰ ἀ­γαπητὰ καὶ ποθούμενα τῆς ἐλευθερίας τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς καὶ ὁ λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄν­θρωπο. Αὐτοὶ ποὺ ἀπελευθερώθηκαν καὶ γεννήθηκαν πέρα ἀπὸ τὴν μήτρα τῆς ἱ­στορίας, δηλαδὴ στὴν χάρη τῆς αἰώνιας ζωῆς, ὑπάρχουν, προσεύχονται καὶ μᾶς συγκρατοῦν ὅλους στὴν ζωή, καὶ ἀποτελοῦν τὸν πολικὸ ἀστέρα, ὅπου κατευθύ­νεται ἡ ἀνθρωπότης.

     Ἡ ἐπιχειρούμενη ὕβρις, μὲ τὴν ἀρχικὴ ἔννοια τῆς λέξεως, ἀποτελεῖ ἄρ­νηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, ἀποσάθρωση στὰ θεμέλια τοῦ οἰκοδομήμα­τος τῆς ἀνθρωπότητος. Δὲν θίγεται μόνο τὸ εὐαγγέλιο καὶ ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία. Ἀποδομεῖται τὸ σύμπαν. Εἴτε εἶσαι πιστὸς εἴτε ἄπιστος, θὰ γεννηθεῖς μὲ τὸν ἴ­διο τρόπο. Ὅταν αὐτὰ τὰ ἀλλοιώνεις, στὴν οὐσία ἀποφασίζεις ἕνα ἀργὸ ἀλλὰ σίγουρο θάνατο τῆς ἀνθρωπότητος.

    Ὅταν παντρεύονται στὴν ἐκκλησία, ἄνδρας καὶ γυναῖκα, παίρνουν τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας καὶ εὐχὲς γιὰ πολυτεκνία καὶ καλλιτεκνία. Ὁ ἀληθινὸς χαρακτήρας τοῦ γάμου φανερώνεται μὲ ἐνάργεια μὲ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν γάμο τῆς Κανᾶ, διότι «τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν» κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Αὐτὸς ὁ «γάμος», ποὺ προωθεῖται σήμερα, ὁδηγεῖ στὸ ἀδιέξοδο.     Ἑτοιμάζονται πλάσματα τραυματισμένα, ἀνάπη­ρα. Σεβαστεῖτε τὴν φύση τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὴν μήτρα τῆς μητέρας του, ἀνεξάρτητα φυλῆς, γλώσσας καὶ πίστεως, ἔχει ἀνάγκη νὰ τὸ θηλά­σει ἡ μητέρα του.

   Οἱ σκέψεις αὐτὲς δὲν εἶναι ἀποκύημα φαντασίας, ἀλλὰ στηρίζονται στὴν Γραφὴ καὶ τοὺς Ἀποστόλους, στὴν Παράδοση καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι θέσπισαν ὅρους γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἱεροὺς κανόνες, ποὺ κα­θορίζουν τὰ ὅρια μέσα στὰ ὁποῖα πρέπει νὰ κινοῦνται ὅλα τὰ μέλη της. Ἰδιαίτε­ρα ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι σαφής, ὅταν τονίζει ἐμφατικά: «ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν; μὴ πλανᾶσθε∙ οὔτε πόρνοι οὔτε εἰ­δωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε κλέπται οὔτε πλεονέκται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ κληρονο­μήσουσιν» (Α΄ Κορ. 6, 9-10).

    Ταυτόχρονα ἡ Ἐκκλησία συνεχίζει τὴν ἀποστολή της, ποιμαίνει καὶ θε­ραπεύει, ὥστε ὅλοι οἱ πιστοὶ νὰ ζοῦν σὲ κοινωνία μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀ­δελφούς τους, νὰ τοὺς διακρίνει ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη καὶ φιλαδελφία.

    Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ ὅλους μας, δικαίους καὶ ἀδίκους, ἁγίους καὶ ἁμαρτω­λούς. Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ Ἐκκλησία, χωρὶς νὰ ἀποκλείει κανέναν, ὅπως αὐτὸ φα­νερώνεται μέσα σὲ ὅλη τὴν ἱστορία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ τῶν ἀνθρώπι­νων ἀδυναμιῶν. Ἡ Ἀγάπη βασιλεύει. Εἶναι ντροπὴ γι’ αὐτοὺς ποὺ κάνουν αὐτὰ τὰ νομοσχέδια καὶ θεωροῦν φυσικὴ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη. Ἐνθαρρύνουμε καὶ ἐ­παινοῦμε ὅσους προκρίνουν τὴν φωνὴ τῆς συνειδήσεως ἔναντι τῆς τυχὸν κομμα­τικῆς πειθαρχίας καὶ εἴμαστε συνοδοιπόροι εἰς τὸν ἀγῶνα τους.

   Ὡστόσο, ὑπάρχει ἡ ὑγεία τῆς ζωῆς τοῦ σώματος τῆς ἀνθρωπότητος ποὺ ἀποβάλλει ὅλα αὐτὰ τὰ στοιχεῖα τὰ ὁποῖα ἐπιχειροῦν νὰ ἀλλοιώσουν τὴν ἀληθι­νὴ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. Ὑπάρχει Ἐκεῖνος ποὺ διευθύνει τὰ πάντα. Αὐτὸς ποὺ ἔκανε τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ ζήσει στὴν αἰωνιότητα καὶ νὰ ὑ­πάρχει, Αὐτὸς ὑπάρχει καὶ μᾶς προστατεύει, παρουσιάζεται σὰν ἀδύνατος καὶ ἀνύπαρκτος. Σὲ Αὐτὸν θὰ προσκρούσουν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ἀλλοιώσουν τὴν ζωή. Ἴσως νὰ μὴν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ βιασύνη καὶ ἡ ἐπιμονὴ γιὰ τὴν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου φανερώνει ἀδυναμία καὶ εἶναι εἰς βάρος τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ποὺ ὑποτίθεται ὅτι θέλουν νὰ προστατεύσουν. Μόνο ἀπὸ σε­βασμὸ σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ἐκφράζουμε καὶ τονίζουμε μὲ τρόπο ἐμφα­τικὸ τὶς ἀρχὲς τῆς ζωῆς.

Εἶναι μεγάλο τὸ ἔγκλημα. Ἀσελγοῦν στὴν ἀνθρώπινη φύση, διότι στὴν οὐσία σταματοῦν τὴν φυσιολογικὴ ἀνάπτυξη καὶ ἀνεπίγνωστα, καταστρέφουν τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ ὑπάρχει Αὐτὸς ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα ἀπὸ ἀγάπη καὶ σοφία καὶ παρακάμπτει τι ἀδυναμίες μας καὶ ὁδηγεῖ τὰ πάντα εἰς ἀγαθὸν τέλος.

 

Ἅπαντες οἱ ἐν τῇ Ἐκτάκτῳ Διπλῇ Ἱερᾷ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι

τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν καὶ Εὐαγῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω.

 Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας:

 Η woke ατζέντα κατασκευάζει νέα γλώσσα – Ας μάθουν απ’ την Ελληνική τι εστί γάμος, γονέας και οικογένεια

 

·      Σε μια εποχή που τα νοήματα διαστρέφονται και οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους, η σοφία της ελληνικής γλώσσας βάζει τα πράγματα στη θέση τους

 

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας που αποτελεί η 9^η Φεβρουαρίου, είναι ευκαιρία να ανακαλέσουμε τη σημασία μιας σειράς λέξεων που σήμερα κακοποιούνται βάναυσα από την αποδομητική ατζέντα της Woke δικτατορίας.

Στο προφητικό βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ: «1984» το ολοκληρωτικό καθεστώς του «Μεγάλου Αδερφού» είχε αντικαταστήσει την κανονική γλώσσα με μια παραποιημένη παραλλαγή της, που ονομαζόταν «Νέα Ομιλία».

Προκειμένου να επιβληθεί η «Νέα Ομιλία», γινόταν συστηματική καταστροφή λέξεων, ουσιαστικών, ρημάτων και επιθέτων. Υπήρχε απαγόρευση όλων των ανεπιθύμητων λέξεων και των συνωνύμων τους. Και γινόταν αντικατάσταση λέξεων με το αντίθετο νόημα απ’ ότι είχαν.

Έτσι για παράδειγμα, το υπουργείο που διεξήγαγε πολέμους, ονομαζόταν υπουργείο Ειρήνης. Το υπουργείο ψευδούς προπαγάνδας, ονομαζόταν υπουργείο Αλήθειας. Το υπουργείο που αναλάμβανε τον βασανισμό των αντιφρονούντων, ονομαζόταν υπουργείο Αγάπης. Το υπουργείο που διαχειριζόταν την τεχνητή πείνα, ονομαζόταν υπουργείο Αφθονίας.

Αν μας θυμίζουν κάτι όλα αυτά, είναι ακριβώς διότι τα βιώνουμε σήμερα.

Όλα τα λεξικά της «Παλαιάς Ομιλίας» (της κανονικής γλώσσας δηλαδή) είχαν απαγορευτεί και επιτρεπόταν μόνο το λεξικό της «Νέας Ομιλίας», το οποίο λιγόστευε το λεξιλόγιό του από έκδοση σε έκδοση, όπως και τον αριθμό των σελίδων του. Και αυτό γινόταν για να διαγραφούν από τη μνήμη των ανθρώπων οι «άχρηστες αποχρώσεις των εννοιών». Η λέξη έχει έννοια, η έννοια δημιουργεί νόημα, το νόημα γεννά σκέψη, και η σκέψη οδηγεί σε συνειρμούς και συμπεράσματα. Απαγορευμένα πράγματα για τον «Μεγάλο Αδερφό» δηλαδή, που καταδίκαζε το «έγκλημα της σκέψης» με φυλάκιση και βασανιστήρια.

Όλα τα λογοτεχνικά έργα των αιώνων και όλα τα έντυπα του Τύπου που είχαν κυκλοφορήσει ποτέ, λογοκρίνονταν και διαμορφώνονταν στα πρότυπα της «Νέας Ομιλίας» (υπάρχει σχετικό άρθρο μας για το θέμα της λογοκρισίας στη λογοτεχνία σήμερα).

Ένα βασικό δόγμα ελέγχου των μαζών που χρησιμοποιούσε ο «Μεγάλος Αδερφός», ήταν η «διπλή σκέψη». Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Όργουελ, η «διπλή σκέψη είναι η ικανότητα να έχεις ταυτόχρονα δύο πεποιθήσεις αντιφατικές μεταξύ τους και να παραδέχεσαι και τις δύο». Με τη «διπλή σκέψη» πείθεις τον εαυτό σου ότι η αλήθεια δεν έχει παραβιαστεί, ενώ στην πραγματικότητα έχει γίνει ακριβώς αυτό. Μιλάμε δηλαδή για τον θάνατο της κριτικής σκέψης, ενός βασικότατου νοητικού εργαλείου για την επιβίωση του ανθρώπου.

Με τη «διπλή σκέψη», το πατερναλιστικό κράτος μπορεί να αλλάζει την αντικειμενική αλήθεια κατά το δοκούν. Ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχει καν αντικειμενική αλήθεια για τον «Μεγάλο Αδερφό». Υπάρχει μια κατασκευασμένη «αλήθεια» που αποφασίζεται από τη νεοταξική ελίτ και ανακοινώνεται στον κόσμο ως αναντίρρητο δόγμα. Και με τον κόσμο να έχει απωλέσει την ικανότητα κριτικής σκέψης, δεν έχει καμία σημασία για τους εξουσιαστές αν αυτή η αλήθεια καταρρίπτεται με εκατοντάδες επιχειρήματα ή αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη.

Μπορούμε να αναφέρουμε αρκετά παραδείγματα του σήμερα, για τρανταχτές περιπτώσεις που επιβάλλεται η «διπλή σκέψη» και παραποιούνται τα νοήματα των λέξεων. Η ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντα βρίθει από αλλοιωμένες λέξεις και νεολογισμούς που διαμορφώνουν μια «Νέα Ομιλία». Αυτές τις εβδομάδες που συζητείται το κατάπτυστο νομοσχέδιο των γκέι γάμων και υιοθεσιών, έχουμε έναν κατακλυσμό από παραχαραγμένες λέξεις που πλασάρονται στο κοινό για να αλλαχτεί το διαχρονικό νόημά τους.

 

Ελληνική γλώσσα vs «Νέας Ομιλίας»

 

Ας πάρουμε ως πρώτο παράδειγμα τη λέξη «γάμος». Μιλούν σήμερα για «γάμο» ομοφυλοφίλων και διαστρέφουν μια αλήθεια χιλιάδων ετών.

Ο γάμος προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «γαμέω-ῶ», δηλαδή έρχομαι εις γάμου κοινωνία (ή προβαίνω σε γενετήσια πράξη), νυμφεύομαι, συνδέομαι με τα ιερά δεσμά του γάμου με μια γυναίκα ως νύφη μου. Ο άνδρας λέμε ότι νυμφεύεται και η γυναίκα ότι παντρεύεται. Το «παντρεύομαι» προκύπτει από το Υπό + ανήρ, δηλαδή η γυναίκα τίθεται υπό την προστασία του ανδρός.

Από τον γάμο προκύπτει και το «γαμπρός», δηλαδή ο άντρας που είναι συνδεδεμένος με γάμο με μία γυναίκα. Η λέξη γάμος συνδέεται και με τον «γαμέτη», που σημαίνει σύζυγος και με τη «γαμετή» που είναι η έγγαμος γυναίκα. Ταυτόχρονα αυτό το αξίωμα της ψυχοσωματικής αλληλοσυμπλήρωσης αρσενικού και θηλυκού που είναι τόσο αρχαίο όσο ο άνθρωπος, η σοφή μας γλώσσα έχει προβλέψει να το μεταφέρει και στις έννοιες της βιολογίας. Ο θηλυκός γαμέτης είναι το ωάριο και ο αρσενικός γαμέτης είναι το σπερματοζωάριο.

Ο γάμος λοιπόν δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από την «ανδρός και γυναικός συνάφεια, συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία», όπως υπέροχα είχε διατυπώσει ο Ρωμαίος νομοδιδάσκαλος Μοδεστίνος.

Ας δούμε και τη λέξη «ζευγάρι». Είναι ο συνδυασμός δύο στοιχείων που αποτελεί ένα ΣΥΝΟΛΟ. Συγκεκριμένα είναι δύο στοιχεία που αλληλοσυμπληρώνουν έναν σκοπό. Η λέξη «ζευγάρι» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δύο πανοποιότυπες μονάδες, σε περίπτωση που αναφερόμαστε σε ζεμένα ζώα (π.χ. ένα ζευγάρι βόδια) ή αντικείμενα (π.χ. ένα ζευγάρι κάλτσες). Όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους, η λέξη «ζευγάρι» αναφέρεται σε δύο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ πρόσωπα, άντρα και γυναίκα, που έχουν συζυγική ή ερωτική σχέση. Ακόμη, αναφέρεται σε ένα χορευτικό ντουέτο, πάλι ανδρός και γυναικός.

Από τη λέξη «ζευγάρι» προκύπτει και το «ζευγαρώνω», το οποίο έχει την έννοια της διαδικασίας ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ των θηλαστικών. Επιπλέον έχουμε και τη σχετική λέξη «σύζευξη», δηλαδή συναρμογή, συνένωση δύο στοιχείων που δημιουργούν ένα ενιαίο σύνολο.

Πάμε και στη λέξη «φύλο». Το φύλο σε καμία των περιπτώσεων και σε καμία επιστήμη, δεν είναι προσωπική επιλογή. Το φύλο είναι ένα διμορφικό, έμφυτο χαρακτηριστικό που ορίζεται σε σχέση  με τον βιολογικό ρόλο ενός οργανισμού στην αναπαραγωγή. Το φύλο είναι αποκλειστικά βιολογικό χαρακτηριστικό που δεν μεταβάλλεται και δεν επιδέχεται «ερμηνείας». Δεν υπάρχει «κοινωνικό φύλο», υπάρχει μόνο κοινωνική παράνοια. Όπως δεν μπορούμε να κάνουμε υποκειμενική ερμηνεία στο νόμο της βαρύτητας ή την αρχή της αδράνειας, έτσι δεν μπορούμε να προσαρμόζουμε τα αξιώματα της βιολογίας στη φρενοβλάβεια μας.

Το «κοινωνικό φύλο» είναι ένας αυθαίρετος, καταχρηστικός και αντιεπιστημονικός νεωτερισμός που επινοήθηκε για να δώσει ψευδοεπιστημονικό κύρος στις σεξουαλικές διαταραχές. Τελεία.

Πάμε στη λέξη «οικογένεια». Προέρχεται από τη λέξη Οίκος + Γένος, δηλαδή η γενιά που διαμένει στο ίδιο σπίτι. Το γένος αποτελείται από το σύνολο των απογόνων μιας γέννας, δηλαδή μιας μητέρας που έφερε στον κόσμο παιδιά. Από το «γεν-» του γένους και της γέννας, μέσω μετάπτωσης του φωνήεντος, προέκυψε το «γον-» και έτσι έχουμε το «γονέας» και  το «γόνος», που σχετίζεται και με το «γόνιμος».

Επομένως η λέξη «οικογένεια» και η λέξη «γονέας», είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ετεροφυλοφιλία και το γένος. Οποιαδήποτε ομοφυλοφιλική σχέση παρακάμπτει αυτό το αξίωμα, καταφεύγει και πάλι στη θεμελιώδη πράξη μιας ετεροφυλόφιλης ένωσης για να κλέψει τον καρπό της και να δημιουργήσει ένα κακέκτυπο «οικογένειας».

Ας πάμε και στη λέξη «υιοθεσία». Η ορθοπολιτική «γκεστάπο» την αντικαθιστά σήμερα με τη λέξη «τεκνοθεσία», διότι αναφέρεται μόνο ο «υιός» και άρα είναι… σεξιστική. Εδώ και πολλές δεκαετίες έχει σβήσει από τη συνείδηση του λαού η αρσενική «χροιά» από τη λέξη «υιοθεσία». Η κοινωνία τη χρησιμοποιούσε χωρίς καμία αίσθηση διάκρισης, και για αγόρια και για κορίτσια. Η ενοχοποίηση της λέξης προήλθε από την ετυμολογική υστερία που προωθεί η woke ατζέντα. Αν είναι να κάνουμε «τεκνοθεσία» το «υιοθεσία», τότε να λέμε και «η κυβέρνηση… τεκνοθέτησε τα μέτρα στήριξης». Να λέμε «τεκνοθετώ μια άποψη». Καταλαβαίνει κανείς σε τι γελοιότητες μας οδηγεί αυτή η νοοτροπία.

 

Ζήτημα επιβίωσης

 

Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε αρκετές λέξεις ακόμα που κατακρεουργούνται αγρίως σήμερα, αλλά η σύνδεσή μας με την ελληνική γλώσσα δεν είναι θέμα ενός άρθρου ή δέκα άρθρων ή εκατό βιβλίων. Είναι ζήτημα προσωπικής μας ευαισθητοποίησης, διαρκούς μελέτης και παρατήρησης αυτού του πάνσοφου ζωντανού οργανισμού που λέγεται ελληνική γλώσσα. Στα ελληνικά μας έχουν παραδοθεί όλες οι απαντήσεις για κάθε θέμα που μπορεί να μας απασχολεί. Η εννοιολογία είναι μια ισχυρότατη πνευματική ασπίδα, απέναντι στον παραλογισμό που ζώνει την κοινωνία μας.

Το να διατηρήσουμε τον δεσμό μας με τη γλώσσα μας και τα διαχρονικά νοήματά της, είναι ζήτημα επιβίωσης, εθνικής, κοινωνικής και προσωπικής. Οι αυταρχικές εξουσίες γνωρίζουν καλά ότι η εξαχρείωση του ανθρώπου επιτυγχάνεται με την καταστροφή και τον έλεγχο του λεξιλόγιού του. Στενεύοντας το λεξιλόγιο, στενεύουν τα όρια της σκέψης και χάνεται η ικανότητα της κρίσης και της βούλησης.

«Στην τελική εκδοχή της Νέας Ομιλίας, όλη η θεωρία του καλού και του κακού θα καλύπτεται από έξι λέξεις μόνο, στην πραγματικότητα από μία και μόνη», γράφει ο Όργουελ. Το καλό και το κακό δεν θα διαχωρίζεται, αλλά θα συμπυκνωθεί στο ένα και μοναδικό θέλημα της εξουσίας…

 

sportime.gr 09 Φεβ 2024