Ἐπί τῆ Παγκοσμίῳ Ὑψώσει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

 

Τό μεγάλο Θαῦμα
τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τό 1925

 

 

 

Αυτή την νύχτα (σαν χθες) ξημερώνοντας της εορτής της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ας ανατρέξει η μνήμη μας 97 χρόνια πρίν. Σεπτέμβριος του 1925. Ξημερώνοντας του Σταυρού στις 14/27-9-1925.

Ένα χρόνο μετά το Σχίσμα του 1924 με την αντικανονική εισαγωγή στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας του Παπικού Καλενδαρίου (νέο ημερολόγιο). Η σχισματική Κρατούσα Ιεραρχία διώκουσα τους παραμείναντας εν τη Εκκλησία και την Παράδοση Ορθοδόξους Χριστιανούς (χλευαστικώς ονομαζομένους Παλαιοημερολογίτες) ανάγκαζε αυτούς να καταφεύγουν προς εκκλησιασμό σε εξωκκλήσια.

Στην Αθήνα εκείνης της εποχής, που τελείωνε στις αρχές των σημερινών Αμπελοκήπων, δύο χιλιάδες (2000) και πλέον χριστιανοί συγκεντρώθηκαν απο όλα τα μέρη της Αττικής (μικροί και μεγάλοι) με κάθε μέσον και τα πόδια στο εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στους πρόποδες του Υμηττού (σημ. : σημερινή Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Παπάγου) για να εορτάσουν με Αγρυπνία τη μεγάλη Εορτή του Σταυρού. 

Ιερέας  ο αείμνηστος πατήρ Ιωάννης Φλώρος. Στάλθηκαν χωροφύλακες να βρούν και να συλλάβουν τον Ιερέα.Τότε εμφανίσθηκε στον ουρανό περί το μέσον της νυκτός ο Τίμιος Σταυρός. Η Γ' εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού, μετά τις εμφανίσεις Του πρίν πολλούς αιώνες στά Ἱεροσόλυμα καί την Κωνσταντινούπολη! 

Άφησαν τα όπλα και συμμετείχαν στην Αγρυπνία. Πολύς κόσμος και από όλη την Αττική είδαν το μέγιστο θαύμα που διήρκεσε περί το ημίωρο.

Τον Πατέρων ημών που κράτησαν και παρέδωσαν σε εμάς, ως πνευματικοί σκυταλοδρόμοι, τη συνέχεια της πνευματικής ζωής και παραδόσεως της Εκκλησίας Αιωνία η μνήμη!

 

Είχαμε την τύχη ή μάλλον ευλογία να γνωρίσουμε τον αείμνηστο Ηλία Αγγελόπουλο, γείτονά μας στην Αθήνα (επί της οδού Ανδριανουπόλεως εκείνος και στην κάθετο αυτής οδό Αμασείας εμείς), ο οποίος ήταν παρών μαζί με τη μητέρα του σε εκείνη την ανεπανάληπτη Αγρυπνία και μάρτυρας του γενομένου τότε μεγάλου θαύματος. Η αφήγηση του ήταν συγκλονιστική:

 

«῎Ημουν τότε 18 ἐτῶν. Μαζί μέ τήν μακαρίτισσα τήν μητέρα μου πήγαμε τό βράδυ ἐκεῖνο, ν' ἀγρυπνήσωμε στό ἐρημοκκλήσι τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Θεολόγου, πού βρίσκεται στούς πρόποδες τοῦ ῾Υμηττοῦ. Εἴχαμε ἑτοιμαστεῖ μάλιστα νά μεταλάβωμε. Περί τίς 11 καί μισή, ἐνῶ ψαλλόταν, ἄν θυμᾶμαι καλά, ὁ μέγας ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τῆς ῾Υψώσεως, ἔγινε στόν οὐρανό ἡ ἐμφάνισις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. ῏Ηταν τόσο δυνατό τό φῶς του, πού ἐφωτίσθη ὁλόκληρος ἡ περιοχή. ῞Ολοι γονατίσαμε προσευχόμενοι καί δέν χορταίναμε νά βλέπωμε τό θεῖο αὐτό Δῶρο. Χαρακτηριστικά θυμᾶμαι ἕναν τυφλό, πού ἦταν δίπλα μου καί ἔχοντας τά κλειστά μάτια του στραμμένα πρός τόν οὐρανό ἐφώναξε μέ σπαρακτική φωνή τό "Κύριε ᾿Ελέησον"».

 

Ωστόσο, τόση μπορεί να είναι η πλάνη του ανθρώπου που, πολλές φορές, ακόμη και ένα θαύμα, όπως γινόταν και με τα θαύματα που τέλεσε επί γης ο Χριστός μας, αμφισβητείται ή διαστρεβλώνεται. Έτσι και τότε, παρότι μάρτυρες του θαύματος έγιναν τόσοι πολλοί άνθρωποι, ο Καινοτόμος Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος προσπάθησε αρχικά να το "μειώσει", λέγοντας ότι ο Σταυρός δεν εμφανίσθηκε για να ενισχύσει τους ορθοδόξους στον αγώνα τους!

Κι όμως ακόμη και ο ίδιος, ως υπαίτιος για την ασεβή Απόφαση της επιβολής της Καινοτομίας, στο τέλος της ζωής του χτυπούσε το κεφάλι του με τα χέρια του και έλεγε, σύμφωνα με τη μαρτυρία του επισκεφθέντος αυτόν γνωστού και εναρέτου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου (+), "να μην έσωνα να σχίσω την Εκκλησία. Ας όψεται που με πήρε στο λαιμό του εκείνος ο Μεταξάκης" (αναφερόμενος στον γνωστό Μασώνο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιο Μεταξάκη, ο οποίος επέβαλε πρώτος την ημερολογιακή αλλαγή στο Πατριαρχείο του, μέσω του ληστρικού δήθεν Πανορθοδόξου Συνεδρίου του 1923) .

Όποιος επισκεφθεί ακόμη και σήμερα τη Μονή (πλέον) του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου  Παπάγου, θα δει εκεί, σε κάποιο δωμάτιο δίπλα στον Ναό, την εικόνα της εμφανίσεως του Τιμίου Σταυρού του 1925. Κι όμως, ακολουθούν το νέο ημερολόγιο! Εκεί που "μίλησε ο Ουρανός"! Τι τραγική ειρωνεία! Δυστυχώς, έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Ακόμη κι όταν Θεία Σημεία μας δείχνουν τον δρόμο, τη στενή και τεθλιμμένη οδό της Παραδόσεως, εμείς ακολουθούμε την άλλη οδό, την ευρύχωρη που ακολουθούν οι πολλοί!.....Κι ας μας έχει προειδοποιήσει ο Θεός πού οδηγεί η μία και πού η άλλη!....

Ἅγιος Ἰωάννης Θεολόγος (Δεκαετία 1930)

 

Σύγχρονη φωτό τῆς Μονῆς.