Πώς η μία, ελληνική Μακεδονία

έγινε τέσσερις;

 Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Σε λίγες μέρες  συμπληρώνεται ένας χρόνος από την, τουλάχιστον, επονείδιστη, ολοκληρωτικής εμπνεύσεως και  επιβολής,  συμφωνία των Πρεσπών που ήδη διαλύει τα κόμματα που την υπέγραψαν (Σύριζα, Ανέλ, Ποτάμι, Πράττω-Κοτζιάς), αλλά προκαλεί και προκάλεσε σοβαρή ζημιά πριν καν την επιβολή της (βλ: αποπροσανατολισμό και διχασμό της ελληνικής κοινωνίας και ύβρεις  κυβέρνησης-Σύριζα κατά του ελληνικού λαού: Το 70% του λαού που αντιτίθεται είναι «ακροδεξιοί», κατά Τσίπρα, σε συνομιλία με τον Μακρόν:  κυβερνάει ακροδεξιούς δηλαδή, όπως ο Γ. Α. Παπανδρέου κυβερνούσε τον «πιο διεφθαρμένο λαό»), ενώ ήδη τα Σκόπια μονοπωλούν τον όρο «Μακεδονία» χωρίς να τηρούν όρους της συμφωνίας (Macedonia timeless) και δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον: πχ, αν κάποια κυβέρνηση των Σκοπίων αφαιρέσει το «Βόρεια», τι θα συμβεί;

Βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης και των υποστηρικτών των Σκοπίων, κομμουνιστογενείς στην συντριπτικότατη  πλειοψηφία τους,  είναι πως «γεωγραφικά η Μακεδονία ανήκει/μοιράζεται  σε τέσσερις χώρες». Τελευταίος υποστηρικτής της άποψης αυτής ο Βαρουφάκης, τόσο αδαής (και επικίνδυνος) που δεν τον χαρακτηρίζει η λέξη.

Είναι, ωστόσο,  απορίας άξιον  ότι ακόμα και άνθρωποι καταξιωμένοι και σημαντικοί, ιστορικοί αλλά και δημοσιογράφοι-αναλυτές, και φυσικά όλη η πολιτική τάξη της χώρας,  αναπαράγουν, συχνά μάλιστα και με επιθετικό προσβλητικό τρόπο, όπως  ο προβεβλημένος ιστορικός Γιώργος Μαυρογορδάτος, το ανακριβές επιχείρημα ότι η  «Μακεδονία γεωγραφικά ανήκει σε τέσσερις χώρες».

Ας δούμε  πώς απαντάει ο έγκριτος και καλλιεπής  ιστορικός σε σχετική ερώτηση (από το ηλεκτρονικό περιοδικό Andro, συνέντευξη στον Διονύση Μαρίνο, 14-2-2019)

–       Ποια είναι η άποψή σας για τη Μακεδονία; Είναι μία και μοναδική;

–        Είναι ένα εύκολο παράδειγμα για το πόσο ανιστόρητος είναι ο μέσος συμπολίτης μας. Ειδικά αυτοί που λένε πως η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Αυτό είναι μια βλακεία. Το σωστό είναι: η Αρχαία Μακεδονία είναι μόνο μια και είναι ελληνική. Αυτό το ξέρει όλη η υφήλιος. Η Μακεδονία στις αρχές του 20ου αιώνα διαιρέθηκε σε 3 1/2 κομμάτια. Το μικρό κομμάτι το πήρε η Αλβανία και είναι πασίγνωστο ότι το υπόλοιπο μοιράστηκε μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας. Αυτό δεν έχει τίποτα το ανησυχητικό. Αυτό το λέγαμε ανοιχτά. Πρόσφατα ασχολήθηκα με την αλληλογραφία του Βασιλέα Κωνσταντίνου Α΄, ο οποίος σε κάποιο γράμμα προς την ερωμένη του, λέει ρητά, δείχνοντας πόσο πετυχημένη ήταν η εκστρατεία στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, λέει λοιπόν: «Κερδίσαμε το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας». Αυτό το λέγαμε επίσημα. Το ότι σήμερα υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το οποίο ωρύεται πως η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική, δείχνει πόσο έχει αποτύχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα και οι πολιτικές μας ηγεσίες. Είναι σαν να λες ότι η Γη είναι τετράγωνη! Στα νιάτα μου θυμάμαι πως ήταν πασίγνωστο ότι πήραμε τη μισή Μακεδονία και λίγο παραπάνω. Αφήστε που το «η Μακεδονία είναι ελληνική», μπορεί να ερμηνευτεί από τους ξένους ότι εμείς έχουμε διεκδικήσεις στις άλλες Μακεδονίες.

Παρακάμπτοντας τις ύβρεις (γενναιόδωρος ο Μαυρογορδάτος βρίζει και τους πολυπληθείς αναγνώστες του) ερχόμαστε στην ουσία που δεν αναφέρει ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος:

    Πώς, δηλαδή, από το «η Αρχαία Μακεδονία είναι μόνο μια και είναι ελληνική. Αυτό το ξέρει όλη η υφήλιος»,  φτάσαμε στις τέσσερις;

Πώς φτάσαμε;

Πολλαπλασιάστηκε και επεξετάθη η Μακεδονία, μόνη της; Κι αν όχι, ποιός είναι ο εμπνευστής και εκτελεστής του πολλαπλασιασμού της; Πότε έγινε και ποιαν αξία και εγκυρότητα έχει; Πώς η Μακεδονία «διαιρέθηκε στις αρχές του 20ου  αιώνα σε 3 ½  κομμάτια»; Από ποιόν;  Με τι πολιτικό και ιστορικό δικαίωμα και ποια αντίστοιχη νομιμοποίηση;

Και, το ουσιωδέστατο: Ποια διαιρέθηκε,  η κανονική, η ελληνική Μακεδονία,  ή κάποια άλλη περιοχή που δεν ήταν  Μακεδονία και ονομάσθηκε «Μακεδονία»; Κι αν διαιρέθηκε  μια περιοχή πέραν των ΒΟΡΕΙΩΝ ορίων της Μακεδονίας και της Ελλάδας, όπως και στην πραγματικότητα  έγινε, γιατί ο «άγνωστος», κατά Μαυρογορδάτο, διαιρέτης  την ονόμασε «Μακεδονία», με τι σκοπό και τι σχέδιο; Και  ποιοι τελικά  έκαναν πολιτικά, ιστορικά παιχνίδια  μ’  αυτήν  την ανιστόρητη, πλασματική διαίρεση που περιέλαβε και μας στην μοιρασιά, καλοσύνη τους;

Σ’ αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα όφειλε να απαντήσει ο ιστορικός για να δώσει μια εναργή εικόνα της κατάστασης, αλλά είναι το μόνο για το οποίο δεν είπε. Αντιθέτως,  επικαλέσθηκε ως επιχείρημά του κι ένα γράμμα   του  καταστροφέα της Μικρασίας  «βασιλιά» Κωνσταντίνου, που όσο το άγαλμά του ντροπιάζει το Πεδίον του Άρεως, τόσο δεν πρόκειται ποτέ να ανακάμψουμε. Το ότι ο ιστορικός ασχολείται με την προσωπική του ζωή είναι, οπωσδήποτε, αξιοζήλευτο.

Ποιοι, λοιπόν, έκαναν αυτήν την  διαίρεση, «Η Μακεδονία στις αρχές του 20ου αιώνα διαιρέθηκε σε 3 1/2 κομμάτια», δίνοντας ελληνικό όνομα σε μια μη ελληνική περιοχή,  και γιατί να την αποδεχτούμε εμείς  και βάσει αυτής να συζητάμε για τον πολιτισμό και την ιστορία μας;

Η απάντηση είναι  απλή: Την διαίρεση δεν  έκαναν,  όπως φαντάζει εύλογο,  οι Οθωμανοί: αυτοί είχαν στην περιοχή, από Μακεδονία μέχρι και Σκόπια, τρία βιλαέτια/επαρχίες: Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου, Κοσσόβου.

Την διαίρεση έκαναν  αυθαίρετα, υποβολιμαία και εσκεμμένα οι Βούλγαροι  Κομιτατζήδες του Εμεό (και την στήριξαν ιδιοτελώς το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, οι Σέρβοι και ο  Τίτο: αλλά  από το 1929 έως το 1945 στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας η περιοχή των Σκοπίων  ονομάζονταν Βαρντάρσκα Μπανόβινα=επαρχία),  με σκοπό να εκμεταλλευθούν  το όνομα της Μακεδονίας και να κατέβουν στην θάλασσα,  παλιά επιδίωξη και σύμπλεγμα όλων των Σλάβων.

Μετά, λοιπόν, την αποτυχία της Βουλγαρίας να υφαρπάξει την ελληνική Μακεδονία με όχημα την Εξαρχία,  απ’  τους  ηττημένους, κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, Κομιτατζήδες, οι μισοί επέστρεψαν στους κόλπους της  Βουλγαρίας κι οι άλλοι αυτονομήθηκαν θεωρώντας ότι έτσι θα έχουν περισσότερες πιθανότητες στο μέλλον. Και για να ενισχύσουν την θέση τους προσκολλήθηκαν στο νεοσύστατο κομμουνιστικό κίνημα που ανδρωνόταν στην μητέρα των Σλάβων Ρωσία/Σοβιετική Ένωση που από το 1920 μίλαγε για «αυτόνομη ανεξάρτητη Μακεδονία / Θράκη» μέσω μιας  Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας  στην οποία προσχώρησε  και το ΚΚΕ, αλλοίμονο.

Τις διεκδικήσεις των  Κομιτατζήδων υιοθέτησαν, λοιπόν, επίσημα, προστάτευσαν  και προώθησαν, υπό δήθεν διεθνιστικό μανδύα, οι  κομμουνιστές  στην  σύναξη του ολοκληρωτισμού που ονομάσθηκε  Γ΄  Διεθνής -μαζί τους συντάχθηκε πάλι, δυστυχώς, και το ΚΚΕ, παρά τις αντιρρήσεις σημαντικών  στελεχών του (Κορδάτος κ.ά.).  Υιοθεσία με σκοπό  η Βουλγαρία ή μέσω του Δημητρώφ, που επεχείρησε και προλεταριακή επανάσταση το 1923, ή μέσω των Βουλγάρων του Εμεό/ Βεμερό  να επεκταθούν και να αποκτήσουν  δίοδο στο Αιγαίο, εξ ου και ο σοσιαλιμπεριαλισμός της «Μακεδονίας του Αιγαίου» (και δια στόματος Τίτο).

       Στην ουσία, δηλαδή, το Μακεδονικό είναι αποτέλεσμα των μεθοδευμένων ιμπεριαλιστικών στοχεύσεων των Βουλγαρίας, Σοβιετικής  Ένωσης και Γιουγκοσλαβίας/Σερβίας/Τίτο. Τίποτε άλλο.

Για να το επιτύχουν, και για να διεμβολίσουν την ελληνική Μακεδονία, δηλαδή να βγουν στην θάλασσα,  οι Κομιτατζήδες, με στήριξη και συνέργεια της  Γ΄ Διεθνούς και  των υποτελών σε αυτήν κομμουνιστικών κομμάτων, και ειδικά  του ΚΚ Βουλγαρίας  και του γραμματέα του Δημητρώφ, που ήταν και γραμματέας της Γ’  Διεθνούς (1934-43),  ονόμασαν «Μακεδονία» μια μεγάλη περιοχή  βόρεια από την Μακεδονία,  στην οποία περιοχή φυσικά ζούσαν πολλές φυλές που δεν είχαν και δεν έχουν καμμία σχέση με την  Μακεδονία  και την Ελλάδα. Αλλά οι Κομιτατζήδες (και  ο Τίτο  με την ομώνυμη γιουγκοσλαβική Δημοκρατία) ευελπιστούσαν  να υποκλέψουν ό,τι μπορούσαν  απ’ την υπόσταση, το κύρος και τα πλεονεκτήματα της Μακεδονίας, ιστορικά, γεωγραφικά, γεωπολιτικά. Αυτοί όλοι κράτησαν «ζωντανό’ το θέμα, κανείς άλλος. Αν  το ΚΚΕ ακολουθούσε την γραμμή Κορδάτου, η προσπάθειά τους θα είχε αποτύχει από καιρό.

Αλλά η Ιστορία εκδικείται: Αν δεν ήταν, και δεν είναι, Βούλγαροι αυτοί που παριστάνουν τόσα χρόνια τους «Μακεδόνες»,  τότε:

Γιατί οι Βούλγαροι φασίστες/σύμμαχοι των Ναζί,  ζήτησαν το 1941 από τους Γερμανούς κατακτητές να απελευθερώσουν  όσους συμπατριώτες τους  Βούλγαρους κομμουνιστές, που παράσταιναν τους «Μακεδόνες»,  ήταν στις ελληνικές φυλακές από το καθεστώς Μεταξά;

Και, φευ σύντροφοι, ωιμέ! Οι επίγονοι-απόγονοι του Τσακαράλωφ, του «Μακεδόνα»  Βελουχιώτη, κατά τους ζηλωτές των Σκοπίων στην Ελλάδα, οι  ανήμεροι ανατροπείς του καπιταλισμού κομμουνιστές δέχθηκαν ν’ απελευθερωθούν απ’ τα ιδεολογικά και φυλετικά αδέλφια τους, τους φασίστες/ναζιστές (ανάμεσά τους και το υψηλόβαθμο γνωστό στέλεχος  του ΚΚΕ Ανδρέας Τζήμας –Σαμαρινιώτης-, με σοβαρότατο επαμφοτερίζοντα ρόλο στην συνέχεια. συνολικώς ελευθερώθηκαν 27 Έλληνες και Βούλγαροι, «Μακεδόνες» κομμουνιστές). Ευχαριστώντας τους φασίστες/ναζιστές  της Βουλγαρίας για την εξυπηρέτησή τους,  το ΚΚΕ δεν μίλαγε αρχικά για τριπλή κατοχή στην Ελλάδα, εξαιρούσε την σύντροφο  Βουλγαρία. Εκ των υστέρων βέβαια αντιτάχθηκε.

Ας θυμηθούμε επίσης ότι κατά τη Κατοχή  οι Κομιτατζήδες της Εμεό  ή Βεμερό πηγαινοέρχονταν από το αντιναζιστικό στρατόπεδο στο φιλοχιτλερικό κι ότι η σημαία τους δεν είχε σχέση με τον ήλιο της Βεργίνας που έκλεψαν από το 1990 και μετά.

       Αλλά η Ιστορία εκδικείται και εκ των έσω, απ’ τα μαρξιστικά έγκατα:

Απόδειξη  της στόχευσης  της Γ’ Διεθνούς και των Βουλγάρων Κομιτατζήδων, αλλά και της πρωτοφανούς αβελτηρίας της Ελλάδας που δεν δήλωσε εξ αρχής  ότι δεν αναγνωρίζει την χρήση του όρου Μακεδονία για άλλες περιοχές, ότι ο Έγκελς, ο θαυμαστής της Αποκάλυψης και της αίρεσης των Αναβαπτιστών (΄Αμις), σε άρθρο του το 1890 γράφοντας  για την Βαλκανική αναφέρει όλα τα έθνη της, χωρίς φυσικά κάποιους «Μακεδόνες», φευ πάλι, σύντροφοι.

Το απόσπασμα από το «Μαρξ-Ενγκελς: η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα », σε επιλογή,  απόδοση, εισαγωγή, Παναγιώτη Κονδύλη (σελ. 482, εκδ. Γνώση):

«…η παράταση της τούρκικης κυριαρχίας  σε σλάβικες, ελληνικές  κι αλβανικές περιοχές…

Μαγυάροι, Ρουμάνοι, Σλάβοι, Βούλγαροι, Αρναούτηδες (Αλβανοί),  Έλληνες και Τούρκοι θα έχουν… κλπ».

       Πού είναι, λοιπόν, οι «Μακεδόνες» το 1890;

       «Εθνογεννιόντουσαν!», αίφνης! Κατά το: «αίφνης εν ποταμώ αναφανείσα νήσος», που λέμε στα Νομικά.

Και 130 χρόνια μετά, βρέθηκε μια αριστερή ελληνική κυβέρνηση, αναφανείσα μέσα από την συμφορά των Μνημονίων, που κι η ίδια ψήφισε, επέκτεινε κι εφάρμοσε,  να ξεπουλήσει την Μακεδονία σαν να είναι κυβέρνηση εχθρικής χώρας, εκμεταλλευόμενη ακριβώς την κόπωση του λαού από την συμφορά των μνημονίων και παριστάνοντας τους ανυποχώρητους διεθνιστές επαναστάτες, με σκοπό να προκαλέσει  ζημιά στην Ελλάδα, σε κάθε ζήτημα, για να πάρει εκδίκηση για την ήττα τους στον Εμφύλιο.

  Άλλη εξήγηση δεν μπορεί να σταθεί, κατά την γνώμη μου και κατά τα τεκμήρια(βλ. δηλώσεις Τσίπρα-Καρτερού για την «Σλαβομακεδόνισσα δασκαλίτσα που εκτελέσθηκε στον εμφύλιο»).

      Επιστρέφοντας στον Γ. Μαυρογορδάτο:

Ο έγκριτος ιστορικός ή δεν γνωρίζει τα γεγονότα, πράγμα μάλλον απίθανο, ή τα αποσιώπησε για δικούς του λόγους: πάντως  υπήρξε ανακριβής.

Όσο για το ότι: «μπορεί να κατηγορηθούμε από τρίτους για διεκδικήσεις στις άλλες Μακεδονίες (Βουλγαρίας-Πιρίν, Σκοπίων, Αλβανίας)» αυτή είναι ακριβώς η προπαγάνδα του Σύριζα που δεν τολμάνε να υιοθετήσουν ούτε τα Σκόπια. Αλλά η Ελλάδα ποτέ δεν άσκησε τέτοια επεκτατική πολιτική,  ούτε καν το 1922,  με την καταστροφική μεγαλομανία της βασιλοδεξιάς (αυτήν που αθωώνει εμμέσως ο ιστορικός ασχολούμενος με τα γράμματα του Κωνσταντίνου) να εκστρατεύσει στην Άγκυρα. Απόδειξη, για τα Σκόπια, ο ΟΗΕ: Η Φύρομ θα εντασσόταν σε διεθνείς οργανισμούς μόνο συναινούσης της Ελλάδας ως προς το όνομά τους.

Ας απαντήσει, ωστόσο,  αυτός κι όλοι οι άλλοι ιστορικοί και φιλοσκοπιανοί του Σύριζα που θεωρούν εχθρό τον ελληνικό λαό και συγγενείς τους τους Σκοπιανούς:

Πώς, από το «η Αρχαία Μακεδονία είναι μόνο μια και είναι ελληνική, αυτό το ξέρει όλη η υφήλιος»,  φτάσαμε στις τέσσερις Μακεδονίες (και στην «Βόρεια Μακεδονία» που μονοπωλεί επ’ άπειρον πλέον τον όρο);

       Ποιοι επεξέτειναν , τεχνητά, τα βόρεια γεωγραφικά της όρια και γιατί;

Αυτό είναι το καίριο, καθοριστικό  ερώτημα και αυτό λύνει κάθε απορία.

 * Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας. Το τελευταίο του μυθιστόρημα Εκτέλεση, κυκλοφόρησε πρόσφατα απ’ τις εκδ. Πατάκη. Συντονίζει την σχολή σεμιναρίων Ανοιχτή Τέχνη.

Αλέξανδρος Ασωνίτης

Κάποιες προσθήκες: Τέλη Ιουνίου 1941 απελευθερώθηκαν 26, όχι 27, βουλγαρόφωνοι/βουλγαρόφρονες κομμουνιστές, που οι Βούλγαροι θεωρούσαν «Μακεδόνες», ΄Ελληνες πολίτες. Μεταξύ τους κι ο Ανδρέας Τσίπας, που διετέλεσε και βραχύβιος γραμματέας του ΚΚΕ. Τον καθαίρεσαν ως πότη και λούμπεν στοιχείο και πήγε στην Σόφια, μεσούσης της Κατοχής. Επανήλθε κατά τον Εμφύλιο. Κάποιοι εξ αυτών έγιναν αργότερα μέλη της Σνοφ (μάλλον τότε πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο όρος «Σλάβομακεδόνας») και Νοφ (κι ο Τσίπας). Η επίδρασή τους στην έναρξη του εμφυλίου δεν είναι αμελητέα Η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία ήταν παράστημα της Γ Διεθνούς που την ίδρυσε το 1920, με έδρα την Βιέννη και χρηματοδοτούσε και έλεγχε σε αυτή την φάση το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ). Ο Κομιτατζής λέγεται Τσακαλάρωφ κι όχι Τσακαράλωφ και ο Έγκελς Ένγκελς. Αβλεψίες, συγγνώμη.