Μέ ἀφορμή τόν ἑορτασμό τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος (12/25-12-2021) στήν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ξυλοκερίζης Κορίνθου

 

Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων,
τό "ξήλωμα" τῆς Ὀρθοδοξίας
καί....
ἡ κατσίκα του πού δέν ἀγοράστηκε!

Καλά έλεγαν οι Πατέρες μας: "ου μικρόν το παραμικρόν"! Αυτό είναι το "κλειδί" για να μην ισοπεδωθούμε!  

Το "ξήλωμα" της Ορθοδοξίας έχει αρχίσει εδώ και πολύ καιρό, μεθοδικά, σταδιακά και... προοδευτικά! Η ανοχή μας στα "μικρά" έχει οδηγήσει στο πλήρες ξεχαρβάλωμα. Και φθάσαμε να γίνουμε αγνώριστοι! Κυριολεκτικά, μας "άλλαξαν τα φώτα", που έλεγε κι ο Μακρυγιάννης.

Πέσαμε στην παγίδα όλα να τα δικαιολογούμε, εν ονόματι κάποιας ευλογοφανούς και ενίοτε επιστημονικοφανούς δικαιολογίας που κάθε φορά εφευρίσκεται. Καλή ώρα (μάλλον κακή), όπως γίνεται και σήμερα με (αφορμή) τα  "υγειονομικά" που έφεραν από την πίσω πόρτα τη χειραγώγηση των λαών και παραλλήλως επισπεύδουν τη χάλκευση των  ηλεκτρονικών δεσμών μας.

Ετσι, επί παραδείγματι, όταν ακολουθήσαμε, ελαφρά τη καρδία, το παπικό ημερολόγιο (αντικανονική αλλαγή του ημερολογίου που επέβαλε ο μασώνος Πατριάρχης Κων/λεως Μελέτιος Μεταξάκης) δήθεν χάριν αστρονομικής ακριβείας, προκλήθηκε σχίσμα στην Εκκλησία, διαλύοντας την εορτολογική

ενότητα στην ορθόδοξη Ανατολή. Σήμερα η πλειοψηφία των όπου γης ορθοδόξων χριστιανών εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος, ενώ οι μεταρρυθμισμένοι ορθόδοξοι εορτάζουν μαζί με τους Παπικούς Χριστούγεννα. Γι' αυτό σήμερα μας δείχνουν στις τηλεοπτικές ειδήσεις, αντί για τον Ορθόδοξο Ναό της Γεννήσεως του Χριστού στη Βηθλεέμ (ο οποίος δεν εορτάζει), το Βατικανό με τα αγάλματά του και τους παπικούς των Ιεροσολύμων! Κι εμείς δεν προβληματιζόμαστε από ποτέ γίναμε Φράγκοι και δεν το πήραμε είδηση! 

Η παγκοσμιοποίηση στο πολιτικό επίπεδο και ο οικουμενισμός στο θρησκευτικό επίπεδο έχουν ισοπεδώσει λαούς, έθνη, οικονομίες και παραδόσεις. Και προχωρούν ακάθεκτοι! 

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις θεωρητικολογίες, τις αμπελοφιλοσοφίες, τις δικαιολογίες και τις επαναστάσεις από τον... καναπέ! 

Πρέπει και ως Έλληνες και ως Χριστιανοί ορθόδοξοι να κάνουμε πράξη το πάλαι ποτέ σύνθημα των κομμουνιστών : Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση (όχι συμβιβασμός) και πάλη (αγώνας) !

Καλά Χριστούγεννα... στην ώρα τους!

«Ἡ κατσίκα πού δέν ἀγοράστηκε»

 

Πήγε κάποτε ένας στον Άγιο Σπυρίδωνα για να αγοράσει εκατό κατσίκες από το κοπάδι του. Ο Όσιος του ζήτησε πρώτα τα χρήματα και αυτός του έδωσε μόνο για τις ενενήντα εννιά και κράτησε το αντίτιμο της μίας, νομίζοντας ότι θα διαφύγει τούτο από εκείνον τον απλοϊκό και φιλήσυχο.

 

Όταν μπήκαν και οι δύο στο μαντρί, ο Άγιος του είπε να πάρει τόσες κατσίκες, όσες πλήρωσε· αυτός όμως ούτε έτσι κατάλαβε, αλλά έβγαλε εκατό από το μαντρί. Μία λοιπόν από τις κατσίκες, σαν καλή υπηρέτρια, καταλαβαίνοντας ότι δεν την πούλησε ο κύριος της, στράφηκε γρήγορα και ξαναμπήκε στο μαντρί. Αυτός ο αναιδής όμως την ξανάβγαλε και την τραβούσε με τη βία. Τούτο το αξιοθαύμαστο έγινε δύο και τρεις φορές: η κατσίκα γύριζε πίσω, ενώ αυτός την τραβούσε με δύναμη και οργή.

 

Τι έγινε λοιπόν; Καθώς ο αγοραστής με τον τρόπο αυτό τίποτε δεν πετύχαινε, την άρπαξε από κάτω και την έβαλε στους ώμους για να την πάρει. Η κατσίκα τότε άρχισε να βελάζει δυνατά και άγρια και να τον χτυπά με τα κέρατα στο κεφάλι, διαλαλώντας έτσι φανερά τη βίαιη απαγωγή και τιμωρώντας, θα λέγαμε, τον πλεονέκτη για την ανομολόγητη αδικία. Το αξιοθαύμαστο αυτό θέαμα άφησε κατάπληκτους όσους ήταν εκεί, γιατί δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν.

 

Ο Άγιος, μη θέλοντας να ελέγξει φανερά τον άδικο, του είπε χαμηλόφωνα: «Κοίταξε, παιδί μου, μήπως το ζώο δεν τα κάνει αυτά άσκοπα και δεν δυσαρεστείται για την απαγωγή χωρίς λόγο, αλλά επειδή εσύ ξέχασες να δώσεις και το δικό του αντίτιμο;». Εκείνος τότε ένιωσε τύψεις και συλλογίστηκε και συναισθάνθηκε τι έκανε· το ομολόγησε λοιπόν και ζήτησε συγνώμη. Έπειτα πλήρωσε και της μίας κατσίκας το αντίτιμο, οπότε εκείνη έπαψε πια να βελάζει και να αντιστέκεται και ακολούθησε ήσυχα και τις άλλες. Γιατί, καθώς λένε, ο Άγιος, με το να είναι πολύ ενάρετος και απαλλαγμένος από την υπερηφάνεια, ασκούσε θεάρεστα τα επισκοπικά καθήκοντα, συγχρόνως όπως φρόντιζε και τα ζώα του.

 

«Το Γεροντικό»

 

(Αποφθέγματα των αγίων Γερόντων).