ΕΚΚΛΗΣΙΑ  Γ.Ο.Χ.  ΕΛΛΑΔΟΣ                      ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2024

ΙΕΡΑ  ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ  ΑΘΗΝΩΝ

 

 

ΕΟΡΤΙΟΝ  ΜΗΝΥΜΑ

ΤΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

ΠΡΟΣ

ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΗ ΛΑΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

“ Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις.”^[1]

  

Τέκνα ἐν Κυρίῳ πνευματικά,

Μέ τήν Χάρι καί τή βοήθεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἑορτάζομε σήμερον, κατά τήν ἀκαινοτόμητη ἑορτολογική παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς, τήν Βάπτιση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Περί τοῦ σπουδαίου θεολογικοῦ περιεχομένου τῆς παρούσης μεγάλης Δεσποτικῆς Ἑορτῆς προσφέρεται ὁ πλοῦτος τῆς ὀρθοδόξου ὑμνολογίας καί τά θεοφώτιστα συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας προκειμένου νά ἐντρυφήσωμε σχετικῶς, γιά τόν πνευματικό καταρτισμό καί τήν ψυχική μας ὠφέλεια.

Ἐξ αὐτῶν περιοριζόμεθα ἐδῶ νά ἐπισημάνωμε ὅτι ἐκ τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου προέρχεται ἡ παράδοση στήν Ἐκκλησία τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, περί τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἶπε "ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται"^[2] καί διά τοῦ ὁποίου εἰσάγεται ὁ ἄνθρωπος στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκκεντρίζεται στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καθιστάμενος κληρονόμος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὡς γνήσιο τέκνο Του. Αὐτό τό ἕνα καί ἀληθινό Βάπτισμα τῆς ἀναγεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου προσφέρεται μόνον ἐντός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικής Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διακρατεῖ καί ὁμολογεῖ ἀνόθευτη τήν ἅπαξ παραδοθεῖσα στούς Ἁγίους Πίστη.

Ὁ νηπιάσας δι΄ ἡμᾶς Παλαιός τῶν ἡμερῶν, σήμερον ὁρᾶται ὡς τέλειος ἀνήρ ἐν τῶ Ἰορδάνη ὑπό Ἰωάννου βαπτιζόμενος, λαβών δέ τή μαρτυρία ἄνωθεν ἐκ τοῦ Πατρός, διά τῆς φωνῆς Αὐτοῦ, ὅτι «οὖτος ἐστίν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ὧ εὐδόκησα»^[3] τήν ὁποίαν ἤκουσε ὁ βαπτίσας αὐτόν Τίμιος Πρόδρομος καί τήν ἐπιβεβαίωση αὐτοῦ ἐκ τοῦ Ἀγίου Πνεύματος, διά τῆς ἐν εἴδει περιστερᾶς παρουσίας καί καθόδου Του ἐπί τον βαπτιζόμενον, ἐγκαινιάζει τή δημόσια παρουσία καί τό κήρυγμά Του πρός τόν λαό του Ἰσραήλ καί κατ’ ἐπέκταση ὁλόκληρο τόν κόσμο.

Ποιό, ὅμως, εἶναι τό περιεχόμενο καί τό κέντρο αὐτοῦ τοῦ κηρύγματος; Εἶναι ἡ μετάνοια! Καί ἐφ΄ὅσον ὁ Χριστός εἶναι πάντοτε ὁ αὐτός, χθές καί σήμερον καί εἰς τούς αἰώνας^[4], αὐτό τό κήρυγμά Του καί ὁλόκληρο τό Εὐαγγέλιό Του οὔτε ἀλλάζουν, οὔτε διαφοροποιοῦνται κατά τούς διαφόρους χρόνους καί καιρούς. Αὐτό τό κήρυγμα κηρύττει διαχρονικά καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί καλεῖ τόν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς νά μετανοήσει. Ἡ δέ μετάνοια σημαίνει τήν ἐπιστροφή τοῦ ἀνθρώπου στήν προπτωτική του κατάσταση, τἠ συνέχιση τῆς διακοπείσης ὑπό τῆς ἁμαρτίας πορείας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό κατ' εἰκόνα στό καθ' ὁμοίωσιν, δηλαδή τήν ἐπιστροφή στόν Θεό!

Ἡ μετάνοια εἶναι μυστήριο, τό ὁποῖο, ὅπως καί τό Βάπτισμα, ἐπίσης τελεσιουργεῖται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ νοητός Ἰορδάνης, ἡ ὁποία δέν διακρίνεται οὔτε πιστοποιεῖται μέ ἀνθρώπινα κριτήρια μεγέθους καί κοσμικῆς ἰσχύος, ἀλλά ἀπό τήν ὑψηλή ἀποστολή της καί τήν προσφορά τῆς Θείας Χάριτος. Ἀρκεῖ νά ἐνθυμηθούμε ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τήν περίπτωση τοῦ Βασιλέως Νεεμάν, Στρατηγοῦ τῆς Συρίας, ὁ ὁποῖος καθαρίσθηκε ἀπό τή λέπρα βυθιζόμενος, καθ' ὑπόδειξιν τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου, ἑπτά φορές στά ὕδατα τοῦ μικροῦ καί ἀσήμου, τότε, Ἰορδάνου ποταμοῦ!

Ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ φωνή τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ἡ ὁποία κατά τό Εὐαγγέλιο χαρακτηρίζεται ὡς "φωνή βοῶντος ἐν τῆ ἐρήμῳ"^[5], καλοῦσα σέ μετάνοια τούς ἀνθρώπους ἀλλά καί ἐλέγχουσα, ἀκόμη καί τούς Ἄρχοντες τοῦ λαοῦ ὅταν καταπατεῖται καί μάλιστα προκλητικῶς καί δημοσίως ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, μέ τό φοβερό ἐκεῖνο "οὐκ ἐξεστί σοι"^[6]! Αὐτήν τή φωνή καί τόν πνευματικό ἔλεγχο ἀπευθύνει καί σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρός τούς Κυβερνῶντες καί ἀντιπροσώπους του Ἑλληνικοῦ λαοῦ στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο ἐν ὄψει τῆς νομοθετήσεως τῆς ἠθικῆς διαστροφῆς καί τῆς ἀνατροπῆς τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας διά τῆς θεσπίσεως τοῦ λεγομένου "Γάμου" τῶν "ὀμοφύλων" ζευγαριῶν καί τῆς ἀναγνωρίσεως σέ αὐτά δικαιώματος υἱοθεσίας ("τεκνοθεσίας")! 

Δυστυχῶς, ἡ κακή μίμηση ξένων προτύπων καί ἡ διαφθορά τῶν ἀρχόντων ἐπηρεάζει τόν λαό, ὁ ὁποῖος ἐξαπατᾶται στό ὄνομα τῆς δῆθεν προόδου, τῶν δικαιωμάτων καί τῆς ψευδεπιγράφου ἐλευθερίας καί σταδιακῶς ἐγκαταλείπει τό "κατ΄ ἀλήθειαν ζῆν", ὅπως τό ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, καί προτιμᾶ τό κατά βούλησιν καί ἐπιθυμίαν, δηλαδή τό κατά σάρκαν ζῆν, τό ὁποῖο οὔτε μέ τήν Χριστιανική Πίστη, οὔτε μέ τήν Ἑλληνική Παιδεία συνάδει.    

Ἡ ἄνευ διαμαρτυρίας ἀποδοχή ἤ ἡ ἀδιάφορη ἀνοχή ἀντιευαγγελικῶν, ἀντιχριστιανικῶν καί ἀντιεκκλησιαστικῶν ἀποφάσεων καί ἐπιλογῶν, εἴτε οἱ κοσμικοί ἄρχοντες εἴτε οἱ θρησκευτικοί ἡγέτες τίς ἀποφασίζουν καί ἐπιβάλλουν, ἔχουν συνέπειες γιά τόν λαό, τήν κοινωνία καί τό ἔθνος πού ἐπιδεικνύουν αὐτή τή στάση. Καί τό σημαντικό εἶναι ὅτι ἐπιφέρουν τήν ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική ζημία καί καταστροφή. Τέτοια ὑπῆρξε καί ἡ ἐπιβολή τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας, ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα πρό ἑκατό ἐτῶν, τό ἔτος 1924, ἐδίχασε τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἐδημιούργησε Σχίσμα καί κυρίως διευκόλυνε τήν ἐξάπλωση τῆς ἐκκλησιομάχου καί ἀντιχρίστου παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Διελθόν διά πυρός καί ὕδατος, διωγμῶν, κατατρεγμῶν, λοιδωριῶν καί ἀδικιῶν τό εὐσεβές "λεῖμμα κατ' ἐκλογήν χάριτος"^[7], οἱ χλευαστικῶς ἀποκαλούμενοι "παλαιοημερολογίτες", συνεχίζουν μέχρι σήμερον τή μαρτυρία τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδοξίας. Ἐμμένουν στήν ὑπεράσπιση τῆς πατρώας εὐσεβείας καί, παρά τίς ἀδυναμίες καί τίς ἐλλείψεις των, ὡς τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας (ὄντες) τῆς ἀληθείας εἰσί, κατά τόν μέγα Γρηγόριο τὀν Παλαμᾶ, ἐνωτιζόμενοι τά παραγγέλματα ὄντως Ὀρθοδόξων Συνόδων καί ἁγίων Ἱεραρχῶν ὡς τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Μελετίου τοῦ Πηγᾶ καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ματθαίου, συγχρόνου ὁσίου Ὁμολογητοῦ, τῶν σθεναρῶς ἀγωνισαμένων κατά τῶν Καινοτομιῶν τῆς αἱρεσιοβριθοῦς Δύσεως.

Ὀφείλομε νά συνεχίσωμε αὐτόν τόν ἀγώνα ὑπέρ τῆς πατρώας εὐσεβείας, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει ὀρθῆ, πεπεισμένοι ὅτι ἡ τελική νίκη εἶναι τῆς Ἀληθείας, τουτέστιν τοῦ Χριστοῦ, ὅστις "ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήση"^[8]. Ὀφείλομε νά κηρύττομε καί ὁμολογοῦμε Χριστόν καί τοῦτον ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα, ἀνυποχώρητοι ἔναντι τῶν σειρήνων τῆς "νέας ἐποχῆς" καί τῶν ἀπατηλῶν ἐπαγγελιῶν της. Δέν θά σωθοῦμε, οὔτε θά μεταμορφωθεῖ ἀληθινά ἡ ζωή μας μέ κανένα ἐπιστημονικό ἐπίτευγμα, ὡς ἡ τεχνητή λεγομένη νοημοσύνη, παρά μόνον ἐάν ἀποκτήσωμε "νοῦν Χριστοῦ"^[9] καί καθαρά καρδία, τά ὁποῖα ἐπιτυγχάνονται διά τῆς τηρήσεως τῶν Θείων ἐντολῶν, τῆς ἀσκήσεως καί τῆς συμμετοχῆς μας στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας Του!

Ἐπί τούτοις διατελοῦμε εὐχόμενοι πρός ἄρχοντες καί ἀρχομένους καλή μετάνοια νά ἔχωμε, πρός τούς ἀποστατήσαντες ἐκ τῆς Παραδοθείσης πίστεως καλή ἐπιστροφή πρός αὐτήν, βαδίζοντες ἀσφαλῶς στά ἴχνη τῶν Ἁγίων Πατέρων καί πρός τούς πιστούς καλό πνευματικό ἀγώνα, ἀληθεύοντες πρὀς πάντας ἐν ἀγάπῃ^[10]!

 

 

Μετά πατρικῶν εὐχῶν & εὐλογιῶν

Διάπυρος πρός τόν ἐπιφανέντα Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ὁ Ἀθηνῶν & Πάσης Ἑλλάδος

Στέφανος

 

---

[1] Τίτ. β',11

[2] Μάρκ. ιστ´ 16

[3] Ματθ. γ΄, 17

[4] πρβλ. Ἑβρ. ιγ΄, 8

[5] Ἰω. α΄, 23

[6] Μάρκ. στ΄, 18

[7] Ρωμ. ια΄, 5

[8] Ἀποκ. στ΄, 2

[9] Α΄Κορ. β΄, 16

[10] πρβλ. Ἐφ. δ΄, 15

ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΙΕΡΙΑΣ

ΑΓΝΑΝΤΕΡΟ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ