Ἀπό τοῦ ἔτους 1902!

ΜΑΣΩΝΙΚΗ  Η  ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 ΤΗΣ   ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ   ΒΟΥΛΗΣ !

τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη

Πολλές φορές  ἔχει γραφεῖ  καί λεχθεῖ ὅτι ἡ Μασωνία κυβερνάει τόν κόσµο, ἀλλά, ἐπειδή τά διακηρυσσόµενα δέν συνοδεύονται µέ ἐπαρκῆ ἀποδεικτικά στοιχεῖα, θεωροῦνται ἀπό τούς πολλούς ὡς συνωµοσιολογία καί κινδυνολογία, γιά αὐτό καί δέν λαµβάνονται σοβαρά ὑπ’ ὄψει.

Στό ἄρθρο µας αὐτό, ὅµως, θά προσκοµίσουµε ὄχι µόνο ἀποδεικτικά ἀλλά καί ἀποκαλυπτικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα µέ σαφήνεια ἀναντίρρητη µᾶς ἐξηγοῦν τό πῶς καί τό γιατί ἔφθασε ἡ Πατρίδα µας σέ αὐτό τό ἐλεεινό κατάντηµα, πῶς ἀποχριστιανίσθηκε καί ἔχασε ὅλες τίς Ἀξίες πού τήν ἔκαναν νά ξεχωρίζη γιά τό ἦθος καί τήν Πνευµατικότητά της ὑπέρ πάντα τά Ἔθνη.

Μελετῶντας αὐτόν τόν καιρό ἰδιαιτέρως προσεκτικά τό ἀρχειακό µου ὑλικό µέ ἄγνωστα στούς πολλούς κείµενα τῆς Μασωνίας, παρακινηθείς καί ἀπό τήν προκλητικά ἀντιεκκλησιαστική συµπεριφορά τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Φίλη, διεπίστωσα ὅτι ὅλες οἱ πολιτειακές ἀντιχριστιανικές µεταρρυθµίσεις, πού ἔγιναν στήν Πατρίδα µας ἀπό τό 1890 µέχρι σήµερα, ὑλοποιήθηκαν καί ἔγιναν νόµοι τοῦ Κράτους, συµφώνως πρός τίς ἐπιταγές τῶν Ὑπάτων Μασώνων τῆς  Ἀµερικῆς καί τῶν Ἑλλήνων µαθητῶν καί ὑποτακτικῶν τους! Εἶναι δέ ἐκπληκτική ἡ ἀκρίβεια τῆς ὑπακοῆς τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν στήν ἐφαρµογή τῶν Μασωνικῶν προσταγµάτων, δεδοµένου ὅτι ὄχι µόνο τήρησαν πιστά τίς Μασωνικές ἐντολές, κάνοντάς τις νόµους τοῦ Κράτους, ἀλλά υἱοθέτησαν πρός ὑποστήριξή τους ἀκέραιο καί τό Μασωνικό σκεπτικό!

Ἡ Μασωνία ἐπιδιώκει

νά ὑποκαταστήση τήν Ἐκκλησία σέ ὅλη τήν Ὑφήλιο

Ἡ µελέτη τῶν κειµένων φανερώνει εὐθύς, ὅτι ἡ Μασωνία ἐξ ἀρχῆς ἐπεδίωξε καί ἐπιδιώκει νά ὑποκαταστήση τήν Ἐκκλησία σέ ὅλη τήν Ὑφήλιο. Οἰκειοποιήθηκαν πλήρως τόν σκοπό καί τήν ἐπί γῆς ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας καί ὑπαγόρευσαν στά µέλη τους ὅτι  ἡ  Μασωνία εἶναι τό πᾶν καί ἡ Ἐκκλησία ἕνας ἁπλός φορέας τοῦ Κράτους, ὁ ὁποῖος, µάλιστα, πρέπει συνεχῶς νά συρρικνώνεται ἕως ὅτου ἀφανισθεῖ ἐντελῶς.

Διδάσκονται οἱ πολιτικοί µας ἀπό τήν Μασωνική τους πηγή ὅπως διαβάζουμε στό ἔντυπό τους «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ» (τεῦχος 8ον, Αὔγουστος 1931), ὅτι: «Ἀπέραντος εἶναι ἡ εὐρύτης καί ἡ γενικότης τοῦ προορισµοῦ καί τῆς ἀποστολῆς τῆς ἐλευθέρας Τεκτονικῆς. Περιλαµβάνει τήν ἀνθρωπίνη ζωή ἐν γένει, ἀτοµικήν καί κοινωνικήν, καθ’ ὅλας τάς ἐκδηλώσεις καί ἐκφάνσεις αὐτῆς. Σκοπεῖ τήν τελειοποίησιν τοῦ ἀνθρώπου ἐν γένει ὡς ζωϊκοῦ καί πνευµατικοῦ  ὄντος. Ἑποµένως ἐπιζητεῖ τήν πνευµατικήν ἀνύψωσιν, ἠθικήν διάπλασιν καί σωµατικήν εὐρωστίαν τῶν ὀπαδῶν αὑτῆς καί µετά τοῦτο πάντων τῶν ἀνθρώπων τῆς περιβαλλούσης κοινωνίας καί πάντων τῶν λαῶν τῆς γῆς, ἐγγύτερον ἤ ἀπώτατα εὑρισκοµένων....».

Ὅσοι, λοιπόν, µετά τό κείµενο αὐτό πιστεύουν ὅτι ἡ Μασωνία εἶναι ἁπλῶς µία φιλανθρωπική ὀργάνωση, εἶναι πολύ µακριά νυχτωµένοι! Αὐτό πού ἔπρεπε νά συνειδητοποιοῦν καί νά κηρύσσουν συνεχῶς οἱ Κληρικοί µας, τό κηρύσσουν οἱ Μασῶνοι, πού ὑποκαθιστοῦν τούς Ποιµένες, ἀφοῦ οἱ Ποιµένες ξέχασαν ὅτι ἡ Ἐκκλησία «ἔχει ἐπαγγελίαν ζωῆς καί τῆς Νῦν καί (ὄχι µόνο) τῆς Μελλούσης» καί ὅτι ἡ κατά Θεόν βίωση τῆς ἐπί γῆς ζωῆς εἶναι πρόκριμα γιά τήν Μέλλουσα!

Οἱ Μασῶνοι διεκδίκησαν ἀπό τό 1902

τήν πλειοψηφία στό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο

Οἱ Μασῶνοι κατάλαβαν πολύ νωρίς – ἀπό τό 1902(!) – αὐτό πού ἐµεῖς φωνάζουµε µέ κάθε τρόπο ἀπό τό 2007 καί οἱ Κληρικοί καί οἱ Χριστιανοί µας ἀκόμη δέν ἐννοοῦν νά τό καταλάβουν. Ὅτι, δηλαδή, ἡ ζωή καί τό ἦθος πού ἐπιβάλλουν οἱ πολιτικοί εἶναι αὐτά πού θά κυριαρχήσουν στή ζωή καί στήν ψυχή τῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ, καθ’ ὅσον ἡ καθηµερινή κοινωνική καί ἐπαγγελµατική ζωή καί τά  “ἰδανικά” πού διαµορφώνονται ἀπό τήν πολιτική, εἶναι αὐτά πού θά ὑπερισχύσουν στήν τελική διαµόρφωση τῆς προσωπικότητος τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων, ἀφοῦ εἶναι λίγοι οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν τόσο στέρεες πνευματικές βάσεις ὥστε νά μήν ἐπηρεάζονται ἀπό τίς συνθῆκες τοῦ περιβάλλοντός τους.

Ἐµεῖς οἱ  ὑποτιθέμενοι χριστιανοί ἀποκοιµηθήκαµε, ἐνῶ οἱ Μασῶνοι ἀγρυπνοῦσαν. Ἀφοῦ  οἱ  ἄνθρωποί τους δολοφόνησαν τόν Καποδίστρια, πού προέταξε τήν Χριστιανική Πίστη καί διαπότισε µέ Αὐτήν τήν Πολιτική του, φρόντισαν ἐγκαίρως ὥστε νά µήν παρουσιασθῆ ξανά στό πολιτικό προσκήνιο ἄνθρωπος ἀληθινά καί βαθειά θρησκευόµενος. 

Ἔστειλαν, λοιπόν, τήν ὑπ. ἀριθ. 1473 Ἐγκύκλιο, στίς 11 Δεκεµβρίου 1902 στά µέλη τους, ξεσηκώνοντάς τους νά διεκδικήσουν δυναμικά τήν πλειοψηφία στό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο. Μέ τήν ὑπογραφή τοῦ Ν. Δαµασκηνοῦ, πού ἦταν Μασῶνος 33ου βαθµοῦ, Μέγας Διδάσκαλος Ὕπατος Μ. Ταξιάρχης καί συγχρόνως  Πρύτανης τοῦ Ἑλληνικοῦ  Πανεπιστημίου (!), ἡ ἀνωτέρω Ἐγκύκλιος διέτασσε:

«Φίλτατοι Ἀδελφοί,

Ἐπικειµένων τῶν Βουλευτικῶν ἐκλογῶν ... ὀφείλοµεν πάντες ἀνεξαρτήτως παντός πολιτικοῦ  φρονήµατος καί παντός κοµµατισµοῦ, (περί οὗ ὁ τεκτονισµός δέν µεριµνᾶ ἀφίνων ἐλευθέρους τούς ἀδελφούς τέκτονας ν’ ἀνήκωσιν εἰς ὅποιον κόµµα θέλουσι) νά ψηφίσωµεν ὑπέρ ἐκείνων τῶν  ὑποψηφίων ἀδελφῶν  τεκτόνων  οἵτινες   ἔ µ ε ι ν α ν   π ι σ τ ο ί   εἰς τό ἡµέτερον Σῶµα καί νά τούς ὑποστηρίξωµεν πάσαις δυνάµεσι καί διά τῶν βεβήλων οὕς δυνάµεθα νά ἐπιρρεάσωµεν. Τοῦτο δέ ὀφείλοµεν νά πράξωµεν καί ἐκ καθήκοντος καί διότι φρονοῦµεν, ὅτι ἦλθεν ὁ καιρός νά δοκιµάσωµεν τήν ἰσχύν ἡµῶν.

Πεποιθότες ὅτι θέλετε ἐννοήσει τήν σοβαρότητα καί τήν ὠφέλειαν τῆς ἡµετέρας παραγγελίας διατελοῦµεν µετά τοῦ ἀδελφικοῦ ἀσπασµοῦ».

Οἱ Μασῶνοι ἐννόησαν τήν σοβαρότητα καί τήν ὠφέλεια τοῦ νά δοθῆ ἐντολή νά ψηφίζουν οἱ µασῶνοι ψηφοφόροι µασώνους  ὑποψηφίους καί, µάλιστα, ὄχι ὁποιουσδήποτε µασώνους  ἀλλά ἐκείνους  «οἵτινες  ἔµειναν πιστοί  εἰς τό µασωνικόν Σῶµα» καί, ἐν συνεχείᾳ  νά προσπαθήσουν νά ἐπηρεάζουν καί τούς «βεβήλους», ὅπως ἀποκαλοῦν ὅλους ἐµᾶς πού δέν εἴµαστε µασῶνοι!

Ἐµεῖς, ὅµως, οἱ Χριστιανοί, δέν ἔχουµε καταλάβει ἀκόµη τήν σοβαρότητα καί τήν ὠφέλεια πού θά προέκυπτε ἄν ὅλοι οἱ Κληρικοί συνιστοῦσαν στούς τακτικά ἐκκλησιαζοµένους νά ψηφίζουν µόνο ἐκείνους πού τεκμηριωμένα εἶναι ἀπολύτως συνεπεῖς µέ τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας µας καί τήν πνευµατική ζωή. Οἱ µασῶνοι κατάλαβαν ἀπό τό 1902 καί εἶπαν ὅτι «ἦλθεν  ὁ  καιρός νά δοκιµάσωµεν τήν ἰσχύν  ἡµῶν», ἐµεῖς οἱ ἐκκλησιαζόμενοι Χριστιανοί, οὔτε σήµερα, τό 2016, µετά ἀπό τέτοιον ἀποχριστιανισµό τῆς Πατρίδος µας καί τέτοιον ἠθικό ξεπεσμό, δέν ἔχουµε συνειδητοποιήσει ὅτι πρέπει νά µετρηθοῦµε καί νά διεκδικήσουµε τήν διακυβέρνηση τῆς Πατρίδος µας ἀπό τούς  Ἑλληνόφωνους ξένους καί µασώνους εἰσβολεῖς!

Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη ἡ ὑποκριτική παρένθεση τοῦ κειµένου, ἀναφορικά µέ τήν ἀπουσία ἐνδιαφέροντος ἐκ µέρους τῶν µασώνων ὡς πρός τά «πολιτικά φρονήµατα καί παντός κοµµατισµοῦ (περί οὗ ὁ τεκτονισµός δέν µεριµνᾶ ἀφίνων ἐλευθέρους τούς ἀδελφούς τέκτονας ν’ ἀνήκωσιν εἰς ὅποιον κόµµα θέλουσι)». Βεβαίως ἀδιαφοροῦν γιά τά πολιτικά φρονήµατα τοῦ λαοῦ, γιατί δέν ἐπιδιώκουν τήν διαπαιδαγώγηση τῶν ἀνθρώπων σύµφωνα µέ τό Εὐαγγέλιο, οὔτε  ἐνδιαφέρονται γιά τήν καλλιέργεια τοῦ Ἀληθινοῦ Χριστοειδοῦς Ἤθους τους, ἀλλά ἐνδιαφέρονται µόνο καί µόνο νά ἐλέγχουν ὅλο τό φάσµα τοῦ πολιτικοῦ χώρου, οὕτως ὥστε σέ ὅλες τίς ἱστορικές συγκυρίες καί σέ ὅλες τίς  ἀλλαγές τῶν πολιτικῶν φρονηµάτων τῶν ἀνθρώπων, δηλαδή σέ ὅλες τίς κατά καιρούς ἀναδεικνυόµενες κυβερνήσεις, νά καταλαµβάνουν τήν ἐξουσία οἱ µασῶνοι! 

Τά βήµατα τῆς Νέας Μασωνικῆς Ἐποχῆς

προϋποθέτουν καί πολιτικές σκοπιµότητες

Γι’ αὐτόν τους τόν σκοπό οἱ µασῶνοι ἐργάζονται συστηµατικά ἀπό τό 1893 καί προχωροῦν µεθοδικά, γνωρίζοντες ὅτι «ταῦτα πάντα δέν δύνανται νά ἐπιτευχθῶσι ἐν βραχείᾳ προσπαθείᾳ», ἀλλά – ὅπως γράφουν στό µηνιαῖο τεκτονικό περιοδικό σύγγραµµά τους «ΑΘΗΝΑ» (ἐν Ἀθήναις, Μάρτιος 1893, σελ. 43) – γιά νά «φθάσωµεν εἰς τόν σκοπόν τοῦτον, ὦ Ἀδελφοί, εἶναι µακρός ὁ δρόµος»!

Μέ µεθοδικότητα, ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἰωσήφ Γαριβάλδη, πού ὑπῆρξε – κατά τά γραφόµενα τοῦ Τέκτονος G. Leti –  ἀπό γεννησιµιοῦ του µασῶνος (σηµ.: γεννήθηκε τό 1807), οἱ Τέκτονες ἑτοιµάζουν τήν ὁλοκληρωτική ἀνατροπή καί ἀντικατάσταση τοῦ Χριστιανισµοῦ  µέ τήν «Νέα Ἐποχή»! Αὐτό τεκµηριώνεται ἐκτός τῶν  ἄλλων καί  ἀπό τόν τίτλο «The New Age» τοῦ ἐπισήµου ὀργάνου τοῦ Ὑπάτου Συµβουλίου τῆς Νοτίου Δικαιοδοσίας τῶν Ἡνωµ. Πολιτειῶν, τό ὁποῖο μασωνικό Ἔντυπο µνηµονεύεται ἤδη ἀπό τό Μάρτιο τοῦ 1933 στό ἐπίσης ἐπίσηµο ὄργανο τοῦ Ὑπάτου Συµβουλίου τοῦ 33ου^ο - καί τῆς Μεγάλης Ἀνατολῆς τῆς Ἑλλάδος «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ -ΓΝΩΜΩΝ». Νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι περί τῆς Νέας Ἐποχῆς ἀκούσαμε νά γίνεται δηµόσιος λόγος μόνο κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες, οἱ µασῶνοι ὅµως ἑτοιµάζουν καί µιλοῦν µεταξύ τους γιά τήν «Νέα Ἐποχή» ἀπό τά τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος!

Τά βήµατα τῆς Νέας Μασωνικῆς Ἐποχῆς προϋποθέτουν καί πολιτικές σκοπιµότητες, ἀντίθετες πολλές φορές ἀπό τίς πεποιθήσεις τῶν µασώνων πολιτικῶν πού ἀσκοῦν τήν συγκεκριμένη πολιτική. Αὐτό δέν τό ἰσχυριζόμεθα ἐμεῖς γιά νά συκοφαντήσουμε τούς Μασώνους, ἀλλά τό ὁμολογοῦν οἱ ἴδιοι!

Ἔτσι, ὅπως ἀναφέρει ὁ  G. Leti στό  ἄρθρο του «Ἰωσήφ Γαριβάλδης, Ἐλεύθερος Τέκτων», ὁ Γαριβάλδης, «ἀποσπάσας ἀπό τούς Βουρβώνους τήν Νότιον  Ἰταλίαν καί τή Σικελίαν  ἐδώρησε ταύτας, δηµοκράτης αὐτός, εἰς τόν βασιλέα τῆς Ἰταλίας, διά λόγους πολιτικῆς σκοπιµότητος» (Πυθαγόρας-Γνώµων, Τεῦχος 3, Μάρτιος 1933, σελίς 73)!

Ἀκολουθῶντας µέχρι σήµερα καί οἱ µασῶνοι πολιτικοί µας τήν ἴδια τακτική, ἔκαµαν καί κάνουν πάµπολλες παλινῳδίες λόγῳ, ἀκριβῶς, τῶν ἀναγκαίων κατ’ αὐτούς πολιτικῶν σκοπιµοτήτων, µέ τε­λευταῖο παράδειγµα τόν σηµερινό Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, ὁ ὁ­ποῖος ἀπό υἱός μονίμου ἐργολήπτου Δηµοσίων Ἔργων κατά τήν πε­ρί­οδο τῆς Ἑπταετίας(!), µετεστράφη σέ ἀκροαριστερό ἰδεολόγο πολιτικό καί, ἐν συνεχείᾳ, καί σέ χρόνο ρεκόρ  ἐξελέγη  ἀρχηγός Ἀρι­στε­ροῦ  Κόμματος. Τελικά, ἀφοῦ  ἔγινε Πρωθυπουργός, παρουσιάζεται σήµερα,  ἀπό τήν µιά µεριά ὡς ἐφαρµογέας ἐντελῶς ἀντίθετης, δηλαδή Κεντροδεξιᾶς φιλελεύθερης Οἰκονοµίας(!), κατά τίς ἐπιταγές τῆς Ἀµερικῆς, τῆς µητέρας τῆς µασωνίας καί, ἀπό τήν ἄλλη µεριά, συµπεριφέρεται ἐπιβάλλοντας τήν πολιτική του µέ φασιστικότητα ἀκροδεξιοῦ, καί µάλιστα σέ τέτοιον βαθµό, ὥστε, κατά τήν ὁμολογία  τῶν πρώην συντρόφων του, νά ἔχει γίνει ἀγνώριστος! Ἴδιος ὁ κ. Τσίπρας µέ τόν Γαριβάλδη! Καί ὁ Γαριβάλδης ἄν καί «δηµοκράτης καί Σοσιαλιστής... κατεσίγασε πολλά σχετικά αἰσθήµατά του καί ηὐνόησε τήν βασιλικήν πολιτικήν τοῦ Οἴκου τῆς Σαβοΐας» (!), ὅπως καί πάλι µᾶς πληροφορεῖ ὁ Leti. Τί σοῦ εἶναι ἡ Μασωνία!

Ἡ  «Νέα  Ἐποχή»  σφυρηλατήθηκε  ἰδιαιτέρως  ἀπό τόν Γαριβάλδη, ἀκολουθήθηκαν δέ οἱ “Ὁδηγίες” του µέ θρησκευτική εὐλάβεια ἀπό τούς µασώνους πολιτικούς τοῦ µέλλοντος. Ὁ Leti γράφει στό ἄρθρο του ὅτι ὁ Γαριβάλδης «ἐπροφήτευε τόν σοσιαλισµόν, τόν ὁποῖον ὠνόµαζεν “ἥλιον τοῦ µέλλοντος”». Βεβαίως, δέν πρόκειται γιά προφητεία ἀλλά γιά ὑπαγόρευση “Ὁδηγίας”, τήν ὁποία – πάντοτε κατά τόν Γαριβάλδη – «οἱ µεταγενέστεροι ἡµῶν, ἐάν κατά καλήν των τύχην καί πρός δόξαν ἡµῶν θά ἐπιτύχωσι τῶν σκοπῶν οὕς ἡµεῖς διαγράφοµεν σήµερον, δέν θά αἰσθανθῶσιν διά τοῦτο ἐλαττουµένην τήν σπουδαιότητα τῆς ἀποστολῆς των. Θ’ ἀντικρύσωσιν εὐρυτέρους ὁρίζοντας, θά  ἔχωσι τήν συνείδησιν ἄλλων ἀναγκῶν καί λαµβάνοντες  ὑπ’ ὄψει τούς καιρούς καί τάς διαφόρους περιστάσεις,  θά καθιερώσωσι προγράµµατα νέα, στρεφόµενοι, ὅπως  ἡµεῖς στρέφοµεν πρός τό φῶς καί τάς  ἐπαγγελίας ἐνδοξοτέρου µέλλοντος. Διότι – ἄν δέν ἀπατῶµαι – θά συµβῆ τοῦτο ὥστε αἱ µελέται καί τό ἔργον τῶν φιλανθρώπων (δηλ. τῶν µασώνων) µέ τήν πάροδο οὐχί τῶν αἰώνων ἀλλά τῶν ἐτῶν νά ἐναγκαλισθῶσι τάς ἀνάγκας καί τάς ἐπιθυµίας ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τότε τό  ἰδεῶδες τοῦ Τεκτονισµοῦ θά πραγµατοποιηθῆ» (Τεκτονικό Περιοδικό «ΑΘΗΝΑ», Μάρτιος 1893, σελ. 43)! 

Πράγµατι, ὄχι µετά  ἀπό αἰῶνες  ἀλλά πολύ σύντομα, µετά  ἀπό δεκαετίες ἔλαβε ἐντολή ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἀπό τό Ὕπατο Συµβούλιο τῆς Ἀµερικῆς νά ἐφαρµόση µέ ἀπόλυτη ἀκρίβεια στήν Πατρίδα µας τόν Γαριβάλδειο Σοσιαλισμό, ὅπερ καί ἔπραξε µέχρι κεραίας σάν φρόνιµος µαθητής, βάζοντας, µάλιστα, σάν ἔµβληµα τοῦ Κόµµατός του, τοῦ ΠΑΣΟΚ, τόν Ἥλιο τοῦ Γαριβάλδη!

Προϋπόθεση τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι ἡ Παγκοσµιοποίηση

Προϋπόθεση τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι ἡ Παγκοσµιοποίηση. Ὁ Γαριβάλδης, τό 1867, µέ τήν ἰδιότητα τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου ὁλοκλήρου τοῦ Ἰταλικοῦ Τεκτονισµοῦ ἔγραφε στούς Σικελούς Τέκτονες: «Ἀνήκει εἰς τόν τεκτονισµόν νά ὠθήσει πρός τά  ἐµπρός τήν  Ἀνθρωπότητα, διά τῆς διδασκαλίας καί τοῦ  παραδείγµατος, τῇ ἀντιλήψει καί ὁδηγίᾳ τοῦ Μ.^..Α.^..Τ.^..Σ.^..» (=Ὁ θεός τῶν Μασώνων, ὁ Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος). Καί προσέθετεν ὅτι οἱ Τέκτονες ὀφείλουσι ν’ ἀποβλέπωσι πρός “τήν παγκόσµιον ἀδελφοποίησην τῶν ἐθνῶν”» (βλ.ἄρθρο Leti, ὅ.ἀ. σελ. 76)!

Γιά τήν ἐπίτευξη τῆς Παγκοσµιοποιήσεως  ἔπρεπε νά ληφθοῦν σειρά ἀντιχριστιανικῶν µέτρων, τά ὁποῖα ἔλαβαν διαδοχικά ὅλα τά πολιτικά µορφώµατα καί κόµµατα ἀπό τῆς δολοφονίας τοῦ Καποδίστρια µέχρι σήµερα. Διαβάζοντας τό περιοδικό τῶν Τεκτόνων «ΑΘΗΝΑ», τοῦ Μαρτίου 1893, νοµίζει κανείς πώς ἀκούει τούς σηµερινούς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν πάψει πρό πολλοῦ  νά σκέπτονται  ἀλλά µόνο παπαγαλίζουν τό “εὐαγγέλιο” τοῦ Γαριβάλδη ἀλλά καί τῶν ἄλλων κατά πνεῦµα συγγενῶν του. Γι’ αὐτό καί ἡ Φωλιά πού ἐκτρέφει τά σηµερινά κολοβά φίδια τῆς πολιτικῆς δέν ἐνδιαφέρεται πλέον γιά τήν πνευµατική καί ἐπιστηµονική κατάρτιση τῶν ἑκάστοτε Ὑπουργῶν, ὅπως τοῦ σηµερινοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, ὁ ὁποῖος στερεῖται Πανεπιστημιακῆς μορφώσεως!

Οἱ Μασωνικές Μεταρρυθμίσεις: Πολιτικός Γάμος καί Διαζύγιο!

Δέν θέλω νά κουράσω ἄµετρα τούς φίλους ἀναγνῶστες καί γι’ αὐτό θά ἀπαριθµήσω ἁπλῶς τά ὅσα διέταξαν οἱ Τέκτονες καί πραγµατοποίησαν καί πραγµατοποιοῦν µέχρι σήµερα οἱ πολιτικοί µας,  µέ τό ἀποκλειστικά μασωνικό προσωνύµιο «µεταρρυθµίσεις», τό ὁποῖο εἶναι ὁ ἀναιρέτης τῶν ρυθμίσεων τοῦ Θεοῦ μας. Ὡστόσο, αὐτοί, γιά νά ἐξαπατοῦν τόν λαό, ἐξωραΐζουν τό νόημα τῆς λέ­ξε­ως αὐτῆς σάν νά πρόκειται γιά πορεία σέ μιά ἀληθινή πρόοδο! Ἄς θυμηθοῦμε γιά παράδειγμα τήν διαβόητη «Ἐκπαιδευτική Μεταρρύθμιση» τοῦ ἀθεϊστῆ Παπανούτσου, ἡ ὁποία ἦταν ἡ ἀπαρχή γιά τήν ἀπορρύθμιση καί τό κατρακύλισμα τῆς Παιδείας μας.

Διαβάζουµε στό περιοδικό «ΑΘΗΝΑ»:

1. «Ὁ γάµος ἐν ταῖς σχέσεσι αὐτοῦ µετά τοῦ λαϊκοῦ καθεστῶτος, οὐδέν ἔδει νά περιβάλληται θρησκευτικόν κῦρος καί ὡς πόρισµα τῆς µεταρρυθµίσεως ταύτης, ὡς προπύργιον κατά τῆς φρικώδους ἀπάτης, ὡς ἐγγύησιν τῆς ἠθικῆς ὑπεστήριζα ὅτι ἔπρεπε νά καθιερωθῆ νοµοθετικῶς ἡ ὑπεροχή τοῦ πολιτικοῦ ἀπέναντί του θρησκευτικοῦ  γάµου καί τό Διαζύγιον»! Δηλαδή ἡ εἰσαγωγή τοῦ Πολιτικοῦ Γάµου ἔγινε σαφῶς µἐ τήν ὑπαγόρευση τῆς Μασωνίας, ἡ ὁποία ἀποκαλεῖ, µάλιστα, τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας «φρικώδη ἀπάτην»!

2. «Ἡ ἄλλη µεταρρύθµισις, τό Διαζύγιον, ἐπολεµήθη τά µάλιστα πεισµόνως ὑπό τῶν κληρικοφρόνων. Μόνω ἐν τούτῳ ἡµεῖς θά δυνηθῶµεν νά εὕρωµεν τό µέγιστον τῶν πρός ὑποστήριξιν αὐτῆς ἐπιχείρηµα»!

 Παρακινοῦνται, λοιπόν, οἱ πολιτικοί ἀπό τούς Μασώνους νά κατηγοροῦν τούς Κληρικούς  ὅταν ἐπιχειρηµατολογοῦν κατά τοῦ  Διαζυγίου, ἐνῷ οἱ Μασῶνοι  ὑποκριτικά συνεχῶς  ἐπαναλαµβάνουν  ὅτι ἐργάζονται  ὑπέρ τοῦ ἀγαθοῦ καί τῆς ἀρετῆς, σάν νά εἶναι τό Διαζύγιο ἡ ὁδός γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ὑπερτάτης ἀρετῆς, τήν ὁποία ἀρετή πολεμοῦν οἱ Κληρικοί!

Μέ ἐντολή τῆς Μασωνίας

ἀπομακρύνθηκε ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν ἐποπτεία τῆς Παιδείας

Γιά νά φιµωθοῦν οἱ Κληρικοί καί νά ἐκδιωχθοῦνἀπό τά Σχολεῖα, ἐντέλλονται οἱ Πολιτικοί  ὅτι πρέπει νά νοµοθετοῦν, τάχα «ἐκ σεβασµοῦ  πρός τήν ἐλευθερίαν τῆς συνειδήσεως», ὅτι «δέν πρέπει εἰς τάς Δηµοσίας Σχολάς νά διδάσκηται οὐδεµία κατήχησις»! Αὐτή τήν µασωνική “ὁδηγία” ἀκολούθησαν καί οἱ  Ὑπουργοί τῆς Ν. Δηµοκρατίας, τοῦ  ΠΑΣΟΚ καί ὁ σηµερινός ἀνεκδιήγητος Ὑπουργός Παιδείας καί γι’ αὐτό ἀρνεῖται, μέ πρωτοφανές ἀλλά εὐεξήγητο, λόγῳ  τῆς μασωνικῆς “ὁδηγίας”, πάθος, ὁποιαδήποτε Ὀρθόδοξη Κατήχηση τῶν Νέων µας µέσῳ τοῦ µαθήµατος τῶν Θρησκευτικῶν!

  Ὅμως – γιά νά εἴμαστε  ἀκριβοδίκαιοι – τοῦ σημερινοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας  προηγήθηκαν ἄλλοι, ὅλων τῶν κομματικῶν ἀποχρώ­σεων, πού κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, ἰδίως τῶν λεγομένων Δεξιῶν, οἱ  ὁποῖοι, ἐνῶ σφετερίσθηκαν ἐκλογικά τούς ἐκκλησιαζομένους καί τούς Ποιμένες τους, ἔβλαψαν καίρια τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας! Ὅλοι αὐτοί οἱ Πολιτικοί, ἔγιναν πιστοί ἀκόλουθοι καί “εὐλαβικοί” ὑπηρέτες τῶν κελευσμάτων τοῦ  «Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ Ἀρχαίου καί  Ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ  Δόγματος τῆς Νοτίου Δικαιοδοσίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν», τό ὁποῖο μέ ἀπόλυτον τρόπο διεσάλπισε urbi et orbi τά ἑξῆς: «Ἀρνούμεθα νῦν, ὡς πάντοτε ἠρνήθημεν, τό δικαίωμα εἰς οἱανδήποτε  ἐκκλησίαν  ἤ  ἐκκλησιαστικήν  ἀρχήν, ξένην  ἤ  ἡμεδαπήν, νά  ἐλέγχη  ἤ  νά  ἐπιβλέπη τό ἐλεύθερον Δημόσιον Ἐκπαιδευτικόν Σύστημα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, εἴτε τό Ἐκπαιδευτικόν Σύστημα οἱουδήποτε κράτους ἤ ἔθνους ὁπουδήποτε γῆς εὑρισκομένου» (ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, Μηνιαῖον  Ὄργανον τῆς  Ἐλευθέρας Τεκτονικῆς, τεῦχος Αὐγούστου 1931, σελ. 306-307)!

Μιλοῦν οἱ Τέκτονες ὡς παντοδύναμοι δικτάτορες, ἀσάλευτοι καί ἰσόβιοι κυβερνῆτες τῆς ἀνθρωπότητος. Μιλοῦν σάν νά ἀντλοῦν ἀπό τόν Οὐρανό τίς ὁδηγίες, τίς ὁποῖες εἴτε θέλουν εἴτε δέν θέλουν οἱ ἄνθρωποι, θά ὑποχρεωθοῦν νά τίς ὑποστοῦν, καί, κατόπιν, ἔχουν τό θράσος νά μιλοῦν καί περί τῶν ἰδεωδῶν τῆς θρησκευτικῆς καί πολιτικῆς ἐλευθερίας, τά ὁποῖα ἰδεώδη τάχα ὑπηρετοῦν!

Διαβάστε: «Πιστεύομεν νῦν, ὡς πάντοτε ἐπιστεύομεν, εἰς τά  ἰδεώδη τῆς ἐλευθερίας, τῆς τε θρησκευτικῆς καί πολιτικῆς, ὡς διετυπώθησαν ὑπό τῶν  ἀρχῶν, ἅς  ἐξήνεγκεν  ἡ  Προκήρυξις τῆς Ἀνεξαρτησίας καί ἀνέγραψεν ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Δημοκρατίας ἡμῶν… Τιμῶμεν νῦν, ὡς ἐτιμήσαμεν ἀείποτε, τήν ἀφοσίωσιν τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ πρός τά ἰδεώδη τῆς ἀγωγῆς, ἐκπαιδεύσεως καί διαφωτίσεως τῶν μαζῶν, διότι θεωροῦμεν τά  ἰδεώδη ταῦτα  ὡς τούς θανασίμους  ἐχθρούς τοῦ φανατισμοῦ ἐκείνου καί τῆς θρησκοληψίας, ἥτις καταδιώκει διά πεποιθήσεις καί διεγείρει σταυροφορίας κατά παντός, ὅν θεωρεῖ ἀντίθετον πρός τόν νόμον τοῦ Θεοῦ καί πρός τήν ἀλήθειαν τοῦ δόγματος» (βλ. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, ὅ. ἀ.)!

Μέ ἄλλα λόγια, ἀπαγορεύουν οἱ Μασῶνοι “μέ τό ἔτσι θέλω” τήν Διδασκαλία τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ στήν Δημόσια Ἐκπαίδευση καί τήν ἀντικαθιστοῦν μέ τήν διδασκαλία τῶν ἰδεωδῶν τῆς ἀγωγῆς, ἐκπαι­δεύ­σε­ως καί διαφωτίσεως τῶν μαζῶν, πού διδάσκει ὁ Ἐλευ-θεροτεκτονισμός! Καί γιά ὅλα αὐτά ποιόν ρώτησαν; Ποιός τούς ἐξουσιοδότησε νά γίνουν θεοί στή θέση τοῦ Θεοῦ, νά ἀποφασίζουν καί νά διατάζουν τούς λαούς; Ποιός τούς ἐπέλεξε γιά νά κρίνουν τί εἶναι σωστό καί τί λάθος; Πότε ἔκαμαν δημοψήφισμα ὥστε νά ἀποφανθῆ ἐπ’ αὐτοῦ ὁ λαός;

Καί ὅμως! Οἱ Πολιτικοί μας, ὄχι μόνο δέν ἀντετάχθησαν σ’ αὐτές τίς ἀντίθεες αὐθαιρεσίες, ἀλλά ὡς γνήσιοι καί πιστοί Μασῶνοι φρόντισαν νά ἐγκαινιασθῆ καί νά παγιωθῆ καί στήν Ἑλληνική Βουλή ὁ ἐξοβελισμός τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν Παιδεία τοῦ Ἔθνους μας, τήν Ὁποία, μάλιστα, Εὐεργέτιδα τοῦ Ἔθνους μας Ἐκκλησία, ὑπεβίβασαν τά τελευταῖα χρόνια καί σέ  ἁπλό φορέα(!), τόν ὁποῖον – ὅπως ἀναίσχυντα  ἐπαναλαμβάνουν – ἐρωτοῦν γιά ἐκπαιδευτικά ζητήματα, ὅπως ἐρωτοῦν καί τούς ἄλλους φορεῖς τοῦ Κράτους!

Τεκτονικό Μανιφέστο:

«Ἀντιτιθέμεθα καί θά χρησιμοποιήσωμεν πάντα τα νόμιμα μέσα, ὅπως παρακωλύσωμεν τήν διάθεσιν τοῦ  Δημοσίου χρήματος, πρός ἐνίσχυσιν ἤ συντήρησιν ἐκκλησιαστικῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων»!

Οἱ Πολιτικοί μας προχωροῦν συνεχῶς ὅλο καί σέ νέες ἐχθροπραξίες κατά τῆς Ἐκκλησίας. Τόν τελευταῖο χρόνο ἔσβησαν παντελῶς ἀπό τόν Κρατικό Προϋπολογισμό τήν Πίστωση γιά τήν λειτουργία ὅλων τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχολείων, τά ὁποῖα εἶχε συστήσει καί πιστώσει ὁ μαρτυρικός Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας, γιατί ὡς ἀληθινά πιστός, ἐγνώριζε τήν ἀνεκτίμητη ἀξία τῆς κατά Θεόν μορφώσεως!

Αὐτή τήν ἀπάλειψη τῆς Πιστώσεως τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχολῶν ἀπό τόν Κρατικό Προϋπολογισμό τήν ἔκαμαν οἱ σήμερον κρατοῦντες εἰς ἐφαρμογήν τῆς μασωνικῆς προσταγῆς τοῦ Τεκτονικοῦ μανιφέστου, πού προαναφέραμε, καί, μάλιστα, ἐφαρμόζοντες αὐτολεξεί τήν ἑξῆς παράγραφο: «Ἀντιτιθέμεθα καί θά χρησιμοποιήσωμεν πάντα τά νόμιμα μέσα, ὅπως παρακωλύσωμεν τήν διάθεσιν τοῦ Δημοσίου χρήματος, εἴτε ἐκ Πολιτειακοῦ, εἴτε  ἐκ τοῦ Ὁμοσπονδιακοῦ  Ταμείου πρός  ἐνίσχυσιν  ἤ συντήρησιν ἐκκλησιαστι-κῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων» (βλ. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, ὅ. ἀ.)!

«Τί χρείαν ἔχομεν μαρτύρων», ὅταν ὁμολογοῦν οἱ Μασῶνοι;

Τί χρείαν  ἔχομεν  ἄλλων μαρτύρων;  Ὅπως διεπίστωσε, πιστεύω, ὁ ἀναγνώστης, ἀπό τά λίγα παραθέματά μας, οἱ ἴδιοι οἱ Μασῶνοι ἀποκαλύπτουν στά μέλη τους τό Πρόγραμμα, τό ὁποῖο ἔχουν δρομολογήσει ἀπό τόν προπερασμένο αἰῶνα. Ὡστόσο, λόγῳ τῆς ἀντιστάσεως τοῦ Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τῆς Πατρίδος μας δέν κατώρθωσαν μέχρι σήμερα νά τό ἐφαρμόσουν πλήρως. Γι’ αὐτό ἐργάζονται πυρετωδῶς νά ἀλλοιώσουν πρῶτα τό Χριστιανικό φρόνημα τῶν Ποιμένων καί ὕστερα τοῦ Ποιμνίου. Τό προσπαθοῦν μέ ὅλα τά Μέσα Ἐνημερώσεως. Στίς ἀρχές τοῦ περασμένου αἰῶνος κατώρθωσαν νά ἁλώσουν τόν Παπισμό, καί, ἐνῷ μέχρι τότε κατεφέροντο ἐναντίον του (ὑπάρχουν συγκεκριμένα κείμενα ἀλλά δέν τά παραθέτω γιατί ἤδη μακρηγόρησα), τώρα πιά τόν  ἔχουν σύμμαχο, ἀφοῦ οἱ ἐπικεφαλῆς τοῦ Παπισμοῦ – καί ὄχι μόνο – εἶναι πλέον Μασῶνοι καί, συνεπῶς, ἐργάζονται γιά τόν ἴδιο Ἀντίχριστο σκοπό γιά τήν Παγκοσμιοποίηση, τήν προετοιμασία τῆς «Νέας Ἐποχῆς»!

Τό ἴδιο ἄρχισε καί στόν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ πρώτου Μασώνου Πατριάρχου Ἰωακείμ τοῦ Γ΄, δηλαδή ἀπό τό 1878, καί συνεχίζεται, δυστυχῶς μέχρι τῶν ἡμερῶν μας, σέ σημεῖο νά μήν γνωρίζουμε ποιοί Ἱεράρχες καί Κληρικοί μας εἶναι Μασῶνοι καί ποιοί ὄχι. Βεβαίως κάποιοι Μασῶνοι Ἱεράρχες ξεχωρίζουν, ἐκτός τῶν πολλῶν  ἄλλων καί  ἀπό τούς διθυράμβους πού τούς ἀπευθύνουν οἱ Μασῶνοι τῆς Πολιτικῆς καί ἀπό τή συνεργασία τους μαζί τους. Ὡστόσο, γιά νά καθαρίση τό θολό καί πνευματικά ἐπικίνδυνο τοπίο εἶναι ἐπιβεβλημένο νά ὑποχρεώνονται πλέον οἱ ὑποψήφιοι Κληρικοί, ἰδιαιτέρως δέ οἱ  Ἀρχιερεῖς νά δηλώνουν γραπτῶς  ὅτι  ἀποκηρύσσουν τήν Μασωνία καί κάθε μορφῆς ἀποκρυφισμό. Αὐτή ἡ γραπτή δήλωση θά τερματίση τήν εἴσοδο στήν Ἱερωσύνη «Δουρείων Ἵππων»  τῆς Μασωνίας Κληρικῶν, δεδομένου ὅτι εἶναι ἀπαγορευμένο στούς Μασώνους νά ἀποκηρύσσουν γραπτῶς τήν Μασωνία. Εἶναι ἀπαράδεκτο καί, συνάμα, ὕποπτο γιά τήν ὑπόληψη τῶν Κληρικῶν μας νά ὑπάρχη στήν Πατρίδα μας καί νά πολιτεύεται στίς μέρες μας Πολιτική Παράταξη ἀμιγῶς εὐσεβῶν  καί πιστῶν Χριστιανῶν, ἡ ὁποία ὑποχρεώνει τά ὑποψήφια μέλη της νά ἀποκηρύξουν τήν Μασωνία καί νά μήν τίθεται αὐτή ἡ προϋπόθεση ὡς ἀπαραίτητη γιά τήν εἴσοδο στήν Ἱερωσύνη!

Τελικά, ἐμεῖς οἱ ὑποτιθέμενοι χριστιανοί, θέλουμε νά ἀνήκουμε στή «μικρά ζύμη», πού μέ τίς Ὁδηγίες τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει τήν δύναμη νά ἀναπλάση κατά Θεόν «ὅλον τό φύραμα»  τοῦ  πάλαι ποτέ εὐσεβοῦς  Ἔθνους μας, ἤ θά ἀρκεσθοῦμε σέ ἕνα συνεχές καί ἀτελέσφορο θρησκευτικό κοσκίνισμα;

Ἄν ἰσχύση τό δεύτερο, τότε πολύ σύντομα θά δοῦμε, ὄχι μόνο τόν χωρισμό τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ἐκκλησία – κάτι πού ἀπό θεολογική ἄγνοια ἤ καί ἀπό σκοπιμότητα φαίνεται νά ἀποδέχονται καί κάποιοι δικοί μας Ἀρχιερεῖς – ἀλλά θά δοῦμε νά καθιερώνεται ἀπό τό Κράτος καί ἡ Πολιτική Βάπτιση(!), πού ἐμπνεύσθηκε ὁ Μασῶνος Γαριβάλδης, ὁ ὁποῖος, ὅπως σημειώνει ὁ βιογράφος του, βάπτιζε «πλεῖστα  παιδία  ἐκ  τῆς  Σαρδηνίας, τῆς ἠπειρωτικῆς Ἰταλίας καί τοῦ ἐξωτερικοῦ ἀκόμη – ἰδίως  ἐξ Ἀγγλίας καί Νοτίου  Ἀμερικῆς – τά ὁποῖα ἤχθησαν εἰς τόν  ἱερόν βράχον καί  ἐβαπτίσθησαν οὕτω μέ καμπανίτην (δηλαδή μέ…σαμπάνια!) ἐν ὀνόματι τοῦ Μ.Α.Τ.Σ!

Σχόλιο: Παρά τίς ὅποιες ἐπιμέρους διαφωνίες, σέ συγκεκριμένα σημεῖα τοῦ ἀνωτέρω ἄρθρου, ἐνδεχομένως, θά μποροῦσε κάποιος νά διατυπώσει, δέν ἀπομειώνεται ἡ σπουδαιότητα καί ἡ ἐπικαιρότητά του. Ἡ παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων καί τεκμηρίων γιά τά βασίμως ὑποστηριζόμενα σ' αὐτό, ἄν μή τί ἄλλο, ἐπιβάλλουν τόν προβληματισμό ὅλων μας γιά τήν ἑρμηνεία τῶν ὅσων συμβαίνουν γύρω μας καί, βεβαίως, τήν ἀτομική καί συλλογική, ὡς Ἑλληνικοῦ καί Χριστιανικοῦ λαοῦ, ἀνάληψη τῶν μεγάλων εὐθυνῶν μας.

"Ἐ. - Σ."