Ἕνα θαρραλέο σχόλιο ἀνωνύμου σχολιαστοῦ

σέ τοποθέτηση τοῦ ἀντι-οἰκουμενιστοῦ νεοημερολογίτου κληρικοῦ π. Παϊσίου Παπαδοπούλου

 περί ἀνάγκης "παύσεως

τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ σχίσματος".

● "ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΠΛΕΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ  ΠΛΟΥ"

 Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Παίσιος Παπαδόπουλος, Ἡγούμενος  Ἱ. Μ. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ Φιλώτα:"....8ον Σκοπός μας στην αποτείχιση δεν είναι να φύγουμε από την Εκκλησία αλλά να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να συγκληθεί μια όντως Ορθόδοξη Σύνοδος η οποία θα καταδικάσει την αίρεση,  θα παύσει το παλαιοημερολογητικό Σχίσμα, που θα διατρανώσει την Ορθόδοξη  Παράδοση και θα φέρει την ειρήνη και την ανακούφιση στις ορθόδοξες συνειδήσεις....."

Ἡ ἀναφορά τοῦ π. Παϊσίου σέ "παλαιοημερολογιτικό σχίσμα" εἶναι ἐσφαλμἐνη καί τόν ἀδικεῖ ὡς εἰλικρινῶς ἀνησυχοῦντα γιά τή σωτηρία του καί τήν ἀλήθεια ἐν γένει. Στήν εὐγενικότερη διατύπωσή του, τό ζήτημα πρέπει νά κατονομάζεται ὡς ἡμερολογιακό σχίσμα, ἐφ' ὅσον δέν ἔχουμε τήν γενναιότητα νά παραδεχθοῦμε τό ἀπολύτως ἀκριβές, δηλαδή ὅτι πρόκειται γιά νεοημερολογιτικό σχίσμα, ὑπό τήν ἁπλή καί λογική καί πραγματική ἔννοια ὅτι ἡ (κατά τό ἔτος 1924) ἐπιβολή τοῦ νέου ἡμερολογίου ἐδημιούργησε τό Σχίσμα, ὡς ποιητική αὐτοῦ αἰτία. Ἀλλοίμονον, ἐάν θεωροῦμε ὅτι ἠθικοί αὐτουργοί τοῦ σχίσματος εἶναι οἱ πιστοί οἱ ὁποῖοι ἠθέλησαν νά μείνουν ἐν οἷς ἔμαθον καί ἐγεννήθησαν καί ἀνετράφησαν. Διαφορετικῶς, τί νόημα ἔχει νά τίθεται θέμα "παλαιοημερολογιτικοῦ σχίσματος" πρός "παῦσιν"; Εἶναι παράλογον καί ψευδεπίγραφον! Διότι, πῶς ἄραγε θά παύσει-θεραπευθεῖ τό παλαιοημερολογιτικόν, κατά τόν π. Παΐσιον, σχίσμα; Μήπως μετά τούς ἀπάνθρωπους καί ἀντιχριστιανικούς διωγμούς, τούς ὁποίους ὑπέστησαν, κατά τό παρελθόν, οἱ λεγόμενοι παλαιοημερολογίτες, ὑπό τῶν νεοημερολογιτῶν, τώρα πρός ἀπάλειψη τοῦ δῆθεν "παλαιοημερολογιτικοῦ σχίσματός" των θά τούς ἐξολοθρεύσουν ἤ ἐξορίσουν ἤ δολοφονήσουν ἤ μήπως θά τούς ἐξαφανίσουν, διά νά μή ὑφίσταται αὐτό; Ἄς εἴμαστε λίγο πιό προσεκτικοί! Ἤ, μήπως, πιστεύει κανείς ὅτι πρόκειται οἱ λεγόμενοι παλαιοημερολογίτες, οἱ διελθόντες διά πυρός καί ὕδατος διωγμῶν καί λοιδοριῶν καί κατηγοριῶν καί συκοφαντιῶν μέχρι σήμερον καί ἐμμένουν ἀταλάντευτα στήν προσήλωσή τους στήν ἑορτολογική Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (καί μάλιστα ἀκοινώνητοι πρός τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!), θά ἀλλάξουν φρόνημα καί θέσεις; Αὐτό, λογικῶς, ἀποκλείεται! Ἑπομένως, διά νά μή λέμε λόγια ἄνευ οὐσίας, ἄς συναισθανθοῦμε τίς εὐθύνες μας καί ἄς εἴμεθα εἰλικρινεῖς πρωτίστως μέ τόν ἑαυτόν μας παραδεχόμενοι τήν λογική ἐκδοχή ὅτι ἀντιμετώπιση τοῦ λεγομένου ἡμερολογιακοῦ σχίσματος δέν μπορεῖ παρά νά σημαίνει ἕνα καί μόνο πράγμα: Ἀπάλειψη τοῦ αἰτίου τοῦ σχίσματος, τό ὁποῖο, διά τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου προκλήθηκε στό ὀρθόδοξο πλήρωμα, δηλαδή διόρθωση τοῦ λάθους, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ καί κατεγράφη ὡς παγκόσμιο σκάνδαλο! Ὅπερ ἐστί μεθερμηνευόμενον, ἐπιστροφή στήν ἑορτολογική Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δηλαδή ἐγκατάλειψη τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας. Τότε, λογικῶς, εἰλικρινῶς καί ἐκκλησιαστικῶς, θά ὑπάρξουν οἱ προϋποθέσεις, ἐφ' ὅσον προηγουμένως ἀποκηρυχθοῦν ὅλα τά ἔργα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, Π.Σ.Ε., βλάσφημη ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, ἀντορθόδοξες συμφωνίες καί Κείμενα Θεολογικῶν Διαλόγων, οἰκουμενιστική ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, κ.ο.κ.) γιά μία κατά Θεόν ἕνωση ἐν τῆ Ἀληθείᾳ καί κυρίως ἐν τῆ Μιᾶ, Ἁγίᾳ, Καθολικῆ καί Ἀποστολικῆ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ!