Γιά τό ξόδι τοῦ ἀντρειωμένου Κωνσταντίνου Κατσίφα

Στόν ἀδελφό μας!......

Σάν ἄστρο φωτεινό, ἔλαμψες στήν καταχνιά

τῶν καιρῶν μας,

Σάν ἀστραπή ὁλόλευκη, ἄστραψες στήν ἀχλύ

τῆς ἐποχῆς μας,

Σάν φεγγάρι ὁλόγιομο, φώτισες τά μονοπάτια

τῆς ζωῆς μας,

Σάν ἥλιος ὁλόλαμπρος διέλυσες τά σκοτάδια στίς καρδιές

τῶν Ἑλλήνων

Μαρτύρησες ὡς πατριώτης ἀνήμερα τῆς ἐθνικῆς μας ἑορτῆς,

τιμώντας τούς προγόνους μας,

Μαρτύρησες ὡς Χριστιανός ὑπερασπιζόμενος τόν Σταυρό,

τό σύμβολο τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ μας,

Μαρτύρησες ὡς ἥρωας πού δέν συμβιβάζεται, ἀλλά θυσιάζεται γιά νά μήν ὑποταχθεῖ

καί νά παραμείνει ἐλεύθερος γιά πάντα.

Ἔγινες ζωντανός ἱστός τῆς γαλανόλευκης Σημαίας.

Καλό σου ταξίδι, Ἕλληνα!

Καλό σου ταξίδι, Βορειοηπειρώτη λεβέντη!

Καλό σου ταξίδι, γενναῖο παλληκάρι!

Ἡ μητέρα γῆ τῶν προγόνων μας σέ δέχεται ἀνήμερα τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς πρωτεύουσας τῆς Μακεδονίας μας.

Δέν εἶσαι νεκρός! Εἶσαι ζωντανός σπόρος λευτεριᾶς, σέ πανάρχαια Ἑλληνική γῆ φυτεμένος.

Δ. Κ. Ἀ.

26/10 - 8/11/2018.