ΤΟ ''ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ" ΘΑΥΜΑ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ

     Στις 8 Αυγούστου του 1934 οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Ελλάδος κήρυξαν την επίσημη εκκλησία σχισματική. Διότι, όπως έγραψε ο Νικήτας Αναγνωστόπουλος, η Ελληνική Εκκλησία "παραβίασε το δόγμα της πνευματικής ενότητας της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, για την οποία ο Δημιουργός είχε προσευχηθεί, επειδή διαχώρισε τον εαυτό της από τον ταυτόχρονο εορτασμό των εορτών, και την τήρηση των νηστειών από αυτές των Ορθοδόξων Εκκλησιών και του Ορθοδόξου κόσμου γενικότερα, εκ των οποίων τα 8/10 ακολουθούν το Πατρώο Ημερολόγιο (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, Αγίον Όρος, Ρωσία, Σερβία κ.ά.).

"Στη Θεία λατρεία διήρεσε τον ευσεβή ελληνικό λαό σε δύο λατρευτικά στρατόπεδα και έχει διαιρέσει οικογένειες καθώς εισήγαγε ταυτόχρονο εορτασμό ορθόδοξων και αιρετικών (Καθολικών, Προτεσταντών και άλλων) και την σύγχυση και αταξία στη θεία Ορθόδοξη Λατρεία που μας παραχωρήθηκε από τους Άγιους Πατέρες.

"Η επίσημη εκκλησία λοιπόν έχει μεταφέρει τις σταθερές θρησκευτικές εορτές και τις μεγάλες νηστείες, των Χριστουγέννων, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και των Αγίων Αποστόλων, που αποτελούν κληροδότημα παλαιών εποχών, μειώνοντας έτσι την νηστεία των Αγίων Αποστόλων έως ότου εξαφανιστεί, όταν θα συμπίπτει με τη εορτή των Αγίων Πάντων,  και έχει επίσης αφαιρέσει τα αναγνώσματα του Ευαγγελίου και αυτά του Αποστόλου από την Θεία Λειτουργία της Κυριακής.

 "Από τα προαναφερθέντα γίνεται εμφανές ότι το Ημερολόγιο δεν είναι ένα αστρονομικό ζήτημα, όπως ισχυρίζονται οι καινοτόμοι της "Εκκλησίας της Ελλάδος" στην υπεράσπισή τους, αλλά σαφέστατα ένα θρησκευτικό ζήτημα, δεδομένου ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη λατρεία και γενικότερα με τη θρησκευτική ζωή του Ορθοδόξου Χριστιανού.

"Μέσα από την καινοτομία του ημερολογίου, η νεοημερολογίτικη  εκκλησία έχει παραβιάσει όχι μόνο την αιωνόβια Εκκλησιαστική Παράδοση του Πατερικού και Ορθοδόξου Ημερολογίου, και όχι μόνο την προαναφερθείσα Αποστολική εντολή (ΙΙ Θεσσαλονικείς 2.15, Γαλάτες 1.8-9) και την απόφαση της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου περί αναθεματισμού εκείνων που παραβιάζουν την Ιερά Παράδοση ["Αν κάποιος παραβιάζει οποιαδήποτε εκκλησιαστική παράδοση, γραπτή ή άγραφη, ανάθεμα"], αλλά και τις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Πατριαρχικών Συνόδων των ετών 1583, 1587 και 1593 υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία Β' και του 1848 υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Άνθιμο, ο οποίος καταδίκασε και αναθεμάτισε το Γρηγοριανό ημερολόγιο.

   

"Έχει επίσης παραβιάσει τους Ιερούς Κανόνες που διατάσσουν την διαφύλαξη και τήρηση των Ιερών Παραδόσεων, οι οποίοι είναι: α) Ο τρίτος της Συνόδου της Καρχηδόνος, β) ο εικοστός πρώτος κανόνα της Συνόδου της εν Γάγγρα και γ) ο ενενηκοστός πρώτος και ενενηκοστός δεύτερος κανόνας του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, καθώς και ο τεσσαρακοστός έβδομος κανόνας της Συνόδου της Λαοδικείας, ο οποίος καταδικάζει τη κοινωνία με τους αιρετικούς, που είναι αυτό το οποίο είναι οι Λατίνοι και οι Προτεστάντες, και ως επίσης τον πρώτο κανόνα της  Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου σχετικά με την αυστηρή τήρηση των Ιερών Κανόνων. "  

 Οι νεοημερολογίτες  δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν είχαν άμεσες προειδοποιήσεις από την Ουράνια Εκκλησία ότι το μονοπάτι που επέλεξαν ήταν εσφαλμένο. Μια τέτοια προειδοποίηση δόθηκε στον νεοημερολογίτη Επίσκοπο Αρσένιο της Λάρισας στις 12/25 Δεκεμβρίου 1934, ανήμερα της εορτής  του Αγίου Σπυρίδωνος σύμφωνα με το Πατρώο Ημερολόγιο, αλλά  Χριστούγεννα κατά το καινοτόμο.

"Το πρωί ο επίσκοπος πήγε με το αυτοκίνητό του για να τελέσει τη Θεία Λειτουργία στην Ιερά Εκκλησία του.

 Όταν έφτασε εκεί, είδε έναν ταπεινό, ηλικιωμένο, χαριτωμένο Επίσκοπο με την Παναγία (εγκόλπιο) στο στήθος του.

Ο Αρσένιος του είπε: «Αδελφέ, έλα, ας αναγνώσουμε τά χαρμόσυνα γράμματα (υμνολογία) των Χριστουγέννων και αργότερα θα σου προσφέρω φιλοξενία».

"Ο ταπεινός επίσκοπος απάντησε: «Δεν πρέπει να αναγνώσετε αυτά τα γράμματα, αλλά τα δικά μου, του Αγίου Σπυρίδωνος»!

Τότε ο Αρσένιος θυμώνει και του λέει: «Σε προσκαλώ και με περιφρονείς; Πήγαινε (φύγε) λοιπόν."

"Ο Αρσένιος πήγε στην Εκκλησία, ασπάστηκε τις εικόνες και κάθισε στο θρόνο του. Όταν ήρθε η ώρα για τις Καταβασίες, έψαλε την πρώτη Καταβασία, και έπειτα είπε στους ψάλτες να ψάλουν την δεύτερη. Ο Αρσένιος άρχισε να λέει την τρίτη, αλλά ξαφνικά ένιωθε άγχος και αδιαθεσία.

Κάλεσε τη χορωδία να συνεχίσει και πήγε στο Ιερό, όπου τον ρώτησαν: «Τί σας συμβαίνει, Δέσποτα», απάντησε: «Δεν νιώθω καλά».

"Όταν επιδεινώθηκε η αδιαθεσία του Αρσενίου, τον μετέφεραν στο σπίτι του, όπου η κατάστασή του χειροτέρεψε και την επόμενη ημέρα πέθανε.

Είχε τιμωρηθεί από τον Θεό για την ασεβή ανυπακοή του στον Άγιο Σπυρίδωνα.

Αυτό το θαύμα έγινε γνωστό από τους παλαιότερους Ορθόδοξους πιστούς της Λάρισας ".

THE CALENDAR MIRACLE OF ST. Spyridon

     On August 8, 1934 the True Orthodox Christians of Greece declared the official church to be schismatic. For, as Nicetas Anagnostopoulos wrote, the Greek Church had “infringed on the dogma of the spiritual unity of the One, Holy, Catholic and Apostolic Church, for which the Divine Founder had prayed, because it separated itself in the simultaneous celebration of the feasts and observance of the fasts from the other Orthodox Churches and the Orthodox world, 8/10ths of which follows the Old Calendar (the Patriarchate of Jerusalem, the Holy Mountain, Russia, Serbia and others).

     “In Divine worship it has divided the pious Greek people into two worshipping camps, and has divided families and introduced the simultaneous feasts of Orthodox and heretics (Catholics, Protestants and others) as well as confusion and disorder into the divine Orthodox Worship handed down by the Fathers.

     “It has transferred the immovable religious feasts and the great fasts, handed down from ages past, of Christmas, the Mother of God and the Holy Apostles, reducing the fast of the Apostles until it disappears when it coincides with the feast of All Saints; and has removed the readings from the Gospel and Apostle from the Sunday cycle.

     “From this it becomes evident that the Calendar is not an astronomical question, as the innovators of the Church of Greece claim in their defence, but quite clearly a religious question, given that it is indissolubly bound up with the worshipping, and in general with the religious life of the Orthodox Christian.

     “Through the calendar innovation the new calendarist Church has transgressed, not only the perennial Ecclesiastical Tradition of the Patristic and Orthodox Calendar, and not only the above-mentioned Apostolic command [II Thessalonians 2.15; Galatians 1.8-9] and the decision of the Seventh Ecumenical Council concerning the anathematisation of those who violate the Sacred Tradition [“If anyone violates any ecclesiastical tradition, written or unwritten, let him be anathema”], but also the decisions of the Pan-Orthodox Patriarchal Councils of the years 1583, 1587 and 1593 under the Ecumenical Patriarch Jeremiah II and of 1848 under the Ecumenical Patriarch Anthimus, which condemned and anathematized the Gregorian calendar.

     “It has also transgressed the Sacred Canons which order the keeping and observance of the Sacred Traditions, which are: a) the Third of the Council of Carthage, b) the Twenty-First of the Council of Gangra, and c) the Ninety-First and Ninety-Second of St. Basil the Great, as well as the Forty-Seventh canon of the Council of Laodicea, which forbids the concelebration with heretics, which is what the Latins and the Protestants are, and the First of the Seventh Ecumenical Council concerning the steadfast observance of the complete array of the divine Canons.”

     Nor did the new calendarists lack direct warnings from the Heavenly Church that the path they had embarked on was false. One such warning was given to the new calendarist Bishop Arsenius of Larissa on December 12/25, 1934, the feast of St. Spyridon according to the Old Calendar, but Christmas according to the new calendar.

     “In the morning the bishop went by car to celebrate the Liturgy in his holy church. When he arrived there, he saw a humble, aged, gracious Bishop with a panagia on his breast. Arsenius said to him: ‘Brother, come, let’s proclaim the joyful letters of Christmas and then I will give you hospitality.’

     “The humble Bishop replied: ‘You must not proclaim those letters but mine, St. Spyridon’s!’ Then Arsenius got angry and said: ‘I’m inviting you and you’re despising me. Go away then.’

     “Arsenius went into the church, venerated the icons and sat in his throne. When the time for the katavasias came, he sang the first katavasia, and then told the choir to sing the second. Arsenius began to say the third, but suddenly felt anxious and unwell. He motioned to the choir to continue and went into the altar, where they asked him: ‘What’s the matter, master?’ He replied: ‘I don’t feel well.’

     “When Arsenius’ indisposition increased, they carried him to his house, where his condition worsened, and the next day he died. He had been punished by God for his impious disobedience to St. Spyridon. This miracle is known by the older Orthodox faithful of Larissa.”