Νέοι ἅγιοι, νέες θεωρίες, νέα παράδοση; 

Ὁ τραγέλαφος τῶν συνεπειῶν τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου συνεχίζεται!...

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου 

Τελευταίως, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος μετά τῆς περί αὐτόν Συνόδου ἀπεφάσισαν τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ γνωστοῦ Ἁγιορείτου ἀσκητοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἐπονομαζομένου Ἡσυχαστοῦ. Ὁ ἐν λόγῳ ἀσκητής ἐκοιμήθη ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, δηλαδή τήν 15ην Αὐγούστου (τοῦ 1959), σύμφωνα ὅμως μέ τό ἐκκλησιαστικό, λεγόμενο παλαιό, ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο τηροῦσε ὁ ἴδιος ὡς ἁγιορείτης καί ἀνέκαθεν τηροῦσε καί διατηρεῖ, ὡς ἐκκλησιαστική παράδοση, ὁλόκληρο τό Ἅγιον Ὄρος.

Τό Πατριαρχεῖο ὥρισε λόγῳ τοῦ αἰδεσίμου τῆς ἡμέρας νά ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ ἀσκητοῦ ὡς Ἁγίου πλέον, κατά τήν ἑπομένη τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως, δηλαδή τήν 16η Αὐγούστου. Ἔτσι, ὁ πρῶτος ἑορτασμός τῆς μνήμης του ἔγινε ἤδη σήμερα 16/29 Αὐγούστου πανηγυρικά στήν Ἱερά Μονή Βατοπεδίου, τῆς ὁποίας ὁ Καθηγούμενος καί ἡ μοναστική Ἀδελφότητα θεωροῦνται πνευματικά ἔκγονα ἐκείνου.

Τή σχετική Πατριαρχική Πράξη ἁγιοκατατάξεως ἀνέγνωσε ὁ Καθηγούμενος τῆς Σιμωνόπετρας Ἀρχ/της Ἐλισσαῖος, ὅπου γίνεται μνεία περί τῆς σημειολογικῆς σημασίας τῆς ἡμέρας κοιμήσεως τοῦ ἀσκητοῦ (μνήμη Κοιμήσεως Θεοτόκου, τῆς προστάτιδος καί Ἐφόρου τοῦ Ἁγίου Ὄρους) καί ὁ ὁρισμός τῆς ἑπομένης 16ης ὡς ἡμέρας μνήμης αὐτοῦ, ἡμέρα ἄλλωστε κατά τήν ὁποία ἔγινε καί ἡ ταφή του, ἐν Ἁγίω Ὄρει.

Τίθεται, λοιπόν, τό ἐρώτημα: Ἐν τῶ κόσμω, πότε θά τιμᾶται ἡ μνήμη αὐτοῦ ἐφ' ὅσον συμφώνως τῆ Πατριαρχικῆ Πράξει ὁρίζεται ἡ 16η Αὐγούστου ὡς ἡμερομηνία ἐτησίου μνήμης αὐτοῦ; Θά τιμᾶται, λοιπόν, κατά τήν 29ην Αὐγούστου καί θά ἀκούγεται στό συναξαριακό ἀνάγνωσμα ὅτι ἐκοιμήθη τήν 15ην καί ἐνταφιάσθηκε τήν 16ην Αὐγούστου καί ὅτι ὡρίσθη νά τιμᾶται τήν 16ην Αὐγούστου ἤ θά μετατεθεῖ ἐν τῆ πράξει ἡ μνήμη του καί θά τιμᾶται κατά τήν 16ην Αὐγούστου, συμφώνως πρός τό ἰσχῦον ἐν τῶ κόσμω (Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος) νέον ἡμερολόγιον, ὁπότε δέν θά ὑπάρχει καμμία ἀντιστοιχία καί νόημα μέ τήν γενομένην ἐν Ἁγίῳ Ὄρει κοίμησή του κατά τήν ἡμέραν τῆς ἐκεῖ τιμωμένης Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου;

Πολλοί θά ἀποφύγουν τόν λογικό προβληματισμό ἐπ' αὐτῆς τῆς ἀμετροέπειας ἤ μᾶλλον τῆς συγχύσεως καί ἀκαταστασίας πού ἐπέφερε καί διατηρεῖ ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου. Καί ὅμως δέν εἶναι μόνον ἡ κοινή λογική, ἀλλά πολύ περισσότερο ἡ εὐταξία καί εἰρήνη καί ἑνότητα πού προσβάλλονται ἀπό τήν ἀδικαιολόγητη καί ἀντικανονική εἰσαγωγή καί ἐπιβολή τοῦ νέου ἡμερολογίου καί τίς κατά τά ἀνωτέρω συνέπειές της.

Δέν ὑπάρχει καμμία δικαιολογία καί κυρίως καμμία κανονική καί ἐκκλησιαστική αἰτιολογία γιά τήν de facto διάσπαση τῆς ὁμοιόμορφης ἑορτολογικῆς ἑνότητος τῶν ὀρθοδόξων ἀνά τόν κόσμο, περί τῆς ὁποία τόσο ἐνδιαφέρθηκε καί μερίμνησε ἡ Ἁγία Πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδος τῶν 318 Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων. Ὅπως δέν ὑπάρχει δικαιολογία, παρά μόνο σκοπιμότητα καί ἀμετανοησία, γιά τήν ἀπάλειψη, τήν τελευταία μάλιστα στιγμή, ἐκ τῶν πρός συζήτηση θεμάτων τῆς λεγομένης "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου" τῆς Κρήτης (2016) τοῦ ἀπό δεκαετιῶν τεθέντος σέ προτεραιότητα πρός πανορθόδοξη συζήτηση καί ἐπίλυση σχετικοῦ θέματος ("Τό ζήτημα τοῦ κοινοῦ ἡμερολογίου").

Ὑπάρχει δέ καί κάτι σχετικό μέ τό ἐν λόγῳ θέμα (τοῦ ἡμερολογίου) ἀκόμη χειρότερο, τό ὁποῖο συντηρεῖται δυστυχῶς ἀπό τούς ἰθύνοντες τοῦ Φαναρίου, οἱ ὁποῖοι προδίδουν ἔτσι ὅτι τούς "στοιχειώνει" ἡ εὐθύνη τήν ὁποία ἱστορικῶς ἔχουν γιά τήν ἡμερολογιακή Καινοτομία (σημείωση: ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου εἶναι ἔργο τοῦ, κατά τόν πολύ Ἰουστῖνο Πόποβιτς σχισματοποιοῦ, Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη). Πρόκειται γιά τήν προκλητική ἐπισήμανση τῆς μεταστροφῆς τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ καί ἐγκαταλείψεως τῆς πρώην ἰδιότητός του ὡς "ζηλωτοῦ" Ἁγιορείτου, δηλαδή ἔχοντος διακόψει τήν μνημόνευση τοῦ Πατριάρχου γιά κανονικούς λόγους Πίστεως καί Παραδόσεως.

Στήν Πατριαρχική Πράξη ἁγιοκατατάξεως τοῦ ἀσκητοῦ Ἰωσήφ ἀναφέρεται αὐτή ἡ πτυχή, τήν ὁποία δεόντως ἐκμεταλλεύεται τό Πατριαρχεῖο ὑποστηρίζοντας ἐμμέσως πλήν σαφῶς ἤ μᾶλλον προπαγανδίζοντας ὅτι ὅποιος δέν κοινωνεῖ μέ τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας, ἀσχέτως ἄν ἐκεῖνο καινοτομεῖ ἤ ἔχει ἀπεμπολίσει τήν Πίστη καί Παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων διά τῆς διακηρύξεως λόγῳ καί ἔργῳ τοῦ ἐκκλησιομάχου Οἰκουμενισμοῦ!

Τίθεται, λοιπόν, καί ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα: Πῶς εἶναι δυνατόν νά προβάλλεται ἐπισήμως καί μάλιστα ὡς δεῖγμα νέας γνησιότητος (κατά τή "νέα κανονικότητα" πού βιώνουμε στις ἡμέρες μας) ἡ ἐπανάληψη τῆς μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀποδεδειγμένως μασώνου καί ἀρχι-οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου ἐκ μέρους τῆς τότε συνοδείας τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ κατόπιν ἀποφάσεως τοῦ τελευταίου καί μάλιστα μετά ἀπό σχετικό ὅραμα, ὅταν ἐξ ἀντιθέτου ὑπάρχουν πολλές περιπτώσεις συγχρόνων αὐτοῦ μεγάλων ἀσκητῶν καί ὄντως ὁσίων ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι ἐφωτίζοντο περί τοῦ ἀντιθέτου;

Ἐπί παραδείγματι, τά ἀκριβῶς ἀντίθετα μαρτυροῦν ἡ στάση καί διδασκαλία τοῦ ἁγιοκαταταχθέντος ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἀσκητοῦ Ἰωάννου τοῦ ἐκ Ρουμανίας (+1960), τοῦ ὁποίου τό ὁλόσωμο σκήνωμα διασώζεται ἀδιάφθορο στή Μονή Χοζεβᾶ στά Ἱεροσόλυμα. Συνειδητοποιεῖ τό Πατριαρχεῖο ποῦ ὁδηγεῖ τά πράγματα μέ τίς σκοπιμότητες καί ἐνδεχομένως τίς ὑστεροβουλίες του, ἀκόμη καί στά ζητήματα τῶν ἁγιοκατατάξεων καί ὅσον ἀφορᾶ στά διαφαινόμενα κριτήριά του γι' αὐτές;

Μήπως κάποιοι ἐμπαίζουν τόν λαό τοῦ Θεοῦ; Ποιός τοῦ λέγει τήν πᾶσα ἀλήθεια; Οἱ Ἅγιοι διαφέρουν καί διαφωνοῦν μεταξύ των ἐπί θεμάτων Πίστεως ἤ Παραδόσεως καί ἔχουν διαφορετικές ἀποκαλύψεις ἐκ Θεοῦ; Μήπως βρισκόμαστε ἐνώπιον πλάνης ἤ ἀπάτης; Ποιός εἶναι φορέας αὐτῶν; Ποιά εἶναι ἡ πλάνη ἤ ἡ ἀπάτη καί ποιά ἡ ἀλήθεια ἐν προκειμένῳ;

Κάποιοι, ἴσως, βιασθοῦν, μᾶλλον ἐπιπολαίως, νά ἀπαντήσουν ἀποφαινόμενοι ὅτι οὔτε τό ἡμερολογιακό εἶναι σπουδαῖο ζήτημα, δηλαδή οὔτε ἡ ἀντικανονική ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ἐφάμαρτη, οὔτε ἡ προδοτική τῆς Ὀρθοδοξίας ἐκκλησιολογική πορεία τῶν Πατριαρχῶν καταδικαστέα καί ἅρα μόνο ἐναπομένον κριτήριο κανονικότητος καί ὀρθοδοξίας εἶναι ἡ ἑνότητα καί κοινωνία ὅλων μέ ὅλους!

Τότε, ὅμως, μετά τήν προφανή λογική διαπίστωση ὅτι ἄλλα λέγουν σχετικῶς οἱ Ἅγιοι Πατέρες μέ τούς ὁποίους συμφωνοῦν πολλοί σύγχρονοι ἐνάρετοι Πατέρες καί σύγχρονοι ὅσιοι καί ἄλλα πάλι (λένε ἥ ἐμφανίζονται νά λένε) κάποιοι ἄλλοι νέοι ἅγιοι, ἐντός ἤ ἐκτός εἰσαγωγικῶν, ἐπανατίθεται ἀκόμη πιό ἀπαιτητικό καί ὀξύ τό ἐρώτημα,: Ποιοί λοιπόν ἐξ ὅλων αὐτῶν ἔχουν δίκηο; Ποιοί ἐκφράζουν τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας; Ποιούς μποροῦμε νά ἐμπιστευόμαστε;

Μήπως θά πρέπει νά ἀκολουθήσουμε τό κριτήριο τοῦ διακόψαντος τό μνημόσυνο τοῦ τότε αἱρετίζοντος Πατριάρχου του καί καθαιρεθέντος καί φυλακισθέντος Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος λέγει σχετικῶς καί ἐπισημαίνει:

"Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τά αὐτά φρονοῦσιν ἀλλήλοις καί εἰς οὐδέν διαφέρουσι" καθώς καί "ἀληθινή εὐσέβεια εἶναι τό νά μήν ἔρχεται κανείς σέ φιλονεικία μέ τούς Θεοφόρους Πατέρες" καί ὅτι "ἀπόδειξη ὅτι καλῶς καί ἀσφαλῶς καί εὐσεβῶς φρονοῦμε εἶναι ἡ συμφωνία μας πρός τούς Θεοφόρους Πατέρες μας"!

Τουλάχιστον τό ποιοί, ἐξ ὅλων τῶν προαναφερθεισῶν "πλευρῶν", λένε καί πράττουν διαφορετικά καί ἀντίθετα πρός τούς Ἁγίους Πατέρες, ἐλπίζουμε νά ἔχει γίνει ἀντιληπτό καί εὐδιάκριτο!

Δώσατε προσοχή στά ἐπισημαινόμενα ἐν τῆ Πατριαρχικῆ Πράξει

ἀπό τό σημεῖο 5:30 ἕως 6:00

ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ

«Ο πρώτος επίσημος πανηγυρικός εσπερινός επί τη εορτή του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, τελέστηκε σήμερα, Παρασκευή 28 Αυγούστου στην Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.

Στον πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Καθηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου Γέροντας Εφραίμ, πλαισιούμενος από πλειάδα κληρικών και ιερομονάχων.

Μετά το πέρας του Εσπερινού ακολούθησε πανηγυρική τράπεζα, όπου κατά τη διάρκεια αυτής ομίλησε ο Γέροντας Εφραίμ.

Ο Καθηγούμενος στην αρχή του λόγου, τόνισε: "Σήμερα εορτάζουμε τον παππού μας, Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Η Μητέρα Εκκλησία το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, επισφράγισε τα βιώματα των καρδιών των ανθρώπων και ενέγραψε στας δέλτους των Αγίων τον γέροντα Ιωσήφ."

"Είναι η πρώτη φορά που τιμούμε επισήμως τον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή! Είναι πολύ μεγάλη χαρά για εμάς, αλλά και για ολόκληρη την Εκκλησία ο εν λόγω εορτασμός" - τόνισε μεταξύ άλλων ο Γέροντας Εφραίμ.

Σε άλλο σημείο ο γέροντας Εφραίμ, υπογράμμισε: "Εμείς είμαστε μαθητές του πρώτου υποτακτικού του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού. Ο γέροντας μας Ιωσήφ, δεν περνούμε ημέρα που να μην μας μιλούσε τόσο στις συνάξεις, όσο και ιδιαιτέρως για την διδασκαλία του γέροντά του".

Ο Καθηγούμενος δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο γεγονός ότι ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ενώ πέρασε από τις τάξεις των ζηλωτών έφυγε και ακολούθησε το Πατριαρχείο.

"Ο Άγιος Ιωσήφ ήταν με τους ζηλωτές αρκετά χρόνια, αλλά πάντοτε ζητούσε ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Μετά από αδιάκοπη προσευχή, πήρε την πληροφορία από τον Θεό ότι δεν είναι σωστή η θέση του με τους ζηλωτές και πήγε με το Πατριαρχείο. Η απόφασή του αυτή, είχε ως αποτέλεσμα να τον έχουν οι αδελφοί του σαν αφορισμένο" - πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Γέροντας Εφραίμ. (....) ».

Ἱστολόγιο ROMFEA