Ἡ ἰατρικο-ποίηση τῆς κοινωνίας
 ἤ
ἡ νέα θρησκεία τῆς ὑγείας

 

τοῦ Κων. Βαθιώτη,
πρ. Καθηγητοῦ τῆς Νομικῆς Σχολῆς

τοῦ Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης

 

Κατά τα προηγούμενα χρόνια οι πολίτες όλων των χωρών εκπαιδεύονταν σαν πειραματόζωα σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου ήταν η λατρεία της ύλης σε κάθε της έκφανση. Βασικός στόχος του σύγχρονου ανθρώπου ήταν να συγκεντρώνει όσο περισσότερα χρήματα μπορεί, ώστε να τα μετατρέπει σε καταναλωτικά αγαθά και να απολαμβάνει διάφορες υπηρεσίες. Με την ίδια λογική, ο άνθρωπος έμαθε να λατρεύει το σώμα του και να προσέχει την υγεία του σαν να πρόκειται για το πολυτιμότερο αγαθό. Έτσι, στήθηκε μια γιγαντιαία επιχείρηση για την εκμετάλλευση της νέας θρησκείας του ανθρώπου: Από τη διοργάνωση τακτικών μαραθωνίων και ημιμαραθωνίων μέχρι την αντικαπνιστική καμπάνια με σοκαριστικές φωτογραφίες πάνω στα πακέτα των τσιγάρων και βεβαίως τη διενέργεια τεστ για την πρώιμη διάγνωση ασθενειών (όπως διαφόρων μορφών καρκίνου ή της οστεοπόρωσης). 

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, όταν εμφανίσθηκε ο νέος «αόρατος εχθρός» της ανθρωπότητας, δηλ. ο κορωνοϊός (ο παλαιός «αόρατος εχθρός» ήταν η Αλ Κάιντα και κάθε άλλη τρομοκρατική οργάνωση), και η παγκόσμια ελίτ αποφάσισε να διεξαγάγει πόλεμο ενάντια στον εχθρό της δημόσιας υγείας, χρησιμοποιώντας για την επιβολή των δρακόντειων υγειονομικών μέτρων τις μαριονέτες της, δηλ. τα μέλη των εθνικών κυβερνήσεων, οι λαοί τρομοκρατήθηκαν μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν το πολυτιμότερο αγαθό τους, δηλ. την υγεία τους.

Δεν ήταν λοιπόν καθόλου δύσκολο οι πολίτες να εφαρμόσουν πρόθυμα τα πρωτοφανή στην ιστορία της ανθρωπότητας υγειονομικά μέτρα απεμπολώντας όχι μόνο τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, αλλ’ ακόμη και την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους. Πίστεψαν ότι, θυσιάζοντας προσωρινά τις ελευθερίες τους, θα τις ανακτούσαν, όταν θα εξαφανιζόταν ο κίνδυνος κατά της υγείας τους. Η θυσία και η λατρεία είναι μεγέθη αλληλοεξαρτώμενα: Όσο πιο πολύ λατρεύει κάποιος ένα πρόσωπο ή αντικείμενο, τόσο περισσότερες απώλειες δέχεται να υποστεί.   

Έτσι, δικαιώνεται ο Ιβάν Ίλλιτς, ο οποίος ήδη από το 1976, στο θεμελιώδες για την εποχή μας βιβλίο του «Ιατρική Νέμεση. Η απαλλοτρίωση της υγείας», εφιστούσε την προσοχή μας στην ι α τ ρ ι κ ο π ο ί η σ η της κοινωνίας και στον κίνδυνο να χ ά σ ε ι ο άνθρωπος ένα κομμάτι από την α υ τ ο ν ο μ ί α του που το σ φ ε τ ε ρ ί ζ ο ν τ α ι  οι  θ ε ρ α π ε υ τ έ ς  του.

[Απόσπασμα από το πρώτο μέρος συνέντευξης για το Ρουμανικό Περιοδικό Familia Ortodoxă. Επιμέλεια: Τατιάνα Πετράκε.]