ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ....

Σοφία  Ἀ. Κάτσουρα

 

Η αείμνηστη μητέρα μας Σοφία γεννήθηκε την 9η Ιανουαρίου (εορτή του Αγίου Στεφάνου με το εκκλησιαστικό εορτολόγιο) του έτους 1937. Γονείς της ήταν ο Αντώνιος Τεκάκης (+1971) από το χωριό Βάθη Κισσάμου Χανίων (Κρήτης) και η Καλλιόπη Νικολαΐδου από την Τραπεζούντα του Πόντου.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κόρινθο, όπου γνωρίστηκαν και ήλθαν σε Γάμου κοινωνία οι αείμνηστοι γονείς της. Ήταν το τρίτο από τα συνολικά πέντε (5) παιδιά της οικογένειας (τρία κορίτσια και δύο αγόρια). Σήμερα ζούν οι δύο αδελφοί της με τις οικογένειές τους.

Η Σοφία Τεκάκη παντρεύτηκε, το 1960, τον Ιωάννη Κάτσουρα, γεννημένο στην Καισαριανή των Αθηνών, από τον Ηλία Κάτσουρα και την Ευαγγελία Κάργα, πρόσφυγες από τα Βουρλά, παραλιακό χωριό που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης (Μικράς Ασίας). Μαζί με το σύζυγό της απέκτησαν δύο άρρενα τέκνα τον Ηλία και τον Δημήτρη Κάτσουρα.

Ο σύζυγός της ασκούσε το επάγγελμα του επιπλοποιού, ενώ η ίδια εκτός από άριστη νοικοκυρά είχε γνώσεις και δεξιότητες στην κομμωτική και ιδιαίτερα στην κεντητική και μοδιστρική τέχνη. Κατά καιρούς και η ίδια εργαζόταν κατ’ οίκον, ενισχύοντας έτσι το οικογενειακό εισόδημα.

Έζησε μαζί με το σύζυγό της Ιωάννη 52 ολόκληρα χρόνια, μέχρι τον θάνατό του (+25)12.12.2012). Η μητέρα της, Καλλιόπη Τεκάκη, κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής της έγινε μοναχή και διά του Θείου & Αγγελικού Σχήματος μετονομάσθηκε Καλλίστη Μοναχή (+2003), κοιμήθηκε δε σε ηλικία 91 ετών.

Η αείμνηστη μητέρα μας ήταν πολύ δημιουργικός άνθρωπος. Κρατούσε το «ταμείο» της οικογένειάς της και κατόρθωσε, με την καλή διαχείριση των οικονομικών, αλλά κυρίως με την διάθεση για προκοπή και δημιουργία, να σπουδάσει τα τέκνα της, και να ανοικοδομήσει στην πατρική της κληρονομιά στην Κόρινθο οικία στην οποία στεγάσθηκαν τελικά και οι οικογένειες των παιδιών της.

Ήταν ευαίσθητος άνθρωπος, κοινωνική, με αρκετές και μακροχρόνιες φιλίες, ελεήμων, συμπονετική, εργατική, πιστή, θυσιαστική για τα παιδιά της, ηθική και ακέραιη, απέφευγε την κρίση και ιδίως την κατάκριση, σεβόταν τον Κλήρο, αγαπούσε την Εκκλησία και την προσευχή, ενώ τηρούσε με ιδιαίτερη ευλάβεια τις νηστείες, ιδιαίτερα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και του 15Αυγούστου. Είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στην Παναγία και τον Άγιο Νεκτάριο, προς τους οποίους απηύθυνε με μεγάλη πίστη τα διάφορα αιτήματά της.

Τα περισσότερα χρόνια του έγγαμου βίου της τα έζησε στην Αθήνα (Καισαριανή), ενώ τα υπόλοιπα, μετά τη συνταξιοδότηση του συζύγου της, τα πέρασε στην Κόρινθο, όπου γηροκόμησε και την μητέρα της, με ιδιαίτερη αφοσίωση και σεβασμό. Είχε τη χαρά να μείνουν κοντά της και τα δύο παιδιά της με τις οικογένειές τους, προς τις οποίες έδειχνε με κάθε τρόπο την ηθική και υλική συμπαράστασή της.

Παντρεμένη με το νέο ημερολόγιο, τελικά επηρεάστηκε από το ζήλο και την πίστη της μητέρας της και περίπου πρό τριακονταπενταετίας ακολούθησε το παράδειγμά της και ακολούθησε την Ορθόδοξη Παράδοση του εκκλησιαστικού εορτολογίου, την οποία τήρησε με ευλάβεια και συνέπεια μέχρι τέλους της ζωής της. Μάλιστα σε αυτό συνέβαλαν οι ευχές και προσευχές του αειμνήστου και αγιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ανδρέου (+).

Μεγάλο πλήγμα στον λεπτό χαρακτήρα και την ευαίσθητη καρδιά της υπήρξε ο αδόκητος θάνατος του μεγαλύτερου τέκνου της, του Ηλία, σε ηλικία 54 ετών από ανακοπή, το έτος 2015. Έκτοτε και εφ΄ όσον είχε χάσει και το σύζυγό της, επήλθε πτώση των σωματικών και ψυχικών της δυνάμεων. Μέχρι τέλους όμως διατήρησε σε αξιοθαύμαστο βαθμό την πίστη, την υπομονή και την καλοσύνη της, δεχόμενη την ιδιαίτερη περιποίηση και φροντίδα από την ευρύτερη οικογένειά της. Απέκτησε από τα δύο παιδιά της τρία εγγόνια.

Δύο χαρακτηριστικά της βαθειάς πίστεώς της και της ευλάβειάς της είναι τα εξής: Όσο τη βοηθούσε η κατάστασή της διάβαζε καθημερινά το «Απόδειπνο» και έκανε κομβοσχοίνι για αρκετή ώρα. Κάποτε ταξίδεψε στον Καναδά, καλεσμένη από μία φίλη της για τον Γάμο του παιδιού της. Εκεί παρέλειψε μία ημέρα τον καθημερινό «κανόνα» του κομβοσχοινιού, όπως μας ανέφερε, και τότε είδε στον ύπνο της την μητέρα της, η οποία της υπενθύμισε την καλή συνήθειά της. Τέλος, το τελευταίο Πάσχα πέρασε ένα μικρό εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο επηρέασε την ομιλία της. Πλέον μπορούσε να εκφέρει καθαρά μόνο μια φράση ή μάλλον δύο ευλογημένες λέξεις, τις οποίες χρησιμοποιούσε, ακόμη και μηχανικά, αντί κάθε άλλης απαντήσεως σε οποιαδήποτε ερώτηση της γινόταν. Και οι λέξεις αυτές ήταν το «Κύριε ελέησον»!

Για την αιωνία πατρίδα ανεχώρησε την 7/20.12.2023 το απόγευμα. Την Εξόδιο Ακολουθία ετέλεσε ο Αίδ/τος Πρεσβύτερος π. Βασίλειος Τσαρκατζόγλου, ο οποίος την είχε κοινωνήσει για τελευταία φορά. Ο Θεός να αναπαύσει την ευλογημένη ψυχή της μετά δικαίων και αγίων, να έχωμε όλοι οι συγγενείς την ευχή της και να αξιωθεί του Παραδείσου! Γένοιτο.

Δ.Ι.Κ.