Ο ΟΣΙΟΣ ΜΩΫΣΗΣ, Ο ΓΕΡΩΝ

1872 - + 15.6.1946

Τῆ ιε΄ (15η/28^η) τοῦ μηνός Ἰουνίου, μνήμη τοῦ Ὁσίου και Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Γέροντος Μωϋσέως, Κτίτορος τῶν ἐν Ἀθικίοις Ἱερῶν Μονῶν τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν και Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ὁσιακῶς τελειωθέντος ἐν ἔτει 1946.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ

 

Ο Άγιος Μωϋσής (κατά κόσμον Μερκούριος Τρυπητήνιας) γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ακριτικό Καστελλόριζο. Στη νεαρή του ηλικία εργάστηκε σαν ναυτικός. Εγκατέλειψε όμως το επάγγελμα αυτό για να αφιερωθεί στον Θεό. Έγινε υποτακτικός στη Σκήτη των Τριών Αγίων Πατέρων (Κτιτόρων της περιφήμου Νέας Μονής) του Προβατείου Όρους στη Χίο και εκάρη μεγαλόσχημος υπό του Οσίου Γέροντος Παχωμίου της Χίου (Πνευματικού οδηγού του Αγίου Νεκταρίου). Το 1932 βρίσκεται στο Άγιον Όρος και στη Σκήτη των Καυσοκαλυβίων, όπου ασκήθηκε για μερικά χρόνια. Ίδρυσε συνολικά τέσσερα μοναστήρια ( 1 στη Σαλαμίνα, 1 στον Πλάτανο Αγίων Θεοδώρων και 2 στα Αθίκια Κορινθίας) ενώ την ευλογία του για την ίδρυσή τους επικαλέστηκαν αλλά δύο μοναστήρια της Κορινθίας ( Μονή Αγ. Τριάδος Εξαμιλίων και Μονή Αγ. Μαρίνης Σοφικού). Συγκέντρωσε γύρω του πλήθος μοναχών και μοναζουσών. Κοιμήθηκε οσιακώς την 15η Ιουνίου (28η με το πολιτικό ημερολόγιο) του 1946 και ετάφη στην ανδρική Μονή του Ευαγγελισμού Αθικίων. Κατά την εκταφή του ευωδίαζαν τα λείψανά του, τα οποία φυλάσσονται στη γυναικεία Μονή των Αγίων Ταξιαρχών Αθικίων Κορινθίας. Ο Όσιος είχε το χάρισμα της προοράσεως και της διοράσεως, ετέλεσε δε πολλά θαύματα εν ζωή, ενώ συνεχίζει να τελεί και μετά την κοίμησή του, σε όσους με πίστη επικαλούνται τις προς Θεόν πρεσβείες του. Αγωνίστηκε, πέραν της ασκήσεώς του, υπέρ της Ορθοδόξου Παραδόσεως και κατά της Παπικής ημερολογιακής Καινοτομίας. Περί αυτού και της αγιότητός του υπάρχει και η μαρτυρία του τελευταίως αγιοκαταταχθέντος υπό του  Πατριαρχείου Κων/λεως Γέροντος Πορφυρίου (Μπαϊρακτάρη) του Καυσοκαλυβίτου (+1991), ο οποίος χαρακτήριζε τον Όσιο ως μεγάλο άγιο και θεούμενο! 

 

Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῶ Κυρίω, τῶ ἐγείραντι ἐν χρόνοις τοῖς ἐσχάτοις, τόν Ὅσιον καί Θεοφόρον ἡμῶν Πατέρα Μωϋσέα. Δεῦτε εὐφρανθῶμεν ἐπί τῆ αὐτοῦ πανηγύρει, εὐσεβῶς αὐτῶ μελωδοῦντες· χαῖρε, ὁ τῆς Πίστεως πρόμαχος καί τῆς τοῦ Παπικοῦ καλενδαρίου καινοτομίας πολέμιος· χαῖρε, ὁ ἐν τῶ εἰκοστῶ αἰῶνι Μοναστικός Πατήρ καί τῆς ἐν Χριστῶ ἀσκήσεως γενναῖος ἀθλητής· χαῖρε, Χίου καί Κορίνθου καί Ἑλλάδος ἁπάσης ὁ φρουρός τε καί φύλαξ· χαῖρε, τῶν χειμαζομένων ὁ ἀντιλήπτωρ καί ἡμῶν τῶν γεραιρόντων τήν σήν σεβάσμιον μνήμην, ἔνθερμος πρός Θεόν πρεσβευτής, ὁ ἀπαύστως πρεσβεύων ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

(Δοξαστικόν Λιτῆς. Ἐκ τῆς ἱ. Ἀκολουθίας τοῦ Ὁσίου Πατρός Μωϋσέως)