ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ
ΤΗΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΑΓΙΟΤΗΤΑ
ΤΟΝ ΠΑΠΑΝ ΡΩΜΗΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΝ Α΄
(ΒΑΤΙΚΑΝΟΝ, 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013)
Ἁγιώτατε,
Συγχαίρομεν ὁλοκαρδίως τήν Ὑμετέραν πεφιλημένην Ἁγιότητα, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, διά τήν θεοπρόβλητον ἐκλογήν καί ἐπαξίαν ἀνάληψιν τῶν νέων ὑψηλῶν καθηκόντων Σας ὡς Πρωθιεράρχου τῆς προκαθημένης τῆς ἀγάπης σεβασμίας Ἐκκλησίας τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης. Διαδέχεσθε εἰς τόν Θρόνον τοῦτον τόν ἄρτι ἀνδρειοφρόνως παραιτηθέντα διά λόγους ὑγείας καί κοπώσεως προκάτοχόν Σας Βενέδικτον τόν ΙϚ΄, τόν πρᾷον καί τῇ θεολογίᾳ καί τῇ ἀγάπῃ διακριθέντα. Τό ἔργον καί ἡ εὐθύνη ἡ ὁποία Σᾶς ἀναμένει εἶναι τεραστία ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ἡ ἑνότης τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τυγχάνει τό πρώτιστον μέλημα ἡμῶν καί εἶναι ἀσφαλῶς μία ἐκ τῶν βασικῶν προϋποθέσεων διά τήν ἐνώπιον τῶν ὀμμάτων τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν ἀξιοπιστίαν τῆς χριστιανικῆς μαρτυρίας μας. Πρός ἐπίτευξιν αὐτῆς χρειάζεται νά συνεχισθῇ ὁ ἀρξάμενος θεολογικός διάλογος, διά νά κατανοηθῇ ἀπό κοινοῦ καί προσεγγισθῇ ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως καί ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων καί ἡ κοινή, δι' Ἀνατολήν καί Δύσιν, παράδοσις τῆς πρώτης χριστιανικῆς χιλιετίας. Διάλογος ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ, ἐν πνεύματι ταπεινώσεως καί πρᾳότητος, διά τῶν ὅπλων τῆς ἀληθείας.
Ἡ παγκόσμιος οἰκονομική κρίσις, ἐξ ἄλλου, ἀπαιτεῖ ἐπιτακτικῶς τήν ὀργάνωσιν ἀνθρωπιστικῆς δράσεως, διά τήν ὁποίαν ἔχετε μεγάλην ἐμπειρίαν ἐκ τῆς μακρᾶς καί εὐδοκίμου διακονίας Σας ὡς Καλοῦ Σαμαρείτου ἐν Λατινικῇ Ἀμερικῇ, ὅπου ἐδοκιμάσατε ὡς ποιμήν τήν πικρίαν τῆς ἀνθρωπίνης ταλαιπωρίας καί δυστυχίας, ὅσον ὀλίγοι ἀσφαλῶς. Πρέπει νά παρακινηθοῦν οἱ ἔχοντες νά προσφέρουν εἰς τούς μή ἔχοντας οἰκειοθελῶς καί μετά ἱλαρότητος. Κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπον θά ἐξασφαλισθῇ διά τῆς δικαιοσύνης ἡ εἰρήνη, ἡ ὁποία εἶναι τό πανανθρώπινον αἴτημα καί ἡ προσμονή πάντων τῶν ἐθνῶν καί τῶν λαῶν.
Ὀφείλομεν νά τρέφωμεν τούς πεινῶντας, νά ἐνδύωμεν τούς γυμνούς, νά περιποιώμεθα τούς ἀσθενεῖς καί ἐν γένει νά μεριμνῶμεν διά τούς ὄντας ἐν ἀνάγκαις, διά νά ἀκούσωμεν παρά τοῦ Κυρίου τό "δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν" (Ματθ. κε΄,34).
Ἡ ὑπό τῆς Ὑμετέρας πεφιλημένης καί τετιμημένης Ἁγιότητος ἐπιλογή τῆς ἁπλότητος κατέστησε καί καθιστᾷ ἐμφανές τό κριτήριόν Σας διά τό οὐσιῶδες. Τοῦτο πληροῖ τάς καρδίας ὅλων, τῶν ὅπου γῆς πιστῶν σας καί ἐν γένει τῶν συνανθρώπων, ἐλπίδος∙ ἐλπίδος ὅτι τό κριτήριόν Σας τοῦτο θά χρησιμοποιηθῇ εὐρύτερον, οὕτως ὥστε ἡ κρίσις καί τό ἔλεος, τά βαρύτερα τοῦ νόμου, νά ἔχουν διά τήν Ἐκκλησίαν τήν προέχουσαν σημασίαν.
Κατά τήν διάρκειαν τοῦ δισχιλιετοῦς βίου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλήθειαί τινες τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου παρενοήθησαν ὑπό ἐνίων χριστιανικῶν ὁμάδων, ὥστε σήμερον εἰς τά εὐρέα στρώματα τῶν χριστιανικῶν λαῶν νά ἐπικρατοῦν, ὡς μή ἔδει, ἐκκοσμικευμέναι ἀντιλήψεις. Πολυεύθυνον καί ἐπιτακτικόν τό καθῆκον καί τό χρέος ὅλων μας νά ὑπενθυμίσωμεν πρός ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πρός πάντας, ὅτι ὁ Θεός κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ εἰς τήν γῆν, γενόμενος ἄνθρωπος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἵνα τό πολίτευμα ἡμῶν βιωθῇ ὡς ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχον. Ἀληθῶς, "Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν" ἀπ᾿ ἀρχῆς δημιουργός τοῦ παντός, διέπων τά πάντα, ἄχρι θανάτου κατελθών, θανάτου δέ Σταυροῦ, ἵνα διά τῆς Ἀναστάσεώς Του καταδείξῃ ὅτι "εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν Ὀνόματι Κυρίου", καί μόνον ἐν ὀνόματι Αὐτοῦ, εἰς διακονίαν τοῦ πληρώματος, ἵνα πάντες ἕν ὦμεν, τά δέ πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός.
Ἡ γῆ εἶναι ὁ χῶρος τῆς ἀσκήσεώς μας, τῆς πραγματοποιήσεως τῆς ἐνσωματώσεώς μας εἰς τόν Χριστόν∙ καί τῆς δι΄ Αὐτοῦ μεταβάσεώς μας εἰς τήν αἰώνιον ζωήν. Ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ τήν ἐπίγειον ζωήν, ἀλλά δέν τερματίζει τήν ἀποστολήν της εἰς αὐτήν. Τό γνωρίζομεν καί τό ὁμολογοῦμεν, διά τοῦτο καί πορευόμεθα οἱ ποιμένες καί οἱ πιστοί τήν ὁδόν τῆς ἀληθείας διά τῶν ἐπιγείων κατεργαζόμενοι τά ἐπουράνια.
Εἴμεθα βέβαιοι προσωπικῶς καί ὡς Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ὡς ὅπου γῆς Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ὅτι ἡ Ὑμετέρα σεβασμία καί πολυφίλητος ἐν Κυρίῳ Ἁγιότης, ἡ ἐπ᾿ αἰσίοις τοῖς οἰωνοῖς καταρχομένη τοῦ ἱστορικοῦ δολίχου Αὐτῆς ὡς Ἐπισκόπου Ρώμης, θά ἐπιδείξῃ ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον, ἐν συνεργασίᾳ μετά πάντων τῶν δυναμένων καί βουλομένων, διά τήν διόρθωσιν τῶν ἐκκοσμικευμένων τάσεων ὥστε νά ἐπανέλθῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς τό "ἀρχαῖον κάλλος" τῆς ἀγάπης.
Εὐχόμεθα ὁλοθύμως, μετά πάντων τῶν ὅπου γῆς χριστιανῶν πιστῶν, καί μεθ᾿ ἡμῶν συνεύχεται ἅπασα ἡ ἀνθρωπότης, ὅπως ἡ Ἁγιότης Σας ἐπιτύχῃ εἰς τό ὑψηλόν, πολυεύθυνον καί δυσχερές ἔργον Αὐτῆς.
Εὐλογητός καί δεδοξασμένος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Δόξα τῷ Θεῷ τῷ ἀναδεικύοντι ἐν ἑκάστῃ χρονικῇ περιόδῳ τούς ἀξίους ἵνα ἀξίως τῆς κλήσεως πορευθοῦν καί ὁδηγήσουν τήν ἀνθρωπότητα, εἰς δόξαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Σημείωσις ἰστολογίου: Θά ἀκολουθήση ἀνάρτηση μέ σύντομο σχολιασμό τῆς δημοσιευομένης Προσφωνήσεως τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ἄν καί ὁμιλεῖ ἀφ' ἑαυτῆς. Οἱ ὑπογραμμίσεις στό κείμενο εἶναι ἰδικές μας.
Συγχαίρομεν ὁλοκαρδίως τήν Ὑμετέραν πεφιλημένην Ἁγιότητα, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, διά τήν θεοπρόβλητον ἐκλογήν καί ἐπαξίαν ἀνάληψιν τῶν νέων ὑψηλῶν καθηκόντων Σας ὡς Πρωθιεράρχου τῆς προκαθημένης τῆς ἀγάπης σεβασμίας Ἐκκλησίας τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης. Διαδέχεσθε εἰς τόν Θρόνον τοῦτον τόν ἄρτι ἀνδρειοφρόνως παραιτηθέντα διά λόγους ὑγείας καί κοπώσεως προκάτοχόν Σας Βενέδικτον τόν ΙϚ΄, τόν πρᾷον καί τῇ θεολογίᾳ καί τῇ ἀγάπῃ διακριθέντα. Τό ἔργον καί ἡ εὐθύνη ἡ ὁποία Σᾶς ἀναμένει εἶναι τεραστία ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ἡ ἑνότης τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τυγχάνει τό πρώτιστον μέλημα ἡμῶν καί εἶναι ἀσφαλῶς μία ἐκ τῶν βασικῶν προϋποθέσεων διά τήν ἐνώπιον τῶν ὀμμάτων τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν ἀξιοπιστίαν τῆς χριστιανικῆς μαρτυρίας μας. Πρός ἐπίτευξιν αὐτῆς χρειάζεται νά συνεχισθῇ ὁ ἀρξάμενος θεολογικός διάλογος, διά νά κατανοηθῇ ἀπό κοινοῦ καί προσεγγισθῇ ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως καί ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων καί ἡ κοινή, δι' Ἀνατολήν καί Δύσιν, παράδοσις τῆς πρώτης χριστιανικῆς χιλιετίας. Διάλογος ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ, ἐν πνεύματι ταπεινώσεως καί πρᾳότητος, διά τῶν ὅπλων τῆς ἀληθείας.
Ἡ παγκόσμιος οἰκονομική κρίσις, ἐξ ἄλλου, ἀπαιτεῖ ἐπιτακτικῶς τήν ὀργάνωσιν ἀνθρωπιστικῆς δράσεως, διά τήν ὁποίαν ἔχετε μεγάλην ἐμπειρίαν ἐκ τῆς μακρᾶς καί εὐδοκίμου διακονίας Σας ὡς Καλοῦ Σαμαρείτου ἐν Λατινικῇ Ἀμερικῇ, ὅπου ἐδοκιμάσατε ὡς ποιμήν τήν πικρίαν τῆς ἀνθρωπίνης ταλαιπωρίας καί δυστυχίας, ὅσον ὀλίγοι ἀσφαλῶς. Πρέπει νά παρακινηθοῦν οἱ ἔχοντες νά προσφέρουν εἰς τούς μή ἔχοντας οἰκειοθελῶς καί μετά ἱλαρότητος. Κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπον θά ἐξασφαλισθῇ διά τῆς δικαιοσύνης ἡ εἰρήνη, ἡ ὁποία εἶναι τό πανανθρώπινον αἴτημα καί ἡ προσμονή πάντων τῶν ἐθνῶν καί τῶν λαῶν.
Ὀφείλομεν νά τρέφωμεν τούς πεινῶντας, νά ἐνδύωμεν τούς γυμνούς, νά περιποιώμεθα τούς ἀσθενεῖς καί ἐν γένει νά μεριμνῶμεν διά τούς ὄντας ἐν ἀνάγκαις, διά νά ἀκούσωμεν παρά τοῦ Κυρίου τό "δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν" (Ματθ. κε΄,34).
Ἡ ὑπό τῆς Ὑμετέρας πεφιλημένης καί τετιμημένης Ἁγιότητος ἐπιλογή τῆς ἁπλότητος κατέστησε καί καθιστᾷ ἐμφανές τό κριτήριόν Σας διά τό οὐσιῶδες. Τοῦτο πληροῖ τάς καρδίας ὅλων, τῶν ὅπου γῆς πιστῶν σας καί ἐν γένει τῶν συνανθρώπων, ἐλπίδος∙ ἐλπίδος ὅτι τό κριτήριόν Σας τοῦτο θά χρησιμοποιηθῇ εὐρύτερον, οὕτως ὥστε ἡ κρίσις καί τό ἔλεος, τά βαρύτερα τοῦ νόμου, νά ἔχουν διά τήν Ἐκκλησίαν τήν προέχουσαν σημασίαν.
Κατά τήν διάρκειαν τοῦ δισχιλιετοῦς βίου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλήθειαί τινες τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου παρενοήθησαν ὑπό ἐνίων χριστιανικῶν ὁμάδων, ὥστε σήμερον εἰς τά εὐρέα στρώματα τῶν χριστιανικῶν λαῶν νά ἐπικρατοῦν, ὡς μή ἔδει, ἐκκοσμικευμέναι ἀντιλήψεις. Πολυεύθυνον καί ἐπιτακτικόν τό καθῆκον καί τό χρέος ὅλων μας νά ὑπενθυμίσωμεν πρός ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πρός πάντας, ὅτι ὁ Θεός κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ εἰς τήν γῆν, γενόμενος ἄνθρωπος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἵνα τό πολίτευμα ἡμῶν βιωθῇ ὡς ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχον. Ἀληθῶς, "Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν" ἀπ᾿ ἀρχῆς δημιουργός τοῦ παντός, διέπων τά πάντα, ἄχρι θανάτου κατελθών, θανάτου δέ Σταυροῦ, ἵνα διά τῆς Ἀναστάσεώς Του καταδείξῃ ὅτι "εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν Ὀνόματι Κυρίου", καί μόνον ἐν ὀνόματι Αὐτοῦ, εἰς διακονίαν τοῦ πληρώματος, ἵνα πάντες ἕν ὦμεν, τά δέ πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός.
Ἡ γῆ εἶναι ὁ χῶρος τῆς ἀσκήσεώς μας, τῆς πραγματοποιήσεως τῆς ἐνσωματώσεώς μας εἰς τόν Χριστόν∙ καί τῆς δι΄ Αὐτοῦ μεταβάσεώς μας εἰς τήν αἰώνιον ζωήν. Ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ τήν ἐπίγειον ζωήν, ἀλλά δέν τερματίζει τήν ἀποστολήν της εἰς αὐτήν. Τό γνωρίζομεν καί τό ὁμολογοῦμεν, διά τοῦτο καί πορευόμεθα οἱ ποιμένες καί οἱ πιστοί τήν ὁδόν τῆς ἀληθείας διά τῶν ἐπιγείων κατεργαζόμενοι τά ἐπουράνια.
Εἴμεθα βέβαιοι προσωπικῶς καί ὡς Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ὡς ὅπου γῆς Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ὅτι ἡ Ὑμετέρα σεβασμία καί πολυφίλητος ἐν Κυρίῳ Ἁγιότης, ἡ ἐπ᾿ αἰσίοις τοῖς οἰωνοῖς καταρχομένη τοῦ ἱστορικοῦ δολίχου Αὐτῆς ὡς Ἐπισκόπου Ρώμης, θά ἐπιδείξῃ ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον, ἐν συνεργασίᾳ μετά πάντων τῶν δυναμένων καί βουλομένων, διά τήν διόρθωσιν τῶν ἐκκοσμικευμένων τάσεων ὥστε νά ἐπανέλθῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς τό "ἀρχαῖον κάλλος" τῆς ἀγάπης.
Εὐχόμεθα ὁλοθύμως, μετά πάντων τῶν ὅπου γῆς χριστιανῶν πιστῶν, καί μεθ᾿ ἡμῶν συνεύχεται ἅπασα ἡ ἀνθρωπότης, ὅπως ἡ Ἁγιότης Σας ἐπιτύχῃ εἰς τό ὑψηλόν, πολυεύθυνον καί δυσχερές ἔργον Αὐτῆς.
Εὐλογητός καί δεδοξασμένος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Δόξα τῷ Θεῷ τῷ ἀναδεικύοντι ἐν ἑκάστῃ χρονικῇ περιόδῳ τούς ἀξίους ἵνα ἀξίως τῆς κλήσεως πορευθοῦν καί ὁδηγήσουν τήν ἀνθρωπότητα, εἰς δόξαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Σημείωσις ἰστολογίου: Θά ἀκολουθήση ἀνάρτηση μέ σύντομο σχολιασμό τῆς δημοσιευομένης Προσφωνήσεως τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ἄν καί ὁμιλεῖ ἀφ' ἑαυτῆς. Οἱ ὑπογραμμίσεις στό κείμενο εἶναι ἰδικές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου