Ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλάς Χρείαν Ἔχει Μιᾶς Ἑλληνορθοδόξου Κυβερνήσεως

Μία ἔγκυρη  συμβουλευτική φωνή γιά τήν ψῆφο μας στίς προσεχεῖς ἐκλογές
ἀπό ἕναν Πανεπιστημιακό Δάσκαλο πού λέει τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους

( Με αναφορά και στην υποψηφιότητα του Αδελφού μας κ. Κάτσουρα ).  

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλάς Χρείαν Ἔχει Μιᾶς Ἑλληνορθοδόξου Κυβερνήσεως

ὑπό

Δρς Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου

Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Scranton

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλάς, θείᾳ Προνοίᾳ, εἶναι τό ἱστορικώτερον καί πνευματικώτερον Ἔθνος ἐπί τοῦ πλανήτου, γεγονός τό ὁποῖον ἀγνοοῦν οἱ πολιτικοί μας ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ Ἰωάννου Καποδιστρίου (1831), ἀλλά τοῦτο αὐξάνει τήν εὐθύνην μας, ὡς ψηφοφόρων, ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων.

 Σκοπός ἡμῶν, ὡς Ἑλληνορθοδόξων, εἶναι ἡ αἰώνιος σωτηρία μας καί ἡ παροῦσα ἐλευθερία μας. Ἡ μέν σωτηρία μας ἔρχεται μέ τήν γνῶσιν τῆς Ἀποκαλυφθείσης Ἀληθείας καί τήν τήρησιν ταύτης πάσῃ θυσίᾳ. Ἡ δέ ἐλευθερία μας θά ἔλθῃ μόνον διά τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς χώρας μας ἀπό τήν Εὐρωπαϊκήν (Γερμανικήν) κατοχήν μέ τήν ψῆφόν μας τήν 20^ην Σεπτεμβρίου 2015. Ἐάν οἱ ἡγέται μας καί ὁ λαός μας δέν εἶχον ἀποστατήσει, δέν θά εἶχε ἀπολέσει καί τήν αὐτονομίαν της ἡ χώρα μας. Κατέστημεν σχισματικοί, αἱρετικοί ἤ καί ἄθεοι καί διά τοῦτο συνεμαχήσαμεν μέ τούς αἱρετικούς καί ἀθέους Γερμανούς, Φράγκους, Εὐρωπαίους, δυτικούς, δανειστάς καί τοκογλύφους δυνάστας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἕνα καί μόνον στόχον, τήν ἐξαφάνισιν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό μόνον ἐμπόδιον τῆς παγκοσμιοποιήσεως.[1][1]

Ἡ τρέχουσα παντοειδής κρίσις ἡμῶν ἦτο ἀναμενομένη, διότι ἐάν ἕνας λαός ἀπολέσῃ τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μένει ἀπροστάτευτος καί ἀδύνατος καί τοιουτοτρόπως, δέν ἠμπορεῖ νά ἀντισταθῇ εἰς τούς προπομπούς (<<προδρόμους>>) τοῦ ἀντιχρίστου.[1][2] Μᾶς παρεπλάνησαν οἱ ἀπόγονοι τῶν κοτζαμπάσηδων, οἱ ψευδο-ἡγέται μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐστάλησαν ἀπό τήν Ἑσπερίαν, καί δυστυχῶς, ἀπεδέχθημεν τήν παροῦσαν πλάνην, τόν πλοῦτον, τήν κοσμικήν δόξαν, τόν ἐπιστημονισμόν, τούς ἀθέους ἐπαΐοντας, τάς ἀγοράς, τούς τεχνοκράτας, τούς ἀνθέλληνας <<συμμάχους>> μας, καί τά φοβερά μνημόνια δουλείας καί ἀπωλείας τῆς Ἐθνικῆς ἡμῶν ἀξιοπρεπείας καί κυριαρχίας.

Ἡ τῶν τελευταίων τεσσαράκοντα ἐτῶν ἐπίπλαστος εὐημερία ἦτο σχέδιον τῆς νεοεπιχίτου Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως διά τήν ἑκουσίαν καί ἄνευ ὅρων ὑποταγήν μας εἰς ταύτην. Ὅλα ταῦτα, ὅμως, παρῆλθον καί τώρα μᾶς δεικνύουν τόν πραγματικόν των σκοπόν καί στόχον, τήν πνευματικήν, οἰκονομικήν, πολιτικήν, πολιτιστικήν καί γεωγραφικήν ὑποταγήν μας, μέ τό νά ἀφαρπάζουν (<<ἀγοράζουν>>) τήν γῆν μας, νά οἰκειοποιοῦνται τἀς δημοσίας ἐπιχειρήσεις μας (τόν Ἐθνικόν ἡμῶν πλοῦτον) εἰς ἐξευτελιστικάς τιμάς καί νά μᾶς φέρουν τούς ἀλλοθρήσκους (Μουσουλμάνους) μετανάστας, τούς ὁποίους οἱ ἴδιοι ἐδημιούργησαν μέ τήν ἐξωτερικήν των ἀπάνθρωπον πολιτικήν, εἰς τήν χώραν μας, μέ σκοπόν τήν ἀλλοίωσιν τῆς ὁμοιογενείας μας (τοῦ ὁμαίμου, ὁμογλώσσου καί ὁμοθρήσκου ἡμῶν).[1][3]

Ὁ μακάριος ὕπνος τῶν 184 ἐτῶν, μετά μικρῶν ἐξαιρέσεων, πρέπει νά παρέλθῃ ἀνεπιστρεπτί. Νά ἐπανεύρωμεν τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας καί τοῦ νοός μας, μέ τήν μετάνοιαν καί τήν ἀφύπνισιν, ἀλλά καί μέ τήν συνεργασίαν καί ἕνωσίν μας μέ τά ὑπόλοιπα Ὀρθόδοξα κράτη. Ἡ δύσις μέ τόν ἐγωισμόν τῆς ἀγνοίας της καί τήν παγίδευσίν της ἀπό τήν Νέαν Τάξιν δέν ἠμπορεῖ νά μετανοήσῃ καί δέν δύναται νά ἀλλάξῃ τήν πολιτικήν της ἔναντι τῆς Ἑλλάδος, τήν ὁποίαν τῆς ὑπαγορεύουν αἱ σκοτειναί δυνάμεις. Οὕτως, δέν ὑπάρχει ἐλπίς ἀνακάμψεώς μας μέ τήν ἐμμονήν τῶν πολιτικῶν μας εἰς τήν ὑποταγήν μας ἄνευ ὅρων (μόνον ὑπογράφουν καί ψηφίζουν ὅ,τιδήποτε) εἰς τήν αἱρετικήν ταύτην ὀπαδόν τῆς παγκοσμίου δουλείας. Ὁ Ἑλληνορθόδοξος δέν ἀνέχεται καί δέν ἀποδέχεται οὔτε αἱρέσεις, οὔτε παγκοσμιοποιήσεις, οὔτε τό σκότος τῶν δυτικῶν, καθ’ ὅτι ἐξ Ἀνατολῆς καί μόνον τό Φῶς, ἡ Τρισήλιος δόξα τῆς Ὀρθοδοξίας του καί ἡ τρισχιλιετής Ἑλληνική παιδεία του.

Προσπαθοῦν οἱ διεφθαρμένοι[1][4] οὗτοι μέ τά ἀπάνθρωπα συστήματά των ἐπί 961 ἔτη (Σχίσμα 1054, ἑπτά Σταυροφορίαι 1095-1274, καί Εὐρωπαϊκή Ἕνωσις 1981-σήμερον), νά ὑποτάξουν τό φῶς τῶν Ἑλληνορθοδόξων, νά στερήσουν τήν οἰκονομικήν εὐημερίαν τοῦ ἀσκητικῶς ζῆν λαοῦ μας, τήν πνευματικήν σωτηρίαν μέ τόν οἰκουμενισμόν των, τήν πραγματικήν ἐλευθερίαν μέ τά ἀλλεπάλληλα μνημόνια, καί νά καταστήσουν τόν Ἕλληνα ὑποτελῆ τῶν δολίων των ἐπινοήσεων, ὥστε νά μή δυνηθῇ οὗτος νά ἀντισταθῇ τήν <<κατάλληλον>> στιγμήν (τήν τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ἀνόμου), τήν ὁποίαν ἑτοιμάζουν αἱ σκοτειναί δυνάμεις. Συνεπῶς, τί τό νέον ἠμπορεῖ νά μᾶς εἰπῇ ἡ πεπλανημένη δύσις καί οἱ ἐντός τῶν τειχῶν φιλο-Εὐρωπαϊσταί ἀκόλουθοί της, προεκλογικῶς; Ἡμεῖς ὡς γιγνώσκοντες τήν περί Εὐρωπαϊκοῦ προσανατολισμοῦ ἀλήθειαν, ἀπορρίπτομεν πᾶσαν τῶν ἡμετέρων πλάνην καί ἁπάσας τάς ἐνεργείας των διά τό <<καλόν>> μας, ὡς διατρανώνουν εἰς τά Μέσα Μαζικῆς Ἐπιβολῆς (ΜΜΕ). Ἡ δύσις καί τό σύστημά της (ὁ ἄκρατος καπιταλισμός) θά ἀποδειχθῇ ὡς τό χείριστον φιλοσοφικόν σύστημα ἐπινοηθέν ὑπό τοῦ ἀνθρώπου (παραδοθέν ὑπό τοῦ ἡμῶν ἀντιζήλου διά τήν ἐκμετάλλευσιν τοῦ ἀνθρώπου).[1][5]

Ἐν κατακλεῖδι, δέν ἠμποροῦμεν ἡμεῖς, σήμερον, νά ἀναμένωμεν τήν σωτηρίαν τῆς πατρίδος μας ἀπό τούς παρόντας δεδοκιμασμένους καί ἀποτυγχόντας ψευδο-πολιτικούς μας, ἀλλ’ ἐπιβάλλεται νά ἐκλέξωμεν ἀνθρώπους ἐκπροσωποῦντας τάς ἡμετέρας παραδοσιακάς ἀρχάς, τάς Ὀρθοδόξους ἀξίας καί Ἑλληνικάς ἀρετάς,[1][6] καθ’ ὅτι οἱ ὑφιστάμενοι ἀναμένουν τήν ἐλπίδα σωτηρίας μας ἀπό τήν ἀνθελληνικήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν.[1][7] Ὅταν οἱ ὑποψήφιοι πολιτικοί μας προσδοκοῦν ἀπό τούς αἰωνίους ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ (τούς Γερμανούς, τούς Φράγκους, κ.λπ.) τήν διάσωσιν τοῦ Ἔθνους, ἁπλῶς δέν εἶναι κατάλληλοι διά πολιτικοί τῆς ἱστορικῆς καί Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος. Ζοῦν μίαν δουλοπρεπῆ οὐτοπίαν, ἀλλ’ ἡμεῖς δέν δεχόμεθα τά ψεύδη των, ἀποστρεφόμεθα τήν πλάνην των καί ἀπορρίπτομεν τήν ὑποτέλειαν, τήν ὁποίαν θέλουν νά ἐπιβάλλουν εἰς τό διηνεκές εἰς τήν χώραν τῶν ἁγίων, τῶν ἡρώων καί τῶν μαρτύρων. Ἄς γίνουν καί οὗτοι ἅγιοι ἤ ἥρωες ἤ νεομάρτυρες διά τήν σωτηρίαν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἔθνους μας, ὥστε νά τούς ἀναγράψῃ καί ἡ Ἱστορία μας. Πρός τό παρόν, ἄς μείνουν μακράν τῆς πολιτικῆς, τῆς ὑφαρπαγῆς τῆς ψήφου τοῦ λαοῦ μας καί ἄς ἀφήσουν τήν παραπληροφόρησιν τοῦ λαοῦ μας, ὥστε νά ἐκλεγοῦν οἱ πλέον κατάλληλοι (οἱ ἄριστοι) τῶν πολιτῶν διά κυβερνῆται. Αἱ ἐπερχόμεναι ἐκλογαί θά κρίνουν τήν Ἐθνικήν ἡμῶν κυριαρχίαν καί τήν εὐμερίαν, τήν πνευματικήν ἄνοδον τῆς χώρας μας, ἀλλά καί τήν τελείωσιν τῶν μελλοντικῶν γενεῶν. Ἄρα, ἐστίν <<ὥρα ἡμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι>>.[1][8] Ἡ προσπάθεια τῶν Εὐρωπαίων καί τῶν μνημονιακῶν πολιτικῶν μας νά ἐξαλείψουν ὅτι ἀπέμεινεν ἀπό τόν Ἑλληνισμόν θά πρέπει νά ἀποτύχῃ μέ τήν ἐκλογήν μιᾶς Ἑλληνορθοδόξου κυβερνήσεως. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλάς καί οἱ λοιποί Ὀρθόδοξοι λαοί θά πρέπει συντόμως νά δημιουργήσουν μίαν Ἕνωσιν Ὀρθοδόξων Κρατῶν (ΕΟΚ), ἡ ὁποία θά εἶναι παροῦσα καί ἀγωνιζομένη ἕως τήν ἐσχάτην τῶν ἡμερῶν.[1][9] 

---

[1][1] Ὅρα, Χαράλαμπου Ράπτη, <<Τελικός Γεωπολιτικός Στόχος τῆς Δύσεως: Ἐξαφανίσατε τούς Ὀρθοδόξους>>, Βοανεργές, Ἀρ. Τεύχους 78, Μάρτιος-Ἀπρίλιος 2015, σσ. 62-71.

[1][2] Ἐκτός ἐάν μία Ἑλληνορθόδοξος κυβέρνησις ἠμπορέσῃ νά ἐπαναποκτήσῃ τήν εὔνοιαν τοῦ Κυρίου. Τότε, <<Οὗτοι ἐν ἅρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα>>. (Ψαλμ. 19).

[1][3] Καθ’ ὅτι ἠγνοήσαμεν τάς θυσίας τῶν ἡρωικῶν προγόνων μας. <<...ἐάν φυλάξωμεν τάς ἐντολάς τῶν πατέρων ἡμῶν, ἐγώ ἐγγυῶμαι ὑμᾶς πρός τόν Θεόν, ὅτι βάρβαροι οὐκ ἔρχονται ὧδε, εἰ δέ μή φυλάξωμεν, ἐρημωθῆναι ἔχει ὁ τόπος οὗτος>>. (Ἀββᾶς Μωϋσῆς).

[1][4] <<Ὁ περίφημος Εὐρωπαϊκός πολιτισμός ... πού θέσπισε τό κόμμα τῶν παιδεραστῶν στήν Ὁλλανδία, ὁ πολιτισμός, πού θέσπισε τή κτηνοβασία στήν Γερμανία, μία χώρα πού καθοδηγεῖ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ...>>. Ὅρα, <<Εὐρωπαϊκός Γάμος-Τελετή Κτηνοβασίας>>, Βοανεργές, Ἀρ. Τεύχους 78, Μάρτιος-Ἀπρίλιος 2015, σσ. 94-96. Ἐπίσης καί τόν <<γάμον>> τῶν διεστραμμένων ὁμοφυλοφίλων καί τόσα ἄλλα ἐπαίσχυντα καί ἀνομολόγητα διά τόν ἡμέτερον πολιτισμόν.

[1][5] Ἡμεῖς ὡς Ὀρθόδοξοι θά ἀναμένωμεν μόνον τόν λόγον τοῦ Κυρίου καί οὐχί τούς τοιούτους τῶν κυρίων τῆς Τρόϊκας, <<ὅτι ἐτήρησας τόν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγῶ σέ τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπί τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τούς κατοικοῦντας ἐπί τῆς γῆς>>. (Ἀποκαλ. γ΄ 10).

[1][6] Ὅρα, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2015/08/blog-post_29.html

[1][7] Ἡ ἐλπίς ἡμῶν εἶναι ὁ Κύριος, τόν Ὁποῖον ἐξεδίωξαν ἀπό τήν Εὐρώπην, ἀκόμη καί διά τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συντάγματος. Ἀλλ’ ἡμεῖς ἀποδεχόμεθα τό ψαλμικόν, λέγον, <<Ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περί σοῦ τοῦ διαφυλάξει σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου>>. (Ψαλμ. 90).

[1][8] (Ρωμ. ιγ´ 11).

[1][9] Ὅρα, John N. Kallianiotis, “The Need for Unity among Orthodox States”, Orthodox Tradition, Volume XI, Number 3, Summer 1994, pp. 58-66. Ἐπίσης, ’Ιωάννου Ν. Καλλιανιώτου, <<Ἀv܏γκη Ἐvώσεως Ὀρθoδόξωv Κρατῶν>>, Ἐκκλησιαστική Παρ܏δoσις, Ἔτoς IΓ', Ἀρ. Φ. 76, Μι܏oς-Ἰoύvιoς 1994, σσ. 1301-1307. Ἀκόμη, Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου, <<Ἀv܏γκη Ἐvώσεως Ὀρθoδόξωv Λαῶν>>, Δημoσιoγραφική, Ἔτoς 8, Φύλλo 7, Ἰαvoυ܏ριoς-Μ܏ρτιoς 1995, σ. 3. Καί John N. Kallianiotis, “The Need for Unity among Orthodox States” (Nevoia de Unitate intre Statele Ortodoxe), in Serbia Martira, Traducere din Limba Engleza de Cristina Mazarianu, Rumania, 2003, pp. 116-126 (εἰς τήν Ρουμανικήν γλῶσσαν).

(Πηγή: Ἱστολόγιο "Κρυφό Σχολειό" τοῦ ἐκλεκτοῦ ἀγωνιστοῦ Δασκάλου Ν. Μάννη)