Τό (συνεχιζόμενο) μεγάλο ἔγκλημα σέ βάρος τῶν παιδιῶν μας

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Χθές ἦταν ἡ ἡμέρα πού πήραμε τούς βαθμούς γιά τήν πρόοδο τῶν παιδιῶν μας στό σχολεῖο τους. Ἔχω μία θυγατέρα πού πηγαίνει στήν Γ' Τάξη τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου. Πῆγα ἐγώ, ὁ πατέρας της, στό Σχολεῖο, ἐπειδή ἡ μητέρα της ἐργαζόταν τή συγκεκριμένη ὥρα, γιά νά παραλάβω τή βαθμολογία καί νά ἐνημερωθῶ γιά τήν πρόοδο τοῦ παιδιοῦ μας τόσο στά μαθήματα, ὅσο καί  γιά τήν ὅλη συμπεριφορά της. Εἴμαστε Ἕλληνες πολίτες καί Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι καί δέν μᾶς ἐκφράζει καμμία ἀκραῖα στάση καί ἰδεολογία, πολιτικοῦ ἤ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ. Πρίν ἀναφερθῶ στά ὅσα πληροφορήθηκα στό σχολεῖο τοῦ παιδιοῦ μου, θά ἤθελα νά ἀναφέρω κάτι πού εἶχα παρατηρήσει παρακολουθώντας τήν μαθησιακή της πορεία ἀπό τήν ἀρχή της φετινῆς χρονιᾶς. Γενικῶς διεπίστωνα ὅτι ἡ ἐκπαιδευτική πολιτική τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἔχει δημιουργήσει ἕνα μαθησιακό πλαίσιο πού ἄν μή τί ἄλλο προβληματίζει γιά τά χαρακτηριστικά τῆς κοπώσεως καί συγχύσεως πού δημιουργεῖ, ὅσον ἀφορᾶ στήν προοπτική τῆς χρήσιμης καί ὁλοκληρωμένης γνώσεως πού θά ἔπρεπε νά ὑπηρετεῖ ὡς στόχο, καθώς καί στά ἰδιαίτερα πνευματικά καί πολιτιστικά χαρακτηριστικά της. Εἰδικότερα, ὅμως, καί λόγῳ εἰδικότητος (ὡς Θεολόγου, ὁ ὁποῖος δέν ἀσκεῖ τό λειτούργημα τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ) μέ προβλημάτισε ὁ τρόπος διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ τόσο μικρά παιδιά. Πιό συγκεκριμένα, μοῦ ἔκανε πρωτίστως ἐντύπωση ὅτι τό βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν παρέμενε μέ σύσταση τοῦ διδάσκοντος στό Σχολεῖο! Τό παιδί δέν τό "χρειαζόταν", χωρίς βεβαίως νά τοῦ ἀπαγορεύεται νά τό παίρνει μαζί του, διότι ἁπλούστατα ἡ διδασκαλία τοῦ συγκεκριμένου μαθήματος δέν προβλέπει, ὅπως συμβαίνει γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα μαθήματα, μελέτη στό σπίτι καί τή σχετική ἐξέτασή του στό Σχολεῖο. Προσπαθώντας περί ὅλων αὐτῶν νά πάρω τίς πρῶτες, μόλις ἀναφερθεῖσες, πληροφορίες ἀπό τό ἴδιο τό παιδί μου, διέκρινα καί τοῦ ἴδιου τήν ἀπορία γιά τήν εἰδική καί ἰδιαίτερη ἀντιμετώπιση αὐτοῦ τοῦ μαθήματος καί τόν τρόπο διδασκαλίας του. Μοῦ ἀνέφερε, λοιπόν, ἡ μικρή, ὅτι ὅταν ἔχουν Θρησκευτικά, κάθονται ὅλοι σάν μία παρέα καί ἡ δασκάλα διηγεῖται στά παιδιά μία ἱστορία (κάτι σάν παραμύθι), γύρω ἀπό τήν ὁποία καλοῦνται στή συνέχεια νά κάνουν ἁπλῶς μία συζήτηση. Ρωτώντας δέ τό παιδί, γιά νά διαπιστώσω κατά πόσο ἔχει ἀποκομίσει κάποιες γνώσεις βάσει τοῦ συγκεκριμένου τρόπου διδασκαλίας, εἰσέπραξα τήν αὐθόρμητη ἀντίδραση του ὅτι δέν χρειάζεται νά μάθουν ἤ νά θυμῶνται κάτι, διότι τό μάθημα αὐτό ἔχει τό χαρακτήρα χαλαρῶν ἀφηγήσεων καί διηγήσεων, χωρίς κάποια ἄλλη προέκταση ἤ διαδικασία.

Χθές, λοιπόν, ἀφοῦ ἡ ἐκλεκτή δασκάλα τῆς θυγατέρας μου μοῦ ἐξέθεσε καί ἀνέφερε ὅλα τά σχετικά μέ τήν πρόοδο τοῦ παιδιοῦ μου ἀλλά καί τά τῆς συμπεριφορᾶς της στήν τάξη καί τή μαθητική κοινωνία, θεώρησα ἀναγκαῖο νά ζητήσω νά ἐνημερωθῶ ἐγκύρως γιά ὅσα περίεργα καί μᾶλλον ἀνησυχιτικά εἶχα ἤδη ἐπισημάνει ὅτι συμβαίνουν, ὅσον ἀφορᾶ στό μάθημα καί τή διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν, στό ἐκπαιδευτικό ἐπίπεδο τοῦ παιδιοῦ μου. Ἔτσι ἄκουσα μέ λύπη καί ἀπογοήτευση τή δασκάλα νά μοῦ ἐπιβεβαιώνει ὅλα ὅσα εἶχα ἤδη ἀντιληφθεῖ ὅτι συμβαίνουν σ' αὐτή τήν ὑπόθεση. Συγκεκριμένα, ἡ δασκάλα μοῦ ἀνέφερε ὅτι ὑπάρχουν σαφεῖς καί αὐστηρές ὁδηγίες ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες καί προκειμένου νά μήν κουράζονται τά παιδιά, τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν νά ἔχει χαρακτήρα μετάδοσης ἁπλῶν γενικότερων γνώσεων περί διαφόρων θρησκειῶν, βάσει τοῦ νέου βιβλίου διδασκαλίας του, τό ὁποῖο διαφέρει σέ μεγάλο βαθμό ὡς πρός τό περιεχόμενο ἀπό τό περυσινό σχολικό ἐγχειρίδιο. Δηλαδή, ἐπί τῆς οὐσίας τό μάθημα ἔχει τεχνηέντως μετατοπιστεῖ στό περιθώριο τῆς βασικῆς μαθησιακῆς διδασκαλίας καί διαδικασίας, κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου πλέον τά παιδιά χαλαρώνουν καί ἁπλῶς ἀκοῦν διάφορες ἱστορίες, μᾶλλον ἑτερόκλητες. Μάλιστα, ἡ δασκάλα δέν ἔκρυψε τήν δυσφορία καί τόν προβληματισμό της, παρότι ἐξ ὅσων κατάλαβα καί γνωρίζω δέν πρόκειται γιά ἰδιαίτερα θρησκεῦον ἄτομο, τόσο γιά τίς ὁδηγίες περί τοῦ νέου τρόπου τῆς "διδασκαλίας" τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὅσο καί γιά τό νέο περιεχόμενό του, τό ὁποῖο, δειλά καί ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ἡ καλή ἐκπαιδευτικός χαρακτήρισε ἀκατάλληλο γιά τά παιδιά αὐτῆς μάλιστα τῆς ἡλικίας. Μοῦ ἐξέφρασε γι' αὐτό τή λύπη της, ἐνῶ ἀκούγοντας καί τίς δικές μου σκέψεις καί ἐπισημάνσεις μέ διαβεβαίωσε ὅτι κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά μή ἐπιτείνεται ἡ σύγχυση καί ἡ ὑποβάθμιση σημαντικῶν πραγμάτων πού θίγονται στό πλαίσιο αὐτοῦ τοῦ μαθήματος. Ἔφυγα ἔντονα προβληματισμένος, ἀφοῦ ἡ ἐνημέρωσή μου δέν ἄφησε κανένα περιθώριο ἀμφιβολίας ὅτι κυριολεκτικῶς κάτω ἀπό τή μύτη μας καί πίσω ἀπό τήν πλάτη μας, ἀλλά καί μέσα στόν πιό εὐαίσθητο χῶρο πού ἐμπιστευόμαστε νά ἀνατρέφονται πνευματικά καί νά ἐνισχύονται καί πλουτίζονται γνωσιακά καί νά ἐκπαιδεύονται τά παιδιά μας, δηλαδή τό Δημοτικό Σχολεῖο, συντελεῖται ἕνα ἠθικό καί πνευματικό ἔγκλημα σέ βάρος τῶν παιδιῶν τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν καί δή τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἀρκεῖ νά ἐπισημάνουμε ἐδῶ ἕνα καί μόνο στοιχεῖο: Πουθενά στό περιεχόμενο τῶν "νέων" Θρησκευτικῶν δέν ὑπάρχει ἀναφορά ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Θεάνθρωπος, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός καί ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, οὔτε στό πλαίσιο τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, οὔτε καί τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐκλαμβανομένου ὡς μιᾶς (μεταξύ τῶν ἄλλων) θρησκείας!  Στέλνουμε τά παιδιά μας στό Ἑλληνικό Σχολεῖο καί τά ἐμπιστευόμαστε στά χέρια τῶν Ἑλλήνων ἐκπαιδευτικῶν καθ' ἥν στιγμήν τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, λόγω ἰδεοληψιῶν καί τῆς ἐπιλεγομένης ἐφαρμογῆς ἀντιθρησκευτικῆς καί δή ἀντιχριστιανικῆς προπαγάνδας, προκαλεῖ μεθοδικά, μέ τά νέα προγράμματα σπουδῶν, ἐρήμην καί ἐν ἀγνοίᾳ τῶν Γονέων καί Κηδεμόνων τους,  σύγχυση καί διαχέει-ἐνσπείρει στρεβλώσεις σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τό χῶρο καί τά θέματα τῆς Πίστεως καί εἰδικότερα τῆς Θρησκείας τῶν Ἑλληνοπαίδων. Ἔχω διαβάσει πολλά σχετικά, γράφονται πολλά, ὑποστηρίζονται ἀνάλογα, ἀλλά τό μεῖζον ζήτημα εἶναι ὅτι αὐτή τή στιγμή ἐξακολουθεῖ μέ ὕπουλο καί ἀπαράδεκτο, ἀντιδημοκρατικό, ἀντιεπιστημονικό, ἀντισυνταγματικό καί ἀνήθικο τρόπο καί μεθοδεύεται ἡ ἀλλοίωση καί ἡ ὑπονόμευση τῆς Ἑλληνικῆς Οἰκογένειας καί τῆς Πίστεως, τήν ὁποία τουλάχιστον οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐπιθυμοῦμε καί ἀδιαπραγμάτευτα ἀπαιτοῦμε νά γίνονται σεβαστά. Τελειώνω, αὐτή τή δημόσια ἐξομολόγηση τῆς προσωπικῆς μου ἐμπειρίας καί διαπιστώσεως, στό μεῖζον ζήτημα τῆς διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν στά Ἑλληνικά Σχολεῖα καί μάλιστα τῆς πρωτοβάθμιας ἐκπαιδεύσεως, μέ μία ἔκκληση καί συγχρόνως καταγγελία ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, γιά τό συντελούμενο ἔγκλημα σέ βάρος τῶν ἀθώων ψυχῶν τῶν παιδιῶν μας, δηλαδή τοῦ μέλλοντος αὐτοῦ τοῦ μαρτυρικοῦ τόπου. Τά ἀπευθύνω σέ τρία πρόσωπα καί ὡς ὁ ἔσχατος γονέας ἐρωτῶ: Κύριε Πρόεδρε τῆς  Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλε, κύριε Πρωθυπουργέ Ἀλέξη Τσίπρα καί Ἀρχιεπίσκοπε τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμε τί θά γίνει μέ αὐτή τήν κατάσταση; Ἀναλαμβάνετε τήν εὐθύνη καί θά συνεχίσετε ἐπιτρέποντες τή διάπραξη αὐτοῦ τοῦ ἐγκλήματος σέ βάρος τῶν παιδιῶν μας; Ἐάν ἀδιαφορήσετε, θά εἶστε οἱ κύριοι ἔνοχοι αὐτοῦ! Ἐάν ὄχι, ἐνεργήσατε τά ἐπιβαλλόμενα βάσει τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἔθνους μας, τῆς Δημοκρατίας, τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, τῆς Ἐθνικοθρησκευτικῆς μας, δηλαδή τῆς Ἑλληνορθοδόξου, Παραδόσεως καί τῆς Δικαιοσύνης, ἐδῶ καί τώρα! Σέ ἀντίθετη περίπτωση, δέν θά εἶστε μόνον ὑπόλογοι ἀλλά καί ἀσυγχώρητοι!