ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΦΕΛΕΙΣ;

ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ..... ΜΕΛΙ!

Ακολουθεί ένα κείμενο με αρκετές ανακρίβειες και εν τέλει αφελή ή σκόπιμη παραπλάνηση και προπαγάνδα. Για τις ανακρίβειες θα επανέλθουμε. Το διαβάσαμε σήμερα σε ανάρτηση καλής φίλης (ανυποψίαστης πιστεύουμε) στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως και ως επιβάλλεται απαντήσαμε. Προηγείται το κείμενο της αναρτήσεως και ακολουθεί η πρώτη απάντησή μας.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ

"Ο κοινός εορτασμός του Πάσχα, που προγραμματίζεται να επιτευχθεί, συν Θεώ, το 2025, δεν είναι κάτι καινούργιο. Αποτελούσε τον διακαή πόθο των Χριστιανών των πρώτων αιώνων, αλλά "κολλούσαν" στις τοπικές παραδόσεις!

Το 2025 συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την Α' Οικουμενική Σύνοδο, η οποία συγκλήθηκε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας και μεταξύ των άλλων, θέσπισε τον κοινό εορτασμό του Πάσχα για όλη την Εκκλησία.

Βέβαια τότε η Εκκλησία του Χριστού ήταν ενωμένη και όλα τα μέλη της, σε Ανατολή και Δύση, πειθάρχησαν αμέσως στην εντολή για κοινό εορτασμό του Πάσχα σε όλη την γνωστή τότε Χριστιανική Οικουμένη.

Για την ιστορία του θέματος καλό είναι να γνωρίζουμε ότι ακόμη και στην περίοδο των διωγμών, δηλαδή πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο, είχαν γίνει πολλές προσπάθειες για να εορτάζεται από κοινού το Πάσχα από τους Χριστιανούς, με πιο γνωστή την συνάντηση των Αγίων Ιερομαρτύρων Ανικήτου Επισκόπου Ρώμης και Πολυκάρπου Επισκόπου Σμύρνης, εκπροσωπούντων την δυτική και ανατολική Εκκλησία αντίστοιχα, χωρίς όμως να βρεθεί κοινώς αποδεκτή λύση.

Και τούτο διότι στην Δύση εόρταζαν το Πάσχα την Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας της 21ης Μαρτίου, ενώ στην Ανατολή εόρταζαν το Πάσχα την Κυριακή μετά τις 14 του μηνός Νισάν, που ήταν το Πάσχα των Εβραίων, για να είναι ιστορικά σωστοί, αφού μετά το Πάσχα των Εβραίων αναστήθηκε ο Χριστός. 

Η Εκκλησία τελικώς, βλέποντας ότι κανείς δεν ήθελε να αφήσει αυτό που παρέλαβε, αποφάσισε να συνθέσει τις δύο παραδόσεις, ώστε το Πάσχα να εορτάζεται απο κοινού για όλους τους Χριστιανούς, την πρώτη Κυριακή μετά τήν πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και υποχρεωτικά μετά το Πάσχα των Εβραίων.

Το άσχημο είναι ότι η Ρωμαιοκαθολική (και όχι Καθολική, διότι Καθολική είναι η Μια, Αγία, Αποστολική, Ορθόδοξη Εκκλησία) Εκκλησία, μετα το σχίσμα του 1054, καθώς απεκόπη από την Μία Εκκλησία του Χριστού, ανάμεσα στις πολλές καινοτομίες και ανυπακοές της, αθέτησε και την εντολή της Α' Οικουμενικής Συνόδου και επανέφερε τον εορτασμό του Πάσχα, σύμφωνα με την αρχαία παράδοση της Δύσης, δηλαδή την Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας της 21ης Μαρτίου, χωρίς να περιμένει να έχει εορταστεί το Εβραϊκό Πάσχα.

Ώστε εάν από το 2025 η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επαναπειθαρχήσει στην Α' Οικουμενική Σύνοδο και επαναφέρει το Ορθόδοξο Πασχάλιο στη ζωή της, αυτό είναι μόνο αφορμή χαράς και δοξολογίας του Κυρίου.

Εξάλλου δεν έγινε λόγος ούτε για συλλειτουργία, ούτε για κοινή Θεία Ευχαριστία ή κοινό Ποτήριο, ούτε για Ένωση Εκκλησιών, αλλά για μια ιστορικώς επαινετή επιστροφή στην Ορθόδοξη Πράξη της Μιας Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας."

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ

Τουλάχιστον η τελευταία παράγραφος (ή μάλλον οι δύο τελευταίες παράγραφοι) αυτού του κειμένου δεν είναι αποδεκτή (-ες) για τον εξής απλό λόγο: διότι εμφανίζει (-ουν) την κοινή πρωτοβουλία του αιρετικού και αμετανοήτου Πάπα Φραγκίσκου μετά του δεδηλωμένου Οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίου ως σχεδόν κάτι αγαθό και ανάλογο της αποφάσεως των Αγίων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου! 

Αυτό είναι πρόκληση και αφέλεια, αν όχι προπαγάνδα. Άλλωστε πώς ο άγνωστος σε εμένα συντάκτης προεξοφλεί ότι δεν σημαίνει το "κοινό Πάσχα" και δεν θα εξελιχθεί σε συλλείτουργα και ένωση κλπ.; Αφού μάλιστα ήδη έχει επισήμως ανακοινωθεί ο κοινός εορτασμός Πάπα και Πατριάρχου στη Νίκαια, όπου έλαβε χώρα η Αγία Α' Οικουμενική Σύνοδος, κατά τον οποίο θα υπάρξουν συμπροσευχές και ο Θεός γνωρίζει τι άλλες εκτροπές σαν κι αυτές που συχνά πυκνά αποτολμά ο ένοικος του Φαναρίου. 

Γιατί ο συντάκτης αυτού του κειμένου, που σίγουρα δεν είναι η καλή φίλη που το φιλοξενεί μάλλον ανυποψίαστα, σπεύδει να αποδεχθεί το πρώτο "δόλωμα" του Φαναρίου, το οποίο τεχνηέντως μετά τον παγκόσμιο και πανορθόδοξο σάλο που προκάλεσε η αναγγελία για "κοινό Πάσχα", να αναφερθεί προφανώς σκοπίμως και παραπλανητικά στο ότι θα γίνει η πρωτοβουλία για "κοινό Πάσχα" σύμφωνα με το Πασχάλιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας; Ας περιμένουμε την εξέλιξη και τα κάτωθεν ή όπισθεν του "δολώματος" κρυπτόμενα πριν εκθειάσουμε το Φανάρι.

Έως πότε θα είμαστε αφελείς; Εδώ δημοσιεύθηκε ότι συντόμως κλείνει με συμφωνία ο δήθεν Θεολογικός Διάλογος, τον οποίο είχε καταγγείλει ο παπα- Γιώργης ο Μεταλληνός ως μεθοδευμένο, που θα επιφέρει την ένωση χωρίς αληθινή εγκατάλειψη των αιρέσεων και κακοδοξιών εκ μέρους του εωσφορικού Παπισμού κι εμείς βλέπουμε θετικά βήματα;! Έχουμε δεί τα χνάρια των λύκων και επομένως δεν είναι ούτε συνετό, ούτε λογικό να περιμένουμε να συναντήσουμε πρόβατα!.....

ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΧΟΛΙΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Λέει ο συντάκτης ότι ο κοινός εορτασμός που ετοιμάζεται να αποφασιστεί από το 2025 δεν είναι κάτι καινούργιο. Έχει ξαναγίνει. Και μας πηγαίνει στους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας. Προ της Α' Οικουμενικής Συνόδου όταν οι Χριστιανοί όντως δεν εόρταζαν όλοι, σε Ανατολή και Δύση την ίδια ημερομηνία το Πάσχα. Σας φαίνεται σωστό και αποδεκτό αυτό που λέει; Ίσως.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! Γιατί; Διότι ΤΟΤΕ η διαφορά ήταν εντός της Εκκλησίας, μεταξύ των μελών της Εκκλησίας, που μάλιστα κοινωνούσαν ανεμπόδιστα μεταξύ τους, εφόσον είχαν την ίδια ορθή Πίστη.

ΤΩΡΑ, η απάτη του Φαναρίου συνίσταται στο ότι αφού πρώτα ο Παπισμός ασέβησε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο και απομακρύνθηκε από το κανονικό Πασχάλιο (το 1582) αλλά και το ίδιο το Φανάρι τον ακολούθησε εν μέρει και αποδέχθηκε (το 1924) την Καινοτομία του, ως προς το ημερολόγιο, προκαλώντας σχίσμα που παραμένει μέχρι σήμερα αθεράπευτο, έρχεται τώρα το τελευταίο και κόπτεται όχι, ως οφείλει, για την ενότητα των Ορθοδόξων, αλλά για την ενότητα και  τον (συν-)εορτασμό του Πάσχα με τους Αιρετικούς.

Είναι, λοιπόν, μεγάλη ασέβεια να παραλληλίζονται οι Άγιοι Πατέρες (Νικόλαοι, Σπυρίδωνες κ. ά.) που επεδίωκαν και κατόρθωσαν, συν Θεώ, την εορτολογική ενότητα των Ορθοδόξων όπου γης, με τον Οικουμενιστή και θαυμαστή του πανθρησκειαστή Αθηναγόρα  κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος "καίγεται" και επείγεται για την ενότητα με τους....αιρετικούς!

Είναι τραγικό οι πιστοί να μην μπορούν αυτή την οφθαλμοφανή διαφορά να την διακρίνουν και αφελώς ή υστεροβούλως να εκθειάζουν τον Πατριάρχη, ο οποίος άλλωστε έδειξε (και) στο Κολυμπάρι το αιρετικό του "πιστεύω".

Ειλικρινά, απορώ και εξίσταμαι, "τις ημάς εβάσκανεν τη Αληθεία μη πείθεσθαι", αλλά να παρασυρόμαστε από τις απάτες και ραδιουργίες του νυν Φαναρίου, του δεύτερου Βατικανού, που ήδη με το Ουκρανικό έχει διχάσει την ποτέ Ορθόδοξη Ανατολή και όχι μόνον.