ΥΠΕΝΘΥΜΗΣΙΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ, ΤΗΝ  16η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024)

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΓΓΕΛΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΤΕ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

"Μετά πικρίας ανέγνωμεν βλασφήμους δηλώσεις Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα [ Σημ. ημ. : Τα φρονήματα του πανθρησκειαστού και μασώνου Αθηναγόρου ακολουθεί και έχει υπερκεράσει ο διάδοχός του κ. Βαρθολομαίος, συμφώνως προς δηλώσεις και τοποθετήσεις του δημόσιες, προφορικές και γραπτές,  και επ΄ εκκλησίαις.] καταχωρησθείσας εις απογευματινήν εφημερίδα Αθηνών δι ών εδονήθησαν θεμέλια Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως. Η κατά της Ορθοδοξίας επίθεσις και δη ακριβώς μίαν εβδομάδα προ της πρώτης Κυριακής νηστειών, καθ ήν τα πλήθη των Ορθοδόξων εορτάζουν τον θρίαμβον της Οροδοξίας κατά πασών των αιρέσεων, υπήρξε καθ όλας τας ενδείξεις προμελετημένη και επίβουλος.

Το Φανάριον, όπερ μέχρι και της προχθές απετέλει ένδοξον έπαλξιν των υπέρ της Ορθοδοξίας ατρύτων αγώνων, οι ηγέται του οποίου σθεναρώς ηγωνίσθησαν και εθυσιάσθησαν υπέρ της πανσέπτου Ορθοδοξίας, σήμερον με επικεφαλής τον Οικουμενικόν Πατριάρχην και τινας ευαρίθμους ομόφρονας αυτώ κληρικούς, εξεστράτευσε διά να την πλήξη θανασίμως.

Εφ ώ και επεστρατεύθη η πρώτου μεγέθους κατά την πατριαρχικήν έκφρασιν φυσιογνωμία, ο μητροπολίτης δηλονότι Χαλκηδόνος κ.Μελίτων [Σημ. ημ. : Πρόκειται για τον πνευματικόν καθοδηγητή και Γέροντα του νυν Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου] , η φωνή του Φαναρίου - κατά τον πατριάρχην - όμοιον του οποίου δεν έχει πολλούς το Φανάριον και τον οποίον ασφαλώς θα απεθαύμαζε την Κυριακήν της Τυροφάγου, όταν ηδέως ήκουεν αυτού, εξ Αθηνών ομιλούντος περί ανέμων και υδάτων, περί μεταμορφώσεως της Εκκλησίας, περί καρναβάλου, αλλά (άκουσον-άκουσον) και περί υποκρισίας.

Με ποίον όμως κύρος ο κ. Μελίτων ετόλμησε να στηλιτεύση υποκριτάς και υποκρισίαν , όταν ο ίδιος και δη εν ώρα θείας λατρείας μυρίους υποκριτικούς φωνητικούς αττικισμούς μεελθών και διά χειρονομιών και ποικίλων του σώματος κινήσεων , ήκιστα σοβαρών και σεμνών κατά τας μαρτυρίας ακηκοότων και εωρακότων, ουχί εις λειτουργούς του Υψίστου αλλ εις ηθοποιούς και μίμους προσιδιαζουσών, επέτυχε να πείση τους πάντας ότι όντως διαθέτει αξιόλογον τάλαντον υποκριτικής ικανότητος και τέχνης;

"ΚΑΤΟΠΙΝ, ΛΟΙΠΟΝ, ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙΣΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΔΙ ΩΝ ΟΥΤΟΣ ΦΕΡΕΤΑΙ ΠΡΟΣΧΩΡΩΝ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΩΣ ΕΙΣ ΑΙΡΕΣΙΝ [Σημ. ημ. : στην ίδια αίρεση και όχι μόνον έχει προσχωρήσει και ο νυν Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος] , ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ ΑΝΑΜΟΝΗΣ [Σημ. : Σήμερον θεωρείται ότι υπάρχει περιθώριο αναμονής και ανοχής; τι αναμένεται επιπλέον, μήπως το λεγόμενο «κοινό ποτήριο» ή η ήδη αναγγελθείσα προ ολίγων ημερών δια στόματος του κ. Βαρθολομαίου αλλαγή του Πασχαλίου εκ συμφώνου μετά του Βατικανού;] , ΕΠΑΥΣΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥΤΟΥ, ΚΑΤ΄ ΕΦΑΡΜΟΓΗΝ ΙΕ΄ ΚΑΝΟΝΟΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Του λοιπού θα μνημονεύωμεν αγίας και ιεράς ημών συνόδου, επιφυλασσόμενος επαναλάβω μνημόσυνον αυτού, ευθύς ως ούτος αποδοκιμάση ή διαψεύση αντορθοδόξους δηλώσεις του , καθ άς αι εκθεμελιωτικαί της Ορθοδόξου πίστεως και σατανικής εμπνεύσεως αιρέσεις Πρωτείου και Αλαθήτου αποτελούν απλά εκκλησιαστικά έθιμα και ασημάντους διαφοράς.

Σήμερον σύμπασα η Ορθοδοξία γεραίρει την μνήμην του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, προχθές εώρτασεν την ιεράν μνήμην του μεγάλου Φωτίου, επανηγύρισεν επί τη εορτή του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.

Εάν συνταχθώμεν τοις αντορθοδόξοις φρονήμασι του Πατριάρχου Αθηναγόρα , θα πρέπει αμέσως να διαγραφούν από το αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας ου μόνον τα ονόματα των διαληφθέντων αγίων αλλά και απάντων των υπέρ της Ορθοδοξίας διά μέσου των αιώνων αγωνισθέντων και αναιρεθέντων μαρτύρων [Σημ. : Ο νυν Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έχει ευθέως βλασφημήσει όλους τους Αγίους Ομολογητές της Ορθοδόξου Πίστεως, τους αγωνισθέντας κατά της αιρέσεως του Παπισμού, χαρακτηρίζοντάς τους «ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως» δηλαδή θύματα του διαβόλου!] .

Λυπούμαι βαθύτατα διά την ην έλαβον αυστηράν θέσιν, έναντι ανακύψαντος σοβαροτάτου ζητήματος,

Η αρχιερατική μου συνείδησις με υποχρεοί, ίνα μη σιωπήσω περαιτέρω. Καιρός όπως υψωθούν φραγμοί ισχυροί και ανυπέρβατοι κατά παπικού δεσποτισμού και επεκτατικών αυτού σχεδίων , ταπεινός υπηρέτης των οποιων ανεδείχθη- ατυχώς- ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι συν αυτώ ασθενείς τη Ορθοδόξω πίστει Οικουμενισταί.

Πιστεύομεν ότι η Ιερά Συνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας ου μόνον θα κατανοήση απόφασίν μου , εις ην με οδηγεί επιταγή συνειδήσεώς μου, αλλά και θα εφαρμόση έναντι δογματικώς εκτροχιασθέντος Πατριάρχου, ό,τι οι Ιεροί Κανόνες υποδεικνύουν και επιτάσσουν".

(Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΜΑΡΤΙΟΣ 1970)

Κατόπιν της ανωτέρω υπενθυμίσεως, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής:

Με δεδομένον, μετά τεκμηρίων, ότι ο νυν Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, κατόπιν μάλιστα ιδικών του δημοσίων δηλώσεων, φρονεί και ακολουθεί κατά πάντα τα του κακή τη μνήμη αιρετικού, πανθρησκειαστού και μασώνου, προκατόχου του Αθηναγόρου, αιρετικά φρονήματα, διατί σήμερον δεν τολμά ουδείς Επίσκοπος της «Εκκλησίας της Ελλάδος» να μιμηθεί τον Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο και εκτελέσει την στοιχειώδη κανονική υποχρέωσίν του να διακόψει την κοινωνία μετά του πρώτου; Φόβος ή δειλία ή απιστία αποτελούν το εμπόδιο;